"แสดงว่าทุกอย่างที่พี่ทำ พี่หลอกฟ้า"ร้องไห้สะอึกสะอื้น "ใช่ ฉันไม่เคยรักเธอเลย ที่ผ่านมาก็แค่เล่นละครเท่านั้น" จับคางเธอแล้วออกแรงบีบแรงๆ เธอสะบัดหน้าออกจากมือแรงๆ จนหลุด "แล้วพี่ทำอย่างนี้ทำไม?"

รักในรอยแค้น - บทที่15 ห่วงใย โดย จันทร์คืนแรม @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ดราม่า,รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

รักในรอยแค้น

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

ดราม่า,รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย

แท็คที่เกี่ยวข้อง

ดราม่า

รายละเอียด

รักในรอยแค้น โดย จันทร์คืนแรม @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

"แสดงว่าทุกอย่างที่พี่ทำ พี่หลอกฟ้า"ร้องไห้สะอึกสะอื้น "ใช่ ฉันไม่เคยรักเธอเลย ที่ผ่านมาก็แค่เล่นละครเท่านั้น" จับคางเธอแล้วออกแรงบีบแรงๆ เธอสะบัดหน้าออกจากมือแรงๆ จนหลุด "แล้วพี่ทำอย่างนี้ทำไม?"

ผู้แต่ง

จันทร์คืนแรม

เรื่องย่อ

สารบัญ

รักในรอยแค้น-บทที่1 บทนำ,รักในรอยแค้น-บทที่2 สูญเสีย,รักในรอยแค้น-บทที่3 เริ่มต้น,รักในรอยแค้น-บทที่4 งานเลี้ยงฉลองประธานคนใหม่,รักในรอยแค้น-บทที่5 บังเอิญ(หรือตั้งใจ),รักในรอยแค้น-บทที่6 เป็นพี่น้องกัน,รักในรอยแค้น-บทที่7 งานเลี้ยงปิดกล้องละคร,รักในรอยแค้น-บทที่8 แต่งงานกันนะ,รักในรอยแค้น-บทที่9 ลางบอกเหตุ,รักในรอยแค้น-บทที่10 ค่ำคืนอันแสนหวาน(ความจริงอันเจ็บปวด) ,รักในรอยแค้น-บทที่11 บาดตา บาดใจ,รักในรอยแค้น-บทที่12 ฮันนีมูน(เราสามคน)1,รักในรอยแค้น-บทที่13 ฮันนีมูน(เราสามคน)2,รักในรอยแค้น-บทที่14 นางแบบสำรอง,รักในรอยแค้น-บทที่15 ห่วงใย,รักในรอยแค้น-บทที่16 ผับเป็นเหตุ(พังทลาย),รักในรอยแค้น-บทที่17 ดาวดับ(ภาพหลุด),รักในรอยแค้น-บทที่18 หย่าขาดกัน,รักในรอยแค้น-บทที่19 คิดถึง(ความจริง),รักในรอยแค้น-บทที่20 รักคำเดียวเท่านั้น,รักในรอยแค้น-บทที่21 คุณนาย(เจ้าของไร่),รักในรอยแค้น-บทที่22 หึงหวง,รักในรอยแค้น-บทที่23 รักตั้งแต่แรกเจอ,รักในรอยแค้น-บทที่24 ดูแลเอาใจใส่ ,รักในรอยแค้น-บทที่25 ลูกน้อยลืมตาดูโลก,รักในรอยแค้น-บทที่26 สมองหรือหัวใจสั่งให้ลืม,รักในรอยแค้น-บทที่27 ทบทวนความจำ,รักในรอยแค้น-บทที่28 ไร้ตัวตน,รักในรอยแค้น-บทที่29 หัวใจแตกสลาย,รักในรอยแค้น-บทที่30 หนี(พักใจ),รักในรอยแค้น-บทที่31 ไม่มีสิทธิ์แม้แต่คิดถึง,รักในรอยแค้น-บทที่32 ยังรักเหมือนเดิม,รักในรอยแค้น-บทที่33 ขอโทษ(กลับมาได้ไหม),รักในรอยแค้น-บทที่34 การจากลาที่แสนเจ็บปวด,รักในรอยแค้น-บทที่35 พี่เลี้ยงคนใหม่ ,รักในรอยแค้น-บทที่36 ครอบครัวสุขสันต์(จบ),รักในรอยแค้น-บทที่37 ตอนพิเศษ: สมาชิกใหม่

