"ผมไม่ได้อยากเป็นน้องชายพี่นาย พี่นายพี่ต้องเป็นของผมคนเดียวเท่านั้น" ความคลั่งรักของน้องชายต่างสายเลือดที่ใช้วิธีการสะกดจิตเปลี่ยนพี่ชายให้มาเป็นแฟนตนเอง ความรักในครั้งนี้จะจบแบบไหน
ชาย-ชาย,รัก,ผู้ใหญ่,ไทย,อื่นๆ,พี่น้อง,สะกดจิต,20+,nc,pwp,มหาวิทยาลัย,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หนึ่งได้โทรบอกพี่ขุนว่าพี่นายอยากเจอซึ่งพี่ขุนก็ยินดี และได้จองโต๊ะร้านอาหารอิตาลีไว้รอและได้บอกหนึ่งว่าตนอาจจะถึงช้านิดหน่อยเพราะมีเซอร์ไพรส์ให้หนึ่ง
หนึ่งและนายเดินเข้ามานั่งรอโต๊ะที่ขุนได้โทรจองไว้ให้ที่ร้านอาหารอิตาลีใกล้กับคอนโดหนึ่ง ซึ่งหนึ่งและนายได้มาถึงก่อนเวลาที่ขุนนัดไว้
"ไหนบอกว่าดีกว่าพี่ทุกอย่าง ทำไมมาช้าจัง ปล่อยให้หนึ่งกับพี่ต้องรอใช้ไม่ได้เลย" นายพูดไปก็จีบปากจีบคอไป
"พี่นายพวกเรามาถึงก่อนเวลาที่พี่ขุนนัดไว้นะ แล้วอีกอย่างพี่ขุนบอกว่าจะมีเซอร์ไพรส์ให้หนึ่งด้วย"
"ทำเป็นเข้าข้างกันไป ถ้าไอหมอนั่นทำให้หนึ่งเจ็บมา พี่นี่แหละจะซ้ำเติมให้คอยดู"
"ใครจะทำให้น้องหนึ่งเจ็บเหรอครับ" ขุนเดินมาหาหนึ่งพร้อมถือดอกทานตะวันช่อใหญ่
"นี่ครับเซอร์ไพรส์ของพี่ ได้ยินว่าหนึ่งชอบดอกทานตะวันมาก พี่ก็เลยอย่างให้เนื่องในโอกาสครบเจ็ดวันที่เราได้เจอกันครั้งแรก" ขุนยื่นช่อดอกทานตะวันให้หนึ่ง
"ขอบคุณครับพี่ขุน หนึ่งชอบมากเลย" หนึ่งรับช่อดอกทานตะวันจากพี่ขุนด้วยความดีใจ
นายนั่งหน้าซีดรู้สึกช็อกเป็นอย่างมากจ้องใบหน้าของขุนตาไม่กะพริบ นายไม่คิดเลยว่าขุนคนที่หนึ่งชอบจะคือเจ้าขุนพี่ชายฝาแฝดไข่คนละใบของตน
"พี่ขุนนี่พี่ชายของหนึ่งชื่อพี่นายครับ" หนึ่งไม่รีรอช้าที่จะแนะนำพี่ขุนให้พี่นายรู้จัก
"สวัสดีครับพี่นาย" ขุนยิ้มทักทายนายแสร้งทำเหมือนว่าไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
"พี่นายนี่พี่ขุนคนที่หนึ่งเล่าให้ฟังไง" หนึ่งหันหน้าไปหาพี่นายที่หน้าซีดเผือดกำลังจ้องพี่ขุนตาไม่กะพริบ
"พี่นายเป็นอะไรรึเปล่า จ้องพี่ขุนนานไปแล้วนะ"
