"แสดงว่าทุกอย่างที่พี่ทำ พี่หลอกฟ้า"ร้องไห้สะอึกสะอื้น "ใช่ ฉันไม่เคยรักเธอเลย ที่ผ่านมาก็แค่เล่นละครเท่านั้น" จับคางเธอแล้วออกแรงบีบแรงๆ เธอสะบัดหน้าออกจากมือแรงๆ จนหลุด "แล้วพี่ทำอย่างนี้ทำไม?"
ดราม่า,รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หนึ่งเดือนต่อมา
งานแต่งงานได้ถูกจัดขึ้นภายในโรงแรมชื่อดังแห่งหนึ่ง เเขกเรื่อมากันมากมายทั้งในวงการและนอกวงการ
งานถูกแบ่งเป็นสองช่วงเวลา งานเช้าทำบุญตักบาตร รดน้ำสังข์ ช่วงตอนเย็นจะเป็นงานเลี้ยงขอบคุณแขกที่มาร่วมงาน
งานช่วงเช้าผ่านไปด้วยดี จนถึงงานตอนเย็นเจ้าบ่าวเจ้าสาวยืนต้อนรับแขกพร้อมกับถ่ายรูปกับแขกต่างๆที่มาร่วมงาน รวมถึงเจนนี่ด้วย
"ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ น้องฟ้า คุณเชน "
"ขอบคุณค่ะ" ฟ้าพนมมือไหว้
เจนนี่เดินเข้าไปยืนข้างเชนเพื่อถ่ายรูป ถ่ายเสร็จเธอก็เดินเข้าไปข้างในงานทันที
ทินเดินเข้ามาแสดงความยินดีกับทั้งคู่เช่นกัน
"ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ คุณฟ้า" ยิ้มกว้างให้เธอ
"ขอบคุณค่ะ "
"แล้วฉันละไอ้ทิน "เชนเอ่ยขึ้น
"ยินดีด้วยครับ ไอ้คุณเชน "ตบไหล่เบาๆ
"มาถ่ายรูปกัน "เชนขยับให้ทินยืนข้างเขา
หลังจากต้อนรับแขกกันเรียบร้อยแล้ว ทุกคนก็เข้าไปรวมกันข้างในงาน
เจ้าบ่าวเจ้าสาวต่างกล่าวขอบคุณแขกในงานที่มาร่วมงาน และรับคำอวยพรจากแขกผู้หลักผู้ใหญ่
ทุกคนในงานต่างร่วมกันรับประทานอาหาร กันอย่างหน้าชื่นตาบานกันทุกคน
พอถึงเวลาโยนช่อดอกไม้ สาวๆทุกคนต่างก็มายืนรอหน้าเวที เพื่อรอรับช่อดอกไม้จากเจ้าสาวที่โยนลงมา และคนที่ได้ช่อดอกไม้ก็คืออรเลขาสาวของเชน พิธีกรในงานให้เธอขึ้นไปบนเวทีเพื่อกล่าวอะไรสักเล็กน้อย
"ก่อนอื่นอรก็ต้องขออวยพรให้เจ้าบ่าวเจ้าสาวให้มีความสุขมากๆรักกันไปนานๆนะคะ "พูดจากใจจริง
"แล้วคุณอรละครับจะแต่งเมื่อไร "พิธีกรถามขึ้น
"เอ่อ แฟนยังไม่มีเลยค่ะ คงอีกนาน" เธอตอบเขินๆ
"งั้นผมขอให้คุณอรเจอเร็วๆนะครับ "พิธีกรอวยพร
"ขอบคุณค่ะ " เดินลงเวทีไปพร้อมกับเสียงปรบมือของคนในงาน
"วันนี้คุณอรสวยมากเลยนะครับ "ทินเอ่ยชม
"ขอบคุณค่ะ "นั่งลงเก้าอี้ข้างเขา
แล้วก็ถึงเวลาส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวเข้าห้องหอ โดยจัดเตรียมห้องของทางโรงแรมเป็นห้องหอ ในห้องจัดตกแต่งอย่างสวยงามด้วยดอกกุหลาบสีแดง
ทรงเดชนั่งอยู่บนเตียงอวยพรให้ทั้งคู่ โดยเชนกับฟ้านั่งลงกับพื้นห้องพนมมือไหว้รับพร พร้อมกราบลงที่ตักของทรงเดช
ชลสวมกอดฟ้าด้วยความดีใจที่นางเอกสาวที่เธอดูแลตั้งแต่เข้าวงการใหม่ๆมีความสุขสักทีหลังจากที่เสียแม่ไป
หลังจากทรงเดชกับชลออกจากห้องไปแล้วเชนก็เดินปรี่เข้าไปหาฟ้าพร้อมกับช้อนอุ้มตัวเธอทันที
