"เธอท้องกับใคร ฉันถามว่าเธอท้องกับใคร"พิมพ์ได้ยินคำถามที่ออกมาจากปากปีเตอร์ก็นิ่งอึ้งไปไม่คิดเลยว่าเขาจะถามมันออกมา"ฉันไม่รู้"ตัดสินใจตอบไปอย่างนั้นเพื่อตัดปัญหาทุกอย่างที่จะตามมาทีหลัง
รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ปีเตอร์กลับเข้ามาในห้องทำงานหลังจากที่ไปหาโรสมา ไม่เห็นพิมพ์อยู่ในห้องทำงานเขาจึงเดินเข้าไปในห้องนอน พิมพ์เดินออกมาจากห้องแต่งตัวพอดี
"งานทำเสร็จแล้วใช่ไหม" เดินไปหยุดตรงหน้าพิมพ์
"ค่ะ เสร็จพอดี" มองสบตาปีเตอร์
"ไปทานอาหารเช้าที่ห้องอาหารเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ" จริงๆ แล้วเขาจะชวนโรสแต่เธอง่วงนอนเขาเลยไม่อยากจะรบกวน
"ไม่ดีมั้งค่ะ คุณไปทานเองเถอะค่ะ" เดินเลี่ยงจะออกไปจากห้อง
"เธอกล้าขัดใจฉันเหรอ" กระชากแขนพิมพ์แล้วดึงตัวเธอเข้าหาตัวเอง
"เปล่าค่ะ แต่ว่ามันไม่เหมาะสม" เธอกลัวพนักงานจะเอานินทาว่าเธอทำตัวเสมอนาย
"เรื่องเหมาะหรือไม่เหมาะฉันเป็นคนตัดสินเองไม่ใช่เธอ" กอดรัดพิมพ์ไว้แน่น
"ปล่อยค่ะ ฉันเจ็บ"ดันตัวปีเตอร์ให้ออกจากตัวเองเธอไม่รู้ว่าทำไมเขาชอบทำให้เธอเจ็บตัวอยู่เรื่อยเลย
"จำไว้อย่าขัดใจฉันอีก ถ้าไม่อย่างนั้นเธอจะเจ็บตัวมากกว่านี้" ยอมคลายอ้อมแขนแล้วเดินนำเธอออกไปข้างนอกห้อง
พิมพ์เดินตามหลังปีเตอร์ไปเงียบๆจนไปถึงห้องอาหารสำหรับแขก VIP พอปีเตอร์เดินเข้าไปก็หามุมนั่งพิมพ์จึงเดินเข้าไปนั่งลงตรงข้ามปีเตอร์ พนักงานในห้องอาหารต่างก็มองพิมพ์เป็นตาเดียวกันด้วยความแปลกใจยิ่งทำให้เธอประหม่ามากขึ้น
หลังจากที่ปีเตอร์สั่งอาหารไม่นานพนักงานก็ยกอาหารมาเสิร์ฟที่โต๊ะ ปีเตอร์มองหน้าพิมพ์ไปด้วยทานไปด้วย ยิ่งทำให้พิมพ์ทำตัวไม่ถูกก้มหน้าทานไปเงียบ ๆ
"อร่อยไหม" ถามแล้วก้มหน้าทานอาหารตรงหน้าต่อ
"ค่ะ" รับคำสั้นอยู่ ๆ ปีเตอร์ก็ถามขึ้นมาเสียดื้อ ๆ เธอตามอารมณ์ของเขาไม่ทันเลยจริงๆ บทจะดีก็ดีบทจะร้ายก็ร้ายได้แต่ถอนหายใจเบา ๆ
ด้านโรสหลังจากที่นอนหลับพักผ่อนจนเต็มอิ่มแล้ว ก็ลุกขึ้นจากเตียงรีบไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วออกไปข้างนอกนั่งแท็กซี่ตรงไปยังห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง พอเข้าไปข้างในห้างก็เดินตรงไปยังร้านขายยา เพื่อชื้อยาคุมฉุกเฉิน จริง ๆ แล้วเธอจะชื้อตั้งแต่ออกมาจากคอนโดของหลุยส์แต่เธอง่วงเกินไปจึงกลับไปนอนก่อน
พอได้ยาแล้วเธอก็เดินออกมาจากร้านแต่ก็ถูกดึงกระชากแขนไปโดยไม่ทันได้ตั้งตัว
