"แสดงว่าทุกอย่างที่พี่ทำ พี่หลอกฟ้า"ร้องไห้สะอึกสะอื้น "ใช่ ฉันไม่เคยรักเธอเลย ที่ผ่านมาก็แค่เล่นละครเท่านั้น" จับคางเธอแล้วออกแรงบีบแรงๆ เธอสะบัดหน้าออกจากมือแรงๆ จนหลุด "แล้วพี่ทำอย่างนี้ทำไม?"
ดราม่า,รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
วันต่อมา
เชนเดินเข้ามาในบ้านตอนเช้าหลังจากที่หายออกไปทั้งคืนทรงเดชเห็นจึงถามขึ้น
"แกไปไหนมาทั้งคืน"
"ก็ไปเรื่อยเปื่อยตามประสาคนโสด"
"แกแน่ใจนะว่าแกไม่ได้ไปหาหนูฟ้า"
เชนไม่ตอบแต่กลับเดินขึ้นบนห้องของตัวเองทรงเดชได้แต่มองและถอนหายใจเท่านั้น
เชนอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็นั่งลงบนเตียงอย่างเหนื่อยล้ายกขวดเหล้าบนหัวเตียงเทรินใส่แก้วแล้วดื่มรวดเดียวหมด
ทรงเดชเดินเข้าไปหาเชนในห้องนอนโดยในมือถือเอกสารบางอย่างเห็นลูกชายตัวเองดื่มหนักไม่ยอมไปทำงานคงเพราะรักมากสินะแต่ปากแข็งทรงเดชคิดในใจ
"แกแน่ใจนะว่าจะหย่า"ทรงเดชถามเพื่อความแน่ใจ
"ครับ "
"เอานี้เอกสารการหย่า" ทรงเดชยื่นเอกสารการหย่าให้เชน
เชนยื่นมือไปรับอย่างไม่ลังเลแต่ยังไม่ยอมเซ็นชื่อ
"อ้าว ทำไมไม่เซ็นละ ฉันจะต้องเอาไปให้หนูฟ้าเซ็นต่อจะได้จบๆ"
เชนหยิบปากกาขึ้นมาเซ็นชื่อตัวเองลงไปอย่างรวดเร็วแล้วยื่นเอกสารคืนให้ทรงเดชทันทีโดยไม่พูดสักคำ
"แล้วอย่ามาเสียใจทีหลังก็แล้วกัน"ทรงเดชพูดจบแล้วเดินออกจากห้องไป
เชนชะงักเล็กน้อยกับคำพูดของทรงเดชก่อนจะกระดกแก้วเหล้าขึ้นดื่มไม่อยากคิดอะไรอีกก็แค่ผู้หญิงแพศยาคนหนึ่งเท่านั้นคิดในใจ
ณ คอนโด
ฟ้ากำลังวุ่นทำอาหารของตัวเองเธอเลือกที่จะทำเองเพราะลูกในท้องจะได้รับสารอาหารที่มีประโยชน์เสียงกริ๊งหน้าห้องดังขึ้นเธอจึงรีบไปเปิดประตูทันทีเผื่อจะเป็นชล
พอเปิดออกไปเจอทรงเดชยืนอยู่ตรงหน้าเธอจึงพนมมือไหว้ทันที
"สวัสดีค่ะคุณพ่อเชิญข้างในคะ"
ทรงเดชจึงเดินเข้าไปห้องนั่งลงบนโซฟาห้องนั่งเล่นฟ้าจึงยกแก้วน้ำดื่มวางลงตรงหน้าทรงเดชพร้อมกับนั่งลงตรงกันข้าม
"ทำไมหน้าหนูซีดๆละ"ทรงเดชมองหน้าฟ้า
"หนูไม่สบายนิดหน่อยค่ะ"หลบตาทรงเดช
"ดูแลตัวเองให้ดีละอย่าคิดมากพ่อเป็นห่วง"
"ขอบคุณค่ะ"
"เมื่อคืนเชนมาหาหนูใช่ไหม"
"ใช่ค่ะเขามาหาหนู"ฟ้าพยายามกั้นน้ำตาไว้
ทรงเดชยิ้มมุมปากน้อยๆปากบอกไม่รักแต่กลับมาหาเขาคอยดูเถอะฉันจะทำให้แกกระอักเลือดตายเลยละทรงเดชคิดในใจ
