“กูอยากถามมึงว่ามึงคิดยังไงกับยัยว่าน”
วิญาดาเอ่ยถามเพื่อนด้วยความอยากรู้ เธอจะได้เอาไปบอกเพื่อนถูก แต่ดูจากหน้าตอนที่ยัยว่านสารภาพรักกับวรวิทย์ เธอก็รู้แล้วว่ามันคิดยังไง แต่ก็อยากถามมันให้แน่เธอจะใจ
“มันมีแฟนแล้ว มันจะไปคิดอะไรยัยวิ มึงนี่ก็ถามแปลก”
ทศวรรษว่าให้เพื่อนสาวไม่จริงจังนัก
“กูรู้ แต่กูก็อยากรู้จากปากมึงไง มึงคิดยังไงกับว่าน เอาความจริงนะ”
วิญาดาบอกเพื่อนน้ำเสียงจริงจัง พร้อมกับตั้งใจฟังคำตอบของวรวิทย์
วรวิทย์มองหน้าเพื่อนสาวก่อนจะตอบ
“กูไม่ได้ชอบว่าน กูคิดกับมันแค่เพื่อน กูไม่ได้รู้สึกอะไรกับมันเลย กูไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันแอบชอบกูอยู่ ตอนกูได้ยินที่มันพูดกูก็ตกใจ ไม่คิดว่ามันจะชอบกู”
วรวิทย์บอกความในใจให้เพื่อนฟัง เขาคิดกับว่านแค่เพื่อน
รัก,ชาย-หญิง,ไทย,เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ,วรวิทย์,รัก,ว่านรัก,ดลวัฒน์,วิญาดา,เพื่อนสนิท,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ตอนที่ 31
ห้าวันต่อมา
วันรับปริญญามหาลัย
“แม่ถึงไหนแล้วเนี่ย วิรออยู่ที่ซุ้มดอกไม้สีแดงขาวใกล้กับต้นหางนกอยู่นะแม่”
“แม่ใกล้ถึงแล้วลูก”
“รุ้งเอาโทรศัพท์มาหน่อยฉันจะคุยกับหนูวิ”
วิมลเอ่ยบอกรุ้งนภาที่คุยกับวิญาดาอยู่ แล้วรุ้งนภาก็ส่งมือถือให้เธอ
วิมลขึ้นรถมากับเพื่อนสนิทอย่างรุ้งนภา เพราะรุ้งนภาเป็นคนชวนเธอมาด้วยกัน ส่วนลูกชายของเธอนั้นขี่มอเตอร์ไซค์ไปมหาลัยเอง
“หนูวิ ยัยว่านอยู่กับหนูไหมลูก”
“อยู่ค่ะ น้ามล”
“ออจ๊ะ”
รุ้ง หรือ รุ้งนภาเป็นแม่ของวิญาดา และเธอก็เป็นเพื่อนสนิทกับวิมลแม่ของว่านรัก ทั้งสองรู้จักกันเป็นเพราะว่าว่านรักกับวิญาดาเป็นเพื่อนกัน ก็พลอยทำให้พวกเธอสองคนรู้จักกันไปด้วย และไม่นานเธอกับวิมลก็เป็นเพื่อนสนิทกัน
ว่านรักกับวิญาดายืนรอครอบครัว ไม่นานก็เห็นพวกท่านเดินมาทางนี้ ว่านรักและวิญาดาทักทายสวัสดีกับพ่อแม่ของกันและกันเสร็จแล้ว ก็แยกย้ายกันไปพูดคุยกันคนละด้าน เพื่อความเป็นส่วนตัว
“พ่อ แม่ หนูเรียนจบแล้วนะค่ะ”
วิญาดาเอ่ยบอกพวกท่านด้วยรอยยิ้ม เธอดีใจที่วันนี้เธอเรียนจบแล้ว
“จ้า แม่รู้แล้ว ว่าลูกของแม่เก่งที่สุด”
