"แสดงว่าทุกอย่างที่พี่ทำ พี่หลอกฟ้า"ร้องไห้สะอึกสะอื้น "ใช่ ฉันไม่เคยรักเธอเลย ที่ผ่านมาก็แค่เล่นละครเท่านั้น" จับคางเธอแล้วออกแรงบีบแรงๆ เธอสะบัดหน้าออกจากมือแรงๆ จนหลุด "แล้วพี่ทำอย่างนี้ทำไม?"
ผู้แต่ง
จันทร์คืนแรมเรื่องย่อ
"แสดงว่าทุกอย่างที่พี่ทำ พี่หลอกฟ้า"ร้องไห้สะอึกสะอื้น "ใช่ ฉันไม่เคยรักเธอเลย ที่ผ่านมาก็แค่เล่นละครเท่านั้น" จับคางเธอแล้วออกแรงบีบแรงๆ เธอสะบัดหน้าออกจากมือแรงๆ จนหลุด "แล้วพี่ทำอย่างนี้ทำไม?"
ดราม่า,รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รักในรอยแค้น
"แสดงว่าทุกอย่างที่พี่ทำ พี่หลอกฟ้า"ร้องไห้สะอึกสะอื้น "ใช่ ฉันไม่เคยรักเธอเลย ที่ผ่านมาก็แค่เล่นละครเท่านั้น" จับคางเธอแล้วออกแรงบีบแรงๆ เธอสะบัดหน้าออกจากมือแรงๆ จนหลุด "แล้วพี่ทำอย่างนี้ทำไม?"
ฟ้าอุ้มลูกน้อยเข้ามาในบ้านหลังจากที่หมออนุญาตให้กลับบ้านได้ ป้าแช่มเดินมาหาเธอพอดี ฟ้าจึงส่งลูกให้ป้าแช่มดูแลต่อ
"คุณพ่อกับพี่เชนไปทำงานเหรอคะ"ฟ้ามองหน้าป้าแช่ม
"ค่ะ"ป้าแช่มรับคำพร้อมกับอุ้มชินน้อยไปเล่นอีกห้องหนึ่ง
ฟ้าเดินขึ้นไปบนห้องนอนทิ้งตัวลงบนเตียงนอนอย่างอ่อนล้า น้ำตาค่อยๆเอ่อไหลออกมาตั้งแต่ลูกเธอไปนอนป่วยอยู่โรงพยาบาลเชนไม่เคยไปเยี่ยมเลย แม้แต่จะโทรถามสักคำยังไม่มี ฟ้าได้แต่ปล่อยน้ำตาไหลออกมาเพื่อระบายความอัดอั้นที่อยู่ข้างในเท่านั้น
ฟ้าร้องไห้จนเผลอหลับไปจนถึงตอนเย็น เชนเดินเข้ามาในห้องเห็นฟ้าหลับอยู่จึงเดินเข้าไปปลุกให้ตื่น
"ฟ้าตื่นได้แล้ว"เชนใช้มือสะกิดให้ตื่น
ฟ้าลืมตาตื่นขึ้นมาก็เห็นเชนยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ฟ้าจึงลุกนั่งอยู่บนเตียง
"พี่เชนพึ่งเลิกงานเหรอคะ"ยกมือขึ้นมาปิดปากห่าว
"ใช่ พี่ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ"พูดพลางเดินจะไปหยิบผ้าเช็ดตัวแต่ฟ้าเดินไปคว้าแขนเอาไว้ก่อน
"ฟ้าขอคุยด้วยหน่อยค่ะ"ดึงแขนเชนให้หันหน้ามาหาเธอ
"เรื่องอะไร"เชนหันหน้ามาตามแรงดึง
"ทำไมพี่ไม่รับโทรศัพท์ฟ้า ยังไม่พอลูกนอนป่วยอยู่โรงพยาบาลตั้งสองคืนพี่ก็ไม่ไปเยี่ยมเลย"ฟ้ามองหน้าเชนด้วยสายตาตัดพ้อ
"เอ่อ พอดีพี่ไม่ว่างงานเยอะด้วย"พูดพลางหลบสายตาฟ้า
"ฟ้าเข้าใจค่ะว่างานเยอะ แล้วทำไมต้องปิดมือถือหนีฟ้าด้วย ฟ้าถามจริงๆเถอะพี่รักลูกบ้างไหม แม้แต่โทรถามอาการป่วยสักนิดก็ไม่มี"ฟ้าจ้องหน้าเชน แต่เชนกลับหันหน้าหนีไปทางอื่น
"แล้วฟ้าจะให้พี่ทำยังไงก็พี่จำอะไรไม่ได้เลย"เชนจ้องหน้าฟ้า
"ฟ้ารู้ค่ะ แต่อย่างน้อยๆฟ้าขอให้พี่รักลูกบ้างได้ไหม"ฟ้ามองหน้าเชนด้วยสายตาอ้อนวอน
"ได้สิ พี่ไปอาบน้ำก่อนนะ"เชนเดินเข้าไปในห้องน้ำทันที
