มีอันเป็นไป มันแซ่บ มันเป็ มันตัวโฮ่ง ที่เขาว่ามีลูกมันกวนตัวมีผัวมันกวนใจ แต่ความสวยมันเป็นอุปสรรคน่ะคุณน้า แต่บางคนก็ชอบ Sugar Daddy อันนี้มันก็เป็นไปได้ แบบบูรณาการ เราก็ไม่ว่ากัน
ชาย-ชาย,วัยว้าวุ่น,รัก,ตลก,ไทย,รักวัยรุ่น,นิยายวาย,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
โดย Chavaroj
เอาล่ะสิ ทุเรียนที่เอามาขายปลีกน่ะมันขายดิบขายดี ไม่ใช่ขายดีธรรมดา ขายดีม๊าก ขายดีชนิดที่คนงกอย่างอีคิตตี้ติดใจ สามอาทิตย์ติด ๆ กันที่แม่งลากหวังให้ติดตามไปเมืองจันท์เพื่อไปขนทุเรียนมาขาย ต้องแหกขี้ตาตื่นตั้งแต่เช้ามืดและแม่ก็เป็นห่วงกึ่งขอร้อง กึ่งบังคับให้หวังไปเป็นเพื่อนคิตตี้มันด้วยจะได้ช่วยกัน เป็นเพื่อนกัน
"คนเดียวหัวหาย สองคนเพื่อนตายไปด้วยกันน่ะดีแล้วพ่อกับแม่จะได้ไม่ห่วง" ตาแมวพูดเมื่อหวังทำหน้าเบื่อ
หวังน่ะมันก็อยากจะไปช่วยคิตตี้อยู่แล้ว ก็มีกันอยู่สองคนพี่น้อง แล้วก็คิดถึงป้าปูลุงกุ้งน้าเที่ยงด้วย อาหารแสนอร่อยฝีมืป้าปูด้วย และอุปสรรคเดียวก็คือ...ผัว
หวังคิดถึงผัว คิดถึงไอ้ต้าวเปา ไอ้ต้าวตาขีดของเค้า เพราะเวลาจะอยู่จะเจอกันก็ไม่ค่อยจะมีอยู่แล้ว ยิ่งเห็นเพื่อน ๆ หรือน้อง ๆ ที่มีแฟน ที่ได้ไปเที่ยวเล่น ไปดูหนัง จู๋จี๋กะหนุงกะหนิงกัน ซึ่งหวังนั้นแทบไม่มีโมเม้นต์อย่างนั้นเลยแบบจริงจัง เพราะต่างคนต่างก็งานยุ่ง หวังเองก็ต้องขายของ เปาเองก็ต้องมุ่งมั่นในการเรียนและหวังก็เห็นแก่อนาคตของเปาเพราะอนาคตดี ๆ ของคนที่เรารักมันย่อมสำคัญกว่าไอ้ความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ
จัดการขึ้นรถ เปิดเพลงฟังบ้าง เปิดฟังอะไรตลก ๆ บ้าง คิตตี้มันจะได้ไม่ง่วง นั่งคุยกันนั่งฮำเพลงร้องเพลง เถียงกันบ้าง นินทาคนอื่นบ้าง สลับกันขับรถบ้าง หรือถ้าเพลียจนหลับไปก็ไม่ว่ากัน แต่อย่าเสือกหลับตอนรับหน้าที่เป็นคนขับก็แล้วกัน หวังเองก็สงสารพี่ และการได้ออกมาลองขับรถ หวังก็รู้สึกว่าตัวเองขับรถแข็งขึ้นมากทีเดียว
หวังไม่ได้เคยคิดจะถามว่าไอ้เงินที่ขายแต่ละงวดน่ะมันได้เท่าไร แต่รู้ว่าเยอะแน่ ๆ แต่หวังก็ไม่เคยจะรู้สึกว่าถูกคิตตี้มันเอาเปรียบคิตตี้เป็นคนยุติธรรม และไม่ยอมเอาเปรียบใคร ขณะเดียวกันก็ไม่ยอมให้ใครเอาเปรียบด้วยเพราะพ่อกับแม่สอนเรามาอย่างนี้ เงินหลายบาทในแต่ละงวดที่หวังไปช่วยงานคิตตี้ ทำให้หวังมีกำลังใจ เพราะในอนาคตถ้าหวังจะเรียนที่สถาบันเสริมสวยที่มีชื่อเสียง หวังรู้ว่ามันต้องใช้เงินเยอะ อีตรงนี้แหละที่เป็นจุดที่ทำให้หวังมีกำลังใจที่จะทำงาน เงินจะถูกตัดเป็นก้อน ๆ เพื่อให้ลุงกุ้งป้าปู ให้พ่อกับแม่เรื่องรถที่เอาของพ่อแม่มาใช้ ไหนจะหักค่าน้ำมัน ค่าอุปกรณ์ในการขายเช่นถุง และกล่องที่ใส่ทุเรียน