"หลุยส์คุณทำบ้าอะไรของคุณ" ถามด้วยความตกใจพร้อมกับสะบัดแขนออกจากมือหลุยส์
"เอายามาให้ผม"ยื่นมือไปรับยาจากโรส
"ฉันไม่ให้ คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ที่นี้"ถามออกไปด้วยความโกรธ
"ผมตามคุณมาตั้งแต่หน้าคาสิโนแล้ว ดีนะที่มาทันถ้าไม่อย่างนั้นคุณคงกินยาเข้าไปแล้ว" เขาไม่ยอมให้โรสทานยาอย่างเด็ดขาด
"ฉันบอกคุณแล้วไงว่าอย่ามายุ่งกับฉันอีก ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไง" เธอไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับเขาอีก เดินหนีหลุยส์ไปอีกทาง
"ไม่ให้ยุ่งได้ยังไงล่ะ เมื่อคืนเรายังมีความสุขกันอยู่เลย" เดินตามหลังโรสไปติดๆ
"หยุดพูดถึงเรื่องเมื่อคืนสักที ฉันไม่อยากฟัง" พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
"ก็ได้ งั้นก็เอายามาให้ผมสิ" เขาจะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด
"คุณจะเอาไปทำไมนี้มันวิตามินบำรุงผิวของผู้หญิง" เธอไม่มีทางให้ยาเขาไปเด็ดขาด
"คุณคิดว่าผมโง่มากหรือไงถึงดูไม่ออกว่าคุณมาชื้อยาอะไรมา" เขายอมให้โรสมองเขาเป็นคนเห็นแก่ตัวยังดีเสียกว่าจะเสียเธอไป
"คุณคิดเหรอว่าถ้าฉันท้องขึ้นมาจริงๆฉันจะแต่งงานกับคุณ" หันไปเผชิญหน้ากับหลุยส์ตรงๆ
"ใช่คุณต้องแต่งกับผมอยู่แล้วเพราะเรามีลูกด้วยกัน" ส่งยิ้มให้โรส
"ฉันจะบอกอะไรคุณให้นะ ถึงฉันท้องฉันก็ไม่แต่งงานกับคุณเด็ดขาด" พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง"ขมวดคิ้วเข้าหากัน
"เพราะฉันไม่ได้รักคุณยังไงล่ะ" ตัดสินใจพูดออกไปตรงๆ
"คุณไม่ได้รักผม แต่คุณรักปีเตอร์ใช่ไหม" จ้องหน้าโรสต้องการคำตอบ
"ใช่ฉันรักปีเตอร์ ถ้าฉันจะแต่งงานกับใครสักคน คนนั้นก็คงต้องเป็นปีเตอร์ที่เหมาะกับฉันมากที่สุดแล้วล่ะ" พูดไปยิ้มไปอย่างมีความสุข เพื่อให้หลุยส์เลิกยุ่งกับเธอสักที
"คุณกำลังพูดให้ผมตัดใจอยู่ใช่ไหม"ถามออกไปเพื่อความแน่ใจ
"ฉันพูดความจริงความรู้สึกมันโกหกกันไม่ได้หรอก "พูดจบแล้วก็รีบเดินจากไป
หลุยส์ได้แต่มองหลังโรสเดินจากไปเท่านั้น ถ้าสิ่งที่เธอพูดเป็นความจริง เขาไม่รู้ว่าจะทำยังไงแล้วให้โรสกลับมารักเขาอีกครั้งได้แต่ถอนหายใจเบาๆ
ส่วนโรสพอกลับมาถึงห้องก็รีบทานยาตามที่เภสัชบอกทันที ได้แค่หวังอยู่ในใจลึกๆว่าจะได้ผลเพราะเธอผ่านการร่วมรักมานานมากแล้ว
วันต่อมา
พิมพ์ไปรับเสื้อผ้าของโรสที่ส่งซักมาจากแผนกซักรีดตรงไปยังห้องโรส เคาะประตูสักครู่โรสก็ออกมาเปิดให้เธอ
"ฉันเอาเสื้อผ้าที่ซักรีดแล้วมาส่งให้คุณค่ะ" มองหน้าที่สวยคมของโรส
