มีอันเป็นไป มันแซ่บ มันเป็ มันตัวโฮ่ง ที่เขาว่ามีลูกมันกวนตัวมีผัวมันกวนใจ แต่ความสวยมันเป็นอุปสรรคน่ะคุณน้า แต่บางคนก็ชอบ Sugar Daddy อันนี้มันก็เป็นไปได้ แบบบูรณาการ เราก็ไม่ว่ากัน
ชาย-ชาย,วัยว้าวุ่น,รัก,ตลก,ไทย,รักวัยรุ่น,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
โดย Chavaroj
งานกีฬาสีอีกแล้ว เวลามันช่างผ่านไปอย่างว่องไวเหลือเกิน กิจวัตรที่มันซ้ำซาก ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเหมือนพระอาทิตย์ที่ขึ้นในตอนเช้าตรงริมหน้าต่างห้องนอน แล้วมันก็ตกที่หลังบ้าน เป็นอย่างนี้มาทุกเมื่อเชื่อวันตั้งแต่หวังยังเด็กจนตอนนี้ผลิเนื้อสาว ตามเนื้อตัวมันเหมือนมีเสียง เปรี๊ยะ ๆ เพราะเนื้อสาวมันแตกอย่างที่ว่า ตื่นขึ้นมาก็รีบอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟัน เพื่อรอไอ้ต้าวมารับไปโรงเรียนด้วยกัน
ส่วนพ่อกับแม่แล้วก็อีคิตตี้น่ะเหรอ โน่นไปขายของกันหมดแล้ว ไปตั้งแต่เช้ามืดโน่นทีเดียว ทิ้งให้หวังอยู่คนเดียวบรรยากาศมันช่างเป็นใจนัก แต่เดี๋ยวก่อน ไอ้ความคิดนี้น่ะมันได้แต่คิดอยู่ในหัว หวังไม่กล้าทำหรอก ไอ้ที่จะพาผู้ชายเข้าบ้านเพื่อจะมามีอะไรเกินเลย แม้ว่าความคิดของอีหวังสีดำจะบอกให้ลองทำก็ตามที แต่อีความคิดของอีหวังสีขาวมันชนะเสียทุกที
"ปรี๊น ปรี๊น" เสียงแตรรถเวสป้าดังหวังก็แทบจะพุ่งมาหน้าบ้านทันที วันนี้ต้องเอาใจไอ้ต้าวมันหน่อย เพราะพรุ่งนี้หวังจะไม่ได้อยู่กทม. ให้ไอ้ต้าวเปาขี่รถไปจอดเพื่อจะหม่ำมื้อเช้า หวังก็จัดของกินเสียเต็มที่ ซึ่งไม่ใช่อะไรก็ได้นะ อย่างแรกเลยก็คืออาหารเจร้านดัง ซึ่งมีกับข้าวเจสารพัดและข้าวกล้องนุ่ม ๆ เลือกแบบเป็นกับข้าวแห้งหนึ่งน้ำหนึ่ง แล้วหวังก็เดินไปสั่งไข่ลวกมาอีกสองแก้ว และโอเลี้ยงแก้วนึงเพื่อจะได้กินกันสองคน เพราะน้ำตาลเยอะ หวังกินคนเดียวเดี๋ยวตาเหลือก ไอ้ที่สั่งมานี่ก็เพื่อให้เปามันกินเพราะเปามันนอนดึกอ่านหนังสือเยอะ ก็ใกล้จะสอบแล้ว และนี่ก็ยังจะเสือกมีกีฬาสีอีก และไอ้ต้าวเปาของหวังก็ลงแข่งบาสเกตบอลอีกแล้ว
