การผจญภัยที่เต็มไปด้วยพลังอำนาจลึกลับของโลกแห่งศิลา และความปราถนาอันยากจะหยั่งถึงของจิตใจมนุษย์
แฟนตาซี,ลึกลับ,ดราม่า,แอคชั่น,ผจญภัย,ลึกลับ,ต่างโลก,เวทมนตร์,แอคชั่น,ผจญภัย,ดราม่า,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เหล่าต้นอ่อนกำลังเบ่งบาน...
ด้วยความปรารถนาและความฝันอันกระจัดกระจายเฉกเช่นมวลหมู่ดาว ส่องสว่างท่ามกลางรัตติกาลอันสุดจะหยั่งถึงรากของจิตใจมนุษย์
...บนที่ราบสูงเขตชายแดนดาคาห์รี หน้าผาสูงเหนือระดับน้ำทะเล ไกลจากชายฝั่งตะวันตกของเมดิโอลัน ราวสิบกิโลเมตรจากสนามสอบที่หนึ่ง
ชายชราผู้หนึ่งสวมผ้าคลุมลินิน ย้อมครามเข้มเก่าทรุดโทรม นั่งขัดสมาธิอยู่ริมผา สอดส่องสายตาทอดยาวจากท้องทะเลไปยังชายหาดของสนามสอบ
" สายตาท่านยังคงดีอยู่เหมือนเดิมนะ ท่านอาจารย์ " ชายหนุ่มผู้ก้าวเท้าเข้ามายังผาอันเวิ้งว้างกว้างใหญ่ เบื้องหลังชายชราผู้นี้
" มาแล้วรึ จามาล " ชายชราเอ่ยตอบ
จามาล ชายหนุ่มผู้สวมผ้าคลุมดำทะมึน ผิวสีเข้มอมน้ำตาลดำ ปกปิดใบหน้าอย่างมิดชิด
" องค์ชายมาลิกเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว นักฆ่าเนินทรายถูกสั่งให้มาจับตามองเช่นกัน ตามข่าวสารที่ท่านให้มา เด็กในคำทำนายอยู่ที่นั่นจริงหรือ "
" ตามข้อมูลที่ได้มา ข้าคาดหวังกับมันในครานี้
จามาล เจ้าช่วยเข้าไปตรวจสอบให้ข้าที ข้าคงไม่จำเป็นต้องพูดว่า 'อย่าให้ใครเห็นหน้าเจ้า' ใช่ไหม "
" เข้าใจแล้วท่านอาจารย์ แต่ข้าเกรงว่าคำทำนายเมื่อพันปีก่อน อาจไม่มีวันเป็นจริง "
" คำทำนายไม่ใช่เพียงแค่ ความฝันอันเลื่อนลอย หากมันไม่เป็นความจริงแล้วไซร้ ก็คงถึงคราวที่มวลมนุษย์จะจบสิ้นกัลปาวสาน "
" .....ถ้างั้นข้าขอตัวก่อน " ชายหนุ่มลึกลับพลันเอ่ย ผ้าคลุมดำทะมึนพริ้วสะบัดกลางความสว่างของดวงตะวัน ล่องลอยหายไปประหนึ่งหมอกควันจาง
เฮ้อ... ชายชราสูดลมถอนหายใจพลางอุปมาถ้อยคำ
" ท่านเทพผู้สรรค์สร้าง จัดวางแผนการอันแยบยล บนเส้นทางพิเศษเหนือผู้คน
จงอย่าปล่อยให้จิตใจนั้นสับสนจนเคลือบแคลง ฉันนั้นจึงมุ่งหน้าไปสู่จุดหมายแสนพร้อมสรรพ " เขาเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าไม่โสภาเอาเสียเลย
องค์ชายมาลิกแห่งดาคาห์รี พร้อมด้วยองค์กรนักฆ่าเริ่มเคลื่อนไหว เช่นเดียวกับผู้เฒ่าลึกลับและศิษย์ของเขา ดาคาห์รีต่างมีแผนการบางอย่างในเมดิโอลัน
หมากบนกระดานเริ่มเดินแล้ว.
