การผจญภัยที่เต็มไปด้วยพลังอำนาจลึกลับของโลกแห่งศิลา และความปราถนาอันยากจะหยั่งถึงของจิตใจมนุษย์
แฟนตาซี,ลึกลับ,ดราม่า,แอคชั่น,ผจญภัย,ลึกลับ,ต่างโลก,เวทมนตร์,แอคชั่น,ผจญภัย,ดราม่า,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
การผจญภัยที่เต็มไปด้วยพลังอำนาจลึกลับของโลกแห่งศิลา และความปราถนาอันยากจะหยั่งถึงของจิตใจมนุษย์
ผู้แต่ง
1ValD
เรื่องย่อ
Note
นิยายเรื่องนี้อ่านฟรีจนจบ จะอัพเดทตอนใหม่ 2-3 วันต่อหนึ่งตอนนะครับ (ถ้าไม่ติดอะไร)
สำหรับตอนพิเศษจะลงในอีบุ๊คหลังนิยายจบแล้ว และจะทำการ Edit ต้นฉบับครั้งใหญ่ก่อนทำเป็นอีบุ๊ค
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายแฟนตาซี แนวดราม่าผจญภัย อาจจะมีเนื้อหาการบรรยายถึงการต่อสู้และฉากน่ากลัวในบางช่วงบางตอน และโปรดระวังเนื้อหาที่อาจมีความตึงเครียด
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน ชื่อตัวละคร สถานที่หรือเหตุการณ์ต่างๆ เป็นสิ่งที่ถูกสมมุติขึ้นในนิยาย
นิยายเรื่องนี้เป็นออริจินัลของผู้แต่ง
ขอสงวนลิขสิทธิ์ตามพรบ.ลิขสิทธิ์ All rights reserved
ANIMA
A thousand years ago
Anima stone was born in this world
Nobody knows where it came from or how it was born. They express their dominance throughout the world. From the land and sky to the deepest ocean.
In that Era, humanity discovered power. Learn how to use Anima power.
The Six Sages of Origin have various sorts of power. They polished a gemstone made of crystalline anima stone. To utilize their abilities and categorize them into six sorts. Until now, they have called
The Six Archetype
เมื่อหลายพันปีก่อน
ศิลาอนิม่าถือกำเนิดขึ้นมาบนโลก ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ว่ามันมาจากแห่งหนใดหรือกำเนิดขึ้นได้อย่างไร มันสำแดงพลังงานมหาศาลปลดปล่อยออกมา กระจายไปทั่วพื้นพิภพและท้องนภา ยันบาดาลลึกสุดมหาสมุทร
มนุษย์ในยุคนั้นได้ค้นพบขุมพลังและเรียนรู้นำมันมาศึกษา จนกระทั่งสามารถใช้งานแหล่งพลังงานจากศิลาอนิม่า ปราชญ์ทั้งหกผู้เป็นต้นกำเนิดแห่งพลัง ได้เจียระไนอัญมณีจากศิลาอนิม่าที่ตกพลึก เพื่อการใช้งานขุมพลังของมัน และแบ่งแยกรูปแบบของพลังเอาไว้หกประเภทด้วยกัน โดยถูกเรียกขานต่อกันว่า
อาเคไทป์ทั้งหก
The Anima Stone's history is still a mystery today. Though its energy has been harnessed by humans, their true nature remains mostly unknown.
This is a story about the adventures of young boys and girls as they take The Archetype Selection Exam.
Alun. A young boy dreams of becoming an explorer in order to explore a vast world.
And search for his missing mother. What will be the fate of this young boy?
Welcome to the world of Anima's Stone
จวบจนกระทั่งปัจจุบัน เรื่องราวของศิลาอนิม่ายังคงเป็นปริศนา มนุษย์เรียนรู้ที่จะใช้งานพลังงานเหล่านั้น แต่ทว่าก็ยังไม่สามารถเข้าใจถึงแก่นแท้ของมันได้
นี่คือเรื่องราวการผจญภัยของเด็กหนุ่มสาว ในการเข้ารับการสอบคัดเลือกอาเคไทป์
อลัน เด็กหนุ่มผู้มีความฝันอยากเป็นนักสำรวจ เพื่อที่จะออกสำรวจโลกที่กว้างใหญ่ และเดินทางตามหาแม่ของเขาที่หายตัวไป โชคชะตาของเด็กหนุ่มผู้นี้จะเป็นเช่นไร ขอต้อนรับเข้าสู่โลกของศิลาแห่งมนายตนะ
Impelle` Anima
ดับแสงดวงตะวัน...