เนื้อหา

บทที่15 ห่วงใย

เช้าวันต่อมา

ฟ้าลืมตาตื่นมาอยู่ในอ้อมกอดของเชนนอนมองหน้าเชนเเล้วแอบยิ้มคนเดียว ยกมือขึ้นไปแตะที่แก้มเขาเบาๆกลัวคนหลับตื่น แอบคิดในใจถ้าเขาห่วงใยเธอได้ตลอดเหมือนตอนนี้คงจะดีไม่น้อย จะดึงมือกลับเชนลืมตาตื่นพอดีเลยจับมือเธอไว้

"ทำอะไร " จ้องหน้าเธอ

"เปล่าค่ะ "หลบตาเขาดึงมือออกจากมือเชนทันที

"เธอแอบมองหน้าฉันเหรอ"

ฟ้าไม่ตอบแต่กับขยับตัวจะลุกลงจากเตียงยังไม่ทันได้ยืนก็นิ่วหน้าเจ็บเท้า เชนเห็นอย่างนั้นรีบขยับเข้าไปใกล้เพื่อดูเท้าของเธอ

"เจ็บอยู่เหรอ "จับเท้าเธอเบาๆ

"ค่ะ แต่ไม่มากเหมือนเมื่อวาน "

"มาฉันช่วย "

เชนอุ้มเธอตรงไปในห้องน้ำเพื่อจัดการกับตัวเองแต่กว่าจะเสร็จก็กินเวลาไปเกือบหนึ่งชั่วโมงเพราะความเอาแต่ใจของเชน

พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จทั่งคู่จึงลงไปข้างล่างเพื่อทานอาหารเช้าโดยเชนอุ้มฟ้าเดินลงบันไดมายังห้องรับประทานอาหาร ทรงเดชกับป้าแช่มมองหน้ากันแล้วยิ้มกว้างที่เชนดูแลฟ้าเป็นอย่างดี

"แม้หวานกันตั้งแต่เช้าเลยนะคะ "ป้าแช่มเอ่ยแซว

"ถ้าไม่เจ็บเท้าผมไม่อุ้มหรอกครับ"

"อย่างคุณฟ้าใครๆก็อยากอุ้มทั้งนั้นแหละค่ะ"ป้าแช่มพูดไปยิ้มไป

เชนได้ยินดังนั้นก็ชะงักเล็กน้อย ก้มหน้าทานข้าวต่อไม่มีทางไม่ว่าใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์ในตัวเองเธอทั้งนั้นนอกจากเขาคนเดียวเชนคิดในใจ

ฟ้านั่งทานข้าวไปเงียบๆ จนป้าแช่มถามเรื่องเดินแบบขึ้นมา

"คุณฟ้า เมื่อวานเดินแบบเป็นยังไงบ้างคะ "

"อ๋อ ก็ดีค่ะ "

"ได้ถ่ายรูปไว้ไหม ป้าอยากเห็น"

"ถ่ายไว้ค่ะเดี๋ยวทานข้าวเสร็จแล้วฟ้าจะเอาให้ดูค่ะ"ส่งยิ้มให้ผู้สูงวัย

"คุณฟ้าใส่ชุดอะไรน่า ฟินๆอะไรสักอย่างนี้แหละ "ป้าแช่มพยายามนึก

"ฟินนาเล่ใช่ไหม "ทรงเดชพูดขึ้น

"ใช่ค่ะ ป้าแก่แล้วขี้หลงขี้ลืม "หัวเราะเสียงดัง

"เปล่าค่ะฟ้าไม่ได้ใส่เจ้าของแบรนด์เปลี่ยนคนเดินกระทันหันค่ะ "

