ต่อให้เธอจะหนีไปไกลถึงสุดคอบโลก ฉันก็จะตามไป ต่อให้หนีแค่ไหนฉันก็จะเป็นคนตามล่าเธอกลับมา และเมื่อทันทีที่เธออยู่ในกำมือฉัน เธอจะไม่มีทางได้หนีไปไหนอีก...
รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ผู้ใหญ่,ดาร์ค,Dark roman,รักโรแมนติก,มาเฟีย,Nc18+,รุนแรง,ซาดิสม์,โรคจิต,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
Part 1.
ทุกๆ ค่ำคืนที่เธอเข้านอน เธอมักจะรู้สึกว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมองเธออยู่ และทุกๆ ครั้งที่เธอลืมตาตื่นขึ้นมา เธอก็มักจะเห็นเงาปริศนาเงาหนึ่งอยู่ที่บริเวณปลายเตียงของเธอเสมอ ช่วงแรกๆ เธอก็คิดว่ามันคือภาพหลอนจากอาการเหนื่อยล้าที่เป็นผลมาจากการทำงานอย่างหนักของเธอ...
แต่ นับวันมันยิ่งไม่ใช่แบบนั้นแล้วนะสิ.....
[ ตอนเช้า เวลา 07:00 นาที ]
แสงแดดยามเช้าที่สาดส่องเข้ามาผ่านทางหน้าต่างที่ปลายเตียงนั้น เป็นสัณญาณที่บ่งบอกกับเธอว่า 'ได้เวลาทำงานเเล้ว' เธอลุกขึ้นจากที่นอนอย่างเกียจคร้านเล็กน้อย ก่อนจะรีบเก็บพับผ้าปูเตียงและผ้าห่ม แต่แล้วทันใดนั่นเธอก็เห็นเข้ากับโน๊ตจดหมายเล็กๆที่หัวเตียงของเธอ มันถูกพับอย่างประณีตและมีหน้าจั่วที่โน๊ตว่า ' k '
???
เเละด้วยความสงสัย เธอจึงเอื้อมมือไปหยิบโน๊ตจดมายนั้นขึ้นมาเปิดอ่านดู และข้อความที่อยู่ด้านในนั้นก็ทำให้เธอรู้สึกขนลุกขึ้นมาเล็กน้อย เพราะข้อความนั่นเขียนว่า ' ฉันชอบที่จะจ้องมองตอนที่เธอนอนหลับ และฉันรู้ว่าเธอก็เห็นฉันแล้ว '
!!!
ทันทีที่อ่านจบ เธอก็รีบขย่ำกระดาษโน๊ตในมือทิ้งทันที
"ไอ้ข้อความนี้...ใครเป็นคนเขียนกัน"
เธอได้แต่สงสัย แต่นี้มันก็เริ่มจะสายมากเเล้ว เธอไม่มีเวลาให้กับเรื่องไร้สาระแบบนี้หรอก....
เธอรีบจัดการทำธุระทุกๆ อย่างของเธอให้เสร็จโดยเร็ว ก่อนจะรีบออกจากบ้านเธอเอง ก็ไม่ลืมที่จะล็อคประตูบ้าน
"หวังว่าฉันจะไม่ได้ลืมอะไรนะ..."
[ ณ บริษัท KK ]
'ในที่สุด...มาทันเวลาทำงานพอดีเลยแหะ'
เธอคิด ทันทีที่เธอมาถึงหน้าบริษัท เธอก็สัมผัสได้ถึงความผิดแปลกอะไรบางอย่าง เพราะในตอนนี้ เหล่าพนักงานต่างพากัน มุมดูอะไรบางอย่างอยู่ที่หน้าเคาน์เตอร์ต้อนรับของบริษัท
"นี้มัน....มีอะไรเกิดขึ้นอย่างงั้นหรอ"???
เธอค่อยๆ เพล้งมองอย่างสงสัย และเมื่อเธอมองเห็นได้อย่างชัดเจน เธอก็ได้เห็นว่าทุกคนๆ กำลังต้อนรับว่าที่ ประธานบริษัทคนใหม่อยู่...
