สุดารัตน์ สาวออฟฟิศที่ถูกเลิกจ้าง ตัดสินใจกลับมาอยู่บ้านที่ต่างจังหวัดเธอได้เจอกับเพื่อนเก่าอย่างธีรกรเจอหน้ากันครั้งเเรกก็ไม่ชอบกันเเล้วมาดูกันว่าสองคนนี้จะลงเอยกันแบบไหน
ติดตามอ่านกันได้เลยค่ะ
ชาย-หญิง,ไทย,รัก,ยัยเพื่อนเก่า,ธีรกร,สุดารัตน์,เพื่อนเก่า,บ้านไร่,เพื่อน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ย้อนกลับไปตอนที่สุดารัตน์เเละธีรกรอยู่ ป.4 ตอนนั้นธีรกรชวนสุดารัตน์ไปเล่นน้ำที่หนองน้ำกลางหมู่บ้านเขากับเธอเล่นกันที่ริมหนองน้ำที่มันตื้นๆเเล้วตอนนั้นลมมันพัดเเรงมากสุดารัตน์กำลังจะก้าวลงไปในน้ำก่อนธีรกรจนลมมันพัดเธอลงไปไกลเธอลงเล่นน้ำก่อนเขาเธอกำลังจะจมน้ำเขารีบวิ่งขี้นไปที่ถนนไปเอารถจักรยานที่จอดไว้ข้างถนนรีบปั่นจักรยานไปเรียกคนเเถวนั้นให้มาช่วยเธอพอดีตอนที่เขากำลังปั่นจักรยานเขาเห็นคุณลุงกำลังเลี้ยงควายเเถวนั้นเขารีบปั่นไปขอความช่วยเหลือจากคุณลงพอเขาบอกคุณลุงเสร็จคุณลุงก็รีบวิ่งไปที่หนองน้ำและกระโดดลงไปช่วยเพื่อนเขาทันก่อนที่เธอจะจมน้ำเพื่อนเขาขึ้นมาจากน้ำได้เเต่สุดารัตน์ก็ยังไม่ฟื้นเขาร้องไห้คิดว่าเธอจะไม่ฟื้นขึ้นมาเล่นกับเขาอีกเเละเธอก็เป็นเพื่อนสนิทของเขาเราเล่นด้วยกันตั้งเเต่เด็กเพราะบ้านเราอยู่ใกล้กัน
“ฮือ ๆ ฮือ ๆ”
เขายืนมองสุดารัตน์ร้องไห้เสียงดัง
“ไอ้หนูรีบไปกลับบ้านบอกไปพ่อกับเเม่เด็กคนนี้เลยนะเดี๋ยวทางนี้ลุงจัดการเอง”
สุดารัตน์ไม่ได้เป็นอะไรมากเธอกินน้ำเข้าไปเยอะคุณหมอให้นอนค้างคืนที่โรงพยาบาลเพื่อดูอาการถ้าไม่ได้เป็นอะไรมากก็กลับบ้านได้ทุกวันธีรกรจะขอเเม่ให้พาไปเยี่ยมสุดารัตน์ที่โรงพยาบาลเยี่ยมทั้งเช้าเเละตอนเย็นและตอน ม.5 ธีรกรเป็นไข้สองวันจนไปโรงเรียนไม่ได้สุดารัตน์ก็ทำข้าวต้มมาให้ธีรกรทานทุกวันจนเขาจะหายป่วยเเละยังมาเช็ดตัวให้ตอนที่พ่อกับเเม่ของเขาไม่อยู่บ้านหรือตอนที่เเม่กับพ่อของกรไม่ว่าง
“ตอนที่กรป่วยหนูก็มาดูเเลกรตอนที่เเม่ไม่อยู่ ดูๆไปแล้วเหมือนเเฟนกันเลย แม่ล่ะเชียร์อยู่ในใจว่าทั้งสองจะเป็นแฟนกันไหม ดูแลกันดีอย่างนี้เเละยังเป็นห่วงเป็นใยกันขนาดนี้แม่คิดว่าพวกเราเเฟนกันสะอีก”
มาริสาอยากให้สุดารัตน์ชอบธีรกรเเต่สุดารัตน์กลับชอบธีรกายเเต่ไม่เป็นไรยังไงสุดารัตน์ก็เป็นจะลูกสะใภ้เธออยู่เเล้ว
“ฟังดูเเล้วโรเเมนติกจังนะพี่กร”
ธีรกายพูดยิ้มๆใส่พี่ชาย
ธีรกรตวัดสายตามองน้องชายอย่างไม่พอใจ
