“กูอยากถามมึงว่ามึงคิดยังไงกับยัยว่าน”
วิญาดาเอ่ยถามเพื่อนด้วยความอยากรู้ เธอจะได้เอาไปบอกเพื่อนถูก แต่ดูจากหน้าตอนที่ยัยว่านสารภาพรักกับวรวิทย์ เธอก็รู้แล้วว่ามันคิดยังไง แต่ก็อยากถามมันให้แน่เธอจะใจ
“มันมีแฟนแล้ว มันจะไปคิดอะไรยัยวิ มึงนี่ก็ถามแปลก”
ทศวรรษว่าให้เพื่อนสาวไม่จริงจังนัก
“กูรู้ แต่กูก็อยากรู้จากปากมึงไง มึงคิดยังไงกับว่าน เอาความจริงนะ”
วิญาดาบอกเพื่อนน้ำเสียงจริงจัง พร้อมกับตั้งใจฟังคำตอบของวรวิทย์
วรวิทย์มองหน้าเพื่อนสาวก่อนจะตอบ
“กูไม่ได้ชอบว่าน กูคิดกับมันแค่เพื่อน กูไม่ได้รู้สึกอะไรกับมันเลย กูไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันแอบชอบกูอยู่ ตอนกูได้ยินที่มันพูดกูก็ตกใจ ไม่คิดว่ามันจะชอบกู”
วรวิทย์บอกความในใจให้เพื่อนฟัง เขาคิดกับว่านแค่เพื่อน
รัก,ชาย-หญิง,ไทย,เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ,วรวิทย์,รัก,ว่านรัก,ดลวัฒน์,วิญาดา,เพื่อนสนิท,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ตอนที่ 46
เช้าวันจันทร์
07:00
“มึงขับรถไปก่อนเลยนะ กูว่าจะไปบอกพี่นับก่อน”
วิญาดายังไม่ได้บอกแฟนเรื่องที่เธอจะทำร้านคาเฟ่กับเพื่อนที่ขอนแก่น วันนี้เธอจะไปบอกพี่นับบอกเสร็จเธอก็จะออกเดินทางไปที่ขอนแก่นเลย
“อืม”
ว่านรักกับวิญาดาขนของทุกอย่างใส่รถครบหมดแล้ว พร้อมที่จะออกเดินทาง เธอกับว่านรักกินขนมปังทาแยม กับน้ำผลไม้คนละแก้วรองท้องไปก่อน กว่าจะไปถึงที่นู้นก็บ่ายโมง
คอนโดนับ
วิญาดาเดินเข้าไปในลิฟท์เพื่อขึ้นไปบนห้องของแฟนหนุ่มที่ชั้นห้า
พอลิฟท์เปิดออกเธอก็เดินไปที่ห้องของพี่นับ และเอาคีย์การ์ดที่พี่นับให้ไว้แตะลงไปที่ประตู
ติ๊ด (เสียงปลดล็อกประตู)
วิญาดามองไปรอบ ๆ ห้องก็ไม่เห็นพี่นับ เหมือนพี่นับจะไม่อยู่ เธอเดินไปดูที่ห้องครัวเพื่อเขาจะทำอาหารอยู่ เธอเดินเข้าไปในห้องครัวก็ไม่เห็นเขา ไม่มีอุปกรณ์การทำอาหารถูกใช้เลย เงียบกริบ
หรือว่าเมื่อคืนพี่นับไม่ได้กลับมาที่ห้อง คิดได้ดังนั้น
เธอลองกดโทรหาแฟนหนุ่ม
Rrrrrr
วิญาดาเดินไปตามเสียง ก็เห็นโทรศัพท์ของเขาวางอยู่ที่โซฟา
“โทรศัพท์อยู่นี่แล้วคนอยู่ไหนวะ”
วิญาดาพูดกับตัวเอง
เหลือแค่ห้องสุดท้ายแล้วแหละที่เธอจะไม่ได้เข้าไปดู นั้นก็คือห้องของพี่นับ
