"แสดงว่าทุกอย่างที่พี่ทำ พี่หลอกฟ้า"ร้องไห้สะอึกสะอื้น "ใช่ ฉันไม่เคยรักเธอเลย ที่ผ่านมาก็แค่เล่นละครเท่านั้น" จับคางเธอแล้วออกแรงบีบแรงๆ เธอสะบัดหน้าออกจากมือแรงๆ จนหลุด "แล้วพี่ทำอย่างนี้ทำไม?"
ดราม่า,รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เช้าวันต่อมา
ฟ้าลืมตาตื่นมาอยู่ในอ้อมกอดของเชนนอนมองหน้าเชนเเล้วแอบยิ้มคนเดียว ยกมือขึ้นไปแตะที่แก้มเขาเบาๆกลัวคนหลับตื่น แอบคิดในใจถ้าเขาห่วงใยเธอได้ตลอดเหมือนตอนนี้คงจะดีไม่น้อย จะดึงมือกลับเชนลืมตาตื่นพอดีเลยจับมือเธอไว้
"ทำอะไร " จ้องหน้าเธอ
"เปล่าค่ะ "หลบตาเขาดึงมือออกจากมือเชนทันที
"เธอแอบมองหน้าฉันเหรอ"
ฟ้าไม่ตอบแต่กับขยับตัวจะลุกลงจากเตียงยังไม่ทันได้ยืนก็นิ่วหน้าเจ็บเท้า เชนเห็นอย่างนั้นรีบขยับเข้าไปใกล้เพื่อดูเท้าของเธอ
"เจ็บอยู่เหรอ "จับเท้าเธอเบาๆ
"ค่ะ แต่ไม่มากเหมือนเมื่อวาน "
"มาฉันช่วย "
เชนอุ้มเธอตรงไปในห้องน้ำเพื่อจัดการกับตัวเองแต่กว่าจะเสร็จก็กินเวลาไปเกือบหนึ่งชั่วโมงเพราะความเอาแต่ใจของเชน
พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จทั่งคู่จึงลงไปข้างล่างเพื่อทานอาหารเช้าโดยเชนอุ้มฟ้าเดินลงบันไดมายังห้องรับประทานอาหาร ทรงเดชกับป้าแช่มมองหน้ากันแล้วยิ้มกว้างที่เชนดูแลฟ้าเป็นอย่างดี
"แม้หวานกันตั้งแต่เช้าเลยนะคะ "ป้าแช่มเอ่ยแซว
"ถ้าไม่เจ็บเท้าผมไม่อุ้มหรอกครับ"
"อย่างคุณฟ้าใครๆก็อยากอุ้มทั้งนั้นแหละค่ะ"ป้าแช่มพูดไปยิ้มไป
เชนได้ยินดังนั้นก็ชะงักเล็กน้อย ก้มหน้าทานข้าวต่อไม่มีทางไม่ว่าใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์ในตัวเองเธอทั้งนั้นนอกจากเขาคนเดียวเชนคิดในใจ
ฟ้านั่งทานข้าวไปเงียบๆ จนป้าแช่มถามเรื่องเดินแบบขึ้นมา
"คุณฟ้า เมื่อวานเดินแบบเป็นยังไงบ้างคะ "
"อ๋อ ก็ดีค่ะ "
"ได้ถ่ายรูปไว้ไหม ป้าอยากเห็น"
"ถ่ายไว้ค่ะเดี๋ยวทานข้าวเสร็จแล้วฟ้าจะเอาให้ดูค่ะ"ส่งยิ้มให้ผู้สูงวัย
"คุณฟ้าใส่ชุดอะไรน่า ฟินๆอะไรสักอย่างนี้แหละ "ป้าแช่มพยายามนึก
"ฟินนาเล่ใช่ไหม "ทรงเดชพูดขึ้น
"ใช่ค่ะ ป้าแก่แล้วขี้หลงขี้ลืม "หัวเราะเสียงดัง
