"แสดงว่าทุกอย่างที่พี่ทำ พี่หลอกฟ้า"ร้องไห้สะอึกสะอื้น "ใช่ ฉันไม่เคยรักเธอเลย ที่ผ่านมาก็แค่เล่นละครเท่านั้น" จับคางเธอแล้วออกแรงบีบแรงๆ เธอสะบัดหน้าออกจากมือแรงๆ จนหลุด "แล้วพี่ทำอย่างนี้ทำไม?"
ผู้แต่ง
จันทร์คืนแรมเรื่องย่อ
"แสดงว่าทุกอย่างที่พี่ทำ พี่หลอกฟ้า"ร้องไห้สะอึกสะอื้น "ใช่ ฉันไม่เคยรักเธอเลย ที่ผ่านมาก็แค่เล่นละครเท่านั้น" จับคางเธอแล้วออกแรงบีบแรงๆ เธอสะบัดหน้าออกจากมือแรงๆ จนหลุด "แล้วพี่ทำอย่างนี้ทำไม?"
ดราม่า,รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รักในรอยแค้น
"แสดงว่าทุกอย่างที่พี่ทำ พี่หลอกฟ้า"ร้องไห้สะอึกสะอื้น "ใช่ ฉันไม่เคยรักเธอเลย ที่ผ่านมาก็แค่เล่นละครเท่านั้น" จับคางเธอแล้วออกแรงบีบแรงๆ เธอสะบัดหน้าออกจากมือแรงๆ จนหลุด "แล้วพี่ทำอย่างนี้ทำไม?"
ณ ไร่เจริญกิจ
เชนกำลังช่วยคนงานขนผักขึ้นรถตัวชุ่มเหงื่อไปหมดไม่ต่างอะไรจากคนที่อาบน้ำเลยเพราะอากาศที่ร้อนจัดหลังจากที่ขนผักเสร็จก็ไปพรวนดินขึ้นแปลงผักต่อด้วยความที่เสื้อชุ่มเหงื่อทำให้เนื้อตัวแฉะไปหมดเชนจึงถอดเสื้อตัวเองทิ้งแล้วทำงานต่อโดยไม่ใส่เสื้อเผยให้เห็นซิกแพคกล้ามท้องเป็นมัดๆที่ฟิตแน่นน่าสัมผัสบวกกับเหงื่อที่ไหลท่วมตัวทำให้เพิ่มความเซ็กซี่เข้าไปอีกจนผู้หญิงในไร่ต่างพากันมองไม่ยอมละสายตาจากเขา
ฟ้ากับมะลิเดินมาที่แปลงผักเพื่อมาดูว่างานที่สั่งให้ทำตั้งแต่เมื่อวานเชนได้ทำจริงไหม โดยมีมะลิคอยถือร่มบังแดดให้เธอเพราะแดดจ้าเกินไป
เชนเห็นฟ้าเดินมาพอดีแอบคิดในใจเหมือนคุณนายจริงๆมีคนถือร่มให้ด้วย
ฟ้าหันไปเห็นเชนกำลังขุดดินทำแปลงผักโดยไม่ใส่เสื้อแล้วก็อดโมโหไม่ได้ยังไม่พอมีผู้หญิงในไร่กำลังยื่นน้ำดื่มให้เชนต่อหน้าเธออีก ฟ้าจึงเดินเข้าไปทันที
"อะ แฮ่ม!"มองค้อนเชนทีหนึ่ง
"ฟ้ามีอะไรหรือเปล่า"เชนถามขึ้น
"เปล่าแค่แปลกใจว่าทำงานทำไมไม่ใส่เสื้อ"แสร้งมองไปทางอื่น
"ฟ้าหวงพี่เหรอ"เชนยิ้มกว้าง
"ทำไมต้องหวงด้วยเราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย"
"นี้ขนาดไม่ได้เป็นนะมีในท้องตั้งหนึ่งคน ถ้าเป็นจริงๆคงมีเป็นโหลแล้วล่ะจริงไหม"เชนหัวเราะเสียงดัง
"พี่เชน! หยุดหัวเราะเดี๋ยวนี้เลยนะ"ฟ้าทำเสียงไม่พอใจ
เชนเห็นเมียเริ่มโมโหจึงหยุดหัวเราะทันที ด้วยความโมโหฟ้าจึงไปคว้าเอาถังใส่น้ำใบหนึ่งยกขึ้นแล้วสาดไปที่เชนอย่างแรงทันทียิ้มเย้ยอย่างมีความสุข
"ฟ้าเอาน้ำมาสาดพี่ทำไม" เชนถามกลับพลางใช้มือปาดน้ำออกจากหน้าของตัวเอง
"ก็อยากสาดสะใจดี"ฟ้ายิ้มอย่างผู้ชนะ
เชนไม่ได้ว่าอะไรอีกก้มหน้าก้มตาทำงานของตัวเองต่อไป
ฟ้ากำลังจะเดินกลับแต่อยู่ๆก็มีรถคันที่ไม่คุ้นเลยแล่นเข้ามาจอดพอเห็นคนที่ลงมาจากรถฟ้าก็ถึงกับทำหน้างงว่าเขามาทำไม
"คุณฟ้าครับผมไปหาที่บ้านไม่เจอ ป้าอิ่มบอกว่าคุณฟ้ามาแถวนี้ผมก็เลยเข้ามา"
"คุณคินมีธุระอะไรกับฟ้าหรือเปล่าคะ"
"อ่อ ผมแค่อยากมาเยี่ยมเท่านั้นเองและมีขนมมาฝากด้วยแต่ผมเอาให้ป้าอิ่มไว้แล้วล่ะ"
"ฟ้าขอบคุณนะคะที่อุตส่าห์มาเยี่ยมกัน"
"คุณฟ้าจะกลับหรือยังครับ ติดรถผมไปดีกว่าจะได้ไม่ต้องเดินให้เหนื่อย"
"ค่ะ ฟ้าจะกลับพอดี"
ฟ้ากำลังจะเดินไปที่รถของภาคินแต่ด้วยทางที่ขรุขระเดินไม่สะดวกจึงทำให้เธอเสียหลักจะล้มภาคินเห็นอย่างนั้นจึงรีบเข้าไปประคองอย่างรวดเร็วทำให้ฟ้าตกอยู่ในอ้อมแขนเขาไปโดยปริยาย
ทุกๆการกระทำอยู่ในสายตาของเชนทั้งหมดภาพตรงหน้าทำให้เชนหึงหวงฟ้าขึ้นมาอย่างหน้ามืดตามัวจึงเดินปรี่เข้าไปกระชากภาคินออกจากตัวฟ้าพร้อมกับชกหน้าภาคินไปหนึ่งทีจนเลือดกลบปากล้มลงไปกองกับพื้นเพราะไม่ทันได้ตั้งตัว ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ต่างพากันตกใจได้แต่มองดูเหตุการณ์เท่านั้น
ฟ้าตกใจกับเหตุการณ์ตรงหน้าไม่คิดว่าเชนจะทำถึงขนาดนี้
ฟ้าเข้าไปดูภาคินที่โดนเชนชกปากอย่างห่วงใยยิ่งทำให้เชนเจ็บใจกับสิ่งที่ฟ้าทำได้แต่กำมือแน่นระงับความโกรธเท่านั้นกับภาพตรงหน้า
ฟ้าเดินเข้าไปหาเชนและต่อว่าทันทีที่ทำทำร้ายคนอื่นโดยไม่มีเหตุผลอย่างนี้
"เพี๊ยะ! ฟ้าตบหน้าเชนแรงๆไปหนึ่งที
"ฟ้าตบหน้าพี่ทำไม"เชนพูดพร้อมกับยกมือขึ้นมาลูบหน้าของตัวเอง
"พี่เป็นบ้าอะไรอยู่ๆก็ไปชกหน้าคุณคินเขาหา!"ฟ้าขึ้นเสียงใส่เชนด้วยความโมโห
"ก็มันทำตัวใกล้ชิดฟ้าเกินไป พี่ขอโทษพี่ไม่ได้ตั้งใจ"
"ไม่ต้องมาขอโทษเลย จะไปไหนก็ไปไม่ต้องมาให้เห็นหน้าอีก"
"ฟ้าฟังพี่อธิบายก่อนได้ไหม"เชนมองหน้าฟ้า