ส่วนสุดารัตน์ก็มองดูเฉยๆไม่ได้พูดอะไรก็เเค่ตอนเด็กๆจะไปใส่ใจอะไรสนใจตอนนี้ดีกว่าว่าเธอจะทำให้น้องกายรักเธอได้อย่างไรจริงอยู่ที่ธีรกรพูดมันเป็นเรื่องจริงว่าน้องชายเขาไม่ได้รักเธอมีเเต่เธอคนเดียวที่รักเขาข้างเดียวเเต่ไม่เป็นไรถ้าทำสุดความสามารถเเล้วน้องกายไม่รักเธอ เธอจะเลิกรักน้องกายไปเอง
เเต่ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันกับนายกรจะเป็นเพื่อนรักกันตั้งเเต่เด็กจนจบ ม.6 เเต่พอเราเเยกย้ายกันพวกเราก็ไม่ได้ติดต่อกันเลยเเละจำไม่ได้ด้วยว่าตัวเองมีเพื่อนรักที่บ้านใกล้ๆเธอ ส่วนเขาเองดูจากหน้าที่นั่งฟังป้าสาเล่าก็คงจะจำไม่ได้เหมือนกับเธอนั้นเเหละถ้าจำได้ก็ต้องทักเธอตั้งแต่อยู่ห้างเเล้ว
ธีรกรก็จำไม่ได้เหมือนกันว่ามีเพื่อนรักเป็นเธอ
ตอนนั้นเขากับเธอคงจะรักกันมากรักเเบบเพื่อนนะไม่ใช่รักเเบบคนรักกัน
ฟังที่เเม่เล่ามันก็ดูโรเเมนติกอย่างที่น้องชายว่านั้นเเหละจบ ม.6 เเล้วเขาก็เรียนต่อที่มหาลัยในตัวจังหวัดส่วนสุดารัตน์สอบติดมหาลัยที่กรุงเทพเเละจันทิมากับอันดาก็สอบติดเหมือนกันเเต่เรียนคนละคณะกับสุดารัตน์หลังจากนั้นเขาก็จำไม่ได้เลยว่าเคยมีเพื่อนชื่อสุดารัตน์จนมาถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้ถ้าเเม่ไม่บอกเขาก็จำไม่ได้ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเราเคยเป็นเพื่อนรักกัน
แต่มันก็นานหลายปีเเล้วจะเก็บมาใส่ใจอะไรแต่ตอนนี้เขากับเธอเห็นหน้ากันก็กัดกันจะให้เป็นเหมือนตอนเด็กๆไม่ได้หรอกนะเพราะเขาเจอเธอตั้งเเต่เเรกก็ไม่ชอบเธอเเล้ว
“แม่เล่าเเบบนี่เเล้วลูกไม่ชอบหนูดาเหรอ”
มาริสาเอ่ยถามขึ้นอย่างมีความหวังว่าทั้งสองจะกลับมาเป็นเพื่อนรักกันอีกได้ดูจากที่นั่งกินข้าวกันเหมือนหนูดาจะไม่ชอบลูกชายเธอเลย
“ไม่ครับ/ค่ะ”
ธีรกรกับสุดารัตน์พูดพร้อมกันอย่างรัวเร็วเเละเสียงดังทั้งสองคน
“จ๊ะไม่ก็ไม่เนาะ”
เห็นทั้งสองคนตอบเเบบนี้เเล้วก็รู้สึกเสียดายหนูดาที่ไม่ได้ชอบลูกชายคนโตของเธอเลยเเต่ไปชอบลูกชายคนเล็กเเทนพอกินข้าวอิ่มกันเเล้วสุดารัตน์ก็ช่วยป้าสาเก็บจานไปล้างเเละปัดกวาดเช็ดถูโต๊ะเสร็จเธอก็ขอลากลับบ้านเธอเดินออกมาหน้าบ้านก็เห็นนายกรขี่รถออกไปคงจะไปที่ไร่ละมั้งเธอเธอคิดเธอเดินกลับบ้านเเละเห็นรถมอเตอร์ไซค์สีแดงของเเม่จอดอยู่ในโรงรถเเม่เธอคงกลับมาจากวัดเเล้วดเเละน่าจะมาพร้อมกับป้ามาริสา
“แม่พ่อไปไหนหนูไม่เห็นพ่อเลยตั้งเเต่เช้า”
เธอถามแม่
“ไปดูปลาที่ใส่เบ็ดไว้ตั้งเเต่เช้าเเล้วลูก”
“ออค่ะ”