สนามสอบที่หนึ่ง ช่วงเวลายามบ่าย
อลันพร้อมด้วยอุปกรณ์ในการสำรวจและเก็บตัวอย่าง อีเตอร์ พลั่ว เสียม เชือกและกล่องบรรจุ อุปกรณ์ที่จำเป็นถูกจัดเตรียมไว้ให้โดยสมาคมนักสำรวจอย่างครบครัน ด้วยความสามารถในการหาของป่า จำพวกสมุนไพร พืชผัก และฝีมือการล่าสัตว์ที่เรียนรู้มา การสำรวจเพื่อเก็บคะแนนคงไม่เป็นปัญหากับเขา
" ผลส้ม... หญ้าหวาน... กุหลาบป่า... มีแต่ของทั่วไปทั้งนั้นเลย " อลันเดินบ่นพึมพำอยู่ใต้ร่มเงาของแมกไม้
ยามแดดสาดส่องเล็ดลอดกิ่งก้านลงมา ผืนป่าอันอุดมสมบูรณ์เขียวขจี ตัวอย่างหายากหลบซ่อนอยู่ตรงไหนสักแห่งในความงามของธรรมชาตินี้กันนะ
พุ่มไม้เล็กที่มีใบห้าใบแยกออกเป็นแฉกหลายพุ่ม ลูกเบอร์รี่แดงกลมเป็นกระจุกเล็กๆ อยู่กลางพุ่ม สีแดงสดของมันเรียกร้องความสนใจอลันในทันที
' นั่นมัน! ' อลันนึกขึ้นพลันมุ่งเข้าไป ตั้งหน้าตั้งตาขุดพืชล้มลุกที่มีดอกแดงอยู่ใจกลาง " นึกแล้วเชียว... นี่มันโสมเอี่ยเซียม " เด็กหนุ่มหน้าระรื่นเขาได้เก็บตัวอย่างชิ้นแรกเป็นโสมหายากชนิดหนึ่ง
ต้มโสม พืชล้มลุกชนิดหนึ่งที่รากอยู่ใต้ดินใช้ทำยาและอาหารบำรุงสุขภาพ โตช้าและค่อนข้างหายากในธรรมชาติ ลำต้นเป็นพุ่มดูเหมือนไม้เล็กทั่วไป หากไม่มีความรู้ทางด้านสมุนไพรแล้ว มันคงจะดูเหมือนพุ่มไม้ธรรมดาเท่านั้น
เด็กหนุ่มเริ่มมีความมั่นใจ อลันมุ่งหน้าเก็บตัวอย่างต่อ เหลืออีกแค่เพียงสองชนิด การสอบรอบแรกคงผ่านไปด้วยดี ระหว่างเดินสำรวจในพื้นที่ของสนามสอบอยู่ เสียงแว่วที่ดังมาไม่ไกล ตรงบริเวณชายหาดด้านใต้ของป่า ด้วยความสงสัยอลันจึงชะเง้อมองไปยังสุ้มเสียงนั้น
" หนวกหูโว้ย ไปให้พ้น! " เสียงตะโกนจากเด็กกลุ่มหนึ่งที่กำลังนั่งตกปลาดังขึ้น ข้างกันนั้นเด็กหนุ่มผมน้ำตาลแดงที่คุ้นเคย เคนเนทยืนเถียงประชันเสียงกับพวกเขาอยู่ " เห้ย! พวกแกนั่งตกปลากันอยู่แบบนี้ ไม่มีทางได้ปลาหายากหรอกนะเว้ย เสียเวลาเปล่าๆ "
" ก็เอ็งตะโกนอยู่แบบนี้ ปลาที่ไหนมันจะกล้ามากินเบ็ดละวะ "
" เดี๋ยวฉันจะโชว์ให้ดูเองว่า ชาวทะเล เขาจับปลากันยังไง ฮ่าๆ " จบประโยค เคนเนทพลันกระโจนลงน้ำตูมใหญ่ต่อหน้าเด็กกลุ่มนี้
" ไอ้บ้าเอ๊ย! โคตรงี่เง่าเลย ไอ้เด็กบ้านนอก! " เสียงตะโกนด่าทอไล่หลังตามไป
เคนเนทว่ายน้ำจากไป มุ่งตรงไปยังเรือลำเล็กของนักสำรวจที่จอดไว้ริมฝั่ง ความจริงเขาเดินอ้อมไปก็ได้ เพียงแต่อยากจะแก้แค้นเด็กกลุ่มนี้ ที่เคยดูถูกคนอื่นในห้องอาหาร
' แหะๆ คิดถูกแล้วที่ไม่ได้มาด้วย ' อลันยิ้มเก้อพลางนึกในใจ มัวแต่ช้าอยู่แบบนี้ไม่ได้เมื่อเห็นเคนเนท จริงจังกับการจับปลาเช่นนั้น เด็กหนุ่มขมีขมันหันหลังกลับเร่งรีบออกตามหาตัวอย่างหายากในทันใด
