"แสดงว่าทุกอย่างที่พี่ทำ พี่หลอกฟ้า"ร้องไห้สะอึกสะอื้น "ใช่ ฉันไม่เคยรักเธอเลย ที่ผ่านมาก็แค่เล่นละครเท่านั้น" จับคางเธอแล้วออกแรงบีบแรงๆ เธอสะบัดหน้าออกจากมือแรงๆ จนหลุด "แล้วพี่ทำอย่างนี้ทำไม?"
ดราม่า,รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หลังจากที่เชนกลับมาก็เริ่มเข้ามาทำงานในบริษัท เรียนรู้งานต่างๆเพื่อจะขึ้นเป็นประธานบริษัทแทนทรงเดช
เชนกำลังนั่งจ้องรูปของฟ้าในหน้าจอคอมของตัวเองบนโต๊ะทำงานอย่างเพลิดเพลินโดยไม่ทันเห็นทรงเดชยืนอยู่ในห้อง
"อะเเอ่ม" แกเป็นอะไรนั่งยิ้มอยู่คนเดียว
"เปล่าครับ"เชนรีบปิดหน้าจอคอมของตัวเองทันที
"คุณพ่อมีอะไรหรือเปล่าเข้ามาไม่ให้ซุ่มให้เสียงตกใจหมด"
"เปล่าแค่มาดูแกไงงานโอเคทำได้ไหม"
"ก็ดีครับไม่มีปัญหาอะไรพ่อวางใจได้ครับ"เชนยิ้มกว้าง
"อืม งั้นวันรับตำแหน่งก็เตรียมตัวไว้ให้ดีก็แล้วกัน แล้วแกจะไปไหนต่อไหม"
"ผมคิดว่าผมจะไปกองถ่ายละคร"
"อยากเจอหนูฟ้านะสิแก ตั้งแต่กลับมายังไม่ได้เจอหน้ากันเลยนี้"
"เปล่าครับผมแค่ไปดูการทำงานแค่นั้นเอง เผื่อจะมีการปรับปรุงแก้ไขให้ทันสมัยขึ้น"
"ให้มันจริงเถอะเจอน้องแล้ว ก็อย่าทำอะไรเขาล่ะ"
"ครับ"
ณ กองถ่ายละคร
เชนเดินเข้ามาในกองถ่ายทีมงานต่างยกมือไหว้ว่าที่ประธานบริษัทคนใหม่กันทั่วหน้า
"ตามสบายครับไม่ต้องเกร็ง"บอกกับผู้กำกับและทีมงานทุกคน
"เอาน้ำมาให้คุณเชนหน่อย" ผู้กำกับตะโกนบอกทีมงาน
"ขอบคุณครับ"รับแก้วน้ำดื่มมาจากทีมงานพร้อมกับนั่งลงเก้าอี้ข้างผู้กำกับตรงหน้าจอมอนิเตอร์
"เอานักแสดงพร้อมหรือยังบอกรายละเอียดแล้วใช่ไหมฉากนี้ให้จูบจริง"ผู้กำกับบอกกับทีมงานอีกคน
"บอกแล้วครับ ฉากก็เรียบร้อยแล้วผมจะไปเรียกนักแสดงเข้าฉาก"
"ฟ้าพร้อมเข้าฉากหรือยัง"ชลเดินเข้ามาในห้องแต่งตัว
"พร้อมค่ะ"พร้อมกับยิ้มหวาน
"รู้แล้วใช่ไหมฉากนี้ต้องจูบจริงอะ จริงๆใช้มุมกล้องก็ได้ไม่เห็นต้องจูบจริงเลย"ชลทำหน้าไม่พอใจ
"ผู้กำกับเขาขอมาฟ้าอยากทำให้ดีที่สุด"
"แต่ฟ้าก็รู้นี้ ว่าเคนเขาชอบเล่นนอกบท"
"ค่ะ"รู้ว่าพระเอกสุดฮอตขวัญใจสาวๆชอบเล่นนอกบทแต่เธอก็จะเซฟตัวเองให้มากที่สุดก็แล้วกัน
