การผจญภัยที่เต็มไปด้วยพลังอำนาจลึกลับของโลกแห่งศิลา และความปราถนาอันยากจะหยั่งถึงของจิตใจมนุษย์
แฟนตาซี,ลึกลับ,ดราม่า,แอคชั่น,ผจญภัย,ลึกลับ,ต่างโลก,เวทมนตร์,แอคชั่น,ผจญภัย,ดราม่า,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
การผจญภัยที่เต็มไปด้วยพลังอำนาจลึกลับของโลกแห่งศิลา และความปราถนาอันยากจะหยั่งถึงของจิตใจมนุษย์
ผู้แต่ง
1ValD
เรื่องย่อ
Note
นิยายเรื่องนี้อ่านฟรีจนจบ จะอัพเดทตอนใหม่ 2-3 วันต่อหนึ่งตอนนะครับ (ถ้าไม่ติดอะไร)
สำหรับตอนพิเศษจะลงในอีบุ๊คหลังนิยายจบแล้ว และจะทำการ Edit ต้นฉบับครั้งใหญ่ก่อนทำเป็นอีบุ๊ค
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายแฟนตาซี แนวดราม่าผจญภัย อาจจะมีเนื้อหาการบรรยายถึงการต่อสู้และฉากน่ากลัวในบางช่วงบางตอน และโปรดระวังเนื้อหาที่อาจมีความตึงเครียด
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน ชื่อตัวละคร สถานที่หรือเหตุการณ์ต่างๆ เป็นสิ่งที่ถูกสมมุติขึ้นในนิยาย
นิยายเรื่องนี้เป็นออริจินัลของผู้แต่ง
ขอสงวนลิขสิทธิ์ตามพรบ.ลิขสิทธิ์ All rights reserved
ANIMA
A thousand years ago
Anima stone was born in this world
Nobody knows where it came from or how it was born. They express their dominance throughout the world. From the land and sky to the deepest ocean.
In that Era, humanity discovered power. Learn how to use Anima power.
The Six Sages of Origin have various sorts of power. They polished a gemstone made of crystalline anima stone. To utilize their abilities and categorize them into six sorts. Until now, they have called
The Six Archetype
เมื่อหลายพันปีก่อน
ศิลาอนิม่าถือกำเนิดขึ้นมาบนโลก ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ว่ามันมาจากแห่งหนใดหรือกำเนิดขึ้นได้อย่างไร มันสำแดงพลังงานมหาศาลปลดปล่อยออกมา กระจายไปทั่วพื้นพิภพและท้องนภา ยันบาดาลลึกสุดมหาสมุทร
มนุษย์ในยุคนั้นได้ค้นพบขุมพลังและเรียนรู้นำมันมาศึกษา จนกระทั่งสามารถใช้งานแหล่งพลังงานจากศิลาอนิม่า ปราชญ์ทั้งหกผู้เป็นต้นกำเนิดแห่งพลัง ได้เจียระไนอัญมณีจากศิลาอนิม่าที่ตกพลึก เพื่อการใช้งานขุมพลังของมัน และแบ่งแยกรูปแบบของพลังเอาไว้หกประเภทด้วยกัน โดยถูกเรียกขานต่อกันว่า
อาเคไทป์ทั้งหก
The Anima Stone's history is still a mystery today. Though its energy has been harnessed by humans, their true nature remains mostly unknown.
This is a story about the adventures of young boys and girls as they take The Archetype Selection Exam.
Alun. A young boy dreams of becoming an explorer in order to explore a vast world.
And search for his missing mother. What will be the fate of this young boy?