"จริงเหรอคะ แล้วคุณฟ้าใส่ชุดอะไรหรือคะ"

"จริงๆฟ้าจะกลับอยู่แล้ว พอดีมีนางแบบคนหนึ่งป่วยกระทันหันฟ้าเลยได้เดินแทน "

ทรงเดชได้ยินอย่างนั้นแล้วทำให้เขาเคืองเล็กน้อยมีเรื่องอย่างนี้เกิดขึ้นด้วยเหรอ

"แล้วใครเดินแทนลูกละ "ทรงเดชถามมองหน้าเธอต้องการคำตอบ

"เอ่อ คุณเจนนี่ค่ะ "

"เจนนี่เหรอ พ่อไม่เคยเห็นเขาเดินแบบที่ไหนมาก่อนน่าแปลก " 

เชนได้แต่นั่งฟังเงียบๆเรื่องที่ฟ้าบอกเล่าเขาก็สงสัยเหมือนกันว่าทำไมอยู่ๆเจนนี่ถึงได้เดินชุดฟินนาเล่ทั้งๆที่ไม่เคยเดินแบบที่ไหนมาก่อน แล้วทำไมทีมงานไม่บอกล่วงหน้าให้ไปแล้วเปลี่ยนกระทันหันไม่มืออาชีพเลย ถ้าไม่ได้เดินแทนคนอื่นก็คงไปเสียเวลาเปล่าๆ

หลังจากทานข้าวเสร็จเชนก็ออกไปทำงาน แต่ก่อนจะไปก็ไม่ลืมอุ้มฟ้าไปไว้ที่ห้องนั่งเล่นก่อนเพราะเห็นเธอเดินแล้วหงุดหงิดเดินไม่ถึงสักที

ตอนเย็นของวัน

ชลเดินหิ้วถุงขนมเต็มไม้เต็มมือเข้าไปในบ้านเพื่อมาเยี่ยมฟ้าที่โทรบอกเธอตั้งแต่ตอนเช้าแต่ติดธุระเลยมาตอนเย็น เจอป้าแช่มพอดีเลยยื่นถุงขนมให้เอาไปใส่จานและไม่ลืมถามหานางเอกสาว

"ฟ้าละคะอยู่ไหน "ชลถามขึึ้น

"อยู่ในสวนหลังบ้านค่ะ เชิญทางนี้คะ "ป้าแช่มเดินนำทางไป

ฟ้ากำลังนั่งอ่านหนังสือเพลินๆอยู่ใต้ต้นไม้ บรรยากาศกำลังเย็นสบาย ยิ่งทำให้รู้สึกผ่อนคลาย

"เป็นไงบ้างเราหายเจ็บหรือยัง "ชลนั่งลงเก้าอี้ตรงข้ามฟ้า

"ก็ยังเจ็บอยู่นิดหน่อยค่ะ" เอ่ยยิ้มๆ

"คุณเชนดูแลอย่างใกล้ชิดเลยละสิ"เอ่ยหยอกๆ

"ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ" ยิ้มเขินๆหน้าเริ่มแดง

ป้าแช่มยกขนมมาให้ทั้งคู่จึงทานและพูดคุยกันไปเรื่อยเปื่อยตามประสาคนสนิทกัน

ส่วนเชนกำลังเก็บของบนโต๊ะทำงานจะกลับบ้าน เจนนี่เดินเข้ามาพอดี

"เชนค่ะจะกลับแล้วเหรอ"เดินเข้าไปลูบไล้หน้าอกเชน

"ใช่คุณมีอะไรหรือเปล่า "พูดพลางแกะมือเจนนี่ออกจากตัวเอง

"คือฉันอยากจะไปเยี่ยมน้องฟ้า ขอติดรถไปกับคุณได้ไหมคะ"

"ใกล้จะหายแล้วคุณไม่ต้องไปหรอก"

