"แสดงว่าทุกอย่างที่พี่ทำ พี่หลอกฟ้า"ร้องไห้สะอึกสะอื้น "ใช่ ฉันไม่เคยรักเธอเลย ที่ผ่านมาก็แค่เล่นละครเท่านั้น" จับคางเธอแล้วออกแรงบีบแรงๆ เธอสะบัดหน้าออกจากมือแรงๆ จนหลุด "แล้วพี่ทำอย่างนี้ทำไม?"
ผู้แต่ง
จันทร์คืนแรมเรื่องย่อ
"แสดงว่าทุกอย่างที่พี่ทำ พี่หลอกฟ้า"ร้องไห้สะอึกสะอื้น "ใช่ ฉันไม่เคยรักเธอเลย ที่ผ่านมาก็แค่เล่นละครเท่านั้น" จับคางเธอแล้วออกแรงบีบแรงๆ เธอสะบัดหน้าออกจากมือแรงๆ จนหลุด "แล้วพี่ทำอย่างนี้ทำไม?"
ดราม่า,รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รักในรอยแค้น
"แสดงว่าทุกอย่างที่พี่ทำ พี่หลอกฟ้า"ร้องไห้สะอึกสะอื้น "ใช่ ฉันไม่เคยรักเธอเลย ที่ผ่านมาก็แค่เล่นละครเท่านั้น" จับคางเธอแล้วออกแรงบีบแรงๆ เธอสะบัดหน้าออกจากมือแรงๆ จนหลุด "แล้วพี่ทำอย่างนี้ทำไม?"
หลายเดือนต่อมา
เชนเดินประคองฟ้าที่ท้องใหญ่ใกล้คลอดเต็มทีเพราะใกล้วันกำหนดคลอดในอีกไม่กี่วันข้างหน้าแล้ว ออกจากห้องนอนเดินลงบันไดไปข้างล่างเพื่อทานอาหารเช้า
เชนกับฟ้าเดินเข้ามาในห้องรับประทานอาหาร พอทั้งคู่นั่งลงป้าแช่มก็ตักข้าวใส่จานให้พร้อมกับมองดูท้องของฟ้าที่ใหญ่ใกล้คลอดแล้ว
"อีกไม่กี่วันก็จะได้เห็นหน้าลูกแล้วตื่นเต้นไหมคะ"ป้าแช่มส่งยิ้มให้เธอ
"ตื่นเต้นสิคะ ฟ้าอยากรู้แล้วว่าลูกจะเป็นผู้หญิงหรือว่าผู้ชาย"ฟ้ายิ้มอย่างมีความสุข
"ถ้าเป็นผู้ชายขอให้หล่อเหมือนพ่อ แต่ถ้าเป็นผู้หญิงขอให้สวยเหมือนแม่ก็แล้วกันครับ"เชนพูดพลางมองหน้าฟ้า
"ของอย่างนี้มันแน่อยู่แล้วค่ะ สวยหล่อกันทั้งคู่รับรองลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นหรอกค่ะ"ป้าแช่มพูดเสริมขึ้น
"ช่วงนี้ที่บริษัทงานเยอะไหม"ทรงเดชถามลูกชายตัวเอง
"จะว่าเยอะก็เยอะอยู่ครับพ่อ"เชนพูดพลางตักอาหารเข้าปาก
"มีอะไรให้พ่อช่วยก็บอกได้นะ หนูฟ้าใกล้จะคลอดแล้วพ่ออยากให้แกอยู่ใกล้ๆ"ทรงเดชมองหน้าเชน
"ไม่เป็นไรครับ ผมทำได้อยู่แล้วพ่อไม่ต้องห่วงหรอก"เชนส่งยิ้มให้ทรงเดช
"พ่อแค่กลัวว่าแกจะไม่มีเวลาให้เมียกับลูกก็เท่านั้นเอง"ทรงเดชกลัวว่างานจะเยอะเกินจนเชนไม่มีเวลาให้ครอบครัว