"บำรุงหน่อย" หวังพูดพร้อมกับวางไข่ลวกที่เหยาะซอสแม็กกี้และโรยพริกไทยป่นจำนวนมาก ไข่ลวกนี้ดีกินแล้วบำรุงให้โปรตีนทำให้อิ่มท้อง และพลังงาน แถมยังอร่อยด้วย ส่วนโอเลี้ยงหวังเปิดก่อนหนึ่งคำ แล้วยัดเยียดให้เปามันกินจะได้ไม่เพลียตอนเรียน ตาจะได้สว่าง
"เย็นนี้แข่งบาสเตงไปเชียร์เค้าด้วยนะ" ผัวหมาเด็กอ้อนทำปากยื่น ถ้าเป็นคนอื่นหวังคงด่าไปแล้วแต่นี่เป็นเปาไง เป็นไอ้ต้าวของเค้า ทำปากยื่นก็ดูน่ารัก
"ไปอยู่แล้วไม่พลาดหรอก แต่ก็นะ ยังไงเปาก็ชนะอ่ะ สู้ ๆ ก็แล้วกัน เดี๋ยวมีรางวัลให้" หวังมันชอบล่อด้วยรางวัลแบบนี้ไอ้ต้าวก็เอาแต่ยิ้มจนตาปิด
กินข้าวกันไปเม้ากันไป หวังบ่นบ้างไอ้เปาบ่นบ้าง แต่ที่เปาบ่นเยอะก็คือเรื่องที่พรุ่งนี้หวังจะต้องไปเมืองจันท์แล้วก็นอนค้างหนึ่งคืน
"ไปทำงานไม่ได้ไปเที่ยว" หวังอธิบายรอบที่สามร้อยเพราะเปามันบ่นมาตลอดอาทิตย์
"รีบไปก็รีบกลับนะ เค้าโทรไปก็รับด้วยนะ เป็นห่วง" เปามันพูดแล้วก็ทำหน้ามุ่ยอะไรจะคลั่งรักขนาดนั้นน่าหยิกแก้มจริง ๆ
"แหมที่โน่นสัญญาณโทรศัพท์ดีแหละ แต่ถ้าอยู่ในสวนก็จะขลุกขลักหน่อย เอาอย่างนี้ เช้า กลางวัน เย็นก็แล้วกัน ทักหากันก่อนว่าสะดวกไหมแล้วค่อยคอลโอเคป่ะ"
"โอเคครับ" เปามันตอบแล้วก็ยิ้มกว้าง ยิ้มจนตาปิดอีกแล้ว หวังล่ะช้อบชอบ ไอ้การยิ้มตาปิดแบบนี้ ยิ่งเปามันผิวขาว แล้วฟันก็ขาวเป็นระเบียบ เหงือกสีชมพูไปอีกน่าไปเป็นนายแบบโฆษณายาสีฟันหรือแปรงสีฟัน ว่าไม่ได้นา เปามันไปแคสงานโฆษณาได้เล่นในโฆษณาด้วย แม้ว่าจะเป็นตัวประกอบก็เถอะ แต่ความขาวออร่า ถึงจะมีคนเป็นสิบแต่หวังก็เห็นเปามันชัดเจนกว่าใคร หรือเพราะคลั่งรักก็ไม่รู้เหมือนกัน เลยเห็นแต่ผัวไม่เห็นคนอื่นเลยสักคน
หม่ำข้าวเสร็จก็รีบไปโรงเรียน หวังไม่ได้ทุกข์ใจกับการเรียนเลยก็อย่างที่บอกว่าหวังน่ะไม่ได้หวังเกรดอะไรอีกแล้วจบก็คือจบ แต่ก็ไม่ถึงกับทิ้งการเรียน และแค่ไม่เครียดเท่ากัน หวังทำการบ้านส่งครูทุกวันผิดมั่งถูกมั่งก็ว่ากันไป แต่หวังพยายามสนุกกับเพื่อน ๆ และน้อง ๆ แต่มันดีอีตรงที่ว่างานกีฬาสีปีนี้ครึ่งบ่ายเป็นการแข่งขันกีฬา หวังรับหน้าที่แต่งหน้าให้หรีด ซึ่งเจ้าตัวก็ออกไอเดียเสียเต็มที่ หน้าเต็มผมเต็ม และที่น่าแปลกใจก็คือมนตรีรับตำแหน่งแม่สีไม่ใช่อีเมือง
"กูไม่เอาหรอกปวดหัวตายห่า ชนะขึ้นมาอย่างมากก็ได้ขนมปี๊บ" เมืองมันพูดไปอย่างนั้นแหละแต่ในฐานะเพื่อนของมนตรีและพี่มัธยมหก เมืองมันก็ช่วยมนตรีเหมือนเป็นเลขาคอยประสานงานโน่นนั่นนี่ หลังพักกินข้าวเที่ยงเสร็จหวังก็ไปยืนรอพี่วิเวียนที่จะมาแต่งหน้าทำผมให้หรีดสีเหลืองของหวังเหมือนทุก ๆ ปี
"เจ๊วิ ๆ ตรงนี้คร่า" หวังตะโกนพร้อมโบกมือโบกไม้ และเจ๊วิก็มาถึงพร้อมกับรถของผัวที่ขับจากไป ช่วยกันสองคนหอบกระเป๋าเครื่องสำอาง และถุงใส่พร๊อปต่าง ๆ จัดแจงไปห้องสโมสรนักเรียน เพราะอีมนตรีมันเป็นประธานสโม เลยขอใช้อภิสิทธิ์เสียเลย ห้องนี้มันดีเพราะมีแอร์ไม่ต้องแต่งหน้าไปปาดเหงื่อไปทั้งคนแต่งและคนเต้น
"สวยมากเก็บงานได้เนี๊ยบ" เจ๊วิเวียนชมหวังเล่นเอาเจ้าตัวใจฟู จริง ๆ เกล้าผมทรงกล้วยหอมมันก็ไม่ได้ยากแต่จะเกล้ายังไงให้มันได้องศาที่สวยและไรผมที่เรียบสนิทไม่เป็นแผงนี่ต่างหาก จากนั้นก็มาถึงขั้นตอนการแต่งหน้า คัดเลือกโทนสีให้ออกโทนม่วงเพราะสีม่วงกับสีเหลืองเป็นคู่สีตรงกันข้ามกัน ชุดสีเหลืองทาเปลือกตาคัดเบ้าตาสีม่วงแล้วแต่งกลิตเตอร์อีกหน่อยริมฝีปากแดงสดโดดเด่น เอาแผ่นทองคำเปลวแตะที่ไรผมกับหางตา ชิงช้าสวรรค์ก็ชิงช้าสวรรค์เถอะ เจอชิงช้านรกของหวังไม่ยอมแพ้กันเลยเชียว
หวังให้อีเมืองถ่ายรูปตอนตัวเองแต่งหน้าทำผมไปด้วยจะได้โพสต์รูปลงเพจ "เจ๊หวังแต่งหน้าทำผม" ซึ่งมีคนติดตามในหลักร้อยส่วนใหญ่ก็เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ นั่นแหละ
ในเพจมีคลิปและรูปของหวังที่ไปเรียนทำผมบ้างประปราย มีคลิปคุยเล่นกับเพื่อน ๆ แสนตลกแต่ที่มากที่สุดก็คือคลิปอวดผัว ซึ่งคนคงเกลียดกันทั้งอำเภอเพราะมันเลี่ยนสุดจะทน แต่หวังก็ชอบนักเพราะมันน่ารักน่าเอ็นดูดีเหลือเกิน
"เจ๊วิอย่าเพิ่งรีบกลับสิ ดูแข่งบาสกันก่อน"
"ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวผัวรอกินข้าว" เจ๊วิปฏิเสธ หวังก็ไม่ตื๊อ ใจของหวังน่ะไปอยู่ขอบสนามบาสแล้ว รีบจูงมือลากอีเมืองไปถึงขอบสนาม ถึงจะอยู่คนละสีแต่รอบนี้สีเขียวของเปาแข่งกับสีแดง หวังก็มาเชียร์ด้วยเต็มที่แถมลากหรีดของสีเหลืองมาช่วยเชียร์ซะด้วยเอาสิ เจ๊หวังซะอย่าง
"เย้" เสียงเชียร์ดังชั่นเมื่อกรรมการเป่านกหวีดหมดเวลา สีเหลืองชนะและเปามันวิ่งมากอดหวังเป็นคนแรก แถมยกตัวหวังซะเลย เพื่อน ๆ น้อง ๆ กรี๊ดกร๊าดดังพอ ๆ กับรู้ว่าแข่งชนะ
"โอ๊ยเดี๋ยวตกหรอก" หวังโวยวายอย่างไม่จริงจังนัก เขินมากกว่า
"เค้าเก่งป่าว" เปามันถามเสียงอ้อน
"เก่งคร้าบเก่งที่สุดในโลกเลย" หวังกล่าวชื่นชมและมองไปตอนนี้เปามันเหมือนหมาโกลเด้นที่ดีใจที่เจ้าของมาเล่นด้วยยังไงก็อย่างนั้น อยากจะหอมแก้มสักหกสิบรอบแต่คนเยอะเกินไป และหวังก็ไม่ได้คิดรังเกียจเหงื่อที่เปียกชุ่มตั้งแต่หัวจรดตีนของเปาซะด้วย
"ไปกลับบ้านกันดีกว่า" เปามันว่าแล้วก็ใส่ชุดนักกีฬาอย่างนั้นแหละพาหวังกลับบ้าน กลิ่นเหงื่อนี่คลุ้งเชียวเวลารถวิ่งขนจักแร้ปลิวพะเยิบ แต่หวังก็รักของมัน ลุคนี้แหละเท่ระเบิด ถ้าไม่เท่คนจะมองกันจนเหลียวหลังหรือยะ แต่หวังโนสนโนแคร์ค่ะ
"มาล้างตัวในบ้านก่อนไหม?"
"จะดีหรอ?"
"ดีสิ เดี๋ยวเตงต้องไปเรียนพิเศษต่ออีก จะไปนั่งให้เขาบ่นเรื่องเหงื่อได้ยังไงไปไม่ต้องพูดมาก" หวังดึงมือเปาเข้ามาในบ้าน พ่อแม่และอีคิตตี้ไม่อยู่เนื่องจากพรุ่งนี้ต้องขับรถไปเมืองจันท์ด้วยกันคิตตี้มันก็เลยไปซื้อผักตอนเย็นเสียเลยบ้านเงียบกริบ
"ดื่มน้ำก่อน" หวังเดินไปเปิดตู้เย็นรินน้ำเย็น ๆ มาให้เปาดื่มเสียหมดแก้ว
"ห้องน้ำอยู่ชั้นบน" หวังบอกและเดินนำเปาขึ้นไป จังหวะนี้มันได้ชะมัด หวังว่าจะมีโอกาสไหนที่เหมาะกว่านี้เป็นไม่มีแล้ว แต่ชิบหายล่ะสิ ถุงยางอนามัยก็ไม่มี เจลหล่อลื่นก็ไม่มี และถ้าอีเปามี มึงได้เลือดหัวออกแน่ ๆ เพราะมึงจะเอาไปใช้กะใครหวังคิดไปเสือกโมโหเปาไป คนเรามันมโนไปถึงไหนต่อไหน
"เอ๊าเอาผ้าขนหนูเค้าไปใช้" หวังยื่นผ้าขนหนูสำรองของตัวเองไปให้ ผ้าขนหนูสีชมพูมีลายปักรูปกระต่ายแสนน่ารักเหมาะกับหวังเสียนี่กระไร เปารับไปดูก็อมยิ้มแต่ไม่กล้าแซว จัดแจงถอดเสื้อออกห่อผ้าขนหนูกับเอวแล้วจึงถอดกางเกง หวังทั้งเขินทั้งอาย รีบหันหลังให้และพยายามเลี่ยงไปทำอะไรอย่างอื่นที่มันดูว่ายุ่ง เปาก็ไม่ได้ว่าอะไร อมยิ้มแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป พอเสียงประตูห้องน้ำปิดลงหวังก็ถอนหายใจแรง ๆ ออกมา รู้สึกว่าหัวใจกำลังจะหยุดทำงานเพราะมันเต้นแรงเกินอัตรา
เสียงฝักบัวที่มันรินรดเรือนร่างกำยำของเปามันทำให้หวังใจเตลิดไปถึงไหนต่อไหน และอีหวังดำก็ผุดความคิดชั่วร้ายขึ้นมาในหัว ความคิดชั่วร้ายที่ถูกนิยามคำจำกัดความว่า "เงี่ยน" หวังกลืนน้ำลายคำโต ยื่นมือปลดกระดุมเสื้อผ้าตัวเองออก พร้อมกับกางเกงจนเหลือตัวล่อนจ้อน หยิบผ้าขนหนูของตัวเอามาห่อร่าง แล้วเดินไปเคาะประตูห้องน้ำ
"ป๊อก ป๊อก"
"อะไรครับ?" เปาตะโกนถามและเสียงฝักบัวที่มันปิดลง
"ขอเค้าอาบน้ำด้วย" หวังพูดเสียงดังเท่าที่ลำคอจะอนุญาตแต่ให้ตายสิเสียงมันเหมือนกระซิบ มือของหวังเย็นเฉียบ แตะนิ้วตีนของหวังเกือบจะเป็นตะคริวเพราะมันเกร็งเหลือเกิน
ประตูห้องน้ำเปิดออกมาพร้อมกับหน้าหล่อ ๆ ของเปาที่เปียกจนมีหยดน้ำเกาะพราว เปามันมองหน้าหวังและในดวงตามีแวววาวโรจน์อย่างประหลาด ประตูถูกเปิดอ้าออกเปายื่นมือมาดึงมือของหวังให้เข้ามาในห้องน้ำด้วยกัน หวังเอาแต่เงยหน้ามองเพดาน ผ้าขนหนูที่พันตัวของหวังถูกปลดออก และร่างเล็กจิ๋วเหมือนหมาชิวาวาก็ถูกดึงไปจนโดนน้ำเย็น ๆ เปายื่นหน้ามามองหวัง ดวงตาประสานกัน หวังพยายามหลบตาหนี ก็คนมันเขินนี่หว่า แต่เปาก็ยื่นมือมาแตะที่สองข้ามแก้มให้สองดวงตาประสานกัน เขินอะไรอย่างนี้หวังรีบปิดตาลงทันทีแถมหลับตาปี๋
"ขอจูบนะครับ" เปาพูดเบา ๆ อย่างโคตรน่ารัก ก้มตัวลงมาจูบหวังเบา ๆ แต่บรรยากาศแบบนี้มันไม่ใช่แล้ว จะจูบเบา ๆ แบบจุ๊บกันเหมือนทุกทีไม่ได้ ริมฝีปากของหวังอ้าออกเล็กน้อยและลิ้นของหวังก็เลื้อยไล้เข้าไปในโพรงปากของไอ้ต้าว
รสหวานแปลก ๆ กระจายไปทั่วโพรงปาก หวังหมดเรี่ยวแรงเหมือนจะเป็นลมแต่ที่ไม่ล้มตัวลงไปนอนกองกับพื้นห้องน้ำก็เพราะเปากอดหวังจนแน่นเลือดมันสูบฉีดจนหวังร้อนฉ่าตั้งแต่หัวจรดตีน แต่สายน้ำเย็น ๆ เหมือนช่วยดับพิษร้อนภายนอกได้ แต่พิษร้อนในใจ พิษของไฟราคะ นี่สิ จะเอาอะไรมาดับดีหนอ
