การผจญภัยที่เต็มไปด้วยพลังอำนาจลึกลับของโลกแห่งศิลา และความปราถนาอันยากจะหยั่งถึงของจิตใจมนุษย์
แฟนตาซี,ลึกลับ,ดราม่า,แอคชั่น,ผจญภัย,ลึกลับ,ต่างโลก,เวทมนตร์,แอคชั่น,ผจญภัย,ดราม่า,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
การผจญภัยที่เต็มไปด้วยพลังอำนาจลึกลับของโลกแห่งศิลา และความปราถนาอันยากจะหยั่งถึงของจิตใจมนุษย์
ผู้แต่ง
1ValD
เรื่องย่อ
Note
นิยายเรื่องนี้อ่านฟรีจนจบ จะอัพเดทตอนใหม่ 2-3 วันต่อหนึ่งตอนนะครับ (ถ้าไม่ติดอะไร)
สำหรับตอนพิเศษจะลงในอีบุ๊คหลังนิยายจบแล้ว และจะทำการ Edit ต้นฉบับครั้งใหญ่ก่อนทำเป็นอีบุ๊ค
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายแฟนตาซี แนวดราม่าผจญภัย อาจจะมีเนื้อหาการบรรยายถึงการต่อสู้และฉากน่ากลัวในบางช่วงบางตอน และโปรดระวังเนื้อหาที่อาจมีความตึงเครียด
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน ชื่อตัวละคร สถานที่หรือเหตุการณ์ต่างๆ เป็นสิ่งที่ถูกสมมุติขึ้นในนิยาย
นิยายเรื่องนี้เป็นออริจินัลของผู้แต่ง
ขอสงวนลิขสิทธิ์ตามพรบ.ลิขสิทธิ์ All rights reserved
ANIMA
A thousand years ago
Anima stone was born in this world
Nobody knows where it came from or how it was born. They express their dominance throughout the world. From the land and sky to the deepest ocean.
In that Era, humanity discovered power. Learn how to use Anima power.
The Six Sages of Origin have various sorts of power. They polished a gemstone made of crystalline anima stone. To utilize their abilities and categorize them into six sorts. Until now, they have called
The Six Archetype
เมื่อหลายพันปีก่อน
ศิลาอนิม่าถือกำเนิดขึ้นมาบนโลก ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ว่ามันมาจากแห่งหนใดหรือกำเนิดขึ้นได้อย่างไร มันสำแดงพลังงานมหาศาลปลดปล่อยออกมา กระจายไปทั่วพื้นพิภพและท้องนภา ยันบาดาลลึกสุดมหาสมุทร
มนุษย์ในยุคนั้นได้ค้นพบขุมพลังและเรียนรู้นำมันมาศึกษา จนกระทั่งสามารถใช้งานแหล่งพลังงานจากศิลาอนิม่า ปราชญ์ทั้งหกผู้เป็นต้นกำเนิดแห่งพลัง ได้เจียระไนอัญมณีจากศิลาอนิม่าที่ตกพลึก เพื่อการใช้งานขุมพลังของมัน และแบ่งแยกรูปแบบของพลังเอาไว้หกประเภทด้วยกัน โดยถูกเรียกขานต่อกันว่า
อาเคไทป์ทั้งหก
The Anima Stone's history is still a mystery today. Though its energy has been harnessed by humans, their true nature remains mostly unknown.
This is a story about the adventures of young boys and girls as they take The Archetype Selection Exam.
Alun. A young boy dreams of becoming an explorer in order to explore a vast world.
And search for his missing mother. What will be the fate of this young boy?