เธอค่อย ๆเปิดประตูห้องนอนออกเบา ๆ และเอาหน้าส่องเขาไปดูข้างใน เพื่อว่าพี่นับจะนอนอยู่ เธอกลัวว่าจะทำให้แฟนหนุ่มตื่นขึ้นมา เธอเอาเข้าหน้าไปดูก็เห็นรองเท้าส้นสูงสีแดงอยู่ที่พื้นตรงปลายเตียงนอน หัวใจเธอเต้นแรงขึ้นมาเมื่อเห็นรองเท้าผู้หญิง เธอเดินเข้าไปในห้องก็เห็นพี่นับนอนห่มผ้าห่มอยู่โดยที่เขาไม่ได้ใส่เสื้อนอน เธอมองเลยพี่นับไปก็เห็นผู้หญิงนอนอยู่ข้างกายพี่นับอยู่ ผู้หญิงคนนั้นนอนไม่ใส่เสื้อเหมือนกัน เป็นอย่างที่เธอคิดจริง ๆ ว่าเขาเอาผู้หญิงมานอนด้วย เพราะเธอเห็นรองเท้าผู้หญิงในห้องของพี่นับ ทำไมเขาถึงทำกับเธอแบบนี้ เธอร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวดใจ ที่ผ่านมาเขาเอาผู้หญิงมานอนด้วยทุกคืนเลยสินะ โดยที่เธอไม่รู้อะไรเลย
คิดว่าเขาอาจกำลังงานยุ่งอยู่ที่ออฟฟิศทั้งที่จริงแล้ว แอบมากินกันที่ห้อง มิหน้าล่ะเวลาเธอโทรไปหาเขา เขาก็บอกว่าไม่ว่าง งานยุ่งไม่มีเวลาคุย เธอจะชวนเขาไปกินข้าว เขาก็บอกว่าไปไม่ได้ เจ้านายเร่งเอางาน นาน ๆ ครั้งพี่นับจะได้ไปทานข้าวกับเธอ พอเธอขอมาที่ห้องของเขา เขาก็ปฏิเสธตลอด ว่าห้องพี่มันรกสกปรก บางครั้งน้ำมันก็ไม่ไหล วิไม่ต้องไปหรอกคอนโดพี่ ไปคอนโดวิดีกว่า แต่พอเธอบอกว่าเธอไม่ได้อยู่คนเดียวที่คอนโด เธอก็เห็นพี่นับทำหน้าตาเซ็ง ๆ เบื่อ ๆ อะไรสักอย่างแล้วสักพักเขาก็ทำหน้าเป็นปกติ เหมือนเดิม ได้ยินเธอบอกแบบนั้นพี่นับก็ไม่ไปห้องของเธอ แล้วก็ชวนเธอไม่กินข้าวข้างนอก หลังจากนั้นมาเขาก็ไม่ขอมาที่คอนโดเธออีกเลย ช่วงหลังมานี้เหมือนว่าเธอกับพี่นับจะดูห่างเหินกันไป พี่นับไม่ค่อยโทรมาหาเธอเลย นาน ๆ ครั้งถึงจะโทรหาเธอ เวลาเธอโทรไปพี่เขาก็ไม่ค่อยจะรับสาย ถึงรับก็รับช้า ไม่เหมือนแต่ก่อนที่พวกเราคบกันใหม่ ๆ เหตุผลนี่สินะที่เขาไม่อยากมากินข้าวกับเธอบ่อย ๆ เวลาเธอโทรไปก็ไม่ค่อยจะรับ อ้างไปต่าง ๆ นา ๆ ที่แท้พี่นับก็คบซ้อน ดีที่เธอยังไม่มีอะไรกับคนอย่างมัน
ดีที่เธอยังไม่ได้บอกมันก่อนว่าเธอจะไปไหน ไม่อย่างนั้นมันตามไปรังควานเธอแน่ วิญาดาเช็ดน้ำตาออกจากหางตาอย่างลวก ๆ เธอไม่ควรมาเสียน้ำตาให้กับผู้ชายเลว ๆ แบบนี้มันควรจะเจ็บอย่างที่เธอเจ็บ คิดได้ดังนั้น วิญาดาก็เดินออกไปเอาถ้วยที่ห้องครัวใส่น้ำแล้วเดินมาที่เตียง แล้วเอาน้ำเทใส่หน้าไอ้นับจนหมดถ้วย
มันตื่นขึ้นมาเมื่อเธอเทน้ำลงบนหน้าของมัน
“อะไรวะ!”