Welcome to the world of Anima's Stone
จวบจนกระทั่งปัจจุบัน เรื่องราวของศิลาอนิม่ายังคงเป็นปริศนา มนุษย์เรียนรู้ที่จะใช้งานพลังงานเหล่านั้น แต่ทว่าก็ยังไม่สามารถเข้าใจถึงแก่นแท้ของมันได้
นี่คือเรื่องราวการผจญภัยของเด็กหนุ่มสาว ในการเข้ารับการสอบคัดเลือกอาเคไทป์
อลัน เด็กหนุ่มผู้มีความฝันอยากเป็นนักสำรวจ เพื่อที่จะออกสำรวจโลกที่กว้างใหญ่ และเดินทางตามหาแม่ของเขาที่หายตัวไป โชคชะตาของเด็กหนุ่มผู้นี้จะเป็นเช่นไร ขอต้อนรับเข้าสู่โลกของศิลาแห่งมนายตนะ
Impelle` Anima
ในที่สุดการสอบคัดเลือกรอบสุดท้ายก็มาถึง
เวลายามเช้าก่อนการสอบจะเริ่มขึ้น...
" สวัสดีจ้าทุกๆคน พักผ่อนกันเต็มที่แล้วใช่ไหมคะ เตรียมพร้อมกับการสอบรอบสุดท้ายแล้วหรือยัง " คาลิน่า คณะกรรมการผู้ยิ้มแย้มของเรา กำลังทักทายผู้เข้าสอบทุกคน ที่มารวมตัวกันอยู่ในบริเวณลานกว้างของหอคอยเพื่อเดินทางเข้าสู่สนามสอบ
" ถ้าเตรียมอุปกรณ์มากันพร้อมแล้ว ก็ออกเดินทางกันได้เลย ฉันจะเป็นคนนำทางให้เหมือนเคยนะ " เธอยิ้ม
" ขอโทษค่ะ... อุปกรณ์ที่ให้พวกเราเตรียมมาใช้ในการสอบ คงไม่ได้ให้ต่อสู้กับอะไรใช่ไหมคะ " คริสตัล เธอยกมือขึ้นถามด้วยความกังวล
อุปกรณ์ที่หลายคนเตรียมมาด้วย มีทั้งอาวุธ อุปกรณ์พื้นฐาน เชือก กล้องส่องทางไกล และอื่นๆ เท่าที่จะหาได้จากค่ายทหาร แต่ทางคณะกรรมการไม่ได้บอกอะไรเกี่ยวกับการสอบไว้เลย
" อือ.... ก็ไม่เชิงว่าให้ไปต่อสู้กับอะไรนะ เอาเป็นว่าเดี๋ยวไปถึงแล้วก็รู้เองล่ะเนอะ รอบสุดท้ายคุณเคย์นจะเป็นคนคุมการสอบด้วยตัวเองเลยนะ " คาลิน่าตอบด้วยความร่าเริง
" เห่ย... ตาลุงนั่นอีกแล้ว " เคนเนทกลอกตามองบนอยู่ๆก็บ่นพึมพำขึ้นมา
กลุ่มนักสำรวจและคาลิน่า นำทางพาทุกคนเดินผ่านป่าของสนามสอบไปจนถึงท่าเรือของคณะสำรวจ ที่นั่นมีเรือขนาดเล็กจอดเทียบท่าอยู่หลายลำ
" เอาล่ะทุกคน ต่อจากนี้พวกเราจะนั่งเรือไปที่สนามสอบกลางทะเล เชิญทุกคนทยอยขึ้นได้เลย " คณะกรรมการผู้ยิ้มแย้มเอ่ย
ครืนนน...... ผืนน้ำของมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ คลื่นลมพัดธงปลิวไสว กลิ่นของน้ำทะเลและแสงแดดที่สะท้อนกับผิวน้ำมันช่างสวยงาม