Welcome to the world of Anima's Stone
จวบจนกระทั่งปัจจุบัน เรื่องราวของศิลาอนิม่ายังคงเป็นปริศนา มนุษย์เรียนรู้ที่จะใช้งานพลังงานเหล่านั้น แต่ทว่าก็ยังไม่สามารถเข้าใจถึงแก่นแท้ของมันได้
นี่คือเรื่องราวการผจญภัยของเด็กหนุ่มสาว ในการเข้ารับการสอบคัดเลือกอาเคไทป์
อลัน เด็กหนุ่มผู้มีความฝันอยากเป็นนักสำรวจ เพื่อที่จะออกสำรวจโลกที่กว้างใหญ่ และเดินทางตามหาแม่ของเขาที่หายตัวไป โชคชะตาของเด็กหนุ่มผู้นี้จะเป็นเช่นไร ขอต้อนรับเข้าสู่โลกของศิลาแห่งมนายตนะ
Impelle` Anima
" ครืดดด.... "
มือที่มีกรงเล็บยาวและดำทมิฬ ลากครูดไปกับพื้นมันเสียดสีแผ่นโลหะของสนามสอบ จนได้ยินเสียงครืดคราดแสบแก้วหู
ลมหายใจฟืดฟาดดังรุนแรง ดวงตาของเขาดำสนิทราวกับราตรีที่มืดมิดที่สุด แขนซ้ายถูกผลึกสีนิลเกาะติดไว้อย่างแน่นหนาไม่เหลือช่องว่าง หินแร่สีดำแผ่ขยายออกจากช่วงแขนของเขากินพื้นที่ตั้งแต่หัวไหล่ลงไปจนถึงสุดปลายนิ้วมือ มันทำให้ดูเหมือนแขนขนาดใหญ่ของสัตว์ประหลาด และในเวลานี้บุรุษผู้นี้ดูเหมือนสัตว์ร้ายที่บ้าคลั่งไร้สติสัมปชัญญะ
เคย์นลอยออกมาตกลงใส่พื้นเสียงดังสนั่น เขากลับตัวและลุกขึ้นทันทีดวงตาจ้องเขม็งไปยังสิ่งที่ไม่คาดคิดเบื้องหน้า " ตึง! " กำปั้นชกประสานกัน สร้างพลังของผู้พิทักษ์ขึ้นพร้อมเข้าต่อสู้
" กรี๊ดดดด... " เสียงกรีดร้องของบรรดาเหล่าหนุ่มสาวผู้เข้ารับการสอบ ความกลัวเข้าครอบงำทุกคนความวุ่นวายชุลมุนเกิดขึ้นในทันควัน หลายคนต่างวิ่งหนีออกจากสนามเอาตัวรอด แย่งกันข้ามสะพานเชื่อมจุดพักจนบางคนตกลงไปในท้องทะเล
ผู้พิทักษ์และนักสำรวจที่คอยดูแลความสงบอยู่ในบริเวณ กระโจนลงน้ำเพื่อทำการช่วยเหลืออย่างทันท่วงที พวกเขาพาร่างของเด็กหลายคนขึ้นจากน้ำและมองหาคนที่ยังต้องการความช่วยเหลือ
" ตึง!!! " เคย์นเข้าปะทะกับสัตว์ประหลาดดำทมิฬ เขาชกเข้าไปเต็มแรง มันยกแขนสีดำขึ้นมาป้องกัน การโจมตีทำได้เพียงแค่ให้มันกระเด็นถอยหลังออกไปคืบเดียวเท่านั้น
' ชกไปเต็มๆ ไม่สะทกสะท้านเลยหรือไง!? ' ตัวเขาที่เป็นผู้พิทักษ์ยังแปลกใจนึกขึ้น ไม่รอช้าเคย์นใช้กำปั้นพลังงานอันทรงพลัง ชกเข้าใส่สีข้างของมันต่อเนื่องทันที มันให้ความรู้สึกเหมือนเขากำลังต่อยเข้าใส่ก้อนหินขนาดมหึมาที่หนักแน่นยืนหยัดไม่ไหวติง
