การผจญภัยที่เต็มไปด้วยพลังอำนาจลึกลับของโลกแห่งศิลา และความปราถนาอันยากจะหยั่งถึงของจิตใจมนุษย์
แฟนตาซี,ลึกลับ,ดราม่า,แอคชั่น,ผจญภัย,ลึกลับ,ต่างโลก,เวทมนตร์,แอคชั่น,ผจญภัย,ดราม่า,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เช้าวันรุ่งขึ้น...
เมืองหลวงเมดิโอลัน ห้องประชุมภายในพระราชวัง
ลอร์ดไบรอัน แต่งกายเต็มยศใส่เสื้อสูทอย่างเป็นทางการและติดเข็มกลัดตราสัญลักษณ์ผู้ควบคุมระดับสูงเห็นเป็นเด่นชัด เขายืนเบื้องหน้าเหล่าอาวุโสทั้งห้า สภาสูงที่ปรึกษาของกษัตริย์แห่งเมเลเดียน
ในเวลานี้ลอร์ดไบรอัน คือผู้ที่ต้องรายงานสถานการณ์ที่เกิดขึ้นให้แก่สภาสูง เพื่อที่พวกเขาจะหารือกันและแจ้งข่าวแก่องค์ราชาในภายหลัง
" ท่านปล่อยให้เกิดเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร ทำไมถึงไม่รายงานมาตั้งแต่เกิดเหตุครั้งแรก " ผู้อาวุโสคนหนึ่งเอ่ย
" การตัดสินใจที่หละหลวมและใช้ความคิดตัวเองเป็นใหญ่ ทำให้ต้องสูญเสียชีวิตผู้คนมากมาย จะว่าอย่างไรล่ะลอร์ดไบรอัน " อีกคนเสริม
" ขออภัยที่ผมตัดสินใจทุกอย่างผิดพลาดไป จึงขอน้อมรับความผิดนี้ไว้แต่เพียงผู้เดียว " ลอร์ดไบรอันก้มหน้าลงอย่างนอบน้อม ยามนี้เขาเป็นผู้ที่ต้องรับผิดชอบทุกอย่างที่เกิดขึ้น
" คิดว่าเป็นที่โปรดปรานขององค์ราชา แล้วจะไม่โดนลงโทษหรือไร ลอร์ดไบรอัน "
" พอได้แล้ว... ท่านทั้งหลาย เรามีเรื่องสำคัญกว่านั้นต้องจัดการ สิ่งที่องค์ราชาตามหาอยู่มีเบาะแสบ้างหรือยัง ลอร์ดไบรอัน "
" ....... " ลอร์ดไบรอันเงยหน้าขึ้น เขานิ่งเงียบไปชั่วครู่ แววตาของเขาเยือกเย็นและจ้องมองมายังเหล่าผู้อาวุโสด้วยความตั้งใจ
" เรายังไม่พบบุคคลที่มีความสามารถเช่นนั้น " เขาตอบ
กลุ่มผู้อาวุโสของสภาสูง ต่างมองมาด้วยสายตาอันเย็นชาและดูหมิ่นชายผู้เป็นที่โปรดปรานของราชา ลอร์ดไบรอันถูกห้อมล้อมไปด้วยเหล่าอสรพิษร้าย พวกขุนนางชั้นสูงที่จ้องจะแสวงหาผลประโยชน์เข้าตัว กุมอำนาจขององค์ราชา คอยกัดกร่อนการปกครองของประเทศในเวลานี้
" ช่างไร้ประโยชน์... " ผู้อาวุโสคนหนึ่งเย้ยหยันขึ้น
" ท่านไปได้แล้ว ทำหน้าที่ของตนเองให้เสร็จสิ้น พวกเราจะให้องค์ราชาคาดโทษท่านภายหลัง " อีกคนกล่าว