ระหว่างเดินเลาะป่า อลันสังเกตเห็นปากถ้ำที่มีทางน้ำเล็กๆ ไหลผ่าน ไอชื้นจากละอองน้ำ กลิ่นของตะไคร่ หญ้ามอสเขียวอ่อนขึ้นตามโขดหิน ลักษณะของระบบนิเวศที่มีความสมบูรณ์ดี เด็กหนุ่มเอะใจขึ้น 'ในถ้ำต้องมีเจ้านั่นอยู่แน่ๆ' สิ้นสุดความนึกคิดจึงมุ่งหน้าเข้าถ้ำเย็นเฉียบในทันควัน
ทางด้านของเด็กสาวผู้เรียบร้อยแสนฉลาด คริสตัลเดินสำรวจไปรอบป่า " ลิลลี่ป่า ออกดอกในฤดูฝน โชคดีจังยังมีเหลืออยู่ " เธอพึมพำพลางเก็บตัวอย่างดอกไม้ป่าที่หายากมาได้ ดอกลิลลี่ขาวนวล ดอกเป็นช่อห้อยลงเหมือนระฆังเล็กๆคว่ำลงดูน่ารักดี
วิชาพฤกษศาสตร์ของเธอ จากหนังสือที่ชอบอ่าน ดอกไม้สวยงามนานาชนิด มีอยู่หลายชนิดที่หายาก ซึ่งเธอจดจำเอกลักษณ์ของมันได้ไม่ยากเลย
ดอกไม้อีกชนิดสะดุดตาเธอเช่นกัน ลักษณะเด่นของมันคือ ดอกขาวอมม่วงเป็นช่อ ก้านเกสรยาวเกลี้ยง ยื่นยาวออกมานอกกลีบดอกเห็นได้ชัดเหมือนหนวดแมว อับเรณูเป็น 2 พู ริ้วประดับรูปไข่
" หญ้าหนวดแมว! " เด็กสาวดีใจเก็บตัวอย่างมาได้แล้วสองชนิด เดินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่จนไปพบปะเข้ากับเด็กหนุ่มหน้าตาเจี๋ยมเจี้ยมนั่งซุ่มอยู่ในพุ่มไม้
'นั่น... บรู๊ค คนติดตามของท่านพี่' คริสตัลนึกสงสัยข้องใจ จังหวะไม่ทันได้ตั้งตัวมือข้างหนึ่งก็โผล่ออกจากพุ่มไม้คว้าเสื้อของเธอกระชากเข้าไปในทันที
" ว๊า...! " ฝามือปิดปากของเด็กสาว ส่งสัญญาณให้เงียบในบัดดล
" อ้าว... นึกว่าใคร น้องสาวที่น่ารักของฉันเองนี่น่า " เด็กสาวผู้มีสง่าราศี เธอชื่อลาพิส (Lapis) พี่สาวคนเดียวของคริสตัลนั่นเอง เธอพลันเอามือออกจากปากของน้องสาวแล้วเอ่ย " มาเกะกะอะไรตรงนี้เนี่ย "
" ทะ.. ท่านพี่ ทำอะไรอยู่เหรอคะ "
" เธอเห็นบนต้นไม้นั่นไหม " ลาพิสชี้นิ้วไปยังต้นไม้ใหญ่ คริสตัลมองตามนิ้วที่พี่สาวเธอนั้นชี้ไป
บนกิ่งก้านของไม้ใหญ่ เด็กหนุ่มผิวสีเข้ม ผมดำขลับรวบผมแน่นมัดหางม้าสูง ใส่เสื้อกั๊กเปิดไหล่เห็นรอยสักของชนเผ่าอย่างชัดเจน ลักษณะเด่นชัดแตกต่างจากเด็กทั่วไป
(Kwakuu) ควาคู คือชื่อเรียกหนึ่งในชนเผ่าทะเลทรายของดาคาห์รี ชนเผ่าแห่งนักรบที่ชื่อเสียงร่ำลือมาช้านาน ผู้พิชิตที่เก่งกาจมาจากชนเผ่านี้ซะส่วนใหญ่ ลูกหลานของตำนานราชาผู้สาบสูญ เชื้อสายบริสุทธิ์ของผู้พิชิตในอดีต
นักรบจากชนเผ่านี้ จะถูกสักตราสัญลักษณ์ เป็นอักษรโบราณเอาไว้บนเนื้อหนัง บ่งบอกถึงการฝึกฝนที่หนักหน่วงของผู้พิชิต ควาคูที่ไม่ได้รับตรา จะถือว่ายังไม่ใช่นักรบ ส่วนมากจะถูกกษัตริย์แห่งดาคาห์รี นำตัวเข้าสู่กองทัพและฝึกฝนอย่างหนักหน่วงให้กลายเป็นทหาร
" นั่นชนเผ่าควาคู!? ท่านพี่คิดจะตามเขาไปเก็บตัวอย่างเหรอคะ " คริสตัลกระซิบกระซาบถามพี่สาว
