"เธอท้องกับใคร ฉันถามว่าเธอท้องกับใคร"พิมพ์ได้ยินคำถามที่ออกมาจากปากปีเตอร์ก็นิ่งอึ้งไปไม่คิดเลยว่าเขาจะถามมันออกมา"ฉันไม่รู้"ตัดสินใจตอบไปอย่างนั้นเพื่อตัดปัญหาทุกอย่างที่จะตามมาทีหลัง
รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หลังจากที่จบบทรักอันเร้าร้อน ปีเตอร์ก็ดึงคอนดอมออกจากแก่นกายทิ้งลงถังขยะ จากนั้นก็ล้มตัวลงนอนลงข้างพิมพ์ ดึงเธอเข้าไปกอดพร้อมกับหอมแก้มฟอดหนึ่ง ใช้มือแตะตรงแผลที่หน้าผากพิมพ์เบาๆ
"ฉันขอโทษนะ ที่ทำให้เธอเจ็บตัว" มองสบตาพิมพ์
"ไม่เป็นไรค่ะ "ลุกขึ้นนั่งจะก้าวลงจากเตียง
"เธอยังโกรธฉันอยู่เหรอ" ลุกขึ้นนั่งตามพิมพ์
"ฉันมีสิทธิ์โกรธคุณด้วยเหรอคะ " เธอไม่มีสิทธิ์จะรู้สึกหรืออะไรกับเขาอยู่แล้ว
"ไม่โกรธก็ดี แล้วอย่าหายไปแบบนี้อีก ไม่มีใครชงกาแฟให้ฉัน" พูดจบก็ลุกขึ้นจากเตียงตรงเข้าไปในห้องน้ำ
พิมพ์ได้แต่มองตามหลังปีเตอร์ด้วยความงงงัน อยู่ๆเขาก็มาขอโทษเธอแล้วยังมาพูดย้ำเรื่องชงกาแฟอีกเธอไม่เข้าใจจริงๆ หยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่จนเสร็จเรียบร้อยปีเตอร์ก็เดินออกมาจากห้องน้ำพอดี
"ถ้าทำห้องฉันเสร็จแล้ว ไปทำแผลให้โรสที่ห้องด้วย"พูดพลางหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาใส่
"ค่ะ" รับคำแล้วเดินออกจากห้องนอนไปทำงานต่อ สุดท้ายคนที่สำคัญสำหรับเขาก็คือโรสอยู่ดี พิมพ์คิดในใจได้แต่ถอนหายใจเบาๆ
หลังจากที่ทำงานเสร็จพิมพ์ก็ถือกล่องยาตรงไปที่ห้องโรส เคาะประตูสักพักโรสก็เดินกะเผลกมาเปิดประตูให้เธอ
"ฉันมาทำแผลให้คุณค่ะ" ก้มลงมองเท้าโรส
"เข้ามาสิ "เดินกะเผลกกลับไปนั่งตรงเก้าอี้ในห้อง
พิมพ์เดินตามหลังโรสเข้าไปในห้องนั่งลงกับพื้นเปิดกล่องยาออกแล้วลงมือทำแผลที่เท้าให้โรสอย่างเบามือ ระหว่างทำแผลโรสก็นั่งมองพลาสเตอร์ปิดแผลที่หน้าผากของพิมพ์อย่างแปลกใจ
"พิมพ์หน้าผากเธอไปโดนอะไรมา"ถามออกไปด้วยความสงสัย
"เอ่อ คือฉันลื่นล้มในห้องน้ำค่ะ"ก้มหน้าลงทำแผลต่อ
"งั้นเหรอ แล้วเมื่อเช้าเธอไปไหนมา ปีเตอร์ตามหาเธอให้วุ่นเลยล่ะ"โรสดูท่าทางของปีเตอร์เมื่อเช้าเหมือนจะเป็นจะตาย
"ฉันไปนอนค้างที่ห้องเพื่อนตั้งแต่เมื่อคืนแล้วค่ะ แต่ไม่ได้บอกคุณปีเตอร์" ตอบไปตามตรง
"คราวหน้าคราวหลังจะไปไหนก็บอกปีเตอร์หน่อยก็แล้วกัน เขาเป็นเจ้านายเธอไม่ใช่หายไปแบบนี้" โรสบอกด้วยน้ำเสียงจริงจังมีที่ไหนหายไปให้เจ้านายตามหา
"ค่ะ ฉันจะไม่ทำอีก" เก็บกล่องยาแล้วลุกขึ้นยืน
