"เธอท้องกับใคร ฉันถามว่าเธอท้องกับใคร"พิมพ์ได้ยินคำถามที่ออกมาจากปากปีเตอร์ก็นิ่งอึ้งไปไม่คิดเลยว่าเขาจะถามมันออกมา"ฉันไม่รู้"ตัดสินใจตอบไปอย่างนั้นเพื่อตัดปัญหาทุกอย่างที่จะตามมาทีหลัง
รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
พอตกเย็นปีเตอร์พาโรสไปดินเนอร์ที่ร้านอาหารหรูแห่งหนึ่ง ทั้งสองพูดคุยกันอย่างมีความสุขตามประสาคนไม่ได้เจอกันหลายปี
"ผมอยากให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม" ปีเตอร์อถามออกไปตรงๆ
"โรสว่าเป็นเพื่อนกันแบบนี้ดีกว่าค่ะ" เธอไม่อยากเป็นต้นเหตุให้หลุยส์กับปีเตอร์ต้องมาทะเลาะกันอีก
"ทำไมล่ะหรือว่าคุณมีแฟนใหม่แล้ว" เขาหวังว่าโรสจะมีความรู้สึกดีๆให้เขาอยู่บ้าง
"ไม่มีค่ะ แต่ว่าโรสไม่อยากเป็นตัวปัญหาให้คุณอีก" ถึงเรื่องมันจะผ่านมานานแล้วแต่เธอก็อดโทษตัวเองไม่ได้ที่เป็นหนึ่งในสาเหตุให้หลุยส์กับปีเตอร์ต้องมาผิดใจกัน
"เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้วคุณยังไม่เลิกโทษตัวเองอีกเหรอ"เรื่องทุกอย่างมันก็เป็นเพราะหลุยส์นั้นแหละที่ทำให้โรสเลิกแล้วมาคบกับเขา
"ช่างเถอะค่ะ ฉันไม่อยากจะพูดถึงมันอีก" เธอไม่อยากจะรื้อฟื้นเรื่องเดิมๆขึ้นมาอีก
"ผมอยากให้คุณรู้ไว้นะ ว่าผมยังรู้สึกดีกับคุณอยู่" บอกออกไปตามความรู้สึก
"ขอบคุณนะคะ ที่ยังรู้สึกดีๆต่อกันอยู่ แต่ฉันอยากให้คุณเจอคนที่คู่ควรกับคุณมากกว่า" เธอหายไปตั้งหลายปีนึกว่าปีเตอร์จะเจอคนรักใหม่แต่เขากลับยังไม่มีใครเลยเธอไม่อยากจะเชื่อ
"ผมมองไม่เห็นใครเลยนอกจากคุณ" ยกยิ้มมุมปาก
โรสได้แต่ส่ายหน้าให้กับคำพูดของปีเตอร์ จากนั้นก็นั่งทานอาหารตรงหน้าไปเงียบๆ โดยมีสายตาจากใครคนหนึ่งแอบมองอยู่ห่างๆ
หลังจากทานอาหารเสร็จโรสขอปลีกตัวออกมาเพื่อไปเข้าห้องน้ำ กำลังเดินไปตามทางเดินอยู่ๆก็มีคนกระชากแขนเธอดึงเข้าไปหลบมุมที่ลับตาคนตึงตัวเธอไว้ติดกับกำแพงไม่ให้ดิ้นหนี โดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว แต่พอเห็นว่าเป็นใครถึงกับเบิกตาโต
"หลุยส์! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ" พยายามดิ้นให้หลุดจากการกักกันด้วยแขนของเขา
"ไม่ปล่อยจะทำไม ผมไม่คิดเลยว่าคุณกลับมาแล้วจะคบกับไอ้ปีเตอร์อีก" ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆโรส
"ฉันบอกให้ปล่อยไง" ทั้งดิ้นทั้งดันให้หลุดจากการเกาะกุมของหลุยส์
"ผมว่าเรามาทบทวนความหลังกันสักหน่อยดีกว่า" ยื่นหน้าเข้าไปประกบจูบริมฝีปากโรสทันที
"อื้อ"ได้แต่เปล่งเสียงอยู่ในลำคอ ทั้งดิ้นทั้งดันให้หลุยส์ออกไปจากตัว
