"แสดงว่าทุกอย่างที่พี่ทำ พี่หลอกฟ้า"ร้องไห้สะอึกสะอื้น "ใช่ ฉันไม่เคยรักเธอเลย ที่ผ่านมาก็แค่เล่นละครเท่านั้น" จับคางเธอแล้วออกแรงบีบแรงๆ เธอสะบัดหน้าออกจากมือแรงๆ จนหลุด "แล้วพี่ทำอย่างนี้ทำไม?"
ผู้แต่ง
จันทร์คืนแรมเรื่องย่อ
"แสดงว่าทุกอย่างที่พี่ทำ พี่หลอกฟ้า"ร้องไห้สะอึกสะอื้น "ใช่ ฉันไม่เคยรักเธอเลย ที่ผ่านมาก็แค่เล่นละครเท่านั้น" จับคางเธอแล้วออกแรงบีบแรงๆ เธอสะบัดหน้าออกจากมือแรงๆ จนหลุด "แล้วพี่ทำอย่างนี้ทำไม?"
ดราม่า,รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รักในรอยแค้น
"แสดงว่าทุกอย่างที่พี่ทำ พี่หลอกฟ้า"ร้องไห้สะอึกสะอื้น "ใช่ ฉันไม่เคยรักเธอเลย ที่ผ่านมาก็แค่เล่นละครเท่านั้น" จับคางเธอแล้วออกแรงบีบแรงๆ เธอสะบัดหน้าออกจากมือแรงๆ จนหลุด "แล้วพี่ทำอย่างนี้ทำไม?"
ณ โรงพยาบาล
เชนนอนอยู่บนเตียงเริ่มรู้สึกตัวก็ขยับแขนตัวเองแต่รู้สึกเหมือนมีอะไรหนักทับไว้จึงหันไปมองก็เห็นฟ้าก้มฟุบหน้าหลับลงกับมือของเขาเชนอมยิ้มที่เห็นฟ้าเป็นห่วงเฝ้าไข้เขาจนเผลอหลับไป
ฟ้ารู้สึกว่ามือเชนขยับจึงตื่นเงยหน้าขึ้นมองเชน ที่นอนตาปริบๆมองเธออยู่ก่อนแล้ว
"ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่คะ"จ้องหน้าเชนที่เอาแต่ยิ้ม
"พึ่งตื่นจ๊ะ"ส่งยิ้มให้เธอ
"หิวน้ำหรือว่าอยากเข้าห้องน้ำหรือเปล่าคะ"ฟ้ายืนขึ้น
"พี่หิวน้ำมากกว่า"พร้อมกับจะขยับตัวลุกนั่ง
ฟ้าจึงไปปรับหัวเตียงขึ้นให้เชนนอนพิงได้สะดวกมากขึ้นพร้อมกับหยิบแก้วน้ำดื่มป้อนเชนทันที
"ฟ้าหายโกรธพี่แล้วใช่ไหม"ถามพร้อมกับเอื้อมมือไปจับมือฟ้าไว้
"เอ่อ ฟ้าว่าไว้คุยกันทีหลังดีกว่าพี่พักผ่อนเถอะจะได้หายไวๆ"พูดพลางดึงมือออกจากมือเชน
"ก็ได้พี่เข้าใจ"เชนทำหน้าเจื่อนลงพร้อมกับล้มตัวลงนอนบนเตียง
ฟ้าเห็นว่าเชนนอนหันหลังให้ เธอจึงไปนั่งตรงโซฟาเพื่ออ่านหนังสือสักพักเธอก็เผลอหลับไปเพราะเธอตื่นแต่เช้าและ ท้องด้วยจึงทำให้เธออ่อนเพลียกว่าปกติ
ผ่านไปสักพักก็มีหมอกับพยาบาลเข้าตรวจอาการของเชนฟ้าจึงตื่นฟังอาการหมออนุญาตให้เชนกลับบ้านได้วันพรุ่งนี้