"ขอบใจนะ ที่ทำแผลให้ฉัน" ก้มหน้าลงมองดูเท้าตัวเอง
"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันขอตัวก่อนนะคะ" กำลังจะเดินออกไปจากห้องโรส แต่โรสเรียกไว้ก่อน
"เดี๋ยวก่อน เธอแน่ใจใช่ไหม ว่าไม่ได้เป็นคนก่อเรื่องเมื่อวาน" จ้องหน้าพิมพ์
พิมพ์ได้แต่ยืนเงียบเธอบอกกับปีเตอร์แล้วว่าเธอเป็นคนทำแต่เขาก็ไม่ได้สนใจหรือใส่ใจอะไรเลย ทั้งที่เมื่อวานเขาพูดเองว่าเธอเป็นคนทำ เธอไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี
"เงียบทำไมล่ะ มีอะไรหรือเปล่า" โรส จ้องหน้าพิมพ์ไม่วางตา
"คุณปีเตอร์บอกคุณหรือยังคะ ว่าใครเป็นคนทำ" ตัดสินใจถามออกไป
"เขาบอกว่าเธอไม่ได้เป็นคนทำ ปีเตอร์เพิ่งไปดูกล้องวงจรปิดอีกครั้งเมื่อคืนนี้ มีบางอย่างผิดปกติแต่ยังไม่มีหลักฐานเพียงพอ ฉันยังไว้ใจเธอได้ใช่ไหม" โรสมองหน้าพิมพ์
"ค่ะ คุณยังไว้ใจฉันได้เหมือนเดิม" ส่งยิ้มให้โรสด้วยความดีใจที่เธอพ้นจากข้อกล่าวหา ไม่น่าล่ะปีเตอร์ถึงไม่สนคำพูดของเธอแถมยังไม่ยอมบอกความจริงกับเธออีก
"มีอะไรก็ไปทำเถอะ ฉันไม่กวนแล้ว" หยิบหนังสือขึ้นมาอ่านต่อ
"ค่ะ" เดินออกไปจากห้องตรงไปยังห้องของปีเตอร์เพื่อเอากล่องยาไปเก็บแต่ไม่มีใครอยู่ในห้อง เธอจึงเดินออกไปจากห้องตรงไปยังห้องอาหาร
พิมพ์ตักอาหารแล้วไปนั่งลงตรงโต๊ะมุมหนึ่งของห้อง กำลังจะตักอาหารเข้าปาก เกรซก็เดินตรงมาทางเธอด้วยท่าทางที่อยากจะคาดเดา
"พิมพ์เป็นไงบ้างสบายดีไหม ได้ข่าวว่าเธอไปก่อเรื่องอะไรไว้เหรอ" ยิ้มเย้ยพิมพ์
"ฉันขอตัวนะคะ" ลุกขึ้นยืนเดินออกไป
"จะรีบไปไหนเหรอ หมาหัวเน่า" พูดไล่หลังพิมพ์
"ฉันว่าหมาหัวเน่าน่าจะเป็นคุณมากกว่าไม่ใช่ฉัน" พิมพ์หยุดเดินแล้วหันมาเผชิญหน้ากับเกรซตรงๆ
"แกกล้าว่าฉันเหรอ" จ้องหน้าพิมพ์อย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อด้วยความโกรธ
"เปล่าค่ะ ฉันแค่พูดลอยๆ ถ้าคุณไม่ได้เป็นอย่างนั้นคุณจะเดือดร้อนทำไม" เธอแค่อยากจะปกป้องตัวเองบ้าง เพราะเกรซชอบมาพูดจาถากถางใส่เธอทั้งๆที่เธอไม่ได้ไปทำอะไรให้เลย
"อ้าว พิมพ์มาทานอาหารด้วยเหรอ" เอมี่เดินเข้ามาพอดี
"จ้ะ " รับคำสั้นๆ
"คุณเกรซมีอะไรหรือเปล่าคะ " เอมี่มองหน้าเกรซกับพิมพ์สลับกันไปมา
"เปล่าฉันขอตัวก่อนก็แล้วกัน" เดินกระแทกเท้าออกไปทันที ด้วยความโกรธพร้อมกับกำมือแน่น
พิมพ์ได้แต่ยืนมองตามหลังเกรซเดินออกไปเท่านั้น พร้อมกับถอนหายใจเบาๆ
