“กูอยากถามมึงว่ามึงคิดยังไงกับยัยว่าน”
วิญาดาเอ่ยถามเพื่อนด้วยความอยากรู้ เธอจะได้เอาไปบอกเพื่อนถูก แต่ดูจากหน้าตอนที่ยัยว่านสารภาพรักกับวรวิทย์ เธอก็รู้แล้วว่ามันคิดยังไง แต่ก็อยากถามมันให้แน่เธอจะใจ
“มันมีแฟนแล้ว มันจะไปคิดอะไรยัยวิ มึงนี่ก็ถามแปลก”
ทศวรรษว่าให้เพื่อนสาวไม่จริงจังนัก
“กูรู้ แต่กูก็อยากรู้จากปากมึงไง มึงคิดยังไงกับว่าน เอาความจริงนะ”
วิญาดาบอกเพื่อนน้ำเสียงจริงจัง พร้อมกับตั้งใจฟังคำตอบของวรวิทย์
วรวิทย์มองหน้าเพื่อนสาวก่อนจะตอบ
“กูไม่ได้ชอบว่าน กูคิดกับมันแค่เพื่อน กูไม่ได้รู้สึกอะไรกับมันเลย กูไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันแอบชอบกูอยู่ ตอนกูได้ยินที่มันพูดกูก็ตกใจ ไม่คิดว่ามันจะชอบกู”
วรวิทย์บอกความในใจให้เพื่อนฟัง เขาคิดกับว่านแค่เพื่อน
รัก,ชาย-หญิง,ไทย,เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ,วรวิทย์,รัก,ว่านรัก,ดลวัฒน์,วิญาดา,เพื่อนสนิท,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ว่านรักลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงียและเธอก็ลุกขึ้นนั่งสักพักเธอก็เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่หัวเตียงขึ้นมาดูเวลา เธอร้องออกมาด้วยความตกใจตาเบิกกว้าง
"เจ็ดโมง!"
ว่านรักพูดขึ้นมาเสียงดัง เมื่อดูเวลาในโทรศัพท์ เสียงของเธอไม่ทำให้คนที่นอนอยู่ข้าง ๆ ตื่นขึ้นมาเลยสักนิด แถมยังนอนกรนเสียงดังอีกต่างหาก
"ยัยวิ วิ"
เธอเรียกเพื่อนเสียงไม่เบานัก แต่วิญาดาก็ไม่ตื่น
วิ หรือ วิญาดา สูงร้อยเจ็ดสิบหกเซนติเมตร เป็นคนอ้วน ผิวสีแทน ผมสีน้ำตาลยาว เรียนคณะสถาปัตยกรรม ปีสี่ ชอบขนมเป็นชีวิตจิตใจ และชอบกินหมูกะทะด้วย ส่วนเธอ ชื่อว่าน ชื่อจริงว่านรัก รูปร่างเหมือนกับยัยวิ และผิวสีแทนเกือบจะดำ ผมสั้นสีดำ สูงร้อยเจ็ดห้า เรียนคณะสถาปัตยกรรม ปีสี่
ชอบกินน้ำผลไม้ ส้มตำ
ไก่ย่าง
"วิ ตื่น ๆ มันจะสายแล้วนะพวกเรามีเรียนแปดโมงนะแก"
ว่านรักทั้งพูดทั้งเขย่าตัวเพื่อปลุกเพื่อนให้ตื่น พวกเธอมีเรียนตอนแปดโมงเช้า คาบนี้เธอขาดไม่ได้ เพราะอาจารย์สุนีดุมาก ถ้าใครที่ขาดวิชานี้ หรือวิชาอื่น ๆ ของอาจารย์สุนีบ่อย ๆ จะโดนหักคะแนน ตามครั้งที่ไม่ได้เข้าเรียนคาบนั้น แถมวิชานี้เป็นวิชาหลักของพวกเธอสามคนด้วย เธอต้องไปเรียนให้ทันคาบนี้
ถ้าไปสาย พวกเธอก็จะโดนลงโทษด้วยการวิ่งรอบสนาม และโดนหักคะแนนคนละสองคะแนนอีกด้วย
"วิ! ถ้าแกไม่ตื่นฉันจะเอาน้ำมาสาดแล้วนะ"
ว่านรักพูดขึ้นมาเสียงดัง วิญาดาที่ได้ยินก็ลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย
"อะไรแก ขอนอนต่ออีกห้านาทีนะ"
พูดจบก็นอนหันข้างให้ว่านรักทันที
"ก็แล้วแต่แกนะ แกอยากโดนหักคะแนนจนหมดก็ตามใจ อาจารย์สุนียิ่ง โหด ๆ อยู่ แกไม่กลัวเหรอ ไม่ไปก็แล้วแต่"
วิญาดาที่ได้ยินชื่ออาจารย์สุนีก็ดีดตัวลุกขึ้นนั่งทันที