ชายประหลาดที่มีแขนสีดำ เหวี่ยงอาวุธอันน่ากลัวของมันสวนกลับมาอย่างรุนแรง รัศมีเป็นวงกว้างไกลยากต่อการหลบเลี่ยง เคย์นยกแขนขวาขึ้นเป็นการ์ดป้องกันตัว เขากระเทือนตัวสั่นสะท้านถอยออกไปเพียงเล็กน้อย
การต่อสู้อันดุเดือดบนสนามทำให้พื้นน้ำสั่นกระเพื่อม เกิดระลอกคลื่นซัดออกมายังสะพานเชื่อมและจุดพักผ่อน ทางเชื่อมโอนเอนไปมาไม่มั่นคงหลายคนลื่นไถลตกทะเลไปตามๆกัน
ในเวลาเดียวกันนี้ ใต้มหาสมุทรมีบางอย่างกำลังแหวกว่ายอย่างรวดเร็ว นักสำรวจบางคนจมหายลงไปใต้ท้องทะเลโดยที่ไม่มีใครได้ทันสังเกต ผู้พิทักษ์หันกลับไปมองพรรคพวกและเห็นสิ่งผิดปกติที่เกิดขึ้น
" มีบางอย่างในน้ำ!! " เขาตะโกน
ทำให้หลายคนรับรู้ถึงอันตรายในขณะนั้น เด็กหลายคนกำลังขึ้นจากน้ำ และมีบางคนกำลังพยายามว่ายไปยังพื้นที่ที่เป็นจุดพักของสนามสอบ
" .....! " ร่างของผู้พิทักษ์ที่ช่วยเหลือพวกเขา จมหายไปต่อหน้าต่อตา
" ขึ้นจากน้ำเร็วเข้า!! " พวกเขาเปล่งเสียงดังลั่น
ขณะที่พวกเขากำลังยกตัวขึ้นจากผืนน้ำของมหาสมุทร ครีบหลังของปลาชนิดหนึ่งก็โผล่ขึ้นมาเหนือน้ำ " ตูม! " เสียงของน้ำทะเลที่แตกกระจายออก จากการกระโจนขึ้นมาของมัน
เขี้ยวแหลมคมเหมือนใบเลื่อยเรียงรายกันนับไม่ถ้วน วงปากกว้างใหญ่คราบเลือดสีแดงฉาน เงาดำมืเบดบังแสงอาทิตย์ ภาพอันน่าสลดสยองเบื้องหน้าของนักสำรวจคนหนึ่งที่กำลังมองเห็นคมเขี้ยวของปีศาจร้ายใต้ทะเลลึก
" กรวม! " ฉลามตัวขนาดมหึมากัดเข้าที่ลำตัวส่วนบนของผู้เคราะห์ร้าย มันงับเอาร่างของเขาไว้ครึ่งท่อนในปากของมัน โลหิตแดงเลือดไหลอาบขอบพื้นของสนาม พื้นผิวน้ำเต็มไปด้วยกลิ่นคาวคละคลุ้ง
" กรี๊ดดดดด!!! " เสียงกรีดร้องดังลั่นขึ้นอีกครั้ง ภาพอันเหี้ยมโหดแสดงให้เห็นเต็มตาต่อหน้าทุกคน หลายคน ตะเกียกตะกายหนีตายจนขวัญกระเจิงตัวสั่นระริก
ตอนนั้นเองที่ลาพิสและบรู๊ค กำลังเดินข้ามสะพานเชื่อมกลับสู่จุดพักของสนาม
" เร็วเข้าบรู๊ค! เอาธงมาด้วย " ลาพิสรีบก้าวเท้าเดิน
บรู๊คยืนแน่นิ่งกลางสะพาน ยามที่ทะเลกำลังปั่นป่วนและคลื่นลมแรง เขามองไปยังสนามสอบที่เกิดเหตุวุ่นวายและเรื่องสยองขวัญขึ้น
" หยุดทำไม! บรู๊ค "