จนในที่สุด สัปดาห์สุดท้ายของการสอบก็มาถึง คิตตี้เลยให้หวังไม่ต้องไปด้วยให้แม่ไปแทน ซึ่งแม่ก็ยินดีนักเพราะคิดถึงพี่สาวพี่ชายของตัวเอง พ่อเหนื่อยหน่อย แต่ช่วงนั้นผักก็จะลงแค่ไม่กี่อย่าง และแม่ก็กำชับว่าถ้าติดปัญหาอะไรก็ให้โทรถามอย่าเกรงใจไม่เข้าเรื่อง ไอ้ความห่วงของแม่มันไร้ผล พ่อน่ะเก่งจะตายขายของได้ไม่มีปัญหาอะไร เผลอ ๆ ลูกค้าอาจจะชอบกว่าก็ได้เพราะพ่อเป็นคนไม่ค่อยพูด เอาแต่ยิ้ม ไม่เหมือนแม่ที่ปากไว ลูกค้าบางคนมาซื้อก็เลยกลายเป็นสบายใจ แต่พ่อจะเหนื่อยหน่อย ก็ต้องช่วย ๆ กันไปและถ้าเลิกเรียนหวังก็จะไปช่วยพ่อเก็บร้านแทน ไม่ขายข้าวโพดมันละ เพราะคิตตี้งดการขายไปได้หลายวันแล้ว ขายข้าวโพดกว่าจะได้กำไรสักร้อยต้องขายข้าวโพดตั้งมากมาย แต่ขายทุเรียนไม่กี่ลูกก็ได้กำไรหลักร้อยเสียแล้ว เหนื่อยพอ ๆ กันแต่ได้เงินเยอะกว่าหลายเท่าตัว
ในที่สุด การสอบก็จบลง หวังเองก็โล่งใจ ต่อไปนี้ก็จะเป็นอิสระเสียที แต่ในทำนองเดียวกัน หวังก็แอบพะวงเพราะเรื่องที่ตัดสินใจซึ่งจะส่งผลถึงอนาคตมันก็เข้ามาใกล้เข้ามาทุกทีแล้ว แต่ในเมื่อคิดอีกแง่ว่า ไม่ทำก็ไม่รู้และอาชีพนี้หวังก็คิดว่าจะยึดมันเป็นอาชีพหลัก อาชีพสุดท้ายที่หวังจะทำ นั่นก็คือ ช่างเสริมสวย
พื้นฐานหวังดีกว่าเพื่อนเพราะได้ไปฝึกฝีมือกับเจ๊วิเวียน ซึ่งสอนหวังอย่างไม่หวงวิชา ประหนึ่งคุณยายวรนารถที่หวังจะคายตะขาบให้หวังเพื่อจะได้เป็นทายาทอสูร หวังเองก็รักก็ชอบทางด้านนี้อยู่แล้ว ถึงขนาดเคยขอยืมหัวหุ่นของเจ๊วิ เอามาเกล้าผมที่บ้านดึก ๆ ดื่น ๆ เพราะได้ไปดูหนังมาซึ่งในเรื่อง ตัวละครแต่ละตัวทำผมได้สะพรึงมาก เพราะมันเป็นหนังแฟนตาซี
อีกหนึ่งอย่างที่หวังชอบก็คือผมทรงเกล้าแบบจีนทั้งแบบแมนจูและแบบฮั่น นึกสนุกเป็นอีสาวนักประดิษฐ์ก็ทำหมวกและช้องผมรวมถึงเครื่องประดับเลียนแบบในซีรีส์เสียเลย เรื่องโปรดของหวังคือเรื่องเจินหวนและ หรูอี้ เป็นเรื่องในสมัยราชวงศ์ชิง ทั้งสนุกทั้งลุ้นและเสื้อผ้าซึ่งมันอลังการเสียเหลือเกินเหลือการ เนื้อเรื่องสนุกแต่หวังโฟกัสที่เสื้อผ้า เครื่องประดับมากกว่า ก็คนมันรักมันชอบอย่างนี้นี่นะ ส่วนไอ้เรื่องรัก ๆ หึงหวง การหักเหลี่ยมเฉือนคม หักหลังลอบทำร้าย ก็ทำให้มันสนุกดีเหมือนกัน
