สุดารัตน์ สาวออฟฟิศที่ถูกเลิกจ้าง ตัดสินใจกลับมาอยู่บ้านที่ต่างจังหวัดเธอได้เจอกับเพื่อนเก่าอย่างธีรกรเจอหน้ากันครั้งเเรกก็ไม่ชอบกันเเล้วมาดูกันว่าสองคนนี้จะลงเอยกันแบบไหน
ติดตามอ่านกันได้เลยค่ะ
ชาย-หญิง,ไทย,รัก,ยัยเพื่อนเก่า,ธีรกร,สุดารัตน์,เพื่อนเก่า,บ้านไร่,เพื่อน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
พอสุดารัตน์เดินออกไปธีรกรก็เอ่ยถามอันดาว่า
"มึงเป็นเพื่อนกับยัยนั้นตอนไหนวะทำไมกูไม่รู้"
ธีรกรไม่เคยรู้ว่าเพื่อนเขาทั้งสองคนเป็นเพื่อนกับสุดารัตน์มาก่อน
"มึงจะไปรู้ได้ไงวัน ๆ อยู่แต่กับไร่กับสวน"
อันดาว่าให้เพื่อนเพราะธีรกรชอบไปอยู่ที่ไร่และกินนอนอยู่ที่นั้นตลอดเวลาช่วงเก็บเกี่ยวผลไม้ถ้าไม่มีธุระอะไรธีรกรก็จะไม่มาในตัวอำเภอเมือง เลย
มันก็จริงอย่างที่อันดาว่านั้นเเหละ
"น้องกาย!"
สุดารัตน์เดินไปหาธีรกายที่โต๊ะเธอเรียกชื่อน้องกายเสียงดัง จนธีรกายและเพื่อน ๆ ที่กำลังนั่งทานข้าวอยู่หันมามอง
"พี่ดา"
ธีรกายพูดกับตัวเองเบา ๆ หันมามองและตกใจที่เห็นสุดารัตน์อยู่ที่นี่
"ขอพี่นั่งด้วยคนนะค่ะ"
พูดจบสุดารัตน์ก็นั่งลงข้างน้องกายทันที
"น้องกายพี่ซื้อไก่ทอดมาฝาก"
สุดารัตน์พูดน้ำเสียงอ่อนหวานกับน้องกายเเล้วก็ยื่นถุงเคเอฟซีให้ธีรกายแล้วเขาก็ยื่นมือมารับถุงจากมือเธอไป
“ขอบคุณครับ”
ธีรกรขอบคุณสุดารัตน์ที่ซื้อไก่ทอดมาฝากเขา
"มีแต่ของไอ้กายเเล้วของผมล่ะครับ"
ทิวาธรพูดขึ้นเเละเเกล้งทำท่าน้อยใจที่พี่ดาที่ไม่มีอะไรมาฝากเขาเลย
"ไม่มี"
เธอตอบน้องชายน้ำเสียงปกติ
"เเล้วของผมล่ะครับพี่ดา"
เข้มพูดขึ้นมาบ้าง
"ไม่มีจ๊ะน้องเข้ม"
สุดารัตน์พูดแล้วก็ยิ้มแห้งให้น้องเข้ม
"พี่ดาไม่มีอะไรให้พวกเราหรอกไอ้เข้มเขาเอาของมาจีบผู้ชาย"
ทั้งสามกินข้าวเสร็จก็พากัน
ขึ้นเรียนเพราะตอนนี้บ่ายโมงเเล้ว
สุดารัตน์เดินไปที่โต๊ะก็ไม่เห็นเพื่อนรวมถึงนายกรด้วยคงจะขึ้นไปสอนนักศึกษาเเล้ว
สุดารัตน์เดินกลับไปที่รถเเละขับกลับบ้านเพื่อไปรับน้องก้องที่ศูนย์พัฒนาเด็กเล็กเพราะต้องไปรับน้องก้องตอนบ่ายสองเธอเลยรีบกลับบ้านระหว่างทางเธอเห็นร้านขายทุเรียนข้างถนนเรียงรายกันเต็มไปหมด เธอจอดรถและลงไปซื้อทุเรียนสามลูก ไปฝากพ่อกับเเม่เเละน้องก้องด้วย
14:10
ศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก
สุดารัตน์ยืนรอน้องที่รถกระบะรอคุณครูปล่อย รอไม่นานคุณครูก็เดินมาส่งเด็ก ๆ ที่หน้าโรงเรียนมีผู้ปกครองมารับเด็ก น้องก้องเดินออกมาพร้อมคุณครูเเละเพื่อน น้องก้องเห็นสุดารัตน์ยืนอยู่ก็ยิ้มดีใจเเละรีบวิ่งไปหาเธอทันที
"เดี๋ยวก็ล้มหรอกก้อง"
"ปะไปขึ้นกัน มะม๊าซื้อทุเรียนมาฝากด้วยนะ สามลูกเลย"
น้องก้องยิ้มดีใจที่จะได้กินทุเรียน
"เย้ ๆ"
เเล้วสุดารัตน์ก็จูงมือน้องก้องเเล้วพากันขึ้นรถเเละขับรถกลับบ้าน
บ้านสุดารัตน์
15:34
