"ผมไม่ได้อยากเป็นน้องชายพี่นาย พี่นายพี่ต้องเป็นของผมคนเดียวเท่านั้น" ความคลั่งรักของน้องชายต่างสายเลือดที่ใช้วิธีการสะกดจิตเปลี่ยนพี่ชายให้มาเป็นแฟนตนเอง ความรักในครั้งนี้จะจบแบบไหน
ชาย-ชาย,รัก,ผู้ใหญ่,ไทย,อื่นๆ,พี่น้อง,สะกดจิต,20+,nc,pwp,มหาวิทยาลัย,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
พอเช้าวันถัดมาหนึ่งมีเรียนแต่เช้าแต่ก็ยังคงเตรียมอาหารเช้าไว้ให้พี่นายเหมือนปรกติทุกวันแล้วก็แต่งตัวไปมหาลัยทันที
หนึ่งคิดว่าถ้ายิ่งเจอหน้าพี่นายจะยิ่งทำใจได้ยากขึ้น ไม่รู้ว่าต้องทำสีหน้าแบบไหน สู้ไม่เห็นหน้าพี่นายสักพักน่าจะดีกว่า
นายตื่นมาที่บนเตียงนอนของหนึ่ง มองไปรอบๆ ก็พบว่าหนึ่งไม่ได้นอนอยู่บนเตียงกับตน นายจึงลุกขึ้นนั่งยืดเส้นยืดสาย
"โอ๊ย! นี่ขนาดเมื่อคืนกินยาไปแล้วนะเนี่ย ดีนะวันนี้มีเรียนบ่าย รอยเต็มตัวไปหมดเลย ไอกร ไอเอ ไอบี ต้องล้อเราแน่ๆ เฮ้ออ"
รู้สึกปวดเหมื่อยเนื้อตัวโดยเฉพาะหลังที่ปวดหนักสุด และก็รู้สึกเจ็บหน่วงๆ ที่รูสวาท
นายเดินออกมาจากห้องนอนของหนึ่งก็ตรงมาที่ครัวทันที ในใจนายลึกๆ ก็หวังว่าจะเจอหนึ่งที่ครัว แต่พบเพียงอาหารเช้าที่หนึ่งเตรียมไว้ให้ตน และก็ยา
"ทั้งที่อยากเจอหน้าแท้ๆ รีบไปแต่เช้าเชียว"
นายนั่งรับประทานอาหารที่หนึ่งเตรียมไว้ให้ ก็คิดทบทวนเรื่องเมื่อวานไปด้วย
(ตั้งแต่วันนี้หนึ่งคงต้องทำตามสัญญาแล้วสินะ ถึงเลือกที่จะหลบหน้าเรา ยังไงมันก็ต้องแบบนี้อยู่แล้วสินะ หนึ่งถึงได้ออกไปแต่เช้าหลบหน้าเรา)
นายวางช้อนลงรู้สึกไม่อยากอาหารทันที ไม่รู้ทำไมตัวเองถึงได้รู้สึกเศร้าขนาดนี้
เป็นไปตามคาดพอนายไปมหาลัยเรียนช่วงบ่าย พอกรเอและบีเห็นก็พากันล้อและถามถึงผู้หญิงที่ทำให้นายตัวเป็นรอยได้ขนาดนี้
นายก็ได้แต่ตอบบ่ายเบี่ยงกรเอและบี จนทำให้ทั้งสามยิ่งสงสัย แต่พอเค้นถามนายไม่ได้คำตอบจึงกะว่าจะชวนนายไปดื่มแอลกอฮอล์ แต่นายกลับปฏิเสธเพื่อนทั้งสาม ทั้งที่ไม่เคยทำเลยสักครั้งจนกรเอและบียิ่งสงสัยหนักกว่าเก่า ว่าใครกันที่ทำให้เพื่อนรักตนเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้
ตกเย็นนายรีบกลับมาที่คอนโดทันที พอนายสแกนคีย์การ์ดเปิดประตูเข้าไป หนึ่งก็รีบวิ่งเข้าห้องตนเองทันที
(นี่เย็นแล้วหนึ่งยังจะหนีหน้าเราอีก) นายใจจริงก็อยากเจอหน้าหนึ่ง อยากพูดคุยกับหนึ่งต่อหน้าใจจะขาด แต่ก็เข้าใจทั้งหมดที่หนึ่งทำไปเพราะกำลังทำตามสัญญา
นายเดินตรงมาดื่มน้ำที่ตู้เย็นก็พบว่าหนึ่งเตรียมอาหารเย็นไว้ให้ตนพึ่งเสร็จได้ไม่นาน อาหารกำลังร้อนและยังมีควันลอยอยู่เลย
นายรีบกินอาหารเย็นส่วนของตนทันที และเดินไปเคาะประตูห้องหนึ่ง
ก็อก! ก็อก! เสียงเคาะประตู
"หนึ่งรีบออกมากินข้าวเถอะพี่กินเสร็จแล้ว พอหนึ่งกินเสร็จแล้วบอกพี่นะ เดี๋ยวพี่ออกมาล้างเอง" พอนายพูดเสร็จก็เดินเข้าห้องตนทันที เพื่อให้หนึ่งที่พยายามหนีหน้าตนได้ออกมากินข้าว
หนึ่งพอส่องดูตาแมวก็พบว่าพี่นายได้เดินออกไปแล้วจึงออกมานั่งกินข้าวเย็น พอกินเสร็จหนึ่งก็เดินเข้าห้องแล้วส่งข้อความหาพี่นายแทน
ตึ้ง! เสียงแจ้งเตือนข้อความเข้า
น้องหนึ่ง : พี่นายผมกินเสร็จแล้ว
นายพอได้อ่านข้อความกลับรู้สึกหงุดหงิดใจชอบกล แทนที่หนึ่งจะมาเคาะประตูเรียกตนกลับส่งข้อความมาแทน
"หนึ่งนะหนึ่งพี่จะคอยดูว่าเราจะหลบหน้าพี่ได้สักกี่วัน"
เช้าวันถัดมานายตั้งแจ้งเตือนนาฬิกาปลุกตั้งแต่เช้า เพื่อให้ตัวเองตื่นเช้ากว่าที่หนึ่งตื่น วันนี้นายอยากตื่นขึ้นมาลองทำอาหารเช้าให้หนึ่งรับประทานบ้าง
นายเลือกลองทำอาหารเช้าแบบง่ายๆ ปิ้งขนมปังทาแยม ทอดไข่ดาว และก็แฮมกับไส้กรอก
หนึ่งตื่นเช้าเปิดประตูห้องก็ได้กลิ่นไหม้ทันที จึงเดินตรงไปครัว สิ่งที่หนึ่งเห็นตอนนี้คือพี่นายกำลังทอดไข่ดาวอย่างทุลักทุเล และเครื่องปิ้งขนมปังที่กำลังควันโขมงเพราะพี่นายมัวแต่พยายามพลิกไข่ดาวกำลังไหม้
"นี่พี่นายกำลังทำอะไรเนี่ย" หนึ่งรีบไปดึงปลั๊กเครื่องปิ้งขนมปังออก และรีบปิดแก๊สแย่งตะหลิวกับกระทะจากมือพี่นายทันที
"เออ...คือพี่กำลังทำอาหารเช้าให้หนึ่งอยู่"
"พี่นายครับ ช่วยไปนั่งรอก่อนเดี๋ยวผมทำให้เอง" หนึ่งจัดการอาหารที่พี่นายทำไหม้เททิ้งทั้งหมด
"แต่ว่าพี่อยากลองทำให้หนึ่งกิน" นายมองดูหนึ่งเทอาหารที่ตนตั้งใจทำทิ้งลงทั้งขยะก็รู้สึกน้อยใจอย่างบอกไม่ถูก
"พี่นายช่วยทำตัวเหมือนเดิมได้ไหม อะไรที่พี่ไม่เคยทำให้ผม ก็อย่าทำสิครับ" หนึ่งพูดโดยไม่มองหน้าพี่นายสักนิด
"พี่ขอโทษ" นายรู้สึกเสียใจและน้อยใจหนึ่ง แต่ก็เข้าใจดีว่าตนนี่แหละคือฝ่ายที่ผิด
"ผมว่าเช้านี้ผมไม่อยากทำอาหารเช้าแล้ว พี่นายไปหากินที่มหาลัยเถอะนะครับ" หนึ่งทำความสะอาดเสร็จก็กลับเข้าไปที่ห้องนอนของหนึ่งทันที
นายได้แต่ยืนอึ้งทำตัวไม่ถูก ทั้งที่ตนบอกให้หนึ่งกลับไปเป็นเหมือนเดิม แต่ตนเป็นฝ่ายที่เปลี่ยนไปเอง
"ไอนาย เอ็งกำลังทำบ้าอะไรอยู่เนี่ย"
เช้าวันนี้หนึ่งมีเรียนเช้าจึงไปที่มหาลัยด้วยตัวเอง ตอนแรกนายก็กะว่าจะไปส่งแต่หนึ่งออกไปก่อน
มหาลัยที่หนึ่งและนายเรียนอยู่ใกล้คอนโดมาก หนึ่งสามารถเดินมาที่มหาลัยเองใช้เวลาไม่ถึงสิบนาที
ระหว่างที่หนึ่งเดินอยู่นั้นก็มีใครบางคนสะกิดที่ไหล่ของหนึ่งจากด้านหลัง หนึ่งจึงหันไปมอง
"สวัสดีครับน้องหนึ่ง" เจ้าขุนสะกิดไหล่ของหนึ่งเพื่อทักทาย
"อ้าว! ผมก็นึกว่าใครที่แท้ก็พี่ขุนนี่เอง สวัสดีครับพี่ขุน" หนึ่งยกมือไหว้ทักทายพี่ขุน
"นี่พี่ขุนเรียนมหาลัยตรงนี้เหรอครับ บังเอิญจังเลยนะครับผมเรียนมาเป็นปี ไม่เคยเจอพี่ขุนเลย" หนึ่งสังเกตการแต่งกายพี่ขุน วันนี้พี่ขุนสวมชุดนักศึกษาติดเข็มมหาลัยเดียวกับหนึ่ง
"พี่เรียนครุศาสตร์ ตึกอยู่ข้างหลังสุดนู้น ว่าแต่หนึ่งเรียนคณะอะไรเหรอ"
"ผมคณะบริหารครับ พี่ขุนกำลังไปเรียนเหมือนกันเหรอครับ" ทั้งสองเดินไปคุยไป
"ใช่ครับน้องหนึ่ง โชคดีจังเลยที่วันนี้รถพี่เสียก็เลยต้องมาเดินแทน "
"โชคดีเหรอครับ แต่รถพี่เสียจนต้องมาเดินแทนนี่นา" หนึ่งทำหน้างง
"โชคดีสิครับเพราะว่าวันนี้รถพี่เสียเลยทำให้พี่ได้เจอกับหนึ่งอีกครั้งไง" ขุนยิ้มหวานให้นาย
อาจเป็นเพราะพี่ขุนหน้าคล้ายพี่นาย หนึ่งเลยมองพี่ขุนโดยมีภาพพี่นายซ้อนทับอยู่
"งั้นถ้าหนึ่งไม่ว่าอะไรพี่ขออนุญาตเดินไปมหาลัยเป็นเพื่อนได้ไหม"
"ได้สิครับอยากเดินเป็นเพื่อนหรือเป็นอะไรก็แล้วแต่พี่ขุนเลย"
"ใจจริงพี่อยากเดินกับหนึ่งในฐานะอื่นมากกว่า แต่ว่าพี่อยากใช้เวลาทำความรู้จักกันและกันมากกว่านี้"
หนึ่งที่ได้ฟังก็รู้สึกเขินหน้าแดงก้มหน้าก้มตารีบเดิน ในใจหนึ่งแม้จะคุยกับพี่ขุนแต่หนึ่งก็มักจะมองเห็นเงาพี่นายซ้อนทับพี่ขุนเสมอ หนึ่งเดินเร็วมากจนขุนต้องเร่งฝีเท้าตาม
"นั้นตึกคณะบริหารที่น้องหนึ่งเรียนอยู่สินะคงใกล้ถึงแล้วละสิ แต่ว่าพี่ยังอยากเดินกับหนึ่งอยู่เลยถ้ามหาลัยอยู่ไกลกว่านี่ก็ดีพี่จะได้เดินข้างหนึ่งไปนานๆ" ขุนเดินไปก็พูดหยอดหนึ่งไปด้วย
หนึ่งที่โดนคนหน้าคล้ายพี่นายหยอดก็รู้สึกเขิน จนลืมเรื่องกินข้าวเช้าไปเลย สักพักไม่นานทั้งสองก็เดินมาถึงตึกคณะบริหารที่หนึ่งเรียนอยู่
"ขอบคุณพี่ขุนมากนะครับที่เดินมาเป็นเพื่อนมาส่งผมถึงคณะเลย ไว้วันหลังเดี๋ยวผมไปส่งพี่ที่คณะครุศาสตร์บ้างนะครับ"
"ขอบใจมากนะน้องหนึ่ง เดี๋ยวพรุ่งนี้รถพี่ก็ซ่อมเสร็จแล้ว ว่าแต่พรุ่งนี้เช้าน้องหนึ่งมีเรียนไหม พี่ขออนุญาตไปรับน้องหนึ่งที่คอนโดได้รึเปล่า"
"ได้สิครับพี่ขุนไว้พรุ่งนี้เจอกัน ผมขอตัวไปก่อนนะครับ" หนึ่งรีบลาพี่ขุนก่อนที่เพื่อนๆ ของตนจะมาเจอ แต่พอหันหลังไปปุ๊บกลับเจอเพื่อนทั้งสามยืนเรียงหน้ากระดาน กำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ซุบซิบกันอยู่
"ไงเพื่อน มาตั้งแต่เมื่อไหร่ รอนานรึยัง" หนึ่งยกมือทักทายแล้วยิ้มอย่างเจื่อนๆ เมื่อเห็นเพื่อนทั้งสามของตนยืนอยู่
"นี่หนึ่ง มากับใครเหรอไม่เห็นแนะนำให้พวกเรารู้จักบ้างเลย" น้ำขิงเป็นคนเปิดประเด็นทักหนึ่งก่อน
"อืม...คือว่า พี่เขาชื่อขุนเรียนคณะครุศาสตร์บังเอิญเจอกันตอนเช้า พี่เขาเลยอาสาเดินมาเป็นเพื่อน" หนึ่งตอบน้ำขิงอยากตะกุกตะกัก
"อ๋อ!..." ทั้งสามคนพูดพร้อมกันเสียงดังแล้วลากยาว จนคนที่อยู่รอบๆ บริเวณนั้นต้องหันมามอง
"นี่พวกแกเสียงดังไปแล้วนะ" หนึ่งรีบเดินไปหากลุ่มเพื่อน
"พี่ขุนครับ นี่เพื่อนของผมเอง คนซ้ายสุดชื่อเจย์ คนกลางน้ำขิง ส่วนคนสุดท้ายชื่อเมย์"
"สวัสดีครับ/ค่ะ พี่ขุน" ทั้งสามยกมือไหว้ยิ้มทักทายพี่ขุนทันที
"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ พี่ชื่อขุนนะครับ และก็พี่อยากขออนุญาตน้องเจย์ น้องน้ำขิง น้องเมย์ จีบน้องหนึ่งนะครับ" ขุนรับไหว้ยิ้มทักทายทั้งสาม
