การผจญภัยที่เต็มไปด้วยพลังอำนาจลึกลับของโลกแห่งศิลา และความปราถนาอันยากจะหยั่งถึงของจิตใจมนุษย์
แฟนตาซี,ลึกลับ,ดราม่า,แอคชั่น,ผจญภัย,ลึกลับ,ต่างโลก,เวทมนตร์,แอคชั่น,ผจญภัย,ดราม่า,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
การผจญภัยที่เต็มไปด้วยพลังอำนาจลึกลับของโลกแห่งศิลา และความปราถนาอันยากจะหยั่งถึงของจิตใจมนุษย์
ผู้แต่ง
1ValD
เรื่องย่อ
Note
นิยายเรื่องนี้อ่านฟรีจนจบ จะอัพเดทตอนใหม่ 2-3 วันต่อหนึ่งตอนนะครับ (ถ้าไม่ติดอะไร)
สำหรับตอนพิเศษจะลงในอีบุ๊คหลังนิยายจบแล้ว และจะทำการ Edit ต้นฉบับครั้งใหญ่ก่อนทำเป็นอีบุ๊ค
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายแฟนตาซี แนวดราม่าผจญภัย อาจจะมีเนื้อหาการบรรยายถึงการต่อสู้และฉากน่ากลัวในบางช่วงบางตอน และโปรดระวังเนื้อหาที่อาจมีความตึงเครียด
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน ชื่อตัวละคร สถานที่หรือเหตุการณ์ต่างๆ เป็นสิ่งที่ถูกสมมุติขึ้นในนิยาย
นิยายเรื่องนี้เป็นออริจินัลของผู้แต่ง
ขอสงวนลิขสิทธิ์ตามพรบ.ลิขสิทธิ์ All rights reserved
ANIMA
A thousand years ago
Anima stone was born in this world
Nobody knows where it came from or how it was born. They express their dominance throughout the world. From the land and sky to the deepest ocean.
In that Era, humanity discovered power. Learn how to use Anima power.
The Six Sages of Origin have various sorts of power. They polished a gemstone made of crystalline anima stone. To utilize their abilities and categorize them into six sorts. Until now, they have called
The Six Archetype
เมื่อหลายพันปีก่อน
ศิลาอนิม่าถือกำเนิดขึ้นมาบนโลก ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ว่ามันมาจากแห่งหนใดหรือกำเนิดขึ้นได้อย่างไร มันสำแดงพลังงานมหาศาลปลดปล่อยออกมา กระจายไปทั่วพื้นพิภพและท้องนภา ยันบาดาลลึกสุดมหาสมุทร
มนุษย์ในยุคนั้นได้ค้นพบขุมพลังและเรียนรู้นำมันมาศึกษา จนกระทั่งสามารถใช้งานแหล่งพลังงานจากศิลาอนิม่า ปราชญ์ทั้งหกผู้เป็นต้นกำเนิดแห่งพลัง ได้เจียระไนอัญมณีจากศิลาอนิม่าที่ตกพลึก เพื่อการใช้งานขุมพลังของมัน และแบ่งแยกรูปแบบของพลังเอาไว้หกประเภทด้วยกัน โดยถูกเรียกขานต่อกันว่า
อาเคไทป์ทั้งหก
The Anima Stone's history is still a mystery today. Though its energy has been harnessed by humans, their true nature remains mostly unknown.
This is a story about the adventures of young boys and girls as they take The Archetype Selection Exam.
Alun. A young boy dreams of becoming an explorer in order to explore a vast world.
And search for his missing mother. What will be the fate of this young boy?
Welcome to the world of Anima's Stone
จวบจนกระทั่งปัจจุบัน เรื่องราวของศิลาอนิม่ายังคงเป็นปริศนา มนุษย์เรียนรู้ที่จะใช้งานพลังงานเหล่านั้น แต่ทว่าก็ยังไม่สามารถเข้าใจถึงแก่นแท้ของมันได้
นี่คือเรื่องราวการผจญภัยของเด็กหนุ่มสาว ในการเข้ารับการสอบคัดเลือกอาเคไทป์
อลัน เด็กหนุ่มผู้มีความฝันอยากเป็นนักสำรวจ เพื่อที่จะออกสำรวจโลกที่กว้างใหญ่ และเดินทางตามหาแม่ของเขาที่หายตัวไป โชคชะตาของเด็กหนุ่มผู้นี้จะเป็นเช่นไร ขอต้อนรับเข้าสู่โลกของศิลาแห่งมนายตนะ
Impelle` Anima
" ศึกชิงธงในรอบที่สองจะเริ่มแล้วค่า! " เสียงประกาศจากคาลิน่าดังขึ้นทั่วท้องทะเล สายลมพัดพาเอากลิ่นอายทะเลโชยมา แสงสว่างของดวงอาทิตย์กระตุ้นความคึกคักของสองหนุ่ม อลันและเคนเนทก้าวขึ้นสู่สนามสอบอย่างมุ่งมั่น
" ว่าไงเจ้าหนุ่ม เจอกันอีกแล้วนะ " เคย์นยิ้มอย่างมั่นใจให้เด็กหนุ่มทั้งสอง
" เห้ยลุง! คราวนี้ล่ะพวกฉันจะเอาชนะให้ดู " เคนเนทยกมือชึ้นิ้วขึ้นอย่างไม่หวั่นเกรง
" คราวนี้ฉันไม่ออมมือให้หรอกนะ " เขาแสยะยิ้ม
" พูดงี้ก็สวยเซ่! งั้นมาลองกันดูหน่อย!! " เคนเนทผู้เดือดดาลเงื้อหอกในมือเขวี้ยงเข้าใส่ผู้พิทักษ์สุดแรง
" กึ๊ง!!! " ปลายหอกพุ่งกระทบเข้าลำตัวของเคย์นเต็มเปา และมันร่วงหล่นสู่พื้นโดยที่เขาไม่ได้รับบาดเจ็บหรือรู้สึกรู้สาอะไรเลย
" ........ " เคย์นยืนกอดอกมองอย่างนิ่งเฉย
" ย๊ากกก!! นี่เขวี้ยงเต็มแรงแล้วนะเว้ย! ไม่รู้สึกรู้สามั่งเลยเหรอ " เขาตกใจตะโกนลั่นขึ้นมา
" ฮ่าๆๆๆ ยังฮาเหมือนเดิมเลยนะ " เขาหัวเราะและหยิบอาวุธของเคนเนทขึ้นโยนกลับคืนมาทันใด
" มาต่อกันเลยไหม "
" ไอ้บ้าเอ๊ย..! " เคนเนทสบถขึ้นพร้อมกับเหงื่อตก
" ใจเย็นก่อนเคนเนท คาอิมบอกว่าผู้พิทักษ์ร่างกายแข็งแกร่งมาก เราไม่มีทางทำอันตรายเขาได้แน่ " อลันพูดเตือนเพื่อน
" สงสัยต้องหาวิธีหลอกล่อ อลันนายใช้แผ่นโลหะแบบที่คริสตัลทำได้ใช่ไหม เบี่ยงเบนความสนใจให้ฉันที " เคนเนทนัดแนะกันกับอลัน
" ตกลง! " เด็กหนุ่มตอบรับ
" เห้ย! พวกเราช่วยกันโจมตีตาลุงนี่เร็วเข้า ไม่งั้นพวกนายอดคะแนนแน่รอบนี้! " เคนเนทพูดปลุกใจเด็กกลุ่มอื่นให้ทำตามเขา แม้ว่าเขาจะดูหุนหันพลันแล่นไปหน่อยก็ตาม แต่เคนเนทเป็นคนที่ไม่เกรงกลัวอะไร เขามักจะออกนำทุกคนอยู่เสมอ
