"แสดงว่าทุกอย่างที่พี่ทำ พี่หลอกฟ้า"ร้องไห้สะอึกสะอื้น "ใช่ ฉันไม่เคยรักเธอเลย ที่ผ่านมาก็แค่เล่นละครเท่านั้น" จับคางเธอแล้วออกแรงบีบแรงๆ เธอสะบัดหน้าออกจากมือแรงๆ จนหลุด "แล้วพี่ทำอย่างนี้ทำไม?"
ผู้แต่ง
จันทร์คืนแรมเรื่องย่อ
"แสดงว่าทุกอย่างที่พี่ทำ พี่หลอกฟ้า"ร้องไห้สะอึกสะอื้น "ใช่ ฉันไม่เคยรักเธอเลย ที่ผ่านมาก็แค่เล่นละครเท่านั้น" จับคางเธอแล้วออกแรงบีบแรงๆ เธอสะบัดหน้าออกจากมือแรงๆ จนหลุด "แล้วพี่ทำอย่างนี้ทำไม?"
ดราม่า,รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รักในรอยแค้น
"แสดงว่าทุกอย่างที่พี่ทำ พี่หลอกฟ้า"ร้องไห้สะอึกสะอื้น "ใช่ ฉันไม่เคยรักเธอเลย ที่ผ่านมาก็แค่เล่นละครเท่านั้น" จับคางเธอแล้วออกแรงบีบแรงๆ เธอสะบัดหน้าออกจากมือแรงๆ จนหลุด "แล้วพี่ทำอย่างนี้ทำไม?"
ณ ไร่เจริญกิจ
ฟ้ากำลังนั่งเล่นอยู่ในสวนดอกไม้สูดอากาศยามเช้าอยู่บริเวณใต้ต้นไม้ใหญ่อย่างสบายอารมณ์หลับตาลงอย่างผ่อนคลายแล้วอยู่ๆก็ได้ยินเสียงเรียกชื่อเธอที่คุ้นหู
"ฟ้า" เสียงเรียกมาจากทางด้านหลังเธอ
ฟ้าจึงลืมตาขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นยืนหันไปมองตามเสียงที่เรียกเธอ พอเห็นว่าเป็นใครฟ้าถึงกับสะดุ้งตกใจ
"พี่เชน!" ฟ้ายืนนิ่งอึ้งไม่คิดว่าเชนจะมาที่ไร่
พอฟ้าได้สติจึงรีบหันหลังและเดินหนีเชนไปอีกทางทันที เชนเห็นอย่างนั้นจึงรีบเดินตามหลังไปติดๆพร้อมกับเรียกเธอ
"ฟ้า จะไปไหนคุยกับพี่ก่อน"
พอถึงตัวฟ้าเชนเลยรีบดักหน้าฟ้าไว้ก่อนไม่ให้หนีหน้าเขาได้อีก ฟ้าจึงยอมหยุดพร้อมกับทำหน้าไม่พอใจใส่เชน
"ฟ้าว่าเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้วไม่จำเป็นต้องคุยกันหรอก"หันหน้าไปทางอื่น
"ทำไมจะไม่มีละ เรายังเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายกันอยู่เลย"เชนมองหน้าฟ้า
ฟ้าได้ยินที่เชนพูดแล้วก็ต้องชะงักขมวดคิ้วเข้าหากัน งงกับสิ่งที่ได้ยิน
"หมายความว่ายังไง"ฟ้าถามกลับ
"เรายังไม่ได้หย่ากันเลย ใบหย่าที่คุณพ่อให้เราเซ็นมันเป็นของปลอมตอนแรกพี่ก็ไม่เชื่อหรอกแต่คุณพ่อยืนยันอย่างนั้นเพราะอยากแกล้งพี่"
"งั้นฟ้าจะกลับไปหย่าให้ใหม่จะได้หย่ากันจริงๆสักที"
"มันไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย พี่ดีใจต่างหากละที่เรายังไม่ได้หย่ากัน"
ฟ้ายิ่งแปลกใจเข้าไปใหญ่ก็เขาอยากจะหย่าเองแต่อยู่ๆก็บอกว่าดีใจที่ไม่ได้หย่าจะมาไม้ไหนอีกฟ้าคิดในใจ
เชนเดินเข้าไปหมายจะกอดฟ้าแต่เธอเบี่ยงตัวหลบไม่ยอมให้กอด
"ออกไปห่างๆเลยไม่ต้องมาใกล้"ฟ้ามองค้อนเชน
"โธ่ ฟ้าพี่ขอโทษ อย่าทำแบบนี้ได้ไหม"
"ฟ้าว่าพี่กลับไปเถอะ "
ฟ้าทำท่าจะเดินหนีอีกเชนจึงเดินเข้าไปดึงแขนและรวบตัวฟ้าเข้ามากอดในที่สุด
"ปล่อยนะ ฟ้าบอกให้ปล่อยไง"ฟ้าพยายามดิ้นให้หลุดออกแต่ไม่เป็นผล
"ไม่ พี่ไม่ปล่อยจนกว่าจะคุยกันให้รู้เรื่องก่อน"เชนกอดแน่นกว่าเดิมอีก
เมื่อเชนไม่ยอมปล่อยฟ้าจึงก้มลงกัดแขนเชนแรงๆหนึ่งที
"โอ้ย! ฟ้ากัดพี่ทำไม"
เชนนิ่วหน้าเจ็บจากรอยเขี้ยวที่ฟ้ากัดจึงยอมปล่อยฟ้าทันที
"สมน้ำหน้า มีอะไรก็รีบๆพูดมา"เชิดหน้าขึ้นเมื่อเป็นอิสระแล้ว
เชนเห็นฟ้าทำอย่างนั้นแล้ว ก็อดหมั่นเขี้ยวไม่ได้ ถ้าไม่ติดว่าท้องนะจะจับปล้ำมันกลางแปลงดอกไม้นี้ล่ะเชนคิดในใจ
"พี่ไม่ไปไหนทั้งนั้นแหละพี่จะอยู่กับเมียกับลูก"เชนส่งยิ้มให้ฟ้า
"ใครบอกว่าลูกในท้องเป็นลูกของพี่ พี่ก็เห็นว่าฟ้ามั่วไปนอนกับผู้ชายไปทั่ว"น้ำเสียงประชดประชัน
"ฟ้าพี่เข้าใจผิดเอง เรื่องที่ผับเจนนี่เป็นคนทำ พี่มันโง่เองที่ไม่เชื่อคำพูดของฟ้า"
ฟ้าชะงักเล็กน้อยไม่น่าล่ะเธอถึงรู้สึกคุ้นๆเสียงผู้หญิงที่ถอนเสื้อผ้าของเธอที่ผับในคืนนั้นที่แท้ก็เป็นฝีมือของเจนนี่แต่ไม่มีหลักฐานเอาผิดเท่านั้นเองเธอคิดในใจ
"ที่มาถึงนี้ เพื่อจะบอกแค่นี้ใช่ไหม งั้นก็กลับไปได้แล้วไม่อยากเห็นหน้า"
"ใครบอกล่ะ พี่มาตามฟ้ากลับบ้านกับพี่ต่างหากล่ะ"
"ฟ้าไม่ได้โง่พอที่จะกลับไปให้พี่ทำร้ายจิตใจอีกหรอกค่ะ"ฟ้าพูดน้ำตาคลอเบ้า
"พี่รักฟ้านะ ถึงได้มาตามกลับไปพร้อมกัน ต่อไปนี้พี่สัญญาจะดูแลฟ้ากับลูกด้วยชีวิตของพี่เอง"
ฟ้าชะงักเล็กน้อยกับคำบอกรักจากปากเชนเพราะตั้งแต่แต่งงานกันมาไม่เคยได้ยินคำบอกรักออกมาจากปากของเขาเลย น้ำตาที่พยายามกั้นไว้จึงเอ่อไหลนองแก้มทั้งสองข้าง ฟ้าจึงรีบยกมือขึ้นเช็ดทิ้งอย่างไม่ใยดี
"ได้ถ้าพี่ไม่ยอมกลับ งั้นฟ้าไปเอง"
ฟ้ารีบเดินตรงไปที่บ้านทันทีโดยมีเชนเดินตามหลังไปติดๆพร้อมกับเรียกตามหลัง
