ชาย-ชาย,เรื่องสั้น,ผู้ใหญ่,porn without plot ,pwp,nc,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“รอนานไหมคะวิน”พลอยดาวเอ่ยปากถามคนรักเสียงหวานหลังจากขึ้นมานั่งบนรถยนต์ญี่ปุ่นราคาถูก ก่อนจะส่งยิ้มหวานเบาบางให้เเฟนหนุ่ม
“ไม่นานเลยครับพลอย”ปวินตอบคนรักเสียงอ่อน รอยยิ้มของเธอทำให้เขาใจเต้นแรงอยู่เสมอ
“วันนี้ไปเจอคุณพ่อของพลอยครั้งแรก วินตื่นเต้นไหมคะ”
“ตื่นเต้นครับแต่ผมว่าคุณพ่อของพลอยต้องใจดีเหมือนพลอยแน่เลย”
“คุณพ่อของพลอยท่านใจดีมากค่ะ พลอยอยากให้วินได้เจอกับท่านเร็วๆจังเลยค่ะ”ใบหน้าสวยของพลอยดาวมีความสุขยามพูดถึงบิดาผู้เป็นที่รัก
“ผมก็อยากรีบเจอท่านเหมือนกันครับ”
แม้ปากจะบอกแฟนสาวไปแบบนั้นแต่ในใจของปวินทั้งตื่นเต้นและประหม่าเป็นอย่างมาก
ตัวเขาเป็นเพียงเด็กกำพร้าฐานะก็ไม่ได้ดีมากมายอะไร หน้าตาก็ไม่ได้โดดเด่นแต่ดันไม่เจียมตัวไปชอบคนอย่างพลอยดาวเข้า ซึ่งไม่ต่างจากดอกฟ้ากับหมาวัด
แต่ใครจะคิดว่าคนอย่างพลอยดาวจะชอบเขาแถมยังเป็นฝ่ายสารภาพรักอีก ทุกอย่างเหมือนฝันจนทุกวันนี้เขาก็ยังแทบไม่เชื่อว่านี่คือความจริง
ใช้เวลาเดินทางราวครึ่งชั่วโมงรถญี่ปุ่นราคาถูกก็มาจอดหน้าบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่งในหมู่บ้านจัดสรรย่านที่เต็มไปด้วยคนมีฐานะ
ประตูรั้วเลื่อนเปิดออกอัตโนมัติก่อนปวินค่อยๆขับรถไปจอดข้างรถหรูในโรงจอดรถช้าๆ
พลอยดาวรีบเปิดประตูรถและวิ่งเข้าไปกอดพ่อของเธออย่างออดอ้อน ปวินรีบเดินตามหลังของพลอยดาวไปติดๆก่อนจะสะดุ้งเมื่อสายตาคนดุตวัดหันมามอง
พลอยดาวผละกอดออกก่อนจะแนะนำแฟนหนุ่มของเธอให้บิดาได้รู้จัก
“พ่อค่ะนี่วินแฟนของหนูเองค่ะ”เขามองลูกสาวอย่างอ่อนโยนก่อนจะเปลี่ยนเป็นแข็งกระด่างยามมองชายหนุ่มที่ยืนข้างลูกสาวผู้เป็นที่รัก
“สะ สวัสดีครับคุณพ่อ”ปวินเอ่ยสวัสดีอย่างประหม่า อีกฝ่ายทำเพียงพยักหน้ารับก่อนจะเดินนำคนทั้งสองเข้าไปในบ้าน
“ทั้งสองคนนั่งคุยกันไปก่อนนะคะ เดี๋ยวพลอยเอาอาหารพวกนี้ไปจัดใส่จานก่อน”
ปวินนั่งตัวเกร็งเมื่อโดนทิ้งให้อยู่กับพ่อของแฟนสาวสองต่อสอง บรรยากาศระหว่างคนทั้งสองชวนให้เงียบและอึดอัดเป็นอย่างมากในความรู้สึกของปวิน
“กล้ามากนะที่มายุ่งกับลูกสาวของฉัน”
“เอ่อ..ผม”ปวินไม่รู้จะตอบแบบไหนจึงเลือกปิดปากเงียบ เขารู้สึกตัวเล็กตัวน้อยมากเมื่ออยู่ต่อหน้าของคนคนนี้ ใบหน้าคมดุไม่ได้ใกล้เคียงกับคำว่าใจดีเลยสักนิดแต่ในเมื่อรักลูกสาวของเขาแล้วปวินก็ต้องสู้เอาชนะใจว่าที่พ่อตาให้ได้
“ผมรักพลอยดาวด้วยใจจริงครับ ผมหวังว่าคุณพ่อจะให้โอกาส”
ชายวัยกลางคนมองคนหนุ่มกว่าด้วยความเหยียดหยาม แต่ก็เอาเถอะในเมื่อเป็นคนที่ลูกเขาเลือก เขาก็ไม่อยากขัดขวาง
“ถ้าทำลูกสาวฉันเสียใจฉันไม่เอาแกไว้แน่”
แผ่นหลังบางเหยียดตรง ปวินเงยหน้าสบตากับสายตาคมดุของคนอายุมากกว่าอย่างแน่วแน่
“ผมไม่มีวันทำพลอยเสียใจครับคุณพ่อ”
