การผจญภัยที่เต็มไปด้วยพลังอำนาจลึกลับของโลกแห่งศิลา และความปราถนาอันยากจะหยั่งถึงของจิตใจมนุษย์
แฟนตาซี,ลึกลับ,ดราม่า,แอคชั่น,ผจญภัย,ลึกลับ,ต่างโลก,เวทมนตร์,แอคชั่น,ผจญภัย,ดราม่า,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
การผจญภัยที่เต็มไปด้วยพลังอำนาจลึกลับของโลกแห่งศิลา และความปราถนาอันยากจะหยั่งถึงของจิตใจมนุษย์
ผู้แต่ง
1ValD
เรื่องย่อ
Note
นิยายเรื่องนี้อ่านฟรีจนจบ จะอัพเดทตอนใหม่ 2-3 วันต่อหนึ่งตอนนะครับ (ถ้าไม่ติดอะไร)
สำหรับตอนพิเศษจะลงในอีบุ๊คหลังนิยายจบแล้ว และจะทำการ Edit ต้นฉบับครั้งใหญ่ก่อนทำเป็นอีบุ๊ค
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายแฟนตาซี แนวดราม่าผจญภัย อาจจะมีเนื้อหาการบรรยายถึงการต่อสู้และฉากน่ากลัวในบางช่วงบางตอน และโปรดระวังเนื้อหาที่อาจมีความตึงเครียด
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน ชื่อตัวละคร สถานที่หรือเหตุการณ์ต่างๆ เป็นสิ่งที่ถูกสมมุติขึ้นในนิยาย
นิยายเรื่องนี้เป็นออริจินัลของผู้แต่ง
ขอสงวนลิขสิทธิ์ตามพรบ.ลิขสิทธิ์ All rights reserved
ANIMA
A thousand years ago
Anima stone was born in this world
Nobody knows where it came from or how it was born. They express their dominance throughout the world. From the land and sky to the deepest ocean.
In that Era, humanity discovered power. Learn how to use Anima power.
The Six Sages of Origin have various sorts of power. They polished a gemstone made of crystalline anima stone. To utilize their abilities and categorize them into six sorts. Until now, they have called
The Six Archetype
เมื่อหลายพันปีก่อน
ศิลาอนิม่าถือกำเนิดขึ้นมาบนโลก ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ว่ามันมาจากแห่งหนใดหรือกำเนิดขึ้นได้อย่างไร มันสำแดงพลังงานมหาศาลปลดปล่อยออกมา กระจายไปทั่วพื้นพิภพและท้องนภา ยันบาดาลลึกสุดมหาสมุทร
มนุษย์ในยุคนั้นได้ค้นพบขุมพลังและเรียนรู้นำมันมาศึกษา จนกระทั่งสามารถใช้งานแหล่งพลังงานจากศิลาอนิม่า ปราชญ์ทั้งหกผู้เป็นต้นกำเนิดแห่งพลัง ได้เจียระไนอัญมณีจากศิลาอนิม่าที่ตกพลึก เพื่อการใช้งานขุมพลังของมัน และแบ่งแยกรูปแบบของพลังเอาไว้หกประเภทด้วยกัน โดยถูกเรียกขานต่อกันว่า
อาเคไทป์ทั้งหก
The Anima Stone's history is still a mystery today. Though its energy has been harnessed by humans, their true nature remains mostly unknown.
This is a story about the adventures of young boys and girls as they take The Archetype Selection Exam.
Alun. A young boy dreams of becoming an explorer in order to explore a vast world.
And search for his missing mother. What will be the fate of this young boy?
Welcome to the world of Anima's Stone
จวบจนกระทั่งปัจจุบัน เรื่องราวของศิลาอนิม่ายังคงเป็นปริศนา มนุษย์เรียนรู้ที่จะใช้งานพลังงานเหล่านั้น แต่ทว่าก็ยังไม่สามารถเข้าใจถึงแก่นแท้ของมันได้
นี่คือเรื่องราวการผจญภัยของเด็กหนุ่มสาว ในการเข้ารับการสอบคัดเลือกอาเคไทป์
อลัน เด็กหนุ่มผู้มีความฝันอยากเป็นนักสำรวจ เพื่อที่จะออกสำรวจโลกที่กว้างใหญ่ และเดินทางตามหาแม่ของเขาที่หายตัวไป โชคชะตาของเด็กหนุ่มผู้นี้จะเป็นเช่นไร ขอต้อนรับเข้าสู่โลกของศิลาแห่งมนายตนะ
Impelle` Anima
เข้าสู่สนามสอบ...