ยามเมื่ออาทิตย์ใกล้อัสดง และแสงสุดท้ายของวันกำลังจะหมดไป
ประกายแสงพลันริบหรี่ลง... เสียงเรียกหาของหัวใจกลับกู่ร้องขึ้นอย่างบ้าคลั่ง โอบกอดความฝันเอาไว้อย่างหลงละเมอ ความปรารถนาถูกปิดกั้นไว้ชั่วขณะ ถ้าหากวิ่งผ่าความมืดมิดนี้ไปจะเข้าใกล้ความหวังหรือไม่นะ...
ณ ห้องคัดแยกอาเคไทป์ ชั้นบนสุดของหอคอย
เวลานี้ดวงอาทิตย์ใกล้ลับขอบฟ้า ผู้เข้ารับการคัดเลือกที่ผ่านพ้นขั้นตอนสุดท้ายแล้ว ได้ออกเดินทางกลับไปยังบ้านอันเป็นที่พักพิงของพวกเขา
เหลือแค่เพียงอลันและเพื่อนทั้งสอง ที่ยังรอคอยความหวังสุดท้ายอยู่ และเบื้องหน้าคือเหล่าคณะกรรมการทั้งสี่ เตรียมพร้อมที่จะประกาศเรื่องราวสุดท้ายของการสอบครั้งนี้
ความเงียบหนักอึ้งเข้าทับโถม บรรยากาศตึงเครียดเข้าครอบงำ เงียบเสียจนได้ยินเสียงที่แผ่วเบาที่สุดของร่างกายและหัวใจดวงนั้นที่สัมผัสได้ถึงชีพจรที่เต้นเป็นจังหวะ
" เธอชื่อว่า อลัน ใช่ไหม " ลอร์ดไบรอันเอ่ยขึ้นเพื่อยุติความสงบนั้น
" หลังจากที่พวกเราได้พิจารณากันเกี่ยวกับคุณสมบัติทั้งหมดของเธอแล้ว เธอมีคุณสมบัติมากพอที่จะได้รับการคัดเลือกเข้าสู่สมาคมของอาเคไทป์
แต่เนื่องจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทำให้เธอไม่สามารถสร้างพันธะขึ้นกับศิลาอนิม่าได้ จึงไม่สามารถคัดและแบ่งแยกอาเคไทป์ของเธอกับสมาคมใดๆ "
" ฉะนั้น... "
" ......อึก " อลันกลืนน้ำลายและเงียบฟัง ด้วยความตื่นเต้นและผสมปนเปไปด้วยความสับสน
" ฉันจะอนุญาตให้เธอ เข้ารับการฝึกหัดด้วยการเป็น อาเคไทป์ฝึกหัด โดยไม่จำเป็นต้องขึ้นตรงต่อสมาคมใดๆ เธอสามารถเลือกเข้าร่วมสมาคมใดก็ได้ตามความต้องการของเธอเอง
และหลังจากนี้ภายในเวลาสามปี เธอจะต้องกลับมาเข้ารับการคัดแยกไทป์อีกครั้ง เพื่อแสดงถึงเจตจำนงและสร้างพันธะ ก่อนที่จะถึงเวลาตามเกณฑ์ที่ทางสหพันธ์กำหนดเอาไว้ " ลอร์ดไบรอันกล่าวโดยชัดเจน
" โว้ว! เจ๋งไปเลย อลัน! " เคนเนทตบไหล่เพื่อนดังป้าบ เขาดีใจจนออกนอกหน้า
" จริงเหรอครับ! หมายความว่าผมสามารถฝึกหัดที่สมาคมไหนก็ได้เหรอ " อลันถามอย่างดีใจและตื่นเต้นสุดขีด แววตาเขาเป็นประกายเจิดจรัสขึ้นอีกครั้ง
" ถูกต้อง "
" เยี่ยมไปเลยอลัน! ดีใจด้วยนะ " คริสตัลดีใจ เธอโผเข้ากอดกับอลันอย่างร่าเริง
ทั้งสามคนต่างคึกคักปลาบปลื้มใจ และยินดีไปกับความหวังสุดท้ายของอลันที่ได้การตอบรับ ท่ามกลางรอยยิ้มของพวกเขา และใบหน้าที่อ่อนโยนบ่งบอกถึงความโล่งใจของเหล่าคณะกรรมการ
" สำหรับเรื่องราวที่เกิดขึ้น ทางคณะกรรมการต้องขอแสดงความเสียใจ ที่เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดนี้ขึ้น
แต่ความจริงแล้ว อาจจะเป็นเพราะศิลาอนิม่าก้อนนี้ ไม่ใช่ของจริง " ลอร์ดไบรอันเอ่ยเรียบๆพร้อมกับเอามือวางบนศิลาโปร่งแสงก้อนนั้น
" ลอร์ดไบรอัน! ท่าน.... " อัลวินตะโกนขึ้นมาด้วยความตกใจทันที
" ไม่เป็นไร อัลวิน "
" อะไรนะ! หมายความว่าไงเนี่ย!? " เคนเนทมีท่าทีสงสัยจนคิ้วขมวดขึ้น
