สุดารัตน์ สาวออฟฟิศที่ถูกเลิกจ้าง ตัดสินใจกลับมาอยู่บ้านที่ต่างจังหวัดเธอได้เจอกับเพื่อนเก่าอย่างธีรกรเจอหน้ากันครั้งเเรกก็ไม่ชอบกันเเล้วมาดูกันว่าสองคนนี้จะลงเอยกันแบบไหน
ติดตามอ่านกันได้เลยค่ะ
ชาย-หญิง,ไทย,รัก,ยัยเพื่อนเก่า,ธีรกร,สุดารัตน์,เพื่อนเก่า,บ้านไร่,เพื่อน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
สุดารัตน์เดินมาที่หน้าบ้านรั่วบ้านของน้องกายเธอเดินเข้าไปหน้าประตูบ้านที่เปิดประตูอยู่
“มีคนอยู่ไหมค่ะ”
เธอร้องเรียกเสียงไม่เบานักเธอมองเข้าไปในบ้านเเละสอดส่องหาคนในบ้านเเต่ก็ไม่มีใครเลย
ธีรกรที่อาบน้ำเสร็จเดินออกมาจากห้องได้ยินเสียงคนเรียกเขารีบเเต่งตัวเเล้วลงไปข้างล่างว่าใครมา
“นี่คุณมาหาผมเเต่เช้ามีอะไรติดใจข้าวโพดผมเหรอ”
เขาพูดเย้าเเหย่เธอ
“ติดใจอะไรก็เเค่ข้าวโพดน้องกายอยู่ไหม”
เธอพูดกับเขาเสียงห้วน
เธอชิมข้าวโพดเขาเเล้วฟักหนึ่งข้าวโพดเขามันทั้งหวานเเละก็หอมเเต่ละเม็ดเรียงตัวสวยมีเเต่ฟักใหญ่ๆทั้งนั้น
“ไม่อยู่พากันไปวัด”
เขากลับเธอเสียงห้วนเช่นกันสุดารัตน์ได้ยินดังนั้นก็หมุนตัวกำลังจะเดินกลับบ้านเเต่นายกรเรียกไว้สะก่อน
“นั้นตะกร้าอะไร”
เขาเห็นเธอถือตะกร้ามาตั้งเเต่เเรกเเล้วเเละไม่ได้ทักท้วงอะไรเเต่เขาอยากรู้ว่าเธอถืออะไรมา
“ตะกร้าหมากมั้ง”
เธอพูดประชดประชันเขา
“คุณแก่ขนาดต้องเคี้ยวหมากเลยเหรอ”
เขาถามเธอหน้าซื่อตาใส
สุดารัตน์เมื่อเห็นเขาทำหน้าเเบบนั้นเธอก็หมั่นไส้เขาทั้งที่รู้อยู่เเล้วว่าในตะกร้ามันคืออะไรได้เดี๋ยวเล่นตามบทที่เขาส่งมาให้ซะเลย
“ฉันเอามาให้คุณเคี้ยวนะ”
สุดารัตน์พูดยิ้มๆ
“ผมไม่เอาหรอกคุณผมไม่ได้เเก่เหมือนคุณ”
เขาพูดยั่วเเหย่ให้เธอโมโห
“นี่นาย!หาว่าฉันแก่เหรอ”
เธอแว๊ดขึ้นเสียงดังมาหาว่าฉันเเก่ได้ยังไงฉันออกจากสวยเหมือนเด็กมหาลัย
“เอ้าก็คุณบอกว่าตะกร้าหมากนิผมนึกว่าคุณจะเอาไปเคี้ยวเล่นที่บ้านสะอีก”
เขายิ้มยียวนให้เธอเเละทำหน้าซื่อตาใสใส่เธอ
“ทนไม่ไหวเเล้วโว้ยคนอะไรชอบกวนประสาทเเถมยังมาว่าเธอเเก่อีก”
“เธอจะทำอะไร”
ธีรกรเห็นใบหน้าสุดารัตน์โกรธจัดเเละเธอก็เดินปรี่เขามาหาเขาเหมือนจะเข้ามาทำร้ายเขายังไงยังงั้น
สุดารัตน์เดินมาที่โต๊ะเเล้ววางตะกร้าลงเสียงดังเเละเดินปรี่เข้าไปหานายกรเตรียมพร้อมที่ฟาดเข้าไปที่เเขนของเขา
“ทำอะไรกันนะ”
มาริสาพูดขึ้นมาเสียงดัง
เเละทำหน้าดุใส่ฉันที่กำลังตีเเขนลูกชายคุณอรเธอตกใจสะงักมือที่กำลังจะฟาดนายกรเเละหันไปมองดูเเล้วก็เจอกับน้องกายเเละพ่อเเม่ของนายกรเดินเข้ามาในบ้านสุดารัตน์รีบเดินไปยืนข้างกายธีรกรทันทีเเละยิ้มบางๆให้ทั้งสามคน
“สวัสดีค่ะ”
สุดารัตน์ยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองคนเเละยิ้มบางๆให้
“เอ่อ...คือเมื่อกี้หนูปัดขี้ตุ๊กเเกออกจากเเขนเสื้อให้กรนะค่ะคุณแม่”
เธอพูดเสียงอ่อนหวาน
“ใครเป็นแม่หล่อนยะ!”