มีพนักงานมาส่งอาหารพอดีฟ้าจึงไปรับมาวางไว้บนโต๊ะที่เลื่อนได้ แล้วเข็นไปที่เตียงให้เชนทาน กลิ่นหอมจากข้าวต้มร้อนๆลอยไปแตะจมูกเชนยิ่งชวนหิวมากขึ้น
"พี่ดีใจจังเลยที่จะได้กลับบ้านพรุ่งนี้แล้ว"ส่งยิ้มให้เธอ
"ค่ะ"รับคำพลางวางแก้วน้ำดื่มลงบนโต๊ะข้างชามข้าวต้ม
"ฟ้าป้อนพี่หน่อยสิ"ทำตาปริบๆอ้อนเธอ
"ทำไมต้องป้อนด้วยพี่ก็ทานเองสิคะ"ฟ้ามองค้อนเชน
"โธ่ ฟ้าเมื่อไหร่จะหายโกรธหรือต้องให้พี่ตายก่อน"พูดทีเล่นทีจริง
ฟ้าชะงักกับคำพูดของเชนมีที่ไหนอยู่ๆก็เอาเรื่องตายมาพูดเล่นกัน
"ก็ได้ค่ะ"
ฟ้าหยิบช้อนตักข้าวต้มค่อยๆป้อนเชนเพราะยังร้อนอยู่ เชนยิ้มดีใจที่เมียยอมป้อนข้าวให้เขา ฟ้าป้อนเชนจนข้าวหมดชามและตามด้วยผลไม้
หลังจากทานข้าวเสร็จแล้ว เชนก็ไปเข้าห้องน้ำส่วนฟ้ากำลังจัดหมอนกับผ้าห่มบนเตียงโดยยืนหันหลัง เชนออกมาจากห้องน้ำพอดีจึงเดินเข้าไปสวมกอดฟ้าทางด้านหลัง ฟ้าสะดุ้งตกใจเพราะไม่ทันตั้งตัว
"อุ้ย!พี่เชนปล่อยคะ"พยายามแกะมือเชนออก
"ขอพี่ชื่นใจหน่อยน่ะ"พูดพลางหอมแก้มเธอทีหนึ่งพร้อมกับใช้มือลูบไล้ไปตรงหน้าท้องที่ยังราบแบนอยู่เพื่อให้สัมผัสจากมือของเขาส่งไปถึงลูก
"พี่เชนพอได้แล้วค่ะ เดี๋ยวมีคนมาเห็นเข้า"เอี้ยวตัวหันไปมองหน้าเชนที่อยู่ด้านหลังเธอ
"ไม่มีใครเข้ามาหรอก พี่แค่อยากกอดเมียกับลูกก็เท่านั้น"
เชนยอมปล่อยฟ้าแต่กลับจับไหล่เธอ ให้หันมาเผชิญหน้ากับเขา ใช้มือจับเชยคางเธอขึ้นมา พร้อมกับก้มลงใช้ปากหนาประกบริมฝีปากอ่อนนุ่มของเธออย่างนุ่มนวลฟ้าได้แต่หลับตาพริ้มรับรสจูบจากเชนที่อ่อนโยนโหยหา เชนขบริมฝีปากล่างของเธอให้เผยออกและใช้ลิ้นซอนไซเข้าไปในโพรงปากเธออย่างหิวกระหายจนเธออ่อนระทวยยืนไม่ไหวเชนจึงกอดเธอแน่นขึ้นเบียดตัวเองให้แนบชิดกันมากขึ้นแต่ปากก็ยังไม่ยอมละออกจากกันจนกว่าเขาจะพอใจ
พอเชนยอมถอนจูบออก ฟ้าถึงกับหอบเพราะหายใจไม่ทันแต่เชนยังกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาอยู่ ฟ้าจึงตีแขนเชนแรงๆไปทีหนึ่ง
"ทำไมล่ะ เพราะพี่รักฟ้านะถึงได้ทำอย่างนี้"เชนจับคางฟ้าเงยขึ้นให้มองหน้าเขา
"ปล่อยได้แล้วค่ะ"ฟ้าผลักอกเชนออกจากตัวเอง
"ก็ได้กลับบ้านก่อนเถอะพี่จะเอาคืนทั้งต้นทั้งดอกเลย"เชนยอมปล่อยฟ้าแต่โดยดี