"แต่ฉันชื้อของเยี่ยมมาแล้วไม่ไปก็เสียน้ำใจหมด" เจนนี่ทำหน้าระห้อย

"ก็ได้ตามใจคุณ"เชนเดินนำออกจากห้องไป

เชนกับเจนนี่เดินเข้าไปในบ้าน ป้าแช่มเดินออกมารับพอดีจึงถามหาฟ้าทันที

"ฟ้าละครับ "เชนถามพร้อมกับกวาดสายตาไปทั่วบ้าน

"อยู่ในสวนหลังบ้านค่ะ "ป้าแช่มบอกพลางรับของเยี่ยมจากเจนนี่

เชนไปเข้าห้องน้ำเจนนี่เลยเดินไปยังสวนหลังบ้านทันทีเห็นฟ้านั่งอยู่ในสวนคนเดียวเจนนี่เลยเดินเข้าไปหา

"ไงค่ะน้องฟ้าหายหรือยัง"

ฟ้าสะดุ้งตกใจหันไปตามเสียงเพราะเธอนั่งหันหลังอยู่

"คุณเจนนี่"

"ใช่ฉันเอง "

"คุณมาหาพี่เชนเหรอคะ "ฟ้าแปลกใจอยู่ๆเจนนี่ก็โผล่มา

"เปล่าฉันตั้งใจมาดูว่าเธอใช้มารยาอะไรทำให้เชนหลงหัวปักหัวปั้งไงละ"

"ฟ้าไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น "ฟ้าลุกขึ้นจะเดินหนี

เจนนี่เดินเข้าไปกระชากแขนฟ้าแรงๆจนเธอนิ่วหน้าเจ็บแขน

"ปล่อยฟ้าเจ็บ "ฟ้าพยายามสะบัดแขนให้หลุดจากมือเจนนี่

"เจ็บเหรอแค่นี้ยังน้อยไป "

เจนนี่ออกแรงบีบแขนฟ้ามากขึ้นพร้อมกับผลัดเธอจนล้มลงไปกองกับพื้น ฟ้าร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเพราะข้อเท้าที่เจ็บอยู่แล้วโดยแรงกระแทกจากการล้มลงทับซ้ำอีก

"แกรู้ไหมที่ฉันลงทุนทำร้ายตัวเองได้ผลขนาดไหนเชนคอยดูแลฉันเป็นอย่างดีเลยละ"เจนนี่ยิ้มอย่างผู้ชนะ

"คุณมันบ้าไปแล้วยอมทำร้ายตัวเองเพื่อให้พี่เชนสนใจไม่พอยังทำให้เขาเข้าใจฟ้าผิดอีก"เงยหน้าตะโกนใส่เจนนี่

เชนกับชลเดินเข้าไปได้ยินและเห็นเหตุการณ์พอดีจึงรีบวิ่งตรงไปหาฟ้าทันที

"เจนนี่คุณทำบ้าอะไรหา! "เชนตวาดใส่เจนนี่โกรธจนเลือดขึ้นหน้า

"เปล่านะฉันไม่ได้ทำ "ลนลานพูดออกไป

"ยังมีหน้ามาโกหกอีกผมได้ยินและเห็นทุกอย่างที่คุณทำเมื่อกี้หมดแล้ว"ตะคอกใส่หน้าเจนนี่

"หมายความว่าคุณรู้แล้วว่าฉัน"เจนนี่ตกใจพูดได้แค่นั้น

"ใช่ผมได้ยินหมดแล้วว่าคุณทำร้ายตัวเองเพื่อให้ผมเข้าใจผิดฟ้ายังไม่พอคุณยังผลัดเธอล้มอีกคุณนี้มันร้ายกาจกว่าที่ผมคิดไว้ซะอีก" ขบกรามแน่น

"คุณเชนอย่าพึ่งพูดอะไรเลยค่ะช่วยฟ้าก่อน"ชลเห็นฟ้าเจ็บจนร้องไห้จึงพูดขัดขึ้น

เชนจึงช้อนอุ้มฟ้ารีบเดินเข้าไปในบ้านโดยมีชลเดินตามหลัง เชนวางฟ้าลงบนโซฟาในห้องรับแขกเรียกป้าแช่มให้มาดูแลอีกคนเพราะเขาจะต้องไปจัดการกับเจนนี่