"พิมพ์นั่งลงสิ ทานด้วยกัน" เอวาเดินตามเข้ามาอีกคน
"ฉันว่าเกรซท่าทางแปลกๆนะ มีอะไรหรือเปล่าพิมพ์" เอมี่ถามด้วยความสงสัย
"เปล่าไม่มีอะไร" ก้มหน้าตักอาหารเข้าปาก
"แล้วเรื่องเมื่อวานนี้ เธอได้ทำจริงไหม" เอวาถามออกไปตรงๆ
"แม้เอวาถ้าพิมพ์ทำนะ คงไม่ได้มานั่งตรงนี้หรอก ทำคุณโรสคนพิเศษของคุณปีเตอร์ ป่านนี้คุณปีเตอร์เอาตายแล้วมั้งจริงไหมพิมพ์" เอมี่หันหน้ามาถามพิมพ์
"จ้ะ" เธอรู้ว่าโรสสำคัญกับปีเตอร์มาก ส่วนตัวเธอก็แค่ลูกหนี้ที่เอาตัวใช้หนี้ให้เขาแทนเงินก็เท่านั้นเอง
"ฉันเพิ่งจะรู้เรื่องเมื่อเช้านี้เอง แสดงว่าที่เธอไปค้างที่ห้องฉันเพราะเรื่องนี้ใช่ไหม ทำไมไม่บอกตั้งแต่เมื่อวาน" เอมี่จ้องหน้าพิมพ์
"ฉันยอมรับนะ ว่าเป็นเพราะเรื่องเมื่อวานฉันแค่อยากอยู่ในที่ ที่ฉันสบายใจก็เท่านั้นเอง" หลบสายตาเอมี่
"เธอถูกเข้าใจผิดว่าเป็นคนทำใช่ไหม" เอวาถามต่อ
"ก็ประมาณนั้นแหละ " พิมพ์พยักหน้าเบาๆ
"ฉันขอให้หาคนทำตัวจริงได้เร็วๆก็แล้วกัน" เอมี่เอ่ยเสริมขึ้น
ด้านปีเตอร์กำลังตรวจดูความเรียบร้อยตรงโซนการพนัน โดยมีเควินกับมาร์สเดินตามหลัง
"เดี๋ยวตอนเย็นหลังจากที่เจนเลิกงาน นายส่งคนไปตามดูเจนให้ฉันหน่อยนะ อย่าให้รู้ตัวเด็ดขาด" หันไปบอกเควิน
"ครับนาย" เควินรับคำ
"ส่วนมาร์สนายไปไล่ดูกล้องวงจรปิดตั้งแต่หน้าคาสิโนจนมาถึงหน้าห้องโรส ว่ามีคนแปลกหน้าเข้ามาบ้างไหม" เขาต้องรู้ให้ได้ว่าใครเป็นคนทำและทำไปเพื่ออะไร
"ครับ" มาร์สพยักหน้ารับคำสั่ง
พอตกเย็นเควินก็ส่งคนไปตามเจนอยู่ห่างๆ ตามที่ปีเตอร์สั่งแต่ก็ไม่มีความผิดปกติใดๆ เพราะเจนเอาแต่หมกตัวอยู่ในห้องไม่ยอมออกมาข้างนอก
ส่วนมาร์สก็ไปดูกล้องที่บันทึกภาพของเมื่อวานทั้งหมดไว้ ก็ไม่เจอความผิดปกติใดๆ เพราะคนที่เข้าออกก็มีแต่เป็นพนักงานของคาสิโนเท่านั้น
บอดี้การ์ดทั้งสองคนยืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของปีเตอร์หลังจากที่รายงานความคืบหน้าของงานเสร็จ ปีเตอร์ได้แต่ถอนหายใจเบาๆหลังจากที่ได้รับรายงาน
"นายสองคนคิดยังไงกับเรื่องที่เกิดขึ้น" ปีเตอร์ถามความเห็นของบอดี้การ์ดทั้งสองคน
"ผมว่าต้องเป็นคนในครับ เพราะเหมือนจะรู้ทางหนีทีไล่เป็นอย่างดี" มาร์สออกความเห็น
"ส่วนนายล่ะ เควิน" ปีเตอร์หันไปถามเควินต่อ
"นายคิดว่าใครได้ผลประโยชน์จากเรื่องนี้ครับ" เควินถามกลับ
"นายหมายความว่ายังไง" ปีเตอร์ขมวดคิ้วเข้าหากัน