"เปล่าค่ะฟ้าไม่ได้ใส่เจ้าของแบรนด์เปลี่ยนคนเดินกระทันหันค่ะ "
"จริงเหรอคะ แล้วคุณฟ้าใส่ชุดอะไรหรือคะ"
"จริงๆฟ้าจะกลับอยู่แล้ว พอดีมีนางแบบคนหนึ่งป่วยกระทันหันฟ้าเลยได้เดินแทน "
ทรงเดชได้ยินอย่างนั้นแล้วทำให้เขาเคืองเล็กน้อยมีเรื่องอย่างนี้เกิดขึ้นด้วยเหรอ
"แล้วใครเดินแทนลูกละ "ทรงเดชถามมองหน้าเธอต้องการคำตอบ
"เอ่อ คุณเจนนี่ค่ะ "
"เจนนี่เหรอ พ่อไม่เคยเห็นเขาเดินแบบที่ไหนมาก่อนน่าแปลก "
เชนได้แต่นั่งฟังเงียบๆเรื่องที่ฟ้าบอกเล่าเขาก็สงสัยเหมือนกันว่าทำไมอยู่ๆเจนนี่ถึงได้เดินชุดฟินนาเล่ทั้งๆที่ไม่เคยเดินแบบที่ไหนมาก่อน แล้วทำไมทีมงานไม่บอกล่วงหน้าให้ไปแล้วเปลี่ยนกระทันหันไม่มืออาชีพเลย ถ้าไม่ได้เดินแทนคนอื่นก็คงไปเสียเวลาเปล่าๆ
หลังจากทานข้าวเสร็จเชนก็ออกไปทำงาน แต่ก่อนจะไปก็ไม่ลืมอุ้มฟ้าไปไว้ที่ห้องนั่งเล่นก่อนเพราะเห็นเธอเดินแล้วหงุดหงิดเดินไม่ถึงสักที
ตอนเย็นของวัน
ชลเดินหิ้วถุงขนมเต็มไม้เต็มมือเข้าไปในบ้านเพื่อมาเยี่ยมฟ้าที่โทรบอกเธอตั้งแต่ตอนเช้าแต่ติดธุระเลยมาตอนเย็น เจอป้าแช่มพอดีเลยยื่นถุงขนมให้เอาไปใส่จานและไม่ลืมถามหานางเอกสาว
"ฟ้าละคะอยู่ไหน "ชลถามขึึ้น
"อยู่ในสวนหลังบ้านค่ะ เชิญทางนี้คะ "ป้าแช่มเดินนำทางไป
ฟ้ากำลังนั่งอ่านหนังสือเพลินๆอยู่ใต้ต้นไม้ บรรยากาศกำลังเย็นสบาย ยิ่งทำให้รู้สึกผ่อนคลาย
"เป็นไงบ้างเราหายเจ็บหรือยัง "ชลนั่งลงเก้าอี้ตรงข้ามฟ้า
"ก็ยังเจ็บอยู่นิดหน่อยค่ะ" เอ่ยยิ้มๆ
"คุณเชนดูแลอย่างใกล้ชิดเลยละสิ"เอ่ยหยอกๆ
"ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ" ยิ้มเขินๆหน้าเริ่มแดง
ป้าแช่มยกขนมมาให้ทั้งคู่จึงทานและพูดคุยกันไปเรื่อยเปื่อยตามประสาคนสนิทกัน
ส่วนเชนกำลังเก็บของบนโต๊ะทำงานจะกลับบ้าน เจนนี่เดินเข้ามาพอดี
"เชนค่ะจะกลับแล้วเหรอ"เดินเข้าไปลูบไล้หน้าอกเชน
"ใช่คุณมีอะไรหรือเปล่า "พูดพลางแกะมือเจนนี่ออกจากตัวเอง
"คือฉันอยากจะไปเยี่ยมน้องฟ้า ขอติดรถไปกับคุณได้ไหมคะ"
"ใกล้จะหายแล้วคุณไม่ต้องไปหรอก"
"แต่ฉันชื้อของเยี่ยมมาแล้วไม่ไปก็เสียน้ำใจหมด" เจนนี่ทำหน้าระห้อย
