“กูอยากถามมึงว่ามึงคิดยังไงกับยัยว่าน” วิญาดาเอ่ยถามเพื่อนด้วยความอยากรู้ เธอจะได้เอาไปบอกเพื่อนถูก แต่ดูจากหน้าตอนที่ยัยว่านสารภาพรักกับวรวิทย์ เธอก็รู้แล้วว่ามันคิดยังไง แต่ก็อยากถามมันให้แน่เธอจะใจ “มันมีแฟนแล้ว มันจะไปคิดอะไรยัยวิ มึงนี่ก็ถามแปลก” ทศวรรษว่าให้เพื่อนสาวไม่จริงจังนัก “กูรู้ แต่กูก็อยากรู้จากปากมึงไง มึงคิดยังไงกับว่าน เอาความจริงนะ” วิญาดาบอกเพื่อนน้ำเสียงจริงจัง พร้อมกับตั้งใจฟังคำตอบของวรวิทย์ วรวิทย์มองหน้าเพื่อนสาวก่อนจะตอบ “กูไม่ได้ชอบว่าน กูคิดกับมันแค่เพื่อน กูไม่ได้รู้สึกอะไรกับมันเลย กูไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันแอบชอบกูอยู่ ตอนกูได้ยินที่มันพูดกูก็ตกใจ ไม่คิดว่ามันจะชอบกู” วรวิทย์บอกความในใจให้เพื่อนฟัง เขาคิดกับว่านแค่เพื่อน

เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน - 3 ตอนที่ 3 โดย มลพิสุทธิ์. @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ชาย-หญิง,ไทย,เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ,วรวิทย์,รัก,ว่านรัก,ดลวัฒน์,วิญาดา,เพื่อนสนิท,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

รัก,ชาย-หญิง,ไทย

แท็คที่เกี่ยวข้อง

เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ,วรวิทย์,รัก,ว่านรัก,ดลวัฒน์,วิญาดา,เพื่อนสนิท

รายละเอียด

เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน โดย มลพิสุทธิ์. @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

“กูอยากถามมึงว่ามึงคิดยังไงกับยัยว่าน” วิญาดาเอ่ยถามเพื่อนด้วยความอยากรู้ เธอจะได้เอาไปบอกเพื่อนถูก แต่ดูจากหน้าตอนที่ยัยว่านสารภาพรักกับวรวิทย์ เธอก็รู้แล้วว่ามันคิดยังไง แต่ก็อยากถามมันให้แน่เธอจะใจ “มันมีแฟนแล้ว มันจะไปคิดอะไรยัยวิ มึงนี่ก็ถามแปลก” ทศวรรษว่าให้เพื่อนสาวไม่จริงจังนัก “กูรู้ แต่กูก็อยากรู้จากปากมึงไง มึงคิดยังไงกับว่าน เอาความจริงนะ” วิญาดาบอกเพื่อนน้ำเสียงจริงจัง พร้อมกับตั้งใจฟังคำตอบของวรวิทย์ วรวิทย์มองหน้าเพื่อนสาวก่อนจะตอบ “กูไม่ได้ชอบว่าน กูคิดกับมันแค่เพื่อน กูไม่ได้รู้สึกอะไรกับมันเลย กูไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันแอบชอบกูอยู่ ตอนกูได้ยินที่มันพูดกูก็ตกใจ ไม่คิดว่ามันจะชอบกู” วรวิทย์บอกความในใจให้เพื่อนฟัง เขาคิดกับว่านแค่เพื่อน

ผู้แต่ง

มลพิสุทธิ์.