"ฟ้าไม่ฟังอันธพาลอย่างพี่หรอก"
ฟ้าพูดจบก็เข้าไปหาภาคินแล้วพากันเดินออกไปโดยไม่หันมามองเชนเลยแม้แต่น้อย
เชนได้แต่มองฟ้าที่เดินลับตาไปเท่านั้น ไม่คิดเลยว่าฟ้าจะตบหน้าเขาได้ แต่ก็สมน้ำหน้าตัวเองที่ระงับอารมณ์ของตัวเองไม่ได้
เมื่อทำอะไรไม่ได้แล้วเชนจึงกลับไปทำงานของตัวเองต่อแม้จะอยากไปคุยกับฟ้าให้รู้เรื่องก็ตาม
พอกลับมาถึงที่บ้านฟ้าก็ลงมือทำแผลให้ภาคินโดยการประคบด้วยน้ำแข็งทันที
"เจ็บมากไหมคะ"ฟ้าถามภาคินมือก็ยังทำแผลไปด้วย
"เอ่อ นิดหน่อยครับ"นิ่วหน้าเจ็บปาก
"ฟ้าต้องขอโทษแทนพี่เชนด้วยก็แล้วกันค่ะ"
"ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจเขาคงหึงคุณฟ้า"
"ขอบคุณนะคะ ที่เข้าใจ"
"ว่าแต่ทำไมเขาถึงไปทำงานในไร่ล่ะครับ"
"เอ่อ เขาอยากทำเองค่ะ"พูดได้ไม่เต็มปาก
ภาคินได้แต่พยักหน้ารับรู้เท่านั้นไม่อยากจะถามอะไรต่ออีกเพราะไม่ใช่เรื่องของตัวเอง
มะลิได้แต่มองฟ้าทำแผลให้ภาคินคิดในใจคุณเชนคงหึงคุณฟ้ามากสินะถึงขนาดชกจนเลือดกลบปากเลย
พระอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้าเชนกำลังอาบน้ำแต่งตัวชำระคราบเหงื่อไคลจากการทำงานมาทั้งวันอยู่ที่บ้านพักของตัวเอง
ลุงจอบถือปิ่นโตกับข้าวมาให้พอดีโดยให้เมียของตัวเองทำให้เพราะไม่อยากให้เชนไปทานร่วมกับคนงานในไร่กลัวจะไม่สะดวก
เชนอาบน้ำแต่งตัวเสร็จพอดีจึงเดินออกมาจากห้องน้ำ
"คุณเชนลุงเอากับข้าวมาฝากเมียลุงตั้งใจทำสุดฝีมือเลย"
"ขอบคุณครับลุง"เชนยื่นมือไปรับปิ่นโต
"ลุงว่าหน้าคุณซีดๆนะเป็นอะไรหรือเปล่าครับ"ลุงจอบมองหน้าเชน
"ผมไม่เป็นอะไรครับลุงกลับไปเถอะ"
"ครับมีอะไรให้ช่วยก็โทรหาได้เลยนะครับไม่ต้องเกรงใจ"
"ครับ ผมทานข้าวเสร็จแล้วจะนอนแล้วล่ะ"
เชนยืนมองลุงจอบเดินกลับไปจนลับตาแล้วจึงเดินเข้าบ้านเพื่อทานข้าวและนอนพักเอาแรงเพราะเหนื่อยมาทั้งวันรู้สึกปวดเมื่อยเนื้อตัวไปหมด
ฟ้ากำลังจะเข้านอนก้มมองดูท้องของตัวเองแล้วก็อดนึกถึงเรื่องเมื่อตอนกลางวันไม่ได้ที่เธอตบหน้าเชนไปด้วยความโมโหป่านนี้เขาจะเป็นยังไงบ้างนะฟ้าคิดในใจ
วันต่อมา
