"เธอท้องกับใคร ฉันถามว่าเธอท้องกับใคร"พิมพ์ได้ยินคำถามที่ออกมาจากปากปีเตอร์ก็นิ่งอึ้งไปไม่คิดเลยว่าเขาจะถามมันออกมา"ฉันไม่รู้"ตัดสินใจตอบไปอย่างนั้นเพื่อตัดปัญหาทุกอย่างที่จะตามมาทีหลัง
รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
วันต่อมา
พิมพ์นอนมองหน้าอันหล่อเหลาของปีเตอร์ที่กำลังนอนหลับอยู่ ยื่นมือไปแตะแก้มเขาเบาๆ จะดึงมือกลับแต่เขาลืมตาขึ้นจับมือเธอไว้ก่อน
"เธอแอบมองหน้าฉันเหรอ" เขาหลับอยู่รู้สึกเหมือนมีอะไรมาแตะหน้าเขาก็เลยลืมตาตื่นขึ้น
"เปล่าค่ะ" ดึงมือตัวเองออกจากมือปีเตอร์ด้วยความเขินอาย
"ก็เห็นอยู่ว่าเธอมอง แล้วยังยื่นมือมาแตะที่หน้าฉันอีก"ดึงตัวพิมพ์เข้าไปกอดพร้อมกับหอมแก้มเธอฟอดหนึ่ง
"ฉันขอโทษค่ะ" ก้มหน้าลงซบกับอกกว้างของปีเตอร์ เธอแค่อยากจะสัมผัสเขาก็แค่นั้นเอง
"จะขอโทษฉันทำไม ไปอาบน้ำกันเถอะจะได้ลงไปทานอาหารเช้าแล้วกลับคาสิโนกัน" ลุกขึ้นนั่งแล้วอุ้มพิมพ์ตรงเข้าไปในห้องน้ำ กว่าทั้งคู่จะออกจากห้องน้ำก็กินเวลาไปเป็นชั่วโมงเพราะความเอาแต่ใจของปีเตอร์
หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จทั้งคู่ก็ลงไปทานอาหารเช้า พอทานเสร็จก็พากันไปขึ้นรถเพื่อกลับคาสิโน ระหว่างนั่งอยู่ในรถพิมพ์ก็มองดูข้างทางไปเรื่อยเปื่อย ส่วนปีเตอร์ก็นั่งหลับตลอดทางจนไปถึงคาสิโน
ระหว่างทางเดินจะเข้าไปในลิฟต์เจอเกรซยืนรออยู่ตรงหน้าลิฟต์พอดี เกรซหันมามองหน้าพิมพ์กับปีเตอร์สลับกันไปมาอย่างไม่พอใจ พอประตูลิฟต์เปิดออกเกรซก็เดินเข้าไปก่อนตามด้วยปีเตอร์กับพิมพ์ ระหว่างอยู่ในลิฟต์เกรซพยายามเบียดตัวเองเข้าไปหาปีเตอร์ ด้วยความที่เธอใส่รองเท้าส้นสูงทำให้เกรซเซจะล้มปีเตอร์จึงคว้าตัวไว้จึงทำให้เกรซตกอยู่ในอ้อมกอดปีเตอร์ไปโดยปริยาย
"ระวังหน่อยสิ"ปีเตอร์เอ่ยเตือนเกรซ
"ขอบคุณนะค่ะ ที่ช่วย" พยายามเบียดหน้าอกตัวเองเข้าไปชิดกับปีเตอร์ให้มากที่สุด
"ไม่เป็นไร"พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
พิมพ์ได้แต่ยืนมองการกระทำของทั้งคู่เท่านั้น เพราะเธอรู้อยู่แก่ใจว่าเกรซก็เป็นผู้หญิงที่ปีเตอร์มีความสัมพันธ์ด้วย ไม่ใช่เธอเพียงคนเดียว
ไม่นานลิฟต์ก็เปิดออกเกรซจึงเดินออกไปและไม่ลืมที่จะหันไปส่งยิ้มให้ปีเตอร์ พิมพ์ได้แต่ยืนนิ่งจนลิฟต์ถึงชั้นบนสุดเธอได้แต่เดินตามหลังปีเตอร์ไปเงียบๆ พอเข้าไปในห้องปีเตอร์ก็ไปนั่งลงบนโซฟา
"ชงกาแฟให้ฉันหน่อยสิ" เอนตัวพิงกับโซฟา
"ค่ะ" รีบชงแล้วยกไปวางที่โต๊ะตรงหน้าปีเตอร์