รุ้งนภาบอกลูกสาวด้วยรอยยิ้ม เธอภูมิใจในตัวลูกสาวมาก และเธอก็ยื่นกล่องของขวัญขนาดเล็กให้ลูกสาว ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“แม่ให้อะไรวิเนี่ยกล่องเล็กจัง”
เธอเอ่ยแซวแม่ยิ้ม ๆ อย่างไม่จริงจังนัก
“เปิดดูแล้วลูกจะรู้เอง”
“ขอบคุณค่ะ”
“ลูกสาวพ่อจะได้เป็นสถาปนิกแล้ว”
พศินเอ่ยแซววิญาดายิ้ม ๆ
“พ่อก็พูดไป วิยังไม่ได้ทำงานเลยนะค่ะ”
บอกพ่อด้วยความเขินอาย
“ไหนของขวัญของวิละค่ะ”
เธอมองไปที่มือของพศินก็ไม่เห็นมีอะไรเลยก็เอ่ยถามพ่อด้วยความสงสัย
“อยู่ที่บ้าน พ่อเอามาไม่ได้”
“ทำไมเอามาไม่ได้ มันใหญ่มากเลยเหรอคะ”
วิญาดาเอ่ยถามพศินด้วยความอยากรู้
“ความลับ”
“ไปไหนแล้ววะเมื่อกี้ยังเห็นอยู่”
ธนภัทรบ่นพึมพำกับตัวเอง
วิญาดาได้ยินก็หันหน้าไปหาน้องชายด้วยความสนใจ เธอเห็นมัน กำลังมองซ้าย มองขวา เหมือนหาใครในงานอยู่
“ไอ้ดิว แกมองหาใครอยู่”
ธนภัทรได้ยินเสียงพี่สาวเรียก ก็หันหน้ามามองวิญาดาด้วยความตกใจและมันเดินเข้ามาหาเธอ
“เปล่าครับ”
“จะมาเปล่าได้ไง ฉันเห็นแกหันซ้ายหันขวาเหมือนแกหาใครอยู่”
ธนภัทรไม่ตอบคำถามพี่สาว แต่เขาพูดอย่างอื่นขึ้นมาแทน
“เอ้า ของขวัญพี่ ยินดีด้วยนะคร้าบพี่สาวสุดที่ร๊ากก”
พูดจบก็คองพวงมาลัยแบงค์ยี่สิบและแบงค์ร้อยให้พี่สาวจนเต็มคอ และก็ยื่นช่อดอกไม้ช่อโตสีขาวให้วิญาดา
“แกพูดดี ๆ กับพี่ไม่เป็นเหรอห๊ะ”
วิญาดาตำหนิน้องชายไม่จริงจังนัก และรับเอาช่อดอกไม้มาจากมือน้องชาย
“นี่ก็ดูดีแล้วนะคร้าบพี่”
“อย่ามากวนบาทาฉันนะย่ะ อย่าคิดว่าพี่ไม่กล้ายกเท้าขึ้นมาทีบแกนะ”
พูดพร้อมกับยกเท้าขึ้นมาและก็กำลังจะทีบไอ้น้องบ้า แม่เธอก็มาห้ามไว้ก่อน
“เล่นกันเหมือนเด็ก ๆ ไปได้นี่มันวันจบของลูกนะวิ พ่อว่าเราไปถ่ายรูปตรงนั้นกันดีกว่า”
พศินว่าให้ลูกสาวเสร็จ ก็ชวนทุกไปถ่ายรูป วิญาดากับธนภัทรจะได้หยุดทะเลาะสักที
แล้วทั้งสี่คนพากันเดินไปที่ถ่ายรูปซุ้มต่าง ๆ ที่อาจารย์และนักศึกษาทำไว้ เพื่อให้คนที่จบการศึกษาได้ถ่ายรูปสวย ๆ กับเพื่อนและครอบครัว
“ลูกของแม่เรียนจบแล้ว”
วิมลพูดขึ้นและเข้าไปสวมกอดลูกสาวด้วยความภาคภูมิใจที่ลูกสาวของเธอเรียนจบ
ว่านรักยิ้มรับคำของแม่ด้วยความสุขใจ