"ดูเหมือนคนทำจะพยายามทำให้พวกเราเข้าใจว่าเป็นคุณพิมพ์ทำ ผมคิดว่าน่าจะเป็นเรื่องความอิจฉาริษยาของผู้หญิงนะครับ"เควินพูดออกไปตามที่คิด
ปีเตอร์ได้ยินอย่างนั้นก็นิ่งเงียบไป มันก็น่าคิดเพราะสิ่งที่คนร้ายทำ ไม่ว่าจะเป็นเอาตะปูใส่ในรองเท้ากับฉีกเสื้อผ้าทิ้งเหมือนแค่ปั่นประสาทให้กลัวเท่านั้น แล้วใครล่ะเป็นคนทำ
"ทำไมนายถึงคิดว่าเป็นเรื่องนั้นล่ะ" ปีเตอร์ถามเควินต่อ
"นายมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนไหนบ้างครับ ผมต้องขอโทษด้วยที่ต้องถามตรงๆ" พูดจบเควินก็ก้มหน้าลงทันที
ปีเตอร์หยุดคิดทันที เขาก็มีแค่พิมพ์กับเกรซเท่านั้น กับเกรซเขานอนกับเธอแค่สองครั้ง ครั้งสุดท้ายเขาก็ไล่เธอไปแล้วเธอก็ไม่มายุ่งเกี่ยวกับเขาอีกเลย
"ถ้าเป็นคุณเกรซผมว่าน่าสงสัยนะครับ ผมเคยเห็นคุณเกรซเหมือนจะพยายามทำร้ายคุณพิมพ์ครั้งหนึ่ง พอผมเข้าไปห้ามเธอก็รีบเดินหนีไปทันที" เควินพูดไปตามข้อสันนิษฐานของตัวเอง
"เมื่อไหร่ ทำไมไม่มีใครบอกฉัน" ถามออกไปด้วยความตกใจ
"นานแล้วครับ" เควินเงยหน้าขึ้นตอบ
"คราวหน้าคราวหลังถ้ามีอะไรต้องรายงานฉันทุกเรื่องเลยเข้าใจไหม" พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"ครับนาย" เควินพยักหน้า
"ถ้าเป็นอย่างนั้นวันพรุ่งนี้ ก็ส่งคนไปตามเกรซอีกคนก็แล้วกัน" ถ้าเป็นคนในจริงๆ ก็มีแค่เกรซที่น่าสงสัยที่สุดแล้วในตอนนี้
"ครับนาย" รับคำแล้วออกไปจากห้องทั้งสองคน
หลังจากที่ปีเตอร์อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ตรงไปยังห้องของพิมพ์ทันทีเคาะประตูสักพัก พิมพ์ก็เปิดประตูออกปีเตอร์ก็เดินเข้าไปข้างในห้อง ตรงไปที่เตียงแล้วนั่งลง
"ฉันถามอะไรเธอหน่อยสิ" มองหน้าพิมพ์ที่หยุดยืนอยู่ตรงหน้าเขา
"เรื่องอะไรเหรอคะ" เดินไปนั่งลงข้างปีเตอร์
"เธอเคยถูกเกรซทำร้ายใช่ไหม"หันไปมองหน้าพิมพ์ที่นั่งข้างๆ
"ไม่เคยค่ะ" ตอบออกไปอย่างรวดเร็ว
"ถ้าเธอไม่พูดความจริง ฉันจะให้เควินมาเป็นพยานให้" เอ่ยเสียงดุ
"ฉันพูดความจริงค่ะ คุณเกรซเขาช่วยจับพยุงฉันเฉยๆ เควินคงตาฝาดไปมั้งค่ะ" ก้มหน้ามองมือตัวเอง
"ฉันจะให้โอกาสเธอพูดอีกครั้ง ถ้าเธอไม่ยอมพูดความจริงฉันจะส่งคนไปยึดบ้านพ่อแม่เธอตอนนี้เลย เอาไหม" หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทำท่าจะกดโทรออก
"อย่าค่ะ ฉันพูดก็ได้" ขยับเข้าไปใกล้ปีเตอร์แย่งโทรศัพท์ในมือปีเตอร์มาไว้ในมือตัวเอง
"เธอนี้เหมือนเด็กเลยนะ ไม่ขู่ก็ไม่ยอมพูด" ยกยิ้มมุมปาก