"ว๊าย~เธอเขาหล่อมาก คนที่ยืนอยู่ข้างท่านประธานอ่ะ ใช่ประทานคนใหม่รึป่าวนะ กรี้ด~"
"ใช่ๆ ฮิฮิ"
เสียงของพนักงานสาวที่กำลังคุยกันอย่างเจี๊ยวจ๊าว นั้นทำให้เธอที่ยืนอยู่ด้านหน้ารู้สึกรำคาญเล็กน้อยจนเธอต้องหันไปมองทั้งสองด้วยสายตาที่บอกเป็นนัยๆ ว่า ' ดี้ด๊าให้มันน้อยๆหน่อย '
และดูเหมือนทั้งสองจะรับรู้ จึงรีบหยุดและสำรวมกิริยามารยาทขึ้นมาทันที
"เอาล่ะ ทุกๆคนผมหวังพวกคุณจะต้อนรับลูกชายของผมเป็นอย่างตามที่ผมคาดไว้นะครับ ฮ่ะๆ"
ท่านประธาน คาร์เวส ยิ้มอย่างขบขันเล็กน้อยด้วยสีหน้าที่ยิ้มจนแก้มปริ ก่อนจะรีบเชิญตัวลูกชายของเขาขึ้นมาทักทายพนักงานทุกๆคน
ไม่นานเกินรอมากนักจู่ๆ ก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นมาจากทางด้านหลังของเธอ เหล่าพนักที่ต่างได้ยินเสียงเเบบนั้นเช่นกัน พนักงานทุกคนจึงพากันหันควับไปมองที่หน้าประตูทางเข้าบริษัทอย่างพร้อมเพียงกัน
เธอหันไปมองยังเจ้าของเสียงฝีเท้านั้น ก็พบเข้ากับชายหนุ่มร่างสูงโปร่งอีกคนที่เดินเข้ามา เขาสวมชุดสูทสีดำเข้มเสริมด้วยกางเกงขายาวสีดำเรียบ และทรงผมที่ถูกจัดทรงมาเป็นอย่างดี ใบหน้าคมสันเรียวดูน่าหลงไหล ใบหน้าของเขานั้นเรียบเฉยและน่าเกรงขามจนทุกๆ คนที่พบเห็นยังต้องมองด้วยความหลงไหลและเกรงกลัว...
"...." เขาหยุดเดิน ก่อนจะมองมาที่เธอด้วยใบหน้าเฉยชาและเย็นยะเยือก
"..."
เขามองอะไรกัน ?
"...เธอนะ" !!! เขาพูด แต่ก่อนจะได้พูดอะไรไปมากกว่านี้ เขาก็หยุด และจู่ก็มีรอยยิ้มที่มุมปากหนาของเขาปรากฎขึ้นมา
"เธอ.....นี่เอง หึ"
ห้ะ...เมื่อกี้นี้ เขาพูดอะไรนะ??
เสียงของเขาที่พูดออกมานั้น มันช่างเบามากๆ จนได้ยินแต่เสียงหายใจ เขาไม่รอที่จะพูดต่อและรีบเดินผ่านเธอไป ...
เธอทำได้เพียงแค่หันมองตามแผ่นหลังกว้างของเขาไปด้วยความสงสัย
'ทำไหม...เหมือนฉันเคยเจอเขามาก่อนนะ' ????
ท่ามกลางเสียงซุบซิบมากมายของเหล่าพนักงานที่ต่างมองเป็นตาเดียวกัน ไปยังที่ชายหนุ่มผู้มาใหม่ด้วยความสงสัย
"เควิน !!! "
ชายชราพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแปลกที่ใจเล็กน้อย ก่อนจะรีบยิ้มแบบดั่งเดิมแต่น้ำเสียงกับแปลกไปราวกับพยายามพูดกดข่มศัตรู
"....."
เขาทำเพียงเเค่มองนิ่งๆ และไม่เอ่ยปากใดๆเลย เขาทำเพียงแค่จ้อง จ้องเข้าไปในตาของผู้ที่อยู่ตรงหน้าเขา ท่านประธานที่เหล่าพนักงานต่างเคารพรัก และ ผู้ที่เป็นชายคนเดียวที่แม่ของเขารักจนตายแทนได้....ไอ้พ่อเฮงซวย!!!