" รับทราบ ถ้าเช่นนั้นผมขอตัวก่อน " ลอร์ดไบรอันก้มหัวลงต่อหน้าสภาสูงเพื่อเคารพ และจึงเดินออกจากห้องอันหรูหราในราชวังแห่งนี้ไป
...ด้านนอกของราชวัง สวนติดปราสาทที่ใกล้กันกับสภาตุลาการ ชายที่นอนเอนกายบนเก้าอี้ เอาขาข้างหนึ่งก่ายเก้าอี้อีกตัวนึงไว้ พร้อมกับแก้วกาแฟแก้วใหญ่ อัลวินกำลังนอนเซื่องซึมแหงนหน้ามองฟ้า รอลอร์ดไบรอันอยู่
" เป็นไงบ้างล่ะ " เขาเอ่ยทักลอร์ดไบรอันที่กำลังเดินมาเงียบๆ
" ฉันคงโดนคาดโทษไม่เบาจากเรื่องที่เกิดขึ้น สภาตุลาการต้องรับผิดชอบต่อครอบครัวของผู้เสียชีวิต " ลอร์ดไบรอันกล่าวเรียบๆ
" เหอะ... ไอ้พวกเฒ่างูพิษ มันจ้องจะฉกนายลับหลังอยู่แล้วนี่ คงรู้ว่าคนที่พวกมันไม่สามารถบงการได้ต้องกำจัดให้พ้นหน้าไป " อัลวินพูดขึ้นอย่างไม่ยำเกรงผู้ใด
" ระวังปากหน่อยอัลวิน พวกเขาสั่งปลดนายได้ง่ายๆนะ "
" คิดว่าฉันจะสนเหรอไง ไอ้เรื่องการเมืองการปกครองอะไรเนี่ยฉันขอบายนะ แค่นี้ก็ปวดหัวมากพอแล้ว " อัลวินบ่นน้ำเสียงเชิงหงุดหงิด เขาซดกาแฟจนหมดแล้วก็ลุกขึ้นเดินออกนำ
" อย่างน้อยก็หัดสุภาพกว่านี้หน่อยเถอะ " ลอร์ดไบรอันเอ่ย ในชั่วขณะหนึ่งรอยยิ้มก็เกิดขึ้นบนใบหน้า เขาดูโล่งใจขึ้นด้วยความซื่อตรงของมิตรสหายผู้นี้
ทั้งสองคนออกเดินทางจากเมดิโอลัน เพื่อกลับไปทำหน้าที่ของตน ในฐานะคณะกรรมการผู้ดูแลการสอบคัดเลือก ซึ่งมาถึงขั้นตอนสุดท้ายที่สำคัญที่สุดในวันนี้ การคัดแยกอาเคไทป์ของเด็กหนุ่มสาว พวกเขากำลังรอคอยเวลานั้นอยู่
และแล้ว... เวลาที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง
ณ ยอดสูงสุดของหอคอยออคธา ศูนย์กลางของการสอบคัดเลือกที่ชั้นบนสุด เหล่าคณะกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิกำลังยืนรอผู้เข้ารับการคัดเลือกที่ผ่านเข้ามาจนถึงขั้นตอนสุดท้าย
ในความมืดของหอคอย หลังคาโดมถูกปิดไว้สนิทจนแทบจะมองไม่เห็นสิ่งใด หน้าลานกว้างด้านในคณะกรรมการยืนเรียงแถวเป็นหน้ากระดาน ลอร์ดไบรอัน อัลวิน เคย์น และมีร่า กำลังมองมายังกลุ่มเด็กหนุ่มสาวที่ทยอยมารวมตัวกันในเวลานี้
" เอาล่ะ ในที่สุดเวลาที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง
และวันนี้จะเป็นการคัดแยกอาเคไทป์ในขั้นตอนสุดท้าย " อัลวินกล่าวเปิด
" ก่อนอื่นต้องขอยินดีกับทุกคนด้วยที่สอบผ่านมาจนถึงจุดนี้ได้ ยินดีด้วยนะ พวกเธอยอดเยี่ยมมาก "
