"เธอท้องกับใคร ฉันถามว่าเธอท้องกับใคร"พิมพ์ได้ยินคำถามที่ออกมาจากปากปีเตอร์ก็นิ่งอึ้งไปไม่คิดเลยว่าเขาจะถามมันออกมา"ฉันไม่รู้"ตัดสินใจตอบไปอย่างนั้นเพื่อตัดปัญหาทุกอย่างที่จะตามมาทีหลัง
รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หลายวันต่อมา
ช่วงเย็นของวันโรสกับพิมพ์กำลังแต่งตัวอยู่ในห้องของโรส โดยที่พิมพ์ใส่ชุดเดรสสั้นสีดำสายเดี่ยวรัดรูปโชว์แผ่นหลังขาวเนียนที่โรสชื้อให้ นั่งให้ช่างทำทรงผมรวบดึงมัดเป็นหางม้ายกสูงม้วนปลายผมเพิ่มความเซ็กซี่มากยิ่งขึ้นพร้อมกับแต่งหน้าไปด้วย จริงๆแล้วเธอไม่อยากจะแต่งอะไรมากมายแต่โรสบังคับให้เธอมาแต่งที่ห้องจนได้
ส่วนโรสก็สวมชุดเดรสสั้นเกาะอกสีแดงเพลิง โดยปล่อยผมยาวลอนประบ่า ยิ่งส่งให้เธอดูเด่นมากขึ้นเพราะเป็นวันเกิดของตัวเอง นั่งมองช่างแต่งหน้าให้พิมพ์อยู่ เพราะเธอแต่งเสร็จก่อนแล้ว
ไม่นานพิมพ์ก็แต่งตัวเสร็จโรสกับพิมพ์จึงพากันออกมาจากห้อง ปีเตอร์เดินมาทางหน้าห้องโรสพอดี มองโรสกับพิมพ์ตั้งแต่หัวจรดเท้า โดยเฉพาะพิมพ์ที่สวยแปลกตากว่าทุกวัน แต่กลับต้องมาหงิดหงุด กับชุดที่เธอใส่เพราะดูจะเผยผิวขาวเนียนจนเกินไป
"เป็นไงคะพิมพ์สวยไหม โรสว่าวันนี้หนุ่มๆในงานคงจะมองตาเป็นมันเลยล่ะ" โรสเอ่ยยิ้มๆ
ปีเตอร์ไม่ตอบเอาแต่มองหน้าพิมพ์ไม่ยอมละสายตา
"ไปกันได้หรือยังคะ" โรสเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นปีเตอร์เอาแต่มองพิมพ์ไม่วางตา
"ไปสิ ไปกันเลย"
โรสเดินนำไปที่ลิฟต์ตามด้วยพิมพ์และปีเตอร์เดินตามหลังพิมพ์ จึงทำให้เห็นแผ่นหลังของพิมพ์ ยิ่งทำให้เขาหงุดหงิดมากขึ้นกว่าเดิม เขานึกว่าเป็นแค่เดรสสายเดี่ยวธรรมดา แต่ที่ไหนได้มีเว้าโชว์แผ่นหลังอีกเกือบจะถึงสะโพกอยู่แล้ว
แต่พอนึกถึงตอนที่พิมพ์ไม่มีเสื้อผ้าเลยสักชิ้นบนร่าง ก็ลอบกลืนน้ำลายลงคอพร้อมกับยกยิ้มมุมปาก เมื่อลิฟต์เปิดออกทั้งสามคนก็เดินเข้าไปโดยที่ปีเตอร์ไปยืนอยู่ใกล้ๆ พิมพ์ทางด้านหลัง
"ใครบอกให้เธอใส่ชุดนี้" กระซิบข้างหูพิมพ์
พิมพ์ไม่ตอบแต่กลับขยับตัวยืนถอยห่างจากปีเตอร์เล็กน้อย กิริยาท่าทางของพิมพ์ทำให้ปีเตอร์เริ่มมีอารมณ์ขุ่นมัวขึ้นมาอีก พอลิฟต์เปิดออกทั้งสามคนก็เดินไปขึ้นรถตู้ โดยมีเควินกับมาร์สนั่งข้างหน้าส่วนปีเตอร์กับโรสนั่งเบาะกลาง และพิมพ์นั่งอยู่เบาะหลังด้านในสุด
ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงผับชื่อดังแห่งหนึ่ง ที่วันนี้ปิดให้บริการลูกค้าทั่วไป เพราะโรสปิดเหมาทั้งผับเพื่อจัดงานวันเกิดของตัวเองและเพื่อความเป็นกันเองกับเพื่อนๆ ที่มาร่วมสนุกกันในคืนนี้
โรสเดินนำเข้าไปก่อนส่วนปีเตอร์กับพิมพ์เดินตามหลังไปห่างๆ
"ใครใช้ให้เธอใส่ชุดนี้" ดึงจับแขนพิมพ์ไว้ไม่ให้เดินไปข้างหน้า
"ฉันจะใส่อะไรมันก็เรื่องของฉัน อย่ามายุ่ง" สะบัดแขนจนหลุดออกจากการจับกุมของปีเตอร์
"กลับไปก่อนเถอะเธอเจอดีแน่" ขู่คาดโทษเอาไว้แล้วเดินผ่านหน้าพิมพ์ไป
พอเข้าไปข้างในผับปีเตอร์ก็เข้าไปทักทายเพื่อนๆของโรส ส่วนโรสก็แนะนำพิมพ์ให้เพื่อนๆ เธอรู้จัก จากนั้นพิมพ์ก็ปลีกตัวออกไปหาโต๊ะนั่งมุมหนึ่งของผับพร้อมกับหาอะไรทาน ท่วมกลางเสียงอึกระทึกคึกโครมของเสียงเพลงและบรรดาเพื่อนๆ ของโรสที่กำลังเต้นกันอย่างสนุกสนาน แต่เธอกลับไม่มีความสุขเลย
เวลาผ่านไปสักพักเพลงในผับก็ถูกปิดลง เพลงแฮปปี้เบิรด์เดย์กลับดังขึ้นมาแทน เพราะถึงเวลาเป่าเค้กวันเกิดของโรสแล้วโดยมีบรรดาเพื่อนๆ ของเธอ ต่างก็อวยพรวันเกิดกันยกใหญ่หนึ่งในนั้นก็หนีไม่พ้นปีเตอร์
หลังจากที่ปีเตอร์อวยพรวันเกิดให้โรสเสร็จ ก็หยิบสร้อยเพชรที่พิมพ์เป็นคนเลือกให้ขึ้นมาสวมใส่ที่คอให้โรส พิมพ์ได้แต่มองน้ำตาคลอเบ้า พร้อมกับยกแก้วเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่เธอไม่เคยคิดที่จะดื่มเลยสักครั้งในชีวิต ขึ้นมาดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ว
"อ้าวคุณพิมพ์ทำไมถึงได้นั่งคนเดียวล่ะครับ" หลุยส์เดินเข้ามาที่โต๊ะ
"ก็ไม่แปลกนี้ค่ะ ฉันมันตัวคนเดียวมาตั้งแต่เกิดแล้ว" ยกเครื่องดื่มแก้วที่สองขึ้นมาดื่มต่อ
"ปกติคุณไม่ดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ไม่ใช่เหรอครับ คุณเคยบอกผม" หลุยส์มองหน้าพิมพ์ที่เริ่มแดงขึ้น
"เวลาเปลี่ยนคนก็เปลี่ยนมันเป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอคะ"
"ก็จริงครับ ผมไม่เถียง แต่ผมว่าคุณค่อยๆ ดื่มก็ได้เดี๋ยวจะเมาเสียก่อน"
"เมาก็ดีสิคะ ฉันจะได้ลืมคนใจร้ายสักที"
"คุณหมายถึงใครเหรอ"
"ช่างเถอะค่ะ เขาไม่มาสนใจฉันหรอก"
"งั้นผมขอตัวไปหาโรสก่อนก็แล้วกัน" หลุยส์เดินออกไปจากโต๊ะพิมพ์ ตรงเข้าไปหาโรสที่อยู่ในกลุ่มเพื่อนๆ ของเธอ
"โรสผมยังไม่ได้อวยพรวันเกิดให้คุณเลย"
"คุณไปไหนมาคะ ทำไมถึงเพิ่งมา" โรสถามกลับ
"ผมขออวยพรวันเกิดคุณก่อนก็แล้วกันแล้วจะบอกทีหลัง" เดินไปคว้าไมค์มาถือไว้พร้อมกับสั่งให้ดีเจปิดเพลง
"คุณจะทำอะไรคะ"
