"เธอท้องกับใคร ฉันถามว่าเธอท้องกับใคร"พิมพ์ได้ยินคำถามที่ออกมาจากปากปีเตอร์ก็นิ่งอึ้งไปไม่คิดเลยว่าเขาจะถามมันออกมา"ฉันไม่รู้"ตัดสินใจตอบไปอย่างนั้นเพื่อตัดปัญหาทุกอย่างที่จะตามมาทีหลัง
รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
วันต่อมา
พิมพ์ตื่นนอนแต่เช้าอาบน้ำแต่งตัวพร้อมเอมี่ เพื่อที่จะไปทำงานที่คาสิโน ทั้งสองคนไปเรียกเอวาที่ห้องแล้วออกมารอรถตรงป้ายรถเมล์ ทั้งสามคนยืนรอรถอยู่สักพักรถก็มาจอดตรงหน้า
"เธอสองคนไปก่อนเลยนะ เดี๋ยวฉันตามไปทีหลัง" เธอยังไม่อยากจะกลับไปเจอหน้าปีเตอร์ตอนนี้
"อ้าว ทำไมล่ะ เธอจะไปไหน"เอมี่ถามพิมพ์ด้วยความแปลกใจ
"ฉันแค่อยากจะอยู่คนเดียวสักพักหนึ่งก็แค่นั้นเองไปเถอะ" หันไปมองรถเมล์ที่จอดอยู่
"ก็ได้ตามใจพวกฉันไปทำงานก่อนนะ" เอมี่เอ่ยขึ้นจากนั้นก็เดินไปขึ้นรถ
พอเอมี่กับเอวาขึ้นรถไปแล้วพิมพ์ก็ไปขึ้นรถเมล์อีกสายหนึ่งไปยังสวนสาธารณะเพื่อไปนั่งเล่นผ่อนคลายอารมณ์ เธอไปถึงที่สวนก็นั่งลงบนม้านั่งมองต้นไม้ ดอกไม้ ตรงหน้ายิ่งทำให้เธอสดชื่นขึ้นมากกว่าที่เป็นอยู่
ด้านปีเตอร์หลังจากที่จัดการกับตัวเองในห้องนอนเสร็จก็ออกมาจากห้อง ไม่เจอพิมพ์เหมือนทุกเช้า เขาจึงนั่งรออยู่ตรงโซฟาตาก็จ้องมองตรงประตูว่าเมื่อไหร่พิมพ์จะเปิดประตูเข้ามาในห้อง
ปีเตอร์นั่งรอไปสักพักก็ไม่มีวี่แววว่าพิมพ์จะเข้ามาในห้อง ทำให้เขาเริ่มแปลกใจจึงรีบออกจากห้องตรงไปยังห้องของพิมพ์ด้วยความร้อนใจ พอมาถึงหน้าประตูห้องเขาก็เคาะประตูสองสามครั้งก็ไม่มีเสียงตอบรับหรือวี่แววว่าจะมีใครอยู่ในห้อง
แต่เพื่อความแน่ใจปีเตอร์จึงกลับไปที่ห้องทำงานของตัวแล้วหยิบเอาคีย์การ์ดสำรองห้องพิมพ์ที่เขาเก็บไว้ รีบกลับไปเปิดประตูห้องเธอทันที พอเปิดเข้าในห้องก็เจอแต่ความว่างเปล่า มองไปเตียงก็ถูกจัดเก็บอย่างเรียบร้อยยิ่งทำให้เขาใจหายแปลกๆ เพื่อให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้อยู่ในห้องแล้วจริงๆเขาจึงเดินไปดูในห้องน้ำอีกทีก็ไม่เจอ
จากนั้นเขาก็ไปถามหาพิมพ์ถึงห้องบอดี้การ์ดทั้งสองคนกับโรสก็ได้คำตอบเดียวกัน ไม่มีใครเห็นพิมพ์เลยสักคน ปีเตอร์เริ่มหงุดหงิดที่พิมพ์หายไปอย่างนี้ เขาจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาพิมพ์แต่ไม่มีใครรับ