เจนนี่ยืนรอเชนอยู่ที่หน้าบ้านกำลังคิดไม่ตกว่าจะทำยังไงต่อไปเพราะเชนรู้ความจริงหมดแล้ว

เชนเดินไปหยุดตรงหน้าเจนนี่มองด้วยสายตาเฉยชา

"ต่อไปนี้คุณไม่ต้องมาให้ผมเห็นหน้าอีก"

"อย่าให้ถึงขนาดนั้นเลยนะคะ "แสร้งบีบน้ำตา

"มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ"

"แต่เจนนี่รักคุณนะคะ "เดินเข้าไปจับมือเชนไว้

"แต่ผมไม่ได้รักคุณ "แกะมือเจนนี่ออกอย่างไม่ใยดี

"คุณจะไม่ยกโทษให้ฉันจริงๆเหรอคะ "
เชนไม่ตอบแต่กลับถามคำถามกลับไปทันที

"เรื่องเดินแบบเมื่อวานเป็นฝีมือคุณใช่ไหม"

"ใช่ ก็ฉันเกลียดมัน มันแย่งคุณไปจากฉัน" 

"ไม่มีใครแย่งใครทั้งนั้น กลับไปได้แล้วผมจะให้คนขับรถที่บ้านไปส่ง "

"ไหนคุณบอกว่าเกลียดมันแล้วทำไมคุณต้องปกป้องมันด้วยคุณรักมันใช่ไหม"เจนนี่ร้องไห้หนักกว่าเดิม

"รักหรือไม่รักมันไม่เกี่ยวกับคุณ "

เชนเดินเข้าไปในบ้านบอกคนขับรถให้ไปส่งเจนนี่ที่บ้าน

เจนนี่นั่งอยู่บนรถร้องไห้ไม่หยุดแต่ในหัวกลับคิดแผนการต่างๆนาๆเพื่อเอาคืนให้สาสมกับความแค้นในอกที่พร้อมจะระเบิดออกมาเป็นจุน

ชลกับฟ้ากำลังนั่งคุยกันอยู่เชนเดินมาพอดี

"คุณเชน ชลขอคุยด้วยหน่อยค่ะ"

"พี่ชลฟ้าว่าอย่าเลยค่ะ "ฟ้าดึงมือชลไว้

"มีเรื่องอะไรกันทำไมถึงไม่อยากให้ฉันรู้"เชนมองหน้าฟ้ากับชล

"คือก่อนแต่งงานมีคนส่งกล่องมาข่มขู่ฟ้าคนที่ส่งก็คือคุณเจนนี่ค่ะ "ชลตัดสินใจพูดออกไป

"แล้วทำไมไม่มีใครบอกผมสักคน "มองหน้าฟ้ากับชลสลับกัน

"คือฟ้าห้ามไม่ให้บอกเองค่ะ"ก้มหน้าหลบตาเชน

"แล้วในกล่องมีอะไรอยู่ข้างใน "

"มีรูปของฟ้ามีรอยกรีดจากคมมีดแล้วเอาน้ำแดงราดและข้อความข่มขู่ค่ะ "ชลบอกข้อสงสัย

"ให้ตายเถอะผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเจนนี่จะร้ายกาจขนาดนี้ "เชนกำมือแน่นเขาก็มีส่วนที่ทำให้เรื่องมันวุ่นวายอย่างนี้

"จริงๆไม่มีใครรู้หรอกค่ะว่ากล่องนั้นคุณเจนนี่เป็นคนส่ง ถ้าเขาไม่สารภาพกับน้องฟ้าเองตอนที่ไปฮันนีมูน "ชลเอ่ยขึ้น

"ต่อไปนี้ถ้ามีอะไรอีกให้บอกผมคนเเรกเข้าใจไหม"เชนมองหน้าฟ้ากับชลแววตาจริงจัง

ฟ้ากับชลพยักหน้ารับรู้แค่นั้น

ก่อนที่เชนจะเข้ามาในห้องรับแขกฟ้าเล่าเรื่องที่เจนนี่ทำกับตัวเองทั้งหมดให้ชลฟังเพราะชลคาดคั้นเธอจนมุมเลยยอมพูดออกไป เว้นแต่เรื่องของเชนที่เธอไม่บอกเด็ดขาด