หลังจากที่เชนหายเข้าไปในห้องน้ำฟ้าก็เดินออกจากห้องไปแล้วเดินตรงไปยังห้องลูกน้อย
ฟ้ากับป้าแช่มกำลังช่วยกันใส่ผ้าอ้อมให้ชินน้อยหลังจากอาบน้ำเสร็จ ฟ้าหันไปเห็นเชนเดินเข้ามาในห้องตรงมาทางเธอ
"ป้าค่ะ ฟ้าขอตัวไปอาบน้ำก่อน แล้วจะลงไปทานข้าว"ฟ้าลุกขึ้นจากเตียงเดินผ่านหน้าเชนไป
ส่วนเชนนั่งเล่นกับลูกสักพักก็ลงไปทานข้าวข้างล่าง เชนกับทรงเดชนั่งทานข้าวกันไปเงียบๆ ฟ้าเดินเข้ามาทีหลังนั่งลงทานไปได้นิดเดียวเพราะทานไม่ลง
"ฟ้าขอตัวนะคะ"มองหน้าทรงเดชแล้วลุกเดินออกไป
ทรงเดชหันมามองหน้าลูกชายตัวเองเพื่อถามความจริง
"แกไปทำอะไรให้หนูฟ้าไม่พอใจหรือเปล่า"ทรงเดชจ้องหน้าเชน
"เปล่าครับ"ลุกจากเก้าอี้จะเดินออกไปแต่ทรงเดชเรียกเอาไว้ก่อน
"เดี๋ยวก่อนทำไมไม่ไปเยี่ยมลูกที่โรงพยาบาลเลย"พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
"ก็ผมบอกแล้วไงว่างานเยอะ"เชนพูดด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย
"แกจำไว้นะ ถ้าแกทำอะไรให้หนูฟ้าเสียใจอีก ฉันจะไม่ช่วยอีกแล้วถึงแกจะความจำเสื่อมก็เถอะ"ทรงเดชพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
พอทรงเดชพูดจบเชนก็เดินออกจากห้องไปขึ้นไปชั้นบนเข้าไปในห้องนอนเปิดประตูเข้าไปไม่เจอฟ้าจึงเดินไปยังห้องลูกน้อย
เชนเปิดประตูเข้าไปในห้องเดินไปที่เตียงเจอลูกน้อยนอนหลับอยู่บนเตียงแต่ไม่เห็นฟ้า เชนจึงนั่งลงบนเตียงฟ้าเดินออกมาจากห้องน้ำพอดี เชนจึงเดินเข้าไปสวมกอดหมายจะจูบเธอแต่เธอไม่ยอม
"พี่เชนอย่าค่ะ ฟ้าเหนื่อย"ดิ้นจนหลุดจากอ้อมกอดเชน
แต่เชนไม่ยอมเข้าไปกอดรัดฟ้าไว้แน่นกว่าเดิมพร้อมกับจูบไซ้ซอกคอเธอ ฟ้าพยายามขัดขืนดิ้นจน เชนหงุดหงิดรำคาญจึงยอมปล่อยแต่โดยดี จ้องหน้าฟ้าด้วยความโกรธ
"ไม่ให้ แล้วอย่ามาเสียใจทีหลังก็แล้วกัน"พูดจบเชนก็เดินออกไปจากห้องด้วยความหงุดหงิด
ฟ้าได้แต่ยืนมองเชนเดินออกไปจากห้องเธอจึงไปล้มตัวลงนอนข้างลูก
หลายวันต่อมา
หลังจากที่ฟ้าไม่ยอมตามใจเชนในคืนนั้น เชนก็ไม่แตะต้องตัวเธออีกเลยต่างคนต่างนอนกันคนละห้อง
ฟ้าตื่นขึ้นมากลางดึกเพื่อลงไปหาน้ำดื่มในห้องครัว กำลังเดินออกมาจากห้องลูกน้อย บังเอิญเห็นเชนเดินออกมาจากห้องพอดี เหมือนกำลังจะไปไหน ฟ้าจึงเดินเข้าไปเพื่อถาม
"พี่เชนจะไปไหนคะดึกแล้ว"ฟ้ามองหน้าเชนด้วยความสงสัย
"ไม่ต้องมายุ่ง"เชนพูดจบแล้วรีบเดินลงบันไดไปข้างล่างเพื่อออกไปข้างนอก
ฟ้าเห็นอย่างนั้นจึงรีบไปเอากุญแจรถกับเสื้อคลุมชุดนอนมาใส่แล้วรีบไปที่โรงจอดเพื่อตามเชนไป