"นั้นสิครับ หรือพี่นายพี่ชายของหนึ่งจะไม่ชอบพี่" ขุนไม่หยุดแสดงละครแกล้งจำน้องชายตนเองไม่ได้
"พี่ขุนเลิกเล่นละครได้สักที พี่รู้อยู่แล้วใช่ไหมว่าหนึ่งคือลูกติดภรรยาใหม่ของพ่อ และพี่ก็ยังจะเข้ามาจีบหนึ่งอีกพี่ขุนต้องการอะไรกันแน่" นายจ้องพี่ขุนแทบจะกินเลือดกินเนื้อรู้สึกโมโหมากที่พี่ขุนเข้ามาจีบหนึ่งเพราะว่ามีนัยแอบแฝง
"นี่มันเรื่องอะไรกันครับพี่ขุนพี่นาย นี่พี่สองคนรู้จักกันเหรอครับ" นายทำหน้าตางงสงสัย
"ใช่รู้จักกันดีเลยแหละ รู้จักกันตั้งแต่อยู่ในท้องแม่ พี่ขุนของหนึ่งคือพี่ชายฝาแฝดของพี่เองแต่พวกเราเป็นแฝดคนละใบ พี่กับพี่ขุนเลยแค่คล้ายกัน ไม่ได้เหมือนกันเหมือนฝาแฝดทั่วไป" นายบอกความจริงเรื่องพี่ขุนให้หนึ่งฟัง
"นี่มันเรื่องจริงหรือครับพี่ขุน พี่รู้อยู่แล้วใช่ไหมว่าหนึ่งเป็นลูกติดภรรยาใหม่ของพ่อพี่ พี่มาหลอกหนึ่งทำไม"
"ใช่พี่กับนายเป็นพี่น้องกันพ่อกับแม่ของพวกเราแยกทางกันเลยต้องแบ่งลูก พี่ได้ไปอยู่กับแม่ ส่วนนายได้ไปอยู่กับพ่อ แต่ว่าพี่ไม่ได้ตั้งใจจะไม่บอกหนึ่งนะ" ขุนทำหน้าเศร้าเหมือนรู้สึกผิด
"แล้วทำไมพี่ไม่บอกหนึ่งตั้งแต่แรก" หนึ่งน้ำตาคลอเหมือนจะร้องไห้ รู้สึกโมโหพี่ขุนที่เหมือนตั้งใจจะเข้ามาหลอกตน
หนึ่งก็พอทราบอยู่บ้างว่าลุงทัพมีลูกอีกคนนอกจากพี่นาย แต่เพราะไม่เคยเห็นหน้าหนึ่งก็เลยไม่ได้สนใจที่อยากรู้จัก
"อันที่จริงพี่ก็พึ่งรู้ได้ไม่นานนี้เองว่าหนึ่งคือลูกติดภรรยาใหม่พ่อพี่ เพราะปรกติพี่ยอมรับว่าพี่เกลียดพ่อพี่มาก จนพี่ไม่ได้สนใจอยากรู้จักครอบครัวใหม่ของพ่อพี่ พี่พึ่งมาระแคะระคายตอนหนึ่งบอกมีพี่ชายชื่อนาย พี่ถึงได้สืบเรื่องของหนึ่งพอพี่รู้ความจริงพี่ก็ยังทำใจไม่ได้ และพี่กลัวว่าถ้าพี่บอกหนึ่งพี่ก็จะได้เป็นพี่ชายอีกคนของหนึ่งนะสิ พี่ไม่ได้อยากเป็นพี่ชายของหนึ่งนี่นาแต่พี่อยากเป็นมากกว่านั้นพี่ขอโทษ" ขุนได้อธิบายให้หนึ่งฟังพร้อมทำหน้าเศร้า
"แต่ว่ายังไงพี่ขุนพี่ก็เป็นลูกพ่อเหมือนกัน พ่อแต่งงานกับน้ารักยังไงพี่ก็มีศักดิ์เป็นพี่ชายหนึ่งอยู่ดีไม่ต่างอะไรจากผมหรอก" นายพูดแทรกพี่ขุน