" แปะ! แปะ! " เสียงปรบมือจากคณะกรรมการทุกคนดังขึ้นทันทีหลังจากที่อัลวินพูดจบ
มันช่างเป็นช่วงเวลาที่อิ่มเอมใจสำหรับทุกคน ที่ผ่านการสอบที่เหนื่อยยากแสนสาหัสมา หลายคนถึงกับปาดน้ำตาตามๆกัน และในตอนนี้ความฝันของพวกเขากำลังจะเป็นจริง
" ต้องขออภัยที่ทางคณะกรรมการไม่ได้มาพร้อมหน้ากันทุกคน คาลิน่าติดภารกิจจำเป็นต้องกลับเมดิโอลันเป็นการเร่งด่วน ส่วนแม่ทัพแม็กซ์เวลนั้นส่งมีร่ามาเป็นตัวแทนในครั้งนี้ " อัลวินกล่าว
" เคย์นคงจะอธิบายถึงเหตุผลที่ทางสหพันธ์ จัดตั้งการสอบคัดเลือกขึ้นมา ให้กับพวกเธอทุกคนฟังกันแล้ว
คงรู้กันแล้วใช่ไหมว่า ความปรารถนาและความตั้งใจของพวกเธอ จะกลายมาเป็นเจตจำนงในการสร้างพันธะต่อศิลาอนิม่าขึ้นมา "
" ดังนั้นตอนนี้ก็ถึงเวลาอันควรแล้วที่พวกเธอ จำเป็นจะต้องแสดงถึงเจตจำนงนั้น เพื่อเลือกพันธะของไทป์ที่เหมาะสมกับตัวเอง " อัลวินพูดสรุป
" กึง!! " หลังจากสิ้นสุดถ้อยคำเหล่านั้น เพดานของโดมแห่งนี้ก็ถูกเปิดออก แสงสว่างจากดวงอาทิตย์เล็ดลอดเข้ามาตามช่องทีละเล็กทีละน้อย จนกระทั่งหลังคาทั้งหมดนั้นถูกเปิดออก และเผยให้เห็นความอลังการเบื้องหน้า
ศิลาสีขาวใสขนาดใหญ่ตั้งอยู่ใจกลางห้อง ใต้ฐานเป็นวงกลมที่ถูกแบ่งออกเป็นหกทิศด้วยกัน เชื่อมโยงกันด้วยฐานโลหะ ทั้งหมดประกอบไปด้วยศิลาขนาดเล็กจำนวนหกสี สลักไว้ด้วยอักขระโบราณ พร้อมกับเครื่องมือและสายระโยงระยางทั่วทุกจุด และมีคณะผู้รอบรู้จำนวนหนึ่งประจำอยู่ตามจุดต่างๆ
ท่ามกลางความตื่นตาตื่นใจของทุกคน อัลวินและคณะกรรมการที่เหลือ กำลังยืนอยู่เบื้องหน้าพวกเขากับศิลาอนิม่าที่หลายคนเฝ้าใฝ่ฝันมานาน
" ขอต้อนรับเข้าสู่ การคัดเลือกอาเคไทป์อย่างเป็นทางการ! " อัลวินประกาศพร้อมยกมือขึ้น
ศิลาขนาดใหญ่สะท้อนกับแสงแดดจนเป็นประกาย รายล้อมไปด้วยศิลาประจำไทป์สีต่างๆ สาดแสงทั้งหกสีออกมา กระจัดกระจายละเลงเฉดสีต่างๆไปทั่วทั้งห้อง ทำเอาหลายคนตกตะลึงในความงดงามของมัน
" โว้ว... สุดยอด " เคนเนทตาเป็นประกายขึ้นมาทันที
" สุดยอดจริงๆด้วย " อลันก็เช่นกัน
" โห... ฉันพึ่งเคยเห็นของจริงนะเนี่ย " คริสตัลขยับแว่นมองตาไม่กระพริบ
" ก่อนที่พวกเราจะเริ่มต้นการคัดแยกกัน ฉันจะขออธิบายให้พวกนายเข้าใจหลักการของอนิม่าให้ฟัง