" โห... ทะเลกว้างมากเลย " อลันเอามือป้องตากันแสงแดดที่ส่องมา มองออกไปท้องทะเลกว้างไกล
" นายพึ่งเคยออกทะเลครั้งแรกเหรอ อลัน " เคนเนทที่ยืนพิงกราบเรือเอ่ยถาม
" พึ่งเคยนั่งเรือออกทะเลจริงๆครั้งแรกเลยล่ะ " เขายิ้ม
ขณะที่คริสตัลกำลังเหม่อลอยมองออกไปในท้องทะเล เธอนึกถึงเรื่องราวในสมัยที่ตัวเองยังเป็นเด็ก พ่อของเธอเคยพาขึ้นเรือไปยังประเทศฟุกุนิ ลอร์ดเรนนาร์ด กัปตันเรือขนส่งยังหนุ่มยังแน่นในเวลานั้น ตระกูลของคริสตัล เคยทำการค้าทางเรือกับประเทศคู่ค้าฟุกุนิ
' เป็นยังไงบ้าง นั่งเรือครั้งแรกชอบไหม ' ภาพในความทรงจำของคริสตัล คุณพ่อที่แสนใจดีดูมีสง่าราศี ยิ้มและเอ่ยถามเธอ เด็กตัวน้อยที่ตื่นตาตื่นใจกับการได้ออกท่องไปในพื้นน้ำกว้างไกลและงดงาม มันเป็นความทรงจำที่ติดตาเธอไม่เคยลืม
" เป็นยังไงบ้าง นั่งเรือครั้งแรกเหมือนกันเหรอ " เคนเนทเอ่ยถามคริสตัล ภาพของเด็กหนุ่มยืนใต้แสงเงาของดวงอาทิตย์ที่ส่องเป็นประกาย มันซ้อนทับกับภาพความทรงจำของเธอ
คริสตัลเกิดหน้าแดงก่ำขึ้นมา เธอรู้สึกหวั่นไหวเล็กน้อยกับคำพูดอันอ่อนโยนนั้น
" เป็นอะไรไปน่ะ เงียบผิดปกตินะคริสตัล หรือว่าจะเมาเรือ " เคนเนทถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วง
เธอมีท่าทีเขินอายและหลบเลี่ยงสายตา " ปะ... เปล่า "
" รู้สึกคลื่นไส้เหรอ ฉันหายาแก้เมาเรือให้เอาไหม "
" ฉะ... ฉันไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้นแหละ! " คริสตัลเสียงดังกลบเกลื่อนและเดินเชิดหนีออกไปท่าทางฉุนเฉียว
" อ่า... คริสตัลเป็นอะไรไปเหรอ เคนเนท " อลันเอ่ยถามและมองด้วยความสงสัย
" เอ๊า... อะไรของเขานะ ฉันแค่ถามเฉยๆ " เคนเนทยืนเกาหัวด้วยความงงงวย
ไม่นานเรือขนส่งเล็กก็พาผู้เข้าสอบมาถึงกลางอ่าว ไม่ไกลจากชายฝั่งนัก เรือลำใหญ่ของคณะสำรวจจอดรออยู่กลางทะเล พร้อมด้วยเหล่าคณะกรรมการ ลอร์ดไบรอัน อัลวินและเคย์น กับเรือขนาดกลางที่ล้อมรอบและมีเหล่านักสำรวจกับผู้พิทักษ์คอยดูแล
" ไหนล่ะ สนามสอบ " เคนเนทชะเง้อมองหา
" หรือว่าจะให้พวกเราสอบบนเรือเหรอ? " อลันพูดขึ้นมา
ช่วงเวลาก่อนหน้านั้น...