"ฟ้าอย่าทำอย่างนี้เลย พี่ยอมแล้วฟ้าจะให้พี่ทำอะไรบอกมาได้เลยแต่ขออย่างเดียวให้พี่อยู่กับฟ้าได้ไหมพี่ขอร้องล่ะ"
ฟ้าได้ยินอย่างนั้นจึงหยุดเดินแล้วหันกลับไปมองหน้าเชนทันที
"แน่ใจนะคะ ว่าจะทำตามที่ฟ้าสั่งทุกอย่าง" ฟ้าถามย้ำเพื่อความแน่ใจ
"จ๊ะ พี่จะทำตามที่ฟ้าสั่งทุกอย่างเลย"เชนส่งยิ้มให้ฟ้า
"งั้นก็ตามมา"ฟ้าเดินนำเชนไปที่บ้าน
ฟ้าเห็นลุงจอบยืนอยู่ตรงหน้าบ้านพอดีจึงเดินเข้าไปหา
"ลุงจอบฟ้ามีเรื่องให้ช่วยหน่อยค่ะ"
"คุณฟ้ามีเรื่องอะไรให้ผมช่วยครับ"
"คือฟ้ามีคนงานคนใหม่มาแนะนำค่ะ"ฟ้ายิ้มมีความสุข
"ใครครับ"ลุงจอบทำหน้างง
"นี้ไงค่ะ คนงานคนใหม่ของไร่"ฟ้าชี้ไปที่เชน
"หมายความว่ายังไงครับ ผมไม่เข้าใจ"ลุงจอบมองหน้าเชนเจ้านายตัวเอง
"ต่อจากนี้ไปพี่เชนจะต้องทำงานเหมือนคนงานในไร่ทุกอย่างค่ะ"
"แต่ว่าคุณเชนเป็นเจ้าของไร่ ผมไม่กล้าใช้งานหรอกครับ"ลุงจอบเเย้งขึ้น
"ทำตามที่ฟ้าสั่งเถอะครับ ผมทำได้"เชนเอ่ยขึ้น
"ก็ได้ครับ"ลุงจอบจำใจทำตาม
"ส่วนที่อยู่ก็ไปพักบ้านคนงานก็แล้วกัน"ฟ้ามองหน้าเชนแวบหนึ่ง
เชนได้ยินอย่างนั้นถึงกับอ้าปากค้างมองหน้าฟ้า
"โธ่ ฟ้าให้พี่อยู่บ้านกับฟ้าไม่ได้เหรอ อยู่คนละห้องก็ยังดี"
"ไม่ได้ค่ะ นี้คือคำสั่งแต่ถ้าทำไม่ได้ก็กลับไปเลย"ฟ้าเชิดหน้าขึ้น
"ก็ได้พี่จะทำตามที่ฟ้าต้องการทุกอย่างขอแค่ฟ้ายกโทษให้พี่ก็พอ"
เชนเดินคอตกเข้าบ้านไปเพื่อขนกระเป๋าของตัวเองไปที่บ้านพักคนงานโดยมีลุงจอบคอยช่วยเหลือ
ป้าอิ่มกับมะลิได้แต่ยืนมองเท่านั้นเพราะทำอะไรไม่ได้เรื่องของผัวเมียทะเลาะกัน
พอขนกระเป๋าขึ้นรถเสร็จลุงจอบก็ขับรถไปส่งเชนที่บ้านพักคนงานที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านที่ฟ้าพักมากนัก
พอรถลับตาไปฟ้าจึงเดินกลับเข้าบ้านอย่างสบายอารมณ์แต่ก็มีฉุดคิดบ้าง เธอไม่ใจร้ายเกินไปใช่ไหมแอบคิดในใจ
"คุณฟ้าไม่สงสารคุณเชนเหรอคะ"ป้าอิ่มถามขึ้น
"ไม่ค่ะ แค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ"
ป้าอิ่มกับมะลิได้แต่มองหน้ากันไม่เข้าใจว่าทำไมฟ้าถึงต้องทำขนาดนี้
ฟ้าเดินขึ้นไปบนห้องนอนของตัวเองเพื่อโทรหาทรงเดชกับเรื่องที่ยังคาใจอยู่
"ฮัลโหลสวัสดีค่ะ คุณพ่อ"กรอกเสียงใส่โทรศัพท์
"เจอพี่เชนแล้วใช่ไหม"ทรงเดชถามขึ้น
"ค่ะ เจอแล้วแต่ฟ้าไม่ยอมกลับง่ายๆหรอกค่ะ"
