คุณอาหนุ่มผู้สุขุม นุ่มลึกกับหลานสาวสุดแสบแถบขี้ยั่ว สิบปีที่ไม่ได้เจอกัน นี่หนูแก้มใสโตเป็นสาวแล้วเหรอเนี่ย สวยซะด้วย แถมขี้ยั่วคุณอาสุดๆแล้วคุณอาของเราจะทำยังไงกับหลานสาวคนนี้ดีนะ
รัก,ผู้ใหญ่,ครอบครัว,อื่นๆ,NC+,หลานสาวกับอาหนุ่ม,อาหนุ่ม,หื่น,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
สถานีตำรวจ
18:00น.
แก้มใส.....
"บรรลุนิติภาวะหรือยังเราอ่ะ?"คุณตำรวจเอ่ยถามฉัน ฉันก็มองหน้าเขาพลางกลอกตามองบนอย่างเบื่อหน่าย
"น่ารำคาญถามอยู่ได้ จะมีผัวอยู่แล้วค่ะคุณตำรวจ!! "ฉันกอดอกพร้อมกับตะโกนตอบตำรวจไป ก็มันน่ารำคาญจริงๆหนิเขาถามฉันมาเป็นชั่วโมงแล้วถามอะไรไม่รู้น่ารำคาญจะตายไปสงสัยน่าฉันจะยังเด็กอยู่มากมั้ง ส่วนตาอ้วนลงพุงก็เอาแต่เรียกค่าปรับฉัน ส่วนดาหลาเธอไม่อยู่แล้วนะจ๊ะ เธอให้ข้ออ้างกับตาอ้วนว่ากลัวเป็นข่าวเหอะ หล่อนกลัวอาธันมาเจอหล่อนกับชู้ของหล่อนมากกว่ามั้ง
ตุ๊บ!!
"เดี๋ยวให้นอนในห้องขังสักคืนเถอะมั่งเนี่ย!!"ตำรวจเอามือตบโต๊ะอย่างเสียงดังพลางเอ่ยบอกฉันด้วยนำ้เสียงไม่พอใจ
ตุ๊บ!!!!
"มีตังค์จ่ายค่าปรับไม่จำเป็นต้องนอน!!"ฉันก็ลุกขึ้นยืนพร้อมกับตบมือทั้งสองข้างลงไปบนโต๊ะและเอ่ยบอกตำรวจด้วยนำ้เสียงไม่พอใจเช่นกัน เป็นแค่ตำรวจมีสิทธิ์อะไรมาตบโต๊ะใส่หน้าอีแก้มใสคนนี้ไม่ทราบค่ะ
"แก้มใส!"
"คุณย่าO_o!"ฉันที่ได้ยินเสียงเรียกชื่อฉันจากคุณย่าฉันก็หันไปมองตามเสียงของท่านก็เห็นว่าตอนนี้ท่านกำลังกึ่งวิ่งกึ่งเดินเข้ามาในโรงพัก ข้างๆคุณย่ามีอาธันจับแขนของคุณย่าดูเขาพยุงคุณย่าไม่ให้คุณย่าสะดุดอะไรล้มเพราะท่าทางของคุณย่ารีบร้อนมาก
"น่าตีให้หลานคนนี้หนิ ทำให้ย่าเป็นห่วง"คุณย่าเอ่ยบอกฉันทันทีที่ท่านเดินมาถึงตัวฉันแล้ว
"คุณย่า"ฉันก็เอ่ยเรียกคุณย่าด้วยนำ้เสียงแผ่วเบา อารมณ์ชั่ววูบของฉันทำให้ฉันลืมนึกถึงคุณย่าไปซะสนิทเลย
"เจ็บตรงไหนรึป่าวลูก?"คุณย่าจับตัวของฉันหันไปมาเพื่อสำรวจว่าฉันเจ็บตรงไหนรึป่าว คุณย่าเอามือมาลูบแก้มฉันอย่างแผ่วเบาพลางเอ่ยถามฉัน ฉันก็มองหน้าท่านด้วยสายตาสำนึกผิดคุณย่าท่านเองก็มองฉันด้วยสายตาเป็นห่วงนำ้ตาของท่านเริ่มคลอ ฉันเองก็เหมือนกัน