เคนเดินเข้ามาพอดี เพื่อมาทำความเข้าใจกับนางเอกสาวอีกครั้ง หลังจากที่ซ้อมกันไปแล้วก่อนหน้านี้
"เข้าใจแล้วใช่ไหมครับ"
"ค่ะ"
"งั้นไปเลยครับทีมงานเรียกแล้ว"เคนเอ่ยชวนนางเอกสาว เธอพยักหน้ารับรู้เดินเข้าไปในฉากที่เซทไว้
"พร้อมแล้วนะ แอคชั่น"ผู้กำกับตะโกนบอก
"พี่รักเธอนะดาหลาอย่าทำเป็นหมางเมินใส่พี่ได้ไหม"
"แต่พี่ก็รู้เรารักกันไม่ได้พี่กับฉันไม่คู่ควรกันด้วยซ้ำไม่ว่าจะเป็นฐานะทางสังคมเราต่างกันเกินไป"
"แต่พี่ไม่สน หัวใจของพี่มีแค่เธอคนเดียวเธอรู้ไหม"พร้อมกับดึงดาหลาเข้ามากอด
"ดาหลาก็รักพี่เวทศ์ค่ะ"ผลักออกจากกันเล็กน้อยมองตาหวานซึ้ง
เวทศ์นำมือทั้งสองข้างขึ้นมาจับหน้าดาหลาประคองไว้พร้อมกับโน้มหน้าลงไปประกบจูบริมฝีปากดาหลาอย่างดูดดื่มแสดงความรักผ่านริมฝีปาก
ทางด้านเชนที่นั่งดูหน้าจอมอนิเตอร์ได้ เห็นการแสดงของนางเอกสาวแล้วไม่แปลกใจเลยทำไมแฟนคลับถึงได้รักชอบเธอมากมายเหลือเกิน
"คัท"ผู้กำกับตะโกนบอก
"ฉันบอกว่าคัทได้ยินไหมหา" ตะโกนบอกอีกทีเพราะเห็นเคนยังกอดจูบฟ้าอยู่
ทันใดนั้นเองเชนเดินปรี่เข้าไปในฉากกระชากเคนออกจากฟ้าพร้อมกับกำปั้นชกหน้าไปหนึ่งทีเคนล้มลงไปกองกับพื้น ฟ้าได้แต่ยืนตะลึงกับภาพตรงหน้าเขามากองถ่ายตอนไหนทำไมเธอไม่รู้เรื่องเลย
"ว้าย! "เสียงทีมงานทั้งกองต่างตะลึงงงงันกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆว่าที่ประธานคนใหม่ออกโรงซะขนาดนี้
"ผู้กำกับบอกคัทแล้วไม่ได้ยินหูแตกหรือไงหา"เชนตวาดใส่เคนกำมือแน่นหมายจะชกใส่หน้าอันหล่อเหลาอีกสักหมัดดีมีคนห้ามไว้ก่อน
"เธอก็อีกคนยืนให้เขากอดจูบอยู่ได้"เชนกล่าวเสียงดุ
"ฟ้าเปล่านะคะ"เขาก็เห็นว่าเธอพยายามแกะมือเคนออกจากตัวแล้วแต่ทำไม่ได้ผู้ชายแรงเยอะจะตาย
"ไปค่ะน้องฟ้า ไม่เป็นไรใช่ไหม"ชลเข้ามาประคองเธอเข้าไปในห้องแต่งตัวอย่างเงียบๆ
"คุณเชนใจเย็นๆนะครับ" ผู้กำกับกล่าวขึ้น
หลังจากที่เชนสงบสติอารมณ์ได้แล้วเขาก็เรียกผู้กำกับกับเคนและทีมงานไปคุยก่อนเลิกกอง
"เอาละจะเปลี่ยนพระเอกหรือจะปรับปรุงตัว" เชนพูดขึ้นก่อน
เคนได้แต่ทำหน้าเหวออ้าปากค้าง