"ห๊ะ! วันนี้เรามีเรียนกับอาจารย์สุนีเหรอแก"
วิญาดาถามเพื่อนด้วยความตกใจ เธอนึกว่าวันนี้พวกเธอมีเรียนกับอาจารย์สุชาติซะอีก
"เออ แกคิดว่าวันนี้เรามีเรียนกับอาจารย์สุชาติรึไง ถึงได้นอนตื่นสายแบบนี้"
วิญาดาพยักหน้า ปกติถ้ามีเรียนกับอาจารย์สุนีวิญาดาจะตื่นเช้าเสมอและจะรีบไปที่มหาลัยให้ทันคาบอาจารย์สุนี ว่านรักคิดว่าที่เพื่อนนอนตื่นสายก็เพราะวิญาดาคิดว่าวันนี้มีเรียนกับอาจารย์สุชาติ อาจารย์สุชาติเป็นคนใจดี เรียนกับอาจารย์มาสายได้ไม่เกินสิบนาทีได้ บางครั้งอาจารย์ก็เข้าสอนช้า บางวันก็เข้าสอนตรงตามเวลา ใครที่มาสายอาจารย์สุชาติไม่เคยทำโทษ แค่ตักเตือนเท่านั้น แต่ใครที่มาสายเกินยี่สิบนาที ก็จะโดนทำโทษนิด ๆ หน่อย ๆ ไม่เหมือนกับอาจารย์สุนีที่ทั้งโดนหักคะแนนแล้ว ยังต้องมาวิ่งรอบสนามอีก ไม่ใช่รอบเดียวนะ สองรอบ
"แกอาบน้ำก่อนเลยนะเดี๋ยวฉันไปปลุกไอ้เสือก่อน"
"อืม"
แล้วว่านรักก็เดินออกจากห้องไป เธอเดินไปห้องของทศวรรษ
ก๊อก ก๊อก
ว่านรักยกมือขึ้นเคาะประตู ไม่มีเสียงตอบรับจากข้างใน เธอเลยตัดสินใจหมุนลูกบิดเปิดประตูเข้าไป ประตูมันเปิดได้ ทศวรรษไม่ได้ล็อคประตู เธอเดินเข้าไปในห้องก็เห็นเพื่อนชายนอนคลุมโปงอยู่บนเตียง เธอเดินเข้าไปยืนใกล้ ๆ เตียง และจับผ้าห่มเปิดออก ว่านรักตกใจตาเบิกกว้างที่เห็นผู้หญิงนอนอยู่ข้างทศวรรษ
"เอาอีกแล้วนะไอ้เสือ เสือสมชื่อจริง ๆ นะมึง"
ว่านรักบ่นให้เพื่อนเสียงเบา มันเอาผู้หญิงมานอนด้วยทุกอาทิตย์ ไม่ซ้ำหน้ากันเลยแต่ละคน เธออยากจะบ้าตายเข้ามาปลุกมันทีไรเจอแต่ผู้หญิงนอนไม่ใส่เสื้อข้าง ๆ มันตลอด เห็นทีไรเธอตกใจตลอด แต่บางวันที่เธอมาปลุกไอ้เสือก็ไม่เห็นนะ แต่ส่วนมากเธอจะเห็นผู้หญิงนอนกับมันมากกว่า ก็มันรวยนิเนาะ จะทำอะไรก็ได้ที่มันอยากจะทำ แถมพวกผู้หญิงก็เขาหามันทุกวันเพราะว่ามันรวย หล่อ แบดบอย กล้ามเป็นมัด ๆ เธอจะไปว่าอะไรมันได้ ก็มันให้เธอกับยัยวิมาอยู่โคนโดของมันฟรี ๆ แถมค่าน้ำค่าไฟไม่ต้องจ่าย แต่เธอกับยัยวิก็เกรงใจที่มันให้พวกเธอมาอยู่ด้วยฟรี ๆ ก็เลยอยากจะออกค่าน้ำค่าไฟช่วยมัน และทำกับข้าวให้มันกินหลังเลิกเรียนทุกวัน
วันไหนที่มันไม่กลับมาที่โคนโดพร้อมกับพวกเธอ เธอก็จะไม่ได้ทำอาหารเพื่อมัน ตอนแรกไอ้เสือก็ไม่ยอม บอกว่าไม่เป็นไร แต่เธอก็เกรงใจมัน เธอก็เลยบอกว่าถ้าไม่ให้พวกเธอทำตามที่พูด พวกเธอก็จะไม่มาอยู่คอนโดกับมัน ไอ้เสือก็เลยยอม ว่านรักเอาผ้าห่มปิดไว้เหมือนเดิมและเดินไปหาเพื่อนชายที่นอนหลับสบายอยู่บนเตียง เธอเอามือตบหน้าไอ้เสือเบา ๆ และเรียกชื่อมัน ทศวรรษไม่ตื่น
"ไอ้เสือ ตื่น ๆ"
คราวนี้ว่านรักตบหน้าเพื่อนชายแรงขึ้น ทศวรรษปัดมือว่านรักออกและนอนหันหลังให้เธอ
"กูปลุกมึงแล้วนะไอ้เสือ อย่ามาว่ากูที่หลังแล้วกัน"
พูดจบว่านรักก็เดินออกไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปมหาลัย
