“กูอยากถามมึงว่ามึงคิดยังไงกับยัยว่าน”
วิญาดาเอ่ยถามเพื่อนด้วยความอยากรู้ เธอจะได้เอาไปบอกเพื่อนถูก แต่ดูจากหน้าตอนที่ยัยว่านสารภาพรักกับวรวิทย์ เธอก็รู้แล้วว่ามันคิดยังไง แต่ก็อยากถามมันให้แน่เธอจะใจ
“มันมีแฟนแล้ว มันจะไปคิดอะไรยัยวิ มึงนี่ก็ถามแปลก”
ทศวรรษว่าให้เพื่อนสาวไม่จริงจังนัก
“กูรู้ แต่กูก็อยากรู้จากปากมึงไง มึงคิดยังไงกับว่าน เอาความจริงนะ”
วิญาดาบอกเพื่อนน้ำเสียงจริงจัง พร้อมกับตั้งใจฟังคำตอบของวรวิทย์
วรวิทย์มองหน้าเพื่อนสาวก่อนจะตอบ
“กูไม่ได้ชอบว่าน กูคิดกับมันแค่เพื่อน กูไม่ได้รู้สึกอะไรกับมันเลย กูไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันแอบชอบกูอยู่ ตอนกูได้ยินที่มันพูดกูก็ตกใจ ไม่คิดว่ามันจะชอบกู”
วรวิทย์บอกความในใจให้เพื่อนฟัง เขาคิดกับว่านแค่เพื่อน
รัก,ชาย-หญิง,ไทย,เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ,วรวิทย์,รัก,ว่านรัก,ดลวัฒน์,วิญาดา,เพื่อนสนิท,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“เสือ น้องเกดได้ถามอะไรมึงไหม”
“ไม่ได้ถามอะไรกูนะ”
พูดจบทศวรรษ ก็นึกคิดว่าเกดแก้วได้ถามอะไรเขาไหม
“ออถามกูอยู่ ว่ามึงมีแฟนรึยัง”
เขาจำได้แล้วว่าเกดแก้วถามอะไรเขาตอนที่เขากับพริมากลับมาจากห้องน้ำแล้ว
“แล้วมึงตอบน้องว่าไง”
“ก็ตอบไปตามตรงไง ว่ามึงยังไม่มีแฟน”
“ไอ้เสือ! มึงไปบอกน้องเขาทำไม”
วิญาดาว่าให้เพื่อนเสียงดัง มันไปบอกน้องเขาทำไม ถึงว่าน้องเกดรู้ที่อยู่ของเธอ แล้วยังเขียนข้อความนั้นมาอีก ไอ้เพื่อนบ้าทำเธอหนักใจอีกแล้ว
เธอคิดว่าน้องเขาจะไม่มาตามมาตื้อเธออีกแล้ว เพราะดูจากหน้าตาของเกดแก้วแล้วคงเชื่อเต็ม ๆ ว่าดลวัฒน์กับเธอเป็นแฟนกัน
“มันก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอที่มีคนมาจีบมึง”
มันก็ดีไม่ใช่เหรอที่นาน ๆ ทีจะมีคนเข้ามาจีบ
ไอ้วิ มันไม่เคยมีแฟนเลยตั้งแต่เขารู้จักมันมา มีคนมาจีบก็ควรคว้าโอกาสไว้ไม่ใช่ ปิดกั้นตัวเองแบบนี้ มันจะได้มีแฟนกับเขาบ้าง
“ดีกับผีนะสิ กูไม่ชอบทอม กูชอบผู้ชาย”
“แล้วใครจะไปรู้ละว่ามึงไม่ชอบน้องเขา กูก็ตอบน้องเขาไปตามความจริง กูผิดด้วยเหรอวะ”
“ผิดที่มึงไม่ถามกูก่อนไง”
“เออทีหลัง ถ้าใครมาถามกูเรื่องของมึงกูจะถามมึงก่อนโอเคไหม นี่กูซื้อขนมปังลดราคามาฝากพวกมึงสองคนเยอะเลย กินสิ”
บอกเพื่อนเสร็จก็หยิบเค้กกล้วยหอม และเค้กรสช็อกโกแลตให้เพื่อนทั้งสองคน เพื่อเอาใจ วิญาดาจะได้หายหน้าบูด
วิญาดายื่นมือไปรับแล้วแกะกินขนมปังกินเลยเพราะเธอหิว ส่วนว่านรักนั้นก็รับเอาจากมือเพื่อนชายเหมือนมากัน
“โอเค”
ที่จริงเธอก็ไม่ได้โกรธมันมากขนาดนั้น ก็แค่โมโหเฉย ๆ ที่มันไม่ถามเธอก่อนเลย แต่ไม่เป็นไรเธอได้ดลวัฒน์ช่วยแล้ว งานนี้น้องเกดแก้วต้องเป็นฝ่ายถอย ไม่ใช่เธอ
“มึงกินข้าวมายัง”
ว่านรักเอ่ยถาม เพราะวันนี้เธอทำแกงจืดกับต้มยำปลานิลไว้เยอะ กลัวว่าอาหารมันจะเหลือเยอะ เพราะตอนนี้เธออิ่มมาก ทั้งอาหารที่ตัวเองทำ และอาหารที่น้องเกดส่งมาให้ไอ้วิด้วย
“ยัง รอมากินฝีมือพวกมึงเนี่ย”
ที่จริงเขากินชาบูกับพริมา มาแล้ว ไม่อยากให้พวกมันที่อุสาต์ทำให้อาหารไว้ให้เขาต้องเหนื่อย เลยบอกพวกมันไปแบบนั้น กลัวว่าพวกมันจะเสียใจด้วยแหละ ว่านรักได้ยินก็ไปตักทั้งแกงจืด และต้มยำปลานิลมาให้วางไว้ให้ที่โต๊ะตรงหน้าเพื่อนชาย แล้วทศวรรษก็ตักข้าวลงมือทานทันที
ส่วนวิญาดานั่งกินผัดกะเพราที่เพื่อนเก็บไว้ให้
“เออ ไอ้เสือมึงรู้จักน้องเขาได้ยังไงวะ”
ว่านรักเอ่ยถามเพื่อนอย่างอยากรู้ แล้วทศวรรษก็เล่าให้เพื่อนฟังทั้งหมด หลังจากวันนั้นที่เขาเลี้ยงข้าวเป็นการตอบแทนพริมา เขาและเธอก็พูดคุยกันอย่างถูกคอ เธอน่ารัก เป็นกันเองกับเขา คิดยังไงก็พูดออกมาตรง ๆ เลยไม่ห่วงสวย กินหมดทุกอย่างที่เขาสั่งให้เธอ ถึงเขาจะไม่รู้ว่าเธอชอบกินอะไรก็ตาม เขาชอบเธอตรงนี้แหละ หลังจากทานอาหารเสร็จ พริมาก็ชวนเขามาที่คอนโดของเธอ พอถึงคอนโด เธอก็ทำงานถอดเสื้อผ้าเขาออกจนหมด เขาไม่ได้ขัดขืน รู้อยู่แล้วว่าพริมาชวนเขามาทำไม ดูจากท่าทางที่เธออ่อยเขาขณะขับรถไปที่คอนโดของเธอหลังจากนั้นเขากับเธอก็มีอะไรกัน เขาถูกใจพริมาเลยทีเดียว เธอทำถึงใจเขามาก เขาชอบ พอผ่านคืนนั้นมาเขาก็ขาดเธอ
ไม่ได้เลย พริมาขอเขาเป็นแฟน เขาไม่ได้ตอบตกลงในทันที ตอนแรกเธอก็ไม่ยอม แต่พอเขาพูดว่าวันพรุ่งนี้เขาจะให้คำตอบแก่เธอ พริมาก็เลยยอม เขาคิดอยู่ทั้งคืนว่าจะยอมเป็นแฟนของเธอไหม เขาจะเลิกเจ้าชู้เหมือนแต่ก่อนได้ไหม ถ้ามีเธอเป็นแฟน เขาคิดไปต่าง ๆ นานา แต่ใจเขาตอนนี้โหยหาแต่พริมา เขาก็ได้คำตอบแล้วว่า จะเป็นแฟนกับเธอ เขาคิดจะเปิดตัวแฟนให้เพื่อน ๆ ได้รู้ แต่มันก็มีความไม่แน่ใจว่าเขานั้นแค่หลงเธอแค่ตอนแรก หรือรักพริมาจริง ๆ หรือเปล่า
“อาจารย์สอนเมื่อกี้กูไม่เข้าใจเลยวะ มึงเข้าใจไหมวิ”
ทศวรรษพูดขึ้น และหันไปถามเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างกัน เขาตั้งใจฟังอาจารย์สอนทุกอย่าง แต่เขาไม่เข้าใจเลย ยากชิบหาย เขาจะสอบผ่านไหมเนี่ย
