"เธอท้องกับใคร ฉันถามว่าเธอท้องกับใคร"พิมพ์ได้ยินคำถามที่ออกมาจากปากปีเตอร์ก็นิ่งอึ้งไปไม่คิดเลยว่าเขาจะถามมันออกมา"ฉันไม่รู้"ตัดสินใจตอบไปอย่างนั้นเพื่อตัดปัญหาทุกอย่างที่จะตามมาทีหลัง
ผู้แต่ง
จันทร์คืนแรมเรื่องย่อ
"เธอท้องกับใคร ฉันถามว่าเธอท้องกับใคร"พิมพ์ได้ยินคำถามที่ออกมาจากปากปีเตอร์ก็นิ่งอึ้งไปไม่คิดเลยว่าเขาจะถามมันออกมา"ฉันไม่รู้"ตัดสินใจตอบไปอย่างนั้นเพื่อตัดปัญหาทุกอย่างที่จะตามมาทีหลัง
รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
อ้อมกอดซาตาน
"เธอท้องกับใคร ฉันถามว่าเธอท้องกับใคร"พิมพ์ได้ยินคำถามที่ออกมาจากปากปีเตอร์ก็นิ่งอึ้งไปไม่คิดเลยว่าเขาจะถามมันออกมา"ฉันไม่รู้"ตัดสินใจตอบไปอย่างนั้นเพื่อตัดปัญหาทุกอย่างที่จะตามมาทีหลัง
วันต่อมา
หลังจากที่พิมพ์ตื่นนอนก็อาบน้ำแต่งตัว กำลังยืนหวีผมอยู่ตรงหน้ากระจก ปีเตอร์เดินออกมาจากห้องน้ำ ก็เข้าไปสวมกอดพิมพ์ทางด้านหลังพร้อมกับหอมแก้มหนึ่งที
"ที่คุณถามฉันเรื่องคุณเกรซเมื่อคืนมีอะไรหรือเปล่าคะ" หันหน้ามาถามปีเตอร์ตรงๆ
"ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่อยากรู้ก็เท่านั้นเอง" ยืนหันหลังให้พิมพ์ทันที
"คุณสงสัยอะไรคุณเกรซหรือเปล่าคะ"เดินไปหยุดตรงหน้าปีเตอร์
"เธอจะอยากรู้ไปทำไม ฉันไปก่อนล่ะ รีบตามมาก็แล้วกัน ฉันกับโรสจะทานอาหารเช้าด้วยกันที่ห้อง" พูดจบแล้วก็เดินออกจากห้องไป
พิมพ์ได้แต่มองตามหลังปีเตอร์ ถอนหายใจเบาๆ ทรุดตัวนั่งลงบนเตียงไม่รู้ว่าเธอจะอยู่ในสภาพแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน พอเขานอนกับเธอเสร็จเธอก็หมดความหมาย เธอคงสำคัญแค่เรื่องบนเตียงเท่านั้นพอเช้ามาเขาก็ไป
พิมพ์เข้าไปในห้องของปีเตอร์เพื่อทำหน้าที่ของตัวเองเหมือนทุกวัน กำลังเช็ดโต๊ะในห้องทำงาน ปีเตอร์ก็เดินออกมาจากห้องนอนหลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ
"เธอโทรไปที่ห้องอาหารหรือยังว่าให้เอาอาหารเช้ามาส่งให้ที่ห้องนี้" ยกแก้วกาแฟที่พิมพ์ชงให้ขึ้นมาดื่ม
"โทรไปแล้วค่ะ" ก้มหน้าเช็ดโต๊ะต่อ
"เดี๋ยวถ้าโรสมาเธอก็ออกไปเลยนะ" พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
"ค่ะ" รับคำสั้นๆ