"แต่พี่ไม่ใช่พี่ชายแท้ๆ ของหนึ่ง ยังไงเราสองคนก็ไม่ได้มีสายเลือดเดียวกันอยู่แล้ว ขอแค่หนึ่งรักพี่ พี่รักหนึ่ง เรารักกันทุกอย่างมันก็ไม่ใช่ปัญหาแล้วนี่นา หนึ่งรักพี่ไหม" ขุนมองไปที่ดวงตาของหนึ่งที่กำลังเศร้าและสับสน ขุนแทบไม่สนใจเลยว่านายก็นั่งอยู่ตรงนั้นตั้งใจอธิบายให้หนึ่งฟังแต่เพียงผู้เดียว
"คือว่า...ตอนนี้หนึ่งสับสนขอเวลาให้หนึ่งคิดก่อนได้ไหม" ใจจริงหนึ่งยังตัดใจจากพี่นายไม่ได้ พอพี่ขุนที่หน้าคล้ายพี่นายเข้ามาในจังหวะที่หนึ่งกำลังตัดใจจากพี่นานได้พอดี หนึ่งแทบไม่ได้รักพี่ขุนเลย กลับมองพี่ขุนเป็นเพียงเงาของพี่นายก็แค่เท่านั้นเอง
"ได้สิ พี่รอหนึ่งได้เสมอ พี่ตกหลุมรักหนึ่งครั้งแรกที่เจอ พี่ผิดเองที่พี่ไม่รีบบอกหนึ่งตั้งแต่แรกพี่ไม่อยากให้หนึ่งเสียใจ หนึ่งให้โอกาสพี่ได้รักหนึ่งต่อเถอะนะ" เจ้าขุนคุกเข่ากลางร้านอาหารขอร้องอ้อนวอนหนึ่งโดยไม่สนใจว่าคนในร้านจะมองตนเช่นไร
"พี่ขุนผมรู้ว่าพี่เกลียดพ่อกับครอบครัวใหม่พ่อมาก พี่อย่าลากหนึ่งเข้าไปเกี่ยวข้องกับความเกลียดของพี่เลย" นายรู้ดีว่าพี่ขุนต้องการใช้หนึ่งเป็นเครื่องมือเพื่อเข้ามาทำลายชีวิตพ่อ
นายรู้มาตลอดว่าพี่ขุนโกรธและเกลียดตนกับพ่อที่ไม่พาพี่ขุนมาอยู่ด้วย และสิ่งที่ให้พี่ขุนยิ่งเกลียดตนเพราะพ่อเลือกที่จะเอาคนมาอยู่ด้วย
แม่ของนายและขุนเลิกกับพ่อของนายและขุนก็ไปแต่งงานกับนักธุรกิจชาวต่างชาติที่มีลูกติดเช่นกัน แต่แม่กับพ่อเลี้ยงของขุนมักจะให้ความสนใจและอวยเปรียบเทียบลูกติดพ่อเลี้ยงว่าดีกว่าขุนทุกอย่าง
ขุนคิดว่าทำไมตนถึงถูกทุกคนทอดทิ้ง และจึงโทษว่าเป็นความผิดของพ่อกับนาย ทุกครั้งที่นายไปหาแม่ขุนมักจะไม่พูดอะไรแต่จะมองนายด้วยสายตาเคียดแค้น
"นายเรื่องที่พี่ยังโกรธพ่ออยู่พี่ยอมรับ แต่ว่าหนึ่งคือข้อยกเว้นของพี่ พี่รักหนึ่งจริงๆ" ขุนพูดตอบนายแล้วหันหน้ามามองหนึ่ง
หนึ่งมองพี่นายกับพี่ขุนสลับกันไปมาแล้วยิ่งรู้สึกสับสนในใจ หากสิ่งที่พี่นายพูดมาคือเรื่องจริงคำว่ารักจากปากพี่ขุนคือเรื่องโกหกตนจะต้องทำเช่นไร