อีกหนึ่งความยินดีก็คือไอ้ต้าวเปา ไอ้ต้าวลูกหมาตาขีดที่จะได้มีเวลาเพื่อจะอยู่ด้วยกันสักที ที่หมายมั่นไว้ว่าจะไปแอ่วเมืองจันท์ ไปด้วยกันแค่สองคน ซึ่งมันเหมาะที่สุดเพราะประหยัดทั้งค่ากิน ทั้งค่าที่พัก รถก็จะเอาของเปามันแต่หวังก็คิดไว้ว่าจะช่วยค่าน้ำมัน หวังไม่อยากเอาเปรียบใคร
แต่ในเมื่อมันเป็นวันสอบวันสุดท้าย หวังไม่ได้มีแต่ผัวคนเดียว หวังมีเพื่อน และหวังก็ออกจะเป็นคนรักเพื่อน และเป็นคนที่เพื่อน ๆ รัก นัดกันไปกินหมูกระทะแบบบุฟเฟ่ต์ เพราะจะได้ประหยัดหน่อย ร้านนั้นก็ไม่ได้อยู่ไกลจากโรงเรียนเท่าไร มนตรีมันจัดการจองไว้เรียบร้อยแล้ว และเปามันก็ยืนยันว่ามันจะไปด้วย ซึ่งก็ดี จะได้ไม่ต้องงอนกัน ระยะหลังไอ้ต้าวนี่ก็งอนเก่งเหลือเกิน มีผัวเด็กมันก็ต้องอ้อน ต้องง้อ หวังเข้าใจ และออกจะรู้สึกสนุกยามเมื่อมีงอนมีง้อ
กินข้าวมื้อสุดท้ายกับเพื่อนแน่นอนว่ามันแสนสนุก สัญญิงสัญญากันว่าจะติดต่อกัน ถึงขนาดตั้งไลน์กลุ่ม และเพจกลุ่ม และมนตรีก็คาดคั้นว่าให้ทุกคนหมั่นคอยมาอัปเดตชีวิตของตัวเอง แต่ที่สำคัญ อย่าสาระแนมาส่งสติ๊กเกอร์สวัสดีวันจันทร์ สวัสดีวันอังคาร ไม่อย่างนั้น จะโดนด่า หวังเองนี่ล่ะเป็นคนตั้งต้นด่า รู้จักแม่น้อยไปซะแล้ว มันอาจเป็นความเก็บกดจากที่ป้าปูส่งรูปสวัสดีวันจันทร์จนถึงวันอาทิตย์ให้หวังทุกวันแต่หวังไม่กล้าบ่นอะไรก็เป็นไปได้
กินอาหารและเม้ามอยจนดึก และกอดกันแรง ๆ เพื่อร่ำลา ไอ้ต้าวเปามองหวังตาเขียวเพราะหวังกอดเพื่อน ๆ ปล่อยให้มันงอนไปก่อนแล้วค่อยง้อ นี่เพื่อนกันทั้งนั้น และมนตรีก็ออกจะเป็นเพื่อนที่ดีหวังรู้สึกผิดนิด ๆ ที่ตลอดเวลาสามปีที่ผ่านมาหวังนินทาและเม้ามันไว้ซะเยอะเพราะหมั่นไส้ที่อีมนตรีมันชอบจ้ำจี้จ้ำไช คอยจี้ให้หวังทำงาน ส่งการบ้าน ซึ่งก็ไม่ใช่ทำกับหวังคนเดียว นางวุ่นวายกับทุกคน
"หน้าเป็นตูดอีกแล้ว เป็นอะไรจ๊ะไอ้ต้าวลูกหมา" หวังง้อ กอดเอวของเปาแน่น ๆ และพูดอ้อน ในขณะที่เปามันทำหน้าง้ำเหมือนส้นตีนเป็นเล็บขบ
"เตงโดนผู้ชายกอด แล้วเตงก็กอดมันตอบด้วย เค้าหวง ทำไมเตงไม่รักนวลสงวนตัวเลย" ไอ้ต้าวมันพูด ไม่ผิดที่หวังคิดไว้ นี่ถ้าแทงหวยถูกสามตัวตรงไปแล้ว