"ผมว่าถ้าเปลี่ยนพระเอกคงไม่ได้ครับเพราะเราถ่ายทำไปจะร้อยเปอร์เซ็นใกล้ปิดกล้องแล้วด้วย"ผู้กำกับอธิบายออกไป
"ผมเข้าใจนะ งั้นก็ให้ไอ้หน้าหล่อนี้ปรับปรุงตัวซะใหม่ไม่งั้นโดนดีแน่" เชนลุกขึ้นพร้อมกับชี้หน้าเคนแล้วเดินออกไป
ทุกคนได้แต่เงียบมองหลังเชนเดินลับหายไปจากตรงนั้น
"เกือบไปแล้วไงเพราะความหื่นของแกแท้ๆเลยเคน"
ผู้กำกับพูดพร้อมกับถอนหายใจ
"นี้ฉันไม่นึกเลยว่าหน้าหล่อๆอย่างคุุณเชนจะโหดอย่างนี้ แต่ก็หล่ออยู่ดี"ทีมงานผู้หญิงพูดขึ้น
"อย่าเพ้อย่ะ! เขาไม่ชายตาแลเราหรอกไปได้แล้วเก็บของ"ทีมงานอีกคนสมทบขึ้น
ภายในห้องเเต่งตัว
ฟ้ากำลังเก็บของใส่กระเป๋าของตัวเองโดยไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างว่าเชนมายืนอยู่ตรงด้านหลังของเธอ แทบจะชิดติดตรงแผ่นหลังของเธอได้กลิ่นน้ำหอมของเธออย่างชัดเจนเขาเผลอสูดกลิ่นเข้าไปอย่างลืมตัว ทันใดนั้นเองฟ้าหันกลับมาก็ต้องตกใจสะดุ้งเซไปด้านหลังเล็กน้อยดีที่เชนคว้าเอวเธอมาได้ทันทำให้ตัวเธอประทะเข้ากับอกกว้างของเขาและตกอยู่ในอ้อมกอดของเขาไปโดยปริยาย
"ปล่อยค่ะ เดี๋ยวมีใครมาเห็นเข้า"พูดไปทั้งที่หน้าแดงก่ำ
"ไม่ปล่อยมีแค่เราสองคนในห้องนี้ไม่มีใครเห็นหรอก"ยกยิ้มมุมปากที่ได้แกล้งคนตัวเล็ก
"คือ คือ ฟ้าอึดอัดค่ะ"ดิ้นพยามดันเขาออกจากตัวเอง
เชนเห็นคนตัวเล็กพูดจริงจึงยอมปล่อยออกจากอ้อมกอดของเขาทันที
"เย็นนี้ว่างไหม"เชนพูดขึ้นทำลายความเงียบ
"มีอะไรเหรอคะ"แปลกอยู่ๆก็ถามมาซะดื้อๆ
"คุณพ่อพี่อยากให้ไปทานข้าวด้วยกันที่บ้าน" ขออ้างชื่อพ่อก่อนแล้วกัน
"เอ่อ คือฟ้า ไม่ว่างค่ะ"ตอบไปแบบลังเล
"ว่างสิคะ " ชลรีบพูดขึ้นเสียงดังเธอเดินเข้ามาพอดีหลังจากไปเข้าห้องน้ำมา ทันได้ยินคนทั้งสองคุยกัน
ฟ้าได้แต่ทำหน้าเหวอทำตัวไม่ถูก ก็เธอบอกไปแล้วว่าไม่ว่าง พี่ชลนะพี่ชลเดี๋ยวคอยดูเถอะอย่าให้ถึงทีฟ้าก็แล้วกัน
"ไหนเธอบอกว่าไม่ว่างไง"เชนถามขึ้นไม่จริงจังนัก
"คือฟ้าจำผิดค่ะ"ตอบไปเสียงอ่อนๆ
"แล้วเก็บของเสร็จยังเดี๋ยวพี่ช่วย "ชลรีบมาเก็บของใส่กระเป๋าฟ้าอย่างรวดเร็ว
"งั้นก็ไปกันเถอะ ไปรถฉันนี้แหละ"เดินไปพร้อมจับมือฟ้าเดินตามหลังไป
