“กูอยากถามมึงว่ามึงคิดยังไงกับยัยว่าน”
วิญาดาเอ่ยถามเพื่อนด้วยความอยากรู้ เธอจะได้เอาไปบอกเพื่อนถูก แต่ดูจากหน้าตอนที่ยัยว่านสารภาพรักกับวรวิทย์ เธอก็รู้แล้วว่ามันคิดยังไง แต่ก็อยากถามมันให้แน่เธอจะใจ
“มันมีแฟนแล้ว มันจะไปคิดอะไรยัยวิ มึงนี่ก็ถามแปลก”
ทศวรรษว่าให้เพื่อนสาวไม่จริงจังนัก
“กูรู้ แต่กูก็อยากรู้จากปากมึงไง มึงคิดยังไงกับว่าน เอาความจริงนะ”
วิญาดาบอกเพื่อนน้ำเสียงจริงจัง พร้อมกับตั้งใจฟังคำตอบของวรวิทย์
วรวิทย์มองหน้าเพื่อนสาวก่อนจะตอบ
“กูไม่ได้ชอบว่าน กูคิดกับมันแค่เพื่อน กูไม่ได้รู้สึกอะไรกับมันเลย กูไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันแอบชอบกูอยู่ ตอนกูได้ยินที่มันพูดกูก็ตกใจ ไม่คิดว่ามันจะชอบกู”
วรวิทย์บอกความในใจให้เพื่อนฟัง เขาคิดกับว่านแค่เพื่อน
รัก,ชาย-หญิง,ไทย,เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ,วรวิทย์,รัก,ว่านรัก,ดลวัฒน์,วิญาดา,เพื่อนสนิท,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
พอนั่งกินข้าวได้สักพักดลวัฒน์ก็เอ่ยถามว่านรักว่า
"เธอชื่ออะไรเหรอ"
"เราชื่อว่าน จะเรียกว่าว่านรักก็ได้ ส่วนเพื่อนเราชื่อวิ"
ว่านรักเอ่ยบอกเขาด้วยรอยยิ้มและแนะนำเพื่อนให้ดลวัฒน์รู้จัก ในใจเขาก็ไม่อยากรู้จักยัยวิอะไรนั้นหรอกนะ ดลวัฒน์คิด แต่ว่านแนะนำให้เขารู้จัก
"ออ ส่วนเราชื่อดลวัฒน์ จะเรียกเราว่าดลเฉย ๆ ก็ได้ ส่วนนี้ไอ้วิทย์เพื่อนเราเธอคงจะรู้จักชื่อของมันแล้ว"
เขาเอ่ยแนะนำเพื่อนตัวเองให้ว่านรักรู้จัก แต่เธอคงจะรู้จักชื่อของไอ้วิทย์แล้วเพราะว่าไอ้วิทย์มันก็บอกอยู่ว่ามันรู้จักว่าน
แล้วดลวัฒน์ก็กินข้าวต่อส่วนวรวิทย์นั้นก็นั่งฟังเพื่อนคุยกันและกินผัดกะเพราไปด้วยอย่างเอร็ดอร่อย
"เออฉันมีเรื่องอะไรจะบอกแก"
ว่านรักพึ่งนึกได้ว่าเธอลืมบอกเพื่อนเรื่องงานกลุ่ม ถ้าเธอบอกยัยวิไป ยัยวิต้องไม่พอใจมากแน่ ๆ เพราะดูจากการทะเลาะกันที่ห้องแล้วยังมาทะเลาะกันที่โรงอาหารอีก ยัยวิคงไม่ชอบดล ส่วนดลก็ไม่ชอบยัยวิ แล้วอย่างนี้งานเราจะทำโมเดลเสร็จกันไหมนะ เธอคิด
"อะไร"
วิญาดาเอ่ยถามเพื่อนและตักข้าวเข้าปาก
"อาจารย์สุนีสั่งงานกลุ่ม เป็นงานโมเดลเกี่ยวกับสถานที่ต่าง ๆ พวกเราว่าจะทำหมู่บ้านจัดสรร"
