"แสดงว่าทุกอย่างที่พี่ทำ พี่หลอกฟ้า"ร้องไห้สะอึกสะอื้น "ใช่ ฉันไม่เคยรักเธอเลย ที่ผ่านมาก็แค่เล่นละครเท่านั้น" จับคางเธอแล้วออกแรงบีบแรงๆ เธอสะบัดหน้าออกจากมือแรงๆ จนหลุด "แล้วพี่ทำอย่างนี้ทำไม?"
ผู้แต่ง
จันทร์คืนแรมเรื่องย่อ
"แสดงว่าทุกอย่างที่พี่ทำ พี่หลอกฟ้า"ร้องไห้สะอึกสะอื้น "ใช่ ฉันไม่เคยรักเธอเลย ที่ผ่านมาก็แค่เล่นละครเท่านั้น" จับคางเธอแล้วออกแรงบีบแรงๆ เธอสะบัดหน้าออกจากมือแรงๆ จนหลุด "แล้วพี่ทำอย่างนี้ทำไม?"
ดราม่า,รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รักในรอยแค้น
"แสดงว่าทุกอย่างที่พี่ทำ พี่หลอกฟ้า"ร้องไห้สะอึกสะอื้น "ใช่ ฉันไม่เคยรักเธอเลย ที่ผ่านมาก็แค่เล่นละครเท่านั้น" จับคางเธอแล้วออกแรงบีบแรงๆ เธอสะบัดหน้าออกจากมือแรงๆ จนหลุด "แล้วพี่ทำอย่างนี้ทำไม?"
ณ บ้านไร่เจริญกิจ
ฟ้าอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินลงมาข้างล่างเพื่อทานข้าวเช้าโดยวันนี้เธอใส่เดรสยาวสีขาวลายลูกไม้ยิ่งทำให้เธอสวยหวานมากยิ่งขึ้นป้าอิ่มกับมะลิกำลังช่วยกันเตรียมจัดโต๊ะอาหารให้เธอเมนูวันนี้คือข้าวต้มกุ้ง
"น่าทานจังเลยค่ะ"พูดพร้อมกับนั่งลงบนเก้าอี้
"น่าทานก็ทานเยอะๆนะคะลูกจะได้แข็งแรง"ป้าอิ่มเอ่ยขึ้น
"ค่ะ"ฟ้ารับคำ
"วันนี้คุณฟ้าสวยมากเลยนะคะ"มะลิเอ่ยชม
"ขอบใจจ๊ะ"ตักข้าวต้มทานต่อ
หลังจากทานข้าวเช้าเสร็จฟ้าก็ออกมาสูดอากาศข้างนอกบ้านมองออกไปข้างหน้าคนงานกำลังช่วยกันทำงานอย่างขะมักเขม้นไร่แห่งนี้มีพื้นที่กว้างใหญ่ไกลสุดลูกหูลูกตาโดยมีการปลูกพืชเกษตรหลายอย่างและมีคนงานอาศัยอยู่ในไร่หลายสิบคน
ฟ้ากำลังจะเดินกลับเข้าไปในบ้านเห็นลุงจอบขับรถเข้ามาจอดหน้าบ้านพอดีเธอจึงเข้าไปทัก
"ลุงจอบฟ้าอยากเข้าไปตัวอำเภอหน่อยค่ะ"
"ได้สิครับเดี๋ยวผมขับรถไปส่ง"
"งั้นฟ้าจะพามะลิไปด้วยเดี๋ยวมานะคะ"
ฟ้าเดินเข้าไปในบ้านเพื่อหยิบกระเป๋าตังกับมือถือพร้อมกับชวนมะลิไปด้วยกัน
ระหว่างทางมะลิก็ชวนฟ้าคุยไปเรื่อยเปื่อยจนมาถึงในตัวอำเภอเพราะไร่อยู่ไม่ไกลจากตัวอำเภอมากนักไม่มีห้างสรรพสินค้าหรูๆเพราะเป็นอำเภอขนาดเล็กมีแต่ห้างสรรพสินค้าที่มีสาขาทั่วประเทศและมีสินค้าจำหน่ายทุกอย่างอยู่ในที่้เดียว