ฟ้าขับรถตามรถเชนไปห่างๆจนมาถึงผับแห่งหนึ่ง ฟ้าจึงขับเลี้ยวเข้าไปจอดอีกฝั่งหนึ่งไม่ให้เชนเห็น จากนั้นก็เดินตามหลังเชนไปห่างๆทุกคนที่อยู่ในผับต่างมองเธอด้วยความแปลกใจเพราะเธอใส่ชุดนอนเดินเข้าไป
ฟ้ากวาดสายตามองหาเชนจนสะดุดตากับผู้ชายกับผู้หญิงคู่หนึ่งกำลังกอดจูบนัวเนียกันอยู่ที่โต๊ะอีกมุมหนึ่งของผับ ฟ้าจึงเดินเข้าไปหาทั้งคู่
"พี่เชน!"ฟ้าเรียกเชนเสียงดังพร้อมกับผลักเชนออกจากลิลลี่
"ทั้งคู่ตกใจหันมามองฟ้าเป็นตาเดียวกัน
"ฟ้า!"เชนตกใจและแปลกใจที่อยู่ๆฟ้าก็โผล่มา
"พี่เชนทำอย่างนี้ทำไมพี่มีลูกมีเมียอยู่แล้วรู้ตัวไหม"ฟ้าตะโกนเสียงดังแข่งกับเสียงเพลงในผับ
"ฟ้าตามพี่มาทำไม"เชนมองหน้าฟ้าด้วยความโกรธกำมือแน่น
"ฟ้าแค่อยากรู้ว่าพี่มาทำอะไรดึกดื่นแต่ไม่คิดเลยว่าพี่จะแอบมาเที่ยวกับผู้หญิงคนนี้"
พูดจบฟ้าก็หันหน้าไปต่อว่าลิลลี่ทันที
"คุณก็อีกคนหน้าด้านหน้าทนรู้อยู่ว่าพี่เชนมีลูกมีเมียแล้วก็ยังจะมายุ่งอีก"ฟ้าตะโกนใส่หน้าลิลลี่พร้อมกับคว้าแก้วเหล้าที่อยู่บนโต๊ะสาดใส่หน้าลิลลี่แรงๆจนน้ำกระจายเปียกไปทั้งตัว
"กริ๊ด!! นี้มันจะมากไปแล้วนะ กล้าดียังไงเอาเหล้ามาสาดหน้าฉัน"ลิลลี่โกรธเลือดขึ้นหน้า
"สำหรับผู้หญิงหน้าด้านอย่างเธอมันยังน้อยไป"ฟ้าตะโกนเสียงดังใส่หน้าลิลลี่
เชนเห็นการกระทำของฟ้าแล้วอดโมโหไม่ได้จึงเดินเข้าไปใกล้ฟ้า
"เพี๊ยะ! เชนตบหน้าฟ้าจนหน้าหันไปอีกทางด้วยความโกรธ
"ฟ้าค่อยๆหันหน้ากลับมามองหน้าเชนด้วยสายตาตัดพ้อน้ำตาค่อยๆเอ่อไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง เชนเห็นน้ำตาของฟ้าถึงกลับชะงักก้มลงมองมือที่ตบหน้าเธอ
"ฟ้าไม่คิดเลยว่าพี่จะทำร้ายฟ้าเพราะผู้หญิงคนนี้"มองหน้าเชนกับลิลลี่สลับกันไปมา
"ได้ต่อจากนี้ไปฟ้ากับลูกจะไม่อยู่กวนใจพี่อีกต่อไป!"ฟ้าตะโกนใส่หน้าเชน
เชนไม่ได้ตอบโต้อะไรแต่กลับเดินเข้าไปดูแลเช็ดหน้าให้ลิลลี่ยิ่งตอกย้ำความเจ็บปวดให้ฟ้า
ฟ้าเห็นอย่างนั้นจึงหันหลังแล้วเดินออกมาจากผับพร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้น ตอนนี้หัวใจของเธอมันได้แตกละเอียดจนไม่เหลือชิ้นดี
ฟ้าขับรถกลับมาจนถึงหน้าบ้านแต่เธอกลับขับรถเลยไปจอดตรงซอยข้างบ้านแล้วเดินเข้าบ้านขึ้นไปบนห้องนอนเอากระเป๋าเดินทางออกมาเก็บเสื้อของใช้ที่จำเป็นของเธอกับลูกใส่กระเป๋าและไม่ลืมเขียนจดหมายทิ้งไว้ให้ทรงเดชพร้อมกับถอดแหวนแต่งงานออกและเอากล่องสร้อยเพชรจี้รูปหัวใจวางลงข้างจดหมายทิ้งไว้บนเตียงในห้องลูกน้อย
ฟ้าอุ้มลูกที่หลับอยู่พร้อมกับหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้าออกมาจากบ้านอย่างเงียบๆไม่มีใครรู้เพราะทุกคนในบ้านหลับอยู่ พอมาถึงรถฟ้าก็ขับรถออกไปตรงไปยังสนามบินทันที