" ฟิ้ว... " เชือกบ่วงบาศก์ลอยเข้ามาคล้องคอลาพิสไม่ทันได้ตั้งตัว เขากระชากเชือกที่คล้องอยู่อย่างรุนแรง ลาพิสล้มลงหน้าฟาดลงพื้นเธอกรีดร้องขึ้นทันที
" กรี๊ด!! "
" แก... ทำบ้าอะไร " เธอร้องเสียงหลงพูดขึ้นอย่างทุลักทุเล และแหงนหน้ามองไปยังเด็กรับใช้ของตนเอง
" ..... " บรู๊คยืนนิ่งไม่ไหวติงมือจับเชือกไว้มั่น เขาค่อยๆเงยหน้าชำเลืองมองเด็กสาว พร้อมกับแสยะยิ้มขึ้นอย่างน่าขนลุกและเยือกเย็น
ในเวลานั้นลอร์ดไบรอันพยายามประคองสนามทั้งหมดเอาไว้และสังเกตเห็นเหตุการณ์วุ่นวายนี้ เขาใช้พลังส่วนหนึ่งเปลี่ยนแผ่นโลหะขึ้นมาเป็นกำแพงกั้นขอบของสะพานเชื่อมเพื่อป้องกันอันตราย และระวังไม่ให้ผู้ใดตกลงไปในน้ำ แต่ก็มันบดบังการมองเห็นไว้เกือบจะทั้งหมด
บนสนามสอบเคย์นกำลังซัดกับชายลึกลับ ที่ตอนนี้เขาเหมือนปีศาจร้ายเข้าจู่โจมอย่างบ้าคลั่ง
" ตูม!! " แรงเหวี่ยงแขนของมันรุนแรง จนทำเอาเคย์นที่ตั้งการ์ดป้องกันกระเด็นถอยหลังออกมา พื้นสนามสั่นคลอนไปหมด เกิดคลื่นยักษ์ซัดไปทั่วบริเวณ
" คุณเคย์น!! ช่วยด้วยครับ! ในน้ำ-- " ผู้พิทักษ์คนหนึ่งที่พูดยังไม่ทันจบ " กรวม...! " โดนเข้าขย้ำกัดโดยฉลามขนาดใหญ่ต่อหน้าเคย์นที่มองจนตาเบิกโพลงขึ้น
ฉลามยักษ์รูปร่างแปลกประหลาด มันมีแขนเหมือนกันกับชายลึกลับที่กำลังต่อสู้กับเขาอยู่ แววตามันดำสนิทและกระหายเลือด ปากของมันเต็มไปด้วยคราบเลือดบนฟันเลื่อยแหลมคมที่เรียงรายกันนับร้อย มันโผล่ขึ้นจากน้ำมาบนเวทีของสนามสอบในตอนนั้น ราวกับหลุดมาจากห้วงลึกแห่งนรกของมหาสมุทร
' แย่แล้ว ' เคย์นนึกขึ้น เขารับมือพวกมันทั้งสองในเวลาเดียวกันไม่ไหวแน่ เขารู้ในทันที
" อัลวิน!! มาช่วยกันหน่อย!! " เคย์นตะโกนดังลั่น
ขณะที่อัลวินจ้องมองท้องฟ้าในเวลานั้นอีกายังคงบินวนเวียน เขาสังหรณ์ใจไม่ผิด
" เปิดใช้อนุกรมแปดทิศ - Lí 離 - ลี๋ (ไฟ - กระจ่าง) "
เขาเอ่ยถ้อยคำขึ้น พลังหนึ่งในแปดรูปแบบของอัลวินผู้รอบรู้ ศาสตร์โบราณพื้นฐานของพลังทั้งปวง อุปกรณ์ประจำตัวของเขาคือ สร้อยคอบากัว
อัลวินเปิดใช้การมองเห็น พลังงานเปลวไฟไร้สีเกิดขึ้นที่ดวงตาของเขา สร้อยคอบากัวรูปหยินหยางของเขาลอยขึ้น
