"แสดงว่าทุกอย่างที่พี่ทำ พี่หลอกฟ้า"ร้องไห้สะอึกสะอื้น "ใช่ ฉันไม่เคยรักเธอเลย ที่ผ่านมาก็แค่เล่นละครเท่านั้น" จับคางเธอแล้วออกแรงบีบแรงๆ เธอสะบัดหน้าออกจากมือแรงๆ จนหลุด "แล้วพี่ทำอย่างนี้ทำไม?"
ดราม่า,รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ฟ้ากับชลกำลังดูตารางงานกันอยู่ ในคอนโด
"ฟ้าจะรับละครเลยไหม "ชลถามขึ้น
"ไว้ก่อนดีกว่า เพิ่งปิดกล้องไปเอง "
"งั้นก็รับแต่งานอีเว้นก่อนก็แล้วกัน "
"ขอบคุณค่ะ ที่เข้าใจฟ้า "
"แล้วจะไปไหนไหมเราวันนี้ "ชลเอ่ยขึ้น
"ฟ้าจะทำกับข้าวไปให้พี่เชนค่ะ "
"แม้ถ้าพี่เป็นคุณเชนพี่รักตายเลย " ชลเอ่ยแซว
"ก็ฟ้าเห็นว่าเขาทำงานหนักเลยอยากเอาใจสักหน่อย"
"งั้นพี่กลับก่อนละกัน "ชลเดินออกจากห้องไป
ใกล้จะเที่ยงแล้ว ฟ้าเลยลงมื้อทำเมนูโปรดของเขาทันที เชนเป็นคนกินง่ายอยู่ง่ายไม่ถือตัว ซึ่งเมนูโปรดของเขาก็คือ กระเพราหมูสับ แกงจืด และไข่เจียว
หลังจากที่เธอทำเสร็จก็แพคใส่ปิ่นโตสีชมพูหวานแหวว ขับรถออกจากคอนโดไปหาเขาที่บริษัททันที
พอมาถึงที่บริษัทจึงเดินเข้าไปในตัวอาคาร กดลิฟขึ้นไปบนชั้นผู้บริหาร
"สวัสดีค่ะ คุณอร "พนมมือไหว้
"สวัสดีค่ะ คุณฟ้า "รับไหว้ตอบ
"พี่เชนอยู่ไหมคะ "
"อยู่ค่ะ เชิญข้างในเลย"
"ขอบคุณค่ะ " ฟ้าเคาะประตูแล้วเดินเข้าไปในห้องทันที
"อ้าว ฟ้าเองเหรอ "เชนเงยหน้าขึ้นจากเอกสาร
"ฟ้าทำกับข้าวมาฝากค่ะ มีแต่ของโปรดพี่ทั้งนั้นเลย"วางปิ่นโตลงบนโต๊ะ
"จริงอะ พี่กำลังหิวอยู่พอดีเลย "ก้มมองเวลาที่ข้อมือ
"จะทานเลยไหมคะ เที่ยงแล้วด้วย "แกะปิ่นโตออกจากกัน วางเตรียมให้เขาทันที
"โห น่าทานจัง "เชนเดินมาที่โต๊ะกลางห้อง
"กำลังร้อนๆเลยค่ะ มาค่ะนั่งลงฟ้าทานเป็นเพื่อน"ขยับให้เขานั่งข้างๆ
"ฟ้ารู้ใจพี่จริงๆเลย "หอมแก้มเธอทีหนึ่ง
หลังจากที่ทั้งคู่ทานข้าวเสร็จก็มานั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน
"ฟ้าเย็นนี้ว่างไหม "เชนถามขึ้น
"ว่างค่ะ "
"พี่จะไปรับทานข้าวเย็นด้วยกัน "
"ได้สิคะ "เอ่ยยิ้มๆ
"เเต่งตัวสวยๆด้วย "มองหน้าเธอ
"แค่ทานข้าวเอง ทำไมต้องสวยด้วยค่ะ "ทำหน้าแปลกใจ
"ก็ยิ่งสวย ยิ่งทานข้าวอร่อยไง "