"พี่ขุนหนึ่งขอตัวกลับก่อนนะครับ สิ่งที่หนึ่งรับรู้ในวันนี้มันทำให้หนึ่งสับสน พี่นายหนึ่งอยากกลับ"
หนึ่งจับมือพี่นายรีบกลับบ้านทันทีโดยที่ไม่ลืมจะเอาช่อดอกทานตะวันที่พี่ขุนให้มาติดมือกลับมาด้วย
พอถึงคอนโดหนึ่งก็เอาหมกตัวอยู่ในห้อง ข้าวปลาไม่ยอมกิน นายที่เป็นห่วงหนึ่งจึงได้ส่งข้อความไปหาหนึ่งแต่หนึ่งก็ไม่ตอบ นายจึงเดินมายืนที่หน้าห้องหนึ่ง
ก็อก! ก็อก! เสียงเคาะประตู
"หนึ่งอยากกินข้าวเย็นอะไรไหมเดี๋ยวพี่ทำให้"
"พี่นายอย่าทำอาหารอีกนะครับเดี๋ยว ครัวไหม้ " หนึ่งรีบเปิดประตูห้องมาอย่างหน้าตาตื่น
"พี่ไม่ทำก็ได้ เดี๋ยวพี่จะลงไปหาอะไรกินข้างล่าง ว่าแต่หนึ่งอยากกินอะไรไหมเดี๋ยวพี่ซื้อมาให้หนึ่งยังไม่ได้กินอะไรเลยนี่นา ตั้งแต่เที่ยง" นายรู้แล้วว่าหากตนแค่เรียกออกมาหนึ่งคงไม่ออกมาแน่จึงแค่แกล้งพูดว่าจะทำอาหารให้หนึ่งออกมาคุยกับตน
"หนึ่งไม่หิว หนึ่งอยากนอนพี่นายซื้อกินแค่ส่วนของพี่นายเถอะครับ หนึ่งขอตัวไปนอนต่อก่อน" หนึ่งหันหลังกำลังปิดประตู
"หนึ่งอย่าพึ่งไปทำไมตัวเราร้อนแบบนี้" นายเห็นสีหน้าหนึ่งไม่ค่อยสู้ดี ตาแดง หน้าแดง คอแดง ปากซีดเหมือนคนไม่สบาย จึงได้รั้งแขนหนึ่งไว้แล้วเอาหลังมือทาบหน้าผาก
"หนึ่งไม่ได้เป็นอะไร พี่ปล่อยหนึ่งนะ" หนึ่งพยายามสะบัดแขนแกะมือพี่นายออก แต่หนึ่งสู้แรงพี่นายไม่ไหว
"จะไม่เป็นไรได้ยังไง ตัวเราแบบนี้ต้องกินข้าวแล้วต้องกินยาถ้าหนึ่งเป็นอะไรขึ้นพี่จะอยู่ยังไง" นายรู้สึกเป็นห่วงหนึ่งมาก จนแสดงออกมาผ่านสีหน้าและดวงตาจนหนึ่งรับรู้ได้
"พอหนึ่งนอนหลับเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็หาย พี่นายไม่ต้องเป็นห่วงหนึ่งหรอก" หนึ่งเริ่มใช้น้ำเสียงที่อ่อนลง
"ไม่ให้พี่เป็นห่วงเราได้ไง ถ้าหนึ่งไม่ฟังพี่ พี่จะทำกับข้าวกินเองนะ"
"ก็ได้ งั้นพี่นายลงไปหาซื้อกับข้าวกินข้างล่างคอนโดแล้วค่อยซื้อมาเผื่อหนึ่งก็ได้ หนึ่งจะนอนรอถ้าหนึ่งหลับลึกพี่นายเดินเข้ามาปลุกหนึ่งได้เลยหนึ่งไม่ได้ล็อกประตู"