"ทานข้าวให้อร่อยนะทานเผื่อพี่ด้วยบ้ายบาย"พร้อมกับโบกไม้โบกมือ
ฟ้าได้แต่หันกลับมาย่นจมูกใส่ผู้จัดการส่วนตัวของเธอแค่นั้นแล้วเดินไปตามแรงดึงมือที่เขาจับมือเธอไว้ แปลกจังเขาทำอย่างกับเราไม่เคยโกรธเกลียดกันมาก่อนเลย น่าแปลกแต่ก็ดีใจที่เขาเป็นคนใหม่อย่างน้อยก็ทำให้เธออบอุ่นหัวใจขึ้นบ้าง
พอมาถึงที่รถเขาก็เปิดประตูให้เธอเข้าไปนั่ง แล้วปลีกตัวไปคุยโทรศัพท์เพื่อโทรบอกทรงเดชว่าพาเธอไปทานข้าวที่บ้านด้วย พอรถเคลื่อนตัวออกไปภายในรถมีแต่ความเงียบเขามองทางข้างหน้าส่วนเธอมองออกนอกหน้าต่างดูรถลาวิ่งกันไปมาดังนั้นเธอจึงทำลายความเงียบด้วยการเอ่ยขอบคุณเขา
"เอ่อ ฟ้าขอบคุณนะคะที่ช่วยฟ้าเมื่อกี้"พร้อมกับหันหน้าไปมองเขา
"เรื่องไหนอะ "เขาแสร้งถามกลับ
"ก็เรื่องที่พี่เคนเขาไม่ยอมปล่อยฟ้าตอนเข้าฉากในละคร"
"อ่อ ไม่เป็นไรฉันเต็มใจ"พูดพลางมองหน้าเธอ
พอได้ยินคำว่าเต็มใจทำให้หัวใจของเธอพองโตขึ้นนั่งทำหน้าไม่ถูกเพราะเขินอายเขา เชนเห็นคนตัวเล็กหน้าเเดงเลยเอ่ยขึ้นทำลายบรรยากาศ
"แล้วเธอเจอเรื่องแบบนี้บ่อยไหม"
"ไม่ค่ะ ครั้งนี้ครั้งแรก"เธอตอบอายๆ
"อืมดีแล้วล่ะวันหลังก็ระวังตัวหน่อยก็แล้วกัน"น้ำเสียงห่วงใย
"ค่ะ"
ไม่นานรถก็แล่นเข้ามาจอดในลานจอดรถของบ้านเจริญกิจ เชนลงมาเปิดประตูให้ฟ้าทันทีทุกอย่างอยู่ในสายตาของทรงเดชที่ยืนมองอยู่ตรงหน้าบ้านก่อนจะเดินกลับเข้าไป ยิ้มดีใจที่ลูกชายเป็นคนใหม่ไม่เจ้าคิดเจ้าแค้นอีกแล้วดีใจจนบอกไม่ถูก นี้สินะความสุขของคนแก่อย่างเขา
ฟ้าเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับเชนเห็นทรงเดชนั่งอยู่ตรงห้องรับแขกพอดีฟ้าจึงทักทาย
"สวัสดีค่ะคุณลุง"พนมมือไหว้อย่างอ่อนน้อม
"นั่งเล่นในห้องนี้ก่อนนะ แม่บ้านกำลังเตรียมอาหารอยู่"ทรงเดชบอกอย่างเอ็นดู
"ค่ะ"
เชนนั่งลงข้างฟ้า นั่งเบียดเธอทั้งที่มีพื้นที่ออกตั้งกว้างเธอจึงมองหน้าเขาไม่พอใจ เชนยิ่งได้ใจขยับเข้าไปใกล้กว่าเดิม
"เชนนี้แกเป็นอะไรนั่งเบียดน้องเขาทำไมที่ออกตั้งกว้าง"เอ่ยเสียงดุลูกชาย
เชนจึงยอมขยับออกห่างเธอ ทำหน้าเจ้าเล่ห์ยิ้มกว้างมองมาทางนางเอกสาวฟ้าไม่เคยเห็นรอยยิ้มแบบนี้จากเขาเลย