ไม่นานพนักงานก็เอาอาหารมาส่งที่ห้อง พิมพ์จึงช่วยยกไปวางไว้ที่โต๊ะจนเสร็จ โรสก็เดินกะเผลกเปิดประตูเข้ามาพอดี ปีเตอร์เห็นอย่างนั้นจึงเดินเข้าไปหาโรสทันที
"มาแล้วเหรอ ให้ผมช่วยดีกว่า" ช้อนอุ้มโรสขึ้นเดินตรงไปที่โซฟาแล้ววางโรสลงนั่ง
"ขอบคุณค่ะ" โรสส่งยิ้มให้ปีเตอร์
พิมพ์ได้แต่ยืนมองเท่านั้น กำลังจะหมุนตัวเดินออกไปจากห้องแต่โรสเรียกเธอไว้ก่อน
"พิมพ์ทานด้วยกันสิ" มองหน้าพิมพ์
"ตามสบายค่ะ ฉันขอตัวก่อนนะคะ" พูดจบก็เดินออกจากห้องไป ตรงไปยังห้องอาหารสำหรับพนักงาน
ปีเตอร์กับโรสนั่งทานไปสักพัก ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ปีเตอร์จึงตะโกนไปที่ประตูให้เข้ามาได้ ประตูถูกเปิดออกพร้อมกับพนักงานถือช่อดอกกุหลาบแดงขนาดใหญ่อยู่ในมือ
"พอดีมีดอกไม้มาส่งให้คุณโรสครับ" เดินเข้าไปยื่นช่อดอกไม้ให้โรส
"ของฉันเหรอคะ"ถามด้วยความแปลกใจไม่ยอมรับช่อดอกไม้
"ครับคนส่งบอกมาอย่างนั้น"ยื่นช่อดอกไม้ให้โรส
"แล้วใครเป็นคนส่งมาคะ" รับช่อดอกไม้มาถือไว้
"ไม่ทราบครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ" เดินออกจากห้องไปทันที
โรสก้มหน้าลงมองในช่อดอกกุหลาบเจอการ์ดใบเล็กๆ ซ่อนอยู่ข้างในเธอจึงหยิบขึ้นมาอ่าน
ผมมารอคุณตรงหน้าคาสิโนสองวันแล้ว คุณไม่สบายหรือเปล่าไม่เห็นคุณออกมาเลย ผมเป็นห่วงคุณมากอยากเจอหน้า ผมคิดถึงคุณมากเลยรู้ไหม ผมหวังคุณจะชอบดอกไม้ช่อนี้ ผมสั่งทำให้คุณเป็นพิเศษเลยนะ รักเสมอ
หลุยส์
"ใครส่งมากันแน่" ปีเตอร์ถามขึ้นด้วยความไม่พอใจ
"เพื่อนค่ะ ส่งมาเยี่ยมโรส" รีบเอาการ์ดออกมาไว้ในกระเป๋าเสื้อตัวเอง
"เป็นเพื่อนก็ดี แต่ถ้าเป็นหลุยส์คงต้องข้ามศพผมไปก่อน" จ้องหน้าโรสไม่วางตา
"คุณยังไม่เลิกคิดเรื่องนั้นอีกเหรอคะ เราเป็นเพื่อนกันก็ดีอยู่แล้วค่ะ" ส่ายหน้าให้ปีเตอร์
"จริงๆ ผมจะทำให้คุณเป็นของผมอีกสักครั้งก็ได้นะ" ลุกขึ้นไปนั่งลงข้างโรสพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปใกล้หมายจะหอมแก้มเธอ
"อย่าค่ะ " ใช้มือดันหน้าปีเตอร์ออก
"ทำไมล่ะ คุณรังเกียจผมมากเลยเหรอ" ถอยออกห่างจากตัวโรส
"ฉันว่าคุณอย่าทำให้เรื่องมันยุ่งยากไปมากกว่านี้เลยค่ะ ฉันขอตัวก่อนนะคะ" ลุกขึ้นยืนพร้อมกับหยิบช่อดอกไม้จะเดินออกไปจากห้อง
"โรสคุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง ยุ่งยากอะไร" ปีเตอร์ถามด้วยความแปลกใจ
"ฉันหมายถึงอะไรๆ มันก็เปลี่ยนไปแล้ว คุณอย่าทำให้ฉันต้องลำบากใจเลยค่ะ" เดินออกจากห้องไปทันที
ปีเตอร์นั่งลงบนโซฟาไม่เข้าใจในสิ่งที่โรสพูด แล้วดอกไม้ช่อนั้นใครส่งมาให้โรสกันแน่ นี้เขากับโรสจะกลับมารักกันอีกครั้งไม่ได้แล้วจริงๆ ใช่ไหม
พอโรสเข้าไปข้างในห้องก็หยิบการ์ดออกมาจากกระเป๋าเสื้อตัวเอง อ่านข้อความที่หลุยส์เขียนให้เธออีกครั้ง
"คุณเป็นห่วงฉันจริงๆใช่ไหมหลุยส์" มองการ์ดในมือกับช่อกุหลาบแดงที่วางอยู่บนโต๊ะ
ด้านหลุยส์นั่งมองด้านหน้าคาสิโนของปีเตอร์อยู่ในรถคันหรู เขามาดักรอพบโรสตั้งแต่เมื่อวานแล้ว เขาก็เลยมาวันนี้อีกแต่เธอก็ยังไม่ออกมา เขาเป็นห่วงกลัวเธอจะไม่สบาย จึงส่งช่อดอกไม้ไปให้เธอแสดงความห่วงใยจากเขา
"โรสผมหวังว่าคุณจะชอบดอกไม้ที่ผมส่งให้คุณนะ" พูดจบแล้วก็ขับรถออกไป
ส่วนพิมพ์หลังจากที่ทานอาหารเช้าเสร็จ ก็กลับไปทำงานต่อในห้องของปีเตอร์ กำลังเก็บจานอาหารที่ปีเตอร์กับโรสทานใส่รถเข็น จากนั้นก็เข็นออกไปไว้ตรงหน้าห้องให้พนักงานมาเก็บไปเอง
ปีเตอร์นั่งทำงานไปเงียบๆ ตาก็มองพิมพ์ที่เดินไปเดินมาอยู่ในห้อง จนเธอหายเข้าไปในห้องนอน ปีเตอร์จึงเดินตามเข้าไปเห็นพิมพ์ถือตะกร้าผ้าจะออกไปจากห้อง
"เธอจะไปไหน" ยืนขวางหน้าพิมพ์ไว้
"ฉันจะเอาเสื้อผ้าคุณไปส่งซักค่ะ" เดินเลี่ยงออกไปอีกทาง แต่กลับถูกปีเตอร์จับดึงกระชากแขนไว้
"เดี๋ยวค่อยไป อยู่กับฉันก่อน" พูดจบก็เดินเข้าประกบจูบริมฝีปากพิมพ์โดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัวทำให้ตะกร้าผ้าที่เธอถือไว้ด้วยมือข้างเดียวหล่นลงบนพื้นห้องพิมพ์พยายามดันหน้าปีเตอร์ออกจนพ้น
"คุณจะทำอะไรคะ" ใช้มือดันหน้าปีเตอร์ค้างไว้
"ก็ทำเหมือนทุกครั้งนั้นแหละ" จูบไซ้ซอกคอขาวเนียนพร้อมกับใช้มือลูบไล้ไปตามสะโพก
"ฉันยังทำงานไม่เสร็จเลย คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ" พิมพ์แปลกใจอยู่ ๆ ปีเตอร์ก็อยากจะมีอะไรกับเธอขึ้นมาอีก ทั้งที่เมื่อคืนเขาก็เอาแต่ใจตัวเองทั้งคืนแล้ว