ฟ้ากับมะลิพากันเดินเข้าไปโดยมีลุงจอบเดินตามช่วยถือของ พอได้ของที่ต้องการแล้วฟ้าจึงให้ลุงจอบเอาของไปเก็บที่รถ เธอจึงเดินตามหลังไปห่างๆส่วนมะลิไปเข้าห้องน้ำจะตามมาทีหลัง
ฟ้าเดินไปข้างหน้าตามหลังลุงจอบไปแต่อยู่ๆเธอก็รู้หน้ามืดขึ้นมาเหมือนจะเป็นลมเธอจึงยืนนิ่งไว้ก่อนแต่ก็มีมือใครคนหนึ่งช่วยประคองเธอไปหานั่ง
"คุณครับเป็นอะไรหรือเปล่า"นั่งจับประคองฟ้าอยู่ด้านหลังเธอ
"ไม่เป็นไรแล้วค่ะขอบคุณนะคะ"ฟ้าเงยหน้ามองคนที่ช่วยเธอทั้งคู่สบตากัน
ฟ้าจึงขยับออกจากอ้อมแขนของเขาผู้ชายคนนี้จัดว่าหน้าตาหล่อเหลามีเสน่ห์มากฟ้าคิดในใจ
มะลิเดินมาเห็นฟ้านั่งอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งท่าทางคุ้นๆเธอจึงเดินเข้าไปหาทั้งคู่ทันที
"คุณฟ้าเป็นอะไรหรือเปล่าคะทำไมถึงมานั่งตรงนี้"มะลิมองหน้าทั้งคู่สลับกัน
"คุณผู้หญิงเขาจะเป็นลมผมเลยช่วยไว้"
"งั้นก็ขอบคุณค่ะคุณภาคิน"มะลิเอ่ยขึ้น
ฟ้ามองหน้ามะลิกับภาคินแปลกใจสองคนนี้รู้จักกันด้วยเหรอ
"ผมภาคินครับหรือเรียกสั้นๆว่าคินก็ได้ครับ"ภาคินแนะนำตัวเองให้ฟ้ารู้จัก
"ค่ะ คุณคินขอบคุณอีกครั้งนะคะ"
"กลับกันเถอะค่ะคุณฟ้า"มะลิเดินเข้าประคองฟ้า
ฟ้ากับมะลิเดินออกไปภาคินได้แต่มองตามหลังแล้วเดินกลับไปเพื่อทำธุระของตัวเองต่อ
พอมานั่งในรถฟ้าจึงถามมะลิให้หายข้องใจทันที
"มะลิรู้จักคุณคินด้วยเหรอ"
"รู้จักค่ะ เขาเป็นพี่ชายของเพื่อนมะลิเองและยังเป็นเจ้าของไร่ส้มที่อยู่ข้างๆไร่เจริญกิจอีกด้วยคะ"มะลิยิ้มกว้างตาเป็นประกาย
ฟ้าพยักหน้ารับรู้แต่แอบแปลกใจทำไมมะลิพูดถึงผู้ชายคนนั้นแล้วรู้สึกว่าจะมีความสุขมาก
"มะลิจ๊ะชอบคุณคินเหรอ"ฟ้าถามไปตรงๆ
"เป เปล่าค่ะ"พูดตะกุกตะกักหลบตาฟ้า
"ถ้าจะชอบก็ไม่แปลกหรอกฉันเข้าใจ"ฟ้าส่งยิ้มให้มะลิ
เห็นมะลิแล้วก็อดคิดถึงตัวเองไม่ได้ว่ามีความสุขขนาดไหนที่ได้แอบรักใครสักคนหนึ่งฟ้าจึงยกมือขึ้นมาลูบท้องของตัวเองเบาๆน้ำตาคลอเบ้าพยายามกั้นไว้และเข้มแข็งให้มากที่สุด
ณ บริษัท