หลุยส์ทั้งดูดทั้งกลืนริมฝีปากของโรสจนเธอหยุดดิ้นและอ่อนระทวยโอนเอนจนยืนไม่ไหว เขาจึงถือโอกาสโอบเอวเธอเข้าหาตัวเองจนแนบชิดติดกันจนไม่มีช่องว่างเหลืออยู่ ไม่นานก็ถอนริมฝีปากออกมองหน้าโรสที่หลับตาพริ้มอยู่
"เป็นไงจูบผมยังเหมือนเดิมไหม" จ้องหน้าโรส
"หลีกทางฉันจะกลับ" ผลักหลุยส์ออกห่างจากตัวแล้วเดินออกไป แต่หลุยส์กลับเดินตามไปดึงแขนเธอไว้
"หยุดทำอย่างนี้สักทีเถอะ คุณต้องการอะไรจากฉันกันแน่ "สะบัดแขนออกจากมือหลุยส์
"ผมอยากให้เรากลับมาเหมือนเดิม" พูดไปตามความรู้สึก เขาเคยเสียเธอไปแล้วครั้งหนึ่ง ครัังนี้เขาจะเอาเธอกลับคืนมาให้ได้
"เรื่องของเรามันจบไปตั้งนานแล้ว อย่ารื้อฟื้นให้เสียเวลาอีกเลยค่ะ" หันหลังให้หลุยส์จะเดินออกไปแต่หลุยส์กลับเดินเข้าไปสวมกอดด้านหลังเธอไว้แน่น
"ปล่อยนะ" ดิ้นจับมือหลุยส์ออกให้พ้นตัวแต่ไม่เป็นผล
"ทำไมคุณยังรักมันอยู่ใช่ไหม" ถามด้วยความโมโห
"จะรักหรือไม่รักมันเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย" เธอไม่รู้ว่าทำไมหลุยส์ถึงทำอย่างนี้อีก เรื่องของเธอกับเขามันจบไปตั้งแต่ที่เขาเอาผู้หญิงไปนอนกกในห้องเมื่อหลายปีก่อนแล้ว
"ปล่อยโรสเดี๋ยวนี้เลยนะ" ปีเตอร์เดินเข้าไปเห็นหลุยส์กำลังกอดโรสไว้แน่น
หลุยส์ได้ยินอย่างนั้นก็ยอมปล่อยแต่โดย แล้วมองหน้าปีเตอร์ด้วยความไม่พอใจ ส่วนโรสพอเป็นอิสระแล้วก็เดินเข้าไปหาปีเตอร์ทันที
"คุณเป็นอะไรหรือเปล่า"ปีเตอร์ถามโรสด้วยความเป็นห่วง
"ฉันไม่เป็นไรค่ะ "เดินไปยืนข้างๆปีเตอร์
"คนเขากำลังจะระลึกความหลังกัน แกจะมาเสือกทำไม" หลุยส์พูดออกไปด้วยความโมโห ถ้ารู้ว่าโรสจะกลับไปหาปีเตอร์ตั้งแต่แรก เขาน่าจะฆ่าปีเตอร์ให้ตายในวันนั้น ไม่ปล่อยให้มาเป็นมารขัดขวางเขาอย่างนี้หรอก
"ฉันก็ไม่อยากเสือกเท่าไหร่หรอก ถ้าผู้หญิงเขายอมนาย" เขารู้ว่าหลุยส์ยังรักโรสอยู่ซึ่งมันก็ไม่ต่างอะไรกับเขาเหมือนกัน ขึ้นอยู่กับว่าโรสจะเลือกใครก็เท่านั้นเอง
"ยอมหรือไม่ยอมแล้วมันเรื่องอะไรของแก"เดินปรี่เข้าไปหาปีเตอร์พร้อมกับจับดึงคอเสื้อปีเตอร์ไว้พร้อมกับจ้องหน้าด้วยความโกรธ
ส่วนปีเตอร์กำมือแน่นจ้องตากลับด้วยความโกรธกำลังจะต่อยหน้าหลุยส์แต่โรสห้ามไว้ก่อน
"หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ" โรสเดินเข้าไปผลักหลุยส์ออกจากตัวปีเตอร์แรงๆ จนหลุยส์เซจึงยอมปล่อย
"คุณคงรักมันมากสินะ" หลุยส์มองหน้าโรสกับปีเตอร์สลับกันไปมา
"ผมว่าเรากลับกันเถอะ" ปีเตอร์จับมือโรสแล้วเดินออกไป
หลุยส์ได้แต่ยืนมองโรสกับปีเตอร์เดินออกไปเท่านั้น จากนั้นก็เดินกลับไปที่รถของตัวเอง ส่วนโรสกับปีเตอร์พอขึ้นไปนั่งบนรถต่างคนก็ต่างเงียบไม่พูดไม่จา แต่อยู่ๆโรสก็พูดทำลายความเงียบ