ฟ้าไม่ตอบแต่กลับมองค้อนเชนเล็กน้อยคนอะไรพอทำดีด้วยหน่อยเอาใหญ่เลยนะฟ้าคิดในใจ
วันต่อมา
ฟ้ากับลุงจอบมารับเชนกลับบ้านทั้งสามคนเดินออกมาจากแผนกชำระเงินพร้อมกันแต่ฟ้าขอปรีกตัวออกไปทำธุระเชนสงสัยจึงตามหลังเธอไปเงียบๆจนมาถึงแผนกสูตินรีเวชฟ้ากำลังยื่นบัตรให้พยาบาลเพื่อตรวจครรภ์ตัวเองเชนเห็นอย่างนั้นจึงเดินเข้าไปหาเพื่อแสดงตัว
"ฟ้า"เชนเรียกชื่อเธอ
ฟ้าหันไปมองตามเสียงตกใจเล็กน้อยที่เชนตามเธอมา
"ฟ้าบอกให้ไปรอที่รถจะตามทำไม"น้ำเสียงไม่พอใจ
"พี่แค่อยากรู้ว่าฟ้ามีธุระอะไรก็เลยแอบตามมา ทำไมฟ้าไม่บอกพี่ล่ะว่าจะมาตรวจครรภ์พี่จะได้มาด้วย"เชนมองหน้าเธอ
"ทำไมฟ้าจะต้องบอกด้วย"หันหน้าไปทางอื่น
"ก็พี่เป็นพ่อของลูกกับสามีฟ้าไงล่ะ "ส่งยิ้มให้เธอ
ฟ้าเงียบไม่ตอบนั่งรอไปสักพักหนึ่งพยาบาลก็เรียกชื่อเธอเพื่อเข้าไปในห้องตรวจโดยมีเชนเข้าไปด้วยเพราะชิงบอกพยาบาลไปก่อนว่าเป็นสามีเธอจะปฎิเสธว่าไม่ใช่ก็ไม่ทันแล้วเลยต้องปล่อยเลยตามเลย
เชนอยู่กับฟ้าในทุกขั้นตอนในการตรวจทุกอย่างจนมาถึงตอนหมอบอกผลการตรวจครรภ์ทั้งคู่ตั้งใจฟังอย่างใจจดใจจ่อ
"ผลการตรวจก็อย่างที่หมอบอกนั้นแหละค่ะว่าเด็กในท้องแข็งแรง ปลอดภัยดี"หมอส่งยิ้มให้ทั้งคู่
"แล้วต้องดูแลอะไรเป็นพิเศษไหมครับ"เชนถามขึ้น
"ง่ายๆเลยค่ะแค่ทานอาหารที่มีประโยชน์ครบ5หมู่และที่สำคัญด้านอารมณ์พยายามอย่าเครียดก็แล้วกันค่ะ"หมอมองหน้าฟ้า
"ค่ะ"ฟ้าพยักหน้ารับรู้
หลังจากที่จัดการค่าใช้จ่ายรับยาเสร็จแล้วทั้งคู่ก็เดินออกไปขึ้นรถเพื่อกลับไร่
ระหว่างนั่งอยู่ในรถ ฟ้าก็เอาแต่เงียบมองข้างทางไปเรื่อยเปื่อยไม่ยอมคุยกับเชนเลยจนเชนทนไม่ไหวเลยยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มฟ้าหนึ่งทีจนเธอสะดุ้งตกใจ
"พี่เชนทำอะไร"ตีแขนเชนทีหนึ่ง
"หอมแก้มเมียผิดตรงไหนใช่ไหมครับลุง"เชนหาแนวร่วม
"ครับ"ลุงจอบตอบยิ้มๆ
ฟ้าได้แต่มองค้อนเชนแล้วก็หันหน้าไปทางอื่นเท่านั้น
ณ ไร่เจริญกิจ
พอรถมาจอดตรงหน้าบ้านฟ้ากับเชนก็เดินเข้าไปในบ้านป้าอิ่มกับมะลิรออยู่ในบ้านเตรียมน้ำดื่มให้ทั้งคู่
"ป้าเก็บเสื้อผ้าของคุณเชนไปไว้ในห้องหมดแล้วนะคะ"พูดพลางยกแก้วน้ำดื่มวางลงบนโต๊ะ