"ก็ได้ตามใจคุณ"เชนเดินนำออกจากห้องไป
เชนกับเจนนี่เดินเข้าไปในบ้าน ป้าแช่มเดินออกมารับพอดีจึงถามหาฟ้าทันที
"ฟ้าละครับ "เชนถามพร้อมกับกวาดสายตาไปทั่วบ้าน
"อยู่ในสวนหลังบ้านค่ะ "ป้าแช่มบอกพลางรับของเยี่ยมจากเจนนี่
เชนไปเข้าห้องน้ำเจนนี่เลยเดินไปยังสวนหลังบ้านทันทีเห็นฟ้านั่งอยู่ในสวนคนเดียวเจนนี่เลยเดินเข้าไปหา
"ไงค่ะน้องฟ้าหายหรือยัง"
ฟ้าสะดุ้งตกใจหันไปตามเสียงเพราะเธอนั่งหันหลังอยู่
"คุณเจนนี่"
"ใช่ฉันเอง "
"คุณมาหาพี่เชนเหรอคะ "ฟ้าแปลกใจอยู่ๆเจนนี่ก็โผล่มา
"เปล่าฉันตั้งใจมาดูว่าเธอใช้มารยาอะไรทำให้เชนหลงหัวปักหัวปั้งไงละ"
"ฟ้าไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น "ฟ้าลุกขึ้นจะเดินหนี
เจนนี่เดินเข้าไปกระชากแขนฟ้าแรงๆจนเธอนิ่วหน้าเจ็บแขน
"ปล่อยฟ้าเจ็บ "ฟ้าพยายามสะบัดแขนให้หลุดจากมือเจนนี่
"เจ็บเหรอแค่นี้ยังน้อยไป "
เจนนี่ออกแรงบีบแขนฟ้ามากขึ้นพร้อมกับผลัดเธอจนล้มลงไปกองกับพื้น ฟ้าร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเพราะข้อเท้าที่เจ็บอยู่แล้วโดยแรงกระแทกจากการล้มลงทับซ้ำอีก
"แกรู้ไหมที่ฉันลงทุนทำร้ายตัวเองได้ผลขนาดไหนเชนคอยดูแลฉันเป็นอย่างดีเลยละ"เจนนี่ยิ้มอย่างผู้ชนะ
"คุณมันบ้าไปแล้วยอมทำร้ายตัวเองเพื่อให้พี่เชนสนใจไม่พอยังทำให้เขาเข้าใจฟ้าผิดอีก"เงยหน้าตะโกนใส่เจนนี่
เชนกับชลเดินเข้าไปได้ยินและเห็นเหตุการณ์พอดีจึงรีบวิ่งตรงไปหาฟ้าทันที
"เจนนี่คุณทำบ้าอะไรหา! "เชนตวาดใส่เจนนี่โกรธจนเลือดขึ้นหน้า
"เปล่านะฉันไม่ได้ทำ "ลนลานพูดออกไป
"ยังมีหน้ามาโกหกอีกผมได้ยินและเห็นทุกอย่างที่คุณทำเมื่อกี้หมดแล้ว"ตะคอกใส่หน้าเจนนี่
"หมายความว่าคุณรู้แล้วว่าฉัน"เจนนี่ตกใจพูดได้แค่นั้น
"ใช่ผมได้ยินหมดแล้วว่าคุณทำร้ายตัวเองเพื่อให้ผมเข้าใจผิดฟ้ายังไม่พอคุณยังผลัดเธอล้มอีกคุณนี้มันร้ายกาจกว่าที่ผมคิดไว้ซะอีก" ขบกรามแน่น
"คุณเชนอย่าพึ่งพูดอะไรเลยค่ะช่วยฟ้าก่อน"ชลเห็นฟ้าเจ็บจนร้องไห้จึงพูดขัดขึ้น
เชนจึงช้อนอุ้มฟ้ารีบเดินเข้าไปในบ้านโดยมีชลเดินตามหลัง เชนวางฟ้าลงบนโซฟาในห้องรับแขกเรียกป้าแช่มให้มาดูแลอีกคนเพราะเขาจะต้องไปจัดการกับเจนนี่