"บ้าเอ้ย! เธอไปอยู่ไหนพิมพ์" สบถคำพร้อมกับกำมือแน่นด้วยความโกรธ
ด้านพิมพ์กำลังนั่งอยู่บนม้านั่งในสวน มีสายเข้าโชว์เบอร์ปีเตอร์แต่เธอตัดสินไม่รับสาย ในเมื่อเขายัดเยียดให้เธอเป็นคนเลว เธอก็จะเป็นอย่างที่เขาต้องการให้เธอเป็น เธอก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเขาจะทำยังไงกับเธอ
ปีเตอร์นึกถึงภาพและเวลาในกล้องวงจรปิดเมื่อคืนที่เขาไปดูด้วยตัวเอง พิมพ์เข้าไปในห้องโรสหลังจากที่เจนออกมาใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีด้วยซ้ำ แต่เจนกลับใช้เวลาทำความสะอาดนานกว่าที่พิมพ์อยู่ในห้องโรสเสียอีก เขาต้องเรียกเจนมาสอบถามอีกครั้ง แต่คนที่เข้าออกห้องโรสก็มีแค่พิมพ์กับเจนเท่านั้นตามที่เห็นในกล้อง แต่ก็ยังมีบางอย่างผิดปกติอยู่ ในหัวก็คิดไปมือก็ชงกาแฟให้ตัวเอง
พอปีเตอร์ดื่มกาแฟเสร็จก็ไปชวนโรสไปอาหารเช้าด้วยกันที่ห้องอาหาร ทั้งคู่ทานไปคุยไป
"เมื่อเช้าคุณถามหาพิมพ์ทำไมเหรอคะ เธอไปไหนหรือเปล่า โรสยังไม่เห็นเลย"ถามออกไปด้วยความสงสัยปกติพิมพ์จะมาเสนอตัวช่วยเหลือเธอแต่แปลกวันนี้ไม่เห็น
"เปล่าไม่มีอะไร " เขาไม่รู้จริงๆว่าพิมพ์ไปอยู่ไหน ป่านนี้ยังไม่กลับมาเลย
"แต่ดูเหมือนคุณจะร้อนใจมากเลยนะคะ มีอะไรที่โรสยังไม่รู้หรือเปล่า" ถามด้วยความสงสัยเพราะเห็นท่าทางของปีเตอร์เมื่อตอนเช้าแล้วเหมือนจะเป็นห่วงมาก
"เธอก็เป็นแค่พนักงานคนหนึ่งนั้นแหละ เมื่อเธอไม่มาทำงานผมก็ต้องตามหาเป็นเรื่องปกติจริงไหม" รอเธอกลับมาก่อนเถอะเขาจะจัดการให้สาสมใจเลยที่ทำให้เขากระวนกระวายใจ
"ฉันหวังว่าคุณคงไม่ได้ทำอะไรเธอ จนเธอหนีไปนะคะ " พูดอมยิ้มหยอกล้อปีเตอร์เล่นๆ
ปีเตอร์ได้แต่เงียบใช่เขาทำรุนแรงกับเธอเกินไป จนหัวเธอไปโขลกกับขอบโต๊ะหัวแตกไม่รู้ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง
หลังจากที่ทานอาหารที่เสร็จปีเตอร์ก็เรียกเควินกับมาร์สให้มาพบที่ห้องทำงาน
"เควินนายไปเรียกเจนมาพบฉันตอนนี้เลยนะ ส่วนมาร์สนายไปถามเอมี่ให้ฉันหน่อยว่าเจอพิมพ์บ้างไหมแค่นี้แหละ ไปได้แล้ว"พูดจบก็เอนหลังพิงเก้าอี้หลับตาลง
"ครับนาย" ทั้งสองคนรับคำแล้วเดินออกไปจากห้องทันที