ด้วยความฮึกเหิมของเขา ทำให้ทุกคนต่างคล้อยตามพยามยามที่จะจู่โจมผู้พิทักษ์ และหาช่องว่างในการหลบเลี่ยงเพื่อไปชิงธงมาให้ได้
แน่นอนว่าไม่มีใครทำอะไรเขาได้ ทุกคนตะลุมบอนกันชุลมุนไปหมด เคย์นเหวี่ยงแขนอันทรงพลังที่ห่อหุ้มไว้ด้วยพลังของผู้พิทักษ์ กวาดร่างของเด็กหนุ่มสาวกระเด็นออกไปจากเส้นทางอย่างง่ายดาย
แต่เคนเนทอาศัยจังหวะหลบเลี่ยงจนเกือบจะผ่านเขาไปได้ ' ซวยแล้วคนอื่นโดนกวาดออกไปหมดแล้ว ' เขานึกขึ้นในขณะที่เคย์นกำลังเหวี่ยงกำปั้นเข้าใส่
" ฟิ้ววว! ปึก! " ลูกธนูของอลันยิงเข้าใส่ต้นแขนของเคย์น แม้ว่าเขาจะชะงักไปชั่วพริบตาแต่เขาก็ไม่ยั้งมือฟาดแขนใส่เคนเนทลอยละลิ่วกลับออกมาทันที
" ป้องกัน " อลันสร้างแผ่นโลหะจึงมารองรับด้านหลังของเพื่อนขณะที่กำลังร่วงลงมา
" ตุบ! " ร่างของเคนเนทตกลงมาพอดีในจังหวะนั้น
" ขอบใจนะ อลัน "
เคย์นยืนเท้าเอวมองมายังผู้เข้ารับการสอบทุกคน เขาพูดขึ้นอย่างเสียงดังและหนักแน่น " ไม่ต้องเกรงใจหรอก ยิงมาตรงนี้เลยก็ได้นี่จุดตาย " เขาพลางชี้นิ้วไปยังหน้าผากของตัวเอง
" ท้าทายกันเหรอฟะ! " เคนเนทหงุดหงิดวิ่งกระโจนเข้าใส่เคย์นอีกครั้งทันที
" เดี๋ยวก่อนเคนเนท! " อลันห้ามไม่ทันแล้ว
เคย์นแสยะยิ้มพร้อมกับเหวี่ยงแขนเข้าสวนทันที
" ตึง!! " เสียงดังสนั่น แขนของผู้พิทักษ์ฟาดเข้ากับแผ่นโลหะที่อลันสร้างขึ้นเพื่อป้องกันเคนเนทจากการถูกโจมตี
' สร้างแผ่นโลหะได้ไกลขนาดนี้เชียวหรือ ' เคย์นนึกขึ้นทันใด
" โทษทีอลัน ฉันใจร้อนไปหน่อย " เคนเนทถอยกลับมาตั้งหลักในตอนนี้
" ผมมีแผนแล้วล่ะ " อลันพูดอย่างมั่นใจ
ท่ามกลางสนามสอบที่เงียบเสียงลงไป แต่ล่ะกลุ่มกำลังวางแผนร่วมมือกันกับอลันที่เสนอแผนกลยุทธ์ขึ้นมา
" หือ.... " เคย์นสังเกตเห็นความเป็นระเบียบของเหล่าเด็กหนุ่มสาว ที่วางแผนแบ่งกลุ่มออกเป็นสามฝ่าย ประกอบด้วยกองกลางและปีกซ้ายขวา แผนการณ์นี้คือแบ่งกลุ่มเพื่อฝ่าผู้พิทักษ์ของเราเข้าไปชิงธงมา จากการหลอกล่อในสามทิศทาง
" หึหึ... เอาจริงกันแล้วใช่ไหม " เคย์นยิ้มขึ้นท่าทางดูสนุกขึ้นมาทันที เขาย่อเข่าลงและกางแขนทั้งสองข้างออกเตรียมพร้อมที่จะรับมือกับการจู่โจมเบื้องหน้า