" ก็ใช่นะสิ ฉันจะให้บรู๊คตามไปเก็บตัวอย่าง เจ้านั่นต้องเก็บตัวอย่างหายากแน่ๆ
รู้แล้วก็อย่ามาเกะกะ จะไปไหนก็ไปไป๊ " ลาพิสกวักมือไล่น้องสาวอย่างไม่ใยดี
" ขอโทษค่ะ... " เด็กหญิงก้มหน้าขอโทษขอโพย เดินจากมาด้วยความกังวล
ไม่ไกลจากนั้น เผอิญเหลือบไปเห็นเด็กหนุ่มกำลังมุ่งเข้าไปในถ้ำมืดมิดเบื้องหน้า 'นั่น อลันนี่น่า เข้าไปทำอะไรในถ้ำ' เธอสงสัยอยากรู้จึงเดินตามเพื่อนใหม่คนนั้นเข้าไป
ภายในถ้ำมืดสลัว มีเพียงแสงจากคบเพลิง หยดน้ำค้างตกลงบนหิน ความเปียกชื้นในอากาศ บรรยากาศเย็นเยือก ร่างของเด็กหนุ่มกำลังตั้งหน้าขุดหาบางอย่าง
" ทำอะไรอยู่เหรอ อลัน "
" เหวอ! ...ตกใจหมดเลย คริสตัลเองเหรอ " เด็กหนุ่มสะดุ้งเฮือก หันขวับมามองในทันใด
" ผมกำลังหาหิ่งห้อยอยู่น่ะ "
" หิ่งห้อย? อยู่ใต้ดินเนี่ยเหรอ " คริสตัลฉงนสงสัย
" ใช่แล้ว... นี่ไงล่ะ " ไม่ทันไร อลันพลันคว้าเอาเจ้าหนอนแมลงตัวโตเปล่งแสงระยิบระยับ ลำตัวเป็นปล้องส่องแสงที่ปลาย หิ่งห้อยช้างตัวใหญ่ดูแปลกตา กลางวันมักหลบซ่อนตัวอยู่ตามขอนไม้ผุหรือใต้ดิน
" โห... พึ่งจะเคยเห็นเลยค่ะ ในหนังสือไม่เห็นมี อลัน หามันเจอได้ยังไงเนี่ย " เด็กสาวตื่นตาตื่นใจ พลางขยับแว่นตาตัวเองจ้องมอง
" ผมรู้สึกว่ามันต้องอยู่แถวนี้แน่ๆ ตอนเด็กๆ แม่ผมเคยจับมันกลับมาให้ดูน่ะ เลยรู้จักเจ้าหิ่งห้อยนี่เป็นอย่างดีเลย " เด็กหนุ่มยิ้มแฉ่งอย่างภูมิใจ " แม่ผมชอบเอาของฝากจากการสำรวจ กลับมาสอนผมที่บ้านเสมอเลย "
" แม่ของอลันเป็นนักสำรวจเหรอคะ? "
" ใช่ครับ... แต่ว่าตอนนี้... "
ทั้งสองต่างเงียบงันไม่พูดไม่จา เด็กสาวเห็นสีหน้าและแววตาของเพื่อน ดูเศร้าหมองพิกล เลยไม่อยากปริปากเอ่ยถามอะไรอีก
" ไปสำรวจในถ้ำกันต่อเถอะ เผื่อว่าจะเจอตัวอย่างหายากอีกเนอะ " คริสตัลเอ่ยปากชวนเพื่อนด้วยความเป็นมิตร ปลอบประโลมโดยรอยยิ้มของเธอ
" ไปกันเถอะ ผมเหลืออีกแค่อย่างเดียวก็ครบแล้วล่ะ "
" ฉันก็เหมือนกันค่ะ " มิตรภาพของทั้งสอง ทำให้การสำรวจถ้ำเป็นไปด้วยความสนุกสนานและเบิกบาน
ในที่สุดการทดสอบรอบแรกก็หมดเวลาลง
" ปี๊ดดด!! " เสียงนกหวีดดังขึ้นออกจากพร้อมด้วยเสียงประกาศ บ่งบอกให้ทุกคนกลับไปส่งผลงานของตนในการทดสอบครั้งนี้ เจ้าหน้าที่ที่คอยดูแลต่างชูมือเป็นสัญญาณให้เด็กหนุ่มสาวหลายคน กลับเข้ามายังเต็นท์ของคณะกรรมการ และตรวจตราความปลอดภัยไปด้วยกันนี้
" หลบหน่อย หลบหน่อยเว้ยยย!! " เสียงสนั่นดังฟังชัดของเด็กหนุ่มชาวทะเลผู้กระตือรือร้น เคนเนทวิ่งหน้าตั้งแบกอวนจับปลาเข้าสู่สนาม
" นั่นมันจับตัวอะไรมาน่ะ " เสียงซุบซิบจากใครหลายคน ทำให้อลันและคริสตัลต่างก็หันไปมองพร้อมกับทุกคนเป็นสายตาเดียวกัน