เชนกำลังช่วยคนงานขนผักขึ้นรถด้วยความทุลักทุเลเพราะรู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยจะมีเเรงสักเท่าไหร่บวกกับอากาศที่ร้อนจัดด้วย
เชนกำลังเดินที่กระติกน้ำเพื่อที่จะดื่มน้ำแก้กระหายแต่อยู่ๆก็รู้สึกหน้ามืดขึ้นมามองทางข้างหน้าไม่ชัดแล้ววูบดับมืดลงไปไม่ทันได้ตั้งตัว
เชนล้มลงไปนอนกองกับพื้นคนงานคนหนึ่งเห็นพอดีจึงรีบเข้าไปช่วยพร้อมกับเรียกคนงานคนอื่นๆเข้าไปช่วยประคองร่างให้ลุกขึ้นแล้วพาไปที่บ้านพักทันที
เชนรู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่มีผ้าชุบน้ำหมาดๆเช็ดอยู่ตรงบริเวณหน้าตัวเองโดยมีลุงจอบเช็ดให้
"ลุงผมเป็นอะไร"ลืมตามองทั่วห้อง
"คุณเชนเป็นลมกับมีไข้ครับผมเลยเช็ดตัวให้ถ้าไม่หายไข้พรุ่งนี้ลุงจะพาไปหาหมอเอง"
เชนไม่ตอบได้แต่พยักหน้ารับรู้เท่านั้นเพราะเขาเริ่มรู้สึกหนาวขึ้นมาเสียดื้อๆ
"คุณทานยาลดไข้ก่อนแล้วก็นอนหลับพักผ่อนลุงว่าตื่นขึ้นมาอีกทีน่าจะหายแล้วล่ะ"
ลุงจอบยื่นยาลดไข้กับแก้วน้ำดื่มให้เชนทานก่อนที่ไข้จะสูงขึ้นมากกว่านี้
"ลุงให้คนไปบอกคุณฟ้าแล้วล่ะว่าคุณป่วยเผื่อคุณฟ้าจะเปลี่ยนใจไม่ให้คุณทำงานในไร่อีก"
"ไม่เป็นไรผมยังไหวอยู่พอหายแล้วผมจะไปทำต่อ"
ลุงจอบเห็นสภาพของเชนแล้วก็ได้แต่ส่ายหัว ตัวเองเป็นหนักขนาดนี้ยังจะห่วงงานอีก
ฟ้ากำลังนั่งอ่านหนังสือเพลินๆอยู่ตรงห้องนั่งเล่นมะลิเดินเข้าไปหาด้วยความเร่งรีบ
"คุณฟ้าคุณเชนป่วยมีไข้สูงค่ะ"
ฟ้าตกใจเล็กน้อยแต่ยังเก็บอาการให้ปกติที่สุด
"ไม่สบายก็ไปหาหมอสิมาบอกฉันทำไม"
"เผื่อคุณฟ้าจะไปดูอาการหน่อยค่ะ"
มะลิแอบลุ้นอยู่ในใจว่าฟ้าจะไปเยี่ยมเชนหรือไม่
"ทำไมฉันต้องไปด้วยไม่ใช่หมอสักหน่อย"
"ฟ้าก้มหน้าลงอ่านหนังสือต่ออย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร
มะลิเห็นอย่างนั้นก็ทำหน้าเจื่อนลงเดินกลับออกไปเพื่อไปหาพ่อกับแม่ตัวเองที่บ้านพักคนงานทันที
มะลิมาถึงบ้านพักก็เห็นแม่กับพ่อของตัวเองกำลังนั่งคุยกันอยู่หน้าบ้านจึงเดินเข้าไปหา
พ่อแม่คุณฟ้าเธอไม่ยอมมาแต่บอกว่าให้พาไปหาหมอแค่นั้นแหละ"
"จริงเหรอ"ป้าอิ่มถามขึ้น
"จ๊ะแม่ แล้วคุณเชนเป็นยังไงบ้าง"มะลิมองเข้าไปในห้อง
"กินยานอนพักแล้วก็หลับไปแล้วล่ะ"
"ไม่รู้ว่าคุณฟ้าจะใจแข็งไปถึงไหนสงสารคุณเชนจังเลย"มะลิพูดขึ้น