"เข้ามาเลยจ้ะ จัดเรียงใส่ตู้เลยก็ได้ แล้วฉันขออะไรเธอหน่อยได้ไหม" เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าให้พิมพ์
"อะไรคะ" ถามด้วยความแปลกใจ
"เธอช่วยทำความสะอาดรองเท้าให้ฉันหน่อยสิ" หันไปมองรองเท้าของตัวเอง
"ได้ค่ะ จริงๆมันเป็นหน้าที่ของฉันอยู่แล้วค่ะ" หันไปมองรองเท้าของโรส
"ฉันมีทิปให้เธอด้วย" หยิบเงินออกมาจากกระเป๋าแล้วยื่นให้พิมพ์
"ฉันรับไว้ไม่ได้หรอกค่ะ" พิมพ์ส่ายหน้าปฏิเสธทันควัน
"รับไปเถอะฉันเต็มใจให้ ถ้าไม่รับก็เสียน้ำใจฉันหมดสิ" พยายามพูดโน้มน้าวให้พิมพ์รับ เพราะเธอก็เอ็นดูพิมพ์เหมือนกันผู้หญิงตัวเล็กนิดเดียว แต่ทำงานแทบทุกอย่าง
"ก็ได้ค่ะฉันจะรับไว้" ยื่นมือไปรับเงินมาจากโรสเธอไม่อยากให้โรสเสียน้ำใจ
"ฉันจะออกไปข้างนอกตามสบายเลยนะ" ส่งยิ้มให้พิมพ์พร้อมกับหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกไปจากห้องทันที
"ค่ะ"รับคำแล้วนั่งลงกับพื้นลงมือทำความสะอาดรองเท้าให้โรส
พอพิมพ์ทำความสะอาดรองเท้าเสร็จแม่บ้านทำความสะอาดห้องโรสก็เข้ามาพอดี เธอจึงออกไปจากห้องทันทีเพื่อให้ทำความสะอาดได้สะดวกมากขึ้น
หลังจากที่พิมพ์ออกไปจากห้องโรสก็ลงไปยังแผนกซักรีดอีกครั้ง เพราะยังมีชุดของโรสที่ค้างอยู่อีกสองชุด เธอกลับเข้าไปที่ห้องของโรสแม่บ้านก็ทำความสะอาดเสร็จกำลังเดินออกมาจากห้องพอดี
พิมพ์จึงเอาชุดของโรสไปแขวนไว้ในตู้เสื้อผ้า แต่ก็ต้องแปลกใจที่เห็นตู้เสื้อผ้าโล่งผิดปกติ เหมือนชุดหายไปจากตู้ เธอคงคิดมากไปเอง พิมพ์คิดในใจจากนั้นก็เดินออกไปจากห้อง
เวลาห้าโมงเย็นโรสกลับเข้าห้องหลังจากที่ไปหาเพื่อนมา พอเข้ามาถึงข้างในห้องก็รีบเปลี่ยนชุดออกกำลังกายเป็นอย่างแรกด้วยความเร่งรีบอยู่ตรงหน้าตู้เสื้อผ้าเพราะเธอนัดเพื่อนไปฟิตเนสต่อจากนั้นก็เดินไปสวมรองเท้าผ้าใบ แต่กลับต้องนิ่วหน้าเจ็บเท้าข้างขวาที่สวมเข้าไปก่อน
โรสจึงรีบถอดรองเท้าออกปรากฏว่าอุ้งเท้าของเธอมีเลือดไหลออกมา เธอจึงใช้มือล้วงเข้าในรองเท้าหยิบสิ่งแปลกปลอมออกมา สิ่งที่เห็นก็คือตะปูแหลมคมที่ถูกดัดแปลงให้ฝังอยู่ในรองเท้าได้ จากนั้นเธอก็ล้วงเข้าไปในรองเท้าอีกข้างหนึ่งก็เจอเหมือนกัน โรสจึงรีบลุกขึ้นเดินกะเผลกไปหยิบโทรศัพท์โทรหาปีเตอร์ให้เข้ามาหาเธอในห้องทันที
"โรสคุณเรียกผมมามีอะไรหรือเปล่า"เดินเข้ามาในห้องอย่างเร่งรีบโรสโทรไปบอกเขาให้รีบเข้ามาในห้องเธอด่วน
"มีคนเอาตะปูใส่ในรองเท้าของโรส พอสวมเข้าไปทำให้เหยียบเข้าไปเต็มๆเลยค่ะ" ก้มลงมองเท้าของตัวเอง