ทรงเดชยื่นเอกสารการหย่าวางลงตรงหน้าฟ้าที่เชนเซ็นไปก่อนแล้วฟ้าเห็นจึงชะงักเล็กน้อยที่เห็นลายเซ็นของเชนเขาคงเกลียดเธอมากสินะถึงอยากให้เธอไปให้พ้นจากชีวิตของเขาฟ้าคิดในใจ
เมื่อเห็นอย่างนั้นฟ้าก็ไม่ลังเลจรดปลายปากกาเซ็นชื่อของตัวเองลงไปอย่างรวดเร็วแต่อยู่ๆเธอก็เกิดอาการคลื่นไส้อยากอาเจียนขึ้นมาจึงรีบวิ่งไปห้องน้ำทันที
ทรงเดชจึงรีบเดินตามหลังฟ้าไปติดๆสงสัยอาการของเธอเหมือนแม่ของเชนตอนตั้งท้องเลยจึงเอ่ยถามขึ้นเมื่อมาหยุดหน้าห้องน้ำ
"หนูท้องใช่ไหมลูก"
ฟ้าชะงักเล็กน้อยกำลังบ้วนปากตัวเองอยู่จึงรีบเช็ดปากแล้วหันหน้าไปทางทรงเดชแปลกใจทำไมทรงเดชถึงรู้
"ไม่ต้องสงสัยหรอกพ่อดูออกอาการเหมือนแม่เชนตอนตั้งท้องใหม่ๆเลย"ทรงเดชยิ้มดีใจ
"ใช่ค่ะฟ้าท้อง"ยอมรับตรงๆ
"แต่หนูไม่ต้องห่วงนะพ่อไม่บอกเชนหรอก"
"ขอบคุณนะคะที่คุณพ่อเข้าใจฟ้า"น้ำตาเอ่อไหลออกมาเสียดื้อๆ
ทรงเดชเห็นอย่างนั้นจึงดึงฟ้าเข้าไปกอดปลอบลูบหัวเธอเบาๆ
ทรงเดชพาฟ้าออกมาคุยกันที่โซฟาข้างนอก
"หนูอยากจะไปอยู่ที่อื่นไหมเผื่อหนูจะได้สบายใจขึ้น"
"ค่ะฟ้าอยากไป"
"งั้นไปอยู่บ้านไร่ทางเหนือดีไหมพ่อจะจัดการให้"
"จริงๆฟ้ากับพี่เชนหย่ากันแล้วฟ้าไม่อยากรบกวนคุณพ่ออีกค่ะ"
"อย่าพูดอย่างนั้นสิเด็กในท้องหนูเป็นหลานของพ่อนะรบกวนอะไรกัน"
"งั้นก็ได้ค่ะ"ยิ้มน้อยๆ
"พอไปถึงที่ไร่พ่อจะจัดคนไว้คอยดูแลหนูก็แล้วกัน"
"ขอบคุณค่ะคุณพ่อ"ยกมือไหว้
หลังจากที่ทรงเดชออกจากคอนโดก็ตรงไปยังบ้านเจนนี่เพื่อพูดคุยกับวรชัยพ่อของเจนนี่ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นที่ผับพอเข้าไปในบ้านทรงเดชก็เล่าความจริงที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้พ่อของเจนนี่ฟัง
วรชัยโกรธมากที่ลูกสาวตัวเองทำเรื่องน่ารังเกลียดและน่าอับอายที่สุดที่ทำให้ครอบครัวของคนอื่นต้องพังโดยไม่สนว่าใครเขาจะเดือดร้อนบ้างวรชัยรับปากทรงเดชอย่างหนักแน่นว่าจะไม่ให้เจนนี่ไปยุ่งวุ่นวายกับเชนและครอบครัวอีกดีแค่ไหนแล้วที่ทรงเดชไม่เอาเรื่องเพราะเห็นแก่ความเป็นเพื่อนกัน
หลังจากที่ทรงเดชกลับไปเจนนี่เดินเข้ามาในบ้านเห็นพ่อของตัวเองนั่งหน้าดำคล้ำเครียดอยู่จึงเดินเข้าไปหาเพื่อถามไถ่
"พ่อเป็นอะไรคะ"
"มาแล้วเหรอยัยตัวดี"
"มีอะไรหรือเปล่าคะ"เจนนี่สงสัย