เคนเนทเล่นใหญ่ไฟกระพริบ ไม่มีใครรู้ว่าเขาไปจับเอาเจ้าตัวนี้มาได้ยังไง ปลาลักษณะสี่เหลี่ยมคางหมู หลังสีดำและใต้ท้องสีขาว เป็นที่ต้องตาซึ่งหลายคนคงไม่เคยเห็นมันเป็นแน่
" อะฮ่า! งั้นฉันขอส่งตัวอย่างเป็นคนแรกเลยละกัน " เคนเนทยืดอกพูดอย่างมั่นใจ สีหน้ากระหยิ่มยิ้มย่อง
ถึงกระนั้นคณะกรรมการของเรา อัลวินเองก็ไม่ได้มีทีท่าแปลกใจอะไร ทำหน้าซังกะตายเปลือกตาเปิดอยู่ครึ่งเดียว นั่งเท้าคางกวักมือเรียกให้เคนเนทเข้ามา
" นี่มัน... ลูกแมนตากระเบนราหู
อืม... เอาไปสิบคะแนน มีอะไรอีก " อัลวินสำรวจตัวอย่างที่เก็บมาส่งโดยเด็กหนุ่มชาวทะเล
" หาาาา.... " เคนเนทแสดงท่าทีตกใจ
" สาหร่ายมรกต... สิบคะแนน "
" ดะ... เดี๋ยวก่อนสิ ปลากระเบนนี่มันจับยากมากเลยนะ ทำไมถึงได้แค่สิบคะแนนเอง " เด็กหนุ่มหน้าเสียหมดความมั่นใจ ต่อหน้าเสียงซุบซิบกันของผู้คน
" ไอ้ซื่อบื้อ! ฉันให้ไปเก็บตัวอย่างหายาก ไม่ได้ให้ไปจับปลาทะเลมาโชว์ แมนตาราหูมันอยู่รวมกันเป็นฝูงไม่ใช่สัตว์หายาก " อัลวินชักฉุนและเริ่มหงุดหงิด
" หมดแล้วหรือยัง จะได้ตรวจคนต่อไป " ในขณะที่เขากำลังดุว่าเคนเนท ทันใดนั้นปลาที่จับมาก็ดิ้นสะบัด ไปพร้อมๆ กับเสียงหัวร่อของเด็กกลุ่มหนึ่ง ความระเริงหดหายไปพร้อมกับสีหน้าเจื่อนๆ ของเคนเนท
บางสิ่งกระเด็นกระดอนออกจากใต้ท้องของปลากระเบนในอวนจับปลานั้น " หือ... นี่อะไร " กรรมการของเราพลันสังเกตเห็นปลิงทะเลหน้าตาประหลาดที่หลุดออกมา
" นี่มัน... ปลิงทะเลโปร่งแสงสีชมพู
อืม... สี่สิบคะแนน " อัลวินตรวจทานเสร็จ ก็โยนมันทิ้งไปยังอวนหาปลา ท่ามกลางความงงงวยของเด็กหนุ่มกับอีกหลายคน
'ไอ้เด็กบ้านี่ออกทะเลไปไกลแค่ไหนกัน ปลิงทะเลนี่มันอยู่นอกแนวปะการังในน้ำลึก สะเพร่าจริงๆ ที่ไม่ได้กั้นรั้วเขตแดนไว้ในทะเล ไม่คิดว่าจะมีใครบ้าออกไปนอกชายฝั่ง' คิ้วของเขาขมวดเป็นปม กรรมการผู้นี้หงุดหงิดเหมือนอะไรก็ไม่ได้ดั่งใจเลย
" เสร็จแล้วอย่าลืมเอาไปปล่อยคืน กลับตามธรรมชาติด้วยล่ะ " อัลวินเอ่ย " คนต่อไป "
" ห๊าาาา!! ให้เอากลับไปปล่อยที่เดิมเหรอ "
" จะเอากลับไปปล่อย หรือจะเอาศูนย์คะแนน!! " อัลวินผู้เดือดดาลเอ่ย พร้อมจ้องหน้าเคนเนทเขม็ง
" คะ... ครับบ... " เคนเนทหน้าหงอยเดินออกไป พร้อมกับเสียงหัวเราะเยาะเย้ยที่ตามหลังไป " ฮ่าๆๆ ซื่อบื่อชะมัด "
'คุณอัลวิน น่ากลัวจัง' อลันถอดสีหน้านึก
การตรวจสอบตัวอย่าง ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ คนแล้วคนเล่า ผลคะแนนออกมาช่างโหดร้ายนัก
" สิบคะแนน! นี่มันหินแร่ธรรมดา
หญ้านี่มัน ไม่ใช่สมุนไพรด้วยซ้ำ! เอาไปศูนย์!
