"เธอท้องกับใคร ฉันถามว่าเธอท้องกับใคร"พิมพ์ได้ยินคำถามที่ออกมาจากปากปีเตอร์ก็นิ่งอึ้งไปไม่คิดเลยว่าเขาจะถามมันออกมา"ฉันไม่รู้"ตัดสินใจตอบไปอย่างนั้นเพื่อตัดปัญหาทุกอย่างที่จะตามมาทีหลัง
รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หลายวันต่อมา
เช้าวันใหม่ในห้องนอนของปีเตอร์พิมพ์ลืมตาตื่นขึ้นภายในอ้อมกอดของเขา ร่างกายเปลือยเปล่าเพราะตกอยู่ในบทรักของปีเตอร์ทั้งคืน ขยับตัวจะลุกขึ้นนั่งแต่ปีเตอร์กลับขึ้นทาบทับตัวเธอลงนอนอย่างเดิม
"จะรีบลุกไปไหนฉันยังไม่อิ่มเลย"ก้มหน้าจูบไซ้ซอกคอขาวเนียนของเธอ
"ฉันจะไปอาบน้ำค่ะ" ดันหน้าปีเตอร์ออกจากคอตัวเอง
"ฉันขออีกรอบนะ"ก้มหน้าลงจูบดูดหน้าอกเต่งตึงทั้งสองข้างของเธอพร้อมกับใช้มือล้วงเข้าไปในช่องรัก
"แต่ฉันไม่ไหวแล้วนะคะ"ตั้งแต่ประจำเดือนเธอหมดปีเตอร์ก็เอาแต่ใจตัวเองไม่ยอมให้เธอได้นอนหลับสบายเลยสักคืน
"งั้นก็ไปอาบพร้อมกันนี้แหละ"ช้อนอุ้มพิมพ์ขึ้น
"ว้าย! จะทำอะไรคะ"ตกใจใช้แขนทั้งสองข้างคล้องคอปีเตอร์ไว้
"ก็ไปอาบน้ำด้วยกันยังไงล่ะ" เดินตรงไปในห้องน้ำแล้ววางเธอลงในอ่างอาบน้ำพร้อมกับเปิดน้ำใส่อ่างทิ้งไว้
จากนั้นก็นั่งลงไปในอ่างเข้าไปประกบจูบริมฝีปากอ่อนนุ่มของเธออย่างดูดดื่มใช้ลิ้นซอกซอนเข้าในโพรงปากหวานใช้ลิ้นตวัดเกี่ยวพันลิ้นกันไปมา จนพอใจแล้วก็ถอนริมฝีปากออกแล้วมองสบตากับพิมพ์
"ให้ฉันรักเธอในนี้นะ" ก้มหน้าลงจูบไซ้ซอกคอเธอทันที
พิมพ์ไม่ตอบแต่หลับตาลงเพื่อรับสัมผัสจากเขาที่กำลังเล้าโลมให้เธอเคลิบเคลิ้มอยากรับสัมผัสจากเขามากขึ้น
หลังจากที่ปีเตอร์สัมผัสเล้าโลมพิมพ์จนน้ำหวานไหลออกมาจากช่องรักเขาก็อุ้มยกตัวเธอไปนั่งบนขอบอ่างอาบน้ำ แล้วพาแก่นกายที่สวมคอนดอมเข้าไปในช่องรักของเธอ จากนั้นก็ค่อยๆขยับเขยื้อนตัวเองไปตามแรงอารมณ์ทั้งกระแทกกระทั้นจนเกิดเสียงเนื้อกระทบกันดังไปทั่วห้องน้ำ จนทั้งคู่ไปถึงจุดหมายปลายทางพร้อมกัน
หลังจากที่อาบน้ำเสร็จพิมพ์ก็ออกจากห้องปีเตอร์ด้วยชุดนอน เดินตรงไปยังห้องของตัวเองเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ ทุกอย่างอยู่ในสายตาของเกรซที่แอบมองอยู่ห่างๆด้วยความอิจฉาริษยาจนจะระเบิดออกมา