"ฮ่าๆ พี่ครับ!! ถ้าพี่จะมาที่นี้พี่ก่อนควรจะบอกนัดพ่อกับผมไว้ล่วงหน้าสิครับ หึ แบบนี้มันกระทันหันไปรึป่าวกันครับ คุณ พี่ ชาย "
ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆกับชายชราพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงร่าเริงและใบหน้าที่ยิ้มแย้ม แต่กลับกันคำพูดที่แต่ละช่วงพูดออกมานั้นมันช่างฟังดูเสียดเเทงจริงๆ
"ใจเย็น..เคเลป!!" ชายชรากล่าว...
"หึ..บริษัทแม่มีคนแบบนี้เป็นประธานด้วยหรอ?"
เขาพูดด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง พร้อมกับคำพูดเเสนจะเหยียดหยามคนตรงหน้าทั้งสอง
" *ยิ้ม* " เคเลปทำเพียงแค่ยิ้มนิ่งๆ
"เควิน...แกอยากได้อะไรอีกล่ะ ??"
ชายชราถาม!?
หลังจากได้ยินคำถาม เขาก็ทำเพียงแค่นิ่งเฉย จนในตอนนี้ พนักงานในบริษัทต่างพากันรู้สึกถึงความกระอักระอวนที่เกิดขึ้นได้ ทุกๆ คนในห้องโถงต่างทำสีหน้าอึดอัดเล็กน้อยกับสถานะการณ์ ณ ตอนนี้ เพราะตอนนี้ท่านประท่านกำลังโกรธจัดเอามากๆ.....
"สรุปแกมา 'ที่นี้ทำไหม' ??" ชายชราถามอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่เเข็งกร้าวขึ้น
แต่ต่อให้ชายชราจะทำเสียงแข็งกร้าวมากเพียงใด ชายหนุ่มก็ยังคงเฉยชากับชายชราต่อ และดูเหมือนว่าถ้าหากยิ่งพวกเขาอยู่ใก้ลกันมาขึ้น ทุกๆ คนก็คงคิดไม่ต่างกันมาก ว่า... 'ความชิบหายกำลังจะเกิดแน่ๆ !?'
"ป่าว...ผมแค่มาเยี่ยม แสดงความยินดี ด้วย"
ชายหนุ่มแสดงสีหน้ายิ้มแย้มออกมา แต่น้ำเสียงกลับยังคงนิ่งและทุ้มต่ำดังเดิม..
เมื่อพูดจบชายหนุ่มก็ไม่รอคำตอบใดๆ จากชายชราและรีบหันหลังกลับเตรียมกำลังจะเดินกลับไปยังรถยนต์ส่วนตัว แต่ก่อนที่เขาจะเดินลอดพ้นผ่านประตูไปนั้นเขาก็หันหันมามองที่เธออย่างเรียบเฉย ดวงตาสีน้ำตาลอำพันของเขานั้นมันช่างดูน่าค้นหาและน่าหลงไหลจริงๆ ทันทีที่เขาออกจากบริษัทและขึ้นรถไป รถก็ได้รีบเร่งออกตัวไปในทันที
"...แปลกคนชะมัด !!?"
เธอทำเพียงแต่ทอดสายตามองรถตามรถคันหรูสีดำสนิท ที่แล่นออกไป แต่เธอก็ยังรู้สึกว่าเหมือนเธอเคยเห็นเขาที่ไหนมาก่อน...แต่ ไม่ว่าพยายามจะนึกยังไงเธอก็นึกไม่ออก
"แอนนา มานี้หน่อยสิ" !?
เธอหันไปหาเจ้าของเสียงอย่างรวดเร็ว ก่อนจะรีบเดินย่างกรายเข้าไปหาคนทั้งสอง
"ค่ะ, ไม่ทราบว่าท่านประธาน มีอะไรให้ฉันช่วยเหลือรึป่าวคะ ??"
เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่นอบน้อมและอ่อนหวานตามปกติที่ทำเป็นประจำ ชายชรายิ้มอย่างเอ็นดรูเธอก่อนจะรีบหมอบหมายงานให้เธอ...
