สุดารัตน์ สาวออฟฟิศที่ถูกเลิกจ้าง ตัดสินใจกลับมาอยู่บ้านที่ต่างจังหวัดเธอได้เจอกับเพื่อนเก่าอย่างธีรกรเจอหน้ากันครั้งเเรกก็ไม่ชอบกันเเล้วมาดูกันว่าสองคนนี้จะลงเอยกันแบบไหน
ติดตามอ่านกันได้เลยค่ะ
ชาย-หญิง,ไทย,รัก,ยัยเพื่อนเก่า,ธีรกร,สุดารัตน์,เพื่อนเก่า,บ้านไร่,เพื่อน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ธีรกรรู้สึกเจ็บที่แก้มข้างขวาเพราะโดนสุดารัตน์ตบหน้ามันก็สมควรเเล้วที่เขาจะโดนเธอตบถึงเเม้สุดารัตน์จะเป็นคนเริ่มก่อนก็ตาม เเต่เขาเป็นผู้ชาย สุดารัตน์ยอมเสียเปรียบมากกว่าเขา
"เมื่อคืนนายทำอะไรฉัน"
สุดารัตน์ถามธีรกรเสียงดัง
"ก็อย่างที่เธอเห็นนั้นเเหละ"
ธีรกรไม่บอกตรง ๆ เพราะเขารู้ว่าสุดารัตน์รู้ว่า เมื่อคืนเขาทำอะไรเธอ ดูจากสภาพตัวเองก็รู้เเล้ว
เธอรู้อยู่ว่าเขาทำอะไรเธอเมื่อคืนเเต่อยากจะถามให้เเน่ใจอีกครั้ง
"ดาผมจะรับผิดชอบคุณเอง"
สุดารัตน์รู้สึกไม่ชินที่ธีรกรเรียกเธอแบบนั้นปกติเขาจะเรียกสุดารัตน์ว่า เธอ หรือ คุณ
"ไม่ต้อง!"
สุดารัตน์ปฏิเสธเสียงดังคนไม่ได้รักกันจะมารับผิดชอบทำไม
ทำไมเขารู้สึกเจ็บแปล๊บที่หน้าอกข้างซ้ายกันนะที่ได้ยินเสียงเธอปฏิเสธเขา
"แต่เรามีอะไรกันเเล้วนะ"
ธีรกรไม่ยอมเเละพูดให้เธอเข้าใจใน
ในเรื่องที่เขาพูดว่าจะรับผิดชอบเธอ
"เราไม่ได้รักกันจะมารับผิดชอบได้ไง"
"วันไนท์ว่างั้น"
สุดารัตน์พยักหน้ารับ
"คุณเป็นคนเเรกของผมนะดา"
"เเล้วไง"
สุดารัตน์ตอบเขาด้วยใบหน้าปกติ เหมือนไม่สนในสิ่งที่เขาพูด
"คุณไม่เสียใจหรือไง"
"ไม่"
ปากก็บอกว่าไม่ เเต่ข้างในรู้สึกใจเสียที่ไม่ได้เก็บไว้ให้คนที่เธอรักเเละจะเเต่งงานด้วย
"เมื่อคืนฉันมาอยู่ห้องนายได้ยังไง"
สุดารัตน์อยากรู้มากว่าเธอมาอยู่ที่ห้องของธีรกรได้ยังไงเธอจำได้ว่าน้องคนนั้นที่เธอไปซื้อของด้วยมาส่งที่บ้านเเล้วหลังจากนั้นเธอก็เดินขึ้นไปชั้นสองไปนอนกับทิชากรเเล้วมาอยู่ที่ห้องของนายกรได้ไง
"ไม่รู้เหมือนกัน รู้เเค่ว่าคุณเมาเเล้ว ก็ขึ้นมาปล้ำผม เเต่ผมก็ขัดขืนคุณตลอดเวลา ที่คุณพยายามจะจูบผมเเต่คุณก็ไม่ยอม"
ธีรกรพูดไปตามตรงให้สุดารัตน์รู้ว่าเมื่อคืนเธอจะปล้ำเขา