" นี่พวกเราทุกคน... สร้างพันธะกับศิลาของปลอมขึ้นมาเหรอคะ? " คริสตัลเองก็ดูตกใจและสับสนเช่นเดียวกัน
" มันหมายความว่ายังไงครับ " สีหน้าของอลันเปลี่ยนไปอีกครั้ง
" พันธะที่ถูกสร้างขึ้น เป็นของจริงแน่นอน
เพียงแต่ศิลาอนิม่าและหินรูนพวกนี้ คือแบบจำลองเพื่อการคัดแยกเท่านั้น " ลอร์ดไบรอันอธิบาย
" หมายความว่า พวกเธอสร้างพันธะขึ้นโดยใช้ศิลาจำลองนี้ส่งต่อพลังไปยังศิลาอนิม่าของจริง " อัลวินพูดเสริม
" ถ้างั้นทำไมไม่ลองให้อลัน สร้างพันธะกับศิลาของจริงเลยล่ะ " เคนเนทและอลันก็โพล่งถามขึ้น
" แล้วศิลาของจริง อยู่ที่ไหนเหรอครับ "
" เป็นไปไม่ได้หรอกเลิกคิดได้เลย ไม่มีใครสามารถสัมผัสกับศิลาอนิม่าของจริงได้แบบตรงๆ " อัลวินตอบ
" ทำไมล่ะ "
" ศิลาอนิม่าทรงพลังมากเกินกว่ามนุษย์ทั่วไปจะแตะต้องมันได้ ผู้ใดที่สัมผัสกับมันโดยตรงร่างกายจะสูญสลายกลายเป็นเถ้าธุลี " เขาเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง
จากคำบอกเล่าของผู้รอบรู้แห่งเมดิโอลัน ทำให้ทั้งสามคนเกิดความเคลือบแคลงใจ และสงสัยถึงข้อเท็จจริงดังกล่าว
" ฉันไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนี้มาก่อนเลยนะคะ "
" ทำไมถึงบอกเรื่องนี้กับพวกเราเหรอครับ "
" ใช่ๆถ้างั้นจะบอกพวกเราทำไมล่ะ "
" ที่จริง... เรื่องราวของศิลาอนิม่านั้น ไม่อนุญาตให้คนทั่วไปได้รับรู้ มีเพียงแค่กษัตริย์ทั้งสี่ประเทศและอาเคไทป์ระดับสูงอย่างตราทองคำเท่านั้น ที่รู้จักตัวตนแท้จริงของศิลา
...ฉันก็ไม่รู้ว่าคนที่บอกพวกเธอกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่
ใช่ไหม... ลอร์ดไบรอัน " อัลวินเหลือบตาไปและเอ่ยถามตุลาการสูงสุดผู้นั้น
" พวกเธอ... เชื่อในเรื่องโชคชะตาไหม
ไม่มีเหตุอันใด... ที่เกิดขึ้นโดยบังเอิญหรอก
ถ้าพวกเธออยากรู้ผลของเหตุนั้น ก็จงตามหาเส้นทางของตนเอง " ลอร์ดไบรอันกล่าวอย่างเยือกเย็น แววตาของเขาจ้องมองมา มันดูตั้งมั่นราวกับฝากฝังบางอย่างให้กับเด็กเหล่านี้ไว้
" พูดอะไรของท่านเนี่ย... ดูไม่สมกับเป็นตัวเองเลยนะ " อัลวินรู้สึกแปลกใจในคำพูดของเขามาก ผู้ชายที่เป็นคนจริงจังและชัดเจนอย่างลอร์ดไบรอัน กลับพูดเรื่องของโชคชะตาที่ไม่อาจจะเข้าใจได้ มันผิดวิสัยของผู้ควบคุมระดับสูงเช่นเขา
" ทางคณะกรรมการ หมดเรื่องที่จะประกาศแล้ว " ...หลังจากนั้นลอร์ดไบรอันก็เดินจากไปอย่างเงียบๆ
" อะไรกันเนี่ย ฉันงงไปหมดแล้ว " เคนเนทดูสับสนทันที เด็กหนุ่มคนนี้สมองช้าเป็นธรรมดาอยู่แล้ว แต่ถึงอย่างนั้นแม้แต่คริสตัลเองก็พลันสับสนไปด้วย
" เข้าใจแล้วครับ... ผมจะออกเดินทางเพื่อตามหาเส้นทางของตัวเองให้ได้ " ความมุ่งมั่นเกิดขึ้นในแววตาของอลัน เขายังไม่เลิกล้มความตั้งใจของตน และพร้อมที่จะก้าวเดินต่อไปข้างหน้า
" ขอให้โชคดีแล้วกัน ถ้างั้นวันนี้ก็จบลงเพียงเท่านี้ล่ะ " อัลวินกล่าวอวยพรสั้นๆและเดินจากไปพร้อมกับคณะกรรมการคนอื่นๆ
ในระหว่างทางขณะที่เหล่ากรรมการกำลังเดินทางกลับกันนั้น อัลวินเดินตามหลังมีร่าและเขาก็เอ่ยปากขึ้น...