" พวกเราทำตามแผนนะ -- ลุยเลย!! " เคนเนทนำทีม พุ่งเข้าชนกับผู้พิทักษ์ กลุ่มของผู้เข้าสอบจากทั้งสามทิศทางเข้าปะทะพร้อมกันในทันที
" ตึง!!! " แขนกวาดแขนใส่กลุ่มเด็กที่วิ่งเข้ามา ทว่าทางด้านหลังมีกลุ่มที่คอยซัพพอร์ตเพื่อนอยู่ ช่วยกันสร้างแผ่นโลหะขึ้นมาเพื่อบดบังวิสัยทัศน์
' อย่างนี้นี่เองคิดจะซ่อนตัว เพื่อแอบหลบเลี่ยงเข้าไป จนหยิบธงให้จนได้สินะ ' เคย์นเห็นถึงแผนกลยุทธ์นี้ก็นึกขึ้นทันที
" ฮ่าๆ เหมือนเล่นเกมส์ทุบตัวตุ่นเลยนะ " เขายิ้มและหัวเราะอย่างสนุกสนาน พลางทุบแผ่นป้องกันไม่ยั้งมือ
ถึงแม้จะช่วยกันสร้างแผ่นป้องกันขึ้นมาหลายอัน แต่พลังของผู้พิทักษ์อันแข็งแกร่งก็กวาดเอาแผ่นโลหะแตกกระจายไม่มีชิ้นดี " ตูม!!! โอ้ยยย!! " ร่างของเด็กหลายคนที่โดนกวาดกระเด็นออกตามๆ กันมา
" ฟิ้วววว... " เคย์นเอี้ยวตัวหัวหลบเลี่ยงลูกธนูที่ลอยมาตรงหน้าเขาอย่างสบายๆ " ปึกก!!! " ลูกธนูอีกดอกพุ่งเข้าตรงกลางหน้าผากของเขาอย่างจัง แต่แน่นอนว่ามันทำอะไรเขาไม่ได้
' ยิงเข้ามากลางหน้าผากจริงๆ ด้วย ' ในขณะที่เขากำลังคิดขึ้นในใจมันทำให้เขาเผลอไปชั่ววูบหนึ่ง และทำให้เคนเนทแอบเลี่ยงผ่านตัวผู้พิทักษ์ของเราไปในตอนนั้น
" แบร่! " เคนเนทแลบลิ้นใส่เคย์นพลางโบกมือให้ และตั้งใจพูดขึ้นมาทันที " ไปก่อนนะลุง "
เคย์นยิ้มอย่างหงุดหงิด " ช้าไปไอ้หนู!! " เขาเอื้อมฝ่ามือพลังงานขนาดใหญ่จ้องที่จะคว้าตัวเคนเนท
" ฟิ้วว!! " เชือกถูกเหวี่ยงเข้ามาคล้องแขนของเคย์นในจังหวะนั้นเอง ' อะไรเนี่ย...! ' เชือกลูกตุ้มดาวตก ลูกโลหะที่ประกอบกับปลายเชือกทั้งสองด้านถูกเหวี่ยงมาจากอลัน มันถูกออกแบบมาเพื่อใช้ในการจับสัตว์ ตอนนี้มันคล้องเข้ากับแขนของเคย์นอย่างแม่นยำ
" ตอนนี้แหละพวกเรา! " อลันตะโกนบอกกับทุกคน
" ย๊ากกก!! " กลุ่มเด็กที่คอยซัพพอร์ต ช่วยกันสร้างตุ่มถ่วงน้ำหนักขึ้นที่ปลายเชือกพร้อมๆ กัน เพื่อถ่วงแขนของผู้พิทักษ์เอาไว้ในทันที
เขาขยับเขยื้อนแขนไม่ได้ในจังหวะนั้นเอง " ร้ายนักนะ เจ้าพวกนี้ -- ฮึ่ม!! " เคย์นสบถขึ้น เขารวบรวมพลังแขนขึ้นทันใดกระชากเชือกและโลหะถ่วงน้ำหนักพังลงในพริบตา " ตึง!! " ทว่ามันก็ไม่ทันการณ์