ณ บริเวณลานกิจกรรมในพื้นที่ใต้หอคอยของสนามสอบแห่งนี้ ถูกปูพื้นด้วยหินแกรนิตและคอนกรีตเป็นทรงกลมกว้างใหญ่ รายล้อมไปด้วยเหล่าคณะกรรมการผู้จัดการสอบคัดเลือกและผู้ดูแล ประกอบไปด้วยอาเคไทป์ตราเงินของสมาคมต่างๆ อาสาสมัครที่มาทำหน้าที่ช่วยเหลือ ผู้พิทักษ์ที่คอยรักษาความสงบและดูแลความปลอดภัย
ในจุดลงทะเบียนตามโต๊ะต่างๆ เหล่าเด็กหนุ่มสาวกำลังต่อแถวเข้าคิวเพื่อรอที่จะลงทะเบียนเช็คชื่อของตน
หลังจากลงทะเบียนเรียบร้อยแล้ว ทุกคนยังคงพักผ่อนอยู่บริเวณรอบลานกว้าง เพื่อรอประกาศในขั้นตอนถัดไป ในลานกว้างที่รายล้อมไปด้วยต้นไม้และสวน แดดยามบ่ายช่างสงบเงียบ แม้จะดูผ่อนคลายร่มเย็นแต่ในใจลึกๆของใครหลายคน คงจะตื่นเต้นราวกับรัวกลองในคอนเสิร์ต
" ตึง!! " ทันใดนั้น เสียงประตูบานใหญ่เปิดออกดังสนั่น ทำเอาหลายคนใจหายไปยังตาตุ่ม อลันหันขวับไปมองพร้อมกับผู้เข้าร่วมสอบอีกหลายคน ที่จ้องมองกันอย่างพร้อมเพรียงไปยังบานประตูของสถานที่
บุรุษสามคนก้าวย่างออกจากประตูหอคอย ท่ามกลางทุกสายตาที่จดจ่อจากเหล่าหนุ่มสาวทั้งหลาย
คณะกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิทั้งสามทอดสายตามองลงมายังเบื้องหน้า ในลานกว้างที่ทุกคนมารวมตัวกันในเวลานี้
อลันมองย้อนขึ้นไปตามขั้นบันได ยังชายทั้งสามที่ยืนสง่าอยู่ใต้เงาของหอคอย แสงสุดท้ายของวันที่กำลังลอดผ่านช่องว่างของใบไม้และอาคาร แววตาใต้แสงสลัวของอาเคไทป์ขั้นสูงที่อยู่ตรงหน้า ' ตึกๆ ตึกๆ ' เสียงหัวใจเต้นดังรุนแรงยังกับมันจะทะลุอกออกมา
สิ่งที่ใครหลายคนรอคอยมาเนิ่นนาน เช่นเดียวกันกับอลัน เด็กหนุ่มสาวเหล่านี้ต่างก็มีความฝันของตน และรอคอยวันนี้มาตั้งแต่พวกเขาจำความได้ เกณฑ์อายุ 15 ปี ถึงดูไม่เยอะ แต่มันก็นานพอที่จะทำให้พวกเขาตั้งตารอคอยช่วงเวลานี้
" สวัสดีทุกคน! ยินดีต้อนรับทุกท่านเข้าสู่สนามสอบคัดเลือกอาเคไทป์ประจำปีนี้!! " น้ำเสียงขึงขังทำเอาทุกคนตาลุกโพลง
" ฉันชื่อว่า เคย์น ผู้พิทักษ์แห่งเมดิโอลัน เป็นหนึ่งในคณะกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิที่จะมาดูแลการสอบของพวกเธอในครั้งนี้ " บุรุษรูปร่างสูงใหญ่กำยำ สวมชุดเกราะผู้พิทักษ์เต็มยศประกาศขึ้นเต็มเสียง