สุดารัตน์เดินไปเปิดตู้เย็นเอาน้ำออกมากินก็เห็นน้องสาวกำลังทำอาหารอยู่
“ยัยชาทำอะไรนะ”
เธอถามน้องน้ำเสียงปกติ
“แม่บอกให้ชาทำอาหารไปให้พ่อค่ะตอนนี้ก็สิบเอ็ดโมงแล้วทำเสร็จก็จะเอาไปให้พ่อที่นาพี่ดาไปด้วยกันไหมค่ะ”
เธอตอบพี่สาวเสียงสดใสเเละชวนพี่สาวไปนาด้วยกัน
“ไปสิอยู่บ้านก็เบื่อๆไม่มีอะไรทำ”
“ตอนที่ชากลับบ้านมาไม่เห็นพี่ดาเลยพี่ดาไปไหนมาเหรอค่ะ”
ตอนที่เธอกับเเม่กลับมาจากวัดก็ไม่เห็นพี่สาวเลยเธอถามพี่ชายที่นั่งเล่นเกมอยู่มี่โซฟาหน้าทีวีทิวาธรก็ตอบเธอว่าไม่รู้
“ออพี่เอาอาหารไปให้น้องกายเเละคุณป้าชวนพี่กินข้าวด้วยกันเลยนานนะ”
“ค่ะ”
พอดื่มน้ำเสร็จเธอก็เดินไปเล่นกับน้องก้องที่นั่งอยู่โซฟากับเเม่ของเธอ
”น้องก้องไปวัดกับเเม่น้องก้องดื้อไหมค่ะ”
ปกติน้องก้องเป็นคนอยู่ไม่นิ่งเห็นอะไรก็จะเดินไปหยิบไปดูว่ามันคืออะไร
“ไม่ดื้อไม่ซนนะเขาอยู่นิ่งๆไม่งอเเงจนเสร็จเเละกลับบ้านเลย”
“ดีจังที่หลานน้าดาไม่ดื้อไม่ซนเวลาไปทำบุญที่วัด”
“ก้องเป็นยังไงบ้างไปวัดสนุกไหม”
เธอถามน้องก้องด้วยรอยยิ้ม
“สนุกครับมะม๊า”
สุดารัตน์ก้มลงไปหอมแก้มอ้วนๆของน้องก้อง
“คิคิ”
น้องก้องหัวเราชอบใจที่มะม้าหอมเเก้มเขาที่ไรเขาก็หัวเราะทุกทีเพราะมันจักกะจี้
“อืมแก้มหลานน้าหอมจังเเถมยังนุ่มอีก”
น้องก้องมาอยู่ที่นี่ดูอวบอ้วนขึ้นเพราะว่าเเม่เธอทำอาหารอร่อยเเม่ทำอะไรให้กินก็กินหมด
วันศุกร์น้องก้องไปตลาดกับเเม่เธอเห็นพิซซ่าหน้าไส้กรอกก็บอกแม่เธอซื้อให้เเละเดินไปอีกสามสี่ก้าวเห็นเขากำลังยืนปิ้งหมูอยู่น้องก้องก็เดินจูงมือคุณนายจิตตราพาเดินไปที่ร้านหมูปิ้งทันทีคุณนายจิตตราเห็นสีหน้าอ้อนๆของหลานชายไม่ไหวเลยซื้อให้สามไม้น้องก้องกินหมดเลยพอกลับบ้านมาก็กินพิซซ่าไปอีกสองชิ้นจนหมดตอนอยู่ที่ตลาดกินกินไปแล้วชิ้นหนึ่งกินจนเเก้มอวบอ้วนน้องก้องกลับมาจากตลาดเธอก็ฟัดเเก้มน้องก้องไปหนึ่งที
“ได้กินของอร่อยด้วยมีทั้งขนม ทั้งนมเปรี้ยวนะครับมะม๊า”
น้องก้องพูดเเล้วยิ้มสดใสเมื่อตัวเองได้กินของอร่อยอย่างขนมเเละนมที่วัด
“แล้วเอามาฝากมะม๊าด้วยไหมครับ”
เธอถามทีเล่นทีจริงกับน้องก้อง
“ไม่ครับ”
น้องก้องตอบมะม๊าเเละยิ้มบางให้มะม๊าที่ตัวเองไม่ได้เอามาฝากมะม๊าเลย
“ทำไมทำหน้าอย่างนั้นมะม๊าเเค่ถามเล่นเฉยๆ”
เธอพูดยิ้มๆ
12:00
“ปะพี่ไปกันเลยชาทำอาหารเสร็จเเล้ว”
ทิชากรเดินถือปิ่นโตมาเรียกพี่สาวให้ไปส่งข้าวพ่อด้วยกัน
สุดารัตน์จูงมือน้องก้องให้ไปด้วยกัน