เรื่องย่อ

สารบัญ

เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-1 ตอนที่ 1,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-2 ตอนที่ 2,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-3 ตอนที่ 3,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-4 ตอนที่ 4,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-5 ตอนที่ 5,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-6 ตอนที่ 6,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-7 ตอนที่ 7,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-8 ตอนที่ 8,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-9 ตอนที่ 9,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-10 ตอนที่ 10,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-11 ตอนที่ 11,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-12 ตอนที่ 12,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-13 ตอนที่ 13,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-14 ตอนที่ 14,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-15 ตอนที่ 15,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-16 ตอนที่ 16,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-17 ตอนที่ 17,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-18 ตอนที่ 18,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-19 ตอนที่ 19,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-20 ตอนที่ 20,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-21 ตอนที่ 21,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-22 ตอนที่ 22,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-23 ตอนที่ 23,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-24 ตอนที่ 24,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-25 ตอนที่ 25,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-26 ตอนที่ 26,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-27 ตอนที่ 27,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-28 ตอนที่ 28,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-29 ตอนที่ 29,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-30 ตอนที่ 30,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-31 ตอนที่ 31,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-32 ตอนที่ 32,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-33 ตอนที่ 33,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-34 ตอนที่ 34,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-35 ตอนที่ 35,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-36 ตอนที่ 36,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-37 ตอนที่ 37,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-38 ตอนที่ 38,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-39 ตอนที่ 39,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-40 ตอนที่ 40,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-41 ตอนที่ 41,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-42 ตอนที่ 42,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-43 ตอนที่ 43,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-44 ตอนที่ 44,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-45 ตอนที่ 45,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-46 ตอนที่ 46,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-47 ตอนที่ 47,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-48 ตอนที่ 48,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-49 ตอนที่ 49,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-50 ตอนที่ 50,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-51 ตอนที่ 51,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-52 ตอนที่ 52,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-53 ตอนที่ 53,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-54 ตอนที่ 54,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-55 ตอนที่ 55,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-56 ตอนที่ 56,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-57 ตอนที่ 57,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-58 ตอนที่ 58,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-59 ตอนที่ 59,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-60 ตอนที่ 60,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-61 ตอนที่ 61,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-62 ตอนที่ 62,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-63 ตอนที่ 63,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-64 ตอนที่ 64,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-65 ตอนที่ 65,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-66 ตอนที่ 66,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-67 ตอนที่ 67,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-68 ตอนที่ 68,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-69 ตอนที่ 69,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-70 ตอนที่ 70,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-71 ตอนที่ 71,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-72 ตอนที่ 72,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-73 ตอนที่ 73,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-74 ตอนที่ 74,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-75 ตอนที่ 75,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-76 ตอนที่ 76,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-77 ตอนที่ 77,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-78 ตอนที่ 78,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-79 ตอนที่ 79,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-80 ตอนที่ 80,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-81 ตอนทีี 81,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-82 ตอนที่ 82,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-83 ตอนที่ 83,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-84 ตอนที่ 84,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-85 ตอนที่ 85,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-86 ตอนที่ 86,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-87 ตอนที่ 87,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-88 ตอนที่ 88,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-89 ตอนที่ 89,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-90 ตอนที่ 90,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-91 ตอนที่ 91,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-92 ตอนที่ 92,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-93 ตอนที่ 93,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-94 ตอนที่ 94,เพื่อนสนิทรักไม่เปลี่ยน-95 ตอนที่ 95

เนื้อหา

3 ตอนที่ 3

"เป็นเพราะนายฉันเลยมายืนอยู่หน้าห้องแบบนี้"
วิญาดาว่าให้ดลวัฒน์อย่างอารมณ์เสีย

"เป็นเพราะเธอนั้นแหละที่ทำให้ฉันมายืนอยู่หน้าห้องตั้งหลายชั่วโมงแบบนี้"
เขาว่าให้เธออย่างหัวเสียที่ตัวเองโดนอาจารย์สุนีทำโทษ

"เพราะนายนั้นแหละ"

"เพราะเธอนั้นแหละที่มาว่าให้ฉันก่อน"
ดลวัฒน์ว่าขึ้นเสียงดังอย่างไม่ยอม ที่ตัวเองต้องมายื่นอยู่ข้างนอกเป็นชั่วโมงแบบนี้แทนที่จะได้นั่งเรียนในห้องสบาย ๆ แถมต้องยืนจนกว่าอาจารย์จะสอนเสร็จอีก เป็นเพราะยัยนี่คนเดียวที่ทำให้เขาต้องมายืนอยู่หน้าห้องจนปวดขา