หลังจากที่พิมพ์แต่งตัวด้วยชุดใหม่เสร็จก็มานั่งลงตรงหน้ากระจกเพื่อแต่งหน้า เธอยอมรับว่าในเวลานี้เธอมีความสุขที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับปีเตอร์ และดูเหมือนว่าปีเตอร์ก็มีความสุขเช่นกัน เพราะตั้งแต่วันที่เขาไล่เกรซออกไปจากห้องก็ไม่เห็นเขาจะสนใจเกรซอีกเลย แล้วยังให้เธอไปนอนที่ห้องเขาทุกคืน
หลังจากที่จัดการกับตัวเองเรียบร้อยพิมพ์ก็ไปทำหน้าที่ของตัวเองเหมือนทุกวัน กำลังยืนชงกาแฟให้ปีเตอร์อยู่ เขาก็เดินเข้าไปสวมกอดเธอทางด้านหลังพร้อมกับหอมแก้มเธอเบาๆ
"คืนนี้ฉันจะพาเธอไปนอนค้างที่อื่นนะ อยากเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง"ใช้มือลูบไล้ไปตามสะโพกเธอ
"ที่ไหนเหรอคะ" หันหน้ามาหาปีเตอร์
"ไม่บอกเดี๋ยวไปถึงเธอก็รู้เองแหละ" จ้องหน้าพิมพ์ตาเป็นมัน
พิมพ์ได้ยินอย่างนั้นก็หันไปชงกาแฟต่อ ไม่อยากถามเซ้าซี้เขาอีก
"วันนี้เธอไม่ต้องลงไปทานอาหารข้างล่างน่ะ ฉันสั่งให้พนักงานเอาส่งให้ถึงห้อง เดี๋ยวก็คงมาแล้วมั้ง" เดินไปนั่งลงบนโซฟา
"ทำไมล่ะคะ ฉันไปทานข้างล่างเหมือนเดิมก็ได้" ยกแก้วกาแฟไปวางบนโต๊ะตรงหน้าปีเตอร์
"ฉันอยากทานกับเธอแค่สองคน"มองสบตาพิมพ์
พิมพ์ชะงักกับคำพูดของปีเตอร์ ไม่รู้ว่าทำไมอยู่ๆเขาถึงได้พูดอย่างนั้นออกมา ไม่นานพนักงานก็มาส่งอาหารถึงห้องโดยยกไปวางไว้บนโต๊ะตรงโซฟา
"รีบไปทานเถอะ เดี๋ยวจะเย็นหมด"ปีเตอร์เดินจับจูงมือพิมพ์ลงไปนั่งตรงโซฟา
พิมพ์นั่งลงข้างปีเตอร์แล้วหยิบแซนวิชขึ้นมาทาน ปีเตอร์หันไปมองหน้าเธอพอดี จึงเห็นเศษแซนวิชเลอะติดปาก เขาเลยหยิบกระดาษทิชชูเช็ดปากให้เธอ
"เธอนี้กินเหมือนเด็กเลย" ยิ้มมุมปาก
พิมพ์ได้แต่นั่งทานไปเงียบ ๆ ยิ้มเขินอายกับคำพูดและการกระทำของปีเตอร์ที่ทำให้เธอ
"จะว่าไปเธอก็เด็กกว่าฉันตั้งหลายปี ว่าแต่ปีนี้เธออายุเท่าไหร่" หยิบขนมปังเข้าปาก
"ยี่สิบสามค่ะ" หันไปมองหน้าปีเตอร์
"ฉันไม่คิดเลย ว่าฉันจะได้กินเด็กอย่างเธอ" ยื่นหน้าเข้าไปใกล้หน้าพิมพ์
พิมพ์ก้มหน้าลงยิ้มน้อยๆด้วยความเขินอาย
หลังจากที่ทานอาหารกันเสร็จต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเอง พิมพ์กำลังเดินออกมาจากห้องของปีเตอร์หลังจากที่ทำงานเสร็จแล้ว ก็เจอเอมี่กับเอวาเดินเจ้ามาพอดี
"ว่าไงพิมพ์ทำไมวันนี้ไม่ลงไปทานข้าวข้างล่างล่ะ" เอมี่ถามขึ้น
"เอ่อ คือฉันทานกับคุณปีเตอร์ ก็เลยไม่ได้ลงไปข้างล่าง" หลบตาเอมี่กับเอวา
"เล่ามาเลยนะ" เอวาสงสัย