เควินเดินไปตรงห้องหัวหน้าแผนกแม่บ้านเจอเกรซนั่งอยู่พอดี จึงเคาะกระจกเรียกเกรซจึวรีบเดินออกจากห้องทันที แปลกใจที่เควินมาหาถึงห้อง
"มีอะไรหรือเปล่าคะ"
"คุณปีเตอร์ให้เรียกเจนไปพบที่ห้อง คุณบอกเธอทีผมจะรออยู่ตรงนี้จะได้ไปพร้อมกัน"
"ได้ค่ะ ฉันจะไปตามมาให้"
เกรซรีบเดินไปหาเจนที่กำลังทำความสะอาดห้องพักแขกอยู่ ด้วยความร้อนใจไม่รู้ปีเตอร์ไปรู้อะไรมาหรือเปล่าถึงได้เรียกเจนไปพบอีกครั้ง พอเกรซเห็นหน้าเจนก็บอกไปตามตรง
"เจนคุณปีเตอร์เรียกพบรีบไปสิ เควินรออยู่แล้วอย่าให้มีพิรุทหรือหลุดอะไรออกมาเด็ดขาด ถ้าไม่อย่างนั้นเราสองคนตายแน่" พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"ฉันกลัวจังเลย ทำไมต้องเรียกพบอีก ต้องมีอะไรแน่ๆเลย ฉันไม่ไปได้ไหม" พูดด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล
"เธอจะบ้าเหรอ ไม่ไปได้ยังไงกัน รีบไปสิ" พูดแกมขู่บังคับ
เจนได้ยินอย่างนั้นก็รีบเดินออกไปหาเควินตรงไปยังห้องทำงานปีเตอร์ ระหว่างทางเดินไปเจนก็อดที่จะกังวลใจไม่ได้กลัวปีเตอร์จับได้
ด้านมาร์สก็ตรงไปยังแผนกเครื่องดื่ม พอเจอหน้าเอมี่ก็ถามหาพิมพ์ทันที
"คุณเจอคุณพิมพ์บ้างหรือเปล่า"
"มีอะไรหรือเปล่าคะ" อยู่ๆก็มาถามหาพิมพ์จากเธอ
"คือคุณปีเตอร์ให้ผมมาถามคุณ บอกผมมาเถอะ"
"พิมพ์ยังไม่กลับมาอีกเหรอคะ" สายป่านนี้แล้วเธอไปอยู่ไหน เอมี่คิดในใจ
"ใช่ครับ เธอยังไม่กลับมาเลย"
"ก็ได้ค่ะ ฉันจะบอก"เอมี่ตัดสินใจบอกมาร์สไปตามความจริง
หลังจากที่เอมี่เล่าเรื่องให้มาร์สฟัง มาร์สก็รีบตรงไปยังห้องของปีเตอร์เพื่อไปรายงานให้ทราบเรื่อง มาร์สเปิดประตูเข้าไปในห้องก็เจอเควินและเจนยืนอยู่ในห้องก่อนแล้ว มาร์สจึงเดินเข้าไปบอกเล่าตามที่เอมี่บอกทุกอย่าง
พอปีเตอร์ได้รับรายงานจากมาร์สก็กำมือแน่นด้วยความโกรธที่พิมพ์ไปนอนค้างคืนที่อื่นโดยไม่บอกเขาสักคำแถมยังไม่ยอมกลับมาอีกพยายามระงับความโกรธไว้ เพื่อจัดการกับเรื่องตรงหน้าให้เสร็จก่อน
"เอาล่ะ เจนตอนที่เธอเข้าไปทำความสะอาดห้องโรส เธอได้ทำห้องน้ำไหม" ปีเตอร์จ้องมองจับพิรุธเจน
"ฉันก็ทำความสะอาดทั้งข้างนอกและในห้องน้ำเหมือนทุกครั้งที่เคยทำค่ะ" พยายามเงยหน้าขึ้นมองหน้าปีเตอร์
"งั้นเหรอ แล้วใช้เวลานานไหมในการทำความสะอาด"
"ก็ไม่นานค่ะ" พยายามพูดด้วยน้ำเสียงปกติ
"ไม่นานแล้วทำไมเธอถึงอยู่นานล่ะ แล้วอีกอย่างพิมพ์เข้าไปหลังเธอไม่ถึงห้านาทีด้วยซ้ำคงไม่มีเวลาไปทำอะไรหรอกจริงไหม" จ้องหน้าเจนไม่วางตา
"คือห้องมันสกปรกค่ะ ฉันก็เลยต้องทำความสะอาดนานหน่อย" พยายามพูดเบี่ยงประเด็นไม่ให้ปีเตอร์จับได้
"จริงเหรอแต่ทำไมเธอต้องทำลับๆล่อๆอยู่ตรงหน้าประตูห้องด้วยเหมือนกำลังดูต้นทางให้ใคร แล้วถังขยะใบใหญ่ที่เธอเข็นเข้าไปในห้องโรส ปกติแม่บ้านเขาไม่ใช้กัน มีอะไรข้างในกันแน่" ลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินมาหยุดตรงหน้าเจน
"ฉันเป็นคนทำเองค่ะ" พิมพ์เดินเข้ามาข้างในห้อง
ทุกคนที่อยู่ข้างในห้องต่างก็หันไปมองพิมพ์เป็นตาเดียวกันด้วยความแปลกใจ โดยเฉพาะเจนที่กำลังจะจนมุม ส่วนปีเตอร์พอเห็นหน้าพิมพ์ทั้งดีใจและทั้งโกรธจนบอกไม่ถูกเหมือนกัน
"ฉันไปคิดดูแล้ว ว่าฉันควรจะสารภาพความจริงกับคุณ คุณจะไล่ฉันกลับประเทศเลยก็ได้นะ หรือว่าคุณจะจับฉันส่งตำรวจก็ได้ตามใจคุณ" เดินไปหยุดตรงหน้าปีเตอร์
"เควินเอาตัวพิมพ์ออกไปอย่าให้เข้ามาจนกว่าฉันจะเรียก" ยกยิ้มมุมปากตา มองแผลที่ปิดไว้ตรงหัวพิมพ์
"เชิญครับคุณพิมพ์" เควินเดินนำหน้าพิมพ์ไปตรงประตูห้อง
พิมพ์ได้แต่ยืนมองหน้าปีเตอร์ด้วยความแปลกใจก็เขาเองเป็นคนบอกว่าเธอเป็นคนทำพอเธอยอมรับกลับไม่ทำอะไรเลย อยู่ๆก็ให้เธอออกไปรอข้างนอกห้องเฉยๆ เธอไม่เข้าใจได้แต่เดินตามหลังเควินออกไปจากห้องเท่านั้น
"ว่าไงเจนในถังขยะใบใหญ่นั้นมีอะไรกันแน่" พยายามถามให้เจนหลุดออกมา
"ไม่มีค่ะ มีแต่ขยะอยู่ข้างใน" พูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก
"ก็ได้ฉันจะเชื่อเธอ แต่ถ้าฉันสืบรู้เองเธอคงรู้นะ ว่ามันจะเป็นยังไง" ปีเตอร์ยืนหันหลังให้เจนทันที
"ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ พิมพ์ก็สารภาพแล้วว่าเธอเป็นคนทำ ฉันไม่รู้เรื่องจริงๆนะคะ" เธออยากจะออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้
"ตอนนี้ฉันยังมีหลักฐานไม่ชัดเจน แต่ถ้าฉันสืบรู้เมื่อไหร่ เธอระวังตัวไว้ให้ดีก็แล้วกัน ออกไปได้แล้ว" พูดแกมข่มขู่
"ค่ะ" รับแล้วคำแล้วรีบเดินออกไปจากห้องทันที