"ปากหวานจังนะคะ "มองค้อนเล็กน้อย
หลังจากที่ฟ้ากลับไป เชนก็รีบเคลียร์งานของตัวเอง
ส่วนฟ้าคิดถึงแม่เธอเลยแวะไปที่วัดที่เก็บอัฐิแม่ของเธอ พร้อมกับดอกไม้ช่อหนึ่ง
"แม่ค่ะฟ้าคิดถึงจังเลย" วางดอกไม้ตรงหน้ารูปแม่ของเธอใช้มือลูบเบาๆ
"แม่รู้ไหม ตั้งแต่พี่เชนกลับมาฟ้ามีความสุขมาก อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนหลังจากแม่จากหนูไป " พูดกับสายลมความว่างเปล่าเผื่อแม่ของเธอจะได้ยิน มีลมมาประทะที่ตัวเธอวูบหนึ่งทำให้ขนลุกเกรียว
"แม่รับรู้แล้วใช่ไหม ฟ้ากลับก่อนนะไว้ฟ้าจะมาเยี่ยมใหม่ "เธอเดินกลับไปที่รถ
เธอแวะไปดื่มกาแฟที่ร้านแห่ง ตอนขากลับ นั่งโต๊ะด้านนอกสุดของร้าน บังเอิญทินเดินเข้ามาในร้านพอดีจึงทักทายเธอ
"ขอโทษนะครับ ใช่คุณฟ้าหรือเปล่าครับ "
"เอ่อ ใช่ค่ะ " เธอบอกยิ้มๆ
"ผมทินครับ เป็นเพื่อนไอ้เชน "
"เพื่อนพี่เชนเหรอคะ"
"ครับ ขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ "
"ได้สิ คะ "
"ทินนั่งลงทันที พร้อมสั่งกาแฟมาดื่ม
"คุณฟ้าตัวจริงสวยมากเลยนะครับ"
"ขอบคุณค่ะ "
"ไอ้เชนนี้ โชคดีจริงๆเลย ที่ได้คุณฟ้าเป็นแฟน "เอ่ยหยอกๆ
"ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ ฟ้าก็โชคดีเหมือนกันที่มีพี่เขาอยู่ข้างๆ" พูดจากใจจริง
"ครับ ผมนี้อิจฉาจังเลย "เอ่ยยิ้มๆ
หลังจากที่ดื่มกาแฟเสร็จทั้งคู่จึงแยกย้ายกันกลับ
พอกลับมาถึงคอนโดเธอจึงอาบน้ำแต่งตัวเพราะใกล้จะถึงเวลาดินเนอร์ค่ำนี้กับเชน
เชนขับรถมารอเธอตรงลานจอดรถของคอนโด เธอเดินลงมาพอดี
"ฟ้าสวยพอไหมคะ "หันไปมองหน้าเขาหลังจากขึ้นมานั่งในรถ
"สวยสิ สวยมากเลย" ยื่นหน้าจะหอมแก้มเธอ
"อย่าค่ะ " ดันหน้าเขาออก
"ทำไมละ "
"ก็พี่มีพิรุธ จะทำอะไรบอกฟ้ามาน่ะ "
"ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ "เอ่ยเสียงสูง
"ไม่ถามก็ได้ค่ะ " มองค้อนเขา
ณ โรงแรมหรู กลางเมือง
เชนขับรถมาจอดที่โรงเเรมแห่งหนึ่งยิ่งทำให้เธอแปลกใจ แค่มาทานข้าวต้องมาทานในโรงแรมหรูขนาดนี้ไหม เธอคิดในใจ
"ฟ้าปิดตาก่อน " หยิบผ้าออกมาจากกระเป๋าเสื้อเขา
"ทำไมต้องปิดคะ"
"ถ้าไม่ปิดก็ไม่เซอร์ไพรส์นะสิ "