"ขอบคุณครับพ่อที่เป็นห่วง ผมจะพยายามทำให้ดีที่สุด"เชนหันมามองหน้าฟ้า
หลังจากที่เชนออกไปทำงานแล้วฟ้าก็เดินเข้าไปในห้องที่เตรียมไว้สำหรับลูกของเธอ ที่มีอุปกรณ์สำหรับเด็กแรกเกิดทุกอย่างซึ่งเตรียมไว้อย่างครบครัน
ฟ้านั่งลงบนเตียงกว้างที่อีกไม่กี่วันลูกของเธอก็จะได้ใช้นอนด้วยกันสามคนพ่อ แม่ ลูก ฟ้าใช้มือลูบท้องของตัวเองเบาๆและยิ้มอย่างมีความสุข
ตอนเย็นของวัน
ฟ้ากำลังจะเข้านอนเชนเปิดประตูเข้ามาในห้องเดินตรงมาหาเธอพร้อมกับสวมกอดและหอมแก้มทีหนึ่ง วันนี้เชนกลับบ้านช้ากว่าปกติเพราะมีประชุม
"เหนื่อยไหมคะวันนี้"พูดพลางหยิบกระเป๋าทำงานของเชนไปวางบนโต๊ะอีกมุมของห้อง
"ก็นิดหน่อยจ๊ะ"พูดพลางแกะกระดุมเสื้อออกเพื่อจะอาบน้ำ
"มาค่ะฟ้าช่วย"ฟ้าเดินเข้าไปหาเชนใกล้ๆยื่นมือไปแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตให้ทีละเม็ด
เชนจึงถือโอกาสโอบเอวเธอเข้าหาตัวเองพร้อมกับก้มลงจูบริมฝีปากเธออย่างอ้อยอิ่ง ฟ้าได้แต่หลับตาพริ้มให้เชนได้ทำตามใจที่ต้องการไม่นานเชนก็ถอนริมฝีปากออก
"พี่อยากทำมากกว่านี้นะ ไว้รอรวบยอดหลังคลอดเลยดีกว่า"พูดพลางจ้องหน้าฟ้า
ฟ้าไม่ตอบแต่กลับก้มหน้าลงแกะกระดุมเสื้อต่อจนเสร็จ เชนจึงเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อจัดการตัวเอง ฟ้าจึงเดินไปที่เตียงล้มตัวลงนอนรอเชน
หลังจากที่เชนอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว ก็เดินมาที่เตียง เห็นฟ้ายังไม่หลับเพราะไฟหัวเตียงยังเปิดอยู่จึงถามขึ้น
"ทำไมยังไม่หลับอีก"พูดพลางล้มตัวลงนอนขยับเข้าไปกอดเธอ
"ฟ้ารอพี่ค่ะ"หันหน้าเข้าหาเชนพร้อมกับยื่นมือไปแตะแก้มเชนลูบไล้ไปมา
"หลับเถอะคนดีของพี่"พูดพลางจับมือฟ้าที่ค้างอยู่ตรงหน้าเขาขึ้นมาจูบทีหนึ่งแล้วยื่นมือไปปิดไฟหัวเตียง
พอปิดไฟแล้วเชนก็ขยับเข้าไปกอดฟ้าพร้อมกับใช้มือลูบท้องของฟ้าเบาๆ
"อีกไม่กี่วันเราก็จะได้เห็นหน้าลูกแล้วพี่ดีใจจังเลย"พูดข้างหูฟ้าในความมืด
"ฟ้าก็เหมือนกันค่ะ"จับมือเชนที่ลูบท้องเธออยู่