ภาพที่เขาเห็นคือสิ่งที่ผู้รอบรู้อย่างเขายังไม่เคยเห็นมาก่อน ' อะไรกัน!? พลังงานของมนุษย์? ' เขาเห็นร่างของอีกาบนฟากฟ้า แต่พลังงานมันกลับเหมือนของมนุษย์
ในตอนที่เขาได้ยินเสียงของเคย์นตะโกนมา อัลวินหันขวับไปจ้องมองปีศาจร้ายสองตัวบนสนามสอบทันที ความตื่นตระหนกของเขาก็เกิดขึ้นอีกครั้ง พลังงานที่เขามองเห็นมันเปล่งออกมาจากผลึกสีดำที่เกาะแขนของชายลึกลับเอาไว้
' พลังงานมันกำลังกัดกินร่างกายของคนๆนั้น ' อัลวินนึกขึ้นทั้งๆที่เหงื่อตกตัวของเขาสั่นขึ้นมาอย่างไม่ตั้งใจ
" ไปช่วยเคย์น!! " สุ้มเสียงดังขึ้นข้างกาย ลอร์ดไบรอันกำลังจัดการกับสนามสอบเพื่อช่วยป้องกันเด็กๆอยู่ เขารามือไม่ได้จึงตะโกนบอกอัลวินในทันที
" โธ่เว้ย! คาลิน่า! พาทุกคนขึ้นมาบนเรือ อย่าให้ใครตกลงไปในน้ำ! " อัลวินสถบและสั่งการคาลิน่าอีกทอด
เธอยืนตัวสั่นเทิ้มน้ำตาคลอ ทำอะไรไม่ถูกกับสถานการณ์เช่นนี้ คาลิน่าเป็นคณะกรรมการคนเดียวที่ไม่มีความสามารถในการต่อสู้ เธอเป็นเพียงหญิงสาวนักสำรวจผู้อ่อนโยนเท่านั้น
" ตั้งสติหน่อย!! " อัลวินตวาด
" คะ... ค่ะ!! "
อัลวินถอดเสื้อคลุมออก ภายใต้เสื้อคลุมสีขาวตัวใหญ่ คือเสื้อรัดรูปแขนสามส่วนสีดำ ร่างกายของเขาแข็งแรงต่างจากรูปลักษณ์ภายนอกและนิสัยของเขา บัดนี้นายสลอธผู้เฉื่อยชาเผยเขี้ยวเล็บให้เห็น
" รูปแบบ Zhèn 震 - เจิ้น (ฟ้าคำราม - รวดเร็ว) " สิ้นสุดถ้อยคำพลังงานไฟฟ้ากระจายขึ้นรอบตัว เขากลายเป็นนักล่าผู้ซ่อนเขี้ยวเล็บ พุ่งทะยานจากเรือของคณะกรรมการลงสู่สนามสอบในพริบตา
รูปแบบพลังงานสายฟ้าส่งผลให้การเคลื่อนไหวของเขา ว่องไวเกินมนุษย์ผิดกับก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง
" เปรี้ยะ! " ร่องรอยของพลังงานไฟฟ้าทิ้งช่วงเป็นเส้นยาว การเคลื่อนไหวอันว่องไวของอัลวิน เขาลงสู่พื้นสนามสอบอย่างรวดเร็ว ขณะนั้นฉลามยักษ์ก็กระโจนหนีลงไปในน้ำทันที
อัลวินกระโดดตะบันเท้าใส่ชายประหลาดเข้าเต็มหน้า ความว่องไวของเขาทำให้มันป้องกันตัวไม่ทัน
" ไปช่วยคนอื่น เคย์น! ฉันจัดการเอง " เขาพูดอย่างหนักแน่น
" ตกลง! " เคย์นผู้พิทักษ์รับคำ เขามองหาผู้คนที่ยังไม่ขึ้นจากน้ำ และกระโจนลงไปในทะเลเพื่อช่วยชีวิตคนที่เหลือในทันที