" หมับ! " เคนเนทคว้าเอาธงได้สำเร็จในที่สุด
" ได้แล้วว้อย!! " เขาชูธงขึ้นด้วยความดีใจ ในขณะที่เด็กกลุ่มหลังที่ตามมาพยายามแย่งธงอีกผืนกันอยู่
" วู้วววว!! " เสียงเชียร์จากเด็กหนุ่มสาว การร่วมแรงร่วมใจกันฟันฝ่าผู้ป้องกันไปได้อย่างลุล่วง
" ฮ่าๆๆ แปะ แปะ " เคย์นหัวเราะชอบใจพร้อมกับปรบมือให้ดังๆ " เป็นแผนกลยุทธ์ที่สุดยอดจริงๆ " เขายอมรับในตอนนั้น
" พวกฉันชนะแล้วนะลุง " เคนเนทยิ้มอย่างภาคภูมิ
" เยี่ยมเลย! เคนเนท " อลันวิ่งเข้ามาหาเพื่อนทันที
" เก่งมากฉันยอมรับเลย " เคย์นยกนิ้วให้กับทั้งสองคนด้วยความชื่นชม
ทั้งสองคนเดินกลับจุดพักของสนามสอบกันอย่างร่าเริงและยิ้มแย้ม ในที่สุดก็คว้าคะแนนมาได้ด้วยความภูมิใจ
" อลัน! เคนเนท! สุดยอดมากเลยค่ะ เป็นแผนที่เยี่ยมสุดๆ ไปเลย " คริสตัลเอ่ยปากชมตาเป็นประกาย
" เจ๋งใช่ไหมล่ะพวกฉันอะ " เคนเนทกลับมาพร้อมกับยกมือขึ้น ตีมือกับเพื่อนๆ
" แปะ! แปะ! แปะ! เย่! " ทั้งสามคนต่างแปะมือกันอย่างสนิทสนม
" แหมๆ พวกเธอดูสนิทสนมกันดีนะ " ลาพิสพูดขึ้นขณะเดินออกมาพร้อมเข้าสู่สนามในรอบต่อไป
" ทะ... ท่านพี่ พยายามเข้านะคะ " คริสตัลตอบกลับอย่างกล้าๆ กลัวๆ
" ยังไงฉันก็สอบผ่านอยู่แล้วล่ะ -- ไปกันได้แล้ว บรู๊ค " ลาพิสเดินเชิดหน้าไปพร้อมเข้าสู่สนามสอบ
" ขอรับ... " บรู๊คตอบรับและเดินตามหลังเธอไป
ทั้งสองคนเดินทางเข้าสู่สนามสอบ ในการชิงธงรอบสุดท้ายที่กำลังจะเริ่มขึ้น คลื่นลมทะเลที่กำลังพัดแรงขึ้นอีก เป็นสัญญาณบ่งชี้ว่าสนามสอบคงจะปลอดภัยอยู่ได้ไม่นาน เหลือเวลาในการสอบอีกไม่มากนัก
" ลาพิสจะไหวหรือเปล่า คริสตัล" อลันเอ่ยถามขึ้น
" ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกอลัน พี่ลาพิสฝีมือดาบยอดเยี่ยม เธอถูกฝึกศิลปะการฟันดาบตั้งแต่ยังเล็กน่ะ " คริสตัลตอบอย่างเรียบง่าย
" โห... ไม่น่าเชื่อ " เคนเนทยักคิ้วขึ้นท่าทางเหมือนไม่เชื่อคำพูดนี้เลย
" ชิ้ง! แคร้ง! " เสียงดาบที่ลาพิสออกท่าฟัน มันสวยสดงดงามเฉกเช่นการระบำดาบ ทวงท่าของการฟันที่งดงามราวกับเต้นรำ
" อย่าได้ชะล่าใจ ฉันไม่ออมมือหรอกนะ " เคย์นเงื้อมือเหวี่ยงเข้าใส่ลาพิส