สุดารัตน์ฟังธีรกรเล่าเเล้วก็รู้สึกอายมากที่เธอพยายามจะปล้ำเขาให้ได้ จะโทษใครได้ก็ต้องโทษตัวเองที่กินเหล้าเมามายจนเข้าบ้านผิดหลัง
จนเกิดเรื่องเเบบนี้
"เเต่ยังไงผมก็จะรับผิดชอบคุณนะ"
ธีรกรอยากจะรับผิดชอบสุดารัตน์เรื่องเมื่อคืนที่เขาทำกับเธอ
'ทีอย่างนี้มาพูดเพราะกับฉัน'
"ก็บอกว่าไม่ไงล่ะ"
"แต่เเม่ผมเห็นคุณอยู่ในห้องผมเเล้วนะ"
'เออวะจะทำยังไงดีเนี่ยไม่รู้ว่าป่านนี้แม่ของธีรกรคงจะไปเล่าให้เเม่เธอฟังเเล้วเหรอ'
สุดารัตน์ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมทั้งตัวเเละหยิบเสื้อผ้าที่ตกอยู่ข้างเตียงมาถือไว้
เเละลุกขึ้นจากเตียงเดินไป เธอก็รู้สึกเจ็บที่น้องสาวจังหวะที่เธอกำลังจะไปเข้าห้องน้ำเธอล้มลงไป เเต่ธีรกรก็รีบมาจับตัวเธอไว้ได้ทันพอดีก่อนที่เธอจะล้มลงไป
"ปล่อยฉันเดินเองได้"
ธีรกรปล่อยมือออกจากเอวสุดารัตน์
เเล้วสุดารัตน์ก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ
ธีรกรเห็นอย่างนั้นก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะเธอคงไม่อยากจะให้เขาช่วยพยุง
"นี่คุณจะไปไหน"
ธีรกรเห็นสุดารัตน์เดินออกมาจากห้องน้ำก็เอ่ยถามขึ้น
"กลับบ้าน"
"เเล้วเรื่องที่เเม่ผมเห็นคุณนอนอยู่กับผมล่ะ"
'ได้เธอเเล้วทำไมพูดดีจังวะ'
"เดี๋ยวฉันจัดการเอง"
พูดจบสุดารัตน์ก็เดินออกไปจากห้อง ธีรกรก็รีบใส่เสื้อผ้าเเล้วลงไปข้างล่างเหมือนกัน
มาริสาที่เห็นสุดารัตน์เดินลงมาก็เอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม
"มากินข้าวด้วยกันหนูดา"
"หนูว่าจะ"
"อ้าวกรมากินข้าวลูก"
สุดารัตน์กำลังจะตอบว่าหนูว่าจะกลับบ้านค่ะ เเต่มาริสาก็หันไปเอ่ยถามลูกชายตัวเองที่กำลังเดินมาทางนี้
"ครับ คุณก็อยู่กินข้าวก่อนสิเมื่อคืนคง อือ"
สุดารัตน์รู้ว่าเขาจะพูดอะไรเธอก็รีบเอามือไปปิดปากเขาไว้ทันที เธอหันไปมองเเม่ของนายกร ก็เห็นยิ้มกริ่มอย่างพอใจ เเค่นี้เธอก็อายมากเเล้วที่นายกรพูดออกมาเเบบนี้ ยิ่งเห็นมาริสายิ้มเธอก็ยิ่งอายเเละเขินมาก
"นายพูอะไรออกมา!"
สุดารัตน์กัดฟันพูดข้าง ๆ หูธีรกรอย่างโมโหที่เขาพูดอะไรก็ไม่รู้ให้เธอรู้สึกอาย พร้อมกับหยิกเข้าที่เอวของธีรกรอย่างเเรงเเละเอามือออกจากปากเขา
"โอ้ย!"