" หา... ท่านจะบ้าไปแล้วเหรอ ลอร์ดไบรอัน " อัลวินเอ่ยขึ้นในห้องประชุม ขณะกำลังถกประเด็นเรื่องสนามสอบสุดท้าย
" จะสร้างสนามสอบลอยน้ำจากโลหะเนี่ยนะ " เขาพูดด้วยความงุนงง
" ฉันจะใช้ บัญชา - ควบคุมวัตถุ ควบคุมสนามสอบเอาไว้เอง " ลอร์ดไบรอันเอ่ย
" ลงทุนขนาดนี้ ท่านมีแผนอะไรกันแน่ " อัลวินทำสีหน้าจริงจังขึ้น
" คนร้ายที่พวกเรากำลังตามหาตัวอยู่ยังคงไร้วี่แวว มีร่าเองก็ไม่ได้แจ้งสถานการณ์ใดที่ผิดปกติมา
อีกทั้งเรายังคงไม่รู้เจตนาที่แท้จริงของคนร้าย
ดังนั้นหากว่าพวกมันบุกเข้ามาในสนามสอบ ด้วยเจตนาใดก็ตามแต่ ฉันจะเปลี่ยนสนามสอบให้กลายเป็นคุกเพื่อคุมตัวพวกมัน " ลอร์ดไบรอันอธิบาย
" ท่านจะใช้ลูกกวางล่อเสือออกจากถ้ำหรือไง คิดว่าเป้าหมายของพวกมันคือ เด็กๆที่เข้ารับการสอบในปีนี้เหรอ " อัลวินเอ่ยถาม
" ไม่ต้องห่วง เคย์นจะอยู่บนสนามสอบกับพวกเด็กๆ หากว่ามีอะไรเกิดขึ้น เคย์นปกป้องพวกเขาได้แน่นอน "
" ฉันไม่คิดว่าพวกมันจะหลงกลลูกไม้ตื้นๆแบบนี้หรอกนะ ลอร์ดไบรอัน "
" อย่างที่บอกเรายังไม่รู้เจตนาของพวกมัน อาจจะเป็นแค่การสอดแนม ถ้าเช่นนั้นก็ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง "
" หวังว่าจะเป็นแบบนั้น... " อัลวินตอบอย่างกังวล
ปัจจุบัน...
ขณะที่ทุกคนกำลังยืนจ้องมายังเหล่าคณะกรรมการอย่างสงสัย พวกเขามองหาสนามสอบสุดท้ายกันอยู่
" ในเมื่อทุกคนมากันครบแล้ว ฉันจะประกาศเริ่มต้นการสอบคัดเลือกในรอบสุดท้ายนี้ " เคย์นประกาศดังสนั่น
ลอร์ดไบรอัน หยิบหนังสือเล่มหนาที่มีอัญมณีสีน้ำเงินฝังอยู่บนปกออกมาถือเอาไว้ในมือ เขาใช้พลังทำให้มันลอยขึ้นอยู่เบื้องหน้า แล้วจึงเอ่ยคำพูดขึ้น
" บัญชา - ปกรณัมแห่งการปกครอง (ควบคุมวัตถุ) "
ถ้อยคำที่เอ่ยขึ้นเพื่อออกคำสั่งบัญชาการของอาเคไทป์ระดับสูง ส่งผลให้หนังสือของลอร์ดไบรอันที่เป็นสิ่งคู่กาย เพิ่มพลังขึ้นอย่างเต็มประสิทธิภาพ
คำสั่ง " บัญชา " คือการออกคำสั่งเปิดใช้งานอาวุธหรืออุปกรณ์ประจำตัวของอาเคไทป์ในระดับสูงเช่นตราทองคำ โดยปกติการใช้พลังของอาเคไทป์ระดับทั่วไปจะใช้แค่ความรู้สึกหรือการตั้งสมาธิที่แน่วแน่ เพื่อส่งพลังงานไปสู่อุปกรณ์ในการใช้งาน แต่ในระดับสูงการออกคำสั่งถือเป็นการปลดปล่อยพลังขั้นสูงสุดออกมา เพื่อแสดงถึงความสามารถที่แท้จริงของอาวุธนั้น