พอหนึ่งพูดจบนายก็ยอมปล่อยแขนหนึ่งให้หนึ่งได้ไปนอนพักผ่อนส่วนนายก็รีบลงไปข้างล่างซื้อโจ๊กและยาลดไข้ให้หนึ่ง
นายจัดการยกถาดอาหาร ยา และน้ำดื่มเปิดประตูเข้าห้องไปหาหนึ่งที่กำลังนอนกระสับกระส่ายเหงื่อไหลเต็มตัวตัวเพราะพิษไข้
"หนึ่งๆ พี่มาแล้วหนึ่งลุกขึ้นมากินข้าวกินยาก่อน ตอนนี้ตัวหนึ่งร้อนมากเลย" นายแตะตัวหนึ่งสะกิดเบาๆ ให้ตื่น แต่ไอร้อนในตัวหนึ่งสูงมากจนนายสัมผัสได้
"พี่นายหนึ่งปวดหัวมากเลย" หนึ่งตื่นมาก็น้ำตาคลออยากร้องไห้
"เดี๋ยวหนึ่งก็หาย กินข้าวกินยาก่อนนะ" นายเอาโต๊ะที่มีโจ๊ก ยา และน้ำมาวางใกล้หนึ่ง ให้หนึ่งได้ตักรับประทานได้อย่างสะดวก
"โอ๊ย! ร้อน" หนึ่งด้วยความที่ไข้ขึ้นสูงจนขาดสติสัมปชัญญะจึงรีบตักโจ๊กเข้าปากโดยไม่ทันระวัง
"หนึ่งเป็นอะไรไหม พี่ลืมบอกว่าโจ๊กมันร้อน" นายทิชชู่เช็ดปากหนึ่งพร้อมกับยื่นน้ำดื่มให้หนึ่งดื่ม
"หนึ่งซุ่มซ่ามเอง พี่ไม่ผิดหรอก พี่ไม่ผิดเลยทุกอย่างมันผิดก็เพราะหนึ่ง" หนึ่งจู่ๆ ก็ร้องไห้ฟูมฟายขึ้นมา
"หนึ่งมันนิสัยไม่ดี หนึ่งมันเอาแต่ใจ หนึ่งทำให้พี่นายต้องลำบาก หนึ่งขอโทษ" หนึ่งจ้องมองใบหน้าของพี่นายพร้อมพรั่งพรูความในใจออกมาด้วยความรู้สึกผิด
"โอ๋ไม่เป็นอะไรนะหนึ่ง หนึ่งคิดมากไปแล้ว" นายดึงหนึ่งเข้ามากอดปลอบ แม้ว่าหนึ่งจะทำอะไรกับตนไว้ นายก็ไม่ได้รู้สึกแค้นเคืองหนึ่งเลยสักนิด
"หนึ่งถ้ากินเองไม่ไหว เดี๋ยวพี่ป้อน" นายเอาทิชชูซับน้ำตาให้หนึ่ง แล้วจากนั้นนายก็เป็นฝ่ายเป่าโจ๊กให้เย็น แล้วตักป้อนโจ๊กทีละคำให้หนึ่งรับประทานจนเกือบหมด
"หนึ่งอิ่มแล้วใช้ไหม งั้นก็กินยาลดไข้ เดี๋ยวพี่ไปเตรียมผ้ากับถังน้ำมาเช็ดตัวให้หนึ่งก่อน" หนึ่งยอมกินยาแต่โดยดี พอกินเสร็จก็ถอดเสื้อออก เพื่อให้พี่นายสามารถเช็ดตัวให้ตนได้สะดวก
นายเดินมาพร้อมถังน้ำ ผ้าสำหรับเช็ดตัว และก็เสื้อผ้าตัวใหม่มาเตรียมพร้อมให้หนึ่งได้เปลี่ยน พอนายเห็นหนึ่งไม่ได้สวมเสื้อก็เผลอกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่