“ใครอนุญาตให้เรียกฉันว่าพ่อ”
“เอ่อครับคุณท่าน”
“จำไว้ถ้าไม่ได้อยู่ต่อหน้าลูกสาวฉัน ห้ามเรียกฉันว่าพ่อ”
“ครับ”ปวินตอบรับอย่างเจียมตัว เขาไม่แปลกใจที่พ่อของพลอยดาวไม่ชอบเขา แต่ไม่เป็นไรเขาจะทำให้ท่านชอบเขาให้ได้ไม่ว่าจะต้องทำยังไงก็ตาม
“อาหารพร้อมแล้วค่ะทุกคน”
ราวกับเสียงสวรรค์มาโปรด ปวินแอบถอนหายใจอย่างโล่งอก
บนโต๊ะอาหารมีเพียงเสียงพูดคุยของหญิงสาวเพียงคนเดียวที่พยายามจะชวนคนทั้งสองให้พูดคุยกันมากขึ้น มื้อนั้นปวินทานได้น้อยมาก เขาแทบกลืนข้าวไม่ลงยามเผลอสบสายตาคมดุคู่นั้น
“มืดแล้วค้างที่นี่เถอะ”
“ได้ค่ะพ่อ แต่วินจะนอนที่ไหนคะ”
“ผมนอนโซฟาได้ครับ”
“ได้ยังไงกันค่ะวิน เดี๋ยวก็ปวดหลังหรอก หรือจะให้วินนอนกับพลอยดี”
“ไม่ได้”เสียงทรงอำนาจเอ่ยขัดขึ้น
“ยังไม่ได้แต่งงานกัน เดี๋ยวคืนนี้ให้นอนกับพ่อก่อน วันหลังถ้าจะมาให้บอกก่อนจะได้ให้แม่บ้านเตรียมห้องรับแขกไว้ให้”
“แบบนั้นก็ได้ค่ะ งั้นหนูขอตัวขึ้นห้องก่อนนะคะ ฝันดีนะคะวิน”พลอยดาวยิ้มหวานอย่างมีความสุขเมื่อคิดว่าชายหนุ่มทั้งสองที่เธอรักเข้ากันได้ดี
ตัดภาพมาที่ปวินตัวเขาแทบจะเป็นบ้าเมื่อต้องนอนกับคนที่ทั้งอึดอัดและน่ากลัว แม้จะอยากเอาชนะใจว่าที่พ่อตาแต่ตอนนี้เขายังไม่พร้อม
“ตามฉันมา”เสียงทรงอำนาจเอ่ยสั่ง
“ครับ”ปวินเดินตามไปอย่างว่าง่าย
เขาเอาแต่ก้มหน้ามองพื้นยืนกุมมือของตัวเองอย่างประหม่า ก่อนจะมีผ้าขนหนูโยนมาใส่หัวของเขา
“ไปอาบน้ำให้สะอาดอย่าให้ความสกปรกของนายมาติดเตียงของฉัน”
“ครับ”
หลังอาบน้ำเสร็จปวินยืนทำใจอยู่นานกว่าจะยอมเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำ
“หายเข้าไปตั้งนาน ฉันก็นึกว่านายจะนอนในห้องน้ำเสียอีก”สายตาคมดุแอบชำเลืองมองร่างกายขาวเนียนที่พันผ้าขนหนูไว้ที่เอวอย่างหมิ่นเหม่
“...คือผม..ไม่มี..เสื้อผ้าเปลี่ยนครับ”ปวินรู้สึกกระดากอายขึ้นมาเมื่อโดนมองสำรวจอย่างเปิดเผย
“เป็นผู้ชายประสาอะไร รูปร่างอย่างกะผู้หญิง เอานี้เสื้อผ้า”ปวินรีบหยิบชุดที่ตั้งอยู่ก่อนจะนำไปเปลี่ยนในห้องน้ำ แต่ชุดที่ได้มาเป็นชุดที่ใหญ่กว่าตัวเขาอยู่มาก สุดท้ายก็ใส่ได้แค่เสื้อ
เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ความยาวเกือบถึงเข่า ปวินคิดว่ามันไม่ได้ดูน่าเกลียดมากเขาจึงทำใจกล้าค่อยๆก้าวขาออกจากห้องน้ำ
“ทำไมไม่ใส่กางเกง”น้ำเสียงเหมือนผู้ใหญ่ดุเด็กเอ่ยถามขึ้น
“คือผมใส่ไม่ได้ครับ มันตัวใหญ่เกินไป”จากตอนแรกที่ไม่คิดอะไรแต่ตอนนี้ปวินเริ่มรู้สึกเก้อเขินเมื่อต้องแต่งตัวแบบนี้ให้ผู้ชายด้วยกันมอง
“อืม ขึ้นมานอนได้แล้วถ้าช้าฉันจะให้นอนบนพื้น”แม้จะทำเป็นไม่สนใจแต่สายตากลับเอาแต่แอบมองเรียวขาขาวที่โผล่พ้นชายเสื้อออกมาโดยไม่ให้ใครอีกคนรู้ตัว
“ครับๆ”ปวินรีบขึ้นไปนอนและข่มตาหลับอย่างรวดเร็ว โดยไม่ได้รู้ตัวเลยว่าตอนที่หลับมีใครบางคนได้แอบดึงตัวเขาเข้าไปกอดและแอบลูบคลำร่างกายของเขาตามใจชอบ