"ว้าย! พี่เชนจะทำอะไร "
"ก็ทำอย่างที่ผัวเมียเขาทำกันยังไงละ" วางเธอลงบนเตียง
"ฟ้าว่าอาบน้ำก่อนดีไหมคะ" หน้าแดงก่ำ
"ก็ได้แต่ต้องอาบด้วยกัน "อุ้มเธอขึ้นตรงไปในห้องน้ำทันที
พอมาถึงในห้องน้ำเชนวางเธอลง แล้วไปเปิดน้ำในอ่างอาบน้ำทิ้งไว้ จัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก ฟ้าได้แต่ยืนหันหลังให้เขา
เชนเดินเข้าไปใกล้ซ้อนด้านหลังแล้วดึงเธอเข้ามากอด เธอจึงหันหน้ามามองเขาตรงๆ เชนไม่รอช้าประกบจูบปากเธออย่างโหยหาและเร้าร้อนปนอ่อนโยน ขบปากล่างให้เผยอปากออก ลิ้นจึงซอนไซ้เข้าไปในโพรงปากหวานของเธออย่างง่ายดาย ร่างกายของเธออ่อนระทวยโอนเอนซบอกเขา เคลือบเคลิ้มไปกับรสจูบที่ได้รับ เชนจัดการดึงชุดเธอลงไปกองกับพื้น ช้อนอุ้มเธอลงไปอ่างพร้อมกัน
หลังจากอาบน้ำเสร็จ เชนอุ้มเธอออกมาจากห้องน้ำวางลงบนเตียง เธอได้แต่ก้มหน้าอายไม่ยอมสบตากับเขา เพราะทั้งคู่ต่างก็เปลือยเปล่าไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้นติดตัว
เชนหยิบผ้าขนหนู มาเช็ดตัวให้เธอ ไม่เช็ดเปล่ามือคอยลูบไล้หน้าอกเปล่าเปลือยทั้งสองข้างของเธอ ดึงเธอเข้าไปกอดอย่างแนบชิด ค่อยๆโน้มตัวลงบนเตียงพร้อมกัน ทาบทับบนร่างเธอ จูบเล้าโลมให้เธอหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับเขา ในคืนนี้ร่างสองร่างแนบชิดกันไม่ยอมห่างปล่อยอารมณ์ให้เป็นตามแรงปราถนาข้างใน
เช้าวันใหม่
บนเตียงกว้างสองร่างกอดก่ายกันหลับ ฟ้าขยับตัวเพราะอึดอัดจากการกอดรัดของเชน ขยับได้นิดเดียว ก็รู้สึกเจ็บตรงกลางร่างกายของตัวเอง เธอจึงลุกขึ้นนั่งยิ่งทำให้เจ็บกว่าเดิม เธอจึงเปิดผ้าห่มออกเพื่อดู สิ่งที่เห็นมีคราบเลือดติดอยู่ตรงขาหนีบและผ้าปูที่นอน เธอตกใจมาก จึงปลุกให้เชนตื่นทันที
"พี่เชนตื่นสิคะ" ใช้มือสะกิดเขาแรงๆ
"มีอะไร "งัวเงียตื่นลืมตามองเธอ
"ทำไมถึงมีเลือดคะ " ใช้นิ้วชี้ไปที่คราบเลือด ไม่ลืมดึงผ้าห่มปิดตัวเอง
"ก็ไม่แปลกนี้ ครั้งแรกของเธอ "ตอบหน้าตาเฉย ล้มตัวลงนอน
ครั้งแรกงั้นก็แสดงว่าเธอไม่ได้ตกเป็นของเขาในคืนนั้น แล้วเขาโกหกทำไม
"พี่เชนตื่นมาคุยกันก่อน " ตีแขนเขาแรงๆ
"โอ้ย !อะไรอีก "เขาตะคอกใส่เธอ
ฟ้าสะดุ้งตกใจอ้าปากค้าง เขาไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อน
"ทำไมพี่ต้องดุฟ้าด้วย "เอ่ยเสียงสั่นเครือ
"ฉันมีสิทธิ์ไงละ ตอนนี้ฉันมีสิทธิ์จะทำอะไรกับเธอก็ได้ " จ้องหน้าเธอ
"ทำไมพี่ถึงพูดจาห่างเหินกับฟ้า เราพึ่งแต่งงานกันแค่คืนเดียวเองนะ "น้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง
เชนหันหลังทันทีไม่อยากเห็นน้ำตาของเธอ
"ใช่เรื่องคืนนั้นฉันโกหก "
"ทำไมต้องโกหกด้วย"
"ปั่นหัวเธอไง สนุกดี "หันกลับมาจ้องหน้าเธอ