"ก็นายอยากมาว่าให้เพื่อนฉันก่อนทำไมละ อีกอย่างนายก็ดำด้วย"

"ที่ฉันพูดมันเป็นความจริงทำไมฉันจะพูดไม่ได้ จะว่าไป แล้วเธอก็อ้วนเหมือนกันนะ"
ดลวัฒน์พูดยิ้ม ๆ 
เมื่อวิญาดาได้ยินดังนั้นเธอก็โมโหเป็นอย่างมากจนร้องกรี๊ดออกมาเสียงดัง

"อร้ายยยย ไอ้ดำ"
ดลวัฒน์รีบเอามือไปปิดปากของวิญาดาทันทีที่เธอกรี๊ด เขากลัวว่าอาจารย์จะได้ยินเสียงยัยนี่กรี๊ดและจะโดนทำโทษหนักกว่าเก่า

"อือ อือ"
วิญาดาร้องออกมาไม่เป็นภาษาเมื่อโดนดลวัฒน์เอามือปิดปากและเธอก็ดิ้นไปมาเพื่อให้เขาเอามือออกจากปากเธอ

"อี๋เค้ม นายเอามือมาปิดปากฉันทำไม ฉันเกือบหายใจไม่ออกเมื่อกี้"
เธอทำท่าทางขะยักแขยงและถามเขาทันทีหลังจากที่เขาเอามือออกจากปากเธอ

"เธอจะกรี๊ดหาอะไรห๊ะ เดี๋ยวอาจารย์ก็ได้ด่าพวกเราอีกหรอก ดีไม่ดีโดนทำโทษหนักกว่าเก่าแน่"

"ก็นายว่าให้ฉันนิ นายว่าฉันแรงเกินไปแล้วนะ"
มันก็จริงอย่างที่นายนี้ว่า แต่มันก็อดกรี้ดไม่ได้นิน่า วิญาดาคิด

"เธอก็ว่าฉันแรงเหมือนกันนั้นแหละ"
เอ่อจะไปแล้วเธอก็ว่าให้เขาแรงอยู่นะ แต่นายนี่ก็ว่าเธอแรงเหมือนกันนั้นแหละ คิดได้ดังนั้นเธอก็เอ่ยบอกกับเขาว่า

"งั้นก็หายกัน"
ผ่านไปสองชั่วโมงกว่าวิญาดารู้สึกปวดขามาก เธออยากจะนั่งลงพื้นก็นั่งไม่ได้เพราะตัวเองโดนอาจารย์สุนีทำโทษอยู่ คนที่เดินผ่านไปผ่านมาก็หันมามองดูเธอแปบเดียวก็หันหน้าไปทางอื่น คนที่เรียนอยู่ห้องข้าง ๆ ก็เริ่มทยอยพากันเดินออกมาจากห้องเรียน เพราะอีกไม่กี่นาทีก็จะเที่ยงแล้ว

"โอ้ยปวดขาโว้ย เมื่อไหร่อาจารย์จะมาปล่อยเนี่ย"
วิญาดาบ่นออกมาเสียงไม่เบานักและก็ก้มจับขาตัวเองไปด้วย ดลวัฒน์หันมามองแปบเดียวก็หันหน้าไปทางอื่น

"นี่นายไม่ปวดขาเหรอ"
เธอเอ่ยถามด้วยความอยากรู้ว่าดลวัฒน์ไม่ปวดขาเหรอยืนเป็นชั่วโมงแล้วเธอไม่เห็นนายนี่จะบ่นเลยว่าปวดขาเหมือนเธอ หรือว่านายนี่ไม่ปวดขากันนะ เธอคิด

"ปวดสิเธอก็ถามอะไรแปลก ๆ ยืนตั้งสองชั่วโมงกว่าจะไม่ปวดได้ไง"