"แล้วเราจะมีสักกี่คนดีล่ะ"ถามพร้อมกับจูบไซ้ซอกคอแกล้งเธอเล่น
"ไม่รู้ค่ะ พี่เชนไม่เอาฟ้าง่วงแล้ว"พูดพลางหัวเราะเพราะจั๊กจี้พร้อมกับดันหน้าเชนออกจนพ้น
"งั้นก็หลับเถอะ ลูกในท้องก็คงง่วงแล้วเหมือนกัน"พูดพร้อมกับกอดฟ้าไว้แล้วหลับตาลง
ทั้งคู่นอนกกกอดกันแล้วหลับไปอย่างมีความสุข
หลายวันต่อมา
ฟ้ากำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องนั่งเล่นไปเพลินๆพร้อมกับทานผลไม้ไปด้วย แต่อยู่ๆก็รู้สึกปวดท้องขึ้นพร้อมกับมีน้ำคร่ำไหลออกมาจากช่องคลอด ฟ้าพยายามเรียกให้คนช่วย ป้าแช่มได้ยินจึงรีบเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นทันที
"คุณฟ้าเป็นอะไรคะ"ป้าแช่มเดินเข้าไปใกล้ตัวฟ้า
"ฟ้าปวดท้องมากเลยแล้วก็มีน้ำไหลออกมาด้วย"พูดพลางจับท้องของตัวเอง
ป้าแช่มก้มลงมองดูพื้นเห็นน้ำคร่ำไหลนองลงพื้นแล้วก็ยิ้มดีใจ
"จะคลอดแล้วนะสิคะ มาค่ะป้าจะประคองไปที่รถ"ป้าแช่มเดินประคองฟ้าไปจนถึงรถและไม่ลืมบอกให้เด็กในบ้านโทรบอกเชนที่ทำงานอยู่บริษัท
ส่วนทรงเดชกำลังเดินลงมาจากห้องของตัวเองเห็นคนในบ้านกำลังวุ่นวายขนตะกร้าของใช้เด็กกันไปที่รถจึงถามขึ้น
"มีอะไรกัน"มองหน้าเด็กในบ้านที่กำลังจะเดินไปที่รถ
"คุณฟ้าจะคลอดลูกแล้วค่ะ"พูดพลางวางตะกร้าของใช้เด็กลงพื้น
"จริงเหรอ งั้นก็ไปโรงพยาบาลกัน"ทรงเดชรีบเดินไปที่รถทันที
ทรงเดชขึ้นไปนั่งข้างฟ้าที่นิ่วหน้าเจ็บท้องนั่งไม่ติดโดยมีป้าแช่มคอยจับมือเป็นที่ยึดเหนี่ยวให้
ทรงเดชสั่งคนขับรถให้ออกรถเพื่อไปโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด ไม่นานก็มาถึงโรงพยาบาลฟ้าถูกส่งตัวเข้าไปในห้องคลอดทันที
ทรงเดชกับป้าแช่มรอกันอย่างใจจดใจจ่อกันอยู่หน้าห้องคลอด ทรงเดชไม่เห็นเชนจึงถามป้าแช่มขึ้น
"แล้วเชนล่ะได้โทรบอกหรือยัง"ทรงเดชมองหน้าป้าแช่ม
"โทรบอกแล้วค่ะ แต่ติดประชุมถ้าเสร็จแล้วจะรีบมาค่ะ"พูดพลางหันหน้ามองไปทางห้องคลอด
ทรงเดชพยักหน้ารับรู้จะมามีประชุมอะไรกันเวลานี้แทนที่จะได้อยู่เป็นกำลังใจให้เมียในห้องคลอดทรงเดชคิดในใจ
