"เธอท้องกับใคร ฉันถามว่าเธอท้องกับใคร"พิมพ์ได้ยินคำถามที่ออกมาจากปากปีเตอร์ก็นิ่งอึ้งไปไม่คิดเลยว่าเขาจะถามมันออกมา"ฉันไม่รู้"ตัดสินใจตอบไปอย่างนั้นเพื่อตัดปัญหาทุกอย่างที่จะตามมาทีหลัง
รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ระหว่างที่แม็คกำลังสอนงานให้พิมพ์อยู่ก็มีพนักงานหญิงในแผนกเดียวกันเดินเข้าไปหาพิมพ์
"นี้เธอฉันชื่อเอมี่นะ" แนะนำตัวพร้อมกับส่งยิ้มให้พิมพ์อย่างเป็นมิตร
"สวัสดีค่ะ"พิมพ์ทักทายกลับ
"ว่าแต่เธอมาจากประเทศอะไรเหรอ"ถามพลางส่งยิ้มให้พิมพ์
"มาจากประเทศไทยค่ะ"ส่งยิ้มให้เอมี่
"งั้นเหรอ ไม่น่าละถึงสวยน่ารักขนาดนี้"มองหน้าพิมพ์กับแม็คสลับกันไปมา
"ขอบคุณค่ะ"พิมพ์ยิ้มรับ
"ตามสบายนะ ฉันไปทำงานต่อดีกว่า"เอมี่พูดจบแล้วเดินออกไป
พิมพ์เริ่มเข้าใจงานบ้างแล้วแม็คเลยให้เธอไปเสิร์ฟให้ลูกค้าที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะไม่ห่างจากเคาร์เตอร์บาร์มากนัก พิมพ์ถือถาดใส่แชมเปญพร้อมแก้วเปล่าเดินไปที่โต๊ะลูกค้า พอไปถึงเธอก็ยกขวดแชมเปญกับแก้ววางลงบนโต๊ะตรงหน้าลูกค้าที่เอาแต่จ้องหน้าเธอ พอเธอเสิร์ฟเสร็จกำลังจะหมุนตัวกลับแต่กลับถูกลูกค้าดึงกระชากแขนเธอลงไปนั่งบนตักเขาโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว
พิมพ์พยายามดิ้นให้หลุดจากการกอดรัดของลูกค้า แต่เขากลับพยายามใช้มือลูบไล้ต้นขาจะล้วงเข้าไปใต้กระโปรงของเธอ
"ปล่อย! ฉันบอกให้คุณปล่อยได้ยินไหม"พิมพ์พูดบอกออกไปด้วยความกลัวตัวสั่นเทา
"ทำไมละ ฉันจะทำอะไรกับเธอก็ได้เอาใจฉันหน่อยไม่ได้หรือไง"พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่สะทกสะท้านใดๆเลยและยังพยายามใช้มือล้วงเข้าไปใต้กระโปรงอย่างไม่ลดละ
ด้วยสัญชาตญาณการป้องกันตัวเองพิมพ์จึงคว้าเอาขวดแชมเปญที่วางอยู่บนโต๊ะฟาดลงไปที่หัวลูกค้าทั้งที่เธอยังนั่งอยู่บนตักเขาอย่างเต็มแรงจนหัวแตกเลือดค่อยๆไหลลงมาอาบหน้าลูกค้าแล้วจึงยอมปล่อยเธอแต่โดย
"โอ๊ย!" ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดพิมพ์ได้แต่ยืนมองน้ำตาคลอเบ้าตัวสั่นเทา
เพล้ง ! พิมพ์ปล่อยปากขวดที่เหลืออยู่ในมือตกลงพื้น
เสียงร้องโอยอวยของลูกค้าและเสียงขวดแตกทำให้พนักงานในแผนกต่างพากันวิ่งไปที่โต๊ะว่าเกิดอะไรขึ้นรวมถึงปีเตอร์ที่เดินเข้ามาพอดี ทุกคนต่างมองหน้าพิมพ์และลูกค้าที่หัวแตกเลือดอาบด้วยความตกใจ