"วันนี้ช่วยเเค่ช่วยแนะนำเคเลปให้กับพนักงานทุกคนและก็พาเขาเดินชมบริษัททีนะ แอนนา"
ชายชรากล่าว
"ค่ะคุณคาร์เวส"
"ฮ่าๆ ขอบใจมากเลย เห้อวันนี้ฝากเขาทีนะ ขอโทษทีนะไอ้ลูกชายวันนี้พ่อไม่ว่างจริงๆ อ่อและก็ทำตัวดีๆสุภาพกับคุณแอนนาด้วยล่ะ เข้าใจมั้ย !!"
"ครับ คร๊าบ คุณพ่อ~ " เขายิ้มเจ้าเลห์เล็กน้อย
"อืมดีมากทีนี้พ่อไปละ ไว้เจอกันที่บ้าน"
"โชคดีค่ะท่านประธาน เดินทางปลอดภัยนะคะ"
ชายชราหันมายิ้มให้เล็กน้อยก่อนจะรีบเดินออกไปจากบริษัท.....
"แล้วว~ คุณจะพาผมไปที่ไหนล่ะคับ คุณเลขา"
"...."
[ เวลา 20:45 นาที ]
"เห้อ..."
เธอถอดหายใจอย่างเหนื่อยล้า ทันทีที่ถึงเวลาเลิกงาน เธอก็รีบกลับมาที่บ้านในทันทีและเมื่อร่างกายของเธอนั่งลงที่โซฟา เสียงหายใจอันเบื่อหน่ายก็ดังตามขึ้นมาในแทบจะทันที
ให้ตายสิ วันนี้ทั้งวันเคเลปถามแต่อะไรแปลกๆกับเธอไปหมด อย่าง 'วันนี้คุณว่างไหม? ปากานั้นของคุณรึป่าว เลิกงานเเล้วไปดื่มกับผมสักแก้วดีไหมครับ ?' เห้อ...หัวเธอละปวดไปหมด
เธอลุกขึ้นจากโซฟา ก่อนจะเดินไปอาบน้ำทำธุระส่วนตัวของเธอจนหมด
"พรุ่งนี้วันหยุดทั้งทีขอฉันนอนหลับนานๆ เถอะ"
เธอล้มตัวลงนอนกับที่นอนอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เปลือกตาทั้งคู่จะค่อยๆ ปิดลง
'แบบนี้สิฉันถึงเรียกความความสงบ...'
-----------------------------◇◇◇--------------------------------
[เวลา 00:00 นาที]
*เสียงฝีเท้า*
"..."
เขาเดินเข้ามาในห้องนอนของหญิงสาวอย่างเงียบเชียบทุกๆ วันทุกๆ ครั้ง...
เขาค่อยๆ นั่งลงที่เตียงอย่างระมัดระวังเพื่อที่จะไม่เผลอทำให้เธอตื่น ก่อนจะพลางจ้องมองใบหน้าของเธอที่นอนหลับไม่รู้สึกรู้สาอะไร !?
"ชอบจัง.....ชอบที่เธอจ้องมองฉันด้วยสายตาไร้เดียงสานั้นจัง ฮึ..หลับฝันดีครับ คุ้กกี้น้อยของฉัน"
เขาจุมพิตที่หน้าผากเธออย่างอ่อนโยนและนุ่มนวลก่อนจะลูบไล้แก้มกลมมลของเธออย่างหลงไหล..
ไม่พอ...
ไม่พอ..เขาอยากได้มากกว่านี้ !!!
ตอนนี้เขารู้สึกแทบบ้า ที่รู้สึกอย่างเติมเต็มเธอให้ถึงขีดจำกัดของเขาแต่...ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลานั้น..
เขาถอนหายใจ ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียง ก่อนจะหันมามองร่างของหญิงสาวบนเตียงด้วยความเสียดาย...ผมอยากทำให้คุณเป็นของผม ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม..เขาเดินไปที่ปลายเตียงก่อนย่อตัวนั่งลงจุมพิตที่เท้าเล็กๆของหญิงสาว...
"ใครมาขวางผม ผมจะจัดการมันทุกคนเองครับ"
ติดตามตอนต่อไป.
Dear Anna
ถ้าชอบช่วยกดติดตามเรื่องนี้ด้วยนะคับ
