"เธอท้องกับใคร ฉันถามว่าเธอท้องกับใคร"พิมพ์ได้ยินคำถามที่ออกมาจากปากปีเตอร์ก็นิ่งอึ้งไปไม่คิดเลยว่าเขาจะถามมันออกมา"ฉันไม่รู้"ตัดสินใจตอบไปอย่างนั้นเพื่อตัดปัญหาทุกอย่างที่จะตามมาทีหลัง
รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
วันต่อมา
พิมพ์กำลังเก็บทำความสะอาดในห้องนอนของปีเตอร์ เห็นคอนดอมที่ใช้แล้วอยู่ในถังขยะ ก็อดนึกถึงภาพที่ปีเตอร์กับเกรซร่วมรักกันอย่างเร้าร้อนเมื่อคืนขึ้นมาไม่ได้ หันหน้ามองไปที่เตียงน้ำตาคลอเบ้า พยายามเก็บความรู้สึกเอาไว้แล้วทำงานต่อไปให้เสร็จ
เธอต้องพยายามย้ำกับตัวเองว่าเธอไม่มีสิทธิ์ในตัวเขาเพราะเธอกับปีเตอร์ไม่ใช่คนรักกัน เป็นแค่เจ้าหนี้กับลูกหนี้เท่านั้น
พิมพ์กำลังจะเดินออกไปนอกห้องปีเตอร์ก็เดินเข้ามาพอดี เธอจะเดินเลี่ยงไปอีกทางแต่ปีเตอร์เรียกเธอไว้ก่อน
"เธอเป็นอะไรหรือเปล่าทำไมไม่ยอมมองหน้าฉัน" เดินเข้าไปจับเชยคางพิมพ์ให้เงยหน้าขึ้นมองหน้าเขา ต่างคนต่างมองสบตากัน
"เปล่าค่ะ ฉันไม่ได้เป็นอะไร" ถอยออกห่างจากปีเตอร์เล็กน้อย
"ฉันไม่เชื่อ เธอทำตัวแปลกๆตั้งแต่เมื่อคืนแล้วรู้ตัวไหม" ปีเตอร์สงสัยเพราะพิมพ์เอาแต่เงียบถามคำตอบคำตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว แถมยังพยายามหลบหน้าเขาอีก
"คือฉันแค่อยากจะรักษาระยะห่างระหว่างฉันกับคุณไว้ค่ะ"ตัดสินพูดออกไปเธอไม่อยากจะใกล้ชิดหรือลึกซึ้งกับเขาอีกแล้ว เพราะกลัวความรู้สึกตัวเองจะถลำลึกมากเกินไปกว่านี้
"หมายความว่ายังไง" ขมวดคิ้วเข้าหากันจ้องหน้าพิมพ์
"ฉันอยากเป็นแค่พนักงานทำงานให้คุณเท่านั้น หมายถึงเราสองคนจะไม่มีอะไรเกินเลยกันอีกค่ะ" พูดออกไปอย่างที่คิด
"เธอหมายถึงจะไม่ยอมนอนกับฉันอีกใช่ไหม" ถามด้วยน้ำเสียงขุ่นมัวอยู่ๆจะมาห้ามให้เขาเลิกนอนกับเธอ
"ค่ะ ให้ฉันเป็นแค่พนักงานธรรมดาเถอะนะคะ ฉันขอร้องล่ะ" พูดออกไปด้วยความจริงจังเธอไม่อยากจะมีความสัมพันธ์กับเขาแล้วต้องมาเสียใจอีกสู้ตัดใจเสียตอนนี้ดีกว่า
"เธอมีสิทธิ์เลือกด้วยเหรอ เธออย่าลืมนะว่าเธอมาอยู่ที่นี้เพราะอะไร" จ้องหน้าพิมพ์ด้วยความโกรธ
"ค่ะ ฉันรู้" ก้มหน้าลงหลบตาเขา