" ส่วนท่านนี้คือ ลอร์ดไบรอัน มาเอล ผู้ควบคุมและตุลาการสูงสุดแห่งเมดิโอลัน กรรมการผู้ทรงคุณวุฒิลำดับที่หนึ่ง " ทุกสายตาพลันหันไปจับจ้องที่ชายผู้แต่งกายอย่างเป็นทางการ น่ายำเกรงเนี๊ยบทุกระเบียบนิ้ว ลอร์ดผู้สูงศักดิ์ทำเอาเด็กหนุ่มสาวหลายคนตาลุกวาวเพราะความสง่า
เคย์นแนะนำตนเองและลอร์ดไบรอันเสร็จ ก็พลันก้าวถอยไปยืนด้านหลังลอร์ดไบรอัน ให้ท่านยืนโชว์ตัวต่อหน้าเด็กเหล่านั้นชมความมีสง่าราศีต่อไป
" เฮ้ๆ... แล้วฉันล่ะ " อัลวินผู้ยุ่งเหยิงทำหน้าบึ้งตึงชายหางตาใส่เคย์น ที่ละเลยการแนะนำตัวเขาให้กับเหล่าผู้เข้ารับการคัดเลือก โดยอย่างไม่ให้เกียรติ
" ชิ! ฉันชื่อว่า อัลวิน เป็นกรรมการคุมสอบของพวกนายรอบแรกในวันพรุ่งนี้ เจอกันพรุ่งนี้ล่ะเจ้าพวกเด็กซื่อบื้อ! " จบประโยคเขาก็เดินหันหลังกระฟัดกระเฟียดหงุดหงิดเข้าไปในหอคอย
" ขอเชิญทุกคนเข้าไปพักผ่อนด้านใน ทางคณะกรรมการได้จัดเตรียมห้องพักและอาหาร ไว้สำหรับผู้เข้ารับการทดสอบแล้ว เชิญพักผ่อนกันตามอัธยาศัย
การสอบรอบแรกจะเริ่มขึ้นในวันพรุ่งนี้เช้า ทุกคนจะได้พบกับคณะกรรมการแต่ละท่านที่ดูแลและประจำการ ณ สนามสอบในรอบนั้นๆ " ชายหนุ่มผู้สูงใหญ่บึกบึน ผู้พิทักษ์ของเราเอ่ยขึ้น พร้อมกับเชิญเหล่าหนุ่มสาวที่ยืนตื่นเต้นขนลุกซู่กันอยู่ตรงหน้า เข้าไปพักผ่อนด้านในผ่อนคลายความรู้สึกกันเสียก่อน
กรรมการผู้ทรงคุณวุฒิทั้งสอง เดินตามอัลวินกลับเข้าไปยังหอคอยของสนามสอบแห่งนี้ พร้อมด้วยเหล่าเด็กๆที่ทยอยเดินตามกันไป อลันที่ยังคงประหม่าในใจเต้นตึกตัก ก็ค่อยๆก้าวขาเดินตามเพื่อนไป
Octa หอคอยฐานแปดเหลี่ยม ผู้คนเลยเรียกมันเช่นนั้น หอคอยออคธาถูกรีโนเวทและสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกเข้าไปเพิ่มเติม ประกอบด้วยห้องพัก ห้องรับรองต่างๆ ห้องสันทนาการ ห้องสมุด ห้องประชุม ห้องอาหาร ห้องนอนแยกหญิงชาย และห้องคัดเลือกอาเคไทป์ที่อยู่บนยอดสูงสุดของหอคอยแห่งนี้
ในค่ำคืนนี้ ณ ห้องอาหารที่กว้างขวาง หลายคนกำลังนั่งรับประทานอาหารอยู่ ทางสนามสอบได้เตรียมข้าวปลาอาหารไว้อย่างครบครันสมบูรณ์พร้อม ราวกับจะขุนอาหารนักโทษก่อนขึ้นเชือด ทำให้กินอิ่มและนอนหลับสบาย แต่ก็ใช่ว่าจะเป็นอย่างนั้นกันทุกคน บ้างก็นอนมองเพดาน บ้างก็ออกไปเก็บตัวตามลำพังในยามดึก เพราะความตื่นเต้นของการสอบที่จะเริ่มขึ้นในวันพรุ่งนี้ ทำเอาหลายคนตาแข็งไม่ได้หลับได้นอนกันเลยทีเดียว
ในเช้าวันรุ่งขึ้น หลายคนลืมตาตื่นตั้งแต่ฟ้าสาง อาจจะเป็นเพราะความตื่นเต้น หรือบางคนนอนไม่หลับด้วยซ้ำ ในห้องพักผ่อนชั้นล่างที่ทุกคนมารวมตัวกัน มีกลิ่นหอมของขนมปังอบใหม่ ส่งตรงมาจากเมืองนารานข้างๆนี้เอง พร้อมกับผลไม้ต่างๆ สำหรับมื้อเช้าวันใหม่
อลันเดินสำรวจไปทั่วห้อง มองหาที่นั่งเพื่อทานอาหารเช้า เห็นเด็กสาวที่ยกถาดอาหารของตนค่อยๆนั่งลง พร้อมกับผ้าเช็ดปากที่วางไว้บนตัก 'นั่นเด็กคนเมื่อวาน' เขาพลันนึกถึงเหตุการณ์เมื่อวานนี้ ที่ชนเข้ากับเด็กสาวคนนั้น ถึงอย่างนั้นอลันก็ยังไม่กล้าที่จะเข้าไปทักทาย เธอดูมีมารยาทมากซะจนทำเอาความมั่นใจนั้นหดหาย
ในขณะเดียวกันตรงจุดที่มีอาหารวางเรียงราย เด็กหนุ่มผิวสีแทนผมสั้นสีน้ำตาลแดง กำลังขมักเขม้นกับการหยิบขนมปังใส่จานและเข้าปากอย่างตื่นตาตื่นใจ ข้างกันนั้นเด็กหนุ่มจากเมืองหลวง ที่เห็นได้ชัดจากการแต่งกายที่ดูทันสมัย กำลังพูดบางอย่างซึ่งคงจะเป็นเรื่องไม่ดีกับเด็กชายจากชนบทดูท่าทางเจี๋ยมเจี้ยม
ไม่ทันไรเด็กหนุ่มผิวสีแทน ก็เดินตรงเข้าไปที่กลุ่มนั้น ยืนขวางหน้าเด็กชาวกรุงและเด็กจากชนบทคนนั้น และเสียงก็เริ่มดังขึ้น " บ้านนอกแล้วไงวะ! มีปัญหาไง " เวลาต่อไม่นานก็ถูกห้ามปรามจากผู้พิทักษ์ที่คอยดูแลความสงบของสถานที่อยู่
'ไม่ไหว' อลันพลันนึกขึ้น พยายามมองหาคนที่จะผูกมิตรเป็นเพื่อนกันในการสอบรอบนี้ แต่ดูแล้วเหมือนว่าจะไม่กล้าเข้าหาใครเลย
" วิ้งงงง...... " เสียงลำโพงดังขึ้น " ประกาศๆ "
" ขอให้ทุกท่านที่มาเข้ารับการสอบคัดเลือก ไปรวมตัวกันที่โซนป่าด้านตะวันตกเฉียงใต้ของหอคอย ภายในเวลา 2 ชั่วโมงต่อจากนี้ด้วยค่ะ! " เสียงของหญิงสาวดังขึ้นจากเครื่องกระจายเสียงทั่วในทุกๆโซนของหอคอย
และแล้วการทดสอบรอบแรกก็กำลังจะเริ่มต้นขึ้น หลายคนที่พร้อมแล้วต่างเดินออกจากหอคอยไปยังเส้นทางที่เชื่อมกับสนามสอบ สู่เขตป่าของทางสหพันธ์
เขตป่าดิบชื้นตั้งอยู่บนพื้นที่ทิศตะวันตกเฉียงใต้ของสนามสอบ ด้านใต้ของป่าติดกับมหาสมุทร มีความอุดมสมบูรณ์ของธรรมชาติสูง ทางสหพันธ์ใช้เป็นพื้นที่ศึกษาและวิจัยพันธุ์พืชและสัตว์ อีกทั้งยังอนุรักษ์สายพันธุ์ต่างๆที่หายากเอาไว้อีกด้วย