"มานั่งตรงนี้สิ" ตบหน้าตักของตัวเองเบาๆ
พิมพ์จึงเดินไปนั่งลงบนตักของปีเตอร์อย่างว่าง่าย จากนั้นเขาก็ประกบจูบริมฝีปากเธอทันทีจนพอใจ ไม่นานก็ถอนริมฝีปากออกจากริมฝีปากพิมพ์ หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันไปทำงานของตัวเอง
ถึงเวลาพักเที่ยงพิมพ์กำลังนั่งทานอาหารไปพร้อมกับเอมี่และเอวาไปเงียบๆ
"พิมพ์เป็นอะไรหรือเปล่า"เอมี่เห็นพิมพ์เงียบผิดปกติ
"เปล่าฉันไม่ได้เป็นอะไร"ส่งยิ้มกลบเกลื่อนให้เอมี่
"ไม่สบายใจเรื่องอะไร ก็บอกกันได้นะ ไม่ต้องเกรงใจ" เอมี่ยื่นมือไปจับมือพิมพ์ให้กำลังใจ
"ขอบใจมากนะ ที่เป็นห่วง" ส่งยิ้มให้เอมี่ อย่างน้อยที่นี้ก็ยังมีคนให้กำลังใจเธออยู่บ้าง
ตกเย็นพิมพ์อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินตรงไปยังห้องของปีเตอร์เพื่อไปนอนค้างกับเขาเหมือนทุกคืน เดินไปตรงประตูห้องนอนกำลังจะดึงเปิดก็เห็นประตูเปิดแง้มไว้อยู่แล้วยังได้ยินเสียงครวญครางของคนร่วมรักกันเสียงดังออกมาจากข้างในห้อง
พิมพ์จึงมองเข้าไปในห้องนอนผ่านประตูที่เปิดแง้มไว้สิ่งที่เห็นตรงหน้าทำให้พิมพ์เบิกตากว้างด้วยความตกใจกับสิ่งที่เห็น ปีเตอร์กับเกรซกำลังร่วมรักกันอย่างเร้าร้อนอยู่บนเตียงที่ใช้นอนกับเธอทุกคืน พร้อมกับส่งเสียงครวญครางดังไปทั่วห้อง
พิมพ์ใช้มือปิดปากตัวเองน้ำตาค่อยๆเอ่อไหลลงอาบแก้มทั้งสองข้าง เดินหันหลังให้ประตูแล้วรีบเดินออกไปจากห้องตรงไปยังห้องของตัวเอง พอเข้าไปในห้องก็ทรุดตัวนอนลงบนเตียง
"ฮือๆๆ" ร้องไห้สะอึกสะอื้นน้ำตาไหลเป็นทาง เธอพยายามจะไม่คิดอะไร แต่ทำไมหัวใจของเธอมันเจ็บปวดเหมือนมีใครเอามีดมากรีดแทงให้เจ็บปวด
ด้านปีเตอร์หลังจากจบบทรักก็ถอดดึงคอนดอมออกจากแก่นกายโยนทิ้งลงถังขยะอย่างไม่ใยดี แล้วหันไปหาเกรซที่นอนอยู่บนเตียง
"พอใจหรือยัง ใส่เสื้อผ้าแล้วก็ออกไปให้พ้นหน้าเดี๋ยวนี้เลย"พูดด้วยน้ำเสียงขุ่นมัว
"แม้เมื่อกี้เรายังมีความสุขกันอยู่เลย จะรีบไล่ไปไหนค่ะ"ลุกขึ้นจากเตียงเดินเข้าไปสวมกอดปีเตอร์
"ปล่อยแค่นี้ก็มากไปแล้ว"ผลักตัวเกรซออกจากตัวเองแรงๆ
"ไปก็ได้ค่ะ ต้องการอีกเมื่อไหร่เรียกได้ตลอดเลยนะคะ" หยิบเสื้อผ้าตัวเองขึ้นมาสวมใส่พร้อมกับส่งยิ้มให้ปีเตอร์อย่างมีความสุข
"ถ้าคุณไม่มายั่วผมถึงในห้องอย่าหวังว่าผมจะเรียกคุณอีก" พูดด้วยความโมโหตัวเอง เขาไม่น่าใจอ่อนเดินตามเกมของเกรซเลย
"ผู้ชายก็เหมือนกันหมดแหละค่ะ เห็นผู้หญิงแก้ผ้าต่อหน้าใครไม่เอาก็โง่เต็มทีแล้วล่ะใช่ไหมคะ" ส่งยิ้มให้ปีเตอร์อย่างเป็นต่อ แค่เธอแก้ผ้าต่อหน้าเขาก็กระโจนเข้าใส่เธออย่างกับเสือเจอเนื้อสดอย่างที่คิดไม่มีผิด