"นะหนึ่ง ถอดเสื้อออกทำไม"นายพูดตะกุกตะกักถ้าเป็นเมื่อก่อนหนึ่งถอดเสื้อหรือแก้ผ้าตนก็คงไม่ได้สนใจอะไร แต่พอมาได้เห็นวันนี้ตนกับรู้สึกหวิวๆ ใจสั่นแปลกๆ
"ก็พี่นายบอกว่าจะเช็ดตัวให้หนึ่ง หนึ่งก็เลยถอดเสื้อไว้รอ" หนึ่งตอบไปตรงๆ ไม่มีอะไรแอบแฝง
นายเดินมานั่งใกล้ๆ หนึ่ง ค่อยๆ เช็ดตัวให้หนึ่งเริ่มจากเช็ดที่ใบหน้าลำคอ แขนซ้ายและก็แขนขวา หน้าอกไล่ลงที่หน้าท้อง
(ยุบหนอ พองหนอ ยุบหนอ พองหนอ ตัวนุ่มจังหนอ ดุ้นใหญ่จังหนอ เฮ้ย! ไอนายตั้งสติไว้ น้องยิ่งไม่สบายอยู่ต้องตั้งใจเช็ดดีๆ สิ)
นายพยายามข่มใจไว้โดยเปลี่ยนมาเช็ดหลังให้หนึ่งแทน พอเช็ดหลังเสร็จ หนึ่งก็กำลังจะถอดกางเกงออกเพื่อให้พี่นายได้เช็ดสะดวก
"หนึ่งทำอะไร!" นายตกใจจนเกือบทำผ้าเช็ดตัวหนึ่งหล่นมือ
"หนึ่งจะถอดกางเกงออกให้ไง พี่นายจะได้เช็ดตัวให้หนึ่งสะดวก"
"ไม่ต้องก็ได้หนึ่งใส่ขาสั้นนี่นา เดี๋ยวตอนเช็ดพี่พับขากางเกงเอง" นายค่อยๆ เช็ดไล่ลงมาจากข้อเท้ามาต้นขา โดยที่นายแทบไม่ได้มองมาที่หนึ่งเลย มองที่ผนังแทน
แต่ด้วยความที่ได้ใกล้ชิดหนึ่งได้สูดดมกลิ่นกายของหนึ่งสัมผัสร่างกายของหนึ่ง ในหัวของนายก็เผลอคิดจินตนาการถึงร่างที่เปลือยเปล่าของหนึ่ง จนจู่ๆ แก่นกายที่นิ่งสงบของนายก็เริ่มแข็งตัวขึ้น นายจึงได้หยุดเช็ดตัวให้หนึ่งทันทีแล้วกำลังจะลุกไปเข้าห้องน้ำ
"พี่นายจะลุกไปไหน เช็ดตัวเสร็จแล้วเหรอครับ" หนึ่งจับมือพี่นายเอาไว้
"พี่กำลังจะเอาน้ำไปเททิ้ง หนึ่งเปลี่ยนเสื้อผ้าเองได้เลยพี่เตรียมมาไว้ให้แล้ว พี่ขอตัวก่อนนะ" นายถือถังน้ำบังแก่นกายตนไว้ กลัวหนึ่งจะรู้ว่าตนกำลังมีอารมณ์
"อย่างนั้นเหรอครับพี่นาย ขอบคุณมากนะครับพี่ชายของหนึ่ง" หนึ่งปล่อยมือพี่นาย
นายในตอนนี้พอได้ยินหนึ่งเรียกว่าพี่ชายก็รู้สึกไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ แต่สิ่งสำคัญที่สุดตอนนี้คือแก่นกายของนายไม่หยุดแข็งตั้งสักที
นายรีบเข้าห้องน้ำแล้วช่วยสำเร็จความใคร่ตัวเองทางรูสวาททันที เหมือนกับว่าตอนนี้นายรู้สึกชอบที่จะช่วยตัวเองทางรูสวาทมากกว่า "อือส์ อื้อส์ อ่าา..."