"ฉันไม่แก่เหมือนคุณก็แล้วกัน" พิมพ์ตกใจกับสิ่งที่ตัวเองพูดออกไปรีบเอามือปิดปากตัวเองทันที
"นี้เธอกล้าว่าฉันแก่เหรอ ได้เธอหาเรื่องไม่ได้นอนเองนะ แล้วอย่ามาโทษฉันก็แล้วกัน" เดินเข้าไปช้อนอุ้มพิมพ์ขึ้นวางลงบนเตียง แล้วพาตัวเองลงไปทาบทับตัวพิมพ์ไว้ไม่ให้ดิ้นหนีได้
"ฉันขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะว่าคุณสักหน่อย ฉันแค่หลุดปากไปเอง" มองหน้าปีเตอร์ที่หายใจอยู่ใกล้หน้าเธอ
"ก็ได้ ฉันจะไม่ทำอะไรเธอตอนนี้ พูดความจริงมาว่าเกรซเคยทำร้ายเธอไหม" ขยับตัวลงจากตัวพิมพ์นอนลงบนเตียง
"ค่ะ คุณเกรซเคยทำร้ายฉัน" ตอบออกไปตามตรง
"เกรซทำอะไรเธอ" หันไปมองหน้าพิมพ์ที่นอนอยู่ข้างๆ กัน
"เอ่อ เธอก็แค่จับบีบแขนแล้วก็จิกเล็บเข้าที่แขนเท่านั้นเองค่ะ" เธอไม่รู้ว่าปีเตอร์จะถามไปทำไมเรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว
"แสดงว่าเธอโกหกฉัน ที่ฉันถามรอยที่แขนเธอวันนั้นใช่ไหม" ขึ้นทาบทับตัวพิมพ์ทันที
"ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย" เบือนหน้าหนีไปทางอื่น
"ไม่เป็นก็ไม่เป็น ฉันได้คำตอบที่ฉันต้องการแล้ว ต่อไปก็เป็นบทลงโทษที่เธอกล้าว่าฉันแก่ยังไม่พอยังโกหกฉันอีก" ก้มหน้าลงประกบริมฝีปากอ่อนนุ่มของพิมพ์ พร้อมกับใช้ลิ้นซอกซอนเข้าข้างในโพรงเพื่อดูดกลืนน้ำหวานด้วยความกระหาย
ทั้งคู่ใช้ลิ้นตวัดเกี่ยวพันกันไปมา จากนั้นปีเตอร์ก็ถอยออกมาเล็กน้อยจัดการถอดชุดนอนของพิมพ์ทิ้ง ตามด้วยเสื้อผ้าของตัวเอง
จากนั้นปีเตอร์ก็ลงไปขึ้นคร่อมทาบทับตัวพิมพ์จนมิดอยู่ใต้ร่าง แล้วประกบจูบริมฝีปากอย่างดูดดื่มพร้อมกับใช้มือลูบไล้บริเวณหน้าอกทั้งสองข้างทั้งบีบทั้งเค้นจนพิมพ์เปล่งเสียงครางออกมาจากนั้นก็เลื่อนไล้ลงไปจนถึงช่องรัก ปีเตอร์จึงใช้นิ้วสอดใส่เข้าไปจนพิมพ์เสียวซ่านหวามวาบบิดส่ายสะโพกไปมา ไม่นานน้ำหวานก็ไหลเอ่อออกมาจากช่องรัก
ปีเตอร์จึงสวมใส่คอนดอม จากนั้นก็สอดใส่แก่นกายเข้าไปในช่องรักจนมิดในครั้งเดียว ทำให้พิมพ์เปล่งเสียงครางออกมาเพราะความเสียวซ่าน ปีเตอร์จึงขยับเคลื่อนตัวเองไปตามแรงอารมณ์ข้างในจนเนื้อกระทบกันเสียงดังไปทั่วห้องพร้อมกับเสียงครวญครางของทั้งคู่ ไม่นานก็ไปถึงจุดหมายปลายอย่างสุขสม
ด้านเกรซกำลังยืนรอใครบางคนอยู่ตรงหลังผับแห่งหนึ่งในความมืด ไม่นานก็มีผู้ชายสูงใหญ่เดินเข้ามาหาเธอ
"มาแล้วเหรอ" จ้องหน้าผู้ชายตรงหน้า
"คุณเรียกผมมา มีงานอะไรจะให้ผมทำอีกก็บอกมาได้เลย ขอแค่เงินถึงก็พอ" แจ๊คเอ่ยขึ้น