เบื้องหน้าพวกนายคือ ศิลาโปร่งแสงที่พวกเราเรียกมันว่า ศิลาอนิม่า ส่วนวงกลมรอบศิลาตามจุดต่างๆนี้ก็คือ อนิม่ารูน หินที่มีอักษรโบราณสลักกำกับเอาไว้
ซึ่งประกอบไปด้วย หินรูนหกประเภท แต่ละประเภทคือ สัญลักษณ์ของอาเคไทป์แบ่งแยกไว้ตามประเภทต่างๆ มีอะไรบ้างพวกเธอคงจะรู้แล้วนะ "
" อนิม่ารูนทั้งหก จะมีสีที่แตกต่างกัน
1.สีแดง คือ สีประจำตัวของผู้พิชิต
2.สีเหลือง คือ สีประจำตัวของผู้พิทักษ์
3.สีเขียว คือ สีประจำตัวของนักสำรวจ
4.สีฟ้า คือ สีประจำตัวของผู้รอบรู้
5.สีน้ำเงิน คือ สีประจำตัวของผู้ควบคุม
6.สีส้ม คือ สีประจำตัวของผู้เฝ้ามอง " อัลวินอธิบายโดยละเอียด
" ต่อมาคือวิธีคัดแยกอาเคไทป์ การแบ่งแยกไทป์จะขึ้นอยู่กับการแสดงเจตจำนงของพวกเธอ ที่ส่งผ่านไปยังศิลาอนิม่า
อนิม่าจะตอบสนองต่อเจตจำนงนั้น และสร้างเส้นใยพลังงานขึ้นมา เราเรียกมันว่า พันธะของอนิม่า "
" เส้นใยพันธะทั้งหลายเหล่านี้ จะเชื่อมพวกเธอเข้ากับหินรูนทั้งหกประเภท โดยที่อนิม่าจะสร้างเส้นใยขึ้นระหว่างผู้คัดแยกกับหินรูน
ทางสมาคมผู้รอบรู้มีเครื่องมือที่ใช้ในการวัดค่าบอกหน่วยเป็นเปอร์เซ็นต์ เครื่องมือชิ้นนี้คืออุปกรณ์ที่ถูกคิดค้นขึ้นโดยสมาคมของผู้รอบรู้ ใช้เพื่อแสดงถึงค่าความสัมพันธ์ระหว่างพลังจากศิลาอนิม่าที่ส่งมายังหินรูน และเชื่อมต่อกับผู้คัดแยก ใช้ในการแบ่งประเภทของ อาเคไทป์ต่อไป " อัลวินยิ้มอย่างภูมิใจในผลงานชิ้นเอกของทางสมาคมที่เขาเป็นผู้คิดค้นมันขึ้นมา
" โดยส่วนมากแล้ว จะแยกไทป์ได้คร่าวๆประมาณคนละสองประเภท เส้นใยพันธะที่ถูกสร้างขึ้นจากหินรูน จะมีค่าความเข้มข้นของพลังงาน มากหรือน้อยก็ขึ้นอยู่กับความเข้ากันได้ของไทป์นั้นๆ "
" อาทิเช่น หากวัดค่าได้ที่ หินรูนผู้พิชิต 75% ผู้พิทักษ์ 35% ในกรณีนี้ค่าความเข้มข้นของเส้นใยพันธะของผู้พิชิตจะมีพลังงานมากกว่า เส้นใยพลังงานของผู้พิทักษ์ ดังนั้นผู้คัดแยกจึงถูกจัดอยู่ในอาเคไทป์ประเภทของผู้พิชิต เข้าใจนะ " เขาอธิบายต่อ
" มีอะไรจะถามไหม? "
จังหวะนั้นเองที่คริสตัลยกมือขึ้นมา
" ว่าไง "
" แบบนั้นค่าพลังงานที่วัดค่าออกมาได้รวมกัน ก็เกินร้อยเปอร์เซ็นต์เลยเหรอคะ " คริสตัลถามขึ้น