"แล้วเราอยู่กลุ่มกับใคร"
"ดล กับวิทย์"
ดลวัฒน์กำลังตักข้าวเข้าปาก เขาได้ยินที่ว่านรักพูดก็ถึงกับพ่นข้าวออกมาจากปาก
"อี๋ นี่นายมาพ่นข้าวใส่หน้าฉันทำไม"
วิญาดาทำปัดข้าวออกจากหน้าของตัวเองอย่างขยะขแยง และว่าให้ดลวัฒน์อย่างโมโห
"ไอ้วิทย์ จริงเหรอที่ว่านพูด"
ตกใจเสร็จดลวัฒน์ก็หันไปถามเพื่อนหน้าตาจริงจัง เขาไม่อยากอยู่กลุ่มกับยัยวิยัยเวอะอะไรนี้เลย เขาไม่ชอบเธอ เห็นหน้ากันที่ไหร่ก็ชวนทะเลาะกันทุกที่
"เออ"
"กลุ่มอื่นไม่มีให้อยู่หรือไง มึงถึงมาอยู่กับยัยนี่"
ดลวัฒน์ว่าขึ้นเสียงเบากลัวว่ายัยวิจะได้ยิน
"ไม่มีเว้ย"
"ห๊ะ! แกล้อฉันเล่นใช่ไหม"
วิญาดาร้องออกมาด้วยความตกใจ ที่เธอได้อยู่กลุ่มกับนายดล และไม่เชื่อที่ยัยว่านบอก เธอคิดว่ายัยว่านต้องแกล้งเธอให้ตกใจแน่ ๆ เพราะยัยว่านรู้ว่าเธอนั้นไม่ชอบนายดล
"ฉันไม่ได้ล้อเล่นนะวิ ฉันพูดความจริง"
"ทำไมเราต้องอยู่กลุ่มกับนายดลนี่ด้วย ทำไมแกไม่ไปอยู่กลุ่มกับยัยภายัยมล"
วิญาดาว่าขึ้นอย่างโมโหที่เพื่อนไม่อยู่กลุ่มกับประภาพรและกมลรัตน์
ดลวัฒน์กำลังจะถามเพื่อนว่าทำไมถึงไม่มี แต่เขาก็ได้ยินที่วิญาดาถามว่านรักก่อน
"ถ้าเธอไม่อยากอยู่ก็ออกไปสิ"
ดลวัฒน์พูดขึ้น
"ทำไมฉันต้องออก"
วิญาดาว่าขึ้นอย่างโมโห
วรวิทย์ที่ทนฟังไม่ไหวอีกต่อไปได้พูดขึ้นมาเสียงดังอย่างหมดความอดทน ทะเลาะกันในห้องเรียนยันจะกินข้าว ไม่เหนื่อยกันบ้างหรือไง เจ้าพวกนี้
"เลิกทะเลาะกันได้แล้ว ฉันเบื่อที่จะฟังพวกแกคุยกันแล้ว เราจะจบกันไหม มันไม่มีกลุ่มให้อยู่เพราะทุกกลุ่มมีคนครบหมดแล้ว ถ้าไม่อยากเรียนจบเธอก็ออกไปเลย"
ว่านรักและดลวัฒน์หันไปมองวรวิทย์ เขารู้แล้วที่มันพูดว่าทำไมไม่มี ทุกกลุ่มได้คนครบหมดแล้ว แต่ทำไมต้องมาอยู่กับยัยวิอ้วนด้วยเนี่ย แค่งานกลุ่มทำไม่กี่วันก็น่าจะเสร็จ แล้วเราก็คงจะไม่ได้เจอกันอีก
"เออ อยู่ก็อยู่ฉันเห็นแก่วิทย์หรอกนะ"
เมื่อได้ยินที่วิทย์พูดเธอก็ยอมอ่อนลง เธออยู่ปีสี่แล้วอีกไปกี่เดือนก็จะจบ ถ้าเธอไม่ทำงานกลุ่มมันก็จะมีผลตอนเธอจบ พอทำงานกลุ่มเสร็จเราก็ไม่ได้พูดคุยกับนายดลแล้ว
ทศวรรษที่อาบน้ำเสร็จก็รีบใช่ชุดเพื่อไปมหาลัยตอนเที่ยงเขาเดินมาที่โรงอาหาร และเดินไปต่อแถวสั่งน้ำที่ร้านใกล้ ๆ กับโต๊ะที่ลีน่าและเพื่อนนั่งอยู่