" จะเป็นการทดสอบอะไรนะรอบแรก " ระหว่างเส้นทางเดิน อลันก็ได้ยินเสียงจอแจของหลายคนที่พูดคุยถึงการทดสอบเบื้องหน้า
ป่าเขตชื้นที่มีต้นไม้นานาพันธุ์ ไม้ดอกหลากสีสัน เสียงแว่วของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมและเสียงเซ็งแซ่ของเหล่าสัตว์ปีก อากาศที่เย็นเคลิ้มชวนผ่อนคลาย
" ทางนี้ค่า ทุกๆคน! " หญิงสาวผู้หนึ่งกำลังยืนโบกมือรออยู่ตรงบริเวณเต็นท์ของคณะกรรมการคุมสอบ
Kalina (คาลิน่า - นักสำรวจ แห่งสมาคมนักสำรวจเมดิโอลัน)
อาเคไทป์ : นักสำรวจ ระดับตรา : ทองคำ (ปัจจุบัน)
" สวัสดีจ้าทุกคน ฉันชื่อว่า คาลิน่าเป็นนักสำรวจของสมาคมเมืองเมดิโอลัน จะมาเป็นกรรมการผู้คุมสอบของพวกเธอในรอบแรกนี้ ฝากตัวด้วยนะคะ " หญิงสาวร่างเล็กรูปร่างสันทัดผมสั้นหยักศก สวมเสื้อคลุมสีน้ำตาลตัวสั้นของนักสำรวจ พร้อมเข็มขัดตราทองคำที่ติดไว้บนปก ท่าทางร่าเริงแจ่มใส รอยยิ้มเป็นมิตรน้ำเสียงช่างอ่อนหวาน
คาลิน่า เธอดูอายุน้อยที่สุดในคณะกรรมการชุดนี้ เป็นว่าที่นักสำรวจตราทองคำ และพึ่งรับตำแหน่งมาได้ไม่นาน ถูกฝากฝังให้ดูแลสมาคมนักสำรวจต่อจากเมลิสซาที่หายตัวไป
หญิงสาวที่มีความสามารถเหมาะสมที่จะเป็นนักสำรวจชั้นเลิศ เธอมีความสนใจใคร่รู้ในสิ่งใหม่ เข้าใจถึงกลไกของธรรมชาติ วัฎจักรของสิ่งมีชีวิตและระบบนิเวศของป่า เมลิสซาจึงเห็นชอบให้เธอรับช่วงต่อดูแลสมาคม ก่อนที่จะหายตัวไปทำภารกิจบางอย่าง
ทว่าคาลิน่าเองยังคงไม่พร้อมกับหน้าที่ที่ตนได้รับ ถึงแม้เธอจะเป็นนักสำรวจที่ดี แต่ในการทำงานจริงรวมถึงการรับผิดชอบสมาคมทั้งหมด มันเกินตัวของหญิงสาวคนนี้มากไป เพียงแค่รายงานการสำรวจ เธอก็เขียนมันอย่างไม่ปะติดปะต่อ " เขียนรายงานยังกับเด็กอมมือ! " อัลวินชอบดุเธอเช่นนั้น
ทั้งสองมีความสัมพันธ์กันราวกับรุ่นพี่รุ่นน้อง สมาคมนักสำรวจทำงานร่วมกับสมาคมผู้รอบรู้ ในการศึกษาค้นคว้าสิ่งใหม่ๆ เพื่อเป็นข้อมูลความรู้แก่มนุษย์สืบต่อไป รวมถึงภารกิจในการเก็บกู้วัตถุโบราณ อัญมณีต่างๆ ส่งให้กับผู้รอบรู้ในการวิจัยและใช้งานเพื่อสร้างสรรค์วิทยาการใหม่ต่อประเทศอีกด้วย
" ส่วนกรรมการอีกท่านก็คือ... " พูดยังไม่ทันจบ อัลวินก็พลันลุกขึ้นพร้อมกับกาแฟแก้วยักษ์ในมือ