"ฉันว่าไปคุยกันที่ห้องฉันดีกว่า"รีบเดินนำไปที่ห้องของตัวเอง
เอมี่กับเอวาเดินตามหลังพิมพ์เข้าไปในห้อง ตาก็มองสำรวจไปทั่วห้อง แล้วไปหยุดตรงหน้าพิมพ์จนเธอทำตัวไม่ถูกเหมือนถูกจับผิด
"พิมพ์กับคุณปีเตอร์กินกันแล้วใช่ไหม"เอมี่จ้องหน้าพิมพ์
"จะบ้าเหรอ เธอเอาอะไรมาพูด" พิมพ์รีบปฎิเสธ
"ก็อย่างที่เห็นอยู่ห้องใกล้กันขนาดนี้ ยังไม่พอให้ไปทำความสะอาดห้องทุกวัน เป็นใครก็ดูออกแหละจริงไหมเอวา" ส่งยิ้มให้เอวา
"จริง ใครๆก็ดูออกทั้งนั้นแหละ ฉันว่าคุณหลุยส์คงหมดสิทธิ์แล้วล่ะ" เอวายิ้มหัวเราะเสียงดัง
"ที่เธอสองคนมาหาฉันถึงนี้ เพราะเรื่องนี้เหรอ" จ้องหน้าเอมี่กับเอวา
"เปล่าหรอก แค่อยากมาหาเฉยๆ"เอมี่ส่งยิ้มให้พิมพ์
"แล้วคุณปีเตอร์ไม่อยู่เหรอ" เอวาถามขึ้น
"เขาไปตรวจดูงานข้างล่าง" ตอบไปตามตรง
"เธอรู้ใช่ไหม ว่าคุณปีเตอร์ไม่ได้มีเธอแค่คนเดียว"เอมี่ตัดสินใจถามออกไป
"ใช่ฉันรู้" คอนดอมในถังขยะและเกรซคือสิ่งยืนยัน
"ถ้าเธอกับคุณปีเตอร์มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันแล้ว ฉันอยากให้เธอเผื่อใจไว้บ้างนะ" เอมี่เอ่ยขึ้น
"ใช่ฉันไม่อยากเห็นเธอเสียใจนะพิมพ์" เอวาพูดเสริมขึ้น
"ฉันขอบใจเธอสองคนมากนะที่เป็นห่วง" เดินเข้าไปสวมกอดเอมี่กับเอวา
"ฉันสองคนขอตัวไปทำงานก่อนนะ" เอมี่ส่งยิ้มให้พิมพ์ แล้วเดินออกจากห้องไปพร้อมกันกับเอวา
"ไว้เจอกันนะ"ส่งยิ้มให้เอมี่กับเอวาแล้วปิดประตูลง
จากนั้นก็ไปนั่งทรุดตัวลงบนเตียง จะให้เธอทำยังไงได้เพราะเธอเป็นแค่ลูกหนี้ต้องอยู่ภายใต้คำสั่งเขาทุกอย่าง และไม่มีสิทธิ์ไปก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของเขา ส่วนความรักไม่ต้องพูดถึงเลยเขาคงไม่มีให้เธอทุกอย่างเป็นแค่ความใคร่เท่านั้น เพราะเขายังไม่ได้แต่งงานเขาจะมีผู้หญิงอีกกี่คนก็ได้ตามที่เขาต้องการ
พอตกเย็นปีเตอร์ก็ไปรับพิมพ์ที่ห้องแล้วพากันลงไปขึ้นรถระหว่างนั่งอยู่ในรถพิมพ์ก็เอาแต่เงียบ เพราะปีเตอร์ไม่ได้ถามอะไรเธอ จนรถมาจอดตรงลานจอดรถใต้เพนท์เฮ้าส์ส่วนตัวของเขา ทั้งคู่จึงลงมาจากรถ
พิมพ์ได้แต่เดินตามหลังปีเตอร์เข้าในลิฟต์ตามด้วยบอดี้การ์ดทั้งสองคน พอลิฟต์เปิดออกเควินกับมาร์สก็เดินนำหน้าไปเปิดประตูเพนท์เฮ้าส์ พอเข้าไปข้างในพิมพ์ก็กวาดสายตามองไปทั่วห้องรับแขกที่มีความกว้างขวางเหมือนอยู่บ้านเลย แล้วยังมีบันไดขึ้นไปชั้นบนอีก