อัลวินรับช่วงต่อเข้าจู่โจมศัตรูทันที " ฟุ่บ!! " เขาพุ่งกระโจนอย่างรวดเร็ว ฝ่าเท้าพุ่งเข้าใส่ช่องท้องของมันเต็มเปา " ตูม!! " แรงปะทะทำให้มันถอยหลังออกไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
' แข็งมาก! ' อัลวินนึกขึ้น มันคล้ายกับถีบขาใส่ก้อนหินก็ไม่ปาน ถึงยังงั้นเขาก็ไม่รั้งรอปลดปล่อยพลังงานสายฟ้าอันพลุ่งพล่านผสานกับการเคลื่อนไหวอันรวดเร็ว เขากระหน่ำโจมตีใส่ศัตรูแบบไม่ยั้ง
ใต้พื้นน้ำเคย์นยังคงแหวกว่ายพลางมองหาร่างของคนที่จมลงไปใต้มหาสมุทรและสัตว์ร้ายที่คอยจู่โจมพวกเขา ละอองเลือดแดงฉานใต้น้ำทำให้การมองหายากยิ่งนัก แม้ว่าพื้นเพเขาจะเป็นคนจากหมู่บ้านชายฝั่ง แต่สำหรับสถานการณ์เลวร้ายเช่นนี้ มันก็ทำให้หัวใจเขาเต้นดังรุนแรง
นักล่าแห่งท้องทะเลได้กลิ่นความกลัวและเสียงชีพจรของเหยื่อมันพุ่งเข้าขย้ำเคย์นในทันที พลังผู้พิทักษ์ห่อหุ้มร่างกายเอาไว้ทำให้เขาปลอดภัยจากคมเขี้ยวของมัน ถึงอย่างนั้นฟันอันแหลมคมนับร้อยของมันก็กัดเข้าที่ผิวของพลังกำปั้นจนเกิดรอยร้าว
' แรงกัดอะไรขนาดนี้! ' เคย์นรู้สึกประหลาดใจมาก เขาสังเกตเห็นว่าฟันของมันเป็นผลึกสีดำแทบทั้งหมด แข็งแรงถึงขนาดเจาะเข้าเกราะป้องกันของผู้พิทักษ์ได้ แต่ขณะนั้นเขาก็ชกสวนกลับไปทันใด กำปั้นอัดเข้าไปที่จมูกฉลามเต็มๆ มันสะบัดหัวออกและแหวกว่ายหนีไปท่ามกลางมหาสมุทรแดงเดือด
" เกิดอะไรขึ้นเนี่ย!! มองไม่เห็นอะไรเลย " เคนเนทโพล่งขึ้นในเวลานี้ที่ลอร์ดไบรอัน ยกกำแพงโลหะขึ้นป้องกันสนามและผู้คนเอาไว้
" พี่ลาพิสยังไม่กลับมาเลย! " คริสตัลพูดด้วยความกังวลและตกใจสุดขีด
" เคนเนท! พวกเราออกไปช่วยลาพิสกับบรู๊คกันเถอะ " อลันพูดอย่างหนักแน่นด้วยความเป็นห่วง
" อย่าเสนอหน้าออกไปให้เป็นตัวถ่วงพวกเขา " คาอิมพูดอย่างเย็นชา เด็กหนุ่มผู้นี้รู้ดีว่าไม่อาจต่อกรกับสัตว์ร้ายเหล่านั้นได้ การออกไปสุ่มสี่สุ่มห้าในสถานการณ์โกลาหลเช่นนี้ มีแต่จะสร้างอันตรายต่อตนเองและเป็นภาระแก่ผู้อื่น
" ไอ้เวร! ไม่พูดก็ไม่มีใครว่าเป็นใบ้หรอกนะ! " เคนเนทตะคอกกลับ
แต่คำพูดนั้นก็ทำให้อลันสะอึก เขาฉุกคิดขึ้นได้ในทันที ว่าไม่ควรผลีผลามออกไปในตอนนี้ " คาอิมอาจจะพูดถูกนะ "
" เราจะทำยังไงกันดีคะ " คริสตัลดึงแขนเสื้ออลันด้วยความหวาดหวั่น
