สุดารัตน์ สาวออฟฟิศที่ถูกเลิกจ้าง ตัดสินใจกลับมาอยู่บ้านที่ต่างจังหวัดเธอได้เจอกับเพื่อนเก่าอย่างธีรกรเจอหน้ากันครั้งเเรกก็ไม่ชอบกันเเล้วมาดูกันว่าสองคนนี้จะลงเอยกันแบบไหน
ติดตามอ่านกันได้เลยค่ะ
ชาย-หญิง,ไทย,รัก,ยัยเพื่อนเก่า,ธีรกร,สุดารัตน์,เพื่อนเก่า,บ้านไร่,เพื่อน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
14:00
พอกินข้าวเสร็จสุดารัตน์เเละน้องสาวก็พากันขี่รถไปที่ไร่ธีรกรน้องสาวเธอขี่รถมาจอดที่หน้าบ้านสวนธีรกร
“ชารออยู่นี่เเหละเดี๋ยวพี่เข้าไปแปปเดียว”
“ค่ะ”
ทิชากรนั่งรอพี่สาวอยู่ที่รถมอเตอร์ไซค์
เเล้วสุดารัตน์ก็เดินเข้าไปในบ้านเธอเห็นประตูมันเปิดอยู่เลยเดินเข้าไปเธอกวาดสายตามองหาน้องก้องเเละนายกรสุดารัตน์ได้ยินเสียงเหมือนอะไรตกลงพื้นอย่างเเรง
“ปึ๊ก!”
“ฮือ ฮือ”
เธอได้ยินเสียงคนร้องสุดารัตน์เดินตรงไปทางขวาเเละเห็นน้องก้องนั่งอยู่ที่พื้นร้องเสียงดังน้องก้องคงจะตกลงมาจากโซฟา
“มะม๊า”
น้องก้องเมื่อได้เห็นสุดารัตน์ก็หยุดร้องไห้ทันที
“เป็นอะไรไหมก้อง”
เธอถามน้องก้องอย่างเป็นห่วง
“เจ็บก้นครับมะม๊า”
พูดเเล้วก็ชี้ไปที่ก้นตัวเองว่าเจ็บตรงนี้
“จ้า”
สุดารัตน์พูดเเล้วอมยิ้ม
แล้วสุดารัตน์ก็มองไปที่โซฟาเห็นนายกรนอนหลับสบายอยู่บนโซฟาขนานน้องก้องตกลงมาเสียงดังเธอยังได้ยินเเล้วนายกรที่อยู่ใกล้น้องก้องกลับไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย
“นอนหลับสบายเลยนะนายกร”
เธอพูดเบาๆกับตัวเอง
“นายกร”
เธอเรียกธีรกรน้ำเสียงปกติไม่ได้ดังมากเเต่เขาก็ไม่ตื่น
“นายกร!”
เธอลองเรียกเขาเสียงดังอีกครั้งนายนี่ก็ไม่ตื่นขึ้นมา
“ได้นอนหลับสบายเชียวนะนายต้องโดนนี่”
เเล้วเธอก็เดินเข้าไปในครัวเเละหยิบถ้วยที่คว่ำไว้ที่ซิงค์ล้างจานออกมาเเละนำถ้วยไปใส่น้ำจนเต็มถ้วยเเล้วเดินออกมายืนอยู่ที่ข้างโซฟาเเล้วเธอก็เทน้ำใส่ตัวธีรกร
ธีรกรเมื่อโดนน้ำที่สุดารัตน์เทลงมาก็ตื่นขึ้นทันที
“นี่เธอทำอะไร!”
เขาพูดขึ้นมาเสียงดังเเละโมโหสุดารัตน์ที่เธอเทน้ำใส่เขา
“ก็เทน้ำนะสิถามได้”
สุดารัตน์ตอบธีรกรเสียงราบเรียบ
“ผมรู้อยู่ว่าคุณเทน้ำลงมา เเต่!คุณทำแบบนี้ทำไม”
ธีรกรพูดเสียงดังใส่สุดารัตน์
“ฉันปลุกนาย นายก็ไม่ตื่นไม่เอาน้ำร้อนสาดใส่ก็ดีเท่าไรเเล้วน้องก้องนอนกับนายทำไมนายไม่ดูน้องก้องเลยปล่อยให้ลูกฉันตกลงมาจากโซฟาได้ยังไง!”
“ห๊ะ!ผมไม่รู้เรื่องนะคุณว่าน้องก้องมานอนกับผมตอนไหน”
เขาตกใจที่น้องก้องมาอยู่ที่นี่ตอนไหนเเละยังมานอนกับเขาอีกเขาไม่รู้ว่าน้องก้องเดินเข้ามาในบ้านตอนไหนเขามานอนพักที่โซฟาหลังจากแหย่ไข่มดเเดงไปตั้งสี่ห้ารังเขาเห็นตั้งเเต่เมื่อวานเเล้วเเต่ไม่แหย่เลยเพราะมันค่ำเเล้วหลังจากที่กินข้าวเที่ยงเสร็จเขาก็ไปเเหย่ไข่มดเเดงเพื่อเอาไปให้เเม่ทำอาหาร มาริสาชอบชอบกินไข่มดเเดงนั้นนะของโปรดแม่เขาเลยนะ
“จะไม่รู้เรื่องได้ยังไงก็น้องก้องอยู่กับนายตั้งหลายชั่วโมง”
“ผมไม่รู้ตัวซ้ำว่าน้องก้องมาหาผมตอนไหนจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็เรื่องของคุณ”
พูดเเล้วก็เดินขึ้นห้องไปเพื่อไปล้างหน้าล้างตาบ้านสวนของธีรกรนั้นมีห้องน้ำห้องเดียวที่อยู่ในห้องนอน
ส่วนด้านล่างจะเป็นห้องครัวกับห้องนั่งเล่น
“นี่นาย!กับมาคุยกับฉันให้รู้เรื่องก่อน”
สุดารัตน์ตะโกนเรียกธีรกรเสียงดังเพื่อให้เขาลงมาคุยกับเธอให้รู้เรื่องเขาจะไม่รู้ได้ยังไงก็น้องก้องอยู่ที่นี่กับเขาตั้งหลายชั่วโมงโมโหขนาดนั่นสงสัยจะไม่รู้จริงๆเเห๊ะคงจะนอนหลับจนไม่รู้ว่าใครเข้ามาถ้าโจรเข้ามาข้าวของเครื่องใช้หายไปจนหมดก็คงไม่รู้ตัวเลยถ้าโจรเข้ามาจริงๆเธอไม่อยากจะคิดเลยเธอกลัวว่ามันจะเอาน้องก้องไปขายด้วย
“ไม่ระวังตัวเลยจริงๆ”
ทิชากรที่นั่งอยู่บนมอเตอร์ไซค์อยู่เธอมองดูต้นมะม่วงที่ส่ายไปส่ายมาเพราะลมมันพัดพอสักพักลมก็เริ่มพัดเเรงขึ้นจนต้นมะม่วงเหมือนมันจะโค่นล้มลงมายังไงยังงั้นเเละลมก็พัดเอาดินขึ้นมาจากพื้นโดนหน้าเธอเต็มๆทั่วทั้งบริเวณนี้ก็เต็มไปด้วยฝุ่นจนเธอมองไม่เห็นอะไรเลยเเถมลมยังพัดเเรงอีกเธอได้ยินเสียงต้นไม้เสียงหลังคาทั่วทั้งบริเวณนี้เลยพอลมเริ่มเบาลงเธอก็รีบเดินไปหาพี่สาวที่อยู่ในบ้านพี่กรตอนนี้พี่สาวเธอยังไม่ออกมาเลย
เธอกลัวว่าเธอจะกลับบ้านไม่ทันก่อนที่ฝนมันจะตกดูเเล้วฝนน่าจะตกหนักอยู่
“พี่ดากลับบ้านกันเถอะเหมือนฝนมันจะตกเลย”
พอทิชากรพูดจบลมก็พัดเเรงขึ้นเหมือนเมื่อกี้เลย
“แกไปรับพ่อกลับบ้านเลยเดี๋ยวพี่กลับๆนายกรเอง”
เมื่อเช้าพ่อปั่นจักรยานมานาทำไมเธอถึงรู้นะเหรอก็เพราะว่าไม่เห็นจักรยานจอดอยู่ที่โรงรถยังไงล่ะ
เธอกลัวว่าพ่อจะปั่นจักรยานกลับบ้านไม่ทันนะสิเธอเลยบอกน้องว่าให้ทิชากรไปรับพ่อกลับบ้านส่วนเธอจะกลับกับนายกรก็ได้เพราะบ้านเราสองคนก็อยู่ใกล้กันเเค่บ้านป้าน้อยกั้นบ้านเราสองคนอยู่
“ค่ะ”
เเล้วทิชาก็รีบวิ่งไปที่รถเเละขี่ออกไปอย่างรวดเร็วกลัวว่าฝนมันจะตกก่อน
“น้องก้องนั่งอยู่ตรงก่อนนะครับเดี๋ยวมะม๊ามา”