"หุบปากแล้วก็ออกไปได้แล้ว" หันหลังให้เกรซแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำอย่างหงุดหงิดอารมณ์เสีย
เกรซยิ้มมีความสุขเดินออกจากห้องปีเตอร์ตรงไปยังห้องของพิมพ์ทันทีพร้อมกับเคาะประตู
ก็อกๆๆ
พิมพ์รีบเช็ดน้ำตาแล้วเดินไปเปิดประตู พอประตูเปิดออกพิมพ์ถึงกับสะดุ้งตกใจกับคนตรงหน้าไม่คิดว่าจะมายืนอยู่ตรงหน้าห้องเธอ
"ไม่ต้องตกใจหรอกจ้ะ ฉันแค่จะมาคุยด้วยนิดหน่อย" เดินเข้าไปในห้องหน้าตาเฉย
"คุณมีเรื่องอะไรเหรอคะ" พยายามพูดด้วยน้ำเสียงปกติ
"เมื่อกี้ฉันกับคุณปีเตอร์เรามีความสุขกันมากเลยแหละ เธอเห็นแล้วใช่ไหม"พูดไปยิ้มไป
พิมพ์ได้ยินอย่างนั้นถึงกับชะงักพูดไม่ออก เกรซรู้ได้ยังไงว่าเธอเห็นแล้ว
"คุณพูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง" ถามด้วยความสงสัย
"ไม่มีอะไรหรอก แค่ลืมปิดประตูห้องกลัวมีใครไปเห็นเข้าก็เท่านั้นเอง แค่นี้แหละที่ฉันจะพูดขอตัวก่อนนะ" ยิ้มเย้ยพิมพ์แล้วเดินออกจากห้องไป
พิมพ์กำลังจะปิดประตูห้องปีเตอร์เดินมาหยุดตรงหน้าเธอพอดี พิมพ์พยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้ไหลออกมาต่อหน้าเขา
"กำลังจะไปนอนห้องฉันใช่ไหม ไปกันเถอะ" จับมือพิมพ์ให้เดินตามเขาไป
"เดี๋ยวก่อนค่ะ"ดึงมือตัวเองออกจากมือของปีเตอร์
"มีอะไรหรือเปล่า"หันหน้ามาหาพิมพ์
"คือฉันปวดหัวขอนอนห้องตัวเองดีกว่าค่ะ" เบือนหน้าหนีไปทางอื่น
"งั้นเหรอ จริง ๆ ฉันก็เหนื่อยเหมือนกัน งั้นคืนนี้นอนห้องใครห้องมันก็แล้วกัน แล้วอย่าลืมทานยาล่ะ"เดินเข้าไปจูบหน้าผากพิมพ์เบาๆแล้วเดินกลับห้องของตัวเอง
พอลับหลังปีเตอร์น้ำตาที่กลั้นไว้ก็พังไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย ความรู้สึกของเธอตอนนี้ไม่รู้ควรจะรู้สึกอะไร ทั้งเสียใจและสับสนกับการกระทำของปีเตอร์ แค่นึกถึงภาพที่เขากับเกรซร่วมรักกันอยู่บนเตียง เธอก็ยิ่งเจ็บปวดใจ
พิมพ์พาตัวเองเข้าไปในห้องทรุดตัวนอนลงบนเตียงคว้าหมอนเข้ามากอดไว้ ร้องไห้สะอึกสะอื้น เธอต้องยอมรับและต้องอยู่กับมันให้ได้เพราะเธอไม่มีทางเลือกเลย
ด้านปีเตอร์นอนพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียงเพราะนอนไม่หลับ นึกถึงหน้าพิมพ์ก่อนที่เขาจะเข้ามาในห้องแล้ว เหมือนมีอะไรบางอย่างที่ทำให้เธอไม่อยากมานอนกับเขาแถมยังไม่ยอมมองหน้าเขาอีก ได้แต่ถอนหายใจเบาๆแล้วหลับตาลงหลับไป