" สาเหตุที่ค่าพลังงานรวมกันเกินร้อยเปอร์เซ็นต์ได้ ก็เพราะว่าอนิม่าจะแสดงค่าพลังงานของผู้ที่เข้ารับการคัดแยกรวมกันหมดทุกไทป์ ปกติแล้วคนทั่วไปจะสามารถใช้พลังงานได้มากกว่าหนึ่งประเภทอยู่แล้ว อย่างมากก็สองประเภทเท่านั้น ในบางกรณีอาจจะถึงสามประเภท
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นต่อให้ใช้พลังงานได้หลายประเภท แต่ค่าพลังงานที่ไม่ถึง 50% ก็ไม่มีประโยชน์ เพราะการสร้างเส้นใยพันธะ ต้องมีค่าพลังที่สูงกว่า 60% ขึ้นไปโดยประมาณ และการใช้งานอุปกรณ์พื้นฐานต่างๆของสมาคมก็ต้องใช้ค่าพลังงานราวๆ 30-50% ขึ้นไปเช่นกัน "
" ดังนั้นหากว่าผู้เข้ารับการคัดแยก มีค่าพลังงานไทป์ใดมากกว่า 60% ก็จะได้รับการสร้างพันธะขึ้นและถูกคัดเลือกเข้าสู่สมาคมในเวลาต่อมา " อัลวินอธิบาย
" แล้วถ้ามีค่าพลังงานมากกว่า 60% ทั้งสองประเภทเลยล่ะคะ จะเป็นยังไง " เธอถามต่อ
" กรณีที่มีค่ามากกว่า 60% ทั้งสองไทป์ขึ้นไป ทางผู้เข้ารับการคัดแยก จะสามารถเลือกได้เองเลยว่าจะสร้างพันธะกับหินรูนประเภทไหน แต่กรณีแบบนี้ก็ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยนักนะ "
" เข้าใจแล้วละ ขอบคุณค่ะ "
" เยี่ยมไปเลย! ยังงี้แปลว่าถ้าพวกเรามีค่าพลังงานสูงหลายประเภท จะเลือกเข้าสมาคมไหนก็ได้เลยสิ เจ๋งโคตร " เคนเนทพูดด้วยความตื่นเต้น
" จะเป็นไปได้เหรอ ค่าพลังงานที่มากกว่า 60% หลายประเภทน่ะ " อลันหันมาพูดกับเพื่อน
" ไม่ลองไม่รู้หรอกอลัน "
" พูดแล้วอาจจะไม่เห็นภาพ เอาเป็นว่าพวกเธอลองดูเองก็แล้วกัน ถ้าสัมผัสกับศิลาอนิม่าแล้วจะเห็นเองว่าเส้นใยที่มีพลังงานมากหรือน้อยมันเป็นยังไง
ใครจะลองเป็นตัวอย่างให้เพื่อนดูเป็นคนแรก ก้าวออกมาเลย " อัลวินประกาศ
" ฉันเอง " ขณะนั้นเด็กหนุ่มจากชนเผ่าควาคู คาอิมเอ่ยขึ้นพร้อมก้าวออกมาอย่างมั่นใจเป็นคนแรก
" ถ้างั้นก็วางมือลงบนศิลาอนิม่า แล้วตั้งสมาธิให้แน่วแน่ "
คาอิมค่อยๆวางมือลงบนศิลาโปร่งแสง ที่ตั้งอยู่ใจกลางของห้องแห่งนี้ รอบๆหินรูนอนิม่าสีต่างๆเริ่มส่องแสงขึ้นมา กำเนิดเป็นเส้นใยพลังงานถักทอร้อยเรียงไปมา ทอดยาวอย่างต่อเนื่องมายังศิลาโปร่งแสงตรงกลาง
เส้นใยพลังงานสีแดงมีแสงสว่างที่เข้มข้นขึ้น และยังมีเส้นใยพลังงานสีน้ำเงินอีกเส้นนึงร้อยเรียงตามกันมา ทั้งสองร้อยเรียงรวมกัน ทอดยาวกันไปจนถึงฝ่ามือของคาอิมที่วางแนบสนิทอยู่บนศิลา