"ใครจะไปรู้เล่านายไม่เห็นบ่นอะไรเลย"

"ฉันไม่ได้เป็นพวกชอบบ่นเหมือนเธอไง"
ดลวัฒน์พูดออกมายิ้ม ๆ

"นี่นายหาว่าฉันบ่นเก่งเหรอ"
วิญาดาแว๊ดใส่ดลวัฒน์เสียงดัง

"ฉันยังไม่ได้พูดสักคำเลยว่าเธอบ่นเก่ง"

"นายไม่พูดแต่นายคิดใช่ไหมละ ฉันรู้"
เธอรู้ว่านายนี้ไม่ได้พูดออกมาให้เธอได้ยิน แต่คิดอยู่ในใจ เธอรู้ทันหรอกยะ

"ไม่ใช่เธอคิดเองเออเองทั้งนั้น"
ยัยนี่มันรู้ได้ไงวะว่าเขาว่าให้เธอ ดลวัฒน์คิด
เมื่อสุนีสอนเสร็จก็สั่งงานนักศึกษา

"อาจารย์จะให้นักศึกษาจับกลุ่มกันทำโมเดล สถานที่ต่าง ๆ อย่างเช่น โรงแรม คอนโด โรงเรียนอะไร แบบนี้ ห้องเรามีกันกี่คนนะ"
อาจารย์สุนีเอ่ยถามนักศึกษา

"ยี่สิบห้าคนค่ะอาจารย์"
ประภาพรเป็นตอบอาจารย์

"กลุ่มละห้าคน ก็ห้ากลุ่มพอดีส่งวันศุกร์อาทิตย์หน้านะ"

"ครับ/ค่ะ"
นักศึกษาทุกคนพากันจับกลุ่มกันหมดแล้ว
เหลือว่านรักและวรวิทย์เท่านั้นที่ไม่มีใครเอาเข้ากลุ่ม ว่านรักมองไปข้างหลังก็เห็นวรวิทย์นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ไม่ได้สนใจที่จะหากลุ่มทำงานโมเดลเลยสักนิด ถ้านับดูพวกเธอก็มีสามคน ส่วนนายนี่กับเพื่อนก็ยังไม่มีกลุ่มก็เท่ากับว่าเหลือแค่พวกเธอกับนายนี่เท่านั้น คิดได้ดังนั้นว่านรักก็หันหน้าไปเรียกวรวิทย์

"นี่นาย นาย"
วรวิทย์ที่เล่นเกมในโทรศัพท์ก็เงยหน้าขึ้นมาและเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม

"นายมีกลุ่มอยู่แล้วรึยัง"
ว่านรักแกล้งเอ่ยถามเขา เธอรู้อยู่แล้วว่าเขานั้นยังไม่มีกลุ่มอยู่

"ยังทำไม"
เขาเอ่ยตอบแล้วก็ก้มหน้าเล่นเกมในโทรศัพท์ต่อ

"นายมาอยู่กลุ่มกับฉันไหม ฉันมีสามคนเหลือแค่สองคน นั้นก็คือนายกับเพื่อนนายส่วนคนอื่น ๆ เขามีกลุ่มอยู่กันหมดแล้ว"

"อืม"
เขาตอบเธอคำเดียวและเล่นเกมต่อ ว่านรักเห็นดังนั้นก็คิดว่านายนี่ไม่สนใจอะไรเลยเหรอแม้แต่งานกลุ่มนายนี่ก็ไม่สนใจ เอาแต่สนใจโทรศัพท์ ว่านรักคิด แล้วแบบนี้เธอจะทำโมเดลเสร็จไหม ยังไม่รู้เลยว่าพวกเธอจะทำโมเดลอะไรไปส่งอาจารย์อาทิตย์หน้า เธอจะมีงานส่งไหมเนี่ย คิดแล้วก็กลุ้มใจขนาดนายนี่ก็ไม่สนใจ แล้วเพื่อนเขาละจะไม่หนักกว่านี้เหรอ เฮ้อ