"อะไรนะครับ/ค่ะ" ทั้งสามคนอุทานเสียงดัง แล้วจ้องไปที่พี่ขุนแล้วมองมาที่หนึ่งเป็นสายตาเดียวกัน
"พี่ขุนพูดอะไรออกมา ก่อนจะขออนุญาตเพื่อนหนึ่ง ขอหนึ่งรึยัง" ส่วนหนึ่งเองก็ตกใจเช่นกันไม่คิดว่าพี่ขุนจะพูดอะไรแบบนี้ออกมา
"พี่นึกว่าหนึ่งจะรู้อยู่แล้วซะอีก ก็พี่หยอดหนึ่งตลอด หนึ่งก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร งั้นตอนนี้พี่ขออนุญาตจีบหนึ่งนะครับ"
"ได้ครับพี่ขุน" หนึ่งเขินจนหน้าแดงหูแดงไปหมดไม่คิดว่าคนที่หน้าคล้ายพี่นายจะรุกตนหนักขนาดนี้
"แหม...ไอหนึ่งเสียอาการหนักมาก ร้อยวันพันปีไม่เคยยอมให้ใครจีบ ถึงพี่ขุนจะขออนุญาตพวกผมและก็ไอหนึ่ง แต่ถ้าอีกคนหนึ่งไม่อนุญาตก็จบ" ทั้งสามหัวเราคิกคัก
"ใครเหรอครับพี่จะได้ขออนุญาต" พี่ขุนทำหน้าตาสงสัย
"ก็พี่นายพี่ชายหนึ่งยังไงคะ รายนั้นหวงน้องชายสุดๆ น่าจะยาก" เมย์บอกพี่ขุน
"ช่างพี่นายไปเถอะสนใจทำไม พี่นายเขาอยากให้เรามีแฟนอยู่แล้วนี่นา" หนึ่งได้ยินชื่อพี่นายก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที
"งั้นรอบหน้าพี่ต้องทักทายพี่ชายหนึ่งซะแล้วสิ"
"ไม่ต้องก็ได้ครับ รีบไปเถอะตึกพี่อยู่ตั้งไกลกว่าจะเดินถึง"
"งั้นพี่ไปก่อนนะน้องหนึ่ง ตั้งใจเรียนเข้าล่ะ ถ้าไม่เข้าใจอะไร ให้ว่าที่ครูคนนี้สอนได้นะ"
"ก็ได้นะครับ แต่ว่าพี่ขุนจะดุหนึ่งแบบนักเรียนรึเปล่า หนึ่งกลัวจังเลย" หนึ่งแกล้งทำเป็นกลัวพี่ขุน
"แม้มัวแต่หยอกกันอยู่นั่นแหละ เดี๋ยวอัดคลิปให้พี่นายดูซะหรอก" เจย์แซวหนึ่งกับพี่ขุน
"งั้นพี่ไปเรียนก่อนนะหนึ่ง และก็น้องเจย์ น้องเมย์ น้องน้ำขิงพี่ไปเรียนก่อนนะครับ" ขุนโบกมือลาหนึ่งและเพื่อนทั้งสามของหนึ่ง แล้วเดินตรงไปที่คณะตนทันที
"ไปเจอกันตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่ใช่พึ่งเจอตอนเช้าหรอกใช่ไหม เล่ามาเดี๋ยวนี้" เมย์ถามหนึ่งโดยมีน้ำขิงประกบซ้าย เจย์ประกบขวา จนหนึ่งไม่สามรถหนีเพื่อนทั้งสามไปได้
หนึ่งเล่าเรื่องที่เจอพี่ขุนที่สวนสาธารณะใกล้คอนโดให้เพื่อนๆ ฟัง ทั้งสามก็กรี๊ดกร๊าดกันใหญ่แล้วเชียร์หนึ่งให้คบกับพี่ขุน