"เปล่าฉันไม่ได้เป็นอะไร หน้าที่เธอคือทำตามที่ฉันสั่งเท่านั้น" พูดจบก็ช้อนอุ้มพิมพ์ไปที่เตียงจากนั้นก็จัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองและพิมพ์ออก จนทั้งคู่เปลือยเปล่า
จากนั้นปีเตอร์ก็ลงไปทาบทับตัวพิมพ์ ประกบจูบริมฝีปากอ่อนนุ่มพร้อมกับลูบไล้ไปบริเวณหน้าอกเต่งตึงทั้งสองข้าง ปลุกเล้าอารมณ์ให้เธอเคลิบเคลิ้มไปตามเขา พิมพ์ได้แต่ยอมรับสภาพไปเพราะเธอทำอะไรไม่ได้เลย ไม่นานทั้งคู่ก็หลอมรวมกันเป็นหนึ่งเดียว โดยปีเตอร์เป็นฝ่ายคุมเกมทั้งหมด เสียงเนื้อกระทบกันกับเสียงครวญครางของทั้งคู่ดังไปทั่วห้อง และสงบลงหลังจากไปถึงจุดหมายปลายทางเรียบร้อยแล้ว
ติ้ดๆๆ เสียงโทรศัพท์ของเกรซดังขึ้น ระหว่างที่เธอกำลังเดินตรวจงานอยู่ เธอจึงรีบรับและหลบมุมทันที
"ฮัลโหล ว่าไง" คุยไปตาก็มองไปรอบๆตัวกลัวมีใครมาได้ยิน
"ฉันรอผู้หญิงสองคนนั้นออกมาจากคาสิโน ตั้งแต่ตอนเช้าแล้ว ฉันยังไม่เห็นมีใครออกมาสักคนเลย" ถามด้วยความหงุดหงิด
"ช่วงนี้พวกมันยังไม่ออกไปไหนหรอก นังโรสยังเจ็บเท้าอยู่ ฉันก็ลืมบอกไป"
"แล้วจะเอาไงต่อ" แจ๊คถามกลับ
"กลับไปก่อน ไว้พวกมันออกไปข้างนอกวันไหน ฉันจะโทรไปบอกเอง"
"ก็ได้ แค่นี้ก่อนก็แล้วกัน" แจ๊คกดวางสายทันที
พอแจ๊ควางสายไปเกรซก็รีบไปทำงานของตัวเองต่อ ในหัวก็คิดว่าจะทำยังไงให้พิมพ์กับโรส ออกไปข้างนอกแค่สองคนไม่มีคนอื่นไปด้วย เพื่อแผนการจะได้ง่ายขึ้น
หลังเกรซเลิกงานเควินก็ส่งคนไปตามเกรซอยู่ห่างๆ เพื่อไม่ให้เธอรู้ตัว แต่ก็ไม่มีความผิดปกติใดๆ เพราะเธอเข้าไปในคอนโดของตัวเองแล้วก็ไม่ออกมาอีกเลย
เควินกับมาร์สยืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของปีเตอร์ หลังจากที่รายงานความคืบหน้าเสร็จ
"ตามต่อไปก็แล้วกัน ถ้าจะเรียกมาคุยไม่มีทางที่เกรซจะสารภาพหรอก ถ้าไม่มีหลักฐานมัดตัว" ปีเตอร์เอ่ยขึ้น
"ครับนาย" รับคำแล้วเดินออกไปทั้งคู่
ปีเตอร์นั่งเอนหลังพิงเก้าอี้หลับตาลงเพื่อผ่อนคลาย ในหัวก็คิดเรื่องต่างๆนาๆ ถ้าเกิดว่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นฝีมือเกรซ เขายังไม่รู้เลยว่าจะทำยังไงเพราะเกรซก็ทำงานกับเขามานานหลายปีแล้ว เขายอมรับว่าเกรซทั้งเก่งและมีความสามารถในการทำงานจนไม่มีที่ติ แต่ถ้าเกรซทำจริงๆ ถึงตอนนั้นเขาก็คงต้องทำอะไรสักอย่าง