มันพูดขึ้นด้วยความหงุดหงิด แต่พอเงยหน้าขึ้นมามองเธอ มันก็ตกใจตาเบิกกว้าง
“วิ”
“เอ่อกูเอง มีอะไร”
วิญาดาบอกนับเสียงเข้ม ใบหน้าของวิญาดาโกรธจัดเป็นอย่างมาก จนนับรู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจ
“ทำไมวิทำอย่างนี้ พี่เปียกหมดแล้ว มาทำไมไม่บอก”
ถามแฟนสาวน้ำเสียงปกติ ไม่ได้ตื่นตกใจเหมือนตอนแรกที่เห็นหน้าเธอ
“ทำไมกูจะทำไม่ได้ แค่นี้มันยังน้อยไปสำหรับคนเลว ๆอย่างมึง บอกแล้วกูจะมาเห็นมึงกับผู้หญิงคนนี้นอนด้วยกันเหรอ”
วิญาดาพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด นับไม่ได้รู้สึกผิดอะไรกับคำพูดของเธอเลยสักนิด เหมือนมันเป็นเรื่องธรรมดาที่เขาแค่นอนกับผู้หญิงคนหนึ่งก็เท่านั้น
“พี่ก็แค่นอนกับคนอื่น วิก็อย่าซีเรียสนักสิครับ”
นับบอกแฟนสาวน้ำเสียงปกติ เขาไม่ได้รู้สึกกับสิ่งที่ตัวเองทำเลย เหมือนมันเป็นเรื่องธรรมดาทั่วไปที่ใคร ๆ ก็ทำได้ แต่สำหรับเธอ เธอรับไม่ได้ที่เขาทำอย่างนี้
“จะไม่ให้กูโกรธว่างั้น”
“ใช่ครับ”
“พี่ทำแบบนี้กับวิได้ยังไง ทั้ง ๆ ที่วิก็รักพี่ พี่อยากได้อะไรวิก็ซื้อให้หมด”
น้ำตาเธอไหลริน ลงมาไม่หยุด เธอร้องไห้โดยไม่มีเสียงมันเจ็บจนพูดไม่ออก กว่าจะพูดแต่ละคำได้เธอต้องใช้ความอนทนพูดมันออกมา เพราะเธอเสียใจมากจนไม่อยากจะพูด มันเจ็บจริง ๆที่คนรักไปนอนกับผู้หญิงอื่น โดยที่เธอไม่รู้อะไรว่าเขาทำอย่างนี้กับคนอื่น ไม่รู้ทำมานานแค่ไหนแล้ว
จากที่เมื่อกี้ว่าจะไม่เสียน้ำตาให้มัน แต่มันก็ทำไม่ได้ มันเจ็บจนต้องร้องไห้ออกมา เธอไม่ไหวจริง ๆ ที่จะกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล ยิ่งห้ามไม่ให้ตัวเองร้องไห้ น้ำตามันยิ่งไหลออกมา อย่างที่เขาว่ายิ่งฝืนตัวเองมากเท่าไหร่มันยิ่งเจ็บ และทนไม่ไหวจนต้องออกมาจากตรงนั้น
เธอไม่ดีขนาดนั้นเลยเหรอเขาถึงได้มีคนอื่น อะไรเธอก็ซื้อให้เวลาที่มันอยากได้ แต่สิ่งที่พี่นับตอบแทนเธอ คืออย่างนี้นะเหรอ
“ก็วิให้พี่ไม่ได้นิ”
“พี่ก็เลยทำอย่างนี้กับวิเหรอ”
“ใช่ ในเมื่อวิให้พี่ไม่ได้พี่ก็ไปหาคนอื่นที่เขาพร้อมให้พี่”
“ถ้าคิดอย่างนั้นตั้งแต่แรกพี่มาจีบวิทำไม”
“ก็พี่ไม่รู้นิว่าวิจะรักนวลสงวนตัวมากแบบนี้”
“รู้แล้วทำไมมึงไม่เลิกกับกู”
“ก็พี่รักวินิครับ”