"ขอบคุณครับป้า"เชนยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม
"ฟ้าขอตัวก่อนนะคะ" ฟ้าลุกจากเก้าอี้เดินขึ้นห้องทันที
"ฟ้ารอพี่ก่อน"เชนรีบลุกเดินตามหลังเธอไปติดๆ
ฟ้าเปิดประตูห้องเข้าไปจะปิดประตูแต่เชนใช้มือดันไว้ก่อน
"ฟ้าให้พี่เข้าไปเถอะนะ"ใช้มือดันประตูไว้ไม่ยอมให้ปิด
"ไม่พี่ก็ไปอยู่ห้องพี่สิจะเข้ามาในห้องฟ้าทำไม"พยายามดันประตูให้ปิด
เชนเห็นว่าฟ้าไม่มีทีท่าว่าจะยอมเขา เลยแทรกตัวเข้าไปอย่างรวดเร็วปิดประตูห้องทันทีฟ้าได้แต่อ้าปากค้างทำอะไรไม่ได้
"พี่มีอะไรก็ว่ามาค่ะ ฟ้าง่วงอยากพัก"เพราะตอนนี้เธอเพลียมากอยากจะนอนหลับสักงีบหนึ่งถึงจะเป็นตอนกลางวันก็เถอะ
"ก็นอนสิพี่จะอยู่เป็นเพื่อนเอง"เชนมองไปที่เตียงนอน
"ไม่ต้องค่ะฟ้านอนเองได้"พูดพลางเดินเอากระเป๋าไปเก็บและก็ต้องแปลกใจอยูๆก็มีกระเป๋าที่คุ้นๆเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาวางตรงตู้เสื้อผ้าในห้องของเธอ
"ให้พี่นอนห้องนี้กับฟ้านะ"เชนเดินเข้าไปสวมกอดเธอทางด้านหลังตาก็เหลือบไปเห็นกระเป๋าของตัวเองก็แอบดีใจที่ป้าอิ่มรู้ใจเขา
"พี่เชนปล่อยฟ้าเดี๋ยวนี้เลยนะ!"ฟ้าเริ่มโมโหขึ้นเสียง
เชนจึงยอมปล่อยเพราะไม่อยากให้เธออารมณ์เสียไปมากกว่านี้
"กระเป๋าพี่ใช่ไหมใบนี้"ฟ้าชี้นิ้วไปที่กระเป๋ามองหน้าเชนต้องการคำตอบ
"ใช่จ๊ะของพี่เอง"เชนยิ้มเจื่อนๆ
"เอาออกไปเลยนะ แล้วก็ไปนอนอีกห้องเลย"เชิดหน้าขึ้น
"ก็ได้ถ้าเมียสบายใจพี่ยอมได้ทุกอย่างแหละ"เชนเดินไปลากกระเป๋าของตัวเองแล้วเดินออกไปจากห้องทันทีเพื่อไปอยู่อีกห้องหนึ่งที่อยู่ติดกัน
พอเชนออกไปแล้วฟ้าก็รีบเดินไปล็อคกลอนประตูทันทีพร้อมกับเดินย้อนกลับมาที่เตียงทิ้งตัวลงนอนเพราะความอ่อนเพลีย
พอตกเย็นเชนกับฟ้าก็ลงมาทานข้าวพร้อมกัน เชนก็คอยตักกับข้าวให้ฟ้า ป้าอิ่มกับมะลิเห็นแล้วก็อดยิ้มไม่ได้
"ทานเยอะๆนะลูกจะได้แข็งแรง"เชนจ้องหน้าฟ้า
"ค่ะ"รับคำสั้นๆก้มหน้าทานข้าวโดยไม่มองหน้าเชน
หลังจากทานข้าวเสร็จฟ้าก็รีบขึ้นห้องทันทีโดยไม่รอให้เชนอิ่ม
"คุณฟ้างอนอะไรคุณหรือเปล่าคะ"ป้าอิ่มถามขึ้น
"ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ" เชนมองตามหลังฟ้าที่เดินขึ้นบันไดไป
