“กูอยากถามมึงว่ามึงคิดยังไงกับยัยว่าน”
วิญาดาเอ่ยถามเพื่อนด้วยความอยากรู้ เธอจะได้เอาไปบอกเพื่อนถูก แต่ดูจากหน้าตอนที่ยัยว่านสารภาพรักกับวรวิทย์ เธอก็รู้แล้วว่ามันคิดยังไง แต่ก็อยากถามมันให้แน่เธอจะใจ
“มันมีแฟนแล้ว มันจะไปคิดอะไรยัยวิ มึงนี่ก็ถามแปลก”
ทศวรรษว่าให้เพื่อนสาวไม่จริงจังนัก
“กูรู้ แต่กูก็อยากรู้จากปากมึงไง มึงคิดยังไงกับว่าน เอาความจริงนะ”
วิญาดาบอกเพื่อนน้ำเสียงจริงจัง พร้อมกับตั้งใจฟังคำตอบของวรวิทย์
วรวิทย์มองหน้าเพื่อนสาวก่อนจะตอบ
“กูไม่ได้ชอบว่าน กูคิดกับมันแค่เพื่อน กูไม่ได้รู้สึกอะไรกับมันเลย กูไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันแอบชอบกูอยู่ ตอนกูได้ยินที่มันพูดกูก็ตกใจ ไม่คิดว่ามันจะชอบกู”
วรวิทย์บอกความในใจให้เพื่อนฟัง เขาคิดกับว่านแค่เพื่อน
รัก,ชาย-หญิง,ไทย,เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ,วรวิทย์,รัก,ว่านรัก,ดลวัฒน์,วิญาดา,เพื่อนสนิท,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ตอนที่ 74
“งั้นก็ดี”
แล้วดลวัฒน์ก็เดินออกไปนอกบ้านเพื่อทำตามคำสั่งของเธอ
วิญาดานั่งมองเขาขนโต๊ะเข้ามาในบ้านอย่างเงียบ
ๆ ดลวัฒน์ขนโต๊ะเขามาได้สามสี่โต๊ะ
แล้ว
ปึ๊ก!
เธอได้ยินเสียงดังมาจากข้างนอก วิญาดาลุกขึ้นจากเก้าอีกเดินมาดูที่หน้าบ้านด้วยความอยากรู้ เธอเห็นเขานั่งอยู่ที่พื้น โดยมีโต๊ะตัวหนึ่งที่ล้มลงอยู่ข้างตัวเขา วิญาดาเดินไปดูใกล้ ๆ
“นี่นายทำอะไรกับโต๊ะของฉัน”
วิญาดาว่าให้เขาเสียงเข้ม
“ก็ผมเหนื่อยอะคุณ ผมยกพวกเก้าอี้โต๊ะเข้าไปตั้งหลายตัว มันเหนื่อย พอผมจะยกเข้าไปอีกมันก็ไม่ไหว โต๊ะมันเลยล้มลงแบบนี้”
ดลวัฒน์บอกวิญาดาอย่างเหนื่อยหอบ
“อย่ามาสำออยนะคุณ ฉันรู้ว่าคุณแข็งแรงยกโต๊ะพวกนี้ได้สบาย แค่นี้มันไม่ทำให้คุณเหนื่อยหรอก”
วิญาดาไม่เชื่ออย่างที่เขาพูด ดลวัฒน์อาจจะแกล้งเธอก็เป็นได้ใครจะไปรู้ เธอไม่เชื่อเขาง่าย ๆ หรอก ไม่อยากทำละสิถึงได้แกล้งทำโต๊ะหล่นแบบนี้
“ลุกขึ้นมาเลย นายดล”
ว่าแล้ววิญาดาก็จับแขนดึงเขาขึ้นมา เธอดึงยังไง ตัวของมันก็ไม่ขยับเขยื้อนเลยสักนิด คนอะไรตัวหนักซะมัด วิญาดาคิด เมื่อตัวเองดึงดลวัฒน์ขึ้นมาไม่ได้ เธอก็เริ่มจะเหนื่อยแล้ว
“นี่นายลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้”
วิญาดาว่าขึ้นอย่างหงุดหงิด ที่ดึงเขาลุกขึ้นมาไม่ได้
ดลวัฒน์ยังนั่งอยู่ที่เดิม
“ฉันบอกให้นายลุกขึ้นมาไง”
ครั้งนี้เธอพูดขึ้นมาด้วยความโมโห ที่มันไม่ทำตามอย่างที่เธอพูด
“งั้นนายก็นั่งอยู่ตรงนี้ไปเถอะ ฉันจะไปเรียกน้องทันมาช่วยก็ได้”
ว่าแล้ววิญาดาก็ปล่อยมือออกจากแขนของดลวัฒน์อย่างแรงด้วยความโมโห เธอไม่ง้อมันหรอก ให้น้องทันมาช่วยเธอก็ได้ เธอรู้ว่าน้องทันต้องเต็มใจช่วยเธอแน่ ๆ เพราะดูจากท่าทางของน้องเขาแล้ว น่าจะปลื้มเธอไม่น้อย
ดลวัฒน์ได้ยินดั้งนั้นก็หงุดหงิดใจขึ้นมา
“ว้าย!”