"ไม่เจ็บเลยค่ะคุณย่า แก้มใสขอโทษนะคะที่ทำให้คุณย่าเป็นห่วง"ฉันเอ่ยบอกคุณย่าพลางยกมือขึ้นไหว้ลงไปบนไหล่ท่าน ท่านก็โอบกอดร่างของฉัน
"ไม่เป็นไรลูก ทีหลังหนูอย่าทำแบบนี้อีกนะ อย่าแอบหนีย่าไปเที่ยวอีกนะลูกนะ ย่าเป็นห่วง"คุณย่าเอ่ยบอกฉัน พลางลูบหลังฉันอย่างเบาๆ ฉันก็ชำเลืองหางตาไปมองอาธันที่ตอนนี้เขาเองก็มองมาที่ฉันอยู่เหมือนกัน ฉันจึงส่งยิ้มไปให้อาธัน อาธันก็ยิ้มบางๆส่งมาให้ฉันพลางส่ายศีรษะไปด้วย
"สั่งสอนหลานของคุณซะบ้างนะครับ!"ตาอ้วนเดินเข้ามาหาคุณย่ากับอาธันของฉันพลางตะโกนขึ้นอย่างเสียงดัง ฉันรีบผละตัวออกจากคุณย่าและหันไปเผชิญหน้ากับตาอ้วนนั้น
"ไม่พอใจอะไรหนู ตาก็มาลงที่หนูคนเดียว ไม่ต้องไปยุ่งกับคุณย่าของหนู!!"ฉันหันไปเอ่ยบอกตาอ้วนนั้นอย่างเสียงดังจนทำให้ประชาชนและนายตำรวจที่อยู่บนโรงพักต่างพากันหันมามองที่ฉัน
"อีเด็กบ้า แกเรียกฉันว่าอะไรนะ!!"ตาอ้วนชี้หน้าฉันพลางเอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงไม่พอ ฉันก็เบะปากมองเขาตัวสายตาสมเพช
"อายุก็มากแล้ว กลับบ้านไปกินนมเมียนอนไป๊ อย่าห่วงมาดูดแต่นมอีหนูอยู่!"ฉันลอยหน้าลอยตาตอบตาอ้วนนั้นไป เขาก็มองฉันด้วยสายตาโกรธจัดมือของเขากำหมัดแน่น
"แก้มใส! พอครับ!"อาธันเดินเข้ามาจับแขนฉันให้ไปอยู่ข้างหลังเขาและเอ่ยบอกฉัน
"อาธันรู้ไหมคะ ว่าแฟนสุดที่รักของอาธันเป็นอีหนูของอีตาอ้วนเนี่ย!"ฉันเอ่ยบอกอาธันไปพลางชี้นิ้วไปที่ตาอ้วนลงพุง
"อะไรลูกแก้มใส ทำไมหนูพูดจาไม่น่ารักแบบนี้ละค่ะ! "คุณย่าเดินมาจับแขนของฉันออกมาจากอาธันพลางเอ่ยบอกฉันด้วยนำ้เสียงดุๆ
"แกพูดอะไรของแกอีเด็กบ้า หนูดาเขาเป็นของฉันแค่คนเดียว!"ตาอ้วนนั้นตะโกนบอกฉันด้วยนำ้เสียงโกรธจัด ฉันก็กระตุกยิ้มมองหน้าอาธันที่ตอนนี้เขามองหน้าฉันอยู่ก่อนแล้ว อาธันไม่ได้มีความตกใจหรือเสียใจอะไรเลยสักนิดดวงตาของเขาก็นิ่งเฉยไม่บ่งบอกว่าเขากำลังเจ็บหรือสงสัยอะไรอยู่เลย
"แฟนของตาชื่ออะไรนะคะ?"ฉันแกล้งเอ่ยถามตาอ้วนไปด้วยนำ้เสียงอยากรู้