"ฉันไม่น่ากลับมาเลยค่ะ" รู้สึกว่าตัวเองจะทำให้เรื่องบานปลายไปกันใหญ่
"คุณอย่าโทษตัวเองเลย คุณไม่ได้ทำอะไรผิดเลย" ปีเตอร์ยื่นมือไปจับมือโรส
"ขอบคุณนะคะที่เข้าใจ" ส่งยิ้มให้ปีเตอร์
เหตุการณ์เมื่อกี้แสดงให้เห็นว่าหลุยส์ยังคงรักโรสไม่เปลี่ยนแแปลง ถึงแม้ว่าเธอจะเคยคบกับปีเตอร์หลังจากเลิกกับหลุยส์มาแล้วก็ตาม
ด้านพิมพ์กำลังเดินเล่นผ่อนคลายอารมณ์อยู่บริเวณสวนสาธารณะแห่งหนึ่งที่ปีเตอร์เคยพาเธอมานั่งเล่น นั่งลงตรงม้านั่งในหัวก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย เธอพยายามทำใจให้อยู่ในสถานการณ์ต่างๆที่จะเกิดขึ้นให้ได้ แม้ว่าเธออยากจะไปให้พ้นจากตรงนี้มากแค่ไหนก็ตาม แต่เธอก็ทำไม่ได้ เพราะไม่อยากทำให้พ่อกับแม่ลำบาก ต้องมาใช้หนี้ก้อนนี้ที่ไม่รู้ว่าชาติไหนจะใช้เขาหมด
แต่อย่างน้อยตัวเธอก็สามารถใช้หนี้แทนได้ และอีกอย่างเธอก็ยังได้ตอบแทนพระคุณของคนที่ชุบเลี้ยงเธอมาจนโตจากบ้านเด็กกำพร้า เธอจะต้องปิดตายหัวใจตัวเองไม่ให้เผลอไผลไปตามปีเตอร์ให้ได้ ถ้าไม่อย่างนั้นเธอจะต้องเจ็บปวดไม่มีทางสิ้นสุด
นั่งเล่นสักพักเธอก็เดินออกไปจากสวนแล้วเดินไปรอรถแท็กซี่เพื่อกลับคาสิโน แต่อยู่ๆก็มีรถที่คุ้นตามาจอดตรงหน้าเธอ พร้อมกับลดกระจกรถลงเธอจึงเห็นว่าเป็นใคร
"คุณหลุยส์" เธอไม่ได้เจอเขาตั้งนานแล้วอีกอย่างปีเตอร์สั่งห้ามเธอไม่ให้เข้าใกล้เขาอีก
"คุณจะไปไหน เดี๋ยวผมไปส่ง" เขาแค่อยากไปส่งเธอไม่อยากให้แท็กซี่ให้เสียเวลา
"ก็ได้ค่ะ" ที่เธอยอมไปเพราะไม่อยากรอแท็กซี่ แล้วอีกอย่างเริ่มจะมืดแล้วด้วย
"ผมว่าเราไปหาอะไรทานกันก่อนดีไหม ผมเลี้ยงเอง" เขาแค่อยากจะมีเพื่อนทานก็เท่านั้นเอง
"จะดีเหรอคะ ฉันไม่อยากรบกวนคุณ" แค่ให้เขาไปส่งก็เกรงใจจะแย่แล้วยังจะเลี้ยงมื้อเย็นอีก
"ดีสิครับ ผมหิวมากเลยตอนนี้ ไปทานเป็นเพื่อนผมนะครับ" หันหน้ามาส่งยิ้มให้พิมพ์
"ก็ได้ค่ะ" เธอก็ไม่อยากจะรีบกลับเหมือนกัน
หลุยส์ขับรถเข้าไปจอดตรงลานจอดรถของร้านอาหารแห่งหนึ่ง พิมพ์เดินตามหลังหลุยส์ไปติดๆ จนเลือกโต๊ะนั่งได้ พิมพ์จึงนั่งตรงข้ามหลุยส์หยิบเมนูขึ้นมาแล้วสั่งอาหารกับเครื่องดื่มไปตามมารยาทเท่านั้น ไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟจากนั้นทั้งคู่ก็ทานไปคุยไป
"คุณพิมพ์สบายดีนะครับ" เขามองหน้าพิมพ์ที่ไม่ค่อยจะสดใสมากนัก
"ค่ะ ฉันสบายดี" เงยหน้าขึ้นมองหน้าหลุยส์พร้อมกับส่งยิ้มให้
"ทานเยอะๆนะครับ ไม่ต้องเกรงใจ" มองอาหารในจานพิมพ์ที่ยังเหลือเยอะอยู่
"ขอบคุณนะคะ สำหรับอาหารมื้อนี้" มองหน้าหลุยส์