เชนกำลังนั่งเซ็นเอกสารต่างๆที่กองเต็มโต๊ะทำงานจนไม่มีเวลาปลีกตัวไปทานข้าวเที่ยงแล้วก็อดคิดถึงตอนที่ฟ้าทำกับข้าวมาให้เขาถึงที่แล้วนั่งทานด้วยกันอย่างมีความสุข
ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูทำให้เชนตื่นจากภวังค์
"เชิญครับ"เงยหน้ามองไปทางประตู
"ไงเพื่อนสบายดีไหม"ทินเอ่ยขึ้นพร้อมกับนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามกันกับเชน
"ก็เรื่อยๆทำงานไปวันๆ"ก้มหน้าลงมองเอกสารต่อ
"แกหย่าแล้วเหรอวะ"ทินถามขึ้น
"ใช่ฉันหย่าแล้ว"
"ถ้าเหงาทำไมไม่หาคนใหม่วะ"ทินพูดหยอกๆ
"ว่าแต่แกเถอะลมอะไรหอบมา ถึงได้มากวนประสาทฉันถึงที่นี้" เชนพยายามเปลี่ยนเรื่องคุย
"แค่มาทักทายเฉยๆจริงๆแล้วฉันมารับคุณอรไปทานข้าวไปด้วยกันไหม"
เชนชะงักเล็กน้อยทินกับคุณอรทันไปสนิทกันตอนไหนคิดในใจ
"นี้อย่าบอกนะว่าแกกับคุณอรคบกัน"เชนมองหน้าทิน
"ก็ไม่เชิงหรอกฉันไปละไว้เจอกันเพื่อน"ทินเดินออกไปจากห้องเสียดื้อๆ
"เออๆทานข้าวให้อร่อยก็แล้วกัน"เชนได้แต่ส่ายหัวให้กับทิน
ทินกับอรนั่งทานข้าวไปก็พูดคุยกันไปเรื่อยเปื่อยจนมาถึงเรื่องของเชน
"อรไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณเชนจะอย่ากับคุณฟ้า"
"ผมก็เหมือนกันไอ้เชนมันรักคุณฟ้าอย่างกับอะไรดี"
"น่าสงสารคุณฟ้านะคะในวันที่แย่ที่สุดแต่กลับไม่มีใครอยู่ข้างๆเลย"
"ผมว่าไม่หรอกอย่างน้อยก็มีพ่อไอ้เชนคุณเห็นไหมข่าวของคุณฟ้าหายเงียบกริบไม่มีให้เห็นอีกเลย"
"ก็จริงค่ะ"อรพยักหน้า
"คุณว่าผู้หญิงที่ชื้อหนังสือการเลี้ยงเด็กกับนมหมายความว่ายังไง"
"คุณหมายถึงใครเหรอคะ"อรแปลกใจอยู่ๆก็ถามมาเสียดื้อๆ
"เมื่อวันก่อนผมเจอคุณฟ้าชื้อของพวกนี้ผมเลยสงสัย"
"หรือว่าคุณฟ้าจะท้องคะ"
"ผมว่าไม่น่าจะใช่มั้งถ้าท้องจริงๆก็ต้องบอกไอ้เชนมันแล้วล่ะ"
"ค่ะ อรก็ว่าอย่างนั้น"
ทั้งคู่จึงก้มหน้าก้มตาทานข้าวต่อก่อนที่จะแยกย้ายกันไปทำงาน
ณ ผับแห่งหนึ่ง
เชนนั่งดื่มเงียบๆคนเดียวอยู่ที่โต๊ะมุมหนึ่งของผับเพิ่งดื่มไปได้แก้วสองแก้วเองในหัวมีแต่ภาพฟ้าลอยไปลอยมาเต็มไปหมดยิ่งพยายามลืมเท่าไรแต่กลับยิ่งจำมากเท่านั้น