" อย่างน้อยเราควรรู้สถานการณ์ก่อน " เขาตอบอย่างใจเย็น
เวลาผ่านไปไม่นานนัก เด็กหนุ่มสาวหลายคนหลบอยู่ในพื้นที่พักผ่อนของสนามสอบ โดยมีกำแพงโลหะป้องกันล้อมรอบบริเวณเอาไว้ พวกเขาหวาดกลัวจนตัวสั่นและขวัญกระเจิง
ลอร์ดไบรอันชำเลืองมองไปรอบสนาม มือของเขาสั่นระรัว พลังควบคุมที่ใช้งานมาเป็นเวลานานทำให้ร่างกายของเขาอ่อนล้าลง
เวลานี้ดูเหมือนว่าทุกคนจะปลอดภัยแล้ว มีเพียงเคย์นที่กำลังแหวกว่ายและมองหาสัตว์ร้ายใต้ท้องทะเล กับอัลวินที่กำลังรับมือกับชายลึกลับอยู่บนสนาม
ลอร์ดไบรอันตัดสินใจลดเกราะป้องกันลงและดึงพลังกลับมา ลดอาณาเขตของพลังลงเหลือเพียงแค่สนามสอบตรงกลางเท่านั้น กำแพงโลหะค่อยๆเลื่อนหายไปทำให้การมองเห็นกลับมาอีกครั้ง เขาลอยตัวขึ้นจากเรือลำใหญ่เข้าสู่สนามสอบในตอนนั้น เพื่อจัดการกับผู้บุกรุกที่ก่อเหตุไม่สงบขึ้นทันที
" จับเป็น " ลอร์ดไบรอันพูดขึ้นขณะกำลังเดินมาทางด้านหลังของอัลวิน
" อะไรน-!! " อัลวินร้องเสียงหลง " เปรี้ยง!! " จังหวะที่เขาเผลอ แขนสีดำที่ถูกผลึกกลืนกินเหวี่ยงเข้าใส่เต็มเหนี่ยว อัลวินกระเด็นกลิ้งไม่เป็นท่าลอยออกไป
" ไบรอัน!! จะฆ่าฉันเหรอไงวะ!! " เขาแผดเสียงด้วยความฉุนเฉียว เลือดไหลออกจากริมฝีปากและความรู้สึกเจ็บปวดแบบนี้กระดูกคงร้าว อัลวินเหนื่อยหอบหายใจติดขัด แม้ว่าเขาจะต่อสู้ได้แต่ความจริงเขาก็เป็นเพียงแค่ผู้รอบรู้ ไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนผู้พิทักษ์หรือผู้พิชิต
" เราต้องการข้อมูลจากมัน " ลอร์ดไบรอันจ้องเขม็งไปยังสัตว์ประหลาดเบื้องหน้า เขายกมือขึ้นใช้พลังควบคุมแผ่นโลหะทั่วสนามสอบ สร้างพื้นที่สี่เหลี่ยมปิดผนึกทุกด้านเข้าจับกุมผู้บุกรุกทันที
" ตึง! ตึง! ตูม!!! " มันเหวี่ยงแขนจู่โจมอย่างบ้าคลั่ง จนแผ่นโลหะแตกกระจายออกไม่มีชิ้นดีแค่เพียงชั่วอึดใจเดียว ทำเอาลอร์ดไบรอันตกตะลึงและชะงักไปชั่วขณะ
สัตว์ประหลาดร้ายจ้องมองตาไม่กระพริบ มันพุ่งเข้าจู่โจมด้วยแขนอันทรงพลัง " เปรี๊ยะ!! " กระแสไฟฟ้าวาบขึ้นทันใด อัลวินกระโดดเข้าใส่เหวี่ยงขาเตะมันกระเด็นถอยหลังไปในพริบตา
" คิดว่าไอ้ตัวบ้านี่มันจะบอกข้อมูลอะไรกับพวกเราได้หรือไง -- เหอะ... ถ้าจะจับล่ะก็ "