"หมายความว่ายังไง ฟ้าไม่เข้าใจ "ถามทั้งเสียงสะอึกสะอื้น
"เธออยากโง่ให้ฉันหลอกเอง"
"แสดงว่าทุกอย่างที่พี่ทำ พี่หลอกฟ้า"ร้องไห้หนักกว่าเดิม
"ใช่ ฉันไม่เคยรักเธอเลย ที่ผ่านมาก็แค่แสดงละครเท่านั้น"จับคางเธอแล้วบีบแรงๆ
เธอสะบัดหน้าออกจากมือเขาแรงๆจนหลุด
"แล้วพี่ทำอย่างนี้ทำไม "มองหน้าเขาอย่างเจ็บปวด
"เธอจำไม่ได้หรือแกล้งทำเป็นลืมหา! "ตะคอกใส่หน้าเธอ
เธอพยายามคิดหาเหตุผลต่างๆนาๆก็มีแค่เรื่องเมื่อหลายปีก่อนแค่นั้น
"อย่าบอกนะว่าที่พี่ทำก็เพราะเรื่องแม่ฟ้า"สั่นหน้าไม่อยากเชื่อ
"ใช่ความจำดีนี้ ฉันไม่มีวันลืมว่าแม่เธอเป็นชู้กับพ่อฉัน จนแม่ฉันต้องตาย"
"แล้วมาแต่งงานกับฟ้าทำไม " ตะวาดใส่เขา
"ฉันก็จะทำให้เธอเจ็บปวดเหมือนแม่ฉันไงละ " จับแขนเธอ ออกแรงบีบเหวี่ยงลงที่เตียงไม่สนว่าเธอจะเจ็บหรือไม่
"แต่ฟ้ารักพี่ ! " มองเข้าไปในตาเขา
เชนชะงักเล็กน้อยกับสายตาสื่อความหมายของเธอ
"ยิ่งรักก็ยิ่งดี เธอจะได้เจ็บ สะใจดี " ยิ้มเหี้ยม
"แม่ฟ้าไม่ได้เป็นชู้กับคุณลุง ส่วนที่แม่พี่ตายมันเป็นอุบัติเหตุ "ตะโกนใส่หน้าเขา
"หุบปากซะ จำไว้อย่างเดียวว่าเธอเป็นได้แค่นางบำเรอเท่านั้น "ชี้หน้าเธอ
เชนเดินเข้าห้องน้ำไปเพื่อจัดการกับตัวเอง แล้วเดินออกจากห้องไปโดยไม่คิดจะสนใจเธออีก
ฟ้าเอาแต่ร้องไห้กอดเข่าตัวเองอยู่บนเตียง ไม่คิดเลยว่าเขาจะทำกับเธอได้ถึงขนาดนี้ คิดว่าเขาจะรักเธอจริงๆ แต่สุดท้ายก็แค่ละครฉากหนึ่งเท่านั้น
วันนี้เธอต้องไปอยู่ในบ้านเจริญกิจร่วมกับเชนและทรงเดช เธอจึงรีบจัดการกับตัวเองให้เรียบร้อย
เสื้อผ้าข้าวของต่างๆเธอย้ายไปไว้ ก่อนงานแต่งงานบ้างแล้ว เธอลงไปตรงล๊อบบี้ของโรงแรมเห็นเขากำลังนั่งเก้าอี้รออยู่ ยังไม่ทันเดินเข้าไป เขาก็ออกเดินนำไปก่อน ตรงไปที่รถทันทีโดยไม่รอเธอ
พอเธอขึ้นมานั่งบนรถเขาก็ออกคำสั่งทันที
"อย่าให้คุณพ่อรู้เรื่องที่เกิดขึ้นเด็ดขาด "มองหน้าเธอ
"ค่ะ "จำใจยอมรับ
ระหว่างทางกลับมีแต่ความเงียบไม่มีการพูดคุยใดๆกันทั้งสิ้น เหมือนคนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ยิ่งทำให้หัวใจของเธอเจ็บปวด เหมือนมีมีดกรีดหลายร้อยเล่ม
พอมาถึงบ้านเธอรีบขึ้นไปบนห้องทันที เชนเดินตามหลังเธอเข้าไปในห้องเช่นกัน
"เราจะทำเป็นรักกันต่อหน้าคนอื่นเท่านั้น " น้ำเสียงเฉยชา
"ค่ะ "พยายามกั้นน้ำตาไว้
"ดี เธอถนัดอยู่แล้วนี้ "น้ำเสียงเย้ยหยัน
"ถึงฟ้าจะแสดงเก่ง ก็ไม่เท่าพี่หรอกค่ะ "
"อย่ามาปากดีกับฉัน " กระชากเธอเข้ามากอด จูบบดขยี้ปากเธออย่างหยาบโลนไม่มีความนุ่มนวลแม้แต่น้อย ผลักเธอออกเหวี่ยงลงกับพื้น แล้วเดินออกจากห้องไปทันที
เธอทำได้แต่ร้องไห้กับตัวเองเท่านั้น ต้องยอมรับความจริง ว่าสิ่งที่ผ่านมามันก็แค่ภาพลวงตา ที่ทำให้เธอตกหลุมพรางเขาเท่านั้น