"รู้ก็ดี แล้วจำไว้ด้วยอย่ามาพูดเรื่องนี้กับฉันอีกเพราะฉันมีสิทธิ์จะทำอะไรกับตัวเธอก็ได้" เดินเข้าไปประชิดตัวพิมพ์
"ค่ะ" ได้แต่รับคำสั้นๆ เธอได้แต่จำใจยอมรับและทำตามในสิ่งที่เขาต้องการเท่านั้น
"มานี้!" จับมือพิมพ์เดินตรงไปในห้องนอนพร้อมกับเหวี่ยงเธอลงบนเตียงแรงๆด้วยความโมโห
"โอ๊ย! ฉันเจ็บนะ" นิ่วหน้าเจ็บจากแรงกระแทก
"บอกเหตุผลมาเพราะอะไรเธอถึงไม่อยากนอนกับฉัน"พูดพลางถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกทีละชิ้น
"ฉันรู้ตัวดีค่ะว่าต้องใช้หนี้ให้คุณ แต่ฉันว่าให้ฉันทำอย่างอื่นเป็นการใช้หนี้ดีกว่า ไม่ใช่นอนกับคุณ" เธอไม่อยากจะเอาตัวเองเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเขาอีก
"ทำไมนอนกับฉันแล้วมันจะตายหรือไงหา!"ตวาดใส่หน้าพิมพ์เขาไม่คิดเลยว่าจะมีผู้หญิงคนไหนกล้าปฏิเสธเขา เพิ่งจะมีพิมพ์คนแรกนี้แหละ
"ฉันแค่ไม่อยากให้ใครเข้าใจผิดที่เราสนิทสนมกันมากเกินไป" เธอพยายามพูดโน้มน้าวให้เขาเปลี่ยนใจ
"เธอไม่ต้องมาอ้างหรอก ฉันนอนกับเธอจนนับครั้งไม่ถ้วนแล้วยังจะมาเล่นตัวอีก"ลงไปคร่อมทาบทับตัวพิมพ์นอนลงบนเตียงอย่างรวดเร็ว
"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ คุณมีคุณเกรซอยู่แล้วฉันก็ไม่จำเป็นหรอกค่ะ"ทั้งดิ้นทั้งดันตัวปีเตอร์ให้ออกห่างจากตัวเองให้ได้
"แล้วยังไง ฉันจะมีเธอเพิ่มอีกคนจะเป็นไรไป"พูดด้วยความโมโห
พิมพ์ได้ยินอย่างนั้นก็ยิ่งดิ้นพยายามผลักดันเขาออกจากตัว เขาพูดออกมาโดยไม่แคร์ความรู้สึกใครเลย
"หยุดดิ้นเดี๋ยวนี้!"เอ่ยเสียงดุจ้องหน้าพิมพ์
พิมพ์รู้ตัวว่าสู้แรงปีเตอร์ไม่ไหวจึงหยุดดิ้นและนอนนิ่งให้เขาได้ทำตามใจ ปีเตอร์เห็นว่าพิมพ์หยุดดิ้นแล้วก็ก้มหน้าลงประกบจูบริมฝีปากเธอจากนั้นก็เลื่อนลงไปจูบไซ้ซอกคอเธอไปมาพร้อมกับใช้มือลูบไล้ไปทั่วตัวเธอ
พิมพ์ได้แต่นอนนิ่งปล่อยน้ำตาไหลปนสะอื้นออกมา เสียงสะอื้นของพิมพ์ทำให้ปีเตอร์หยุดชะงักแล้วเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าพิมพ์ พอเห็นว่าพิมพ์ร้องไห้ก็ลุกขึ้นนั่งหันหลังให้เธอทันที