" เป๊าะ! " เธอดีดนิ้วขึ้น ขณะนั้นเองแผ่นโลหะก็โผล่ขึ้นมาป้องกันข้างกายของลาพิสทันที " ตูม! " ผู้พิทักษ์ฟาดโดนแผ่นโลหะที่ยกขึ้นมาป้องกันเอาไว้แตกกระจาย
" ไม่ธรรมดาเลยแหะ -- ไม่ต้องออกเสียงหรือหันมอง ก็สั่งการควบคุมโลหะได้ทันที ไทป์ควบคุมตัวจริง หรือว่าเคยใช้งานสนามสอบแบบนี้มาก่อนละ " เคย์นเอ่ยถาม
" เรื่องการควบคุม งานถนัดของฉันอยู่แล้ว " ลาพิสยิ้ม
" โห... ฝีมือดีเหมือนกันนะนั่น " เคนเนทที่กำลังมองดูอยู่ถึงกับเอ่ยปากชม
" ไม่คิดเลยว่า ลาพิสจะเก่งขนาดนี้ " อลันเองก็ดูตกตะลึง
" บอกแล้วไงว่าไม่ต้องห่วง พี่ลาพิสน่ะเก่งหลายด้าน ก็โดนฝึกอบรมตั้งแต่ยังเล็ก คุณหนูใหญ่ของตระกูลเชียวนะ " คริสตัลบอกกับทั้งสองคน
" ถ้างั้นการสอบรอบนี้ผ่านฉลุยสิ " เคนเนทพูดขึ้นอย่างสบายใจ
" นั่นสิ พวกเราคงได้คะแนนเต็มกับทั้งทีมแน่ๆ " อลัน ยิ้มออกมาอย่างมั่นใจ
ในขณะนั้น กลยุทธ์ของอลันได้ถูกใช้โดยเด็กหลายกลุ่ม และหนึ่งในนั้นก็ผ่านการป้องกันของเคย์นเข้าไปได้ในที่สุด จนกระทั่งเขาสามารถหยิบธงมาได้
" เย่! ได้แล้วพวกเรา กลับกันเถอะ " เด็กหนุ่มผู้คว้าเอาธงมาได้พูดขึ้นอย่างดีใจ
" เป๊าะ! " เสียงดีดนิ้วดังขึ้น แผ่นโลหะโผล่ขึ้นมาเบื้องหน้าของเด็กคนนั้นอย่างไม่ทันตั้งตัว " ตึง! " ในจังหวะนั้นเองที่เขาวิ่งชนเข้ากับมันอย่างจัง " โอ้ย!! "
" บรู๊ค " ลาพิสเอ่ยปากเรียก
" ฟิ้ว... ชึบ! " บรู๊คโยนเชือกที่ทำเป็นบ่วงบาศคล้องเข้ากับข้อมือของเป้าหมาย แล้วดึงลากมายังเบื้องหน้าของลาพิสในทันที
" ชิ้ง! " ลาพิสเงื้อดาบจ่อเข้าไปที่คอของเด็กคนนั้นทันใด
" อะไรน่ะ... นี่เธอ จะทำอะไร " เขาตกใจพูดขึ้นด้วยหน้าตาซีดเซียว บรู๊คค่อยๆ ดึงธงออกจากมือของเขาคนนั้น
" เสียใจด้วยนะ ฉันขอธงผืนนี้ไปล่ะ " ลาพิสพูดขึ้นอย่างเย็นชา
" เดี๋ยวก่อนสิ!! ทำแบบนี้ไม่ผิดกติกาเหรอไง " เด็กคนนั้นโวยวายขึ้น
" กติกาไม่ได้บอกเอาไว้ว่า ห้ามชิงธงจากผู้อื่นนี่น่า " เธอตอบ
" ไม่ผิดกติกาตามที่เธอพูด ถูกต้องแล้ว " เคย์นตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย
" โธ่เว้ย! บ้าเอ๊ย!!! " เด็กคนนั้นพูดอย่างสิ้นหวัง เขาโมโหทุบพื้นเข้าอย่างแรง