ชลอยู่ทานข้าวเย็นด้วยก่อนจะกลับก็ได้พูดคุยกับฟ้านิดหน่อย

"พี่ไม่คิดเลยว่าฟ้าจะเจอเรื่องแบบนี้หลังแต่งงาน"มองหน้าฟ้าอย่างเห็นใจ

"เขาคงหวงมั้งค่ะ "หลบตาชลมองไปทางอื่น

"แต่พี่ว่าคุณเชนนั้นแหละตัวดีไม่ยอมเคลียร์ตัวเองให้เรียบร้อยก่อนแต่งงาน "
ฟ้าได้แต่เงียบเธอรู้ดีแก่ใจว่าเชนทำทุกอย่างเพื่อแก้แค้นให้เธอเจ็บปวด เขาไม่เคยรักเธอเลยสักนิด

"พี่ว่าคุณเจนนี่ต้องเป็นโรคจิตแน่ๆคนปกติที่ไหนเขาจะทำร้ายตัวเองเพื่อเรียกร้องความสนใจ"

"ฟ้าก็คิดเหมือนกันค่ะ "

"พี่ว่าฟ้าระวังตัวไว้หน่อยก็ดี พี่เป็นห่วง "

"ค่ะ ฟ้าจะระวังตัว "ส่งยิ้มให้ชลเพื่อคลายความกังวลใจ

หลังจากที่ชลกลับไปแล้วฟ้ากำลังจะก้าวขึ้นบันไดเพื่อขึ้นไปบนห้องนอนด้วยท่าเดินกะเผล เชนมาเห็นพอดีจึงอุ้มเธอตรงไปในห้องทันที

"จะอาบน้ำเลยไหมจะได้อุ้มไปในห้องน้ำทีเดียว"เชนถามเพราะอุ้มเธอค้างไว้อยู่กลางห้องนอน

"ค่ะ ฟ้าจะอาบน้ำ "แขนโอบคอเชนไว้กลัวตก

"อาบเสร็จแล้วเรียกด้วย "พูดพลางวางเธอลงในห้องน้ำ

"ค่ะ " 

ฟ้าอาบน้ำเสร็จจึงเรียกเขาทันทีเชนเดินเข้าไปอุ้มเธอออกมาวางตรงเก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแล้วกลับไปจัดการกับตัวเองในห้องน้ำเช่นกัน

ฟ้าแต่งตัวใส่ชุดนอนเรียบร้อยแล้วจึงเดินไปที่เตียงล้มตัวลงนอนเพราะเธอเหนื่อยล้าทั้งวันมีแต่เรื่องให้ปวดหัว เชนออกมาจากห้องน้ำเห็นฟ้านอนหลับจึงเผลอยิ้มออกมาเดินไปที่เตียงล้มตัวลงนอนข้างเธอ ดึงเธอเข้าไปกอดแนบแน่น 

ฟ้าขยับออกจากเชนเล็กน้อยเขาจึงดึงเธอเข้าหาตัวเองแรงๆกอดไว้แน่นกว่าเดิม

"เธอจะขยับหนีทำไม "พูดข้างหูเธอ

"ฟ้าง่วงแล้ว "บอกเสียงอ่อนๆ

"ฉันก็ง่วงแล้วเหมือนกันอุ้มเธอทั้งวันไม่มีแรงทำอะไรเธอแล้วล่ะ "กระซิบข้างหูเธอ

ฟ้าได้แต่อมยิ้มอยู่คนเดียวหลับตาลงในอ้อมกอดอันอบอุ่นของเชน เชนก็เหมือนกันกอดเธอไว้แน่นเพื่อให้อุ่นใจว่าตื่นขึ้นมาตอนเช้าเธอจะยังอยู่กับเขาไม่หายไป