"แสดงว่าทุกอย่างที่พี่ทำ พี่หลอกฟ้า"ร้องไห้สะอึกสะอื้น "ใช่ ฉันไม่เคยรักเธอเลย ที่ผ่านมาก็แค่เล่นละครเท่านั้น" จับคางเธอแล้วออกแรงบีบแรงๆ เธอสะบัดหน้าออกจากมือแรงๆ จนหลุด "แล้วพี่ทำอย่างนี้ทำไม?"
ดราม่า,รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หลังจากที่ฟ้าย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านเจริญกิจ ก็ได้รับการดูแลเป็นอย่างดีจากป้าแช่ม คนเก่าคนแก่ของบ้านหลังนี้ช่วงนี้เธอยังไม่รับงาน เพราะทรงเดชอยากให้เธอกับเชนพักงานไปก่อนเพื่อไปฮันนีมูนในอีกหนึ่งสัปดาห์ต่อไป แต่เชนก็ยังไปทำงานตามปกติ
วันนี้เธอตื่นตั้งแต่เช้าเพื่อใส่บาตรทำบุญให้กับแม่ของเธอกับแม่เชน หวังว่าท่านทั้งสองจะได้รับผลบุญในครั้งนี้
ส่วนเชนออกจากบ้านไปตั้งแต่เช้ามืดแล้ว เขาคงไม่อยากเห็นหน้าเธอ
เขาจะต้องการเธอเพื่อระบายความใคร่เท่านั้น หลังจากนั้นต่างคนต่างนอนหันหลังให้กัน
ป้าแช่มเดินเข้ามาหาเธอในห้องรับแขก เธอกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่
"คุณฟ้า พอดีป้าทำกับข้าวให้คุณเชน วานคุณฟ้าเอาไปให้หน่อยได้ไหมคะ "
"เอ่อ ได้ค่ะ " อึกอักเล็กน้อย
"ขอบคุณนะคะ "
"ไม่เป็นไรค่ะ จริงๆมันเป็นหน้าที่ของฟ้าอยู่แล้ว"ลุกขึ้นเดินตามป้าแช่มไปในครัว
"นี้ค่ะ ป้าใส่ปิ่นโตให้เรียบร้อยแล้ว"ยื่นให้เธอ
ฟ้าจึงขับรถไปหาเชนที่บริษัททันทีเพราะใกล้จะเที่ยงแล้ว
พอมาถึงจึงกดลิฟไปยังชั้นผู้บริหาร พอมาถึงหน้าห้องไม่เจออรเลขาของเขาเธอเลยเปิดประตูเข้าไป
ภาพที่เห็นตรงหน้าเชนกำลังกอดจูบกับเจนนี่อยู่บนโซฟาอย่างถึงพริกถึงขิง ทั้งคู่ตกใจหันมองมาทางเธอและผลักออกจากกันทันที
"เข้ามาทำไม "เชนพูดขึ้น
"ป้าแช่มฝากกับข้าวมาให้ค่ะ "เสียงสั่นเครือ
"แล้วทำไมถึงไม่เคาะประตูก่อน" เอ่ยเสียงดุ
"ขอโทษค่ะ "
เธอจึงวางปิ่นโตไว้บนโต๊ะ หมุนตัวเดินออกมาจากห้องทันที ปล่อยน้ำตาไหลเป็นทาง เร่งฝีเท้าให้เร็วเพื่อให้พ้นจากตรงนี้สักที
เชนได้แต่มองเธอเดินออกไป ยืนนิ่งอยู่กับที่จะตามไปแต่ทิฐิในใจมีมากกว่า
"เรามาต่อกันเลยไหมคะ"เจนนี่เดินเข้าลูบไล้ตรงหน้าอกเชน
"คุณกลับไปเถอะผมไม่มีอารมณ์" เดินหนีไปยืนตรงหน้าต่างห้องทำงานมองลงไปข้างล่าง
"ก็ได้ค่ะ "เดินกระแทกเท้าออกจากห้องไป
"โธ่ เว้ย ! เชนปัดเอกสารบนโต๊ะลง ตกกระจายเต็มพื้น กำมือแน่น
ส่วนฟ้าพอมาถึงที่รถก็เอาแต่ร้องไห้เงียบๆคนเดียวภายในรถ เสียใจกับภาพที่เห็นมันช่างเจ็บปวดใจเหลือเกิน จากนั้นเธอจึงขับรถออกไปไม่รู้จุดหมายปลายทาง จนมาจอดตรงสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง
นั่งลงบนเก้าอี้ในสวนสายตาเหม่อลอยปล่อยน้ำตาไหลเป็นทาง โดยไม่คิดที่จะเช็ดออก
นั่งสักพักเธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาชลเพื่อนัดทานข้าวกัน จากนั้นก็ขับรถออกไปที่ร้านที่นัดหมายกัน
พอเดินเข้ามาในร้านชลก็นั่งอยู่ก่อนแล้ว เธอจึงเดินเข้าไปนั่งตรงข้ามกัน
"สั่งอาหารหรือยังคะ "ฟ้าถามขึ้น
"ยังจ๊ะ พี่รอฟ้า "
"งั้นก็สั่งกันเลยค่ะ " เปิดดูเมนูอาหาร
หลังจากที่สั่งอาหารแล้ว รอไม่นานอาหารก็มาเสริฟที่โต๊ะทั้งคู่จึงทานและพูดคุยกันไปด้วย
"ฟ้าเป็นไงบ้างไปอยู่บ้านคุณเชน"
"ก็ดีค่ะ "ตอบสั้นๆ
"ก็ดี หมายถึงเขาหรือบ้าน " ถามยิ้มๆ
"เอ่อ ก็ทั้งสองอย่างนั้นแหละค่ะ "หลบตาชล
"มีความสุขก็ดีแล้ว พี่จะได้สบายใจ "ลูบหัวเธอเบาๆ
"ค่ะ "พยายามกั้นน้ำตาเอาไว้ สัมผัสอ่อนโยนจากมือชลทำให้ยิ่งอ่อนแอ
หลังจากทานข้าวเสร็จทั้งสองก็ต่างแยกย้ายกันกลับ แต่ฟ้ากับมุ่งหน้าไปยังคอนโดของเธอ
พอเข้ามาในห้อง เธอก็ทรุดตัวนั่งลงบนโซฟาทันที
"แม่ค่ะ ฟ้าเหนื่อยเหลือเกิน แต่ฟ้าจะอดทนเหมือนที่แม่เคยบอกฟ้าไว้ในความฝัน " น้ำตาไหลอาบเเก้มทั้งสองข้าง
เธอลุกเข้าไปในห้องนอนทิ้งตัวลงนอน เพราะความเหนื่อยล้าทำให้เธอเผลอหลับไปในเวลาต่อมา
เที่ยงคืนแล้วเชนเดินเข้าไปในบ้านเห็นป้าแช่มนั่งรออยู่จึงเอ่ยถามขึ้น
"ทำไมป้าไม่ไปนอนละครับดึกแล้ว "
"ป้ารอคุณฟ้า ไม่ได้มากับคุณเชนเหรอคะ"ชะโงกหน้ามองด้านหลังเชน
"ไม่นี้ครับ "
"ป้านึกว่าจะกลับมาพร้อมกับคุณเสียอีก"
"ฟ้าไม่ได้บอกป้าเหรอครับว่าไปไหน" เริ่มหงุดหงิด
"ไม่ได้บอกค่ะ ป้านึกว่าเอาข้าวไปส่งแล้วจะกลับมา นี้ป้ารอตั้งแต่ตอนกลางวันยังไม่เห็นเลย ป้าเป็นห่วง"
"ครับ เดี๋ยวผมโทรตามเอง ป้าไปนอนเถอะ" เชนเดินขึ้นห้องทันที
พอเข้ามาในห้องเชนหยิบโทรศัพท์กดโทรหาฟ้าทันที แต่ไม่มีใครรับสาย ยิ่งทำให้เขาโมโหมากขึ้น แต่เขาก็ยังกดโทรไม่ยอมหยุด
ติ๊ด ติ๊ด
"ฮัลโหลค่ะ "
"เธออยู่ไหน! "เชนกระแทกเสียงใส่โทรศัพท์
"พี่เชน ! " เธอสะดุ้งตกใจ ตื่นจากความง่วงทันที
"ใช่ฉันเอง ฉันถามว่าเธออยู่ไหน "
"เอ่อ ฟ้าอยู่คอนโดค่ะ "
"กลับบ้านเดี๋ยวนี้ เธอรู้ไหมว่าทำให้ทุกคนเป็นห่วง"
"ขอโทษค่ะ พอดีฟ้าเผลอหลับไป นี้ก็ดึกแล้วฟ้าขอนอนที่คอนโดแล้วกัน " ยกมือปิดปากหาว
"ไม่ได้เธอต้องกลับมาเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันจะไปลากเธอกลับตอนนี้เลยเอาไหม "