" ไงเจ้าพวกซื่อบื้อ รู้จักฉันแล้วใช่ไหม ต่อไปนี้ฉันจะอธิบายการสอบรอบแรกให้ฟัง " พูดจบอัลวินก็ซดกาแฟเข้าไปจนหมดแก้วง่ายยังกับกลืนน้ำเปล่า
" ใครกันน่ะ... ท่าทางเซอๆ
ใช่กรรมการคุมสอบแน่เหรอ " อลันหันกลับไปมองยังต้นตอของเสียงที่อยู่ทางด้านหลังของตน เด็กหนุ่มผิวสีแทนผมสั้นสีน้ำตาลแดงคนเมื่อเช้า พลันสังเกตมาเห็นสบตาเข้ากับอลัน เลยฉีกยิ้มกว้างจนแทบจะเห็นฟันครบสามสิบสองซี่ให้
" สวัสดี ฉันชื่อว่าเคนเนท " เขากล่าวทักทายพร้อมกับยื่นมือมา เด็กหนุ่มท่าทางทะมัดทะแมงคนนี้ มาจากหมู่บ้านดาร์ย่าที่ติดกับชายฝั่งทะเล ผมสีน้ำตาลแดงของเขาดูเข้มเด่นเข้ากับผิวสีแทน บ่งบอกลักษณะของชาวทะเลเป็นอย่างดี " สวัสดีครับ ผมชื่ออลัน " ทั้งคู่จับมือทักทายกันอย่างเป็นมิตร
" ดีล่ะ เรามาเป็นเพื่อนกันเถอะ! " เด็กหนุ่มยิ้มแฉ่ง
" งี่เง่าจังเลยค่ะ " เสียงแว่วดังขึ้นมาข้างๆ อลันหันไปตามเสียงที่ลอยมา สังเกตเห็นเด็กสาวมัดผมแกละ ใส่แว่นหนาเตอะคนนั้น
" สวัสดีครับ เธอคือ... เด็กผู้หญิงคนเมื่อวาน "
" สวัสดีค่ะ ขอโทษที่เสียมารยาทนะคะ เมื่อวานรีบร้อนเลยไม่ได้แนะนำตัว ฉันชื่อคริสตัลค่ะ "
" สวัสดีครับ ผมชื่ออลัน " ทั้งสองต่างก็ทักทายกันอีกครั้งนึงและจับมือทำความรู้จักกัน
" เธอเป็นใครกันเนี่ย " เคนเนทยักคิ้วทำหน้างงพลันเอ่ยขึ้นถาม
" คุณไม่รู้อะไรเลยสินะคะ ถึงได้บอกว่างี่เง่าไง "
" หนอย... ยัยนี่นิ " เด็กหนุ่มเริ่มมีน้ำโห
" ท่านผู้นั้นคือ กรรมการผู้ทรงคุณวุฒิ ผู้รอบรู้ตราทองคำ เป็นถึงปราชญ์แห่งเมืองหลวงเมดิโอลัน หนึ่งในห้ามหาปราชญ์แห่งยุคเลยนะคะ " คริสตัลเอ่ยขึ้นด้วยความเคารพนับถือในสมาคมแห่งผู้รอบรู้
" ฮะ! ตาลุงเซอๆคนนั้นน่ะเหรอ " เคนเนททำหน้าตกใจแทบไม่อยากจะเชื่อ
" หนึ่งในห้าปราชญ์คืออะไรเหรอ คริสตัล " อลันพลันสงสัยจึงเอ่ยถาม
" เห็นเข็มกลัดทองคำ ที่มีสัญลักษณ์รูปหนังสือนั่นไหมคะ " เด็กสาวพลางชี้มือให้ทั้งสองมองไปยังเข็มกลัดบนเสื้อของอัลวิน
" เข็มกลัดสีทองเป็นสัญลักษณ์ของอาเคไทป์ระดับสูง ที่ถูกรับรองจากทางสมาคมและลงนามเห็นชอบจากกษัตริย์ประเทศต่างๆแล้ว