" นี่คือการทดสอบของผู้พิทักษ์และการควบคุม ถ้าหากแค่ป้องกันตัวเองยังทำไม่ได้ ก็คงไม่มีสิทธิ์ที่จะสอบผ่าน " ผู้พิทักษ์ของเรากล่าวขึ้น
" เข้าใจดีแล้วนะ หึหึ... " ลาพิสพูดและหัวเราะเบาๆ
" ไปกันได้แล้ว บรู๊ค "
" โห... ไม่คิดว่าจะทำแบบนั้น เหลือเชื่อเลยยัยนั่น " เคนเนทรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันใด
" ...... " คริสตัลไม่แม้แต่จะเอ่ยคำใด
ในระหว่างที่ลาพิสและบรู๊คกำลังจะเดินออกจากสนามสอบนั้น คลื่นลมทะเลพัดรุนแรงขึ้น เรือลำเล็กลำหนึ่งลอยเข้าหาสนามสอบอย่างช้าๆ
" แกว๊กก!! " เสียงร้องของสัตว์ปีกสีดำทมิฬบนฟากฟ้า เป็นที่สังเกตของอัลวินอีกครั้ง ' อีกานั่นอีกแล้ว ' อัลวินนึกขึ้นอย่างเป็นกังวล
" ปี๊ด!!! " เสียงสัญญาณของนกหวีดดังขึ้นจากฝั่งของผู้พิทักษ์ที่คอยรักษาความปลอดภัยอยู่บนเรือรอบๆ นั้น
" มีคนบาดเจ็บ! " ชายผู้หนึ่งชี้ไปยังเรือลำเล็กที่ลอยมาอย่างเงียบๆ บนเรือนั้นปรากฏร่างของชายผู้หนึ่งนอนสลบไสลไม่ได้สติอยู่ในเรือ มีผ้าขี้ริ้วเก่าๆห่อหุ้มตัวเขาเอาไว้ เหตุนี้จึงทำให้การสอบยุติขึ้นชั่วขณะ
" อะไรกันนะ " ลาพิสเห็นถึงสิ่งผิดปกติจึงจ้องมองดูสถานการณ์พร้อมกับบรู๊คที่อยู่เคียงข้าง
" กึกๆ... " เรือลอยเข้ากระทบสนามสอบในเวลาเดียวกันนี้ ขณะที่เคย์นก้มตัวลงเพื่อเข้าช่วยเหลือชายผู้นั้น " เป็นอะไรหรือเปล่าครับคุณ " เขาเขย่าตัวและเอ่ยถามชายผู้ไม่ได้สติ
ชายลึกลับค่อยๆ เปิดเปลือกตาของเขาขึ้น นัยน์ตาของเขาดำสนิทไร้ซึ่งตาขาว มันดำขลับแต่แวววับสะท้อนแสง ภายใต้แขนเสื้อด้านขวาของเขาผิวหนังเป็นสีดำทมิฬ ผลึกสีนิลกลืนกินนิ้วมือและท่อนแขนของเขาเอาไว้ทั้งหมด
' อะไรเนี่ย! ' เคย์นตกใจในภาพที่เห็นเบื้องหน้า
" ตูม!!! " ร่างกายอันใหญ่โตของผู้พิทักษ์ที่แข็งแกร่ง เคย์นลอยละลิ่วขึ้นไปในอากาศต่อหน้าต่อตาทุกคน เพียงแค่การเหวี่ยงแขนของชายลึกลับผู้นั้น ท่ามกลางความตกตะลึงของทุกสายตาที่จับจ้องอยู่
" ฟู่.... ฟู่..... " เสียงลมหายใจของชายลึกลับที่ตื่นขึ้นมา มันดังฟังชัดเหมือนเสียงจากกระทิงตัวใหญ่ที่พร้อมจู่โจมทุกสิ่งที่ขวางหน้า
" กรี๊ดดด!!! " เสียงกรีดร้องดังขึ้นจากสนามสอบเวลานั้น ในตอนนี้เองที่ผู้บุกรุกก้าวเท้าขึ้นบนสนามและเปิดเผยตัวต่อหน้าทุกคน
จบตอน.