ซึ่งอาเคไทป์ระดับตราทองคำ ทุกคนจะมีอาวุธหรืออุปกรณ์ประจำตัว ที่ถูกสร้างขึ้นโดยช่างทำอัญมณีระดับปรมาจารย์จากฟุกุนิ
พลังแห่งการควบคุมของลอร์ดไบรอัน ออร่าพลังงานถูกสร้างขึ้น มันมองไม่เห็นด้วยตาเปล่าแต่มีแสงสะท้อนเหลือบเงาจางๆอยู่ พลังงานครอบเป็นวงลงมาจากท้องฟ้าสูงหลายสิบเมตรลงมายังพื้นน้ำ พลังนี้สามารถควบคุมวัตถุใดๆที่อยู่ในขอบเขตของพลังได้ ทั้งน้ำหนักและการเคลื่อนที่ อาณาเขตของพลังนั้นกว้างใหญ่จนครอบคลุมพื้นที่ของสนามสอบทั้งหมด
สนามสอบขนาดมหึมาถูกสร้างจากโลหะมวลเบา ลอยขึ้นเหนือผิวน้ำของมหาสมุทร เป็นลานกว้างทรงกลมและมีทางเชื่อมหลายจุดเป็นสะพานต่อกันไปสู่พื้นที่เล็กๆโดยรอบซึ่งเป็นทุ่นลอยน้ำขนาดพอประมาณ สำหรับเป็นจุดพักผ่อนของผู้เข้ารับการสอบ
' อาณาเขตกว้างไกลมาก พลังระดับไหนกันนะลอร์ดไบรอัน ขนาดเราที่เป็นผู้รอบรู้ยังไม่เข้าใจกลไกพลังของผู้ควบคุมได้เลย ' อัลวินนึกในใจ ขณะที่เห็นพลังแห่งการควบคุมของลอร์ดไบรอัน เป็นประจักษ์อยู่ตรงหน้า ในขณะที่เคย์นผู้พิทักษ์ กระโดดจากเรือลำใหญ่ลงสู่สนามสอบเกิดเสียงดังสนั่น " ตึง!! "
" นี่ไงล่ะ สนามสอบของทุกคน " เขายิ้มและอ้าแขนรับอย่างมั่นใจ ต่อหน้าเหล่าหนุ่มสาวทั้งหลายที่กำลังตกตะลึง
" มะ... แม่เจ้า! สุดยอด " เคนเนทตาโต ตกใจนิ่งอึ้งไปชั่วขณะหนึ่งเพราะคาดไม่ถึง
" พลังของอาเคไทป์ทำแบบนี้ได้ยังไงนะ " อลันตะลึงจนเกือบจะลืมหายใจ
" เนี่ยเหรอ พลังของผู้ควบคุม " คริสตัลจ้องมองด้วยความชื่นชม
" บ้าพลังกันจริง... เอ้าๆอย่ามัวแต่ตะลึง รีบขึ้นมาบนสนามสอบกันได้แล้ว " อัลวินลงจากเรือและเดินเข้าสู่สนามสอบอย่างอ้อยอิ่ง
หลังจากที่ทุกคนเดินขึ้นมารวมตัวกันบนสนามสอบ ด้วยเสียงจ้อกแจ็กจอแจที่คุยกันถึงพลังควบคุมที่น่าประหลาดใจนี้ อัลวินก็ยืนอยู่เบื้องหน้ากำลังจะอธิบายถึงการใช้งานสนามสอบให้ผู้เข้าสอบฟัง
" ก่อนอื่นฉันจะอธิบายวิธีใช้งานสนามสอบให้พวกเธอเข้าใจ สนามสอบนี้มีแผ่นโลหะสี่เหลี่ยมเชื่อมกับมณีสีน้ำเงินอันเล็กๆอย่างที่พวกเธอเห็น