“เหอะ รักเหรอ คนรักกันเขาทำอย่างนี้กันเหรอพี่ถามจริง”
พูดแล้ววิญาดาก็เอามือตบหน้าอดีตคนรักทันที
เพียะ เพียะ
และเธอก็เอาแขนทั้งสองข้างทุบลงที่อกของเขาหลายครั้ง
นับไม่ได้ตอบโต้อะไรแฟนสาวไป เขายืนนิ่งให้วิญาดาตบ และทุบตีจนเธอพอใจ
“ต่อไปนี้พี่ไม่ต้องมาให้วิเห็นหน้าอีก เราเลิกกัน”
“วิ พี่ขอโทษพี่จะไม่ทำอย่างนี้อีกแล้ว ให้อภัยพี่นะครับวิ”
นับเดินไปคว้าแขนวิญาดาไว้ไม่ให้เธอ เดินออกไปจากห้อง เขาบอกเธอน้ำเสียงอ้อนวอน
เพื่อให้เธอกับมารักเขาเหมือนเดิม เขาไม่อยากเสียเธอไป เขารักวิญาดา ที่เขาทำไปทั้งหมดก็เพราะความต้องการทางร่างกายของเขาเท่านั้น แต่จริง ๆ แล้วเขารักวิญาดามาก เธอให้เขาไม่ได้เอง เขาเลยทำแบบนี้ จะโทษเขาไม่ได้ต้องโทษเธอที่ไม่ยอมเป็นของเขาตั้งแต่แรก
“ปล่อย!วิ จะกลับบ้าน”
วิญาดาบอกอดีตคนรักเสียงแข็งพร้อมกับแกะมือของเขาออกจากแขนของเธอ พอมือมันหลุดออกจากแขนเธอ เธอก็รีบวิ่งไปที่ประตูทันที แต่เธอก็ไม่ทันพี่นับ เพราะคราวนี้มันจับข้างขวาของเธอเอาไว้
“วิ อย่าไปจากพี่เลยนะ พี่ขอโทษ พี่มันเลวเอง อย่าเลิกกับพี่เลยนะครับ”
นับร้องอ้อนวอนบอกวิญาดา พร้อมกับเอาแขนเข้ามากอดขาของเธอแน่นกว่าเก่าเหมือนว่ากลัวเธอจะหนีไปจากเขาอีก
“ปล่อย!”
วิญาดาบอกนับเสียงดัง พร้อมกับสะกดกลั้นอารมณ์เอาไว้ไม่ให้หยุมหัวมัน และฆ่าพี่นับทิ้งตอนนี้
“ไม่ครับ ถ้าปล่อยวิก็ไปจากพี่สิ”
คนที่แกล้งนอนหลับอยู่บนเตียงทนไม่ไหว ที่แฟนหนุ่มขของตัวเองรักยัยนั้นมากกว่าเธอ ไหนเขาบอกว่ารักเธอคนเดียว ตอนที่เรามีอะไรกันครั้งแรก เขาก็บอกว่าโสด ตอนนี้ไม่มีคนคุย เธอก็เชื่อเขาสนิทใจ แต่พอมาวันนี้แฟนของนับก็ขึ้นมาบนห้อง มาโวยวายว่านับของเธอ เขาโกหกเธอทุกอย่าง นี่เธอโดยหลอกมาโดยตลอด แต่มันก็ไม่เจ็บใจเท่า ที่นับไปรั้งมันเอา
ไว้และยังรักมันอยู่ ทั้ง ๆ ที่ยัยนั่นก็บอกเลิกนับไปแล้ว ยังจะอาลัยอาวรณ์มันอีก ไม่ไหวแล้วเธอต้องทำอะไรสักอย่าง คิดได้เช่นนั้น เธอก็หยิบเสื้อที่ตกอยู่ข้างเตียงขึ้นมาใส่และเดินไปหาทั้งสองคนที่เยื้อฉุดกันที่หน้าประตู
เธอเขาไม่ดึงแขนแฟนหนุ่มที่เกาะขายัยนั่นออก แต่ดึงเท่าไหร่แขนของนับก็ไม่ยอมปล่อยขายัยนั่นสักที
วิญาดาที่เห็นอย่างนั้น ก็รีบสบัดขาออกอย่างแรงแขนของอดีตแฟนหนุ่มหลุดออก เธอก็รีบเปิดประตูออกจากห้องอย่างไหว และเดินไปที่รถ ขับออกไปอย่างรวดเร็ว