“แม่ไม่ได้เอาอะไรมาให้ลูกนะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ แค่แม่กับน้องมาว่านก็ดีใจแล้ว”
แค่นี้เธอก็มีความสุขแล้ว
“เอ้อ ป้าสิไม่ได้มานะลูก ป้าเขาติดธุระ วันพรุ่งนี้มันจะซื้ออาหารมาเลี้ยงที่บ้าน แล้วป้าสิก็จะพาลูกไปซื้อทองที่ห้างด้วยนะเป็นของขวัญวันจบที่มันไม่ได้มา”
“ไม่เป็นไรค่ะ ป้าสิคงจะมีธุระสำคัญจริง ๆ”
สิ หรือ สิริมา เป็นน้องสาวของวิมล ซึ่งก็คือป้าของว่านรักกับธรรมนัสนั้นเอง ป้าสิได้สามีฝรั่ง ป้าของเธอไม่ได้อยู่กรุงเทพ ป้าและแฟนของป้าซื้อบ้านพักที่อีสาน แต่เธอก็ไม่รู้ว่าจังหวัดไหน นาน ๆทีสิริมาจะมาหาแม่ของเธอ มาแต่ละครั้งก็มีของฝากและกับข้าวมาให้เธอกับน้องกินด้วย ป้าสิเป็นคนใจดี ป้าเขาอ่อนกว่าแม่เธอสามปี ที่ป้าสิไม่ค่อยมาหาเธอกับแม่และน้อง เพราะป้าสิไปอยู่ต่างประเทศกับผัว ปีหนึ่งจะกับมาพักร้อนที่ไทย อยู่แค่เดือนเดียว ก็กลับ จึงทำให้สิริมามาเยี่ยมพี่สาวปีละครั้ง
“พี่ว่านยินดีด้วยนะครับที่พี่เรียนจบแล้ว”
ธรรมนัสบอกพี่สาวด้วยรอยยิ้ม และก็ยื่นตุ๊กตาหมีตัวโตสีฟ้าให้พี่สาว
“แม่ฝากหน่อยคะ”
บอกแล้วก็ยื่นปริญญาบัตรให้แม่
แล้วว่านรักก็ยื่นมือไปรับตุ๊กตาจากมือน้องชายมากอดไว้
“ขอบคุณนะทาม”
ว่านรักพูดแล้วก็ยิ้มให้ธรรมนัส
“ครับ ผมตั้งใจเลือกของขวัญชิ้นนี้ให้พี่เลยนะ”
“จ๊ะคนดีของพี่ แม่ ทาม เราไปถ่ายรูปกัน”
ว่านรักกับแม่และน้องชายถ่ายรูปจนพอใจแล้ว ว่านรักก็เอ่ยบอกแม่ด้วยน้ำเสียงนุ่ม ๆ ว่า
“แม่กับทามกลับก่อนเลยนะ ว่านจะไปกินเลี้ยงกับเพื่อนที่ร้านชาบูหมูกระทะ”
เธอกับเพื่อนตกลงกันว่าจะไปกินเลี้ยงที่ร้านหมูกระทะ ที่จริงเริ่มแรกมันอยากไปฉลองที่ผับ แต่เธอกับวิไม่อยากไปฉลองที่นั้น ยัยวิก็เลยบอกทุกคนว่าถ่ายรูปเสร็จแล้วก็พากันไปกินหมูกระทะ ส่วนใครอยากจะไปผับก็ค่อยไปทีหลัง แต่พวกเธอไม่ไปกับพวกมันหรอกนะ เธอไม่อยากเมา และไม่อยากดื่มด้วย
“แล้วลูกจะกลับกี่โมง”
“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ถ้าหนูกับถึงห้องเมื่อไหร่ เดี๋ยวว่านจะโทรบอกแม่นะค่ะ”
“จ๊ะ งั้นแม่ไปก่อนนะลูก ไปทาม”
บอกลูกสาวเสร็จก็หันมาเรียกลูกชายกลับบ้าน ส่วนตุ๊กตาก็ค่อยเอาไปเก็บที่คอนโด ว่านรักคิด