แผ่นโลหะพวกนี้ สามารถขยับและเปลี่ยนรูปร่างได้ตามแต่เราจะสั่งการ ยกตัวอย่างเช่น * ป้องกัน * " อัลวินเอ่ยคำพูดขึ้นอย่างเรียบง่ายและยกมือขึ้น ในขณะนั้นแผ่นโลหะบนพื้นของสนามสอบก็ลอยขึ้นมารวมตัวกัน เป็นรูปทรงสี่เหลี่ยมขนาดพอประมาณข้างตัวของเขา
" เมื่อฉันออกคำสั่งป้องกัน แผ่นโลหะพวกนี้จะรวมตัวกันกลายมาเป็นโล่ป้องกันพวกเธอจากอันตราย ซึ่งมันแข็งแรงพอประมาณ
และพวกเธอจะต้องมีสมาธิตั้งใจเวลาทำการสั่งงานมัน ตามแต่จะจินตนาการว่าให้เป็นรูปร่างแบบไหน แต่มันก็มีข้อจำกัดอยู่ สามารถสร้างได้แค่วัตถุรูปทรงเรขาคณิตเท่านั้น จะสร้างอะไรแปลกประหลาดเหนือจินตนาการไม่ได้หรอกนะ " เขาอธิบาย
" อีกข้อหนึ่ง บนสนามสอบแห่งนี้คือพลังในการควบคุมของลอร์ดไบรอัน การออกคำสั่งจะถูกจำกัดไว้ในวงแคบๆเท่านั้น ดังนั้นมันจะมีระยะการใช้งานที่ไม่ไกลจากตัวของผู้สั่งการ "
พูดให้เข้าใจง่ายๆก็คือ ลอร์ดไบรอันให้พวกเธอยืมพลังในการควบคุมโลหะในพื้นที่นี้เท่านั้น นอกเหนือจากนี้ก็เอาไปประยุกต์ใช้กันเอง " อัลวินอธิบายถึงสนามสอบที่เขาและนักประดิษฐ์ตั้งใจสร้างกันขึ้นมา ให้ทุกคนฟังอย่างชัดเจน
" เอาล่ะเด็กๆ ฉันจะอธิบายการสอบรอบนี้ให้พวกเธอฟัง กติกาการสอบรอบนี้ง่ายมาก
ที่ด้านหลังของฉัน สุดสนามสอบจะมีธงปักอยู่สองผืน ไปเอามันมาเพื่อทำคะแนน อนุญาตให้หนึ่งคนหยิบได้แค่หนึ่งผืนเท่านั้น ถ้าใครหยิบได้แล้วออกจากสนามไปจะกลับเข้ามาไม่ได้อีก
ธงหนึ่งผืนเท่ากับสามสิบคะแนน ทีมใดได้มาครบสามผืนจะนับรวมให้เป็น 100 คะแนนและถือว่าผ่านการสอบในทันที
ให้ทุกคนรวมกลุ่มกันจัดตั้งทีม ทีมละหกคน โดยในแต่ละรอบสามารถส่งผู้เข้าชิงธงได้ทีมละสองคนเท่านั้น เพื่อจำกัดจำนวนคนบนสนามสอบ ส่วนคนที่เหลือให้รออยู่บริเวณพื้นที่พักผ่อนนอกสนาม " เคย์น อธิบายถึงกติกาในการสอบรอบนี้
" ให้พวกเราแย่งธงกันเองเหรอ? " เคนเนทโพล่งขึ้นมา
" จะแย่งกันหรือจะร่วมมือกันก็ได้ จำไว้ว่ารอบนึงมีธงแค่สองผืนเท่านั้น และต้องผ่านฉันไปก่อนนะ หึหึ... " เคย์นแสยะยิ้มและพูดอย่างมั่นใจ
" ล้อกันเล่นใช่ไหมเนี่ย... " ได้ยินแบบนี้นเคนเนทถึงกับหน้าซีดเหงื่อตก