"ค่ะ กลับก็ได้ "
ที่เธอยอมกลับอย่างง่ายดาย เพราะฟังจากน้ำเสียงเขาแล้ว เขาต้องทำอย่างที่พูดแน่นอนเธอไม่อยากเจ็บตัว
พอเธอกลับมาถึงบ้าน จึงรีบเดินขึ้นห้องทันที เห็นเชนนั่งอยู่บนเตียง
"กลับมาแล้วเหรอ "มองหน้าเธอ
"ค่ะ "ยืนนิ่งอยู่ตรงหน้าประตูห้อง
"มานี้ " ใช้มือตบเบาๆบนเตียงข้างเขา
เธอจึงเดินเข้าไปนั่งข้างเขา เชนดึงเธอเข้าไปกอด เธอพยายามขัดขืน เขายิ่งกอดแน่นกว่าเดิมพอใจแล้วเขาจึงผลักออกเล็กน้อย ประกบจูบปากเธอทันที เธอจึงพยายามดันหน้าเขาออกจนพ้น
"อย่าค่ะ ฟ้าอยากอาบน้ำ "มือยังค้างอยู่ตรงหน้าเขา
"ไปอาบสิ " พูดแล้วล้มตัวลงนอนบนเตียง
ฟ้าเดินเข้าไปในห้องน้ำทันทีเพื่อจัดการกับตัวเองให้เรียบร้อย พอเธอเดินออกมาจากห้องน้ำ เชนเดินเข้าไปช้อนอุ้มเธอทันที โดยที่ไม่ได้ตั้งตัวเพราะเธอยืนหันหลังให้เขา
"ว้าย ! พี่จะทำอะไร "มือทั้งสองข้างคล้องคอเขาทันทีเพราะกลัวตก
"อย่าเสียงดัง เดี๋ยวคนทั้งบ้านก็ได้ตื่นหรอก "วางเธอลงบนเตียง
เชนขึ้นคล่อมทาบทับร่างเธอไว้ทันที ไม่ปล่อยให้เธอได้ขยับหนี
"พี่เชนค่ะ ฟ้าว่า "
"ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น " ใช้นิ้วแตะริมฝีปากเธอเบาๆ
จากนั้นเธอก็ตกอยู่ในเกมรักอันเร้าร้อนของเขา จนถึงเช้า โดยที่เต็มใจจะมอบทั้งร่างกายและหัวใจให้เขาเสมอ
เช้าวันใหม่ฟ้าตื่นขึ้นมาภายในอ้อมกอดของเขาเป็นวันแรกตั้งแต่ที่เธอย้ายมาอยู่กับเขาในบ้านหลังนี้
ทั้งสองคนนั่งทานข้าวด้วยกัน โดยมีป้าแช่มคอยอำนวยความสะดวกให้
"วันนี้คุณทั้งสองตื่นมาป่านนี้ สงสัยคงจะมีหลานให้คุณท่านเร็วๆนี้แน่เลย "ป้าแช่มเอ่ยขึ้น
ฟ้าสะดุ้งตกใจกับคำพูดของป้าแช่มเลยทำช้อนหลุดมือ
"คุณฟ้าเป็นอะไรหรือเปล่าคะ "ป้าแช่มถาม
"เปล่าค่ะ " ก้มหน้าทานข้าวต่อ
"ผมยังไม่อยากมีตอนนี้หรอกครับ " เชนมองหน้าฟ้า
"แต่ป้าว่า มีตอนนี้แหละดี คุณเชนก็อายุมากแล้ว เดี๋ยวไม่มีแรงอุ้มลูก "ป้าแช่มหัวเราะเสียงดัง
ฟ้ากับเชนได้แต่นั่งเงียบ ก้มหน้าก้มตาทานข้าว
หลังจากทานข้าวเสร็จเชนก็ออกไปข้างนอกทันที
ฟ้ากำลังนั่งคิดหนักกับคำพูดของป้าแช่ม ถ้าเธอท้องจะทำยังไงดี เพราะตั้งแต่แต่งงานมาเชนไม่เคยป้องกันเลยสักครั้ง
เขาก็บอกอยู่ว่าไม่อยากมีลูกกับเธอ ใช่เธอต้องกินยาคุมกำเนิด รีบเดินออกจากบ้าน ขับรถตรงไปที่ร้านขายยาทันที
เธอชื้อมาทั้งสองแบบ ยาคุมฉุกเฉินกับยาคุมแบบกินวันละเม็ดหนึ่งเดือน พอกลับเข้าบ้านเธอทานยาคุมแบบฉุกเฉินทันที