"มันเกิดอะไรขึ้น"ปีเตอร์ถามออกไปมองหน้าพิมพ์ไม่วางตา
"คือ ฉัน"พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทา
"นี้คุณจะมองกันอีกนานไหมพาผมไปหาหมอเดี๋ยวนี้เลย"ลูกค้าพูดแทรกขึ้นก่อนที่พิมพ์จะพูดจบ
"นายสองคนไปจัดการให้เรียบร้อยไป"ปีเตอร์สั่งบอดี้การ์ดทั้งสองคนพาลูกค้าไปหาหมอ
"ครับนาย"รับคำแล้วพยุงตัวลูกค้าขึ้นกำลังจะเดินออกไป
"คุณต้องจัดการพนักงานคนนี้ให้ผมด้วยเธอทำร้ายผม"พร้อมกับชี้นิ้วไปที่พิมพ์
พิมพ์ได้แต่ส่ายหน้าน้ำตาคลอเบ้าเธอไม่ได้ตั้งใจทำร้ายเขาเธอก็แค่ป้องกันตัวเท่านั้นเอง
พอลูกค้าคนนั้นออกไปปีเตอร์ก็สั่งให้คนมาทำความสะอาดเก็บเศษขวดแชมเปญที่แตกกระจายเกลื่อนพื้น
ส่วนพิมพ์กำลังเดินเข้าไปหาปีเตอร์เพื่อจะอธิบายความจริงให้เขาฟังแต่เขากลับจ้องหน้าเธอไม่พอใจ
"ส่วนเธอมานี้! " ปีเตอร์เดินเข้าไปจับข้อมือพิมพ์พร้อมกับกระชากเธอไปต่อหน้าตาทุกคนในแผนกแล้วเดินไปที่ลิฟต์กดขึ้นไปชั้นที่เขาพัก ทุกคนได้ยืนงงสงสัยในความสัมพันธ์ของปีเตอร์กับพิมพ์
"คุณปล่อยฉันเถอะ ฉันเจ็บ"นิ่วหน้าเจ็บข้อมือที่ปีเตอร์จับไว้แน่น
"ไม่ ฉันไม่ปล่อยเธอจะทำไม"หันหน้าไปตวาดใส่พร้อมกับดึงพิมพ์เข้าไปในลิฟต์เมื่อประตูเปิดออก
ระหว่างอยู่ในลิฟต์ปีเตอร์ก็ยังไม่ยอมปล่อยเธอ ถึงแม้ว่าเธอจะดิ้นเพราะเจ็บจากแรงบีบของเขา แต่ปีเตอร์ก็ไม่สนใจ จนมาถึงชั้นที่พักของเขา ปีเตอร์ก็ดึงลากพิมพ์เข้าไปในห้องและยอมปล่อยข้อมือเธอ
ปัง! ปีเตอร์ปิดประตูห้องเสียงดังแล้วกลับมาจ้องหน้าพิมพ์ มองตั้งแต่หัวจรดเท้ายิ่งกระโปรงที่เธอใส่เผยให้เห็นขาเรียวสวยยิ่งทำให้เขาหยุดมองไม่ได้ พิมพ์เห็นสายตาที่ไม่น่าไว้ใจของปีเตอร์จึงรีบเอามือทั้งสองข้างมาปิดตรงหน้าขาของเธอและพยายามดึงชายกระโปรงลง
"มายังไม่ถึงวันก็ก่อเรื่องทำร้ายลูกค้าของฉันเลยนะ"พูดด้วยความโมโห
"ฉันไม่ได้ตั้งใจค่ะ คือเขาลวนลามฉัน"พูดออกไปตามความจริง
"แล้วไง เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะไปทำร้ายเขา"พูดพลางหันหลังให้เธอ
"ขอโทษค่ะ ฉันแค่ป้องกันตัวเองก็เท่านั้นเอง"พูดไปน้ำตาก็ค่อยๆเอ่อไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ แม้แต่การปกป้องตัวเองของเธอยังเป็นเรื่องที่ผิดสำหรับเขาเลย พิมพ์คิดในใจ