"ไปจัดการผู้หญิงสองคนนี้ให้หน่อย" ยื่นรูปถ่ายโรสกับพิมพ์ที่เธอแอบถ่ายไว้ให้แจ๊ค
"สวยดีนี้ ทั้งสองคนเลยแล้วจะให้จัดการยังไง" ตาจ้องรูปไม่วางตา
"จะฉุดไปข่มขืนหรือว่าฆ่าก็ตามใจ แต่อย่าให้สาวมาถึงตัวฉันก็แล้วกัน" เมื่อเธอไม่ได้ปีเตอร์ก็ไม่ต้องมีใครได้สักคน ยกยิ้มมุมปาก
"ได้ผมจะจัดทั้งสองสาวให้ลืมไม่ลงเลยงานถนัด แล้วเงินค่าจ้างล่ะ" แจ๊คยื่นมือไปรับเงินจากเกรซ
"เอาไปแค่นี้ก่อน ถ้างานสำเร็จค่อยมาเอาอีกก้อนหนึ่งก็แล้วกัน" ยื่นซองใส่เงินไปให้แจ๊ค
"ก็ได้ถ้างานสำเร็จผมจะมารับเงินที่เหลือ แล้วงานที่แล้วไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม" แจ๊คถามเพื่อความแน่ใจ
"ไม่มี ลูกน้องคุณใส่ชุดพนักงานเข้าไปไม่มีใครสงสัยหรอก" เธอส่งชุดพนักงานคาสิโนให้ลูกน้องแจ็คใส่เพื่อเข้าไปในคาสิโนอย่างง่ายดาย จากนั้นก็เข้าไปอยู่ในถังขยะให้เจนเข็นเข้าไปในห้องโรสเพื่อใส่ตะปูในรองเท้ากับตัดฉีกเสื้อผ้าโรส
"ไม่มีปัญหาก็ดี จริงๆงานแบบนั้นพวกเราไม่ถนัดหรอก มันกระจอกเกินไป" แจ๊คยกยิ้มมุมปาก
"ฉันแค่ต้องการจะปั่นประสาทพวกมันเล่นๆ ก็เท่านั้นเอง แต่ครั้งนี้ของจริง" เกรซยิ้มมุมปาก
"งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะ จะได้ไปวางแผนกับลูกน้อง ว่าจะทำยังไง"หันหลังให้เกรซจะเดินออกไป แต่เกรซเรียกไว้ก่อน
"เดี๋ยวก่อน อย่าให้สาวมาถึงตัวฉันเด็ดขาด แล้วถ้าจะฉุดมันสองคนต้องดูด้วยว่ามันสองคนมากับใครอย่าฉุดสุ่มสี่สุ่มห้าเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นพวกนายตายแน่จำไว้ให้ขึ้นใจด้วย" พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"โอเคผมเข้าใจแล้วไปก่อนนะ" แจ๊คเดินหายไปกับความมืด
พอแจ๊คเดินออกไปเกรซก็เดินเข้าไปข้างในผับเพื่อไปนั่งดื่มต่อ เธอหวังว่าแผนการครั้งนี้จะสำเร็จ ดื่มไปก็นึกถึงหน้าปีเตอร์ขึ้นมา เธอแอบรักของเธอมาตั้งนาน แต่อยู่ๆพิมพ์กับโรสก็เข้ามาทำให้ปีเตอร์ไม่สนใจเธออีก ถึงปีเตอร์จะเจ้าชู้แต่เมื่อก่อนเขาก็ให้ความสำคัญกับเธอในฐานะเพื่อน
จนคืนนั้นอยู่ๆ ปีเตอร์ก็เรียกเธอให้ไปหาที่ห้อง ปีเตอร์รู้อยู่แล้วว่าเธอแอบชอบเขาอยู่ จึงเข้าทางเขาทำให้เธอยอมมีอะไรกับเขาโดยง่ายดาย จากนั้นก็เขี่ยเธอทิ้งเหมือนเศษขยะ เกรซออกแรงจับบีบแก้วเหล้าที่อยู่ในมือจนแตกบาดมือเลือดไหล แต่เธอก็ไม่สนใจสายตาแข็งกร้าวมองไปข้างหน้าอย่างอาฆาตแค้น