"นายสองคนไปพักเถอะ"หันไปบอกบอดี้การ์ดทั้งสองคน
"เพนท์เฮ้าส์ฉันเองสวยไหม"หันไปมองหน้าพิมพ์
"ค่ะ สวยมาก"มองไปทั่วห้อง
"คืนนี้เราจะค้างกันที่นี้" นั่งลงบนโซฟา
"ค่ะ" รับคำสั้นๆ นั่งลงตรงข้ามปีเตอร์
นั่งสักพักก็มีแม่บ้านเดินเข้ามาตามทั้งคู่ไปทานอาหาร พิมพ์จึงลุกเดินตามหลังปีเตอร์ไป
พอเดินไปถึงพิมพ์ก็นั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆปีเตอร์ โดยมีแม่บ้านสองคนค่อยอำนวยความสะดวกอยู่ใกล้ๆ พิมพ์นั่งทานไปเงียบๆ จนปีเตอร์เริ่มแปลกใจที่เธอเงียบผิดปกติ แล้วยังไม่ยอมมองหน้าเขาอีก
"เธอเป็นอะไรหรือเปล่า" ถามด้วยความสงสัย
"เปล่าค่ะ ฉันไม่ได้เป็นอะไร" ตักอาหารเข้าปาก
"ไม่ได้เป็นอะไรก็ดีแล้วล่ะ" ก้มหน้าทานอาหารต่อ
หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จปีเตอร์ก็พาพิมพ์ขึ้นไปชั้นบน ปีเตอร์เปิดประตูเข้าไปในห้องนอน
"คืนนี้เราจะนอนห้องนี้ด้วยกัน" นั่งลงบนเตียง
"ค่ะ" มองไปทั่วห้องแล้วเดินไปหยุดตรงระเบียงห้องมองลงไปข้างล่างที่เห็นแสงไฟจากรถรา
ปีเตอร์จึงเดินเข้าไปสวมกอดเธอทางด้านหลัง
"ไปอาบน้ำกันเถอะ " พูดข้างหูเธอพร้อมกับจูงมือเธอเดินเข้าไปในห้องน้ำ
หลังจากที่อาบน้ำเสร็จปีเตอร์ก็อุ้มพิมพ์ที่ร่างกายเปล่าเปลือยวางลงบนเตียง แล้วพาร่างกายเปล่าเปลือยของตัวเองตามลงไปทาบทับตัวเธอจนจมอยู่ใต้ร่างเขา ใช้มือลูบไล้ใบหน้าอ่อนหวานเบาๆ แล้วประกบจูบริมฝีปากพิมพ์ทันที
"อื้อ" ได้แต่เปล่งเสียงอยู่ในลำคอเท่านั้น
ปีเตอร์ใช้ลิ้นซอกซอนเข้าไปในโพรงปากหวานใช้ลิ้นตวัดเกี่ยวกันไปมา จากนั้นก็ถอนริมฝีปากออกเลื่อนลงไปตามลำคอจูบไซ้ไปมาแล้วเลยลงไปยังหน้าอกเต่งตึงทั้งสองข้าง จูบดูดดึงลูบไล้จนพิมพ์เริ่มเคลิบเคลิ้มไปกับเขา
ปีเตอร์เห็นอย่างนั้นจึงเลื่อนริมฝีปากลงไปตามหน้าท้องราบแบนจนไปหยุดตรงช่องรัก จากนั้นก็จูบดูดดึงปมกระสันพร้อมกับใช้นิ้วยิ่งทำให้พิมพ์เสียวซ่านจนร่างกายเกร็งกระตุกบิดส่ายไปมาพร้อมรับตัวเขา
ปีเตอร์จึงสวมคอนดอมแล้วพาแก่นกายเข้าไปในช่องรักของพิมพ์ทีเดียวจนสุดทาง พิมพ์จึงยกแขนทั้งสองข้างคล้องคอเขาไว้ จากนั้นปีเตอร์ก็บรรเทิงบทรักไปตามแรงปราถนาข้างใน สร้างความหฤหรรษ์ให้ทั้งคู่ จนเปล่งเสียงครวญครางออกมาพร้อมกัน อีกทั้งยังกระแทกกระทั้นจนเกิดเสียงเนื้อกระทบกันดังไปทั่วห้อง ตลอดทั้งคืน