"เพื่อนกันทั้งนั้น ทีนังพวกชะนีมันแย่งกันควงแขนเตง ล่ะ โดยเฉพาะอีหอยหลอดเหมย กับอีเห็ดสดรัตนา แหมควงแขนแล้วทำลอยหน้าลอยตา เค้าไม่ปรี่เข้าไปตบก็บุญแล้ว" หวังแสร้งพูดและใส่อารมณ์เหมือนโกรธ
"เตงไม่มีอะไรเพื่อนกันทั้งนั้น เค้ามีเตงแล้ว เค้าไม่สนใจคนอื่นหรอก" ไอ้ต้าวเปาแปรสภาพจากคนงอนตอนนี้ออกตัวเริ่มแก้ตัวและหวังกำลังจะรับบทนางงอนแทนแล้วเป็นที่เรียบร้อย มีผัวเด็กมันต้องรู้ทันค่ะคุณขา
"ก็เหมือนกันแหละ ใครจะไปรักไอ้บ้าพวกนั้น คิดมากไม่เข้าเรื่อง ไป ๆ ขับรถดี ๆ" หวังทำรำคาญนิด ๆ และตัดบท ไอ้ต้าวเปาก็เลยต้องเลิกงอนไปโดยปริยาย
"เตงไปวันพุธหน้าดีไหม?" เปาหันมาถาม
"ไปเมืองจันท์น่ะหรอ อืม ๆ ดี ๆ เดี๋ยวเค้าจะโทรไปบอกป้าปู รับรองแกเตรียมทำของอร่อย ๆ ให้เตงกินเยอะแยะแน่ ๆ" หวังตอบรับจนเปายิ้มตาแทบปิด
จนในที่สุดวันที่รอคอยก็มาถึง คิตตี้มันปล่อยให้หวังไปเที่ยวเล่นให้สนุกเสียก่อน ตกลงกันแล้วว่าต่อจากนี้จะต้องทำอะไรบ้าง หวังเองก็หวังกับงานนี้เต็มที่ ถึงขั้นตระเตรียมอุปกรณ์อย่างพร้อมสรรพ ถึงกับลิสต์รายการว่าจะต้องเอาอะไรไปบ้าง และตรวจซ้ำถึงสามรอบ
ถึงเวลานัดคือตอนเช้าวันพุธ รถเก๋งสภาพไม่เก่าไม่ใหม่มาจอดที่หน้าบ้าน หวังไม่ใช่คนที่มีต่อเรื่องรถรา ไม่รู้ว่ารถอะไรยี่ห้ออะไรทั้งนั้น บุญหัวแค่ไหนที่ขับเป็น แต่อย่าหวังว่าจะซ่อมเซิ่มเป็นอะไร ขับเป็นแค่นี้ก็เก่งมากแล้ว ไม่มีใครอยู่บ้านเหมือนเคยเพราะไปขายของกันหมด หวังซึ่งแต่งตัวที่คิดว่าตัวเองน่ารัก กางเกงขาสั้นสีเหลืองอ่อน กับเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งเนื้อผ้าฝ้ายสีครีมมีลายหัวใจดวงเล็ก ๆ กระจายไปทั้งเสื้อ มีแว่นกันแดดกรอบสีแดงทรงแคทอาย และหมวกแก๊บสีครีมเข้ากัน เรียกว่าชุดเดินทางนี่เตรียมตัวล่วงหน้าไว้ทีเดียว
"น่ารักจัง" ไอ้ต้าวเปาเป็นปุ๊บก็ชมปั๊บ
"เตงก็หล่อจ๊ะ" หวังเอ่ยปากชม เปาใส่เสื้อยืดสีขาวตัวโคร่ง กางเกงยีนขาสั้นมีรอยขาด กับรองเท้าผ้าใบที่มันเคยเป็นสีขาว มองแล้วเซอร์ ๆ นิด ๆ แต่ก็ยังดูเท่ เนื่องจากผิวที่ขาวสะอาดแบบลูกคุณ มีแว่นกันแดดเหมือนกันผมเริ่มยาวนิด ๆ จนหวังคิดว่าถ้าเปาผมยาว ต้องหล่อออร่าขึ้นไปอีก ด้วยรูปกะโหลกแบบนี้ แนวผมแบบนี้หวังคิดไปถึงตอนเปามันผมยาวเลยว่าหวังจะตัดผมให้เปาทรงไหนถึงจะหล่อที่สุด อ้อ พูดถึงผม ต่อไปนี้หวังหมดเวรหมดกรรมกับไอ้การเรียนนักศึกษาวิชาทหารแล้ว ต่อไปแม่จะไว้ผมให้ยาวถึงตูดเลยคอยดูสิ ทรมาทรกรรมกับผมทรงสั้นขาวสามด้านและทรงสกินเฮดมานานแล้ว
