สุดารัตน์ สาวออฟฟิศที่ถูกเลิกจ้าง ตัดสินใจกลับมาอยู่บ้านที่ต่างจังหวัดเธอได้เจอกับเพื่อนเก่าอย่างธีรกรเจอหน้ากันครั้งเเรกก็ไม่ชอบกันเเล้วมาดูกันว่าสองคนนี้จะลงเอยกันแบบไหน
ติดตามอ่านกันได้เลยค่ะ
ชาย-หญิง,ไทย,รัก,ยัยเพื่อนเก่า,ธีรกร,สุดารัตน์,เพื่อนเก่า,บ้านไร่,เพื่อน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
"อ้าว คุณดามาแล้วหรอ เชิญนั่งๆ ปิดประตูล็อกกลอนด้วยนะ"
สภาพของต้าว่าประหลาดแล้ว
มาเจอสภาพอีกคนนี้สิ ยิ่งประหลาดกว่า เรื่องชักไม่ชอบมาพากลเสียเเล้วตั้งเเต่คำอวยพรแอ็บๆนั้นของยัยต้า มาเจอสภาพนายใหญ่ที่เอิ่ม...ดูไม่จืดเลยจ้า
"เห็นคุณปลาบอกว่า นายเรียกพบดาหรอคะ"
"ได้ยินข่าวว่าฝ่ายประชาสัมพันธ์งานยุ่งหรอ"
ก็ใช่นะสิ ยุ่งสิวะ ก็ฝีมืออีเด็กของเจ้านายทั้งนั้นที่ทำคนอื่นยุ่งจนหัวฟู
"ก็นิดหน่อยเป็นธรรมดาค่ะบอส ดารับมืได้ ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ"
"งั้นหรอ.."
เอ่ยเหมือนไม่เชื่อแล้วสายตานั้นก็วิบวับๆ ที่แถวหน้าอกเธอนี่มันยังไงวะ คืออะไร
"บอสคะ มองอะไรอยู่คะบอส"
"ห๊ะ อะไรนะ"
"ดาถามว่าบอสมองอะไร อยู่คะ"
"เปล่า ผมก็มองอะไรไปเรื่อยนั้นละ ไม่มีอะไรหรอ"
จะไม่มีอะไรได้อย่างไร ก็มองหน้าอกเธอชัดๆ ฉันเห็นนะ โกหกชัดๆ
ชายวัยกลางคนรีบพยักพเยิดแต่สายตาไม่ยอมละไปจากสิ่ง
เย้ายวนที่เขาแอบหมายตามาตั้งแต่ตอนเพิ่งเข้ารับตำแหน่งใหม่ แม่สาวคนสวย นี่ช่างมีต้นทุนที่ล้นทะลักจนน่าชวนลิมลองเสียจริง
"จริงๆ ตำเเหน่งผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์ก็ว่างมาพักหนึ่งเเล้ว คุณรู้ใช่ไหม"
"ทราบค่ะบอส"
จะไม่รู้ได้ยังไง ก็ฉันคนนี้ไงที่คู่ควรจะได้มัน
"คุณอยากได้ตำแหน่งนี้ไหม ผมว่ามันเหมาะกับคุณมาดนะ แต่"
สุดารัตน์หุบยิ้มฉับพลัน ตาขวาเริ่มกระตุกขึ้นเรื่อยๆ
"แต่อะไรคะบอส"
บอสตอบกลับมายิ้มเจ้าเสน่ห์
"คุณสนใจไหมล่า"
พูดแล้วยิ้มมุมปาก
"สนใจอะไรค่ะบอส"
สนใจอะไรพูดก็พูดมาสิวะคนเขารอฟังอยู่เนี่ย
"คุณตอบมาก่อนว่าสนไม่สน"
"เล่นอะไรคะบอส จะบอกก็บอกเถอะคะ ถ้าไม่มีอะไรเเล้วดิฉันขออนุญาติกลับบ้านนะค่ะ มีธุระคะ"
"อย่างใจร้อนสิครับคุณดา คุณก็ตอบมาสิว่าสนใจหรือว่าไม่สนใจ"
ตอบก็ได้วะจะได้รีบกลับบ้านสักทีป่านนี้น้องก้องรอแย่เเล้ว
"สนค่ะบอส"
"แต่ว่าผมต้องการตัวคุณไงครับ"
สุดารัตน์สูดหายใจเข้าออกแล้วนับหนึ่งถึงสิบช้าๆ เย็นไว้ยัยดา งานยิ่งหายากอยู่ ท่องไว้ ตาเหลือบไปเห็นโคมไฟบนโต๊ะเจ้านายเพื่อคลูดาวน์อารมณ์ตัวเอง
"พูดก็พูดเถอะผมชอบคุณตั้งเเต่แรกเห็นแล้ว และคิดว่าอนาคตคุณต้องไปไกลกว่านี้เเน่ ถ้าเพียงเเต่..."