นี่มันไข่ห่านป่า จะเอาอาหารเหรอไง
ให้ตายเถอะ มีแต่พวกงี่เง่าทั้งนั้น " อัลวินฉุนเฉียวโวยวายยังกับไฟลุกขึ้นบนหัว
" คะแนนโคตรโหดเลย จะมีคนผ่านกี่คนเนี่ย " เสียงนินทาดังไปทั่ว อลันยืนตัวสั่นเทิ้มตื่นเต้นจนขนลุก ชักเริ่มจะไม่มั่นใจและเป็นกังวล
" มั่นใจในความรู้ของตัวเองหน่อยสิ อลัน " คริสตัลหันมายิ้มปลอบใจเพื่อน
เสียงประกาศดังขึ้น ดึงดูดความสนใจของทุกคนในฉับพลัน " ร้อยคะแนน! "
เสียงฮือฮากึกก้องไปทั่ว เป็นไปได้ไงเด็กหนุ่มสาวหลายคนแปลกใจ
" นายชื่ออะไร เด็กหนุ่มจากชนเผ่า " อัลวินเอ่ยถามผู้เข้ารับการทดสอบคนแรกที่ได้คะแนนเต็ม
" คาอิม... (Qayim) " เด็กหนุ่มจากชนเผ่าควาคู ขานชื่ออย่างเรียบเฉย
' ปืนไปเก็บไข่พญาอินทรีบนยอดผา ฝีไม้ลายมือไม่เบาพอๆกับความรู้เลย เด็กจากชนเผ่ามือไม่เคยตกกันเลยสินะ '
" ดูเอาไว้เป็นตัวอย่าง เจ้าพวกซื่อบื้อ นี่คือการเก็บตัวอย่างที่ดี ไข่พญาอินทรีคือของหายากระดับพิเศษ รวมกับของหายากอีกสองอย่าง เท่ากับร้อยคะแนน " อัลวินพูดบอกให้หลายคนทำความเข้าใจ
" คนต่อไป! " สุ้มเสียงเงียบลง การตรวจสอบยังคงดำเนินเรื่อยไป
" ร้อยคะแนน! " ผลคะแนนดังชัดขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับเสียงซุบซิบของหลายคน
" เธอชื่ออะไร "
" ลาพิสค่ะ " เด็กสาวยิ้มอย่างมั่นใจ
" เก็บตัวอย่างตามๆ กันมาเลยนะ " อัลวินแสยะยิ้มมุมปาก " ต่อไป! "
คนต่อมาคือบรู๊ค ผู้ติดตามของลาพิส ซึ่งเขาได้แค่เพียง 90 คะแนนเท่านั้น
" ทำไมไม่เก็บตัวอย่างมาเหมือนเพื่อน "
" ตะ... ตัวอย่างนั้นมีแค่สองชิ้นครับ " เด็กหนุ่มผู้เจี๋ยมเจี้ยมที่น่าสงสารตอบ
' นึกอยู่แล้วว่าท่านพี่คงไม่ยอมให้บรู๊ค คะแนนเท่าตัวเองแน่ ' คริสตัลผู้เป็นน้องพลางนึกด้วยแววตาโมโห
" ฉันขอตัวไปบ้างนะคะ " คริสตัลเดินต่อตามเด็กคนอื่นๆ ไป เธอส่งตัวอย่างที่เก็บมาอย่างขมักเขม้นให้กับอัลวิน ความรู้ของเธอลำพังการทดสอบคงไม่ครณามือ และแน่นอนว่าเธอได้คะแนนเต็ม อัลวินถึงกับออกปากชม
" ดอกลิลลี่ป่า หญ้าหนวดแมว เห็ดดาวเรืองแสง
ความรู้พฤกษศาสตร์ของเธอยอดเยี่ยม เธอชื่ออะไร "
" คริสตัลค่ะ "
" ดีมาก คนต่อไป! " กรรมการของเราเริ่มยิ้มออก
" เห็นไหมอลัน ไม่ต้องกังวลไปนะ เธอทำได้ " เด็กสาวยิ้มให้กำลังใจเพื่อน
" ดีล่ะ งั้นผมไปมั่ง " เด็กหนุ่มรู้สึกฮึกเหิมขึ้นทันใด