"นายพวกเราจะทำอะไรกันดี"
ว่านรักเอ่ยถามเขาอีกครั้ง

"เธออยากทำอะไรก็ทำเราทำได้หมดแหละ เราชื่อวรวิทย์นะ จะเรียกวิทย์ก็ได้"
วรวิทย์นะนำตัว วิทย์ หรือวรวิทย์ เรียนอยู่ปีสี่ คณะสถาปัตยกรรม อยู่ห้องเดียวกันกับว่านรัก สูงร้อยแปดสิบ หล่อขาว จมูกโด่งเป็นสัน หน้าตาคมฉบับชายไทย ชอบเล่นดนตรีโดยเฉพาะกีตาร์ ชอบฟังเพลง กินอะไรก็ได้ที่ไม่เผ็ด ไม่เปรี้ยว 

"ฉันชื่อว่านรักนะ หรือจะว่านเฉย ๆ ก็ได้"

"อืม"

"ไม่น่าถามเลยเรา ขนาดงานกลุ่มยังไม่สนใจ ช่วยกันฉันคิดหน่อยก็ไม่ได้เล่นแต่โทรศัพท์มันมีดีอะไรกว่างานกลุ่ม"
ว่านนักบ่นออกมาเสียงเบา เมื่อเขาไม่ช่วยเธอคิดอะไรเลยเอาแต่เล่นโทรศัพท์ตอนนี้เธอคิดอะไรไม่ออกเลย ไม่รู้ว่ากลุ่มไหนทำอะไรกันบ้าง และเธอก็หันหน้ากลับไปนั่งที่ดีๆ

"เธอว่าอะไรนะเมื่อกี้"
วรวิทย์เงยหน้าขึ้นมาถามเธอ ว่านรักหันไปข้างหลังและเอ่ยบอกเขาว่า

"เปล่าเราไม่ได้พูดอะไรเลย"

"เหรอ เมื่อกี้ฉันได้ยินเธอพูดอยู่นะ"
เขาได้ยินแว้ว ๆ ว่าโทรศัพท์อะไรเนี่ยแหละ

"ฉันไม่ได้พูดอะไรเลย นายคงจะหูฝาดไปเอง"

"เหรอ"
วรวิทย์ทำหน้าครุ่นคิดและเล่นเกมส์ต่อ

"แต่ละกลุ่มทำอะไรบ้าง ห้ามทำซ้ำกันนะนักศึกษา"

"หนูทำโรงเรียนค่าอาจารย์"

"ส่วนผมทำคอนโดครับจารย์"

"ผมทำโรงแรมครับ"

"หนูทำสถานีตำรวจค่ะอาจารย์"
สุนีไม่เห็นกลุ่มสุดท้ายพูดเธอก็เลยเอ่ยถามออกมา

"แล้วกลุ่มสุดท้ายละทำอะไรอาจารย์จะได้จดไว้"
ว่านรักเหลียวไปเห็นบ้านจัดสรรคข้างนอกหน้าต่างพอดีก็เลยตอบอาจารย์ไป บ้านจัดสรรคจะอยู่ใกล้มหาลัยที่เธอเรียนอยู่ ที่เธอมองเห็นก็เพราะว่าเธอเรียนที่ชั้นสี่ เห็นทุกหลังคาของบ้านจัดสรรคนี้เลย

"เออคือหนูทำบ้านจัดสรรคค่ะ"

"ให้แต่ละกลุ่มเขียนชื่อและงานที่จะทำใส่กระดาษเสร็จแล้วนำไปส่งอาจารย์ที่ห้องพักนะ"

"ค่ะ/ครับ"
ว่านรักจัดการเขียนชื่อตัวเองและเพื่อนลงไปในกระดาษเสร็จแล้วก็เดินไปหาวรวิทย์ที่โต๊ะและวางกระดาษลงตรงหน้าของเขา
วรวิทย์เงยหน้าขึ้นมาดู