" จะใช้อุปกรณ์หรืออาวุธอะไรก็ได้ตามแต่สะดวก ขอแค่ล้มข้าให้ได้หรือหลบเลี่ยงไปถึงธง จนหยิบธงมาและออกจากสนามไปถือว่าผ่านในรอบนั้น
และสุดท้ายห้ามผู้ใดตกลงไปในน้ำเด็ดขาด ใครตกลงไปถือว่าถูกตัดสิทธิ์ในการสอบ "
" ว่าไงนะ! เห้ย! แบบนี้ก็ว่ายน้ำอ้อมไปไม่ได้นะเซ่ " เคนเนทโวยวายขึ้นทันที
" ใช่ถูกแล้ว ป้องกันการลักไก่ไง ยังไงก็ต้องผ่านข้า ฮ่าๆๆ " เคย์นยิ้มหัวเราะร่า " การสอบจะเริ่มแล้ว รีบไปรวมทีมกันได้แล้ว "
" ก็ตามนั้นแหละ ถ้าเข้าใจแล้วก็จัดตั้งทีมกันได้แล้วจะได้เริ่มต้นสอบซะที
ตอนนี้หมดหน้าที่ฉันแล้ว ขอให้โชคดี " อัลวินพูดจบ แล้วเดินออกจากสนามสอบไปอย่างเชื่องๆ
" มิน่าถึงให้พวกเราเอาอาวุธกับอุปกรณ์มาด้วย " คริสตัลพูดขึ้น
" แย่ชะมัด คิดว่าอยู่ในทะเลจะเข้าทางฉันแล้วซะอีก " เคนเนทบ่นพึมพำ
" เราต้องหาคนมาร่วมทีมให้ครบหกคนนะ " อลันเอ่ย
" หา.... ใครล่ะ " เคนเนทพลันเหลือบมองซ้ายขวา
ทุกคนต่างเมินหน้าหนีเคนเนทกันหมด พวกเขาหลบเลี่ยงสายตาที่จ้องมองมา ด้วยความหุนหันพลันแล่นของเคนเนทในรอบที่ผ่านมา กลับทำให้ไม่มีใครกล้าจะร่วมทีมกับพวกเขาเลย
" เห้ย! ไอ้พวกบ้า อย่าเมินกันนะเว้ย! " เด็กหนุ่มโมโหเขาโวยวายขึ้นในทันที
" ใจเย็นก่อนเคนเนท เดี๋ยวคงมีคนอยากร่วมทีมกับพวกเราบางแหละ " อลันปรามเพื่อน
และเวลาก็ผ่านไปพักหนึ่ง จนกระทั่งทุกคนรวมตัวจัดตั้งทีมกันเรียบร้อย เหลือเพียงกลุ่มของอลันที่ยังมองหาเพื่อนเข้าทีม
" เอ่อ... ฉันว่าทุกคนมีทีมกันหมดแล้วนะคะ " คริสตัลสังเกตเห็น
" ยังมีกลุ่มของสามคนนั้น ที่ไม่ได้รวมทีมกับใครนะ " อลัน พลางชี้ไปที่กลุ่มของลาพิสในเวลานั้น
" กลุ่มของพี่ลาพิสเหรอ... "
" ห๊ะ!! อะไรนะ
ว๊ากกก... ไม่เอานะว้อย ให้ร่วมทีมกับพวกตัวปัญหาที่สุดในการสอบเนี่ยนะ " เคนเนทแผดเสียงโวยวายขึ้น
" พูดยังกับตัวเองไม่ใช่ตัวปัญหายังงั้นแหละ " คริสตัลเหล่ตามอง
" เราไม่มีทางเลือกอื่นแล้วนะ เดี๋ยวผมเข้าไปคุยกับพวกเขาเอง " อลัน เดินตรงเข้าไปหากลุ่มของลาพิสในทันที
" ตายแน่ฉัน... นี่มันเลวร้ายสุดๆ " เคนเนทนั่งกุมขมับ วิตกกังวลขึ้นมาในทันใด
ด้วยเหตุนี้เองกลุ่มของอลัน จึงได้ร่วมทีมกันกับลาพิส บรู๊คและคาอิม ในการสอบรอบสุดท้ายที่กำลังจะเริ่มขึ้น
จบตอน.