ด้านเชนพอได้รับโทรศัพท์จากที่บ้านว่าฟ้าจะคลอดลูกแล้วก็ยิ้มดีใจอยู่คนเดียวอยากจะไปให้เร็วที่สุดเพื่อให้กำลังใจเมียและอยากเห็นหน้าลูกเป็นคนแรกแต่ติดประชุมผู้ถือหุ้นบริษัท
หลังจากคลอดลูกเสร็จไม่นานฟ้าก็ถูกย้ายตัวไปที่ห้องพักฟื้น ฟ้านอนอยู่บนเตียงเพื่อรอให้พยาบาลเอาลูกมาให้เธอ ทรงเดชกับป้าแช่มก็นั่งรออยู่ในห้องพร้อมกับเธอเช่นกัน
ฟ้าไม่เห็นเชนมาสักทีเลยถามป้าแช่มขึ้น
"พี่เชนล่ะค่ะ ทำไมยังไม่มาอีก"ฟ้ามองหน้าป้าแช่ม
"ประชุมยังไม่เสร็จค่ะ"พูดพลางส่งยิ้มให้ฟ้า
ฟ้าพยักหน้ารับรู้เท่านั้น คงจะสำคัญมากถึงปลีกตัวมาไม่ได้ฟ้าคิดในใจ
สักพักก็มีพยาบาลเข็นรถเข็นเด็กเข้ามาในห้อง ทรงเดชกับป้าแช่มรีบลุกขึ้นเดินเข้าไปดู เด็กทารกน้อยตัวแดงกำลังหลับอยู่ ทรงเดชยังไม่รู้เพศเลยจึงถามพยาบาลขึ้น
"ผู้หญิงหรือผู้ชายครับคุณพยาบาล"พูดพร้อมกับจ้องหน้าหลานของตัวเอง
"ผู้ชายค่ะ"พยาบาลตอบพร้อมกับอุ้มลูกส่งให้ฟ้าที่นอนรออยู่บนเตียง
ฟ้าขยับตัวให้พยาบาลมีพื้นที่วางลูกของเธอลงบนเตียงข้างเธอ ฟ้ามองหน้าลูกแล้วน้ำตาคลอที่ได้เจอหน้าลูกสักทีหลังจากที่เธออดทนอุ้มท้องมาหลายเดือน
"พ่อดีใจยังเลยที่ได้หลานชาย"ทรงเดชส่งยิ้มให้ฟ้า
"ค่ะ ฟ้าก็ดีใจที่ได้ลูกชาย"ก้มหน้าลงหอมแก้มลูกน้อยเบาๆ
"หน้าเกลียดหน้าชังจังเลยนะคะ โตขึ้นมาต้องหล่อเหมือนคุณเชนแน่เลยค่ะ"ป้าแช่มยิ้มดีใจ
"ค่ะ งั้นฟ้าจะตั้งชื่อเล่นว่าน้องชินนะคะ"ฟ้าก้มลงมองหน้าลูก
"ดีเลย พ่อลูกชื่อคล้องกัน เชน ชิน"ทรงเดชเอ่ยยิ้มๆ
"อุแว้ อุแว้ "อยู่ๆลูกน้อยก็ร้องขึ้นมา
"โอ๋ ไม่ร้องนะคนดีของแม่"พูดพลางลุกนั่งอุ้มลูกขึ้นมาให้นมจากเต้าของเธอทันที
ด้านเชนพอประชุมเสร็จก็รีบขับรถออกมาจากบรษัทด้วยความเร็วสูงเพราะอยากเห็นหน้าลูกของตัวเองใจจะขาดแล้ว
ขับมาได้สักครึ่งทางอยู่ๆก็มีรถจากอีกเลนเสียหลักพุ่งตรงมาทางเชนด้วยความเร็ว เชนเห็นอย่างนั้นเลยหักหลบเข้าไปข้างทางแต่ด้วยความเร็วของรถไม่สามารถควบคุมรถได้ทำให้รถพลิกคว่ำหงายท้องไถลไปกระแทกกับเสาไฟฟ้าข้างทางอย่างแรง
เอี๊ยด!!! โครม!!!