"พ่อเข้าใจ ไอ้ลูกชายตัวดีทำกับหนูไว้เยอะก็สมควรแล้วล่ะ"
"พ่อค่ะ ใบหย่าที่ฟ้าเซ็นเป็นเอกสารปลอมจริงๆเหรอคะ"
"ใช่ลูก พ่อทำขึ้นเองเพื่อลองใจเชนมันน่ะ พ่อไม่ยอมให้หนูกับเชนหย่ากันจริงๆหรอก พ่อต้องขอโทษหนูด้วยที่ไม่ได้บอกความจริงตั้งแต่แรก"
"ไม่เป็นไรค่ะ ว่าแต่เรื่องที่ผับทำไมพ่อรู้แล้วไม่บอกหนูล่ะคะ"ฟ้าทำเสียงน้อยใจ
"พ่อขอโทษอีกครั้งก็แล้วกันสำหรับเรื่องใบหย่ากับเรื่องที่ผับ จริงๆแล้วลูกชายของพ่อรักหนูอยู่แล้วแหละ แต่ปากแข็งไม่ยอมพูดพ่อเลยอยากจะแกล้งสักหน่อยก็เท่านั้นเอง"
"ฟ้าเข้าใจและไม่โกรธคุณพ่อหรอกค่ะ"เอ่ยยิ้มๆ
"พ่อดีใจนะ ที่หนูเข้าใจว่าแต่เชนล่ะตายหรือยัง"ทรงเดชหัวเราะเสียงดังใส่โทรศัพท์
ฟ้าได้แต่ยิ้มกับเสียงหัวเราะของทรงเดชที่ล้อลูกชายตัวเอง
"ยังค่ะ หนูไม่ให้ตายง่ายๆหรอกเดี๋ยวหมดสนุกกันพอดี"ฟ้าหัวเราะเบาๆ
"งั้นแค่นี้ก่อนก็แล้วกัน ถ้าว่างพ่อจะโทรหาใหม่"
"ดูแลตัวเองดีๆนะคะ ฟ้าเป็นห่วงสวัสดีค่ะ"
หลังจากวางสายไปแล้วฟ้าก็นึกถึงเชนขึ้นมาป่านนี้คงไปตกน้ำตกโคลนที่ไหนสักที่ในไร่แล้วมั้งคิดแล้วก็อดขำขึ้นมาไม่ได้
ด้านเชนกำลังขนกระเป๋าของตัวเองเข้าไปไว้ในบ้านไม้หลังหนึ่งที่เป็นบ้านพักสำหรับคนงานที่เหลืออยู่หนึ่งหลังพอดี ในบ้านแบ่งเป็นสัดส่วนมีห้องครัว ห้องนอนและห้องน้ำ ข้างหลังบ้านมีลำธารเล็กๆไหลผ่านยิ่งทำให้สดชื่นมากขึ้น
หลังจากที่เก็บของเสร็จแล้วก็ไม่รอช้าถามหางานทำทันที
"ลุงครับผมพร้อมแล้วมีงานอะไรสั่งมาได้เลย"
"คุณเชนแน่ใจนะครับว่าจะทำจริงๆ"ลุงจอบถามเพื่อความแน่ใจ
"เมียสั่งไม่ทำได้ด้วยเหรอครับ "เชนเอ่ยยิ้มๆ
"ก็จริงครับ"ลุงจอบยิ้มตอบขำๆ
ลุงจอบพาเชนไปที่โรงเพาะชำกล้าไม้เพราะอยากให้ทำงานเบาๆไปก่อนคนงานกำลังช่วยกันเอาดินใส่ในถุงเพาะชำ
เชนจึงลงไปนั่งยองๆตักดินใส่ในถุงเพาะชำ คนงานต่างพากันงงมองหน้าเชนสงสัยว่าทำไมถึงต้องมาลงมือทำเองทั้งๆที่เป็นเจ้าของไร่
"ไม่ต้องแปลกใจหรอกครับ ต่อจากนี้ไปผมก็เป็นแค่คนงานคนหนึ่งในไร่เท่านั้น เมียสั่งก็ต้องทำตามใช่ไหมครับ" เชนพูดพลางยิ้มให้คนงาน
คนงานต่างพากันยิ้มหัวเราะชอบใจที่เจ้านายกลัวเมีย
"พวกเรามีคุณนายคนใหม่แล้วล่ะ ใช่ไหมพวกเรา"คนงานคนหนึ่งเอ่ยแซวขึ้น
คนงานต่างพากันหัวเราะเสียงดัง เชนได้แต่ยิ้มรับเท่านั้น
เชนก้มหน้าก้มตาทำงานไปในหัวก็เอาแต่คิดถึงหน้าฟ้าแล้วยิ้มอยู่คนเดียวไม่คิดเลยว่าตัวเองจะต้องมายอมทำอะไรอย่างนี้เพราะกลัวไม่ได้อยู่กับเมียคิดแล้วก็สมน้ำหน้าตัวเอง แต่อย่าให้ถึงทีเขาบ้างนะ จะเอาคืนทั้งต้นทั้งดอกเลยคอยดูเถอะเชนคิดในใจ
ฟ้าชวนมะลิเดินไปแถวบ้านพักคนงานแต่ไม่เจอเชน แต่เห็นรถที่ลุงจอบขับมาจอดอยู่ตรงโรงเพาะชำพอดีจึงพากันเดินเข้าไปเห็นเชนกับคนงานกำลังยิ้มหัวเราะกันอย่างสนุกสนานยิ่งทำให้เธอโมโห ให้มาทำงานแต่กลับมาคุยกันหัวเราะเสียงดังนี้น่ะฟ้าคิดในใจ
"อะ แฮ่ม ! ตลกอะไรกันเหรอคะ ถึงได้หัวเราะกันใหญ่เลย"
คนงานต่างพากันมองมาทางฟ้าและต่างพากันเงียบลงและก้มหน้าก้มตาทำงานกันโดยไม่ปริปากพูดสักคำ
เชนเห็นว่าฟ้ากำลังท้องอยู่ไม่ควรเข้ามาในที่แบบนี้เพราะมีแต่ฝุ่นจากดินที่ช่วยกันตักใส่ถุงจึงอดห่วงไม่ได้เลยต้องเตือนสักหน่อย
"ฟ้ามาทำไมฝุ่นเยอะเห็นไหม"เชนลุกขึ้นยืนมองหน้าฟ้า
"ก็แค่มาดูว่าทำงานจริงไหมก็เท่านั้นเอง"
"ฟ้าไม่ต้องห่วงหรอก พี่ทำตามที่ฟ้าสั่งอยู่แล้วแหละเห็นไหม"
เชนนั่งลงตักดินใส่ถุงให้ฟ้าดูเพื่อความสบายใจของเธอ
"ลุงจอบค่ะ ฟ้าว่างานมันเบาไปวันพรุ่งนี้เปลี่ยนเป็นงานที่หนักกว่านี้ด้วยนะคะ"
"หนักนี้ยังไงครับ"ลุงจอบถามเพราะความสงสัย
"ก็อย่างขนผักขึ้นรถหรือทำงานกลางแดดอะไรอย่างนี้ค่ะ"
ลุงจอบได้แต่พยักหน้าคนงานต่างพากันอึ้งที่ฟ้าสั่งงานให้เชนทำเพราะงานมันไม่ใช่เบาๆที่ไหน ยิ่งคนที่ไม่เคยทำยิ่งแล้วใหญ่อาจจะล้มป่วยหรือเป็นลมไปเลยก็ได้ขนาดพวกเขาทำทุกวันยังต้องเข้าร่มหลบแดดเป็นพักๆเลยไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าเจ้านายพวกเขาไปทำแล้วจะมีสภาพเป็นยังไง
"อ่อ อีกอย่างหนึ่งเกือบลืมไปห้ามใครช่วยเด็ดขาดเข้าใจไหมคะ"
ฟ้าหันมามองหน้าคนงานทุกคน เชนเห็นอย่างนั้นก็อดขำไม่ได้แต่ก็กั้นไว้
"ผมว่าคุณนายกลับไปก่อนเถอะครับ ส่วนเรื่องงานผมจะทำตามที่สั่งทุกอย่างเลย"เชนพูดขึ้น
ฟ้ามองค้อนเชนเล็กน้อยกับคำพูดของเชนก่อนจะเดินออกไปจากโรงเพาะชำ
เชนได้แต่ส่ายหน้ายิ้มรับกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นเขาไม่คิดเลยว่าฟ้าจะเปลี่ยนไปถึงขนาดนี้