"เตงคับ"
"จ๊ะ" หวังรับคำ ตาเสไปมองกำแพงเพราะอายเหลือเกินแล้วหัวใจมันเหมือนจะระเบิดจากอก
"เค้ารักเตงจัง" โอ๊ยอีหวังตายแน่ มาโดนบอกรักแบบนี้และเพลงไอ้หวังตายแน่ดังขึ้นมาในหัว เอาสิวะตายเป็นตายกูมันลูกหลานพระเจ้าตาก แดกข้าวเสร็จทุบหม้อทุบไห แล้วเช้าถัดไปเราจะไปกินข้าวกันที่เมืองจันท์ หวังคิดอะไรเพ้อเจ้อ แต่ไม่ทันแล้ว เปามันพูดไปมือของมันก็ลูบไล้ไปตามเนื้อตัวของหวังจนทั่ว หอมแก้มไป พรมจูบไป หวังจะตายห่าในเวลาสามวินาทีข้างหน้านี้แล้ว ตัวจะระเบิดเป็นโกโก้ครั้นช์
หวังดันตัวของเปาให้ชิดผนัง เอาละวะ ไอ้ความรู้จากที่กูดูคลิปโป๊มาตั้งมากมายจะต้องงัดเอามาใช้ตอนนี้แหละ จะเอาคลิปแบบญี่ปุ่น อีคึ ๆ อิไต ๆ หรือแบบฝรั่งที่มันเผ็ดร้อนดีหนอ แต่ตอนนี้หวังกอดเปาแน่น กลิ่นสบู่อ่อน ๆ หอมกรุ่นเข้ากับผิวขาวสะอาดของเปาที่เหมือนเป็นคนอาบน้ำวันละสี่รอบ หวังอยากกินเปาทั้งตัว และให้ตายหัวนมของเปามันสีอ่อนกว่าของหวังอีก มองแค่หัวนมก่อนนะ หัวอื่นหวังยังไม่กล้ามอง
ลิ้นของหวังแตะเบา ๆ ที่หัวนมกล้ามหน้าอกแน่นปั๋งแม่งเอ๊ย หวังอยากมีนมแบบนี้บ้างจัง เพราะนมของหวังน่ะมันแบนแต๊ดแต๋เหมือนลูกเกิดติดข้างฝา เปาสะดุ้งเบา ๆ ทันทีที่ลิ้นของหวังแตะที่จุดอ่อนไหว จึงดึงหน้าของหวังไปจูบ ให้ดูดนมดี ๆ ไม่ชอบหวังก็เคลื่อนมือไปจับไอ้เปาน้อยทีละนิด ๆ แม่โว้ย เต็มไม้เต็มมือชะมัด ก็เปามันสูงตั้งร้อยแปดสิบห้า ในขณะที่หวังสูงร้อยหกสิบแปด กะด้วยสายตาและประสบการณ์ที่เคยคุยกับเจ๊วิเวียน ไอ้เปาน้อยมันน่าจะมีขนาด 52 หวังแอบถอนหายใจอย่างโล่งใจที่มันไม่ใหญ่ไปกว่านี้ไม่อย่างนั้นหวังตายห่าแน่ ๆ มือของหวังจับมันเบา ๆ และสะบัดหน้าออกจากรอยจูบ
หวังเข่าอ่อนจนต้องคุกเข่า และไอ้เปาน้อยก็มาอยู่ตรงหน้าของหวังพอดี เออจริง ๆ ด้วยแหละ มันไม่ใหญ่เหมือนดาราหนังโป๊ฝรั่ง แต่กูเป็นคนไทยไง แล้วก็เป็นคนไทยไซซ์ลูกหมาด้วย แค่นี้กูว่าถ้ากูโดนเอากูก็ตายห่าแน่ ๆ หวังคิดในใจปนไปกับพยายามนึกว่าในคลิปโป๊เขาต้องทำยังไงกันนะ