เชนสลบไปจากแรงกระแทกมีเลือดไหลออกมาจากศรีษะหายใจรวยริน ผู้คนที่เห็นเหตุการณ์ต่างพากันเข้ามามุงดูและพาตัวเชนออกมาจากรถเพื่อนำตัวส่งโรงพยาบาลโดยเร็วที่สุด
ร่างที่เปียกชุ่มไปด้วยเลือดของเชนนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงโดนมีบุรุษพยาบาลช่วยกันเข็นไปด้วยความเร่งรีบเพื่อไปให้ถึงห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาล
โทรศัพท์ของทรงเดชดังขึ้นจึงหยิบขึ้นมารับทันที พอได้ยินสิ่งที่เกิดขึ้นกับเชนแทบไม่อยากจะเชื่อหูของตัวเอง ทรงเดชจึงรีบออกมาจากห้องพักฟื้นของฟ้าทันทีเพราะไม่อยากให้เธอได้ยินตอนนี้
ทรงเดชรีบตรงไปยังห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาลเพราะเชนถูกส่งตัวมาโรงพยาบาลเดียวกับฟ้าพอดี
ทรงเดชยืนกระวนกระวายใจอยู่หน้าห้องฉุกเฉินกังวลว่าเชนจะเป็นอะไรมากหรือเปล่า ทำไมต้องมาขึ้นเรื่องในวันที่หลานของตัวเองพึ่งเกิดมายังไม่ทันถึงวันเลย ได้แต่ภาวนาอยู่ในใจว่าอย่าให้ลูกชายของตัวเองเป็นอะไรเลยเพราะยังไม่ทันได้เห็นหน้าลูกของตัวเองเลย
หมอเดินออกมาจากห้องุกเฉินทรงเดชจึงเดินเข้าไปหาเพื่อถามอาการของลูกชายตัวเอง
"ลูกผมเป็นยังไงบ้างครับ"ทรงเดชจ้องหน้าหมอต้องการคำตอบ
"พ้นขีดอันตรายแล้วครับ อาการภายนอกก็มีแต่แผลตรงศีรษะส่วนอาการทางสมองคงต้องรอให้คนไข้ฟื้นก่อนถึงจะบอกได้ครับ"หมออธิบายอาการคร่าวๆ
"ขอบคุณมากนะครับหมอที่ช่วยลูกผม"ทรงเดชยิ้มดีใจ
"ไม่เป็นไรครับมันเป็นหน้าที่ของหมออยู่แล้ว"หมอพูดจบแล้วเดินจากไป
ทรงเดชเดินกลับไปห้องของฟ้าเพื่อบอกเรื่องที่เกิดขึ้นกับเชน พอทรงเดชเดินเข้าไปฟ้าเห็นก็ถามหาเชนทันที
"คุณพ่อแล้วพี่เชนล่ะคะ"ถามพลางชะโงกหน้าไปด้านหลังทรงเดช
"หนูทำใจดีๆไว้นะลูก คือพี่เชนเขาเกิดอุบัติเหตุรถชนแต่ตอนนี้ปลอดภัยแล้ว"ทรงเดชตัดสินใจพูดออกไป
ฟ้านั่งนิ่งอึ้งปล่อยโฮออกมาทันทีไม่อยากจะเชื่อว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้กับคนที่เธอรัก
"ฟ้าอยากจะไปหาพี่เชนค่ะ"ร้องไห้สะอึกสะอื้น
"พี่เขายังไม่ฟื้นเลยลูก อยู่นี้แหละพ่อจะไปดูพี่เขาให้เองนะไม่ต้องเป็นห่วง" ทรงเดชเดินเข้าไปกอดปลอบฟ้า
"พี่เชนจะไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะพ่อ"พูดพลางมองหน้าทรงเดช
"ไม่ต้องห่วงหรอกหมอเป็นคนบอกพ่อเองแค่รอให้ฟื้นก็เท่านั้นเอง"ทรงเดชพูดด้วยเสียงหนักแน่นเพื่อให้ฟ้าสบายใจ
ทรงเดชเดินออกจากห้องไปเพื่อไปดูอาการของลูกชายตัวเอง
"คุณฟ้าต้องเข้มแข็งนะคะ ป้าเชื่อว่าคุณเชนต้องไม่เป็นอะไรค่ะ"ป้าแช่มเดินเข้าไปจับมือฟ้าให้กำลังใจ
"ค่ะ "รับคำพร้อมกับก้มหน้าลงมองหน้าลูกที่หลับอยู่ หยาดน้ำตาหยดตกใส่หน้าลูก ฟ้าจึงใช้มือเช็ดออกเบาๆ
ด้านเชนที่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงในห้องพักฟื้นไม่มีทีท่าว่าจะตื่นเลย ตามตัวก็มีสายระโยงระยางเต็มไปหมด ส่วนตรงศีรษะที่บาดเจ็บมีผ้าพันแผลพันรอบไว้ ทรงเดชได้แค่ยืนมองลูกชายตัวเองและรอให้ฟื้นเท่านั้น