ขับรถไปแวะไป แต่หวังก็ต้องตามใจคนขับ ใจหวังน่ะอยากจะให้ถึงเมืองจันท์ไว ๆ เพราะนั่งนานปวดตูด แต่ที่สำคัญ การได้อยู่สองคนเพียงลำพังอย่างจริงจัง หวังกลับอึดอัดกว่าที่คิด แต่หวังก็คิดว่าเอาล่ะ ถ้าคิดจะเป็นแฟนกับไอ้สุดหล่อคนนี้ นี่ก็คือจุดเริ่มต้นของการเรียนรู้กันและกัน นึกถึงพ่อกับแม่เลยที่แทบจะตัวติดกัน อยู่ด้วยกันแทบจะยี่สิบสี่ชั่วโมง แม่ด่าเก่งพ่อก็บ่นว่ารำคาญแม่ แต่ไอ้ช่วงที่แม่ไม่อยู่ไปเมืองจันท์กับคิตตี้ พ่อเหงาถึงขนาดชวนหวังให้มานอนเป็นเพื่อนเลยทีเดียว โดยหวังนอนกับพื้นข้าง ๆ เตียง ฟังพ่อนินทาแม่ ขำจะตาย
พิกัดของสวนบอกเป็นระยะ ๆ โดยกูเกิ้ลแมพ และเมื่อเข้าเขตจังหวัดจันทบุรี หวังก็รับอาสาเป็นคนขับเอง เพราะชินซะแล้ว ในที่สุดรถก็จอดตรงที่จอดรถ พอลงรถป้าปูก็วิ่งมากอดหวังทีเดียว
"ต๊ายตาย ไม่นึกว่าจะหล่อขนาดนี้พ่อคุณเอ๊ย" ป้าปูพูดพร้อมกับรับไหว้เมื่อเปาไว้อย่างนอบน้อม แนะนำเปาให้รู้จักกับทุกคน และขอกินอะไรเบา ๆ ก่อน หวังอยากซนและคิดอยากให้เปาเด็กกรุงเทพฯ ที่วัน ๆ อยู่แต่ในตึกที่มีผนังสี่ด้าน หวังอยากให้เปาได้สัมผัสกับธรรมชาติ อยู่กับสวน อยู่กับต้นไม้เหมือนอย่างที่หวังชอบบ้าง เปาเองก็น่ารัก จะเหนื่อยจะร้อนแต่เปาก็ไม่บ่นเลยสักนิด ช่วยลุงกุ้งเก็บผลไม้เสียจนเสื้อเปียกไปด้วยเหงื่อ
มื้อเที่ยงก็มากินข้าวด้วยกันในสวน ป้าปูขับมอเตอร์ไซค์พ่วงข้างไปเอากับข้าวใส่ปิ่นโต พวกเรากินข้าวกันในสวน แล้วก็ล้างปากด้วยผลไม้ในสวนนั่นแหละ ทุเรียนยังออกอยู่เรื่อย ๆ ลุงกุ้งนึกเอ็นดูเปา ถึงกับไปปีนเก็บทุเรียนลูกเล็ก ๆ หน้าตาน่าเอ็นดูมาแกะให้เปากินเสียฉ่ำใจ
"น้ำหนักขึ้นแน่ ๆ" เปาบ่นแต่ก็กินอย่างเอร็ดอร่อย
"ขึ้นได้ก็ลงได้กินไปเถอะ นี่ทุเรียนกระดุมทองสุกคาต้นพอดี" ทุเรียนพันธุ์นี้ไม่เป็นที่นิยมของตลาดเพราะลูกมันเล็กเนื้อน้อยเม็ดโตแต่หวานอร่อยนักหนาขายไม่ได้ราคา แต่ลุงกุ้งก็ปลูกไว้ เอาไว้กินกันเองในครอบครัวหรือเอาไปทำบุญ ลูกมันเล็ก ๆ รสหวานอร่อย หวังแสดงฝีมือแม่ค้าทุเรียนปอกเปลือกด้วยปลายช้อนไม่ต้องใช้มีดเลยสักนิด
"ไป ๆ ไม่ต้องมาช่วยป้าแล้ว พาเปาไปพักผ่อน ไปนั่งพักให้หายเหนื่อย จะไปเที่ยวเล่นหรือตอนเย็น ๆ แดดร่มลมตกก็ไปเล่นน้ำทะเลก็ตามใจ" ป้าปูไล่
"คืนนี้ไปตกปลาตกหมึกกันไหมล่ะ?" ลุงกุ้งเสนอ