“ไม่เข้าใจเหมือนกัน ขนาดกูตั้งใจฟังยังไม่เข้าใจเลย วิทย์ติวให้เราหน่อยสิ”
พูบจบก็หันไปถามวรวิทย์ วิทย์กับดลนั่งด้วยกัน ส่วนเธอกับไอ้เสือนั่งข้างกัน ว่านรักนั่งกับคนอื่น เพราะว่ากลุ่มเรามีห้าคน ยัยว่านเลยได้นั่งคนเดียว แต่พวกเรานั่งแถวเดียวกันและใกล้กันตลอด
กลุ่มของเธอวรวิทย์เก่งสุดรองลงมาก็ว่านรัก ส่วนไอ้ดลกับไอ้เสือและเธอพอไปวัดไปวาได้ แต่เธออยากให้วรวิทย์สอนเธอมากกว่า เพราะวิทย์เก่งกว่ายัยว่านเพื่อนสาวของเธอ
“ติวให้กูด้วย”
ทศวรรษว่าขึ้น
“ได้ วันไหน”
“พรุ่งนี้ มึงมาติวที่ห้องกูนะ ห้องกูกว้าง”
“เออ”
“เย็นนี้กินหมูกะทะกันไหม หารกัน”
วิญาดาถามทุกคน เธอไม่ได้ไปกินหมูกะทะหลายอาทิตย์แล้วตั้งแต่ทำรายงานโมเดลส่งอาจารย์สุนี วันนี้เธอเกิดอยากจะกินเลยชวนพวกมันไปด้วย แต่ถ้าพวกมันไม่ไป เธอก็จะชวนน้องชายไปกินด้วย ถ้าไปกินคนเดียวมันไม่อร่อย
“ไป กูไม่ได้กินนานแล้ว”
ว่านรักพูดขึ้นสรุปทุกคนไปหมด ยกเว้นไอ้เสือ บอกว่าให้ไปกินด้วยกันก็ไม่ไป กลัวเมียจะว่า อย่างนี้เขาเรียกติดเมียชัด ๆ
“ไปกินข้าวกันกูหิวแล้ว”
ดลวัฒน์พูดขึ้นพร้อมกับยกข้อมือขึ้นมาดูเวลา ตอนนี้มันเที่ยงสิบห้านาทีแล้ว หลังจากที่กินข้าวเสร็จทุกคนก็มานั่งเล่นที่ม้าหินอ่อนหน้าคณะสถาปัต
“เล่นเกมอาร์โอวีกันไหม”
วิญาเอ่ยถามเพื่อนทุกคน
“เชิญกูมาเลย”
ดลวัฒน์ว่าขึ้น พร้อมกับกดเข้าไปในแอปพิเคชันเกมทันที
“ไอ้วิมึงมาช่วยกูตีป้อมหน่อย”
ทศวรรษบอกเพื่อนสาวให้มาช่วยเขาเพราะตอนนี้เขากำลังตีป้อม
ใกล้ ๆ กับป้อมใหญ่อยู่
“เออ ๆ ไอ้เสือเดี๋ยวกูไปช่วยกูชุบชีวิตก่อน”
“ไอ้ดลมาช่วยกูเร็ว ๆ มันกำลังจะมาทางนี้แล้ว”
ทศวรรษร้องบอกเพื่อนเสียงดัง
“ช่วยอะไรวะ กูกำลังตีป้อมอยู่เดี๋ยวได้แพ้กันพอดีแยกกันนะดีแล้ว”
บอกเพื่อนอย่างหงุดหงิด เขาก็ตีป้อมเหมือนกันจะให้ไปช่วยอะไร แยกกันไปตีจะดีกว่า
ไม่นานเกมก็โอเวอร์
“เห็นไหมแพ้เลยเนี่ย กูไม่เล่นแล้ว”
วิญาดาว่าขึ้นอย่างหัวเสียเมื่อทีมเธอแพ้ฝ่ายตรงข้าม
“เป็นเพราะมึงที่ไม่มาช่วยกู”
ทศวรรษว่าให้ดลวัฒน์
อย่างอารมณ์เสียที่ไอ้ดลมันไม่มาช่วยเขาตีป้อม
“เกี่ยวไรกับกู ถ้ากูไปช่วยมึงพวกเราก็แพ้กันอยู่ดี”
ดลวัฒน์พูดขึ้นน้ำเสียงโมโห มาว่าให้เขาได้ยังไงตัวเองก็มีวิญาดาช่วยอยู่ ถึงเขาไปช่วยมันก็ไม่มีประโยชน์อะไร สุดท้ายก็แพ้อยู่ดี เพราะฝ่ายตรงข้ามมีแต่เลเวลสูง ๆ สู้ได้ก็บ้าแล้ว แถมตัวละครก็มีแต่ตัวเก่ง ๆ เทพ ๆ เกือบทั้งทีม เขาจะเอาอะไรไปสู้
ว่านรักและวรวิทย์นั่งฟังเพื่อนทั้งสองทะเลาะกันเรื่องเกม