"รีบออกไปซะ ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ" เขาไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไรถึงได้ดูรังเกียจเขาขึ้นมาไม่อยากจะเข้าใกล้
พิมพ์รีบลุกลงจากเตียงแล้ววิ่งตรงไปที่ห้องของตัวเอง ปิดประตูลงพร้อมกับทรุดตัวลงนั่งตรงประตูร้องไห้สะอึกสะอื้น
"ฮือๆ " น้ำตาไหลเป็นทางเขาเห็นผู้หญิงเป็นแค่ของเล่นบำเรอความใคร่ให้เขาเท่านั้น เธออยากจะรู้จริงๆว่าเขายังมีหัวใจอยู่ไหม
ด้านปีเตอร์พอใส่เสื้อผ้าเสร็จก็ออกจากห้องนอนไปนั่งลงบนเก้าอี้ตรงโต๊ะทำงาน ด้วยความหงุดหงิดอารมณ์เสีย เมื่อนึกถึงหน้าพิมพ์ที่ร้องไห้เมื่อกี้
สงสัยในท่าทางของพิมพ์ที่ไม่อยากจะเข้าใกล้เขา หรือว่าเธอจะรู้เรื่องเขากับเกรซเมื่อคืน ถึงจะรู้แล้วก็ไม่เห็นจะเป็นไร เขาก็บอกเธอตั้งแต่แรกอยู่แล้วว่าเขาจะนอนกับใครก็ได้มันเป็นเรื่องส่วนตัวของเขา ถึงอยากจะหนีเขายังไงก็หนีไม่พ้นอยู่ดีเพราะเธอเป็นสมบัติของเขาไปแล้ว ยกยิ้มมุมปากแล้วนั่งทำงานต่อ
ส่วนพิมพ์พอร้องไห้ระบายความอัดอั้นที่อยู่ข้างในจนพอใจแล้วก็ลุกขึ้นเดินไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ จากนั้นก็ลงไปทานข้าวข้างล่าง เจอเอมี่กับเอวาพอดีจึงนั่งร่วมโต๊ะทานไปคุยไป
"อ้าว พิมพ์อิ่มแล้วเหรอทำไมทานน้อยจัง"เอมี่ถามด้วยความเป็นห่วงมองหน้าพิมพ์ที่ดูซีดเซียวไม่สดใสเลย
"ฉันไม่ค่อยหิว" เธอพยายามฟื้นทานแล้วแต่ทานไม่ลงจริงๆ
"เธอไม่สบายหรือเปล่า หน้าดูซีดๆ"เอวาถามขึ้นอีกคน
"ฉันไม่เป็นไร ขอบใจมากนะที่เป็นห่วงงั้นฉันขอตัวก่อนน่ะ" ส่งยิ้มให้เอมี่กับเอวา
"จ้ะ ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วล่ะ" เอมี่เอ่ยขึ้น
พิมพ์ลุกจากเก้าอี้เดินไปไม่กี่ก้าวก็รู้สึกเวียนหัวหน้ามืดขึ้นมา แล้วก็มืดดับวูบไป ทำให้ตัวเธอล้มพับลงไปกองกับพื้น
"ว้าย! พิมพ์เธอเป็นอะไร"เอมี่ตกใจรีบลุกจากเก้าอี้เข้าไปหาพิมพ์พร้อมกับประคองศีรษะขึ้นหนุนบนตักตัวเองพร้อมกับเรียกพิมพ์ให้ตื่น
"ฉันว่ารีบอุ้มพาไปหาคุณปีเตอร์เร็วๆเถอะ"เอาวาเสนอขึ้น
"ใครก็ได้มาช่วยอุ้มพิมพ์หน่อย"เอมี่ตะโกนขอความช่วยเหลือ
จากนั้นก็มีพนักงานชายคนหนึ่งเข้ามาช่วยอุ้มพิมพ์ไปส่งถึงหน้าห้องปีเตอร์ พอมาถึงเอมี่ก็เคาะประตูแล้วเปิดประตูเข้าไปพร้อมกับร่างพิมพ์ที่หมดสติ พอปีเตอร์เห็นก็ตกใจรีบเดินเข้าหาพิมพ์ที่มีพนักงานชายคนหนึ่งอุ้มอยู่