วิญาดาร้องออกมาด้วยความตกใจที่อยู่ ๆ ไอ้ดลมันก็ดึงแขนเธอ จนทำให้ตัวของเธอล้มลงไปนั่งอยู่บนตักของมัน
“นี่นายจะทำอะไร”
วิญาดาถามเขาเสียงเข้ม ด้วยความตกใจ
ดลวัฒน์ไม่ตอบ แต่เขาเอามือกอดเอวเธอไว้อย่างหลวม ๆ
วิญาดาหัวใจเต้นตึกตักเมื่อเขาเอาแขนมากอดเอวของเธอ เธอตกใจตาเบิกกว้างทำตัวไม่ถูกไปชั่วขณะที่หลังของเธอโดนกับแผงอกอันแข็งแรงของเขา
วิญาดารู้สึกตัวเมื่อดลวัฒน์เอาคางมาเกยที่หัวไหล่ข้างขวาของเธอ
“ปล่อยฉันเลยนะไอ้บ้า!”
วิญาดาดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอดของเขา
“หยุดดิ้นได้แล้วไม่งั้นผมจับคุณจูบจริง ๆ ด้วย”
ดลวัฒน์บอกเธอเสียงเข้ม
วิญาดาได้ฟังอย่างนั้นก็หยุดดิ้นทันที กลัวว่าถ้าเธอจะทำต่อ เขาอาจจะทำอย่างที่พูดจริง ๆ
“เอะ อะอะไรก็ขู่จะจูบ”
วิญาดาบ่นเขาเสียงเบา
“คุณพูดอะไรผมได้ยินนะ”
ดลวัฒน์ได้ยินเธอพูดทุกคำ เพราะหน้าของเขาเกยอยู่บนไหล่ของเธอ พูดเสียงเบาเท่าไหร่เขาก็ได้ยิน
“ได้ยินก็ได้ยินสิ เมื่อไหร่จะปล่อยฉันเนี่ย จะขนเสร็จไหมโต๊ะวันนี้เนี่ย”
วิญาดาพูดอย่างไม่สนใจ
“คุณต้องพูดมาก่อนว่าจะไม่ให้ไอ้ทันมาช่วย”
ดลวัฒน์หันหน้ามากระซิบข้างหูของเธอเบา ๆ
วิญาดาขนลุกซู่ เมื่อลมหายใจของเขาโดนหูของเธอ ทำไมเขาไม่เอาหน้าออกจากไหล่ของเธอก่อนจะพูดนะ จะมากระซิบข้างหูเธอทำไม รู้ไหมว่าเธอหัวใจเต้นแรงไปหมดเนี่ย
“เออ ๆ ปล่อยฉันได้รึยังอึดอัดจะตายแล้วเนี่ย”
แล้วดลวัฒน์ก็ปล่อยเธอออกจากอ้อมกอดอย่างแสนเสียดาย พอวิญาดาเป็นอิสระ เธอก็ลุกขึ้นยืนสั่งงานเข้าทันที เพื่อกลบเกลื่อนความเขินอายที่เขากอดเธอ
“โต๊ะสองตัวนี่นายจัดไว้ทางด้านซ้ายกับทางขวานะ”
เธอชี้ตำแหน่งบอกเขา เธออยากเอาโต๊ะไว้ข้างนอกร้านสักสองโต๊ะ
15:00
วิญาดากำลังจะเดินเข้าบ้านไป เธอได้ยินเสียงรถมาจอดหน้าบ้าน เธอหันหน้าไปดูว่าใครมาจอดหน้าบ้านของเธอ รถเก๋งสีแดงมาจอดหน้าบ้านของเธอ
'ใครมาหาเธอวะ ไอ้เสือรึเปล่า’
วิญาดาคิดในใจ เธอไม่เคยเห็นรถคันนี้มาก่อนเลย ไอ้เสือมันจะขับรถแบบนี้เหรอ หรือว่าจะเป็นรถของแฟนมัน
“พี่ดล พี่วิทย์อยู่ที่นี่ไหม ทรายไปหาที่ร้าน พวกไอ้ทันบอกว่าพี่วิทย์ไม่อยู่”
ผู้หญิงหน้าตาดีใส่ชุดเดรสสั้นสีเดียวกับรถเปิดประตูลงมาถามดลวัฒน์ด้วยความสนิทสนม ผู้หญิงที่คุยกับไอ้ดลเป็นคนผิวขาว หน้าตาดี จมูกโด่ง แต่งหน้าจัดนิดหนึ่ง