"คืนพรุ่งนี้ดีกว่าจ๊ะลุง วันนี้เปาขับรถเยอะคงจะเหนื่อย" หวังปฏิเสธ แต่จริง ๆ หวังมีแผนร้ายในใจต่างหาก ขืนไปจับสัตว์น้ำในทะเลกว่าจะกลับถึงบ้านก็ไม่ปาเข้าไปตีสองตีสาม เสียการกันพอดี
เปาก็ยังเป็นเปา พอมีเวลาพักขึ้นมาพ่อก็เอาหนังสือมาอ่าน สักนิดสักหน่อยก็ยังดี หวังอยากให้เปาได้พักผ่อนสมองจริง ๆ จัง ๆ พักจากเรื่องปวดหัวเสียบ้างเลยพาเปาไปเล่นซนในสวนสนุกจะแย่ แถมพาเปาไปเก็บลูกสาเก ต้นโต สูงจนต้องเงยหน้ากันเชียวล่ะ
"เดี๋ยวให้ป้าปูทำสาเกเชื่อม เคยกินไหม อร่อยที่สุดในโลก หรือจะเอาไปต้มกะทิแบบกล้วยบวชชีก็อร่อยเหมือนกัน" หวังถามและมองลูกสาเกที่ออกลูกเต็มต้นไปหมด
"ไม่เคยกินแฮะ เคยกินแต่มันเชื่อม เผือกเชื่อมกล้วยเชื่อม" เปาตอบและหวังก็กุลีกุจอหาไม้ยาว ๆ มาให้เปาเป็นคนสอยเลือกลูกโต ๆ มาได้สองสามลูก หวังชอบต้นสาเกเพราะใบของมันสวยดี ใบโต ๆ เป็นแฉก ๆ ที่ปลาย ลูกของมันคล้าย ๆ ขนุน แต่เล็กกว่า เวลาเชื่อมแล้วหวาน ๆ มัน ๆ ดีนัก ป้าปูว่าเอามาทำกับข้าวได้ด้วย แต่หวังยังไม่มีบุญปากได้ลองชิมสักที ส่วนแกงขนุนนั้นเคยกินบ่อยแล้ว สาเกนั้นอร่อยแต่เสียอีตรงยางที่เยอะเหลือเกิน สอยลงมาแต่ละลูกต้องระวังยางของมันไหลโจ้กทีเดียว
เล่นซนในสวนจนเห็นว่าแดดเริ่มจาง หวังก็พาเปาไปเล่นน้ำทะเล แน่นอนว่าไอ้ตรงโขดหินหวังต้องสวมวิญญาณเงือกน้อยแอเรียล พร้อมกับร้องเพลงประกอบด้วยหนึ่งเพลง เปาหัวเราะเสียแทบตาย
จนลุงกุ้งเดินมาตามให้ไปล้างเนื้อล้างตัวจะได้กินข้าวเย็นด้วยกัน เปายิ้มและดูสนุกอย่างที่หวังไม่เคยเห็นเปาสนุกแบบนี้มาก่อน เห็นเปามีความสุข หวังก็ดีใจไปด้วย
แน่นอนว่ากับข้าวเย็นป้าปูจัดเต็มเหมือนเคย แถมยังคุยอวดว่าน้าเที่ยงไปจับปูทะเลมาได้ตั้งหลายตัว ปูทะเลตัวเล็กบ้างใหญ่บ้าง กินกับน้ำจิ้มซีฟู้ดสูตรลับอร่อยลืมตาย ไหนจะแกงต้มส้มปลาทะเลที่ป้าปูโยนลูกตะลิงปลิงเปรี้ยวจัดลงไปด้วยโรยลูกโดดคือพริกขี้หนูสวนจากในสวน ซดทีนึงตาเหลือกต้องระวัง เนื้อปลาสดหวานฉ่ำ กับน้ำแกงที่มีรสเปรี้ยวแหลมจากตะลิงปลิง หอมเครื่องเทศที่หวังไม่รู้ว่ามันกลิ่นอะไรแต่หอมอร่อยชะมัด ป้าปูบอกเป็นหน่อกระวาน ซดล้างปากล้างคอแสนชื่นใจ ไหนจะไข่เจียวใส่หอยอะไรก็ไม่รู้เนื้อมันหยุ่น ๆ เหนียว ๆ อร่อยแทบตายอีกเหมือนกันแล้วก็น้ำพริกที่ป้าปูตำส่ง ๆ แต่อร่อยนักหนากินกับผักสดที่แกไล่ให้น้าเที่ยงไปเก็บที่ข้างสวน
"อิ่มมั๊ยล่ะ ไม่อิ่มก็เติมข้าว กินให้อิ่มลูก เดี๋ยวเขาจะหาว่ายายปูฝีมือตกฮิ" ป้าปูว่าเปาก็เลยเกรงใจตักข้าวพูน ๆ เสียสองจาน แต่ถึงอย่างนั้นป้าปูก็คะยั้นคะยอให้เปากินอีกเพราะแกงยังเหลืออยู่หม้อโต ๆ