"งอนก็ง้อสิคะ เอานี้ค่ะนม"ป้าอิ่มยื่นแก้วนมให้เชน
เชนรับแก้วนมมาแล้วรีบเดินขึ้นไปบนห้องทันทีเคาะประตูอยู่หลายทีแต่ฟ้าไม่ยอมออกมาเปิดให้ เชนจึงลองบิดลูกบิดประตูดูปรากฎว่ายังไม่ได้ล็อคเชนจึงเปิดเข้าไปกวาดสายตามองทั่วห้องก็ไม่เจอฟ้าสงสัยจะอยู่ในห้องน้ำ
เชนจึงวางแก้วนมไว้บนโต๊ะแล้วนั่งลงบนเตียงรอฟ้าออกมาจากห้องน้ำ
หลังจากที่ฟ้าเปลี่ยนชุดนอนเรียบร้อยจึงเดินออกมาจากห้องน้ำเจอเชนนั่งอยู่บนเตียงนอนทำให้เธอแอบตกใจเล็กน้อย
"พี่เข้ามาทำไม"มองหน้าเชนไม่พอใจ
"พี่เอานมมาให้"เดินไปยกแก้วนมมายื่นให้เธอ
ฟ้ารับมาแล้ววางลงบนโต๊ะแล้วเดินผ่านหน้าเชนไปที่ประตูห้องแล้วก็เปิดออกอ้าทิ้งไว้
"เสร็จธุระแล้วออกไปได้ค่ะ"ฟ้ายืนกอดอกอยู่ริมประตู
เชนจึงเดินที่ประตูแล้วปิดลงพร้อมกับล็อคกลอนเสร็จสรรพ ฟ้าได้แต่ยืนมองด้วยความโมโห
"พี่จะทำอะไรฟ้าบอกให้ออกไปไง"ฟ้าพูดด้วยความหงุดหงิด
"เดี๋ยวก็รู้"เชนเดินเข้าไปช้อนอุ้มเธอทันทีโดยไม่สนว่าฟ้าจะขัดขืนหรือไม่
"พี่เชนฟ้าตกขึ้นมาจะทำยังไง"มือทั้งสองข้างคล้องคอเชนไว้แน่น
"พี่แข็งแรงจะตายไม่มีทางตกหรอก"ยกยิ้มมุมปาก
เชนวางฟ้าลงบนเตียงพร้อมกับทาบทับตัวฟ้าไว้ไม่ยอมให้ดิ้นหนี
"พี่เชนฟ้าท้องอยู่นะคะ"ฟ้าพยายามหาทางเลี่ยงไม่ให้เชนได้ทำตามใจ
"ไม่เป็นไรหรอกพี่ถามหมอแล้ว หมอบอกว่าตามสบายเลย"เชนยิ้มเจ้าเล่ห์
"แต่ฟ้ามีข้อแม้ค่ะ"มองหน้าเชน
"ข้อแม้อะไร ถ้าพี่ทำได้พี่จะทำให้"เชนใช้มือเชยคางฟ้าหมายจะก้มลงจูบแต่ฟ้าดันหน้าเขาออกทัน
"ฟ้าอยากรู้ว่าพี่รักฟ้าตั้งแต่เมื่อไหร่"จ้องหน้าเชนเพื่อต้องการคำตอบที่รอมานาน
"แค่นี้เองได้สิพี่จะบอกให้"เชนขยับตัวลงจากตัวฟ้าแล้วนอนลงข้างเธอขยับดึงฟ้าให้นอนตะแคงข้างหันหน้าเข้าหากัน
"จริงๆแล้วพี่ชอบฟ้าตั้งแต่ที่ฟ้ากับแม่ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านพี่แล้วล่ะ"ยกมือขึ้นไปจับริมฝีปากเธอเบาๆ
"จริงเหรอคะ แล้วรักตอนไหนคะ"ฟ้ายิ้มดีใจ
"ฟ้าจะเชื่อไหม ถ้าพี่จะบอกว่ารักฟ้าตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันหลังจากวันที่พี่กลับมาจากเมืองนอก"เชนใช้มือลูบไล้บริเวณหน้าหวานของเธอเบาๆ