เกิดเป็นคลื่นพลังงานไหลเวียนเข้าสู่ร่างกาย หินรูนสีแดงของผู้พิชิตส่องแสงสว่างขึ้นชัดเจน และต่อมาคือหินรูนของผู้ควบคุมก็ส่องสว่างขึ้นเช่นกัน
อักขระโบราณของหินรูน ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของคาอิม ศิลาและหินรูนอนิม่าส่องแสงเป็นจังหวะสลับกันไปราวกับว่ากำลังสื่อสารกันอยู่ ในที่สุดพลังงานทั้งหมดก็ไหลเวียนผ่านเข้าไปยังร่างของคาอิม และค่อยสงบลงไปพร้อมกับแสงสว่างที่มืดลงตามกัน
เจตจำนงที่ชัดเจนของเด็กหนุ่มจากชนเผ่าควาคูคนนี้ย่อมไม่มีผิดเพี้ยน และเขาคือผู้พิชิต
" เรียบร้อยแล้วเท่านี้ล่ะ ค่าพลังงานที่วัดได้คือ
ผู้พิชิต 78% ผู้ควบคุม 41%
หืม.. เป็นตัวเลขที่สูงทีเดียว " อัลวินเอ่ยขึ้น
" มันเป็นแบบนี้นี่เอง " คริสตัลพูดพร้อมกับขยับแว่นตาจ้องมองอย่างตั้งใจ
" เหอะ... ไอ้บ้านั่น คิดอยู่แล้วว่าต้องได้เป็นผู้พิชิตแน่ๆ " และเคนเนทก็ประชดประชันขึ้นมา
" เห็นแล้วใช่ไหมเส้นใยแห่งพันธะ ทุกคนที่ผ่านการคัดแยกอาเคไทป์แล้ว จะมีเส้นใยที่เป็นพลังงานแบบนี้ไหลเวียนอยู่ภายในร่างกาย เพียงแต่มันไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าก็เท่านั้น
นี่แหละคือ การคัดแยกอาเคไทป์ " อัลวินอธิบาย
" ใครจะเป็นคนต่อไป ก้าวออกมาได้เลย "
" ตาฉันบ้างล่ะ! รอเวลานี้มานานแล้ว " เคนเนทประกาศขึ้นอย่างมั่นใจ
" สู้เขาเคนเนท " " พยายามเข้านะ " อลันและคริสตัลต่างให้กำลังใจเพื่อน
" คอยดูเถอะน่า " เขายิ้มตอบและยกนิ้วให้
" ก้าวเข้ามาแล้ววางมือลง รู้ขั้นตอนแล้วนะ " อัลวินเตือนอีกครั้ง
" แน่นอนอยู่แล้ว "
ทันทีที่เคนเนทวางฝ่ามือลงบนศิลา เส้นใยพลังงานเริ่มถักทอขึ้น หินรูนสีเหลืองก็เปล่งประกายส่งแสงออกมา และตามมาด้วยหินรูนสีแดง คลื่นพลังงานไหลเวียนเข้าสู่ร่างกายของเคนเนทเช่นเดียวกัน
" อืม... ค่าพลังงานของผู้พิทักษ์ 72% ผู้พิชิต 36%
เรียบร้อยแล้ว ดีมาก คนต่อไป.. " อัลวินประกาศ
" เห้ย! เดี๋ยวสิ! ทำไมเป็นแบบนี้ ฉันอยากเป็นผู้พิชิตนะ ทำไมถึงได้พันธะของผู้พิทักษ์กันล่ะ " เคนเนทโวยวายขึ้นมา
" เคนเนท... " อลันดูท่าทางเป็นห่วงและมีสีหน้าหวาดวิตก
" เครื่องมือมันเสียหรือเปล่า มันต้องมีอะไรผิดพลาดไปแน่ๆ " เด็กหนุ่มดูกระวนกระวายใจ
" อย่ามาโทษว่าเครื่องมือผิดพลาดนะ!