"ชื่อดาหลา เธอเป็นนางแบบ!"ตาอ้วนก็โง่ตอบฉันมาฉันโคตรสะใจอ่ะ คุณย่ามองไปที่ตาอ้วนลงพุงสลับกับมองหน้าอาธันด้วยสายตาตกใจแต่อาธันของฉันเขาไม่ได้มีสีหน้าตกใจอะไรเลย อะไรของเขากันนะเหมือนกับว่าเขาเองรู้อยู่แล้วอย่างงั้นแหละ
"นี่ครับค่าทำขวัญแฟนของคุณ และนี้ค่าปรับครับ ผมพาหลานผมกลับบ้านได้แล้วใช่ไหมครับ?"อาธันยื่นเงินสดปึกหนึ่งให้ตาอ้วนพร้อมกับเอ่ยบอกตาอ้วนแล้วอาธันก็หันไปจ่ายค่าปรับพลางเอ่ยถามคุณตำรวจเช่นกัน คุณตำรวจก็ให้อาธันเซ็นอะไรสักอย่างและก็บอกให้ฉันกลับบ้านได้ ส่วนอีตาอ้วนนั้นพอนับเงินปึกนั้นของอาธันแล้ว เขาก็อมยิ้มแล้วเดินออกไปจากโรงพักไปเลยแถมยังเดินเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงและผิวปากอย่างคนอารมณ์ดี อะไรของตาอ้วนว่ะ
"หน้าเงิน ตาอ้วนลงพุง"ฉันมองตามหลังตาอ้วนไปพลางเอ่ยพึมพำด่าเขาตามหลังไป
เพลี๊ย
"เดี๋ยวเถอะเรานะ ย่าจะทำโทษหลาน แก้มใส! "คุณย่าตีแขนฉันแต่ไม่หนักมากแล้วท่านก็เอ่ยบอกฉัน ฉันก็ก้มหน้าลงหลบสายตาดุๆของท่าน
"ไปกันเถอะครับคุณแม่"อาธันที่ทำเรื่องเสร็จแล้วก็เดินมาหาคุณย่ากับฉันพลางเอ่ยขึ้น ฉันจึงหันไปหาตำรวจนายหนึ่ง
"คุณตำรวจคะ ถ้าเพื่อนหนูออกมาจากห้องนำ้ ช่วยบอกเขาด้วยนะคะว่าหนูกลับบ้านแล้ว"ฉันเอ่ยบอกตำรวจให้เขาบอกกองทัพว่าฉันกลับบ้านแล้วมันจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง กองทัพมันไปเข้าห้องนำ้มันไม่ต้องเสียค่าปรับเพราะมันไม่ได้มีส่วนผิดกับเรื่องนี้
"ครับเดี๋ยวผมจะบอกให้ ทีหลังอย่าซ่าไปตบคนอื่นเขาอีกนะเราอ่ะ"ตำรวจเอ่ยบอกฉันด้วยนำ้เสียงเล่นๆขำๆฉันก็เบะปากใส่เขาและยกมือไหว้เขา
"กลับกันเถอะค่ะคุณย่า^O^"ฉันหันกลับมาคล้องแขนคุณย่าอย่างอ้อนๆ
"จ๊ะ"คุณย่าก็เอ่ยตอบฉันและเราทั้งสามคนก็พากันเดินไปที่รถสปอร์ตคันหรูสีขาวของอาธัน คุณย่าขึ้นไปนั่งข้างหน้ากับอาธันส่วนฉันนั่งเบาะหลัง
"อ๋อจริงสิ ธันที่บริษัทเราตอนนี้ตำแหน่งไหนว่างมั่งไหมลูก?"คุณย่าที่ท่านนั่งเงียบมาตลอดทางอยู่ดีๆท่านก็เอ่ยถามอาธันขึ้นมา อาธันก็หันมามองหน้าคุณย่าแวบหนึ่งแล้วเขาก็หันกลับไปมองถนนต่อ ฉันก็นั่งมองอาธันอยู่พลางอมยิ้มออกมา ผู้ชายอะไรหล่อน่ารักแถมน่ากินอีกด้วยอร๊าย
"ทำไมหรือครับคุณแม่ มีอะไรรึป่าว?"