ป้าอิ่มกับลุงจอบได้แต่ถอนหายใจและมองหน้ากันเท่านั้นเพราะช่วยอะไรไม่ได้
เชนนอนหลับสนิทด้วยฤทธิ์ยาโดยมีป้าอิ่มคอยเช็ดตัวให้เพราะไข้ยังไม่ยอมลดเลย
ส่วนฟ้าก็กระวนกระวายใจเป็นห่วงเชนอยากจะไปหาแต่ก็กลัวเสียฟอร์มแต่ถ้าไม่ไปก็อดเป็นห่วงไม่ได้อีก ตอนนี้ในหัวเธอมันตีกันไปหมดว่าจะไปหรือไม่ไปดี
พอตกเย็นป้าอิ่มกับมะลิก็กลับมาเพื่อทำกับข้าวกับปลาให้ฟ้าทานด้วยความเป็นห่วงเชนฟ้าจึงถามอาการป่วยของเชนขึ้นมา
"เขาเป็นยังไงบ้างคะ"พูดพลางตักอาหารเข้าปาก
"อ่อ คุณเชนเหรอคะ ก็เอาแต่เพ้อถึงคุณฟ้าอาจจะเพราะพิษไข้ ก่อนป้าจะกลับมาไข้ยังไม่ลดเลยค่ะ"ป้าอิ่มบอกตามความจริง
"ฟ้าว่าควรจะพาไปหาหมอนะคะ"
"แต่คุณเชนไม่ยอมไปป้ากับลุงพยายามพูดแล้วนะคะ"
"งั้นฟ้าจะพูดให้เขาไปเองค่ะ"
ฟ้าลุกจากเก้าอี้เดินตรงไปที่บ้านพักทันทีเพราะเป็นห่วงเชนกลัวจะเป็นหนักกว่าเดิมอยากรู้เหมือนกันว่าทำไมถึงดื้อไม่ยอมไปหาหมอ
ป้าอิ่มกับมะลิเดินตามหลังฟ้าไปติดๆมองหน้ากันแล้วยิ้มที่เห็นฟ้ารีบเดินไปด้วยความเป็นห่วงเชน
พอมาถึงบ้านพักฟ้าก็รีบเข้าในห้องทันทีโดยมีลุงจอบคอยเฝ้าอยู่ฟ้าใช้มือตัวเองอังหน้าผากเชนพอแตะไปฟ้าถึงกับสะดุ้งเพราะความร้อนเหมือนไฟจากพิษไข้ เชนนอนนิ่งปากก็เอาแต่เพ้อชื่อเธอ
"ฟ้า...ฟ้า..."เชนเพ้อชื่อเธอไม่หยุดปาก
"โธ่ พี่เชนฟ้าอยู่นี้แล้ว"พูดพลางจับมือเชนไว้
"ลุงจอบฟ้าว่าพาพี่เชนไปโรงพยาบาลเถอะค่ะ"พูดพลางจับมือเชนไว้
"ครับ"
ลุงจอบกับป้าอิ่มช่วยกันประคองเชนคนละข้างเข้าไปนั่งในรถ ฟ้าจึงเข้าไปนั่งข้างเชนตรงเบาะหลังโดยให้เชนซบหัวลงบนไหล่เธอ ฟ้าอดเป็นห่วงไม่ได้เพราะตัวเชนร้อนอย่างกับไฟเลย ลุงจอบขับรถด้วยความเร็วไม่นานก็มาถึงโรงพยาบาล
เชนนอนอยู่บนเตียงคนไข้โดยมีสายน้ำเกลือติดอยู่ที่หลังมือหมอบอกว่าต้องอยู่โรงพยาบาลสักวันสองวันเพราะร่างกายอ่อนเพลียมาก
ฟ้านั่งอยู่ข้างเตียงไม่ห่างมองหน้าเชนที่หลับไหลเพราะฤทธิ์ยาพร้อมกับจับมือเชนไม่ยอมปล่อย
"พี่เชนฟ้าขอโทษ"พูดไปเผื่อเชนจะได้ยินน้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง
เพราะเธอคนเดียวที่ทำให้เชนต้องตกอยู่ในสภาพนี้ฟ้าอดโทษตัวเองไม่ได้