ค่าพลังงานของอนิม่าที่วัดออกมาได้มันไม่เคยผิดพลาด เส้นใยพันธะถูกสร้างขึ้นจากไทป์ไหน ก็มองเห็นได้ชัดเจนอยู่แล้ว " อัลวินตอบกลับด้วยความฉุนเฉียว
" ไม่มีทาง! ฉันไม่เชื่อหรอก! " ทั้งสองยังคงเถียงกันไปมา ในขณะนั้นเองที่ลอร์ดไบรอันได้ยกมือขึ้นและเข้ามาขวางทั้งคู่เอาไว้ การประชันเสียงของทั้งคู่จึงเงียบลงไปทันที
" เจตจำนงของเธอไม่มีทางผิดหรอก ศิลาอนิม่าแค่แสดงความจริงออกมาให้เห็นเท่านั้น
ในการสอบเธอเป็นคนที่คอยปกป้องและให้ความช่วยเหลือเพื่อนอยู่เสมอ มิใช่หรือ
ฉะนั้นการเป็นผู้พิทักษ์ก็เหมาะสมกับเธอแล้ว ไม่ว่าจะยังไงเจตจำนงที่แท้จริงของเธอ ก็ไม่มีวันเปลี่ยน " ลอร์ดไบรอันอธิบาย
" อึก... " เคนเนทกลับเถียงไม่ออก
" ถ้าเข้าใจก็ไปได้แล้ว อย่าทำคนอื่นเขาเสียเวลา
คนต่อไป " อัลวินพูดต่อ
ทั้งอลันและคริสตัลต่างก็ดูเป็นห่วงเพื่อนและกังวลไม่น้อย แต่เส้นใยพันธะที่ถูกสร้างขึ้นนั้นแสดงให้เห็นเด่นชัดอย่างปฎิเสธไม่ได้
' มันเป็นแบบนั้นจริงๆ นี่น่ะเหรอการสร้างพันธะกับศิลาอนิม่า ที่ไม่มีทางหลอกเจตจำนงของตัวเองได้ ' อลันนึกขึ้นในใจ เขานึกย้อนไปยังการสอบที่ผ่านมาทุกๆรอบ การสอบรอบที่สองเคนเนทเป็นคนที่วิ่งเข้ามาช่วยเขา ในตอนที่วัวกระทิงนั้นแตกฝูงออกมา และในรอบสุดท้ายก็เช่นกัน ที่เคนเนทกระโจนออกไปช่วยลาพิสเป็นคนแรก
ความปรารถนาเป็นเพียงแค่พื้นผิวของเจตนารมณ์ แต่เจตจำนงที่แท้จริงภายในนั้นมีอยู่เพียงแค่หนึ่งเดียว เมื่อคิดได้เช่นนี้ก็ทำให้อลันเริ่มกังวลและสับสน จนหัวใจเต้นแรงขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง
เคนเนทเดินกลับมาด้วยสีหน้าซึมกระทือ คอตกมาแต่ไกล เด็กหนุ่มคนนี้หลีกเลี่ยงชะตาชีวิตของตัวเองไม่ได้ มันเป็นมรดกตกทอดจากพ่อของเขา จิตวิญญาณของผู้พิทักษ์
" เคนเนท... " อลันพูดอย่างแผ่วเบา
คริสตัลก็มองเพื่อนด้วยความเป็นห่วง
" อา... มันอาจจะจริงก็ได้ ที่เราไม่สามารถโกหกเจตจำนงของตัวเองได้ " เคนเนทพูดเสียงเรียบง่าย แต่ดูเศร้าหมองเล็กน้อย
" ฉันคงต้องยอมรับความจริง " เขายิ้มออกมา
" ..... " อลันกำมือแน่นและกัดฟันกรอด
" หากเราไม่สามารถหลีกเลี่ยงเจตจำนงของตัวเองได้ ถ้างั้นยังไงพวกเราก็ต้องก้าวต่อไปข้างหน้า " เขาพูดอย่างหนักแน่