เจนนี่ยืนรอเชนอยู่ที่หน้าบ้านกำลังคิดไม่ตกว่าจะทำยังไงต่อไปเพราะเชนรู้ความจริงหมดแล้ว
เชนเดินไปหยุดตรงหน้าเจนนี่มองด้วยสายตาเฉยชา
"ต่อไปนี้คุณไม่ต้องมาให้ผมเห็นหน้าอีก"
"อย่าให้ถึงขนาดนั้นเลยนะคะ "แสร้งบีบน้ำตา
"มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ"
"แต่เจนนี่รักคุณนะคะ "เดินเข้าไปจับมือเชนไว้
"แต่ผมไม่ได้รักคุณ "แกะมือเจนนี่ออกอย่างไม่ใยดี
"คุณจะไม่ยกโทษให้ฉันจริงๆเหรอคะ "
เชนไม่ตอบแต่กลับถามคำถามกลับไปทันที
"เรื่องเดินแบบเมื่อวานเป็นฝีมือคุณใช่ไหม"
"ใช่ ก็ฉันเกลียดมัน มันแย่งคุณไปจากฉัน"
"ไม่มีใครแย่งใครทั้งนั้น กลับไปได้แล้วผมจะให้คนขับรถที่บ้านไปส่ง "
"ไหนคุณบอกว่าเกลียดมันแล้วทำไมคุณต้องปกป้องมันด้วยคุณรักมันใช่ไหม"เจนนี่ร้องไห้หนักกว่าเดิม
"รักหรือไม่รักมันไม่เกี่ยวกับคุณ "
เชนเดินเข้าไปในบ้านบอกคนขับรถให้ไปส่งเจนนี่ที่บ้าน
เจนนี่นั่งอยู่บนรถร้องไห้ไม่หยุดแต่ในหัวกลับคิดแผนการต่างๆนาๆเพื่อเอาคืนให้สาสมกับความแค้นในอกที่พร้อมจะระเบิดออกมาเป็นจุน
ชลกับฟ้ากำลังนั่งคุยกันอยู่เชนเดินมาพอดี
"คุณเชน ชลขอคุยด้วยหน่อยค่ะ"
"พี่ชลฟ้าว่าอย่าเลยค่ะ "ฟ้าดึงมือชลไว้
"มีเรื่องอะไรกันทำไมถึงไม่อยากให้ฉันรู้"เชนมองหน้าฟ้ากับชล
"คือก่อนแต่งงานมีคนส่งกล่องมาข่มขู่ฟ้าคนที่ส่งก็คือคุณเจนนี่ค่ะ "ชลตัดสินใจพูดออกไป
"แล้วทำไมไม่มีใครบอกผมสักคน "มองหน้าฟ้ากับชลสลับกัน
"คือฟ้าห้ามไม่ให้บอกเองค่ะ"ก้มหน้าหลบตาเชน
"แล้วในกล่องมีอะไรอยู่ข้างใน "
"มีรูปของฟ้ามีรอยกรีดจากคมมีดแล้วเอาน้ำแดงราดและข้อความข่มขู่ค่ะ "ชลบอกข้อสงสัย
"ให้ตายเถอะผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเจนนี่จะร้ายกาจขนาดนี้ "เชนกำมือแน่นเขาก็มีส่วนที่ทำให้เรื่องมันวุ่นวายอย่างนี้
"จริงๆไม่มีใครรู้หรอกค่ะว่ากล่องนั้นคุณเจนนี่เป็นคนส่ง ถ้าเขาไม่สารภาพกับน้องฟ้าเองตอนที่ไปฮันนีมูน "ชลเอ่ยขึ้น
"ต่อไปนี้ถ้ามีอะไรอีกให้บอกผมคนเเรกเข้าใจไหม"เชนมองหน้าฟ้ากับชลแววตาจริงจัง
ฟ้ากับชลพยักหน้ารับรู้แค่นั้น
ก่อนที่เชนจะเข้ามาในห้องรับแขกฟ้าเล่าเรื่องที่เจนนี่ทำกับตัวเองทั้งหมดให้ชลฟังเพราะชลคาดคั้นเธอจนมุมเลยยอมพูดออกไป เว้นแต่เรื่องของเชนที่เธอไม่บอกเด็ดขาด
ชลอยู่ทานข้าวเย็นด้วยก่อนจะกลับก็ได้พูดคุยกับฟ้านิดหน่อย
"พี่ไม่คิดเลยว่าฟ้าจะเจอเรื่องแบบนี้หลังแต่งงาน"มองหน้าฟ้าอย่างเห็นใจ
"เขาคงหวงมั้งค่ะ "หลบตาชลมองไปทางอื่น
"แต่พี่ว่าคุณเชนนั้นแหละตัวดีไม่ยอมเคลียร์ตัวเองให้เรียบร้อยก่อนแต่งงาน "
ฟ้าได้แต่เงียบเธอรู้ดีแก่ใจว่าเชนทำทุกอย่างเพื่อแก้แค้นให้เธอเจ็บปวด เขาไม่เคยรักเธอเลยสักนิด
"พี่ว่าคุณเจนนี่ต้องเป็นโรคจิตแน่ๆคนปกติที่ไหนเขาจะทำร้ายตัวเองเพื่อเรียกร้องความสนใจ"
"ฟ้าก็คิดเหมือนกันค่ะ "
"พี่ว่าฟ้าระวังตัวไว้หน่อยก็ดี พี่เป็นห่วง "
"ค่ะ ฟ้าจะระวังตัว "ส่งยิ้มให้ชลเพื่อคลายความกังวลใจ
หลังจากที่ชลกลับไปแล้วฟ้ากำลังจะก้าวขึ้นบันไดเพื่อขึ้นไปบนห้องนอนด้วยท่าเดินกะเผล เชนมาเห็นพอดีจึงอุ้มเธอตรงไปในห้องทันที
"จะอาบน้ำเลยไหมจะได้อุ้มไปในห้องน้ำทีเดียว"เชนถามเพราะอุ้มเธอค้างไว้อยู่กลางห้องนอน
"ค่ะ ฟ้าจะอาบน้ำ "แขนโอบคอเชนไว้กลัวตก
"อาบเสร็จแล้วเรียกด้วย "พูดพลางวางเธอลงในห้องน้ำ
"ค่ะ "
ฟ้าอาบน้ำเสร็จจึงเรียกเขาทันทีเชนเดินเข้าไปอุ้มเธอออกมาวางตรงเก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแล้วกลับไปจัดการกับตัวเองในห้องน้ำเช่นกัน
ฟ้าแต่งตัวใส่ชุดนอนเรียบร้อยแล้วจึงเดินไปที่เตียงล้มตัวลงนอนเพราะเธอเหนื่อยล้าทั้งวันมีแต่เรื่องให้ปวดหัว เชนออกมาจากห้องน้ำเห็นฟ้านอนหลับจึงเผลอยิ้มออกมาเดินไปที่เตียงล้มตัวลงนอนข้างเธอ ดึงเธอเข้าไปกอดแนบแน่น
ฟ้าขยับออกจากเชนเล็กน้อยเขาจึงดึงเธอเข้าหาตัวเองแรงๆกอดไว้แน่นกว่าเดิม
"เธอจะขยับหนีทำไม "พูดข้างหูเธอ
"ฟ้าง่วงแล้ว "บอกเสียงอ่อนๆ
"ฉันก็ง่วงแล้วเหมือนกันอุ้มเธอทั้งวันไม่มีแรงทำอะไรเธอแล้วล่ะ "กระซิบข้างหูเธอ
ฟ้าได้แต่อมยิ้มอยู่คนเดียวหลับตาลงในอ้อมกอดอันอบอุ่นของเชน เชนก็เหมือนกันกอดเธอไว้แน่นเพื่อให้อุ่นใจว่าตื่นขึ้นมาตอนเช้าเธอจะยังอยู่กับเขาไม่หายไป