เจนนี่นั่งมองเชนอยู่นานสงสัยว่าทำไมเชนถึงมานั่งดื่มอย่างนี้ทำไมไม่อยู่บ้านกับเมียตัวเองสภาพเหมือนคนอกหักก็ไม่ปานจะเข้าไปหาก็รู้สึกผิดที่ก่อเรื่องไว้เมื่อคราวก่อนแต่อย่างน้อยถ้าได้ขอโทษก็ยังดีกว่าไม่ทำอะไรเลย
เจนนี่เลยตัดสินใจเดินเข้าไปหาเชนอย่างไม่ลังเล
"เชนค่ะทำไมมานั่งดื่มอย่างนี้ละคะ"
"ทำไมผมจะดื่มไม่ได้"
"ฉันก็แค่แปลกใจค่ะว่าทำไมคุณไม่อยู่บ้าน น้องฟ้าไม่ว่าอะไรเหรอคะ"
"ผมกับเขาหย่ากันแล้ว"เชนยกแก้วเหล้าดื่มรวดเดียวหมด
เจนนี่ตกใจทำไมมันถึงเป็นอย่างนี้ไปได้เธอจึงถามต่อ
"ทำไมถึงหย่าคะ อย่าบอกนะว่าเรื่องที่ผับนั้น"
"ใช่ ผมไม่อยากใช้ชีวิตกับผู้หญิงสำส่อนอย่างนั้นหรอก"
พอเชนพูดมาอย่างนี้แล้วยิ่งทำให้เจนนี่แปลกใจเข้าไปใหญ่แสดงว่าเชนยังไม่รู้ว่าเธอเป็นคนทำแต่พ่อของเขากลับรู้แล้วทำไมไม่บอกเชนงงไปหมดแล้วเจนนี่คิดในใจ
"เชนค่ะฉันมีเรื่องจะสารภาพค่ะ"
"เรื่องอะไรว่ามาสิ"เชนขมวดคิ้วเข้าหากันสงสัย
"คือเรื่องที่ผับคืนนั้นเป็นฝีมือฉันเอง ฉันกับเจมส์จัดฉากให้คุณเข้าใจผิดฉันขอโทษนะ"เจนนี่ตัดสินใจพูดความจริงออกมา
เชนถึงกับชะงักไปพักหนึ่งกับคำสารภาพของเจนนี่กำมือแน่นจนเส้นเลือดปูดนูน
"นี้คุณอีกแล้วเหรอ!"เชนตวาดใส่พร้อมกับจับบิดแขนเจนนี่แรงๆ
"ฉันขอโทษปล่อยฉันเถอะฉันเจ็บ"
"ไม่น่าละคุณถึงโทรหาผมอยากให้ผมมาเห็นใช่ไหมหาตอบมาสิใช่ไหม!เชนตะคอกใส่พร้อมกับเหวี่ยงเจนนี่ลงไปกองกับพื้น
คนที่มาเที่ยวผับต่างห้ามเชนไม่ให้ทำร้ายเจนนี่
"ฉันขอโทษ"พูดได้แค่นั้น
"ผมมันโง่เองที่ไม่ชะล่าใจตอนที่คุณโทรหา"เชนขบกรามแน่นมองหน้าเจนนี่อยากจะฆ่าให้ตายคามือ
เจนนี่ได้แต่ร้องไห้ทำตัวไม่ถูกเพราะสิ่งที่เธอทำลงไปได้ทำร้ายเชนกับฟ้ามากมายเกินจะให้อภัยได้อีก ที่ทำให้ทั้งคู่ต้องแยกทางกัน
"ต่อจากนี้ไปอย่ามาให้ผมเห็นหน้าอีกตลอดชีวิตเลยยิ่งดี"เชนชี้หน้าเจนนี่แล้วเดินออกจากผับไป
เจนนี่ได้แต่มองหลังเชนที่เดินออกไปพร้อมกับทรุดตัวนั่งลงกับพื้นร้องไห้สะอึกสะอื้น
เชนขับรถด้วยความเร็วตรงไปที่คอนโดฟ้าทันทีพอขึ้นไปถึงหน้าห้องก็กดกริ๊งหน้าห้องแต่ก็ไม่มีใครออกมาเปิดประตูสักคนโทรหาก็ไม่ติดเหมือนเบอร์ปิดการใช้งานไปแล้วยิ่งทำให้เชนกระวนกระวายใจมากกว่าเดิมจึงตัดสินใจลงไปถามยามด้านล่างคอนโด