พอเสียงเพลงถูกปิดลงทุกคนในงานต่างเงียบ แล้วมองไปทางหลุยส์กับโรสเป็นตาเดียวกัน
"ผมขอให้โรสมีความสุขมากๆ มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตและสมหวังกับทุกอย่างที่ตัวเองต้องการ" พูดจบก็คุกเข่าลงแล้วหยิบกล่องใส่แหวนออกมาแล้วเปิดออก
"แต่งงานกับผมนะโรส" มองหน้าโรสไม่วางตา
"นี้เหรอสิ่งที่คุณจะบอกฉัน"
"ใช่นี้แหละสิ่งที่ผมจะบอกคุณ แต่งงานกับผมเถอะนะ" พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"ค่ะ ฉันจะแต่งงานกับคุณ" ยื่นมือไปให้หลุยส์สวมแหวนให้ทั้งที่น้ำตาคลอเบ้า
หลุยส์จับมือข้างซ้ายของโรสไว้แล้วบรรจงนำแหวนเพชรเข้าไปสวมนิ้วนางของเธอ แล้วจรดริมฝีปากลงบนหลังมือโรสเบาๆ
"ผมดีใจจังเลยที่คุณตอบตกลงแต่งงานกับผม" ลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้าไปสวมกอดโรสไว้แน่น
"ผมมีดอกไม้ให้คุณด้วยนะ" ผลักออกจากโรสเล็กน้อยแล้วยื่นมือไปรับช่อดอกกุหลาบสีแดงช่อใหญ่จากลูกน้องตัวเองแล้วยื่นไปให้โรส
"ขอบคุณมากๆ นะคะ หลุยส์" โรสเข้าไปสวมกอดหลุยส์ทั้งน้ำตา
เพื่อนๆทุกคนในงานต่างก็แสดงความยินดีกับทั้งคู่ ด้วยการปรบมือเสียงดังกึกก้องไปทั่วผับ รวมไปถึงปีเตอร์กับพิมพ์ด้วย ไม่คิดเลยว่าหลุยส์จะมีเซอร์ไพรส์ขอโรสแต่งงานในงานนี้
"คนสวย ขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ"ชายแปลกหน้าเดินเข้ามาที่โต๊ะพิมพ์
"ได้สิ นั่งเลยตามสบาย" พิมพ์ตอบตกลงเพราะเริ่มเมาแล้ว
"คืนนี้ไปต่อกับผมไหม"
"คุณหมายถึงคุณจะนอนกับฉันเหรอ" ถามออกไปตรงๆ
"ใช่ไปกันเลยไหม" ขยับเข้าไปใกล้พิมพ์พร้อมกับใช้มือลูบไล้แผ่นหลังขาวเนียนของเธอด้วยความหื่นกระหาย
"ไปสิ แต่คุณช่วยพาฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนได้ไหม" ลุกขึ้นยืนเซเล็กน้อย
"ได้สิ" เดินเข้าไปประคองพิมพ์ออกจากผับตรงไปยังห้องน้ำทันที
ด้านปีเตอร์กำลังสอดส่องมองหาพิมพ์เพราะเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเธอก็มาด้วย เขามัวแต่พูดคุยอยู่กับเพื่อนๆ ในงานเพลินไปหน่อยจนลืมเธอไปเลย มองหาจนทั่วผับก็ไม่เจอ ไปถามโรสก็ไม่เห็น เขาจึงเดินออกมาตามหาแถวห้องน้ำ เจอพิมพ์กำลังถูกผู้ชายคนหนึ่งลวนลามอยู่ตรงหน้าห้องน้ำพอดี เขาจึงเดินปรี่เข้าไปกระชากผู้ชายออกจากตัวพิมพ์ด้วยความโกรธ
"แกกล้าดียังไงมายุ่งกับคนของฉัน" จับดึงคอเสื้อผู้ชายไว้แน่น
"ก็เธอเต็มใจเอง ผมไม่ได้บังคับสักหน่อย" หันไปมองพิมพ์ที่ยืนพิงผนังห้องน้ำไม่รู้สึกรู้สาอะไรเพราะความเมา
"เต็มใจงั้นเหรอได้"
ผัวะ! ปีเตอร์ใช้หมัดชกเข้าไปที่ใบหน้าของผู้ชายแรงๆ หนึ่งหมัดจนเลือดกลบปากล้มลงไปกองกับพื้น
"โอ้ย !" ยกมือขึ้นจับปากของตัวเอง
"ไสหัวไปได้แล้ว ถ้าไม่อยากจะโดนอีก" เดินเข้าไปทำท่าจะต่อยซ้ำอีก
ชายแปลกหน้าเห็นปีเตอร์จะซ้ำอีกก็รีบวิ่งออกไปจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว
"ส่วนเธอมานี้" จับดึงแขนพิมพ์ให้เดินตามแต่เธอกลับไม่ยอมขยับตัวไปตามปีเตอร์
"คุณเองเหรอ" มองหน้าปีเตอร์ที่เริ่มเลือนราง
"ใช่ฉันเอง นี้เธอเมาเหรอ ใครบอกให้เธอดื่ม" จับไหล่แล้วเขย่าตัวพิมพ์แรงๆ
"เปล่าฉันไม่ได้เมาสักหน่อย" ผลักตัวปีเตอร์ออกแรงๆ แล้วเดินเซไปอีกทางหนึ่ง
"ไปกลับกันได้แล้ว" เข้าไปดึงแขนพิมพ์จนเธอเซเข้ามาปะทะกับอกกว้างของตัวเอง เขาจึงถือโอกาสโอบกอดไว้
"ฉันไม่กลับกับคนใจร้ายอย่างคุณหรอก" ใช้นิ้วชี้จิ้มไปที่หน้าปีเตอร์
"ฉันมันใจร้ายมากเลยงั้นสิ" จับมือพิมพ์ที่เกือบจะจิ้มตาเขาไว้
"ใช่คุณมันใจร้ายมาก ปล่อย! ฉันจะไปนอนกับผู้ชายคนนั้น" ดิ้นจะออกจากอ้อมแขนปีเตอร์
"นี้เธอพูดอะไรออกมารู้ตัวบ้างไหม" ปีเตอร์เริ่มโกรธขึ้นมาอีก
"ปล่อยฉัน" ผลักดันตัวปีเตอร์ออกแต่ไม่เป็นผล
"ก็ได้ฉันจะปล่อยเธอ แต่จะไปปล่อยบนเตียงก็แล้วกัน" ช้อนอุ้มพิมพ์ขึ้นแล้วเดินตรงไปที่รถระหว่างทางเดินพิมพ์ก็เอาแต่ดิ้นจะลงไปเดินเอง
"เธอจะดิ้นอะไรนักหนา ฉันว่าเธอเก็บแรงไว้ไปดิ้นบนเตียงกับฉันจะดีกว่า" ก้มหน้าลงไปพูดใกล้ๆ หน้าพิมพ์
พอเข้าไปข้างในรถปีเตอร์ก็ยกตัวพิมพ์ขึ้นมานั่งบนตักตัวเอง พร้อมกับลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังของพิมพ์ ส่วนพิมพ์ก็เอาแต่มองหน้าปีเตอร์ด้วยความเลือนรางแล้วใช้มือลูบไล้ไปทั่วใบหน้าอันหล่อเหลาของปีเตอร์
"คุณเคยรักฉันบ้างไหม"น้ำตาค่อยๆ เอ่อไหลออกมาอาบแก้มทั้งสองข้าง มองหน้าปีเตอร์ด้วยสายตาตัดพ้อ
ปีเตอร์ได้ยินอย่างนั้นก็ชะงักไปชั่วครู่แล้วยื่นมือไปเช็ดน้ำตาให้พิมพ์อย่างอ่อนโยน จากนั้นก็ประกบจูบริมฝีปากพิมพ์อย่างดูดดื่มแล้วค่อยๆถอนออกมาช้าๆ ปีเตอร์ได้แต่มองสบตากับพิมพ์ไม่มีคำพูดใดๆ หลุดออกมาจากปากแม้แต่คำเดียว
พอรถแล่นมาจอดที่คาสิโนปีเตอร์อุ้มพิมพ์ตรงไปยังห้องนอนของตัวเอง แล้ววางเธอลงบนเตียง เดินเข้าไปในห้องน้ำหยิบผ้าชุบน้ำพอหมาดๆ กลับมานั่งลงบนเตียงข้างพิมพ์ ใช้ผ้าเช็ดไปที่ใบหน้าหวานสวยของพิมพ์เบาๆ