“วิอย่าไป พี่ขอโทษ”
นับพูดแล้วก็ร้องไห้ออกมา มือสองข้างก็ยันพื้นไว้ ไม่ให้ตัวเองลงไปนอนกลับพื้น
“นับเลือกเอาว่าจะเลือกกี้ หรือเลือกมัน ถ้านับเลือกมัน นับก็ไม่ได้เป็นรองผู้จัดการฝ่ายการตลาด เลือกเอาถ้าอยากเอาชีวิตไปจมกับผู้หญิงที่บอกเลิกนับก็ตามใจ ฉันให้เวลานับ หนึ่งนาที ถ้าเลือกไม่ได้เราก็จบกัน”
กี้บอกแฟนหนุ่มน้ำเสียงจริงจัง
ไม่มีแววล้อเล่น
กี้ คือลูกเจ้าของบริษัทที่นับทำงานอยู่ กี้ถูกใจพนักงานของพ่อ และนับเองก็ถูกใจกี้ไม่น้อยเช่นกัน ทั้งสองคบกันอย่างลับ ๆ และไม่อยากให้คนในบริษัทรู้ว่าเธอทั้งสองเป็นอะไรกัน เธออย่างให้แฟนหนุ่มได้เลื่อนตำแหน่ง เห็นว่านับอย่างเป็นรองผู้จัดการ เธอเป็นรองประธาน ก็เลยอยากให้เขาเป็นอย่างที่แฟนอยากจะเป็น
นับได้ยินที่กี้พูด ก็กลัวว่าถ้าเลือกคนรัก ตัวเองจะไม่ได้เป็นรองผู้จัดการการตลาด ถ้าเขาได้เลื่อนขั้นเงินเดือนก็จะเพิ่มขึ้น แถมคุณกี้ก็จะเลี้ยงดูตัวเองต่อ ถ้าเลือกยัยวิ เขาก็โง่มาก ถึงเขาจะรักวิญาดามากก็ตาม แต่เขาก็เลือกงานและเงินมากว่าเธอ
“ผมเลือกคุณกี้ครับ”
บอกแฟนสาวแล้วก็เช็ดน้ำตาออก และปรับเสียงตัวเองอย่างไว
กี้ได้ยินก็ยิ้มมุมปาก เธอรู้ว่าเขาต้องเลือกเธออยู่แล้ว เธอถึงได้พูดไปแบบนั้น
“แล้วตอนนี้นับยังรักมันอยู่ไหมคะ”
นับลุกขึ้นยืนก่อนจะตอบแฟนสาวว่า
“ไม่รักแล้วครับ ขอโทษที่ทำให้ตัวเองไม่สบายใจ เมื่อกี้ที่เขาทำไปก็เพื่ออยากดูว่าตัวเองรักเขามากแค่ไหน เขาขอโทษน่า อย่าโกรธเขาเลยนะเตง ๆ”
ประโยคสุดท้ายนับพูดด้วยน้ำเสียงอ้อน ๆ พร้อมกับเอื้อมมือไปจับมือของแฟนสาว กี้ได้ยินก็อมยิ้มดีใจที่เขาทำไปเมื่อกี้ก็เพื่ิลองใจเธอแค่นั้น
“กี้ไม่โกรธคุณหรอกค่ะ ทำไมนับไม่เคยบอกกี้เลยว่านับมีแฟนแล้ว”
“นับแค่คบกับวิแค่เล่น ๆ ก่อนที่จะมาคบกับกี้แค่นั้นเองครับ มันไม่ได้มีอะไร แต่ยัยนั่นไม่ยอมเลิกกับนับเลย ดีแล้วแหละที่ยัยนั่นมาเห็นแล้ว บอกเลิกนับไป นับดีใจมากที่ยัยนั่นบอกเลิกนับออกมาเสียที ที่นี่ก็จะไม่มีใครมากวนใจนับได้อีกแล้ว”
บอกแฟนสาวด้วยรอยยิ้ม
กี้เชื่อแฟนหนุ่มอย่างสนิท แต่เธอไม่รู้เลยว่าผู้ชายที่ชื่อนับก็โกหกเธอทั้งเพ เพราะที่พูดไปทั้งหมดนั้น เพราะตำแหน่งและเงินทองเท่านั้น