" มีร่า... ขอคุยด้วยได้ไหม "
" ได้สิ มีธุระอะไรกับข้าหรือ " เธอตอบทันที
" ฉันขอร้อง อย่าพึ่งบอกเรื่องนี้กับแม่ทัพแม็กซ์เวลจะได้ไหม "
" ...... " มีร่าเงียบไปชั่วครู่
" ข้าโกหกท่านแม็กซ์เวลไม่ได้ "
" งั้นบอกเฉพาะสิ่งที่เธอเห็น จะได้ไหม... "
" ไม่รับปาก... " เธอปิดการสนทนาและหันหลังเดินจากไปเงียบๆ ผู้เฝ้ามองมิเคยพูดเท็จ มีร่าไม่อาจตกปากรับคำนั้นได้
หลังจากที่ทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับ
อลัน เคนเนทและคริสตัล ต่างก็เดินทางออกจากหอคอยแห่งนี้ พร้อมกับความผูกพันและรู้สึกใจหายไม่น้อยแม้จะเป็นช่วงเวลาอันสั้น แต่ก็นับว่าเป็นการผจญภัยที่เต็มไปด้วยอารมณ์และความรู้สึกมากมาย
" เฮ้อ... รู้สึกใจหายเหมือนกันแหะ ที่ต้องจากไปแล้ว " เคนเนทเอ่ยขึ้นเป็นคนแรก
" นั่นสิคะ พวกเราสนุกกันมากเลยนะ " คริสตัลยิ้ม
" นั่นสิ ถ้าผมไม่เจอกับเคนเนทและคริสตัลก็คงจะเหงาน่าดู " อลันก็เช่นกัน
" จากนี้ไป จะทำยังไงกันต่อดีล่ะ "
" ฉันจะกลับไปที่บ้านก่อนค่ะ พี่ลาพิสคงรออยู่ที่เมืองแล้ว หลังจากนั้นคงไปรายงานตัวที่สมาคมผู้รอบรู้ต่อนะ " คริสตัลบอกกับทั้งสอง
" ผมยังไม่รู้เลยว่าจะทำยังไงต่อดี " อลันยังคงดูกังวล
" อืม... คิดมากน่าอลัน เอางี้ไหม ไปเที่ยวหมู่บ้านของฉันสิ " เคนเนทเอ่ยปากชวนเพื่อน
" ฉันจะพานายไปหาคนๆนึง ที่หมู่บ้านของฉัน
ถ้าไปพบกับเธอ รับรองว่านายจะต้องรู้แน่ว่า " โชคชะตา " ที่คณะกรรมการพูดถึงคืออะไร "
" ใครกันเหรอ? เคนเนท "
" แม่เฒ่าตาบอด เป็นนักพยากรณ์ประจำหมู่บ้านฉันเอง "
" จะไว้ใจได้ไหมเนี่ย... เคนเนท " คริสตัลขมวดคิ้วดูสงสัยในตัวเพื่อนทันที
" ไว้ใจได้อยู่แล้วน่าคริสตัล คำพยากรณ์ของแม่เฒ่าน่ะแม่นยำมากเลยนะขอบอก
ว่าไง สนใจจะไปลองดูไหมล่ะอลัน "
" อืม... สนใจสิไม่ว่าจะต้องทำยังไง ผมจะต้องหาวิธีสร้างพันธะให้ได้ " เขาตอบอย่างมุ่งมั่น
" โห... ปล่อยอลันไว้กับเคนเนทสองคน จะไหวไหมเนี่ย เดี๋ยวก็พาอลันเสียคนหรอกค่ะ "
" นี่! คริสตัล เห็นฉันเป็นคนยังไงเนี่ย ฉันดูแลเพื่อนดีอยู่แล้วน่า "
" ตกลงเคนเนท ขอผมจะไปหมู่บ้านด้วยคนนะ "
" ก็ตามใจทั้งสองคนนะ ถ้ามาที่เมืองหลวงก็แวะมาหาฉันที่บ้านตระกูลเรนนาร์ดได้เลยนะคะ "
" ได้เลยคริสตัล ไว้พวกเราจะแวะไปนะ " อลันรับคำ