เธอบอกให้น้องก้องนั่งรอเธออยู่ตรงนี้ก่อนเดี๋ยวเธอกับมาตอนนี้น้องก้องนั้งอยู่ที่เก้าอี้ไม้เหมือนกันกับโซฟาเเต่เป็นเก้าอี้สีเดียวกับโซฟาเลย
“ครับ"
เเล้วสุดารัตน์ก็เดินขึ้นบันได
พอเดินพ้นบันไดไม้มาก็เห็นระเบียงได้สีน้ำตาลเเละประตูห้องนอนของธีรกรข้างหลังเธอเป็นระเบียงไม้ส่วนข้างหน้าเธอเป็นห้องของนายกรระหว่างระเบียงกับหน้าประตูอยู่ห่างกันพอสมควรไม่ได้เเคบจนเกินไป
16:00
ก๊อก ก๊อก
ไม่มีเสียงตอบรับจากข้างในเลย
“นี่นายกรเปิดประตูให้ฉันหน่อย”
ธีรกรนอนอยู่บนเตียงเขาได้ยินเสียงสุดารัตน์เคาะประตูอยู่สองสามทีสักพักเธอก็ร้องเรียกเขาให้ผมเปิดประตูให้ผมไม่เปิดให้หรอกนะ
“นี่!ถ้านายไม่เปิดฉันจะพังประตูเข้าไปนะ”
สุดารัตน์พูดขู่เขาว่าเธอจะพังประตูเข้าไปใครมันจะบ้าพังประตูเข้าไปประตูตั้งเเข็งถ้าเธอทำได้เจ็บมือตายเเน่ถ้าเอามีดมาฟัดเธอกลัวว่าจะได้จ่ายค่าประตูให้นายกรนะสิไม่เอาหรอกไม่อยากเสียเงินกับอะไรพวกนี้เอาไปเสียกับน้องกายจะดีกว่า
ธีรกรที่ได้ยินกลัวว่าเธอจะทำจริงๆอย่างที่พูดยัยนี่ยิ่งเป็นคนมือไหวอยู่ตอนนั้นยังเกือบจะเอามือมาฟาดเขาดีนะที่เเม่มาเห็นก่อนไม่งั้นเขาคงเจ็บเเขนไปเเล้วเเละยัยนี่ยังเอาน้ำมาเทใส่เขาจนเสื้อเขาเปียกอีก
“มีอะไร”
ธีรกรเปิดประตูเเต่เขาไม่ได้เดินออกมาจากห้องนอนเลย
เขาคิดว่ายัยนี่ต้องมาขอโทษเขาเเน่ที่เธอเทน้ำใส่เขาเมื่อกี้คงสำนึกผิดล่ะสิที่ทำกับเขาเเบบนั้นเลยอยากจะมาขอโทษเขาธีรกรอมยิ้มอยู่ในใจเเต่เปล่าเลยเขาคิดอะไรเนี่ยที่คนอย่างยัยดาจะมาขอโทษเขา
“นายกรช่วยไปส่งฉันกับน้องก้องที่บ้านหน่อยสิฝนมันกำลังจะตก”
ซ่าาาาาาาา เปรี้ยง!เปรี้ยง!!!
พร้อมกับฟ้าเเลบเเละเสียงฟ้าร้องดังเปรี้ยง
“โอ้ยจะมาตกอะไรตอนนี้วะเนี่ยตกเเรงขนาดนี้กว่ามันจะหยุดตกก็เช้าโอ้ย!ฉันต้องอยู่ที่นี่กับนายกรสองต่อสองเหรอเนี่ยไม่สิสามต่างหาก”
“ฝนตกหนักขนาดนี้เธอจะให้ฉันไปส่งจริงเหรอ"
“เออ”
ธีรกรล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงเเละหยิบมันออกมายื่นให้สุดารัตน์
“อะไร”
เธอถามเขาสีหน้างงที่อยู่ๆนายกรก็ล้วงกระเป๋ากางเกงเเละยื่นอะไรมาให้เธอก็ไม่รู้
เขาไม่ตอบเเต่ยัดมันใส่ในมือเธอ
“กุญเเจรถเอามาให้ฉันทำไม”
เธอถามสีหน้างงที่นายกรเอากุญเเจรถมาให้เธอ
“เธออยากกลับบ้านไม่ใช่เหรอก็ขี่กลับบ้านซะสิถ้าเธอจะกลับก็กลับคนเดียวนะส่วนน้องก้องก็อยู่กลับผม”
เธอได้ยินเขาพูดเเบบนั้นก็ไม่กล้าให้น้องก้องอยู่คนเดียวกับนายนี่หรอกขนาดน้องก้องตกโซฟายังไม่ได้ยินเลยดีไม่ดีนายกรอาจจะจับน้องก้องโยนออกไปข้างนอกก็ได้
“ฉันจะอยู่ที่นี่จนกว่าฝนจะหยุดตก”
”ก็เเล้วเเต่คุณ”
เเล้วธีรกรก็เดินไปข้างล่างไปปิดประตูบ้านที่เปิดไว้ตั้งเเต่เที่ยง