"ก็ได้ค่ะ "ในหัวเธอคิดไปต่างๆนาๆ เขาจะทำอะไรใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
เชนจูงมือเธอเดินเข้าไปในลิฟ กดชั้นที่99
พอมาถึงที่จัดเตรียมไว้ เขาก็เปิดผ้าปิดตาเธอออกทันที
"ว้าว! สวยจังค่ะ " น้ำตาคลอเบ้าดีใจจนบอกไม่ถูก
สิ่งที่เธอเห็นก็คือมีไฟประดับระยิบระยับเต็มไปหมด มีโต๊ะดินเนอร์อยู่ตรงกลางท่ามกลางดอกกุหลาบสีเเดงหลายร้อยต้น มีลมพัดโชยมาเพราะชั้นนี้เป็นดาดฟ้า มีดนตรีบันเทิงสด กลิ่นดอกไม้ตลบอบอวลไปทั่วบริเวณ
"ฟ้าชอบไหม "เชนถาม
"ชอบมากเลยค่ะ "หันมาสวมกอดเขาทันที
"แต่งงานกับพี่นะ "คุกเข่าลงตรงหน้าเธอ นำแหวนออกมา
"พี่พูดจริงๆใช่ไหมคะ "
"จริงสิ พี่อยากอยู่กับฟ้าไปตลอดชีวิต"
"ตกลงค่ะ "ยื่นมือข้างซ้ายให้เขาสวมแหวนอย่างง่ายดาย
พอสวมแหวนเสร็จเชนจูบหลังมือ เธออย่างนุ่มนวลลุกขึ้นยืนกอดกันอย่างแนบแน่น
"พี่รักฟ้านะ "ผลักเธอออกเล็กน้อย
"ฟ้าก็รักพี่ค่ะ "ยิ้มทั้งน้ำตา
"ไปทานข้าวกันเถอะ " จูงมือเธอเดินไปที่โต๊ะ
ทั้งคู่นั่งทานข้าวด้วยกันอย่างเอร็ดอร่อยท่ามกลางบรรยากาศโรแมนติก ทำให้หัวใจอิ่มเอมอย่างบอกไม่ถูก
"ฟ้ารู้ไหมพี่รอเวลานี้มานานมาก "
"รอมานานมากหมายความว่ายังไงคะ "
"เอ่อ พี่หมายถึงเราจะได้แต่งงานกันไง"
"อ่อค่ะ แต่เราพึ่งคบกันไม่นานเองนะคะ "
"ก็นานอยู่ดี พี่อยากให้ฟ้าอยู่ใกล้ๆ "มองหน้าหวานของเธอ
"จริงๆฟ้าว่ามันเร็วไปด้วยซ้ำ ที่เราจะแต่งงานกัน "
"ไม่ทันแล้วละ ฟ้าตกลงแล้ว ดูแหวนที่นิ้วสิ "
"ค่ะ "
"หรือว่าฟ้าลืมแล้ว ว่าฟ้าตกเป็นของพี่แล้วในคืนนั้น"
"คนบ้า " ตีแขนเขาทีหนึ่ง
เธอคงคิดมากไป คนรักกันจะแต่งเร็วแต่งช้าสุดท้ายก็ต้องแต่งอยู่ดี
หลังกลับมาจากที่ดินเนอร์ เธอก็เข้านอนแต่นอนไม่หลับ เลยมายืนอยู่ตรงระเบียงนอกห้องเพื่อผ่อนคลายมองไปข้างหน้าไกลๆในความมืดแต่มีแสงไฟจากรถรา คิดถึงเรื่องเเต่งงานไม่เคยคิดเลยจะมีผู้ชายมาคุกเข่าขอแต่งงานในชีวิตนี้
เธอยอมรับในการตัดสินใจครั้งนี้ เรื่องที่เธอตกเป็นของเขาในคืนนั้น มีส่วนในการตอบตกลงแต่งงานในครั้งนี้ด้วย ใครละจะไม่อยากแต่งกับคนที่ได้พรหมจรรย์ของเราไปคนแรก