"อะไร"

"เขียนชื่อของวิทย์และเพื่อนลงไปฉันจะได้เอาไปให้ยัยพา"
วรวิทย์หยิบเอากระดาษขึ้นมาดู

"ว่านจะทำบ้านจัดสรรคเหรอ"

"ใช่"
แล้ววรวิทย์ก็เขียนชื่อตัวเองและเพื่อนลงไปในกระดาษเขียนเสร็จแล้วก็ยื่นให้ ว่านรักรับเอามาถือไว้

"วิทย์มีไลน์ไหม"

"มีทำไมจะเอาเหรอ"

"ใช่"
ว่านรักพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

"เฮ้ยเราพูดเล่นน่า เธอจะเอาจริง ๆ เหรอ"

"ไอดีอะไร"

"08496****"

ติ้ง 

"เพิ่มเพื่อนสำเร็จ"

"โอเค เดี๋ยวฉันไลน์ไปหานะ"

"อย่าลืมทำงานที่อาจารย์สั่งด้วยละ เลิกคลาสได้ ใครที่เป็นเพื่อนสองคนนั้นบอกเพื่อนด้วยว่าอาจารย์สั่งงานอะไร"

"ค่ะ"
แล้วทุกคนก็พากันเดินออกไป

"วิอาจารย์ปล่อยแล้ว เราไปกินข้าวกัน"
ว่านรักเดินออกมาบอกเพื่อน และยื่นกระเป๋าสะพายข้างให้เพื่อน วิญาดายื่นมือไปรับและพูดว่า

"ขอบคุณ"
และก็พากันเดินลงบันไดไปกินข้าวที่โรงอาคารคณะตัวเอง
ส่วนดลวัฒน์นั้นที่ได้ยินว่าอาจารย์ปล่อยให้ไปกินข้าวแล้ว ก็เดินเข้าไปในห้องเห็นเพื่อนกำลังเก็บสมุดหนังสือเข้ากระเป๋า

"มึงทำอะไรวะอาจารย์ถึงได้ลงโทษมึงกับผู้หญิงคนนั้น"
วรวิทย์ที่นอนหลับไม่รู้เรื่องอะไรเลยว่าทำไมดลวัฒน์ถึงโดนทำโทษ เขาตื่นขึ้นมาก็เห็นเพื่ิอนกับผู้หญิงตัวอ้วน ๆ เดินออกไปจากห้องเรียนไปแล้ว

"ก็ยัยนั่นมันว่ากูดำ พอกูว่าคืนยัยนั้นก็ร้องกรี๊ดออกมา กูก็เลยโดนอาจารย์ว่าและโดนทำโทษ"

"ออ มึงว่าอะไรให้ยัยนั่นวะ ถึงได้กรี๊ดขนาดนั้น"
วรวิทย์อยากรู้ว่าเพื่อนว่าอะไรให้ผู้หญิงคนนั้น ถึงได้ร้องกรี๊ดออกมาขนาดนั้นจนโดนอาจารย์สุนีทำโทษให้ยืนอยู่หน้าห้องเป็นชั่วโมง

"กูด่ายัยนั่นว่าอ้วน"

"เฮ้ย!มันไม่แรงไปเหรอวะ"
วรวิทย์ร้องออกมาอย่างตกใจที่ดลวัฒน์ว่าให้ผู้หญิงคนนั้นว่าอ้วน

"ไม่แรงไปหรอกที่ยัยนั้นว่ากูมันก็แรงเหมือนกัน"

"ที่ว่าดำมันก็เข้ากับมึงนะ"
วรวิทย์พูดยิ้ม ๆ สะพายกระเป๋าเป้เสร็จเขาก็รีบวิ่งออกไปจากห้องทันที กลัวว่าไอ้ดลมันจะมาบีบคอเขา

"ไอ้วิทย์มึงว่ากูเหรอ"
พูดจบก็รีบวิ่งตามเพื่อนไปทันที