"พ่อ ดากลับมาเเล้วค่ะ ดาซื้อทุเรียนมาฝาก"
สุดารัตน์เดินเข้ามาในบ้าน เเล้วตะโกนบอกว่า เธอกลับมาเเล้วและก็ซื้อทุเรียนมาฝากพ่อกับเเม่ด้วย
เเละเธอก็วางถุงทุเรียนลงบนโต๊ะกินข้าวในครัว
คุณนวัฒน์เเละจิตตราที่นั่งดูทีวีก็หันมามองสุดารัตน์เเละลุกออกไปหาสุดารัตน์เเละหลาน
"แกซื้อมากี่บาทยัยดา"
"ไม่เเพงแม่กิโลละร้อยบาทดาซื้อมาสามลูกก็สามร้อยบาทจ๊ะแม่"
เเล้วสุดารัตน์ก็ไปเอาจานมาแกะทุเรียนใส่จานเเล้วทุกคนก็ลงมือกินอย่างเอร็ดอร่อยเเละไม่ลืมที่จะแบ่งเก็บไว้ให้ทิวาธรด้วย
"พ่อเสื้อกีฬาได้วันไหนคะนี่ใกล้จะถึงวันแข่งเเล้วนะพ่อ"
"ได้วันนี้เเหละแกก็ไปเอาเสื้อที่บ้านผู้ช่วยสุชาตินะเอามาเพื่อพ่อกับเเม่เเละน้องด้วย"
19:30
"ได้เลยพ่อ"
สุดาัรตน์ตอบรับพ่อเเล้วอมยิ้มออกมาเพราะเธอจะได้ไปหาน้องกาย
พอตกเย็นเธอกินข้าวเสร็จก็รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะตอนนี้สุดารัตน์ใส่ชุดนอนอยู่เธอใส่เสื้อเอวลอยสีฟ้าเเละกางเกงกระโปรงยีนส์สีดำไปหาน้องกายที่บ้าน
สุดารัตน์เดินเข้าไปเปิดประตูรั้วหน้าบ้านน้องกายเเละเดินเข้าไปในบ้านก็ไม่เห็นใครเลยสงสัยแม่กับพ่อของน้องกายไปประชุมเงินล้านที่ศาลาหมู่บ้านเธอเดินเข้าไปในครัวก็ไม่เห็นใครเลยเธอเลยจะขึ้นไปดูข้างบนว่ามีใครอยู่ไหมเเล้วสุดารัตน์ก็ขึ้นไปข้างบนเธอเห็นไฟทั้งสองห้องปิดอยู่ สุดารัตน์จะเดินไปที่ห้องทางขวามือเธอคิดว่าน้องกายต้องอยู่ห้องนี้เป็นแน่เป็นโอกาสดีที่เธอจะได้อยู่สองต่อสองกับธีรกาย
'หรือจะไม่เข้าไปดีวะ'
สุดารัตน์คิดว่ามันคงจะไม่งามที่เธอจะเข้าไปห้องผู้ชายโดยได้รับอนุญาตเเละอีกอย่างเดี๋ยวเเม่น้องกายจะไม่ชอบเธอว่าเธอนั้นเเรด
มาหาผู้ชายถึงในห้องเเต่อีกใจหนึ่งก็อยากเข้าไปเพราะวันนี้เธออุสาต์แต่งตัวสวยมาหาน้องกายโดยเฉพาะถึงเสื้อผ้าที่เธอใส่มันจะไม่ได้สวยแต่เธอคิดว่าน้องกายต้องชอบเเน่คิดได้ดังนั้นก็เปิดประตูเข้าไป ในห้องมันมืดสนิทเหมือนน้องกายจะนอนเเล้วเเต่ก็มีเเสงจากพระจันทร์ที่อยู่บนฟ้าส่องเเสงลงมาพอให้เห็นว่าในห้องนี้มีอะไรบ้างและผ้าม่านห้องน้องกายก็ไม่ได้ปิดไว้เธอเลยเห็นว่าน้องกายนอนอยู่บนเตียง นอนหันหลังให้เธออยู่
'ทำไมนอนไวจัง'
เธอเลยล้มตัวลงนอนข้างน้องกายเเละกอดเข้าไว้แค่นี้เธอก็ดีใจมากเเล้วที่ได้นอนกอดน้องกายพอเธอจะคลายอ้อมกอดก็มีมือมาจับมือเธอไว้
'อย่างบอกนะว่าน้องกายตื่นเเล้วตายเเล้วยัยดาถ้าน้องกายรู้ว่าเธอเข้ามาในบ้านเขา เเล้วยังมานอนกอดเขาอีกน้องกายต้องโกรธเธอเเน่ ๆ เลย'
"คุณจะ"
เขาก็หยุดสะงักไปเมื่อหันมาหาคนที่นอนกอดเขาจากทางด้านหลังปากเขาโดนแก้มเธอเต็ม ๆ เเละตกใจที่สุดารัตน์ขึ้นมาบนห้องเขาได้อย่างไรตอนนี้หัวใจเขาเต้นเเรงอย่างกับมีกลองอยู่ในตัวของเขา
แล้วคนที่เธอกอดอยู่ก็หันหน้ามาปากของเขาโดนแก้มเธอ
"เฮ้ย!/เฮ้ย!"