มาริสาพูดขึ้นเสียงดังสีหน้าไม่พอใจที่สุดารัตน์เรียกเธอว่าเเม่
“หนูเอาข้าวโพดผัดกระหล่ำปลีมาให้น้องกายค่ะหนูวางให้ที่โต๊ะเเล้วนะค่ะ”
พูดเสร็จเธอก็กำลังจะเดินออกไปเเต่แม่ของน้องกายพูดขึ้นมาว่าเคยเห็นเธอมาก่อนสุดารัตน์หยุดเดินเเละหันหน้ามาหามาริสาเเม่ของกาย
“หนูนี่หน้าคุ้นๆนะเหมือนเคยเห็นที่ไหน”
มาริสาพูดขึ้นเเละทำหน้าครุ่นคิดเหมือนเคยเห็นสุดารัตน์
“จะไม่ให้คุ้นได้ยังไงก็ลูกไอ้นวัฒน์ที่กลับจากกรุงเทพไง”
คุณสุชาติพูดขึ้นมา
“ออมาๆกินข้าวด้วยกันลูกวันนี้เเม่ทำกับข้าวเยอะเลย”
มาริสาพูดเสียงอ่อนลงเมื่อรู้ว่าสุดารัตน์เป็นลูกใคร
“ค่ะ”
เธอตอบรับคุณอรอย่างเต็มใจ
“เมื้อกี้ยังบอกว่าฉันไม่ใช่เเม่เธออยู่เลยพอรู้เเล้วว่าฉันเป็นลูกพ่อนวัฒน์ก็เเทนตัวเองว่าเเม่เฉยเลย”
ฉันนั่งข้างๆกายตรงข้ามกับธีรกรส่วนคุณอรเเละนั่งข้างนายกรคุณสุชาตินั่งหัวโต๊ะ
“อร่อยไหมลูก”
มาริสาถามสุดารัตน์
“อร่อยมากคุณเเม่ทำอะไรก็อร่อยหมดเลยค่ะ”
สุดารัตน์ตอบกลับด้วยรอยยิ้มเเละชมเเม่ของน้องกายว่าทำอาหารอะไรก็อร่อย
“จ้าลูกถ้าอร่อยก็ทานเยอะๆนะ”
มาริสาบอกสุดารัตน์ด้วยรอยยิ้มธีรกรที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับสุดารัตน์ทำหน้สหมั่นไส้ที่ยัยดาชมเเม่เขาว่าทำอาหารอร่อยเขารู้หรอกนะว่าเธอพูดเพื่อเอาใจเเม่เขาส่วนเเม่ก็ดูจะชอบยัยดาแม่อย่างนั้นเเม่อย่างนี้คงอยากจะได้ยัยนี้เป็นลูกสะใภ้
สุชาติกินข้าวอิ่มก็ลุกออกไปรดน้ำต้นไม้ที่หน้าบ้าน
“ค่ะ”
“หนูมีแฟนยังลูก”
มาริสาถามสุดารัตน์อยากรู้ว่าสุดารัตน์มีแฟนรึยังนางอยากได้คนนี้มาเป็นสะใภ้
“ยังไม่มีเลยค่ะคุณเเม่แต่หนูชอบลูกคุณเเม่นะค่ะ”
เธอพูดขึ้นมาเเละหันไปยิ้มให้น้องกายเเละตักอาหารที่เธอทำมาจากบ้านใส่ในจานข้าวของน้องกาย
“หนูชอบลูกเเม่คนไหน”
มาริสาเอ่ยถามอย่างสงสัยว่าหนูดาชอบลูกคนไหนของเธอ
“น้องกายค่ะ”
สุดารัตน์ตอบเสียงสดใสพร้อมยิ้มหวานให้ธีรกาย
“แค่กๆ”
กายที่ได้ยินที่พี่ดาพูดเขาสำลักข้าวที่กินเข้าไปไม่คิดว่าพี่ดาจะกล้าบอกเเม่เขาว่าเธอชอบเขา
สุดารัตน์เห็นน้องกายไอหน้าดำหน้าเเดงก็รีบหยิบเเก้วน้ำข้างๆเธอให้เขาดื่มทันที
“กายเป็นอะไรลูก”
มาริสาถาม
“ก็สำลักข้าวนะสิครับ”
ธีรกรตอบเเทนน้องชายเพราะกายน่าจะอึดอัดที่สุดารันต์บอกแม่เขาออกมาตรงๆเเบบนี้
“ดูก็รู้ว่ากายเขาไม่ได้ชอบเธอ”
“กรทำพูดกับเพื่อนเเบบนั้นล่ะลูก”
“ผมกับเธอไม่ได้เป็นเพื่อนกันสักหน่อยเเม่เราพึ่งเจอได้สองสามวันเอง”
เขาพึ่งรู้จักเธอสองสามวันเองจะมาเป็นเพื่อนกันได้ยังไงเป็นเพื่อนบ้านน่าจะดีกว่า
“ลูกจำเพื่อนสมัยเด็กของลูกไม่ได้เลยหรอก”
“เพื่อนสมัยเด็ก!”
สุดารัตน์กับธีรกรอุทานออกมาพร้อมกัน
เสียงดัง
“เดี๋ยวเเม่เล่าให้ฟัง”
มาริสาพูดยิ้มๆ