และทั้งสามก็ยังถามอีกว่าหนึ่งตัดใจจากพี่นายได้แล้วเหรอ หนึ่งไม่ได้ตอบอะไรแค่บอกว่าอย่างลองเปิดใจให้คนอื่นบ้าง แล้วคนที่หนึ่งเปิดใจก็คือพี่ขุน
ตกเย็นนายกลับมาบ้านก็เจอพี่นายนั่งอยู่โซฟา กำลังไถหน้าจอโทรศัพท์มือถือ
"กลับมาแล้วเหรอหนึ่ง เรียนเป็นยังไงบ้าง" นายเป็นฝ่ายชวนหนึ่งคุย
"ก็ดีครับ" หนึ่งตอบพี่นายโดยที่ไม่หันหน้าไปมองหน้าพี่นายเลยสักนิด
"พรุ่งนี้มีเรียนเช้าหรือบ่ายให้พี่ไปส่งไหม" นายทำตัวกระตือรือร้นอยากไปส่งนายที่มหาลัย
ปรกติหนึ่งมักจะอยากให้พี่นายไปส่งที่มหาลัยเพราะอยากใช้เวลาแต่ละวันกับพี่นายให้มากที่สุด แต่ตอนนี้หนึ่งพยายามอยากเจอหน้าพี่นายให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้
"ไม่เป็นไรครับหนึ่งอยากไปเอง พี่นายมีเรื่องจะคุยแค่นี้ใช่ไหมครับ หนึ่งขอตัวก่อนและก็เรื่องข้าวเย็น พี่นายออกไปซื้อกินข้างนอกเองนะครับ ไม่ต้องเผื่อหนึ่ง ช่วงนี้หนึ่งน้ำหนักขึ้น" หนึ่งพูดเสร็จก็รีบเข้าห้องตัวเองทันที ไม่รอฟังสิ่งที่พี่นายกำลังจะพูดเลย
"อะไรของเขาเนี่ย ผอมขนาดนี้ยังจะลดอีก"
หนึ่งเข้าห้องตนไปก็นั่งกอดเข่าเศร้าใจ พยายามจะตัดใจจากพี่นาย โดยคิดถึงแต่เรื่องพี่ขุนแทน แต่พอได้ยินเสียงเจอหน้าพี่นายจังๆ หนึ่งกลับทำใจไม่ได้
ตึ้ง! เสียงแจ้งเตือนข้อความเข้า
หนึ่งหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ก็พบว่าคนที่ทักตนมาคือพี่ขุน
พี่ขุน : น้องหนึ่งถึงบ้านรึยังครับ
น้องหนึ่ง : ถึงแล้วครับ แล้วพี่ขุนละครับ
พี่ขุน : ถึงแล้วครับน้องหนึ่ง อยากให้ถึงพรุ่งนี้เช้าเร็วๆ จัง อยากเจอหน้าน้องหนึ่งแล้ว
น้องหนึ่ง : หนึ่งก็อยากเจอหน้าพี่ขุนเหมือนกัน
พี่ขุน : คิดถึงพี่เหรอ รถพี่ซ่อมเสร็จแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้า พี่จะรีบไปรับนะครับคนเก่ง
น้องหนึ่ง : ครับพี่ขุน
นายออกไปรับประทานอาหารข้างนอกแล้วอดเป็นห่วงหนึ่งไม่ได้ จึงซื้อโยเกิร์ตกับผลไม้มาให้หนึ่ง แต่ก็ยืนวนไปมาหน้าประตูห้องหนึ่ง ไม่กล้าเคาะประตู
เมื่อเช้าหนึ่งย้ำกลับตนว่าอะไรที่ไม่เคยทำก็อย่าทำ แต่นายก็อดเป็นห่วงหนึ่งไม่ได้ นายจึงเปลี่ยนใจนำผลไม้และโยเกิร์ตที่ซื้อมาแช่ตู้เย็นแทน