สุดารัตน์ตกใจตาเบิกกว้างคนที่นอนอยู่เป็นธีรกรไม่ใช่น้องกายอย่างที่เธอคิดตั้งเเต่เเรกเเต่ที่ตกใจยิ่งกว่าก็คือนายกรหอมแก้มเธอ เเล้วหัวใจเธอมันก็เต้นเเรง เมื่อโดนธีรกรหอมแก้มแบบไม่ได้ตั้งใจสุดารัตน์เเละธีรกรสบตากันเหมือนตกอยู่ในภวังค์สุดารัตน์รู้สึกประหม่าที่เมื่อกี้นายกรหอมแก้มเธอ จะว่าไปเเล้วนายนี่ก็หล่อเหมือนกันแหะ จมูกโด่งเป็นสัน คิ้วก็หนา ตาก็คม
'นี่เราคิดว่านายกรหล่อเหรอเนี่ยบ้าไปเเล้วยัยดา น้องกายหล่อกว่านายกรตั้งเยอะ'
ส่วนนายกรก็เขินจนหูแดงทั้งสองข้างพอมองดูใกล้ ๆ ยัยนี่ก็เหมือนกันสวยนะเนี่ยก่อนหน้านี้เขามองว่าสุดารัตน์ก็สวยธรรมดาไม่ได้สวยขนาดนั้น
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
สุดารัตน์เเละธีรกรได้ยินเสียงคนเคาะประตูก็รีบผละออกจากกันทันที
"พี่กร พี่กร"
"ผมเข้าไปนะพี่"
"เดี๋ยวอยากเพิ่งเข้ามาพี่คุยโทรศัพท์กับลูกค้าใกล้เสร็จเเล้ว"
ธีรกรก็ไม่อยากให้น้องชายรู้เหมือนกันว่าสุดารัตน์อยู่นี้ด้วยถ้ามันรู้ต้องเอาไปบอกแม่เเน่เเล้วเเม่เขาก็จับเขาเเต่งงานกับยัยนี่ เพราะคิดว่าเขาเเละเธอมีอะไรกันเเล้ว บอกไปเเม่ก็ไม่เชื่อหรอกเขารู้ว่าเเม่คิดอะไรอยู่ดูก็รู้ว่าเเม่อยากให้เขากับยัยดาแต่งงานกันเเละก็อยากได้ยัยนี่มาเป็นสะใภ้ใหญ่ของบ้านด้วย
"น้องกาย"
เธอตกใจตาเบิกกว้างที่น้องกายจะเปิดประตูเข้ามาเห็นว่าเธอกับนายกรอยู่ด้วยกันแถมอยู่บนเตียง อีกต่างหาก
เธอต้องรีบไปซ้อนตัวไม่ให้น้องกายเห็นเธออยู่ในห้องนี้สุดารัตน์รีบลงจากเตียงหาที่ซ่อนหันซ้ายหันขวาไม่รู้ว่าจะไปซ่อนที่ไหนดี
"คุณก็เข้าไปซ่อนใต้เตียงสิ"
ธีรกรเมื่อเห็นสุดารัตน์หันซ้ายเเลขวาอยู่ก็เลยบอกให้ไปซ่อนตัวที่ใต้เตียง
"จะบ้าเหรอใต้เตียงเเคบก็เเคบ"
สุดารัตน์ไม่อยากไปซ่อนตัวอยู่ใต้เตียงเพราะมันเเคบมันอึดอัดตัวเธอจะเข้าไปได้ไหมก็ไม่รู้เพราะสุดารัตน์เป็นคนตัวสูงเธอสูงตั้งหนึ่งร้อยเจ็ดสิบหกเซนติเมตรเลยนะ
"งั้นฉันไปซ่อนในตู้เสื้อผ้านายดีกว่า"
ว่าเเล้วสุดารัตน์รีบไปซ่อนตัวในตู้เสื้อผ้าทันทีเขาเห็นเธอเข้าไปซ่อนตัวในนั้นเเล้วก็เอ่ยบอกให้น้องชายให้เข้ามาได้เลย
"พี่กรผมขอยืมไอเเพดพี่หน่อยผมจะเอาไปทำงานส่งอาจารย์"
เเล้วธีรกรเดินไปหยิบไอแพดที่โต็ะทำงานให้น้องชายเเล้วธีรกายก็ยื่นมือมารับ
ตรงที่ธีรกายยืนอยู่นั้นใกล้กับตู้เสื้อผ้าที่สุดารัตน์ซ่อนตัวอยู่
ธีรกายกำลังจะเปิดประตูเสื้อผ้า
"อย่าเปิด!"