" ถ้างั้นพวกเราแยกกันตรงนี้ล่ะ "
" โชคดีนะทั้งสองคน ดูแลตัวเองด้วยนะคะ " คริสตัลกล่าวคำอำลาและโบกมือให้กับเพื่อนทั้งสอง
" โชคดีนะ คริสตัล "
ทั้งสามคนต่างร่ำลาและแยกย้ายกัน เพื่อออกเดินทางครั้งใหม่ตามเส้นทางของตน แม้ไม่มีคำพูดจับใจอันใดแต่พวกเขาทั้งสามก็ผูกพันกันด้วยสายใยแห่งโชคชะตาที่นำพาทุกคนมาเจอกัน
และเมื่อเส้นทางหนึ่งได้สิ้นสุดลง ประตูบานใหม่กำลังจะถูกเปิดออกแทน หนทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไรกัน...
ณ พื้นที่ปกครองพิเศษส่วนกลาง ตะวันออกเฉียงใต้ของดาคาห์รี
ท้องฟ้าอันมืดมิดภายใต้แสงดาว เสียงสะท้อนของสายลมรุนแรงพัดผ่านเนินทรายอันเวิ้งว้าง บนเนินผาสูงโดดเดี่ยวที่ยื่นออกมานอกทะเล " ผาคร่ำครวญ "
ลมที่พัดผ่านร่องลึกของหุบเหวส่งเสียงดังโหยหวน กอปรกับเสียงของเกลียวคลื่นที่ซัดเข้าใต้เชิงผา จึงเป็นชื่อที่เรียกขานต่อกันมา
" เป็นอย่างไรบ้าง จามาล... " ชายชราผู้สวมผ้าคลุมเก่าๆสีคราม นั่งอยู่เพียงลำพังริมผาแห่งนี้
ในความมืดของราตรี หมอกควันจางๆก็ปรากฏขึ้น และมาพร้อมกับบุรุษลึกลับผู้สวมผ้าคลุมสีดำ
" ข้าเกรงว่าท่านอาจจะไม่ชอบใจเรื่องที่ข้าจะบอก ท่านอาจารย์ " เขาเอ่ย
" พูดออกมา ข้ารอฟังอยู่ "
" .....เด็กหนุ่มคนนั้นที่ท่านให้จับตามอง เขาไร้ซึ่งพลังและไม่ได้สร้างพันธะกับอนิม่า "
" .....!! " ชายชราพลันเงียบอึ้งไปชั่วขณะ คำบอกเล่าที่เขาไม่คาดคิด ปรมาจารย์ลึกลับผู้นี้ใช้ความนึกคิดลองไตร่ตรองดูอยู่โดยเงียบ
' เป็นไปไม่ได้ ที่บุตรของชายผู้นั้นจะไร้ซึ่งพลัง ' เขานึกตรึกตรอง สีหน้าของชายชราผู้สันโดษไม่เคยจริงจังเช่นนี้มาก่อน และจามาลผู้เป็นลูกศิษย์ก็สังเกตเห็นและรับความรู้สึกนึกคิดของเขาเช่นกัน
" ...ท่านจะทำอย่างไรต่อ "
" ..... " ชายชรายังคงเงียบงัน
ไม่นานเขาก็ลุกขึ้นอย่างช้าๆ ผ้าคลุมเก่าๆพลิ้วไหวไปตามสายลม ผู้เฒ่ามองจ้องตาลูกศิษย์ของเขาแล้วจึงเอ่ยพูด
" ออกเดินทางกันเถอะจามาล
เราจะรอดูว่าโชคชะตาจะนำพาพวกเขาไปทางใด และยามเมื่อถึงเวลาพวกเราจะไปรอคอยบนเส้นทางนั้น "
" ครับ " จามาล ออกเดินทางติดตามอาจารย์ของตนไป พวกเขาเคลื่อนไหวอีกครั้ง
และเป็นอีกครา... ที่หมากบนกระดานเริ่มก้าวเดิน
จบพาร์ทที่หนึ่ง.