"ไม่เป็นไรครับผมเต็มใจ" มองหน้าพิมพ์ไม่วางตาเขาอยากจะรู้ความสัมพันธ์ของพิมพ์กับปีเตอร์จริงๆว่าทั้งสองคนมีอะไรกันหรือเปล่า
ด้านปีเตอร์พอมาถึงคาสิโนก็ไปส่งโรสที่ตรงหน้าห้องพักของเธอ
"เดี๋ยววันพรุ่งนี้ ผมจะให้พิมพ์มาคอยอยู่ดูแลคุณดีกว่า คุณจะใช้อะไรเธอก็ตามใจคุณเลยนะ" เวลาโรสไปไหนมาไหนจะได้มีคนคอยช่วยเหลือ
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันว่ามันไม่จำเป็น" เธอไม่อยากรบกวนใคร
"จำเป็นสิสำหรับคุณแล้ว ผมทำให้ได้ทุกอย่าง" มองหน้าโรสอย่างมีความหมาย
"ก็ได้ค่ะ ตามใจคุณฉันขอตัวก่อนนะคะ" เปิดประตูห้องเข้าไป
"ฝันดีนะ "ส่งยิ้มให้โรส
"เช่นกันค่ะ" ปิดประตูห้องลงแล้วเดินไปนั่งลงบนเตียงยกมือขึ้นมาจับริมฝีปากของตัวเอง ที่หลุยส์เพิ่งจูบไปเมื่อกี้มันทำให้เธอรู้สึกหลากหลายจนบอกไม่ถูก
พอโรสเข้าห้องไปปีเตอร์ก็ตรงไปยังห้องของพิมพ์ทันที เคาะประตูไปหลายทีแต่ไม่มีใครเปิด เขาจึงโทรให้พนักงานเอาคีย์การ์ดสำรองมาให้ถึงหน้าห้องพอเปิดประตูเข้าไปก็เจอแต่ความว่างเปล่า ทำให้เขาเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาเสียดื้อๆที่ไม่เจอเธอ
ส่วนพิมพ์หลังจากทานอาหารเสร็จหลุยส์ก็พาเธอนั่งรถเล่นชมบรรยากาศรอบเมืองตอนกลางคืน แล้วเลยไปส่งเธอตรงหน้าคาสิโน
"ขอบคุณมากนะคะ สำหรับวันนี้"หันไปส่งยิ้มให้หลุยส์แล้วเปิดประตูลงจากรถ
"ไว้เจอกันอีกนะครับ" พูดจบแล้วก็ขับรถออกไป
ยืนส่งจนรถลับตาไปพิมพ์จึงเดินเข้าไปในคาสิโน ตรงเข้าไปในลิฟต์กดไปยังชั้นที่ตัวเองพักอยู่พอลิฟต์เปิดออก เธอก็เดินไปยังห้องของตัวเองทันที พอเปิดประตูห้องเข้าไปเธอถึงกับสะดุ้งตกใจที่เห็นปีเตอร์นั่งอยู่ในห้องของเธอ
"คุณเข้ามาได้ยังไงคะ แล้วเข้ามาทำไม"พิมพ์ถามออกไปด้วยความแปลกใจ
"เธอไปไหนมาฉันรออยู่ตั้งนาน"ถามด้วยความไม่พอใจ
"คือฉันไปเดินเล่นค่ะ" เธอไม่บอกเขาเด็ดขาดว่าเธอไปไหนกับหลุยส์มาบ้าง
"งั้นเหรอ วันพรุ่งนี้หลังจากที่เธอทำงานของเธอเสร็จก็ไปอยู่คอยดูแลโรสด้วย" ยืนหันหลังให้พิมพ์
"ค่ะ" เขาคงจะรักมากถึงกับต้องให้เธอไปคอยดูแลรับใช้
"แค่นี้แหละที่ฉันจะมาบอก" พูดจบแล้วก็เดินผ่านหน้าพิมพ์ออกไปจากห้อง
พิมพ์ได้แต่มองหลังปีเตอร์เดินออกไปจากห้อง ที่เขาเข้ามารอเธอถึงข้างในห้องเพื่อมาบอกเรื่องแค่นี้ แต่คงจะสำคัญสำหรับเขามากสินะ แต่เธอกลับรู้สึกใจหายกับอาการเฉยชาของปีเตอร์ที่ทำกับเธอ ไม่เหมือนก่อนหน้านั้นก่อนที่โรสจะกลับมา
ส่วนปีเตอร์หลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ล้มตัวลงนอนแต่กลับนอนไม่หลับ เพราะอยู่ๆก็นึกถึงหน้าพิมพ์ขึ้นมาและบทรักที่เขากับเธอบรรเทิงร่วมกันทุกคืน พยายามข่มใจแล้วหลับตาลง