ธีรกรร้องบอกเสียงดังกังวาน
ธีรกายได้ยินเสียงก็เอามือออกจากที่จับประตูเสื้อผ้าทันที เเล้วหันมาถามพี่กรอย่างสงสัยว่าทำไมต้องร้องเสียงดังขนาดนั้นด้วย
ธีรกรถอนหายใจอย่างโล่งอกที่น้องชายไม่ได้เปิดตู้เสื้อผ้า
"ทำไมเปิดไม่ได้ครับ หรือพี่ซุกสาวที่ไหนไว้"
เขาพูดยิ้ม ๆ เเละทำหน้าสงสัย
'มันรู้ได้ยังวะ อย่าล่อแล่กนะเราต้องนิ่ง ๆ เข้าไว้'
บอกตัวเองในใจ
"ไม่มีพี่จะเอาใครมาซุกไว้"
ธีรกรตอบคำถามน้องอย่างนิ่ง ๆ กลัวว่าน้องชายจะจับพิรุจได้
"แกจะเอาอะไร"
"ผมอยากได้เสื้อเเจ็คเก็ตยีนส์ตัวนั้นของพี่เห็นว่าพี่ไม่ได้ใส่เเล้วผมอยากได้"
วันนั้นที่เข้ามาในห้องพี่กร
เพราะพี่กรใช้ให้เขามาเอาเสื้อสูทให้เขาเห็นเสื้อเเจ็คเก็ตตัวหนึ่งมันเท่มากเขาอยากได้เเละธีรกายก็ไม่เคยเห็นพี่กรใส่เลย
"ออเดี๋ยวพี่หาเเล้วเอาไปให้นะแกก็ไปทำการบ้านส่งอาจารย์เถอะเดี๋ยวมันจะดึก"
"ครับ"
เเล้วธีรกายก็เดินออกจากห้องไป
ตอนที่ได้ยินเสียงเหมือนมีใครกับกำลังจะเปิดตู้เสื้อผ้า เธอเลยหลับตาปี๋กลัวว่าน้องกายจะเห็นเธออยู่ในนี้ สุดารัตน์หัวใจเต้นเเรงเหงื่อยไหลเต็มใบหน้าร้อนก็ร้อนเเต่ก็ต้องอยู่ในนี้เพราะเธอไม่อยากให้น้องกายเข้าใจผิดคิดว่าเธอมีอะไรกันกับนายกรเเล้ว
รสา
"อย่าเปิด!"
เธอได้ยินเสียงนายกรร้องบอกน้องกายเสียงตอนนัั้นเธอคิดว่าน้องกายเปิดตู้เสื้อผ้าเเล้วสะอีกเเต่น้องกายไม่ได้เปิด
เเล้วน้องกายก็บอกว่าที่จะเปิดตู้เสื้อผ้าเมื่อกี้เเค่จะเอาเสื้อแจ็คเก็ตของพี่ชายตัวเองออกมา โล่งอกไปทีนึกว่าน้องกายจะรู้สะเเล้วว่าเธออยู่ในนี้เเถมยังพูดว่านายกรแอบซุกใครไว้เเต่ธีรกรก็ไม่ทำให้น้องกายสงสัย
"ออกมา น้องฉันไปแล้ว”
“เธอมาที่นี่มีอะไร”
“ฉันมาเอาเสื้อกีฬานะ”
เเล้วธีรกรก็เดินลงไปข้างล่างพาไปเอาเสื้อเขาบอกให้เธอรออยู่ที่โซฟาเเล้วเขาเดินก็เข้าไปเอาเสื้อในห้องนอนของพ่อมาให้เธอ
สุดารัตน์เลือกเบอร์เลือกไซส์เสร็จครบห้าตัวก็ขอตัวกลับบ้านอย่างไว