‘ไอ้ดลรู้จักกับผู้หญิงคนนี้เหรอ จะว่าไปแล้วเหมือนเคยเห็นผู้คนนี้ที่ไหนนะ หน้าคุ้นจัง’
เธอคิดในใจ หน้าตาแบบนี้เธอเคยเห็น มันคุ้น ๆ จนเธอนึกไม่ออก หรือว่าเธอจะจำคนผิดไปวะ
“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันอยู่ที่ไหน”
“พี่อย่ามาโกหกทรายเลย พี่รู้ว่าพี่วิทย์อยู่ไหน พี่ไม่บอกทรายต่างหาก”
วีรยาไม่เชื่ออย่างที่ดลวัฒน์พูด พี่ดลชอบกันพี่วิทย์ออกจากเธอตลอด รวมถึงพวกไอ้ทันด้วย วีรยามั่วแต่คุยกับดลวัฒน์โดยไม่ได้สังเกตว่ามีคนแอบมองอยู่
“ก็พี่ไม่รู้จริง ๆ ครับ แล้วมาหามันมีอะไร”
ดลวัฒน์บอกวีรยาเสียงดัง
“ทรายจะเอาข้าวผัดกุ้งมาให้พี่วิทย์”
วีรยาบอกแล้วก็ไปเอาปิ่นโตในรถออกมาชูให้ดลวัฒน์ดู หลังจากกลับมาจากที่ทำงาน เธอตั้งใจทำข้าวผัดกุ้งมาให้พี่วิทย์กิน
“ออ เดี๋ยวพี่จะเอาไปให้มันเองถ้ามันมา”
“พี่ไม่ได้โกหกทรายแน่นะ ว่าพี่วิทย์ไม่ได้อยู่แถวนี้”
“พี่ไม่ได้โกหกจริง ๆ”
ดลวัฒน์บอกวีรยาหน้านิ่ง และไม่เผยพิรุจอะไรให้น้องทรายต้องสงสัย
วิญาดาที่ฟังทั้งสองคนคุยกันสักพักเธอก็เข้าไปในบ้าน
“ทรายเชื่อก็ได้ค่ะ ว่าแต่พี่มาทำอะไรบ้านหลังนี้เหรอ คุณสิกลับมาเหรอคะ พี่มาช่วยเขาจัดของใช่ไหม”
วีรยาถามพร้อมกับมองดูรอบ ๆ ด้วยความสงสัย มีแต่พวกกล่องเต็มไป
หมด เหมือนกับว่าจะจัดบ้านอะไรอย่างนั้น พี่ดลมาทำอะไรบ้านนี้ คุณสิกับแฟนฝรั่งกลับมาแล้วเหรอ เธอไม่ยักกะรู้ วีรยาคิดในใจด้วยความอยากรู้
“เออออออ คือ….พี่มาช่วยเพื่อนจัดร้านนะ”
ดลวัฒน์ตอบวีรยาน้ำเสียงตะกุกตะกัก
“เพื่อน!”
วีรยาได้ฟังก็ขมวดคิ้วด้วยควาสมสงสัย
“ใช่”
ดลวัฒน์ตอบไม่เต็มเสียงนัก เขาไม่อยากบอกยัยทรายเอาเสียเลย
เดี๋ยวยัยทรายมันก็มาขัดขวางความรักของไอ้วิทย์กับคุณวิว
ถ้ายัยทรายมันรู้ว่าไอ้วิทย์แอบชอบคุณวิว มันได้อาละวาด ไปตบหน้าคุณวิว เหมือนอย่างตอนที่มันไปตบหน้ายัยว่านในวันรับปริญญา เพราะความหึงหวงและคิดว่าว่านรักจะแย่งวรวิทย์ไปจากมัน
แต่เขาก็ต้องบอก วีรยาเพราะยังไงยัยทรายก็ต้องรู้อยู่ดี คนอย่างวีรยาถ้ารู้ว่าไอ้วิทย์มีใจให้ใคร มันก็จะไปสืบให้รู้ว่าคนที่วรวิทย์รักเป็นใคร มีฐานะเป็นยังไง รวยไหม นิส้ยดีไหม เอาง่าย ๆ มันสืบหมด เพราะความอยากรู้ เขารู้
ได้ยังไงนะเหรอ
ว่าไอ้วิทย์มันชอบคุณวิว เพราะหน้าตาให้วิทย์ไงละ เวลามันคุยกับคุณวิวหน้าตามันยิ้มแย้ม ดูก็รู้ว่ามันชอบคุณวิว ถ้าเขาไม่ได้เป็นเพื่อนกับมัน เขาก็ดูออก