อลันตัดสินใจอย่างแน่วแน่แล้วว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเขาจะต้องตามหาแม่ของตนให้จนได้ ถึงแม้เขาจะไม่ได้เป็นนักสำรวจอย่างที่หวังไว้ก็เถอะ วันเวลาที่เขาเฝ้ารอคอยมันช่างเนิ่นนานซะเหลือเกิน และวันนี้คือจุดเริ่มต้นใหม่ของเส้นทางที่พวกเขาจะเลือกเดิน
เคนเนทมองเห็นสีหน้าแววตาอันมุ่งมั่นของเพื่อน ครั้งนี้กลับเป็นตัวเขาเองที่จะยอมแพ้งั้นเหรอ
" ต้องงี้สิ! สมกับเป็นเพื่อนฉัน ลุยเลยอลัน! " เคนเนทตบไปที่หลังของอลันเพื่อให้กำลังใจเพื่อน
" ลุยกันเลย! " อลันมุ่งมั่นและเดินหน้าออกไป
" หือ... พร้อมแล้วใช่ไหม วางมือบนศิลาได้เลย " อัลวินสังเกตเห็นอลันที่ก้าวออกมาอย่างมั่นใจ
" ครับ! " เขาตอบ อลันค่อยๆวางมือลงบนก้อนศิลาพร้อมกับตั้งสมาธิอย่างแน่วแน่
' เอาล่ะ จะเป็นยังไงก็เป็นกันนะ ' เขานึกขึ้นในใจ
" .......... "
" ผู้เข้ารับการคัดแยก วางมือลงบนศิลาได้แล้ว " อัลวินเอ่ย
" วะ... วางแล้วครับ " อลันตอบ
" ตั้งสมาธิให้มั่น "
" ........ " ทุกอย่างเงียบสนิท ไร้ซึ่งปฎิกริยาและการตอบสนองใดๆ
" หืม... "
อัลวินหันมองซ้ายมองขวาไปยังอุปกรณ์วัดค่า เขาสังเกตทุกอย่างทั้งหินรูนและหินศิลาอนิม่า แต่กลับไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น เงียบสนิทไร้วี่แววไร้ซึ่งแสงสว่างหรือเส้นใยพันธะของหินรูนทุกชนิด
" เกิดอะไรขึ้นน่ะ " เคนเนทเอ่ยขึ้น
" ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ " คริสตัลตอบ
ท่ามกลางความเงียบงันของทุกคน อลันใจเต้นแรงขึ้นจนผิดปกติ เขาดูวิตกกังวลอย่างมากในตอนนี้
" อุปกรณ์ก็ดูปกติดี เกิดอะไรขึ้นเนี่ย " อัลวินดูสับสนพลางสำรวจไปรอบๆ
" ลองดูอีกครั้งสิ "
" ครับ! " อลันยังคงตั้งมั่น
' ขอร้องล่ะ แสดงออกมาให้ผมเห็นที ' เขานึกในใจ
" ......... "
" เป็นไปได้ยังไง " อัลวินคิ้วขมวดด้วยความสงสัย
" มีอะไร อัลวิน " ลอร์ดไบรอันหันมาเอ่ยถาม
" มันไม่น่าจะเป็นแบบนี้ได้ " เขาพึมพำ
" .......? " ลอร์ดไบรอันหันมองหน้าอัลวิน
" นี่มัน... ไม่มีค่าพลังงานอะไรเกิดขึ้นเลย แม้แต่เปอร์เซ็นต์เดียว " อัลวินพูดออกมาด้วยท่าทางตกใจ
" ว่าไงนะ! " เคนเนทที่กำลังตกตะลึงก็ตะโกนขึ้นมา
ขณะที่อลันหันหน้ามามองทุกคน ความสับสนเกิดขึ้นในทันที ท่ามกลางความประหลาดใจของใครหลายคน เกิดอะไรขึ้นกับเขา เหตุใดจึงไร้ซึ่งเส้นใยพันธะ เหตุใดถึงไม่มีเจตจำนง หรือโชคชะตากำลังเล่นตลกอะไรกับเด็กหนุ่มคนนี้
จบตอน.