"ไหนผมขอดูหน่อยสิ"นั่งลงยองๆ จับเท้าของโรสเพื่อดูแผลแล้วก็ต้องตกใจที่เห็นเลือดไหลออกมา
"ใครมันกล้าทำกับคุณได้ถึงขนาดนี้ ผมจะสั่งสอนมันเอง" กำมือแน่นด้วยความโกรธ
"ก่อนที่จะหาคนทำ คุณทำแผลให้โรสก่อนดีกว่าค่ะ" เธอหวังว่าจะไม่ใช่คนที่เธอคิด
"ได้ผมจะทำแผลให้คุณเอง" เดินออกไปจากห้องเพื่อไปเอาอุปกรณ์ทำแผลในห้องของตัวเองแล้วรีบกลับไปทำแผลให้โรสทันที
พอทำแผลเสร็จโรสก็เดินกะเผลกไปตรงหน้าห้องน้ำที่ปิดประตูไว้เหมือนปกติทุกวัน แต่พอเธอเปิดประตูออก แล้วก็ตกใจกับสภาพเสื้อผ้าชุดใหม่ของเธอที่ถูกตัดฉีกขาดไม่มีชิ้นดีถูกทิ้งกระจายอยู่เต็มพื้นห้องน้ำ
"ปีเตอร์คุณมาดูอะไรในห้องน้ำหน่อย"ตะโกนบอกปีเตอร์ด้วยความตกใจ
ปีเตอร์รีบเดินไปหาโรสแล้วชะโงกหน้าเข้าไปในห้องน้ำพอเห็นสภาพชุดที่ฉีกขาดแล้วก็ต้องตกใจ
"นี้มันเรื่องบ้าอะไรกัน" ปีเตอร์โกรธจนเลือดขึ้นหน้า
"โรสไม่คิดเลยนะคะ ว่าจะมีใครโกรธเกลียดโรสที่นี้ ทั้งๆที่โรสไม่เคยไปทำอะไรให้ใครเลย โรสชักจะเริ่มกลัวแล้วสิคะ"เธอไม่คิดเลยว่าจะต้องมาเจออะไรแบบนี้
"คุณไม่ต้องกลัวนะ ผมจะไปจัดการให้คุณเดี๋ยวนี้แหละ" ปีเตอร์รีบเดินออกไปจากห้องโรสตรงไปยังห้องทำงานของตัวเอง
พอปีเตอร์เข้าไปในห้องทำงานก็สั่งให้มาร์สกับเควินไปดูกล้องวงจรปิดตรงหน้าห้องของโรสว่าวันนี้มีใครเข้าออกห้องของเธอบ้าง แล้วให้ทั้งคู่ไปเรียกมาพบเขาในห้องทำงานทั้งหมดเพื่อสอบสวนหาคนทำ
ไม่นานเควินกับมาร์สก็เดินนำพิมพ์กับแม่บ้านทำความสะอาดห้องเข้ามาในห้องทำงานของเขา ตามมาด้วยโรสที่เดินกะเผลกเข้ามา ปีเตอร์จึงรีบเข้าไปประคองเธอเดินเข้ามาในห้องไปนั่งตรงโซฟา พอนั่งลงโรสก็เอาแต่มองหน้าพิมพ์ไม่วางตา
พิมพ์เห็นการเดินของโรสแล้วก็อดที่จะตกใจไม่ได้เมื่อเช้าเธอยังดีๆ อยู่เลย มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ทำไมเธอถึงได้เดินแบบนั้นพิมพ์คิดในใจ
"มีแค่สองคนนี้ใช่ไหมที่เข้าไปในห้องโรสวันนี้" ปีเตอร์หันไปถามเควิน
"ครับนาย จากที่ดูกล้องก็มีแค่สองคนนี้เท่านั้น" ตอบไปตามที่เห็น
"แล้วใครออกจากห้องเป็นคนสุดท้าย" มองหน้าพิมพ์ไม่วางตาเขาได้แต่หวังว่าจะไม่ใช่เธอ
"เอ่อ คุณพิมพ์ครับ" ตอบไปตามที่เห็นในกล้อง
พอได้ยินคำตอบว่าเป็นพิมพ์ โรสกับปีเตอร์ก็หันไปมองหน้าพิมพ์เป็นตาเดียวกันทันที พิมพ์ได้แต่ยืนนิ่งไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น เพราะไม่มีใครบอกอะไรเธอเลย แค่บอกให้มาพบปีเตอร์เท่านั้น