เชนเดินตรงไปที่ป้อมยามทันทีไม่รอช้า
"ขอโทษนะครับไม่ทราบว่าฟ้าที่เป็นดาราเขายังพักอยู่ที่นี้ไหมครับ"
"อ่อ คุณฟ้าเหรอครับผมไม่เห็นเธอหลายวันแล้วละ ล่าสุดเห็นมีรถมารับออกไปเมื่อหลายวันก่อนโน้น"
"พอจะทราบไหมครับว่าใครมารับออกไป"
"ไม่ทราบครับผมไม่เห็นหน้า"
"ขอบคุณครับนี้นามบัตรผมถ้าเห็นเธอเมื่อไรรีบโทรหาผมทันทีผมมีค่าตอบแทนให้"
"ได้ครับ"ยามรับคำ
เชนรีบขับรถกลับบ้านเพื่อไปคุยกับทรงเดชกับเรื่องที่เกิดขึ้น พอเข้ามาในบ้านเชนรีบเดินตรงไปที่ห้องของทรงเดชพร้อมกับเคาะประตูแรงๆให้พ่อตัวเองตื่นพร้อมกับตะโกนเรียก
"แกมีอะไรดึกป่านนี้แล้วมาเรียกคนจะนอน"ทรงเดชเปิดประตูห้องพร้อมกับดุลูกชาย
พอประตูเปิดออกเชนเดินเข้าไปในห้องทันทีพร้อมกับเปิดประเด็นขึ้น
เรื่องที่ผับเจนนี่เป็นคนจัดฉากให้ผมเข้าใจผิดว่าฟ้านอนกับไอ้หมอนั้น"นั่งลงบนเก้าอี้พร้อมกับขยี้ผมตัวเอง
"แกรู้ได้ยังไงใครบอก"
"เจนนี่เพิ่งสารภาพกับผมเมื่อกี้นี้เอง"
"ที่แกปลุกฉันให้ตื่นเพราะเรื่องแค่นี้"
"ผมไปหาฟ้าที่คอนโดเธอไม่ได้อยู่นั้นแล้ว พ่อพอจะรู้ไหมว่าฟ้าจะไปอยู่ที่ไหน"
"มาถามฉันแล้ว แล้วจะให้ฉันไปถามใคร แกจะตามหาเขาทำไมอีก หย่ากันแล้วปล่อยเขาไปเถอะเว้นเสียแต่ว่าแกจะรักเขา"
"ผมแค่อยากขอโทษเท่านั้นเอง"
"ป่านนี้หนูฟ้าคงจะมีแฟนใหม่ไปแล้วมั้งทั้งสวยทั้งน่ารักขนาดนั้น"ทรงเดชยิ้มมุมปาก
"ไม่มีทางผมไม่ยอมผมจะตามหาฟ้าให้เจอ"เชนโกรธตัวเองที่ทำร้ายฟ้าครั้งแล้วครั้งเล่า
"ฉันจะบอกอะไรให้นะถ้าแกไม่ได้รักหนูฟ้าก็ไม่ต้องตามหาให้เสียเวลาหรอก"
เชนเอาแต่นั่งเงียบใช้มือทั้งสองข้างปิดหน้าตัวเอง
"งั้นก็ตามใจแกก็แล้วกันฉันจะนอนแล้วง่วง"ทรงเดชเดินไปที่เตียงพร้อมกับล้มตัวลงนอน
เชนเห็นอย่างนั้นจึงเดินออกจากห้องไปตรงไปยังห้องนอนของตัวเองทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างอ่อนล้าคิดไม่ตกว่าจะไปตามหาฟ้าที่ไหนป่านนี้เธอจะเป็นยังไงบ้าง
เชนได้แต่สมน้ำหน้าตัวเองที่ตัดสินเซ็นใบหย่าเร็วเกินไปเขาจะไม่มีโอกาสเห็นหน้าฟ้าอีกแล้วใช่ไหมได้แต่ถามตัวเอง