"ต้องดูด ดูดให้เสว" หวังบอกตัวเองยื่นลิ้นไปแตะที่ส่วนปลายสีแดงสด หนังหุ้มปลายยังไม่เปิดดีด้วยซ้ำ และหวังว่ามันน่ารักชะมัด
"เตงเบา ๆ มันเสียวครับ" เปาบอกแต่หวังจะสนใจเหรอ ลิ้นแตะเบา ๆ แล้วก็สวบเข้าปากไปเลยค่ะ เปามันสะดุ้งเบา ๆ ยื่นมือมาจับหัวของหวังเบา ๆ เหมือนจะรั้งไม่ให้หวังกลืนท่อนเนื้อสีแดงจัดเข้าไปในโพรงปากให้มากกว่านั้น แม่จ๋าหวังหิว
เสียงซ๊วบซ๊าบ จากแรงดูดหวังจัดเสียเต็มที่ เพราะไม่เค๊ยไม่เคย ไอ้ไปรด.เขาชนไก่ใครเขากินผู้ชายกันสนุกสนานแต่หวังกลัวจะตาย เด็กช่างแต่ละคนโหดอย่างกับฆาตกร แล้วไม่ใช่ฆาตกรธรรมดานะ แต่เป็นฆาตกรโรคจิต หรือฆาตกรต่อเนื่องเสียด้วยสิ และเพื่อนที่เรียนชั้นเดียวกันหวังก็ไม่เห็นใครเข้าตากรรมการสักคน หวังไม่ได้ชอบแนวนั้น หวังชอบลุคคุณหนูสะอาด ๆ ตี๋ ๆ แบบนี้ แบบคนตรงหน้านี้ คนที่หวังกำลังกินงูให้เขาอยู่ และทำได้สีเสียด้วย เรียกว่าถอดแบบมาจากคลิปเลยเชียวแหละ อินเนอร์มาเต็ม จากริมฝีปากที่กำลังกินงู หวังก็ถอนออกมาและยื่นลิ้นไปเลียที่ถุงลูกบอลแทน เปามันเสียวจนต้องสูดปากและขมิบก้นซะแรง
"เตงครับไม่ไหวแล้วมันเสียวเกินไป" เปาว่าและพยายามดันหัวของหวังออก แต่กูดื้อค่ะ กูจะกิน หวังยังคงสวบต่อไป กินงูอย่างเมามัน เปาร้องครางอื้ออ้า จนสุดท้าย ร่างกายของเปาก็กระตุกเกร็ง น้ำรักคาวคลุ้งฉีดเข้าปากของหวังแล้วที่เหี้ยกว่านั้นไอ้เปาเสือกเอามือกดหัวหวังจนหวังสำลัก พอกระตุกจบ หวังรีบบ้วนน้ำคาวข้นออกจากปากพร้อมกำสำลัก
"ขอโทษนะครับ" เปาพูดทำหน้าสำนึกผิดแต่หวังก็ไม่ได้โกรธอะไร รีบบ้วนปากกับน้ำฝักบัว แล้วยื่นหน้าไปจูบเปาแรง ๆ ร้อนเร่าอีกที
"ชอบมั๊ย?" หวังกระซิบถาม
"ชอบสิครับ ชอบที่ได้ทำกับเตง" เปาตอบและดูเหมือนมันจะเขิน ก็เปามันขาวโอโม่ พอเขินขึ้นมาก็แดงไปทั้งตัวเหมือนตอนเปามันเมาเลยเชียวล่ะ
"ให้เค้าทำให้เตงด้วยมั๊ย?" เปาถามและทำท่าจะคุกเข่าลงแต่หวังก็รีบห้าม จะให้ผัวมากินงูเราไม่ด๊าย มันผิดผี