"ยังมีหน้ามาถามอีกไปทำอะไรมาละอับอายขายขี้หน้าเขาไปหมด"วรชัยชี้หน้าเจนนี่
"มันเรื่องอะไรกันเจนนี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย"
"แล้วเรื่องที่ผับละได้ทำไหม"
"ใครบอกพ่อ"เจนนี่ตกใจอ้าปากค้างไม่คิดว่าจะมีใครรู้เรื่อง
คุณทรงเดชมาหาถึงนี้พึ่งกลับไปดีนะเขาไม่เอาเรื่องไม่อย่างนั้นได้อับอายขายขี้หน้ากันทั้งครอบครัวแน่"วรชัยถอนหายใจเเรงๆ
"เจนนี่ไม่ได้ตั้งใจนะพ่อเจนนี่ขอโทษ"จับแขนพ่อตัวเอง
"ต่อไปนี้ห้ามไปยุ่งเกี่ยวกับครอบครัวของเขาอีกไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน"วรชัยคาดโทษไว้
"อ๋อ แล้วก็เลิกยุ่งกับไอ้นายแบบนั้นด้วย"
เจนนี่ได้แต่เงียบทำอะไรไม่ได้แล้วเพราะทุกคนรู้ความจริงหมดแล้วเธอคงมองหน้าใครไม่ติด
ส่วนเจมส์กำลังเดินเป็นหนูติดจั่นในห้องพักเพราะงานที่มีถูกยกเลิกทั้งหมดโดยฝีมือของทรงเดช
ทรงเดชเดินเข้าไปในบ้านมองหาเชนว่าไปเมาอยู่ตรงไหนของบ้านไม่เห็นอยู่ข้างล่างจึงขึ้นไปยังห้องนอนพอเปิดประตูเข้าไปก็เห็นเชนนอนหลับอยู่บนเตียงมีกลิ่นเหล้าโชนมาแตะจมูกทรงเดชจึงปลุกให้ตื่นพอตื่นแล้วก็ยื่นใบอย่าให้แล้วเดินออกจากห้องไป
เชนเห็นชื่อของฟ้าแล้วใจหายวูบนี้เขาหย่ากับเธอโดยสมบูรณ์แล้วใช่ไหมคิดในใจ
ด้านฟ้ากำลังจัดกระเป๋าของตัวเองเพื่อเตรียมตัวขึ้นเหนือในอีกสองสามวันข้างหน้าจัดของไปแต่ในหัวก็คิดไปเรื่อยเปื่อยกับเรื่องราวมากมายที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเธอที่ทั้งสุขและทุกข์ปนกันไปจากนี้ไปเธอจะอยู่เพื่อลูกเท่านั้นยกมือขึ้นมาลูบท้องของตัวเองเบาๆเพราะเธอกับเชนคงไม่มีวันกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกแล้ว
ณ บ้านไร่เจริญกิจ
รถเข้ามาจอดตรงหน้าบ้านไม้หลังหนึ่งใหญ่พอสมควรตกแต่งอย่างสวยงามฟ้าก้าวลงมาจากรถตากวาดมองไปทั่วรอบบริเวณบ้านที่มีแปลงดอกไม้นาๆชนิดต้นไม้สูงใหญ่รอบบ้านทำให้ร่มรื่นน่าอยู่ยิ่งขึ้น
มีผู้หญิงสองคนน่าจะเป็นแม่ลูกกันยืนรอเธออยู่ตรงหน้าบ้านพร้อมกับส่งยิ้มให้เธอ
"สวัสดีค่ะคุณฟ้า"ทั้งสองคนเอ่ยทักทายเธอ
"สวัสดีค่ะ"ส่งยิ้มให้ทั้งคู่
"คุณฟ้าครับนี้เมียกับลูกสาวผมครับ"นายจอบคนขับรถแนะนำให้เธอรู้จัก
"แล้วชื่ออะไรกันคะ"ฟ้าถามกลับ
"ป้าชื่ออิ่มจ๊ะส่วนลูกสาวชื่อมะลิค่ะ"อิ่มแนะนำตัวเองและลูกสาว
"ค่ะคุณพ่อคงให้พวกคุณมาอยู่เป็นเพื่อนฟ้าสินะ"
"ใช่ค่ะคุณทรงเดชย้ำนักย้ำหนาเลยละค่ะว่าให้ดูแลคุณให้ดีที่สุดเพราะกำลังท้องอยู่"อิ่มส่งยิ้มให้เธอ
"ขอบคุณจ๊ะ"ฟ้าเอ่ยพร้อมกับเดินเข้าไปในบ้าน
มะลิเดินตามหลังฟ้าไปติดๆดีใจที่ได้เจอตัวจริงเพราะเห็นฟ้าแต่ในจอ
"คุณฟ้าตัวจริงสวยกว่าในทีวีอีกนะค่ะ"มะลิเอ่ยชม
"ขอบใจจ๊ะ"ฟ้าหันมาส่งยิ้มให้
พอเข้ามาในบ้านฟ้าก็เดินสำรวจไปทั่วชั้นล่างมีโซฟารับแขกห้องครัวโต๊ะรับประทานอาหารส่วนชั้นบนมีบันไดไม้ให้เดินขึ้นไปมีห้องนอนสองห้อง เธอจึงเลือกนอนห้องหนึ่งจอบขนของตามหลังเธอมาวางไว้ในห้องให้เธอพอจอบออกจากห้องไปฟ้าจึงเปิดหน้าต่างรับลมกวาดสายตามองออกไปข้างนอกมองดูดอกไม้ที่พากันเบ่งบานรอบตัวบ้านพร้อมกับลมที่พัดโชยมายิ่งทำให้สดชื่นพร้อมกับยกมือขึ้นมาลูบท้องของตัวเองก้มลงมองพร้อมกับส่งยิ้มให้ลูกในท้องเพราะตั้งแต่ขึ้นเครื่องกับนั่งรถเข้ามาในไร่เธอยังไม่มีอาการแพ้ท้องเลยลูกคงเข้าใจเธอสินะคิดในใจ
ด้านเชนกำลังนั่งในห้องทำงานของตัวเองที่บริษัทแต่กลับไม่มีสมาธิในการทำงานเพราะใจกระวนกระวายคิดถึงแต่ฟ้าพยายามไม่คิดถึงแต่หัวใจกลับไม่ยอมทำตามที่สมองสั่งให้ลืม
ทรงเดชเดินเข้ามาในห้องพอดีเห็นหน้าลูกชายตัวเองก็อดขำไม่ได้คงจะคิดถึงละสิทรงเดชคิดในใจ
"แกเป็นอะไรดูทำหน้าเข้า"
"เปล่าผมไม่ได้เป็นอะไร"พยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติที่สุด
"ฉันก็นึกว่าแกคิดถึงหนูฟ้าเสียอีก"ทรงเดชจ้องหน้าเชน
เชนไม่ตอบแต่กลับหลบตาลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินไปตรงกระจกห้องทำงานแล้วมองออกไปข้างนอกทรงเดชเดินเข้าไปใกล้เชนตบไหล่เบาๆ
"ฉันถามแกจริงๆเถอะแกคิดยังไงกับหนูฟ้ากันแน่"
เชนไม่ตอบแต่กลับนิ่งเงียบทบทวนเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับฟ้า
"ฉันจะบอกอะไรให้นะที่แม่แกบอกว่าฉันคบชู้กันกับนวลแม่หนูฟ้ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิด แม่แกไปเห็นฉันดูแลนวลใกล้ชิดเกินไปมั้งถึงไม่ยอมฟังอะไรเลย"
"แกก็ไม่ต่างอะไรกับแม่แกเลยสิ่งที่เห็นอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่เห็นเสมอไปหรอก"
พูดจบทรงเดชก็เดินออกจากห้องไปอย่างเงียบๆหวังว่าลูกชายจะเก็บเอาคำพูดของตัวเองไปคิดได้บ้าง