" อืม... ไหนดูสิ นี่มันหิ่งห้อยช้าง พึ่งจะเคยเห็นตัวเป็นๆ โสมเอี่ยเซียม เห็ดดาวเรืองแสง ไม่เบามีความรู้ดีนี่ ร้อยคะแนน! " อัลวินเอ่ยยิ้มมุมปาก " นายชื่ออะไร "
" อลันครับ "
" ดีมาก ต่อไป! "
ในจังหวะนั้น " เธอ... " คาลิน่า กรรมการคุมสอบอีกคน ที่สังเกตเห็นบางอย่างแต่ก็ยั้งปากตัวเองไว้
" สำเร็จ! " อลันกำมือดีใจหน้าตาชื่นบาน
" เก่งมากอลัน " เด็กสาวยิ้มให้
" เห้ พวกนายได้คะแนนเต็มกันเลยเหรอ " เคนเนทหอบแฮ่กๆ พึ่งกลับมาจากท้องทะเลทันเวลา
" ใช่แล้วครับ/แน่นอนอยู่แล้วค่ะ " ทั้งสองยิ้มแย้มอย่างมั่นใจ " เก่งมากเพื่อนๆ " เคนเนทยิ้มชูสองนิ้วให้
ผลคะแนนยังคงถูกประกาศต่อไป จนกระทั่งครบทุกคน ในท้ายที่สุดกรรมการจึงประกาศว่า ผู้ที่คะแนนรวมไม่ถึง 50 คะแนน เป็นผู้ที่สอบตกและถูกคัดออกตั้งแต่รอบนี้ ต่อมาอัลวินจึงพูดทิ้งท้ายให้ทุกคนเข้าใจเกี่ยวกับการทดสอบคัดเลือก และจุดประสงค์ของการสอบ
" เอาล่ะฟังให้ดี เจ้าพวกงี่เง่า! พวกนายคงจะไม่เข้าใจจุดประสงค์ที่แท้จริงของการสอบในรอบนี้ นี่ไม่ใช่การแข่งขัน มันคือการทดสอบวัดระดับความรู้และความสามารถในการสำรวจ
ฉันไม่เคยพูดว่า "ห้ามลอกกันหรือห้ามแลกเปลี่ยนข้อมูล" นักสำรวจและผู้รอบรู้ จะต้องทำงานร่วมกัน เพื่อศึกษาแลกเปลี่ยนข้อมูลความรู้ และใช้ในงานวิจัยศึกษาข้อมูลสายพันธุ์พืชและสัตว์ใหม่ๆ เพื่อการพัฒนาองค์ความรู้ของมนุษย์ต่อไปในภายภาคหน้า
ถ้าพวกนายร่วมมือช่วยเหลือ แบ่งปันข้อมูลซึ่งกันและกันตั้งแต่แรก ทุกคนคงมีโอกาสสอบผ่าน แต่ถ้าคิดว่ามันคือการแข่งขันกัน นั่นก็ผิดตั้งแต่แรกแล้ว " อัลวินผู้รอบรู้ เขาอธิบายจุดประสงค์ในครั้งนี้อย่างชัดเจน สั่งสอนเหล่าหนุ่มสาวรุ่นใหม่ ให้เข้าใจถึงจุดยืนของผู้รอบรู้และนักสำรวจ
" การทดสอบในรอบถัดไป พวกนายจะต้องเข้าใจในความหมายของอาเคไทป์ให้ดีกว่านี้ และพยายามทำหน้าที่ร่วมกันอย่างมีประสิทธิภาพ
ต่อไปมันจะไม่ง่ายแบบนี้แน่ รอบถัดไปคือการทดสอบของแม่ทัพแม็กซ์เวล เตรียมตัวเตรียมใจไว้ให้ดี
อ่อ.. แล้วก็ ก่อนที่การสอบรอบถัดไปจะเริ่มขึ้น ให้หาพรรคพวกและรวมทีมกัน ทีมละสามคน แม่ทัพแม็กซ์เวลไม่ชอบรอใคร จึงให้ผู้คุมสอบมาแจ้งเอาไว้ก่อนแล้ว ถ้าได้ยินกันครบหมดแล้ว ก็กลับไปพักที่หอคอยกันได้ " หลังจากที่อัลวินร่ายยาว เขาก็พลันหันหลังกลับเข้าไปพักผ่อนด้านในเต็นท์ ปล่อยให้คาลิน่าจัดการส่งผู้เข้ารับการทดสอบต่อไป