"ป้องกันตัวเองบ้าอะไรของเธอถึงกับเลือดตกยางออกเลยเนี่ยนะ"หันกลับมามองหน้าพิมพ์ที่กำลังร้องไห้น้ำตานองหน้า
"ฉันขอโทษค่ะ" ก้มหน้าลงมองพื้นใช้มือเช็ดน้ำตาตัวเอง
"ออกไปได้แล้ว แล้วอย่าก่อเรื่องอีกไม่งั้นเธอเจอดีแน่"ปีเตอร์พูดข่มขู่และคาดโทษไว้
"ค่ะ "พิมพ์รับคำสั้นๆแล้วรีบเดินออกจากห้องไป
หลังจากที่เดินออกจากห้องปีเตอร์พิมพ์ก็เดินตรงไปยังห้องของตัวเองทรุดตัวนั่งล้มตัวลงนอนบนเตียงพร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้น
"ฮือๆ แม่พิมพ์คิดถึงแม่จังเลย "ซบหน้าลงกับหมอนแล้วกอดไว้แน่น
ส่วนปีเตอร์หลังจากที่พิมพ์ออกไปแล้วแต่ภาพน้ำตานองหน้าของเธอยังติดตาเขาอยู่
พิมพ์ใช้เวลาอยู่กับตัวเองไม่นานก็กลับลงไปทำงานตามปกติ พอเธอเดินเข้าไปในแผนกทุกคนก็มองเธอด้วยสายตาแปลกๆจนพิมพ์ทำตัวไม่ถูก แต่เอมี่กับแม็คกลับเดินเข้ามาหาเธออย่างเป็นมิตร
"มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เล่าให้ฉันฟังได้ไหม"เอมี่เดินเข้ามาจับมือเธอ
"ได้สิ "พิมพ์จึงเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้ทุกคนฟัง จนทุกคนมองเธอเปลี่ยนไปและเป็นมิตรกับเธอมากขึ้น
"แล้วคุณปีเตอร์พาเธอไปไหนมาละ"เอมี่ถามด้วยความสงสัย
"คือเขาเรียกฉันไปตักเตือนนิดหน่อยจ้ะ" พยายามพูดด้วยน้ำเสียงปกติ
"งั้นเหรอ แต่ฉันว่าคุณปีเตอร์เขาทำตัวแปลกๆนะ"เอมี่พูดออกไปเพราะความสงสัย
"เอ่อ ฉันขอตัวไปทำงานดีกว่า"พิมพ์รีบตัดบทแล้วเดินไปหาแม็คทันที
"คุณเป็นยังไงบ้างเจ็บตรงไหนไหม"แม็คถามด้วยความเป็นห่วง
"ฉันไม่เป็นไรค่ะ" ส่งยิ้มให้แม็ค
"เพราะผมเองที่ให้คุณเสิร์ฟถึงได้เกิดเรื่องขึ้น" แม็คอดโทษตัวเองไม่ได้
"อย่าโทษตัวเองเลยค่ะ คราวหน้าคราวหลังฉันจะระวังตัวไม่ให้เกิดขึ้นอีก"มองหน้าแม็ค
"ครับ"แม็ครับคำสั้นๆและส่งยิ้มให้พิมพ์
หลังจากที่เลิกงานแล้วเอมี่กับแม็คก็ชวนพิมพ์ไปทานอาหารเย็นกันที่ห้องอาหารสำหรับพนักงานก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับ ส่วนพิมพ์ก็ตรงไปยังห้องของตัวเองทันทีเพราะเธอง่วงจนตาจะปิดอยู่แล้ว
พอเข้าไปในห้องพิมพ์ก็รีบอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็ว แล้วขึ้นไปบนเตียงล้มตัวลงนอนแล้วหลับไปทันทีเพราะความเหนื่อยล้าและเวลาที่ยังปรับตัวไม่ได้