"พิมพ์เป็นอะไร ส่งเธอมาให้ฉัน"พูดด้วยความไม่พอใจเดินเข้าไปรับพิมพ์เข้ามาอุ้มไว้ทันที
"น่าจะเป็นลมค่ะ "เอมี่ตอบไปตามที่เห็น
"รีบตามหมอมาเร็วๆด้วย"หันไปบอกเควิน
พูดจบก็พาร่างของพิมพ์ตรงไปในห้องนอนวางลงบนเตียงด้วยความเป็นห่วง มองดูหน้าหวานสดใสที่ตอนนี้ซีดเซียวลง พร้อมกับเรียกให้เธอตื่น
"พิมพ์ ๆ ตื่นสิ "ใช้มือตบหน้าเธอเบาๆจนสัมผัสได้ถึงความร้อนที่ออกมาจากหน้าของพิมพ์ จนปีเตอร์ตกใจ
"เธอไม่สบายทำไมไม่บอกฉัน มันน่านัก" พูดด้วยน้ำเสียงไม่จริงจังมองหน้าพิมพ์ที่หมดสติอยู่พร้อมกับเดินไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กชุบน้ำพอหมาดๆแล้วกลับมาที่เตียงนั่งลงข้างเธอ ใช้ผ้าเช็ดไปตามหน้าพิมพ์เบาๆไม่นานพิมพ์ก็เริ่มรู้สึกตัวลืมตาตื่นขึ้น
"ตื่นแล้วเหรอ เป็นยังไงบ้าง" ใช้มือลูบหน้าพิมพ์อย่างอ่อนโยน
พิมพ์ไม่ตอบแต่กลับหลับตาลงเพราะยังมีอาการมึนงงอยู่ สักพักเควินก็พาหมอเดินเข้ามาในห้อง จากนั้นหมอก็ลงมือตรวจร่างกายของพิมพ์
"เป็นยังไงบ้างครับหมอ" ถามอาการพิมพ์จากหมอที่กำลังตรวจอยู่ด้วยความร้อนใจ
"จากที่หมอตรวจ พบว่าเธอมีไข้และร่างกายอ่อนเพลียมากจึงทำให้เป็นลมวูบหมดสติไปครับ" ตอบไข้ข้อข้องใจ
"แล้วอีกกี่วันเธอจะหายครับ" หันไปมองหน้าพิมพ์ที่นอนหลับอยู่บนเตียงเพราะพิษไข้
"วันสองวันก็หายแล้วล่ะครับ เดี๋ยวหมอจะให้ยาลดไข้แล้วก็ให้เธอพักผ่อนเยอะๆนะครับจะได้หายไวๆ"อธิบายให้ปีเตอร์ฟัง
"ครับ" รับคำแล้วไปนั่งลงบนเตียงข้างพิมพ์
"แต่ทางที่ดีหมอว่าไปตรวจที่โรงพยาบาลอีกทีก็ดีนะครับ" แนะนำเพิ่มเติม
"ครับ ถ้าไม่หายเดี๋ยวผมจะพาไปเอง" ก้มลงมองพิมพ์ที่ลืมตาขึ้นมาพอดี
"งั้นหมอขอตัวก่อนนะครับ" เดินออกจากห้องไป
"เควินไปส่งหมอด้วย แล้วบอกพนักงานที่ยืนเสนอหน้าอยู่ข้างนอกให้ออกไปได้แล้ว" บอกด้วยความหงุดหงิดไม่รู้จะเป็นห่วงอะไรกันหนักหนา
"ครับนาย"เดินออกไปจากห้องแล้วทำตามที่ปีเตอร์สั่งทันที
"พวกคุณกลับไปทำงานกันได้แล้ว คุณพิมพ์ปลอดภัยแล้ว" พูดจบแล้วก็เดินผ่านหน้าเอมี่กับเอวาไป