"มีอะไรที่ฟ้าไม่เคยเชื่อพี่บ้างเหรอคะ"ยิ้มทั้งน้ำตาตื้นตันที่ได้ยินสิ่งที่รอคอยมานาน
เชนเห็นฟ้าร้องไห้จึงดึงเข้ามากอดปลอบพร้อมกับจูบซับน้ำตาอย่างอ่อนโยนตรงแก้มทั้งสองข้าง
"อย่าร้องเลยน่ะคนดีของพี่"ใช้มือลูบผมเธอเบาๆ
"พี่สัญญากับฟ้าได้ไหมไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีกในวันข้างหน้าพี่จะยังรักฟ้าเหมือนเดิมเสมอไม่เปลี่ยนแปลง"ฟ้าแหงนหน้าขึ้นมองหน้าเชน
"พี่สัญญาว่ารักฟ้าคนเดียวไปจนวันตายเลยล่ะ"ก้มลงจูบหน้าผากเธอ
"พี่พูดคำว่าตายอีกแล้วนะคะฟ้าไม่ชอบเลย"ฟ้าเริ่มกลัวไม่อยากได้ยินคำนี้
"พี่ขอโทษ ฟ้าไม่ชอบพี่ก็จะไม่พูดอีกแล้วล่ะ"เชนผลักฟ้าออกเล็กน้อยเพื่อมองหน้าเธอ
"ฟ้ารักพี่มากนะคะ"ฟ้ายื่นหน้าไปหอมแก้มเชนทีหนึ่ง
"พี่บอกสิ่งที่ฟ้าต้องการไปหมดแล้ว ทีนี้ฟ้าก็ทำตามสิ่งที่พี่ต้องการได้แล้วสิ"เชนจ้องหน้าฟ้าอย่างมีเลสนัย
"ค่ะ"ฟ้ายิ้มให้เชนอย่างมีความสุข
หลังจากที่ฟ้ารับคำ เชนก้มหน้าลงใช้ริมฝีปากหนาประกบริมฝีปากอ่อนนุ่มดูดเม้มริมฝีปากเธออย่างอ่อนโยนพร้อมกับใช้ลิ้นซอนไซเข้าไปหาน้ำหวานในโพรงปากของเธออย่างหิวกระหายฟ้าตอบรับสัมผัสโดยการใช้ลิ้นตัวเองตอบรับสัมผัสจากเชนเช่นกันต่างคนก็ต่างตอบสนองสัมผัสของกันและกัน
เชนจำใจถอนปากออกจากฟ้าเพื่อจัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเองและฟ้าออกไม่ให้เหลือสิ่งปกปิดใดๆบนร่างกายแม้แต่ชิ้นเดียวจากนั้นก็ลงไปทาบทับบนร่างเปล่าเปลือยของฟ้า จูบไซ้ซอกคอเลื่อนลงมายังหน้าอกทั้งสองข้างขบเม้นเบาๆให้เกิดความเสียวซ่านพร้อมกับใช้มือทั้งสองข้างบีบหน้าอกทั้งสองไปมาอย่างมันมือ ฟ้าจึงตอบสนองด้วยการแอ่นตัวรับสัมผัสจากเชนอย่างเปิดเผยมือทั้งสองข้างจับขย้ำผ้าปูที่นอนด้วยความวาบหวาม
เชนใช้ริมฝีปากจูบไล้ลงไปยังหน้าท้องราบแบนเลื่อนลงไปยังจุดตรงกลางของร่างกายเธอ เชนใช้ริมฝีปากบดขยี้ยิ่งทำให้เธอไวต่อสัมผัสของเชนมากขึ้นบิดส่ายไปมาเพราะความเสียวซ่านพร้อมรับทุกสิ่งอย่างที่เป็นเชน
เชนเห็นว่าเธอพร้อมแล้วจึงมอบทุกสิ่งอย่างในตัวเขาให้ฟ้าทั้งหมด ทั้งสองร่างจึงหลอมรวมกันเป็นหนึ่งเดียวโดยเชนเป็นคนคุมเกมรักอันเร้าร้อนตลอดทั้งคืน