พอเจนออกไปปีเตอร์ก็เปิดประตูออกไปเจอพิมพ์ยืนรออยู่ตรงหน้าประตู กำลังยืนคุยกับเควินด้วยท่าทางสนิทสนมกัน
ไม่พูดพร่ำทำเพลงปีเตอร์ดึงกระชากแขนพิมพ์เข้าไปในห้องพร้อมกับปิดประตูเสียงดังด้วยความไม่พอใจ
"นี้คุณฉันเจ็บ ปล่อยนะ" สะบัดแขนแรงๆ จนหลุดออกจากมือปีเตอร์
"เธอไปไหนมา รู้ไหมฉันต้องชงกาแฟเอง" ยืนหันหลังให้พิมพ์
"คุณจะสนใจทำไม ฉันสารภาพแล้วว่าฉันเป็นคนทำ คุณจะไล่ฉันกลับตอนนี้เลยไหมคะ"แล้วชงกาแฟมันเกี่ยวอะไรด้วยพิมพ์คิดในใจ มองแผ่นหลังกว้างของปีเตอร์ที่ยืนหันหลังให้เธออยู่
"ฉันไม่ไล่เธอหรอก เธอยังต้องอยู่กับฉันอีกนาน" หันมาเผชิญหน้ากับพิมพ์ตรงๆ
"ก็คุณเป็นคนพูดเองว่าฉันเป็นคนทำ งั้นฉันจะไปบอกคุณโรสเองว่าฉันเป็นคนทำ" หมุนตัวจะเดินออกไปจากห้อง
"เธอจะไปไหนมานี้เลย นั่งลงไป"รีบคว้าแขนดึงให้เดินตามไปนั่งลงบนโซฟา จากนั้นก็ไปหยิบกล่องยามาวางลงบนโต๊ะพร้อมกับนั่งลงข้างพิมพ์
"คุณจะทำอะไรคะ " มองหน้าปีเตอร์ด้วยความงงงันอยู่ๆ ก็ยื่นมือมาดึงพลาสเตอร์ปิดแผลออกให้เธอ
"ฉันก็จะทำแผลให้เธอยังไงล่ะ วันนี้เธอยังไม่ได้ทำเลยไม่ใช่เหรอ" ใช้สำลีชุบแอลกอฮอล์เช็ดแผลให้พิมพ์
พิมพ์ได้แต่นั่งนิ่งให้ปีเตอร์ทำแผลให้ เมื่อวานเขายังโกรธเธออยู่เลย พอเธอบอกว่าเธอเป็นคนทำ เขากลับไม่เดือดร้อนหรือโวยวายอะไรเลย แถมยังมาทำแผลให้เธออีก
"เสร็จแล้ว"เก็บกล่องยาไปวางไว้ที่เดิม
"คุณเรียกเจนมาทำไมเหรอคะ" ถามคำถามค้างใจออกไป
"ไม่ใช่เรื่องของเธอ ไปทำงานของเธอได้แล้วเดี๋ยวฉันมา" เดินออกจากห้องตรงไปยังห้องของโรส
พอเข้าไปในห้องโรสปีเตอร์ก็มองเท้าของโรสที่ยังเดินกะเผลกอยู่ด้วยความเป็นห่วง
"เท้าคุณเริ่มดีขึ้นหรือยัง"
"ก็เริ่มดีขึ้นแล้วค่ะ โชคดีที่โดนตำไม่ลึกมาก" อีกไม่กี่วันเธอคงจะเดินได้เป็นปกติ
"ผมคิดว่าพิมพ์ไม่ได้เป็นคนก่อเรื่องในห้องของคุณเมื่อวานนี้"
"คุณแน่ใจเหรอคะ"โรสขมวดคิ้วเข้าหากัน
"ผมไปดูกล้องวงจรปิดอีกครั้งเมื่อคืนนี้ มีบางอย่างผิดปกติ แต่ผมยังต้องหาหลักฐานเพิ่มเติมอีก" เขาต้องสืบให้รู้ว่ามีใครเกี่ยวข้องด้วยบ้าง
"ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆฉันขอให้เจอคนทำตัวจริงเร็วๆก็แล้วกันค่ะ " เธอรู้สึกว่าเรื่องมันชักจะซับซ้อนกว่าที่คิดไว้เสียอีก