พอเอมี่กับเอวาได้ยินอย่างนั้นก็โล่งอกจากนั้นก็แยกย้ายกันกลับไปทำหน้าที่ของตัวเอง
ปีเตอร์ประคองพิมพ์นั่งแล้วให้เธอทานยาตามหมอสั่ง พอทานยาเสร็จพิมพ์พยายามจะลงจากเตียง
"เธอจะทำอะไร" หันกลับมาเห็นพอดีหลังจากที่เอาแก้วน้ำไปวางตรงโต๊ะหัวเตียง
"ฉันจะกลับห้องตัวเองค่ะ" ขยับตัวจะลงจากเตียง
"เธอไม่สบายอยู่นะนอนห้องนี้แหละ ถ้าขืนเธอยังดื้ออยู่ ฉันนี้แหละจะจับเธอฉีดยาเอง" ยื่นหน้าเข้าไปใกล้หน้าพิมพ์
พิมพ์ไม่ตอบแต่กลับล้มตัวลงนอนหันหลังให้ปีเตอร์แล้วหลับตาลงเพื่อพักผ่อน พอพิมพ์หลับไปปีเตอร์ก็ออกไปทำงานของตัวเองต่อ
ตอนเย็นของวันพิมพ์กำลังจะลุกขึ้นยืนจะเดินไปเข้าห้องน้ำ แต่ด้วยพิษไข้ทำให้เธอเซจะล้มลง พอดีกับที่ปีเตอร์เดินเข้ามาเห็นจึงรีบเข้าไปประคองเธอไว้ทัน
"เธอจะไปไหน" โอบเอวพิมพ์ไว้
"ฉันจะไปเข้าห้องน้ำค่ะ" มองหน้าปีเตอร์
"มาฉันพาไปเอง"ช้อนอุ้มพิมพ์ตรงไปในห้องน้ำพอเสร็จธุระ ก็อุ้มเธอกลับไปวางลงบนเตียง
"เดี๋ยวฉันจะเช็ดตัวให้เธอเอง จะได้ทานอาหารเย็นแล้วก็ทานยา"เดินไปหยิบอ่างใส่น้ำกับผ้าขนหนูผืนเล็กในห้องน้ำแล้วกลับมาที่เตียง เอาผ้าชุบน้ำพอหมาดๆ กำลังจะยื่นมือไปเช็ดหน้าให้พิมพ์ แต่เธอกลับจับมือปีเตอร์ไว้
"ฉันเช็ดเองดีกว่าค่ะ" แย่งผ้าในมือปีเตอร์มาเช็ดหน้าตัวเอง
"ไม่ได้ฉันจะเช็ดให้เอง " แย่งผ้าในมือพิมพ์กลับมาไว้ในมือตัวเอง
พิมพ์ขี้เกียจเถียงกับเขาแล้วเพราะเธอทั้งง่วงทั้งเพลีย ก็เลยปล่อยให้ปีเตอร์เช็ดตัวเธอตามที่เขาต้องการ ปีเตอร์เล่นถอดเสื้อผ้าของเธอออกหมด กว่าจะเช็ดตัวเธอเสร็จก็กินเวลาไปนานพอสมควร พอเช็ดเสร็จเขาก็เอาเสื้อยืดตัวใหญ่ของเขามาใส่เปลี่ยนให้เธอ
จากนั้นเธอก็ทานอาหารเย็นและตามด้วยยาแล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงหลับตาลงเพื่อพักผ่อน ส่วนปีเตอร์ก็เดินออกมาจากห้องน้ำพอดี หลังจากที่เข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายตัวเองเสร็จ จัดการเช็ดตัวให้แห้งแล้วสวมใส่ชุดนอน จากนั้นก็ไปล้มตัวลงนอนบนเตียงขยับตัวเข้าไปสวมกอดทางด้านหลังพิมพ์ ที่นอนหันหลังให้เขาอยู่หอมแก้มเธอฟอดหนึ่งกกกอดเธอไว้แล้วหลับตาลง