ปัจจุบันผู้รอบรู้ตราทองคำมีเพียงห้าคนเท่านั้น หนึ่งในนั้นคือคุณอัลวิน ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นปราชญ์แห่งเมืองหลวง คนๆนั้นไม่ใช่คนธรรมดานะคะ " คริสตัลเล่าถึงความสำคัญของตราสัญลักษณ์ ด้วยความภูมิใจในผู้รอบรู้ให้กับเด็กหนุ่มทั้งสองฟัง
" ตราทองคำมีแค่ห้าคนเองเหรอ " อลันมีท่าทีตกใจกับสิ่งที่ตนรับรู้ เขาไม่เคยรับรู้ถึงความสำคัญของตราสัญลักษณ์มาก่อน เข็มกลัดที่ดูเหมือนจะธรรมดาบนปกเสื้อของแม่ตนเอง เข็ดกลัดนักสำรวจทองคำ สำคัญและสูงส่งขนาดนี้เชียว
" เฮือก... " เคนเนทกระเดือกน้ำลายลงไปอึกใหญ่ เพราะความไม่รู้ประสาของเด็กหนุ่ม
" มีแค่ห้าคนเท่านั้นค่ะ เท่าที่ฉันรู้จักอีกคนหนึ่งก็คือ คุณกอนซาเลซา ปราชญ์แห่งเวทมนต์ของเมืองฟรอนเทีย " คริสตัลตั้งใจเล่าเรื่องราวของผู้รอบรู้
คริสตัล (Crystal) เด็กสาวผู้นี้มีความสนใจใคร่รู้ในเรื่องของหนังสือและความรู้เป็นอย่างมาก แน่นอนว่าเธอมีเป้าหมายที่จะเป็นผู้รอบรู้และทำงานกับทางสมาคม เธอจึงภูมิใจในตัวตนของผู้รอบรู้ และรู้สึกไม่พอใจที่มีใครมาพูดถึงหรือ ดูแคลนในทางไม่ดี
" อย่างนี้นี่เอง... " อลันยังคงเหม่อคิดถึงเรื่องตราสัญลักษณ์อยู่
" เงียบได้แล้ว... " เสียงของอัลวินดังขึ้นหลังจากซดกาแฟไปหมดแก้ว " เอาล่ะจากนี้ไปคือ การทดสอบวัดระดับความรู้และความสามารถในการสำรวจ "
" ทุกคนจะต้องไปเก็บรวบรวมตัวอย่างมาคนละสามชนิด จะเป็นสัตว์ พืช หินแร่ หรืออะไรก็ได้
ทางนั้น ทางนี้ ทางโน้น อย่าออกนอกเขตแดนที่กำหนดเอาไว้ " เขาชี้นิ้วตวัดไปมั่วๆทั่วทุกทิศทาง
" ไม่ได้นะคะคุณอัลวิน ต้องอธิบายให้ชัดเจนหน่อยสิคะ " คาลิน่าพูดขึ้น
" ทุกคนจะต้องเก็บรวบรวมตัวอย่างคนละ 3 ชนิดนะคะ จะเป็นพืชหรือสัตว์ แมลง หินแร่ อะไรก็ได้ค่ะ ทางคณะกรรมการจะให้คะแนนตามความหายากของตัวอย่าง "
ระดับธรรมดา ตัวอย่างทั่วไป 10 คะแนน
ระดับหายาก ตัวอย่างหายาก 30 คะแนน
และระดับหายากพิเศษ 40 คะแนน
* ตัวอย่างหายากพิเศษจะสามารถเก็บได้แค่ 1 ชนิดเท่านั้นนะคะ *
ทุกคนสามารถเก็บตัวอย่างทั้งหมดรวมกันได้คนละ 3 ชนิดเท่านั้น ถ้าเกินกว่านี้จะไม่ถูกนับคะแนนค่ะ
ดังนั้นทั้งสามตัวอย่างรวมกัน คะแนนจะเต็มที่ 100 คะแนน สามารถเก็บได้ทั้งบนบกและใต้น้ำ ในถ้ำหรือบนภูเขาก็ได้ค่ะ " คาลิน่าอธิบายกฎการสอบให้ทุกคนฟังอย่างชัดเจน