ธีรกรร้องออกมาเสียงดังที่สุดารัตน์หยิกเขา
"สมน้ำหน้า"
สุดารัตน์พูดกับตัวเองเบา ๆ
"ดูสิครับเเม่ลูกสะใภ้เเม่หยิกผม"
ธีรกรฟ้องเเม่ตัวเองเเละยังเปิดเสื้ให้ดูด้วยว่าสุดารัตน์นั่นหยิกเขา
สุดารัตน์ค้อนวงใหญ่ให้ธีรกรที่ขี้ฟ้องเหมือนเด็ก
"ฉันไม่ได้รักน้องกายเเล้วจะมาเป็นสะใภ้บ้านนายทำไม"
สุดารัตน์พูดออกมาด้วยความหงุดหงิดที่เขาหาว่าเธอเป็นลูกสะใภ้บ้านนี้
"ลืมเเล้วเหรอครับว่าคุณได้ผมเเล้วคุณจะไม่รับผิดชอบเหรอ"
"อะไรนายนั้นเเหละที่ต้องรับผิดชอบฉัน"
"เเล้วใครเป็นคนบอกผมว่าไม่ต้องมารับผิดชอบฉัน จะกลับคำเหรอครับ"
ธีรกรพูดยิ้ม ๆ
"อร้ายยยไอ้กร"
พร้อมกับเอามือไปทุบตีที่ไหล่ข้างซ้ายของเขาอย่างเเรง
ที่เสียรู้ให้ธีรกร
"ผมเจ็บนะคุณ"
ธีรกรพูดเเล้วก็ลูบไหล่ตัวเอง
"เจ็บสิดีจะได้เลิกพูดอะไรที่มันไม่ดีออกมา"
"ไม่ดีตรงไหน ที่ผมพูดมันเป็นเรื่องจริง"
มาริสาที่มองดูทั้งสองคนทะเลาะกันอยู่นานก็เอ่ยบอกอีกครั้งว่า
"มากินข้าวทั้งสองคนเลย"
เธอเห็นธีรกรกับหนูดาเเล้วก็อมยิ้มเอ็นดูที่ทั้งสองคนทะเลาะกันเเล้วมันน่ารักเเบบใช้ความรุนเเรง
สุดารัตน์ได้ยินเเบบนั้นก็จำใจกินข้าวกับนายกรเเละเเม่ของเขาก่อนกลับบ้าน
"พ่อไปไหนครับ"
ธีรกรเอ่ยถามมาริสา
"ไปโรงเรียนตั้งเเต่เช้าเเล้ว"
"ออ"
สุดารัตน์นั่งกินข้าวเงียบ ๆ ไม่ได้พูดอะไร เธอกินข้าวสี่ห้าคำ ก็รู้สึกอิ่ม
"ดากลับบ้านก่อนนะค่ะ"
สุดารัตน์เอ่ยบอกมาริสา
"อิ่มแล้วเหรอหนูดา"
"อิ่มเเล้วค่ะ"
สุดารัตน์ยกมือไหว้มาริสาเเล้วก็เดินกลับบ้านไป
ธีรกรมองตามหลังสุดารัตน์
"กรเมื่อคืนหนูดามาอยู่ที่ห้องลูกได้ยังไง"
มาริสาถามลูกชายด้วยความอยากรู้
ธีรกรเล่าให้เเม่ฟังว่าเมื่อคืนเรื่องมันเป็นมายังไง
"หนูดาเนี่ยนะจะปล้ำแก"
มาริสาถามลูกชายอย่างไม่อยากจะเชื่อ
"ใช่ครับ เเต่ถ้าไม่เมาเหล้าก็คงไม่กล้าทำหรอกครับ"
ถ้าตอนที่มีสติดีสุดารัตน์คงไม่ทำแบบนี้กับเขาหรอก สุดารัตน์ไม่ชอบเขาตั้งเเต่เจอกันครั้งเเรกที่ห้างเเล้วมีเเต่จะทำกับน้องชายเขามากกว่า
"ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละ คนดี ๆ อย่างหนูดาไม่ทำอะไรแบบนี้"
'อวยกันจังเลยนะเเม่'
"แล้วแกได้ทำอะไรหนูดาไหม"
ถึงจะรู้อยู่เเล้วว่าลูกชายเธอทำอะไร เเต่ก็ถามไปอย่างนั้นเเหละ
"เเล้วเเม่คิดว่ายังไงครับ"
ธีรกรไม่ตอบเเต่ถามมาริสากลับยิ้ม ๆ
"สภาพเเบบนั้นคิดว่าจะเหลือเหรอ เเล้วลูกจะทำไงต่อ"
มาริสาพูดด้วยรอยยิ้ม
"ไม่รู้เหมือนกันครับ ดาเขาไม่ให้ผมรับผิดชอบ"
ธีรกรพูดเเล้วก็รู้สึกเจ็บแปล๊บตรงหัวใจที่เธอปฏิเสธเขา
"เรื่องนี้เเม่จัดการเอง"
มาริสาพูดเเล้วยิ้มมุมปาก
