สุดารัตน์ สาวออฟฟิศที่ถูกเลิกจ้าง ตัดสินใจกลับมาอยู่บ้านที่ต่างจังหวัดเธอได้เจอกับเพื่อนเก่าอย่างธีรกรเจอหน้ากันครั้งเเรกก็ไม่ชอบกันเเล้วมาดูกันว่าสองคนนี้จะลงเอยกันแบบไหน
ติดตามอ่านกันได้เลยค่ะ
ชาย-หญิง,ไทย,รัก,ยัยเพื่อนเก่า,ธีรกร,สุดารัตน์,เพื่อนเก่า,บ้านไร่,เพื่อน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
สุดารัตน์เอารถบิ๊กไบค์มาจอดที่หน้าบ้านเตรียมพร้อมที่จะไปนา
ทิวาธรจูงมือน้องก้องเดินตามหลังสุดารัตน์มาที่รถจอดอยู่
"แกอุ้มน้องก้องไว้นะ พี่จะเป็นคนขี่เอง แกคอยบอกทางพี่นะ"
"เอานี่ไปถือด้วย"
สุดารัตน์ยืนปิ่นโตให้กับทิวาธร
"โอเคครับ"
"อีกไกลไหมวา "
สุดารัตน์ขี่รถมาได้ประมาณหนึ่งกิโลเมตรก็เอ่ยถามน้อง
"ตรงไปเรื่อยๆ เลยพี่"
สองข้างทางก็เป็นบ้านคนพอขี่มาเรื่อยๆ ก็เห็นที่นา และคนกำลังปลูกอ้อย ปลูกมันสำปะหลังกัน
"พี่เลี้ยวซ้ายเข้าไปที่ถนนดินเเดงนะ"
สุดารัตน์มองดูทางที่น้องชายบอกก็เห็นถนนดินเเดงตามที่ทิวาธรบอก ถนนดินเเดงก็ไม่ได้ใหญ่มาก รถยนต์สามารถขับผ่านไปได้เเละรถมอเตอร์ไซค์ก็ขี่สวนกันได้พอดี
ทางไปนาก็ไม่ได้ไกลมากแค่สี่กิโลก็ถึงที่นาเเล้วขี่ออกจากบ้านมันก็เป็นถนนลาดยางตลอดทางแต่ต้องเลี้ยวซ้ายเข้าไปเป็นถนนดินเเดงจนถึงที่นา
ผมรีบเดินออกมาและบอกเด็กคนนั้นว่าให้รอผม
และผมก็วิ่งออกไปเอาจักรยานที่พิงไว้ไว้กับต้นมะพร้าวใกล้กับไร่ข้าวโพดและไร่สับปะรดผมปลูกข้าวโพดสิบเอ็ดไร่และสับปะรดอีกเก้าไร่
สวนของธีรกรมีคนงานห้าสิบสี่คน และมีที่ให้คนงานพักอยู่ท้ายไร่ใกล้กับไร่ชมพู่ทางทิศตะวันตก
จักรยานไม่ใช่ของธีรกรแต่เป็นของคนงานในไร่ที่ชอบมาจอดพิงไว้ที่ต้นมะพร้าวตรงนี้เป็นประจำ
และเเล้วเขาก็ปั่นจักรยานมาถึงบ้านสวนและไปเปิดตู้เย็นหาน้ำกับยาพาราและขนมขบเคี้ยวติดไม้ติดมือไปด้วย
"วา! รถพี่จะพังไหมเนี่ยตกหลุมเเต่ละครั้งนี้เสียงดังมากพี่นึกว่าอะไหล่จะหลุดออกมา"
"ถนนไปนามันก็แบบนี้แหละพี่"
สุดารัตน์ก็ขี่รถมาถึงทางเข้าไปนาของพ่อแล้ว
"วา! นั้นข้าวโพดใครอะ"
สุดารัตน์ถามเสียงตื่นเต้นและชี้มือไปด้วย
เพราะไม่เคยเห็นต้นข้าวโพดสวยขนาดนี้และฝักข้าวโพดก็มีแต่อันใหญ่ๆ น่ากินสุดๆ
"พี่ไปขอซื้อสักห้าหกฝักได้ไหมวา"
"ได้ดิพี่เจ้าขอวสวนเขาใจดีไม่ว่าอะไรหรอพี่"
"พี่จอดรถทำไม"
พอจอดรถเสร็จปุ๊บสุดารัตน์ก็รีบวิ่งเข้าไปในไร่ข้าวโพดทันที
"พี่ดาจะไปไหน!!"
ทิวาธรตะโกนถามสุดารัตน์
สุดารัตน์วิ่งไปเกือบจะถึงไร่ข้าวโพดแล้วทิวาธรก็ร้องถาม
"ไปดูข้าวโพด แกก็ไปส่งข้าวให้พ่อก่อนเลยนะ เดี๋ยวพี่ตามไป!"
สุดารัตน์ตะโกนร้องตอบน้องชาย
"แกพาน้องก้องไปด้วยนะ!"
"เดี๋ยวสิพี่!!!"
สุดารัตน์กำลังจะวิ่งเข้าไปในป่าข้าวโพดทิวาธรก็เรียกไว้
"มีอะไรอีก"
"พี่เดินมาหาผมก่อนผมถึงจะบอกขี้เกียจตะโกนแล้วเนี่ย"
"เออๆ"
แล้วสุดารัตน์ก็เดินมาหาทิวาธร
"ว่ามาเลยเร็วๆพี่จะรีบไปดูข้าวโพด"
"ถ้าผมพาน้องก้องไปด้วยใครจะเป็นคนอุ้มน้องก้อง แล้วผมก็ถือปิ่นโตด้วย"
"นั่นสิพี่ลืมไป"
"แกไปเถอะ"
แล้วสุดารัตน์ก็จูงมือน้องก้องพากันเข้าไปในป่าข้าวโพด
สุดารัตน์เอามือไปจับข้าวโพดดูส่วนอีกมือหนึ่งก็จับมือน้องก้องแล้วก็ร้องออกมา
"โฮข้าวโพด ใหญ่กว่าที่คิดเเหะ"
แล้วสุดารัตน์ก็เด็ดมันออกมา
"ไหนดูสิต้นนี้สีเหลืองรึเปล่า"
"ก้องดูนี่สิ สีเหลือง เหลื๊อง"
สุดารัตน์พูดไปด้วยความตื่นเต้นโดยไม่ได้มองดูน้องก้องเลย
"ก้องๆ"
สุดารัตน์ไม่ได้ยินเสียงตอบรับจากน้องก้องเลยก้มมองดูเห็นน้องก้องมองดูอะไรสักอย่าง
สุดารัตน์มองตามที่น้องก้องมองไป
"นั้นใครนะ มาหลับอยู่ใต้ต้นไม้"
สุดารัตน์พึมพัมกับตัวเองเบาๆ
"หรือจะเป็นเจ้าของไร่ข้าวโพด แต่ ทำไมหน้าดูเด็กจัง"
สุดารัตน์จูงมือน้องก้องไปหาเด็กนั้นที่นอนหลับพิงต้นไม้อยู่