" เชิญทุกคนกลับไปพักผ่อนได้เลยนะ การสอบรอบถัดไปจะเริ่มต้นในวันพรุ่งนี้หลังเที่ยง พรุ่งนี้เวลาเที่ยงตรงให้ทุกคนที่ผ่านการสอบ มารวมตัวกันที่บริเวณลานกว้าง ฉันจะเป็นคนนำทางไปสู่สนามสอบถัดไปนะคะ " คาลิน่าอธิบายและนัดหมาย
" ครับ! ค่ะ! " ผู้เข้าสอบทุกคนตอบรับ และต่างทยอยเดินกลับไปยังที่พัก
" อลัน เรามาร่วมทีมกันไหมคะ " คริสตัลเอ่ยปากชวน ขณะกำลังเดินทางกลับ
" เอาสิ มาช่วยกันผ่านการทดสอบรอบสองกันเถอะ แต่ยังขาดไปอีกหนึ่งคนนะ " เด็กหนุ่มพลางนึกขึ้น
" อลันนนน.... " เสียงที่คุ้นเคย เคนเนทวิ่งหน้าตาตื่นตรงดิ่งเข้าหาทั้งสองคน
' ว่าแล้ว ' เด็กสาวนึกในใจทำคิ้วขมวด
" ขอฉันร่วมทีมด้วยนะ พวกเราเป็นเพื่อนกันต้องช่วยกันใช่ไหม ฉันเกือบสอบตกรอบแรกแล้วนะ อลันนน... " เคนเนทโผเข้ากอดตามตื้ออย่างไม่ลดละ
" ฉันไม่อยากได้คนงี่เง่าร่วมทีมหรอกค่ะ "
" แหะๆ อย่าพูดแบบนั้นสิ คุณอัลวินพึ่งบอกให้เราร่วมมือกัน รอบถัดไปเราอาจจะต้องพึ่งเคนเนทก็ได้นะ "
" เชอะ! ถ้าอลันไม่พูดแบบนี้ ก็ไม่ยอมตกลงหรอกนะ " เด็กสาวเชิดหน้าพร้อมกับขยับแว่นตาของเธอ
" จริงเหรอ! เยี่ยมเลยงั้นเรามาเป็นทีมเดียวกันเถอะ " เคนเนทดีใจชื่นมื่นยกแขนคว้าคอทั้งสองคนเข้ากอดพลางเดินกลับไปพร้อมกัน
" เดี๋ยวสิ! อย่ามาตีสนิทกันนะคะ "
" ฮ่าๆ " มิตรภาพของทั้งสามคนเริ่มต้นขึ้นด้วยความสุขสนุกสนานและรอยยิ้ม ไปพร้อมๆกับอาทิตย์ที่อัสดง
หลังจากที่ทุกคนกลับกันไปหมด อัลวินยังคงนั่งนึกถึงบางอย่างอยู่ในเวลานี้
" มีอะไรจะพูดไหม คาลิน่า "
" ขอโทษค่ะ คือว่าฉันก็ไม่แน่ใจ...
เด็กหนุ่มที่ชื่อ อลัน ฉันสังเกตเห็นเส้นใยพลังงานคล้ายกับของนักสำรวจ "
" ยืนยันได้หรือเปล่า " อัลวินพูดด้วยเสียงแข็งและแววตาจริงจัง
" มะ... ไม่ได้ค่ะ ฉันไม่มีความสามารถถึงขนาดนั้น ขอโทษด้วยค่ะ " คาลิน่าขอโทษขอโพย
" ไม่เป็นไร... " อัลวินชายหนุ่มผู้เฉื่อยชา กลับมีสีหน้าที่เคร่งเครียดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด
' ไม่แปลกที่คาลิน่าจะมองเห็นไม่ชัด เธอยังไม่ใช่นักสำรวจที่มีความสามารถระดับสูง
ที่น่าแปลกคือ เด็กที่ยังไม่สร้างพันธะกับศิลาอนิม่า ทำไมถึงได้ใช้พลังของนักสำรวจได้
หรือว่าพวกเราจะแค่ตาฝาดกันไปเอง... ' เขานั่งครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา จนกระทั่งแสงของวันนี้หมดลง
ผลสรุปคะแนนรวมรอบที่ 1
อลัน / คริสตัล / ลาพิส / คาอิม 100 คะแนน
บรู๊ค 90 คะแนน เคนเนท 60 คะแนน
จบตอน.