" ถ้าใครเก็บของไร้สาระมา ฉันจะให้ 0 คะแนน! แล้วก็ถ้าทำอะไรเสี่ยงๆซะจนตัวเองได้รับบาดเจ็บร้ายแรง จนต้องออกจากการสอบ จะถือว่าถูกตัดสิทธิ์! " อัลวินพูดเสียงดัง เวลานั้นเองเขาก็หยิบเข็มฉีดยาออกมาต่อหน้าทุกคน จนหลายคนพากันตกใจถอดสีหน้า
" อ๋อ ไอ้นี่ไม่ใช่ของพวกนายหรอก นี่มันคาเฟอีนชนิดพิเศษที่ฉันคิดค้นขึ้นมาเอง " อัลวินพูดจบก็เอาเข็มปักเข้าไปที่แขนของตัวเองในทันที ชายหนุ่มผู้โหยหาคาเฟอีน กาแฟแก้วเดียวคงไม่เพียงพอสำหรับเขา
" อาา... ได้ยินชัดแล้วนี่ไปกันได้แล้ว ให้เวลา 2 ชั่วโมง ไปๆๆชิ่วๆ " อัลวินกวักมือไล่ทุกคน หันหลังกลับเดินตาลอยเข้าไปพักผ่อนในเต็นท์
" อี๋... ผิดมนุษย์มนาเกินไปแล้วนะคะ คุณอัลวิน " คาลิน่าเห็นแบบนั้นก็หน้าเสียเบะปากลง รู้สึกขยะแขยงขนลุกซู่ทันที
" กล่องเก็บตัวอย่างอยู่ข้างเต็นท์นะคะ ใช้อุปกรณ์ของนักสำรวจได้ตามสบายเลยนะ " พูดจบเธอก็พลันเดินตามอัลวินเข้าไป
" น่าสนุกดีนะ เอาล่ะไปกันเถอะอลัน " เคนเนทพูดและตบมาที่บ่าของอลัน
" เคนเนทจะไปไหนหรอ "
" ฉันจะไปที่ทะเลน่ะ ฉันมาจากหมู่บ้านที่ติดกับแม่น้ำและทะเลชายฝั่งชื่อว่า ดาร์ย่า (Darya) "
เคนเนท (Kennett) เด็กหนุ่มจากหมู่บ้านดาร์ย่า ชายฝั่งทางตอนใต้ของทวีป หมู่บ้านชาวประมงที่มีความสามารถในการจับปลาและเดินเรือ ลักษณะเด่นชัดของชาวทะเลคือผิวสีแทนผมสีเข้มหลากสี ชาวดาร์ย่ามีคำกล่าวที่ว่า กินอย่างไรก็เป็นอย่างนั้น สีผมของผู้คนจากหมู่บ้านนี้เลยดูแปลกตามีหลายเฉดสี อย่างเคนเนทท่าทางจะเป็นคนชอบกินเนื้อสัตว์และผลไม้สีแดงฉ่ำ ผมของเขาเลยเป็นสีน้ำตาลแดงเข้มเด่นชัด
ชาวทะเลมักมีนิสัยรักสนุกและเป็นมิตรกับผู้คนมาก เคนเนทจึงผูกมิตรกับอลันได้อย่างรวดเร็ว ซื่อไม่มากแต่บื้อสนิท ผู้คนเรียกเขาว่าแบบนั้น
" ผะ... ผมว่ายน้ำไม่เก่งนะ " อลันเอ่ยขึ้นอย่างไม่แน่ใจ
" นี่ อย่าบังคับคนอื่นสิคะ " คริสตัลขยับแว่นตาพลันพูดขึ้น
" ก็ได้ๆ ฉันไปคนเดียวก็ได้ " เคนเนททำหน้าเซ็งๆแล้วหันเดินออกไปเตรียมตัวที่เต็นท์
" งั้นไปเตรียมตัวกันเถอะ " คริสตัลมองมายังอลันพากันไปเข้ารับบททดสอบ " ไปกันเถอะ " เด็กหนุ่มพลันยิ้มให้ ทั้งสามเตรียมตัวพร้อมที่จะเข้ารับการทดสอบในรอบแรก
จบตอน.