" แขนมัน... พลังงานมาจากแขนของมัน " เขาพูดบอกกับลอร์ดไบรอัน จากสิ่งที่เขามองเห็นก่อนหน้านี้
" เข้าใจแล้ว " ลอร์ดไบรอันยกแขนขึ้นสูงเหนือศีรษะ ใช้พลังสร้างแผ่นโลหะจำนวนมากขึ้นรวมกัน ก่อตัวเป็นรูปร่างสามเหลี่ยมปลายแหลม
เขาเหวี่ยงแขนลงสั่งการแผ่นโลหะแหลมคม จู่โจมไปยังสัตว์ประหลาดทันที ปลายแหลมพุ่งเข้าทิ่มแทงหัวไหล่ด้านซ้าย ลอร์ดไบรอันตั้งใจจะตัดแขนของมันให้ขาดออกจากตัว
ทว่าผลึกสีดำทมิฬแข็งแรงทนทาน ปลายแหลมของแผ่นโลหะเจาะเข้าบริเวณไหปลาร้า แต่มันยังไม่ลึกพอที่จะตัดแขนให้ขาดสะบั้น
" ฟุ่บ! " อัลวินทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า กระโดดหมุนตัวฟาดส้นเท้าลงไปที่สันของแผ่นโลหะ " ตึง!! " แรงสนับสนุนจากพลังของเขา ทำให้ปลายแหลมคมแทงทะลุหัวไหล่ของสัตว์ประหลาดตัวนี้ จนแขนของมันสะบั้นขาดออกจากร่างทันที
" กรรรร!!! " มันร้องลั่นด้วยเสียงแหบแห้ง ถึงแขนของมันจะขาดออกจากลำตัวแต่กลับไม่มีเลือดซักหยด และแขนสีดำของมันก็สะบัดเหวี่ยงไปมาไม่มีทีท่าว่าจะสงบลง ยังกับหางของสัตว์เลื้อยคลานที่พึ่งจะหลุดออกจากตัว
" ผนึก! " ลอร์ดไบรอันยกมือขึ้นมา สร้างแผ่นโลหะขึ้นเป็นกล่องสี่เหลี่ยมเพื่อจับตัวมันในทันที เขากำมือเอาไว้แน่นจนท่อนแขนสั่นระริก ยามนี้เขาใช้พลังจำนวนมหาศาลและมันกินเวลามาเนิ่นนาน
" ตึง! ตึง! " เสียงดิ้นทุรนทุรายภายในกล่องโลหะอันแข็งแรงทนทาน ดูเหมือนว่าความพยายามในการจับกุมมันจะสำเร็จลุล่วง มันไม่สามารถดิ้นหนีหลุดจากคุกคุมขังของลอร์ดไบรอันได้
" แฮ่ก... แฮ่ก... " เสียงหายใจหอบเหนื่อยของอัลวินและลอร์ดไบรอันที่หายใจอย่างแผ่วเบา
และไม่นานเสียงของสัตว์ร้ายเบื้องหน้าพวกเขาก็เงียบสงบลงไป...
ในวินาทีที่สนามกลับเข้าสู่ปกติอีกครั้งหนึ่ง เบื้องหน้าภาพที่อลันและพรรคพวกเห็นคือ บรู๊คกำลังใช้เชือกบ่วงบาศก์ รัดคอลาพิสเอาไว้เหมือนล่ามสัตว์ตัวหนึ่งก็ไม่ต่าง
" พี่ลาพิส!!! " คริสตัลตะโกนเสียงดังร้องเรียกพี่สาวด้วยความเป็นห่วง
" บรู๊คมันทำบ้าอะไรวะนั่น! " เคนเนทตะคอกขึ้นมา
" เกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา... " อลันเองก็กำลังสับสนเช่นกันในเวลานี้
จบตอน.