"ท้องจะแตกแล้วครับป้า" เปาพูดอย่างสุดรับ แต่ก็ยังมีเนื้อที่ในกระเพาะกินกล้วยเชื่อมได้อีกถ้วย
"พรุ่งนี้เดี๋ยวป้าจะเชื่อมสาเกให้กิน มาช่วยป้าทำด้วยนะยางมันเยอะก็จริงแต่กินแล้วอร่อย" ป้าปูว่าและเปาก็คึกคักอยากลองกินของแปลก ๆ นัก
กินข้าวเสร็จอิ่มท้องจะระเบิด แต่จะนอนเลยก็จะเป็นกรดไหลย้อนเอาได้ คืนนี้พระจันทร์เต็มดวงจนสว่างไสว เปาก็เลยชวนหวังไปเดินเล่นที่ริมชายหาดเพื่อย่อยอาหารไปด้วย ฟ้าสว่างไม่มีเมฆเลยสักก้อน เหมือนพระเจ้าเปิดโคมไฟดวงอ่อน ๆ ให้เราเห็นทางได้สบาย หวังนึกถึงนิทานที่ป้าปูเล่าว่า สองพี่น้องที่ถูกพ่อเอาไปปล่อยทิ้งไว้ในป่าเพราะเลี้ยงไม่ไหว อีลูกรู้ทัน เก็บก้อนหินวางไว้ตามทางเพื่อเป็นสัญญาณ ขากลับก้อนหินกระทบกับแสงจันทร์จนพาสองเด็กกลับบ้านมาได้โดยปลอดภัย
แต่ตอนนี้มันไม่มีหิน และหวังกับเปาก็ไม่ได้อดอยากเลยสักนิด ตรงกันข้ามคืออิ่มท้องแทบแตก จะอดอยากปากแห้งก็น่าจะเป็นเรื่องอื่น เพราะหวังหิวเต็มที คิดวางแผนสำหรับงานนี้มานับเดือน คืนนี้ไอ้เปาเสร็จกูแน่ค่ะ หวังจะกินไอ้เปา กินแบบตะกละมูมมาม กินเหมือนคนอดอยาก
เดินกันไปไกลจนสุดหาด ต้นไม้ขึ้นจนเดินต่อไปไม่ได้ เลยจากตรงนี้ล่ะมั้งที่น้าเที่ยงลุยไปจับปู แต่หวังไม่กล้าไปหรอกและไม่มีกิจจะไปด้วย เดินกันมาน่าจะกิโลกว่า ๆ และเดินกลับอีกโลกว่า ๆ ไอ้ที่กินไปย่อยไปหมดแล้วล่ะมั้งแต่ท้องมันไม่อึดอัดแล้ว
กลับถึงบ้าน ป้าปูก็อุ่นกับข้าวและเตรียมกับข้าวสำหรับวันพรุ่งนี้เพื่อเตรียมพร้อมไว้ เห็นหลานสองคนกลับมาแกก็รีบไล่ให้ไปอาบน้ำแล้วนอนพักผ่อน ลุงกุ้งกับน้าเที่ยงเข้านอนไปเรียบร้อยแล้ว
หวังนอนที่ห้องนอนเก่าของตากับยาย ป้าปูน่ารักปูที่หลับที่นอนให้เรียบร้อยแล้ว หวังชะโงกหน้ามามองหน้าห้องไล่เปาให้ไปอาบน้ำก่อน อันนี้ผิดแผนไปนิด เพราะจริง ๆ หวังกะจะอาบน้ำพร้อมเปา แต่ป้ายังวุ่นวายอยู่ตรงครัว ขืนเข้าห้องน้ำกันไปสองคนป้าด่าแน่ ๆ เพราะห้องน้ำอยู่ด้านนอกห้อง ใกล้ ๆ กับครัวนี่เอง
กระเป๋าใบน้อยถูกหยิบขึ้นมาจากเป้ หวังหยิบกล่องถุงยางอนามัยออกมาเลือกรสช็อกโกแลตซะด้วย เจลหล่อลื่นที่เจ๊วิให้มา ถูกหยิบเป็นลำดับต่อมา หวังแกะกล่องถุงยางอนามัยออกมาแล้วเอามันไปซ่อนไว้ใต้หมอน มีผ้าเช็ดผมอีกผืนที่หวังกะจะใช้สำหรับเช็ดไม้เช็ดมือถ้ามีอะไรมันเปื้อน พอเปาอาบน้ำเสร็จและเดินเข้ามาในห้องนอนปุ๊บหวังก็รีบวิ่งจู๊ดไปอาบน้ำทันที เดชะบุญที่ห้องน้ำที่บ้านสวนถูกปรับปรุง จากคอห่านก็เปลี่ยนเป็นชักโครก พร้อมด้วยสายชำระ เพราะเมื่อคราวลุงกุ้งป่วยเมื่อหลายปีก่อน