"คุณไม่มีทางรักลูกหนี้อย่างฉันหรอก" พูดเพ้อทั้งที่ยังหลับตาอยู่ พร้อมกับใช้มือปัดมือปีเตอร์ออกจากหน้าแล้วพลิกตัวนอนตะแคงข้างหันหลังให้ปีเตอร์
"คนใจร้าย ฉันอยากกลับบ้าน" พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา จากนั้นก็หลับลงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์
ทุกคำพูดของพิมพ์ปีเตอร์ได้ยินหมด และก็รู้ด้วยว่าทุกคำพูดที่ออกมาจากปากพิมพ์มันเป็นความรู้สึกลึกๆ ที่อยู่ข้างในจิตใจของเธอ
ปีเตอร์เห็นว่าพิมพ์หลับแล้วจึงถอดเสื้อผ้าของตัวเองและของพิมพ์ออกจนหมด แล้วไปปิดไฟล้มตัวลงนอนข้างพิมพ์พร้อมกับขยับตัวเข้าไปกอดพิมพ์ไว้จนแนบชิดกัน
"ฉันไม่ยอมให้เธอกลับง่ายๆหรอก ได้ยินไหม" จูบหน้าผากพิมพ์เบาๆ
พิมพ์ไม่ได้ตอบโต้ใดๆ เพราะหลับอยู่แต่กลับขยับเบียดตัวเองที่เปลือยอยู่เข้าไปแนบชิดกับแผงอกกว้างกำยำของปีเตอร์มากขึ้นกว่าเดิม จนทำให้ปีเตอร์อดใจไม่ไหวก้มลงไปประกบจูบริมฝีปากพิมพ์อย่างดูดดื่ม เขาอยากจะทำมากกว่านั้น แต่ไม่อยากปลุกให้พิมพ์ตื่นจึงกอดเธอไว้แล้วหลับตาลง
ด้านหลุยส์กับโรสหลังจากที่งานเลิกก็ตรงไปยังบ้านของหลุยส์ ด้วยอาการมึนเมาทั้งคู่ พอเข้าไปข้างในห้องนอนหลุยส์ก็กอดรัดโรสไม่ยอมปล่อย จนไปถึงเตียงทั้งคู่ก็พร้อมใจกันนอนราบลงไปบนเตียงโดยที่หลุยส์ขึ้นคร่อมทาบทับตัวโรสไว้ ทั้งคู่มองสบตากันหวานซึ่ง
"ผมรักคุณมากนะโรส"จูบไล้ไปทั่วใบหน้า
"ฉันก็รักคุณค่ะ" ใช้มือลูบไล้ไปทั่วหน้าหลุยส์อย่างรักใคร่
จากนั้นทั้งคู่ก็ประกบจูบกันไปมาอย่างเร้าร้อน ทุกสิ่งอย่างที่เคยปิดกลั้นเอาไว้ถูกทลายลงหมดเหลือแต่เพียงความรักและความเข้าใจที่มีให้กันเท่านั้น เมื่อทั้งสองคนแลกจูบกันไปมาจนพอใจ หลุยส์ก็จัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเองกับโรสออกหมดจนเปลือยเปล่า แล้วลงไปทาบทับตัวโรส จูบไซ้เล้าโลมไปทั่วตัวเธอจนเกิดความเสียวซ่านแอ่นรับสัมผัสจากหลุยส์อย่างเปิดเผย
หลุยส์เห็นอย่างนั้นจึงใช้ปากหยักหนาลงไปจูบไล้เลียปุ่มกระสันสร้างความวาบหวามให้โรสจนกระตุกเกร็งพร้อมกับมีน้ำหวานไหลออกมาจากช่องรักและเสียงครางจากโรส หลุยส์จึงขึ้นไปทาบทับตัวโรสแล้วประกบจูบริมฝีปากพร้อมกับนำแก่นกายอันแข็งแรงสอดใส่เข้าในช่องรักจนมิดในครั้งเดียว จากนั้นก็ขยับเขยื้อนตัวเองไปตามแรงปราถนาที่อยู่ข้างใน จนเกิดเสียงเนื้อกระทบกันและเสียงครวญครางของทั้งคู่ดังไปทั่วห้อง ตลอดทั้งคืน จนสงบลงในตอนที่น้ำสีขาวขุ่นพุ่งเข้าไปในช่องรักของโรสอย่างสุขสม