"ดูดนมให้เค้าก็พอ" หวังกระซิบและเปามันก็ดันหวังไปชินกำแพงแทน ก้มหน้าลงมาดูดนมที่ไม่ค่อยจะมีหรอกแต่หวังก็เสียวเหมือนตัวจะลอย มือของหวังจัดการกับความต้องการของตัวเอง และเปาก็ยื่นมือมาทำหน้าที่นี้ให้แทน เคยแต่ใช้มือให้ตัวเองพอเปลี่ยนเป็นมือของคนอื่นมันก็รู้สึกแปลก ๆ แต่มันก็โคตรเสียวจริง ๆ ทั้งเสียวที่หัวนมทั้งเสียวกี กูรู้แล้วทำไมคนมันถึงยอมตายเพราะเรื่องแบบนี้กันนะ
เปาเร่งมือจนสุดท้ายหวังก็พ่นพิษเสียเต็มมือของเปา ไอ้ต้าวแสนเป็นสุภาพบุรุษ อาบน้ำฟอกสบู่ให้หวังซะจนหอมฉุย จบเรื่องสักที แม้ว่าแต่งเนื้อแต่งตัวแล้วมันจะเขิน ๆ อยู่ก็ตาม เปากลับไปอยู่ในชุดนักเรียน และหวังก็อยู่ในชุดอยู่กับบ้าน
"เตงเค้าไปเรียนต่อละนะ" เปามันพูด กอดเอวหวังซะแน่น ปากบอกจะไปเรียนแต่ตัวกับหัวใจไม่อยากไปเลยสักนิด ถ้าหวังจะพูดสักคำว่าไม่ให้ไป เปาก็จะไม่ไปจะอยู่กับหวังแล้วทำอย่างมะกี้อีก
"รีบไปเรียน เดี๋ยวสาย ตั้งใจเรียน อ้อ เอานมไปกินด้วยจะได้ไม่หิว" หวังบอกและรีบเดินไปเปิดตู้เย็น เอานมกล่องรสสตรอเบอรี่มายื่นให้เปา เปามันทำหน้าม่อยนิดหน่อยแต่ก็ต้องเดินไปจนถึงรถเวสป้า
"ไปเรียนนะครับคนเก่ง ตั้งใจเรียนนะ" พูดแล้วก็จุ๊บที่แก้มอีกหนึ่งที แต่คนน่ะมันคลั่งรักไปแล้วและมะกี้มันก็ได้มากกว่าแค่จุ๊บแก้มเปาก็เลยคว้าเอวหวังมากอดแน่น ๆ จูบแบบดูดดื่ม ลิ้นเกี่ยวกันจนหวังแทบจะไม่ได้หายใจ จนท้ายที่สุดหวังก็ทุบไปเบา ๆ ที่ต้นแขนของเปา
"อย่าดื้อไปเรียนตั้งใจเรียนด้วย"
"คร้าบ" เปารับคำอย่างเซ็ง ๆ และกว่ารถเวสป้าจะเคลื่อนที่ไปจากหน้าบ้าน เปามันก็อาลัยอาวรณ์เต็มที่ พอเปาพ้นจากสายตาหวังก็ทิ้งตัวลงนั่งกับพื้นหัวใจยังเต้นแรงนี่มันต้องเป็นเรื่องของฮอร์โมนแน่ ๆ ฮอร์โมนที่มันสูบฉีด ไปพร้อมกับเลือด หวังเหมือนจะเป็นลมแทบจะไม่มีเรี่ยวแรงจะลุกขึ้นยืน โอ๊ยอะไรมันจะดีขนาดนี้ คราวหน้ากูจะจัดหนักจัดเต็ม อีเปามึงต้องตกเป็นผัวกู หวังคิดไปถึงไหนต่อไหน เดี๋ยวต้องเตรียมซื้อถุงยางอนามัยแล้วก็เจลหล่อลื่น ทำมือทำไม้กะขนาดของไอ้ท่อนเนื้อมหัศจรรย์หวังก็ต้องกลืนน้ำลายแล้วก็อยากจะลิ้มรสมันอีก อีหวัง อีหลงXวย ก็มันXวยของผัวหนูนี่คุณน้า หนูจะกิน หนูจะเสว