"ก็ไม่ทำไมหรอก แม่ก็แค่ถามๆดูนะเผื่อจะฝากเด็กแถวนี้เข้าไปฝึกงานด้วยสักคนนะจ๊ะ"
"ตอนนี้ตำแหน่งอื่นๆเต็มหมดเลยครับ ตำแหน่งที่ว่างตอนนี้ก็มีอยู่แค่ตำแหน่งเดียว คือเลขาส่วนตัวของผมนะครับคุณแม่"
"เขาเพิ่งประสบอุบัติเหตุรถชนเมื่อเช้านี้นะครับขาหักแขนหักผมก็เลยให้เขาลาหยุดจนกว่าเขาจะหายนะครับ"อาธันตอบคุณย่าแต่สายตาของอาธันจ้องมองถนนตลอดเวลา ฉันเองก็นั่งมองอาธันด้วยความหลงใหลจินตนาการไปถึงแผงอกล่ำๆที่อยู่ภายใต้เสื้อเชิ้ตสีขาวของอาธันนั่นงื้อ
"อ๋องั้นก็ดีเลยสิลูก ตอนนี้ธันกำลังมองหาเลขาอยู่ใช่ไหมจ๊ะ?"คุณย่าเอ่ยถามอาธัน อาธันก็เอามือมาลูบปลายคางของเขาเบาๆเหมือนทำท่านึกคิด
"ครับ ผมก็กำลังหาอยู่แต่เลือกไม่ได้สักทีนะครับคุณแม่"อาธันเอ่ยบอกคุณย่าแล้วคุณย่าก็หันหลังมามองฉันที่นั่งอยู่ตรงเบาะหลัง
"งั้นธันก็เอาหลานไปเป็นเลขาของลูกสิจ๊ะ แก้มใสอยู่บ้านแม่ไม่ค่อยไว้ใจเลย วันนี้ก็แอบหนีแม่เที่ยวตอนแม่นอนหลับกลางวัน"คุณย่าเอ่ยบอกอาธันแต่สายตาของท่านจับจ้องมองมาที่ฉัน ฉันจึงต้องละสายตาจากอาธันกลับไปมองหน้าคุณย่าและอมยิ้มขึ้นอย่างดีใจ ฉันจะได้ไปอยู่ใกล้ๆอาธันตลอดเวลาแล้วเหรอ งื้อ ดีใจจัง
"ไม่ดีหรอกมั่งครับคุณแม่"อาธันเอ่ยบอกคุณย่าและเขาก็มองฉันผ่านกระจกมองหลัง
"ดีสิจ๊ะ ลูกห้ามปฏิเสธแม่ พรุ่งนี้เอาแก้มใสไปทำงานด้วย!"คุณย่าเอ่ยสั่งอาธันเสียงดังและจริงจังอาธันก็เลยต้องตอบรับคุณย่ามาด้วยสีหน้าไม่ค่อยจะเต็มใจให้ฉันไปทำงานกับเขาสักเท่าไร ทำไมละค่ะทำไมอาธันถึงไม่อยากให้แก้มใสไปทำงานด้วย?
"ก็ได้ครับคุณแม่"อาธันเอ่ยตอบรับคำสั่งของคุณย่าด้วยนำเ้สียงแผ่วเบา
"แก้มใสดีใจจังที่จะได้ไปอยู่ใกล้ๆอาธันแล้ว^_^"ฉันเอ่ยขึ้นอย่างดีใจแล้วขยับตัวเข้าไปตรงกลางระหว่างคุณย่ากับอาธันฉันเอาคางไปเกยบนไหล่คุณย่าอย่างอ้อนๆ
"ขอบคุณนะคะ^_^"ฉันเอ่ยบอกคุณย่าไปคุณย่าก็ส่งยิ้มมาให้ฉันแล้วท่านก็ยื่นมือมาลูบผมฉันอย่างเอ็นดู
"ฟอดดดด อาธันน่ารักที่สุด"ฉันผละออกจากคุณย่าและหันไปหอมแก้มของอาธันอย่างไว พลางเอ่ยบอกอาธัน อาธันก็ทำหน้าตกใจรีบเอามือของเขามาจับแก้มของเขาข้างที่ฉันหอมทันทีด้วยความตกใจ
"แก้มใส!"อาธันเรียกฉันเสียงดัง
"แก้มใส!"คุณย่าก็เรียกฉันอย่างเสียงดังเช่นกัน
"^_^"ฉันก็ส่งยิ้มน่ารักๆ ไปให้อาธันกับคุณย่าที่ต่างพากันหันหน้ามามองฉัน