เกิดเป็นคอห่านเหมือนเดิม หวังจะทำแท้งได้อย่างไร การทำแท้งสำหรับหวังตอนนี้ไม่ยากไม่เย็นอะไรแล้วเพราะซ้อมมาจนชำนาญ จัดการเคลียร์ช่องคลอดเสียสามสี่รอบเพื่อให้มั่นใจว่าสะอาดสะอ้านจริง ๆ ฟอกสบู่หอม ๆ จะมาปล่อยกลิ่นไม่พึงประสงค์ไม่ได้ ไม่ว่าจะซอกรักแร้หรือซอกกี ฟอกสบู่มันซะสองรอบ กันเหนียว เสื้อผ้าก็ใส่มันในห้องน้ำนี่ล่ะ กางเกงบ๊อกเซอร์ตัวเก่งสีชมพูลายกระต่ายฟันเหยิน กับเสื้อกล้ามตัวโคร่งที่ใส่จนย้วย ใส่มันตัวเก่า ๆ นี่ล่ะจะได้ถอดง่าย ๆ เอาล่ะหลังประตูบานนั้นมีไอ้ต้าวสุดหล่อรออยู่
หวังยืนรั้งรออยู่หน้าห้องนอนอยู่ครู่หนึ่ง สูดหายใจลึก ๆ อย่างพร้อมใจแล้วก็เปิดประตูเข้าไป หวังนั้นไม่รู้ตัวว่าตัวเองเป็นคนอาบน้ำนาน ยิ่งต้องฟอกสบู่เสียสองรอบ แล้วยังต้องแปรงฟัน ไหนจะทำความสะอาดผิวหน้าแม่ก็ต้องทำให้ครบตามกระบวนการ เริ่มจากคลีนเซอร์ที่ช่วยทำความสะอาดเครื่องสำอางบางเบาที่หวังแต่งหน้ามา แล้วก็ตามด้วยโฟมล้างหน้าเพื่อล้างคราบที่เหลือ ตามด้วยโทเนอร์เพื่อกระชับผิว และเซรั่มกับมอยเจอร์ไรท์เซอร์ที่ต้องทาปิดท้าย เพื่อให้ผิวชุ่มชื้นไม่แห้งกร้าน
"ครอกกกกก" เสียงกรนเบา ๆ และไอ้ต้าวเปาที่นอนหลับกางแขนกางขาอย่างสบาย วันนี้หวังชวนเปาซนมากไปหน่อย ทั้งปีนต้นไม้ เดินไต่เขาเตี้ย ๆ แล้วก็ล่าสุดเดินที่ชายหาดตั้งสองสามโล ใครมันจะไปทนไหว คนนะไม่ใช่เหล็กไหล
"เปา เปา เตง เตงหลับแล้วหรอ?" หวังกระซิบและเขย่าตัวเปาเบา ๆ สรุปอีเปามันหลับจริงค่ะคุณผู้ชมขา หวังถอนหายใจแล้วก็อยากจะเขกกะโหลกแรก ๆ ทั้งกะโหลกตัวเองแล้วก็กะโหลกไอ้ต้าวเปา
ปิดไฟแล้ว หวังก็เลยทิ้งตัวนอนอย่างอารมณ์เสียข้าง ๆ ไอ้ต้าว หน้าจ้องกัน และวันนี้พระจันทร์มันส่องแสงจัดจนแสงของมันเล็ดลอดเข้ามาถึงในห้องจนพอเห็นหน้าของกันและกันพอเห็นรำไร เปาที่ตัวโตและเก่งกาจไปเสียทุกอย่างไม่ว่าจะเรื่องเรียน เรื่องกีฬา และกิจกรรม แต่พอเปานอนหลับ หวังกลับรู้สึกเหมือนเปาเป็นน้องน้อย เป็นเจ้าเด็กตัวจ้ำม่ำที่น่าแกล้ง น่าเอ็นดู
"ฝันดีนะคะ" หวังกระซิบและยื่นริมฝีปากไปจุ๊บที่หน้าผาก อมยิ้มและจ้องหน้าเปาจนใช้เวลาไม่กี่นาทีหวังเองก็หลับไปเหมือนกัน