"อาหารเสร็จแล้วค่ะ" แม่บ้านเดินมาเรียกทุกคนไปที่ห้องทานอาหาร
ทั้งสามคนเดินมานั่งพร้อมกันที่โต๊ะรับประทานอาหาร วันนี้มีแต่ของโปรดของเชนที่แม่บ้านตั้งใจทำให้เพราะเจ้าตัวสั่งไว้เป็นพิเศษต่างคนต่างตั้งหน้าตั้งตารับประทานอาหาร เชนก็คอยตักกับข้าวให้ฟ้าจนเต็มจานไปหมด
"พอแล้วค่ะฟ้าทานไม่หมด"
"กินเยอะๆสิ ผอมมากนะเธออะ"เชนพูดแซวยิ้มๆ
"แกน่ะกินเข้าไปอย่ามัวแต่แกล้งน้อง มื้อเย็นหนูฟ้าเขาไม่ทานเยอะ"ทรงเดชมองค้อนลูกชาย
"เปล่าผมไม่ได้แกล้งสักหน่อย"ก้มหน้าทานข้าวของตัวเองต่อ
"แล้วไปที่กองถ่ายเป็นไงบ้าง"ทรงเดชถามขึ้น
"มีปัญหานิดหน่อยครับผมจัดการเรียบร้อยแล้ว"ยกยิ้มมุมปาก
"ดีแล้วล่ะ ฉันจะไม่ถามแกว่าเรื่องอะไรถ้าจัดการได้ฉันก็เบาใจ"ผู้เป็นพ่อยิ้มไม่เสียแรงที่ไว้ใจลูกชาย
หลังจากทานข้าวเสร็จฟ้าจึงออกมาเดินย่อยอาหารที่สวนหลังบ้านเเละผ่อนคายหลังจากที่ทำงานเหนื่อยมาทั้งวันอย่างสบายอารมณ์
ฟ้าอยากกลับมาอยู่บ้านไหม"เชนชวนคุยเขาเดินตามหลังเธอมาอย่างเงียบๆ
"ไม่ดีกว่าค่ะ ฟ้าอยู่คอนโดสะดวกกว่าเวลาไปทำงาน"เธอบอกยิ้มๆ
"แล้วอยู่คนเดียวเหรอที่คอนโด"
"อ่อ อยู่คนเดียวเป็นส่วนใหญ่ค่ะ บางทีพี่ชลก็มาอยู่ด้วย"
"เหงาไหมอยู่คนเดียว"อยู่ๆเขาก็หลุดปากถามซะอย่างนั้น
"ไม่ค่ะฟ้าชินแล้ว"ตอบพลางก้มมองมือตัวเองหลบสายตาเขาเหมือนมีก้อนอะไรมาจุกที่คอ
เชนเดินเข้ามาใกล้เอามือจับเชยคางเธอให้มองสบตากับเขา ตาเธอมีน้ำตาไหลอยู่เชนจึงไล้มือขึ้นไปเช็ดให้อย่างอ่อนโยน
"ฉันเสียใจด้วยนะเรื่องแม่เธอ"
เขาพูดแค่นั้นทำให้เธอปล่อยโฮร้องไห้หนักกว่าเดิม โผล่เข้ากอดเขาโดยไม่ทันได้ตั้งตัวเซเล็กน้อย เขากอดตอบปลอบโยนเธออย่างนุ่มนวล
เชนขับรถมาส่งเธอที่คอนโด พอจอดรถเขาก็ลงมาเปิดประตูให้ พอเธอจะเดินเข้าไปข้างในเชนจึงคว้าแขนเรียวเธอไว้
"มีอะไรหรือเปล่าคะ"เธอถามขึ้น
"ต่อไปให้เรียกฉันว่าพี่นะ"เชนบอกน้ำเสียงจริงจัง
"เอ่อค่ะ พี่เชน"ยิ้มกว้างเพราะความดีใจ
เชนเดินเข้าไปใกล้พร้อมกับดึงเธอเข้ามากอดพร้อมกับกระซิบเบาๆว่า
"ยิ้มเมื่อกี้ทำให้พี่อดใจไม่ไหว"