"ถ้าคุณมีอะไรก็ใช้พิมพ์ได้เหมือนเดิมนะ ผมขอตัวก่อนก็แล้วกัน"
"ค่ะ" รับคำสั้นๆมองหลังปีเตอร์เดินออกไปจากห้อง
ด้านเจนกำลังนั่งคุยกับเกรซด้วยความกังวลใจกลัวปีเตอร์จับได้เพราะตอนที่เรียกเธอเข้าไปคุย เธอเกือบจะหลุดออกมาหลายครั้งแล้ว
"เธอไม่ต้องกลัวหรอก ฉันบอกให้มันหนีไปไกลๆ แล้วไม่มีใครสืบได้หรอก" เกรซพูดให้เจนคลายกังวล
"ขอให้เป็นอย่างที่คุณพูดก็แล้วกัน" เธอหวังว่าคนที่เกรซจ้างให้เข้าไปอยู่ในถังขยะแล้วให้เธอเข็นเข้าไปในห้องโรสจะหนีไปไกลๆ อย่างที่เกรซพูด
"ไปทำงานเถอะอย่าคิดมาก" เกรซเอ่ยขึ้นแล้วเดินเข้าไปในห้องทำงานของตัวเอง นั่งลงบนเก้าอี้ถ้าเกิดว่าปีเตอร์จับได้จริงๆ คนที่จะรับไปเต็มๆ ก็คือเจนไม่ใช่เธอยกยิ้มมุมปากก้มหน้าทำงานต่อ
เจนได้แต่เดินคอตกไปทำงานที่ค้างไว้ต่อ ถ้าเกิดปีเตอร์สืบจนรู้ว่าเธอกับเกรซร่วมมือกัน ถึงตอนนั้นเธอคงต้องโดนไล่ออกแน่ๆ
ด้านพิมพ์กำลังทำงานของตัวเองอยู่ในห้อง ปีเตอร์เดินเข้าไปสวมกอดเธอทางด้านหลัง ยิ่งทำให้พิมพ์อดที่จะแปลกใจไม่ได้
"เธออยากจะกลับบ้านมากเลยเหรอ" ถามพลางจูบไซ้ซอกคอเธอพร้อมกับใช้มือลูบไล้ไปบริเวณหน้าอกทั้งสองข้าง
"ก็ฉันเป็นคนทำเอง คุณจะไม่ทำอะไรฉันเลยเหรอคะ " หันมามองหน้าปีเตอร์ตรงๆ
"เธออยากให้ฉันทำเหรอ ได้ฉันจะทำตอนนี้ เดี๋ยวนี้เลย" เดินเข้าไปช้อนอุ้มพิมพ์เดินเข้าไปในห้องนอนวางลงบนเตียง
"ฉันไม่ได้ให้ทำแบบนี้สักหน่อย ฉันหมายถึงไล่ออก ส่งตำรวจอะไรแบบนี้ต่างหากค่ะ" จ้องหน้าปีเตอร์
"ไม่ต้องถึงมือตำรวจหรอก ฉันทำเองก็แล้วกัน" ยื่นหน้าเข้าไปหมายจะจูบเธอแต่พิมพ์ใช้มือดันหน้าปีเตอร์ไว้ก่อน
"อย่าค่ะ ฉันจะไปทำงาน" ลุกจะลงจากเตียง
"เธอลืมไปแล้วเหรอว่าเรื่องบนเตียงก็คืองานของเธอ" ยกยิ้มมุมปาก
พิมพ์ได้แต่นั่งเงียบเธอคงมีค่าแค่นั้นจริงๆ เป็นแค่นางบำเรอความใคร่ให้เขาเวลาที่ต้องการจะระบายเท่านั้น
"เธอทำผิดก็ต้องโดนลงโทษจริงไหม"ขยับเข้าไปใกล้พิมพ์ ใช้มือเชยคางเธอขึ้นจากนั้นก็ประกบจูบริมฝีปากเธอทันที
พิมพ์หลับตาลงให้ปีเตอร์ได้ทำตามใจ ไม่นานเธอก็ตกอยู่ในบทรักอันเร้าร้อนของเขาอย่างห้ามไม่ได้ จนทั้งคู่ไปถึงจุดหมายปลายทางอย่างสุขสม