"แต่อะไรอีกคะบอส"
คนพูดเปิดยิ้มกว้าง ก่อนจะลุกจากเก้าอี้เดินมาใกล้ แล้วฉวยโอกาสโน้มตัวลงมาชิดใบหน้าสวยของเธอ
"ถ้าเพียงเเต่คุณฉลาดรู้ว่าอะไรควรทำนะสิ"
"แล้วดาต้องทำอะไรหรอคะ"
หญิงสาวยิ้มหวาน แต่มือไม้นี่สิสั้นไปหมด
"ก็เอาใจผมนิดๆ หน่อยๆก็เท่านั้นเอง ผมนะเป็นผู้ใหญ่ใจดีนะไม่ชอบบังคับใครดูอย่างคุณต้าสิเมื่อกี้เอาใจผมมากๆเลยนะ เพื่อยอมให้สนับสนุน แต่ผมคิดคุณคงจะไม่ยอมน้อยหน้าเขาใช่ไหม"
"อ้อ เมื่อกี้น้องต้าเขาเอาใจบอสยังไงบ้างหรอคะ"
"เขาก็ให้ผมแตะเนื้อต้องตัว นิดๆ หน่อยๆ แล้วผมก็เลยให้เขาชิมไส้กรอกผมคืนบ้างเป็นการตอบแทน แต่กับคุณ
นี่ผมขอแค่สองอย่างเท่านั้น"
คนพูดกวาดสายตาไปหยุดที่เนินอวบอิ่มในชุดทำงานดเปิดไหล่ปราดเปรียวและมองไปที่ก้นที่ใส่กระโปรงทรงเอที่รัดแน่นพอดีตัวทันที
"ผมขอแค่จับก้นคุณและดูดนม นิดๆ หน่อยๆ แลกกลับตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายที่คุณต้องการพอ"
สุดารัตน์ยิ้มหวานแต่สายตาแข็งกร้าวจิกมองคนหัวงูอย่างรู้ทัน
"แค่ลองจับและดูดนมเองหรอคะนาย หึ ได้สิคะ"
เพล้ง! โผละ!
โคมไฟที่ตั้งอยู่ที่โต๊ะบอสถูกฟาดใส่กลางศรีษะบอสอย่างเต็มแรงจนแตกกระจาย ไม่ต้องรอดูผลงาน เพราะก็รู้ว่าศรีษะของอีกฝ่ายคงเเตกจากเสียงที่เจ้าตัวร้องเสียงดังแถมมีน้ำสีเเดงที่ไหลอาบหน้าอีกฝ่ายจนแดงฉ่านทันตา
"โอ้ย! หัวผม เฮ้ย! เลือด"
"แถมให้อีกนะค่ะบอส"
ยังไม่ทันที่คนเจ็บจะได้ตั้งตัว
ฉันก็กระโดดถีบสองขาใส่จนอีกฝ่ายจนล้มก้นจ้ำเบ้าล้มลงกับพื้นเสียงดังโป๊กทันที
"อูย อิบ้า อิหมา ตีนหนักชิบหาย ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วยมาจับอิหมาบ้านี้ที เรียกตำรวจมาที โอ้ย!"
ประตูเปิดออกผ่าง พร้อมพยานที่เข้ามาดูความหายนะในห้องอีกเพียบ
"สมน้ำหน้าบักหน้าฮวก บักเฒ่าหัวงู
บักหน้าจิมโป้ม"
